Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Christian symbolism" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-10 z 10
    Tytuł:
    Murky Images. The Poetics of Intertextual Dissonance in the Apocryphal Films of Andrei Zviagyntsev
    Autorzy:
    Pawłowska-Jądrzyk, Brygida
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/555585.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    Russian cinema
    Andrei Zvyagintsev
    intertextuality
    modern apocrypha
    Christian symbolism
    Opis:
    The first two films of Andrei Zvyagintsev, The Return and The Banishment, deserve to be called modern apocrypha, as they methodically and compre- hensively utilise elements of Christian symbolism and are part of the non- -canonical dialogue with religious messages. The films are characterised by a multiplicity of thematic plans that are outlined mainly through a variety of intertextual references. Among these relationships, a particular place is occupied by biblical and evangelical references, which are mostly mediated by artistic intertexts (especially paintings). The Russian director entangles the viewer in a subtle play of meanings: he evokes canonical scenes and stories, but distorts symbolic references, multiplying and confusing further interpretive clues. In addition to (completely inconsistent) references to the works of others, intertextual tensions are shown in his work on at least two levels: between different elements or levels of a given film (the function of the photograph motif next to the rest of the film text) and between the various films of Zvyagintsev himself (casting the same actor in both leading roles). The talented successor to Tarkovsky follows the mystery of human fate, eager to capture the metaphysical community of critical experiences. This mystery in the work of Zvyagintsev emerges in a quite obvious way from the eternal truths established in archetypes, in biblical and evangelical wis- dom. It is much easier to see it in the fusion of ‛murky imagesʼ than it is to understand.
    Źródło:
    Załącznik Kulturoznawczy; 2015, 2; 240-255
    2392-2338
    Pojawia się w:
    Załącznik Kulturoznawczy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Митът за феникса в православнославянската литературна традиция. Съдържание и интерпретации
    Autorzy:
    Stoykova, Ana
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/677645.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
    Tematy:
    the phoenix
    Old Slavonic literature
    Christian symbolism
    Physiologus
    Hexameron of Pseudo-Eustathius
    Tolkovaja Paleia
    Opis:
    The myth of the phoenix in Orthodox Slavic literary tradition. Symbolism and interpretationLike the majority of medieval literature, the myth of the phoenix entered the Orthodox Slavic world through translations of Byzantine works. A survey of the texts preserved in the Slavic manuscript tradition shows that there are no works of ancient authors among them, and all works containing the story of the phoenix have an entirely Christian orientation. Not counting particular references to the phoenix in some medieval writings, which in most cases are excerpts or paraphrases made on Slavic soil, the complete story of its life, customs, death and renewal is attested in four main versions found in different types of books. These are the two earlier recensions of Physiologus – the Alexandrian and the Byzantine, a fragment of the Hexameron of Pseudo‑Eustathius and a text from the Tolkovaia Paleia. They differ in some details of their content as well as in their explanations. The function of each version of the myth of the phoenix corresponds to the specific context in which it is placed. The way in which the symbolic meaning of the wonderful bird changed over the centuries can be seen in the four variants of the story.In the Alexandrian version of the Physiologus, it refers directly to Jesus Christ and contains the most abstract Christological ideas of Christian dogma – the Incarnation of God, his death and resurrection. The phoenix of the Byzantine version embodies the idea of God’s resurrection and serves as a proof of its authenticity. In the fragment of Pseudo-Eustathius’ work, the bird symbolises the eschatological resurrection of the flesh, confirming the extension of God’s mercy to people. The phoenix in the Tolkovaia paleia refers to the new life in Heaven that awaits martyrs of Christianity. The Slavic versions of the myth of the phoenix reflect both themes focusing on its symbolism – the renewal of the time by starting a new epoch in human history, and the renewal of life after death which is both an end and a beginning.Mit o feniksie w słowiańskiej prawosławnej tradycji piśmienniczej. Symbolika i interpretacjaJak większość zabytków piśmiennictwa średniowiecznego mit o feniksie wszedł do słowiańskiego świata prawosławnego za pośrednictwem przekładów dzieł bizantyjskich. Analiza tekstów zachowanych w słowiańskiej tradycji rękopiśmienniczej pokazuje, że nie występują tu dzieła autorów starożytnych, zaś wszelkie teksty zawierające historię feniksa mają orientację całkowicie chrześcijańską. Nie licząc szczególnych odniesień do feniksa w niektórych pismach średniowiecznych, w większości przypadków stanowiących fragmenty lub parafrazy powstałe na gruncie słowiańskim, pełna historia jego życia, zwyczaje, śmierć i odrodzenie są poświadczone w czterech podstawowych wersjach znajdujących się w różnych typach ksiąg. Są to: dwie wcześniejsze redakcje Fizjologa – aleksandryjska i bizantyjska, fragment Hexameronu Pseudo-Eustachego i tekst z Tolkovaia Paleia (Paleja komentowana). Różnią się one szczegółami w treści oraz jej objaśnieniach. Funkcja każdej z wersji mitu o feniksie odpowiada kontekstowi, w jakim został on umieszczony. Dzięki czterem tym wariantom można zobaczyć, w jaki sposób zmieniało się na przestrzeni wieków znaczenie symboliczne tego wspaniałego ptaka.Wersja z aleksandryjskiej redakcji Fizjologa odnosi się bezpośrednio do Jezusa Chrystusa i zawiera najbardziej abstrakcyjne idee chrystologiczne chrześcijańskiej dogmatyki – wcielenie Boga, Jego śmierć i zmartwychwstanie. Feniks w wersji bizantyjskiej ucieleśnia ideę zmartwychwstania Boga i służy jako dowód prawdziwości tego wydarzenia. W fragmencie dzieła Pseudo-Eustachego eschatologiczny ptak symbolizuje zmartwychwstanie ciała, potwierdzające rozciągnięcie miłosierdzia Bożego na ludzi. Symbolika feniksa w Tolkovaia paleia (Paleja komentowana) odnosi się do nowego życia w niebie, czekającego na chrześcijańskich męczenników. Wersje słowiańskie mitu o feniksie zawierają oba wątki koncentrujące się na jego symbolice – odnowienie czasu poprzez rozpoczęcie nowej epoki w historii ludzkości i odnowę życia po śmierci, będącej zarówno końcem, jak i początkiem.
    Źródło:
    Slavia Meridionalis; 2014, 14
    1233-6173
    2392-2400
    Pojawia się w:
    Slavia Meridionalis
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Колесо и крест в Красном Колесе А. И. Солженицына
    Koło i krzyż w Czerwonym Kole A. I. Sołżenicyna
    Autorzy:
    Sheshunova, Svetlana V.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1954165.pdf
    Data publikacji:
    2003
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    krzyż
    koło
    Bóg
    zmartwychwstanie
    symbolika chrześcijańska
    Rosja
    wiara
    cross
    wheel
    God
    resurrection
    Christian symbolism
    Russia
    faith
    Opis:
    Artykuł poświęcony jest analizie jednego z najważniejszych dzieł A. Sołżenicyna, tetralogii Czerwone Koło z punktu widzenia symboliki Krzyża i Koła. Wszyscy bohaterowie analizowanego utworu, świadomie bądź podświadomie, stoją przed tym samym dylematem – wyboru krzyża, drogi samounicestwienia w imię miłości Boga i bliźniego. Główną przyczyną katastrofy rewolucji było dla Sołżenicyna to, że większość Rosjan odwracało się od swojego krzyża i pamięci o Bogu. Ważne miejsce w analizowanym utworze zajmuje też symbol Koła. Taką formę przyjmuje upersonifikowane zło. Obraz ognistego Koła odsyła odbiorcę nie tylko do infernalnych motywów literackich i folklorystycznych, ale także do Starego Testamentu (Księga Ezechiela) i tematu Sądu Bożego. Autorka artykułu wiąże poglądy Sołżenicyna z tradycją „demonicznej” interpretacji dziejów Rosji, idącej w głównej mierze od Dostojewskiego i jego obrazów powodzi „zła” i „dobra”.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2003, 51, 7; 63-76
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Winieta latarni morskiej w La Coruña na mapie Beatusa z Burgo de Osma w kontekście symboliki wczesnochrześcijańskiej
    The Vignette of the Lighthouse in La Coruña on the Map of Beatus from Burgo de Osma in the Context of Early Christian Symbolics
    Autorzy:
    Kochanek, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/613415.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    mapa
    symbolika
    sarkofag
    Beatus z Burgo de Osma
    chrześcijaństwo
    latarnia marska
    Christian symbolism
    lighthouse
    map
    Beatus from Burgo de Osma
    sarcophagus
    Christianity
    tombstones
    Opis:
    The purpose of this article is to compare the vignette of the lighthouse of La Coruña, which is on the map of Beatus from Burgo de Osma, with the lighthouses carved on reliefs of sarcophagi and tombstones in the epoch of the Roman Empire and with the vignettes of this lighthouse on other surviving medieval maps. In this way, to point out the ideological kinship between these elements. The lighthouse on the reliefs of pagan sarcophagi is the symbol of the happy port to which the human soul is heading. In turn, the lighthouse on Christian grave plates, found in the Roman catacombs, is a symbol of salvation, sometimes treated as the equivalent of the cross. The lighthouse on the map of Burgo de Osma is located on the western border of the world known at that time, which areas were the most remote from both the garden in Eden in the East and from Jerusalem, the place of salvific work of Christ. So these were areas of spiritual darkness, where, according to tradition, Jakub the Elder brought the light of the Gospel. With his arrival, in the areas where death reigned so far, the hope of salvation flared, which is illustrated graphically on the analyzed Beatus map by the lighthouse, which is near the Apostle’s sanctuary. In this way, a safe spiritual haven was first established on the western periphery of the then known world, which over time became a great pilgrimage center. It is no coincidence that this map was made in the circle of the monastic Benedictine culture, which carefully preserved the old Christian tradition.
    Niniejszy artykuł porównuje winietę latarni morskiej z La Coruña, która znajduje się na mapie Beatusa z Burgo de Osma, z latarniami morskimi wyrzeźbionymi na reliefach sarkofagów i płyt nagrobnych w epoce cesarstwa rzymskiego oraz z winietami tejże latarni na innych zachowanych mapach średniowiecznych. W ten sposób starano się wskazać na ideowe pokrewieństwo pomiędzy tymi elementami. Latarnia morska na reliefach pogańskich sarkofagów jest symbolem szczęśliwego portu, do którego zmierza ludzka dusza. Z kolei latarnia morska na chrześcijańskich płytach grobowych, odnalezionych w rzymskich katakumbach, jest symbolem zbawienia, taktowanym niekiedy jako ekwiwalent krzyża. Latarnia na mapie z Burgo de Osma znajduje się na zachodnich kresach znanego wówczas świata, które to obszary były najbardziej oddalone zarówno od ogrodu w Edenie na Wschodzie, jak i od Jerozolimy, miejsca zbawczego dzieła Chrystusa. Były to więc tereny duchowego mroku, dokąd zgodnie z tradycją Jakub Starszy przyniósł światło Ewangelii. Wraz z nim na obszarach, gdzie dotąd panowała śmierci, zapłonęła nadzieja zbawienia, czego graficznym wyrazem na analizowanej mapie Beatusa jest zestawienie latarni morskiej z sanktuarium Apostoła. W ten sposób na kresach Zachodu powstała najpierw bezpieczna duchowa przystań, a później wielkie centrum pielgrzymkowe, rozświetlające duchowe mroku tej peryferyjnej części ówczesnego świata. Nie przypadkiem mapa ta została wykonana w kręgu klasztornej kultury benedyktyńskiej, która przechowywała pieczołowicie dawną chrześcijańską tradycję.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2019, 71; 291-326
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Intensywność Wata
    The intensity of A. Wat
    Autorzy:
    Kandziora, Jerzy
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1534049.pdf
    Data publikacji:
    2012-01-01
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Aleksander Wat
    Futurism
    Communism
    Symbolism
    Catastrophism
    literature in exile
    Judeo-Christian tradition
    mythology
    Opis:
    The article discusses a collection of literary essays Elementy do portretu. Szkice o twórczości Aleksandra Wata published and edited by Poznań-based specialists in Polish literature and dedicated to Professor Ewa Wiegandt. The starting point for the discussion is the observation that the authors of the essays had to grapple with the elusiveness and multidimensional character of the output of A. Wat, with the entanglement of the text of his works with the text of his biography, and finally with the multitude of its cultural contexts. The reviewer distinguishes four research currents in the collection of essays, each being a different answer to these particular traits of Wat’s writing. Historical and literary studies in the book show the author in his relations and as a non-categorizable author, and challenge the Futurist character of his juvenile writings by juxtaposing them with earlier Symbolism and later Catastrophism. The interpretative study current tries to find ways to define Wat through reading his individual works. Here, the overriding opposition between ”closeness” and ”openness”, so pivotal in the poet’s works, becomes apparent. The current of thematology that present Wat’s literary topoi in relation to his biography is well represented in the volume. Finally, the studies that cross the strictly literary horizon try to capture the multi-tier structures of Wat’s works, reinterpreting them from the sociological, historical or axiological perspectives. The final conclusion of the review is the acknowledgement of the richness offered by the book that corresponds well to the intensity of works and the biography of the author.
    Źródło:
    Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka; 2012, 19; 303-316
    1233-8680
    2450-4947
    Pojawia się w:
    Poznańskie Studia Polonistyczne. Seria Literacka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Лирика «отца Солнышка»: «Какая мощь, как непостижимо велико усилие нести свет»
    The Lyric Poetry of “Father Sun”: “What power, what inapprehensible great effort to carry light...”
    Liryka „ojca Słoneczka”, „jaka moc, jaki niezmiernie duży wysiłek nieść światło...”
    Autorzy:
    Kološuk, Nadežda Georgievna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/951919.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Fundacja Naukowa Katolików Eschaton
    Tematy:
    prison-camp lyric poetry
    Yaroslav Lesiv (1945-1991)
    Y. Lesiv’s poetic legacy
    religious world outlook
    existential loneliness
    Christian symbolism
    liryka więzienia i obozu
    Jarosław Lesiw (1945-1991)
    dziedzictwo poetyckie Jarosława Lesiwa
    światopogląd religijny
    egzystencjalna samotność
    symbolika chrześcijańska
    тюремно-лагерная лирика
    Ярослав Лесив (1945-1991)
    поэтическое наследие Ярославa Лесива
    религиозное мировоззрение экзистенциальное одиночество
    христианская символика
    Opis:
    The article deals with the poetic legacy of the Soviet dissident and longstanding prisoner and later Uniat priest Yaroslav Lesiv (1945 – 1991). It presents the outlook on life and the world of the believer and religious symbolism used in his lyric poetry. A considerable part of this lyric poetry was published posthumously. It is simple but refined in form and it sounds like a collection of prayers. Y. Lesiv’s lyric poetry reveals indisputable human and Christian values and Christian ethical postulates it expresses form an organic whole and cannot be doubted. Unfortunately, it’s impossible to analyze the formation of this world outlook now as all the published collections of Y. Lesiv’s lyric poetry differ both in composition and in manner of arrangement of texts, none of them is dated and none points to the sources from which the texts had been taken; in different editions there are substantial discrepancies. Obviously, it is necessary to do textual research based on archives. Y. Lesiv’s poetic work is multidimensional and requires repeated reading and critical interpretation. The aim of the article is an analysis of religious problems and of the connections between the figurative poetics and the author’s religious outlook. The methodological basis of the research is the raditional approach of literary history and methods of hermeneutic interpretation. The basic results of the research are the following observations and conclusions. Y. Lesiv’s poems create an impression of light, loving outlook up[on the world. Not knowing the author’s biography, one can hardly believe that the poems were written not only in imprisonment but in the hard conditions of living in the dark cell, of exhaustion and starvation after the tortures. Being physically imprisoned, the lyrical- hero acquires unlimited spiritual freedom. In Lesiv’s poetry are very few details of prison-camp reality or even mentions concerning the prison, although when they appear, they are very meaningful. But unexpected associations of the objects or circumstances of the reality with symbols and signs of God’s presence in the world appear. In the poems. The motifs of existential loneliness sometimes sound stoical, but on other occasions they are permeated with aching grief. Y. Lesiv’s modest poetic legacy deserves comparison with the legacy of great Christian poets and there is nothing in the Ukrainian literature with which we can Y. Lesiv’s work can be compared, except the lyrical prayer poetry of the baroque epoch. In the 20th century this tradition was not recalled and it was basically ignored. At present, however, it is very important.
    Niniejszy artykuł opowiada o dziedzictwie poetyckim sowieckiego dysydenta i więźnia, a później unickiego księdza Jarosława Lesiwa (1945-1991). W artykule się wciela światopogląd człowieka wierzącego i są używane symbole religijne. Wiele z tych wierszy zostały opublikowane pośmiertnie. Proste, ale eleganckie w formie, one brzmią jak zbiór modlitw. W poezji Jarosława Lesiwa są niepodważalnymi wartości chrześcijańskie a ludzkie, aksjomaty moralne Chrześcijan są organiczne a niezaprzeczalne. Niestety, nie możemy zanalizować powstanie takiego świata, ponieważ wszystkie opublikowane zbiory poezji Jarosława Lesiwa różnią się zarówno pod względem składu i kolejności rozmieszczenia tekstów, żaden ze zbiorów poezji nie zawiera dat i nie wyjaśnia źródło, z którego zostały one wydrukowane; w różnych publikacjach istnieją znaczne różnice tekstów. Oczywiście, ma jeszcze być zrobione zbadanie tekstu, w oparciu o archiwum. Poezja Jarosłava Lesiwa wielowymiarowa i wymaga wielokrotnego czytania i interpretacji krytycznej. Celem pracy jest analiza problemów, komunikacji figuratywnej poetyki a światopoglądu religijnego autora. Podstawą metodologiczną badań: tradycyjne historyczno-literackie podejście i metody interpretacji hermeneutycznej. Głównymi wynikami badania są następujące spostrzeżenia i wnioski. Wiersze Jarosława Lesiwa sprawiają wrażenie zaskakująco lekkiego miłosnego poglądu na świat. Nie znając biografię autora, trudno jest uwierzyć, że one mogły być tworzone nie tylko w więzieniu, ale w warunkach pobytu w karcerach, w czasie wyniszczającego głodu, po torturach. Jest oczywistym to, że, będąc ograniczony niewolą ciała, bohater liryczny Jarosława Lesiwa w wierszach otrzymuje nieskończona wolność duchową. W poezji Jarosława Lesiwa, pisanej w więzieniu, nie jest dużo opisywań realiów o więzieniu czyli obozie, a nawet wzmianek o więzieniu, chociaż są one dość wymowne. Ale jednak, tworzą się porównania nieprzewidziane, obiektów lub okoliczności, widocznej rzeczywistości z symbolami, znakami obecności Boga w świecie. Motywy samotności egzystencjalnej to brzmią tragicznie, to z przeciągającym żalem. Niewielkie poetyckie dziedzictwo Jarosława Lesiwa zasługuje na porównanie ze spuścizną wielkich poetów chrześcijańskich; a w literaturze ukraińskiej to dziedzictwo po prostu nie ma nic do porównania – chyba poza liryką modlitwy, poetów baroku. W XX wieku, tradycja ta nie została odświeżona i długo była ignorowana. Teraz jednak, ona brzmi tak, jak nigdy ważne.
    Лирика «отца Солнышка»: «Какая мощь, как непостижимо велико усилие нести свет». В статье идёт речь о поэтическом наследии советского диссидента и долголетнего заключённого, а позднее униатского священника Ярослава Лесива (1945-1991). В лирике воплощено мировоззрение верующего челове-ка и использована религиозная символика. Значительная часть наследия опубликована посмертно. Простая, но изысканная по форме, лирика звучит как собрание молитв. В поэзии Я. Лесива предстают несокрушимые общече- ловеческие и христианские ценности, органические и несомненные мораль-ные аксиомы христианина. К сожалению, на данном этапе изучения невоз-можно анализировать становление такого мировоззрения, поскольку все опубликованные собрания стихов Я. Лесива разнятся как по составу, так и порядком размещения текстов, ни одно не содержит их датировки и не объ-ясняет, из какого источника они опубликованы, в разных изданиях имеются существенные отличия текстов. Очевидно, должно быть сделано текстологи- ческое исследование, опираясь на архивы. Поэтическое творчество Я. Лесива многомерно и требует неоднократного прочтения и критической интерпре-тации. Целью исследования является анализ религиозной проблематики и связи образной поэтики с мировоззрением автора. Методологическая осно-ва исследования: традиционный историко-литературный поход и методы герменевтического истолкования. Основными результатами исследования являются следующие наблюдения и выводы. Стихи Я. Лесива производят впечатление удивительного светлого, любовного взгляда на мир. Не зная биографии автора, трудно поверить, что они могли быть созданы не просто в заключении, а в условиях содержания в карцере, во время истощающих голодовок, после истязаний. Будучи ограни-ченным физической несвободой, лирический герой в стихах приобретает бескрайнюю духовную свободу. В невольничьей поэзии Я. Лесива мало тюремно-лагерных реалий и даже упоминаний о тюрьме, хотя они и красно-речивы. Зато возникают неожиданные ассоциации предметов и условий видимой реальности с символами, знаками Божьего присутствия в мире. Мотивы экзистенциального одиночества звучат то стоически, то со щемящей горечью. Небольшое поэтическое наследие Я. Лесива заслуживает сравнения с наследием великих христианских поэтов, в украинской же литературе его просто не с чем сравнивать, разве что с молитвенной лирикой поэтов барок-ковой эпохи. В ХХ веке эта традиция долго не была актуализирована и за- малчивалась. Но сегодня звучит как никогда актуально.
    Źródło:
    Religious and Sacred Poetry: An International Quarterly of Religion, Culture and Education; 2014, 3(7); 63-82
    2299-9922
    Pojawia się w:
    Religious and Sacred Poetry: An International Quarterly of Religion, Culture and Education
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Les fake news et le croire chrétien en milieux africains. Approche d’un phénomène médiatique et sociopolitique
    Autorzy:
    Mukulu Mbangi, Sylvain
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2076648.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-02
    Wydawca:
    Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
    Tematy:
    Le croire chrétien
    la foi
    la symbolique du serpent
    faux prophètes
    la vérité chrétienne
    the Christian belief
    faith
    fake news
    the symbolism of the serpent
    false prophets
    Christian truth
    Opis:
    Cette étude veut répondre à une préoccupation : savoir contextualiser tout discours théologique. En ce sens, elle s’attèle sur les enjeux du croire chrétien dans un monde marqué les infox. Tout en établissant dès le départ que l’existence des fausses nouvelles est intrinsèquement liée à l’humanité, mais que de nos jours, leur viralité est concomitante de l’évolution du numérique, les exemples analysés dans cet article montrent que les fake news demeurent également en Afrique un phénomène sociopolitique et médiatique aux impacts multiples. C’est dans ce cadre des enjeux de la foi en Afrique face aux fausses nouvelles que l’étude examine la richesse symbolique de la tradition chrétienne pour nommer le faux et sa conception de la vérité avant de formuler, dans une perspective œcuménique et interreligieuse, des pistes de réflexion pour la foi comme acte de discernement dans sa rencontre avec les fake news.
    This study aims to address a concern: to know how to contextualize any theological discourse. In this sense, it tackles the stakes of Christian belief in a world marked by fake news. While establishing from the outset that the existence of fake news is intrinsically linked to humanity, but that today, their virality is concomitant with the evolution of digital, the examples analyzed in this article show that fake news also remains in Africa a sociopolitical and media phenomenon with multiple impacts. It is in this context of the issues of faith in Africa in the face of false news that the study examines the symbolic richness of the Christian tradition to name the false and its conception of the truth before formulating, from an ecumenical and interreligious perspective, avenues of reflection for the faith as an act of discernment in its encounter with fake news.
    Źródło:
    Studia Oecumenica; 2021, 21; 303-324
    1643-2762
    Pojawia się w:
    Studia Oecumenica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wczesnochrześcijańskie rozważania o imieniu Jezus
    Reflections on the Name of Jesus in Ancient Christianity
    Autorzy:
    Paczkowski, Mieczysław Celestyn
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/607102.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Jesus (name of)
    Patristic spirituality
    Christian piety
    hagiography
    Gospels
    symbolism of letters
    numerology
    Jezus (imię)
    duchowość patrystyczna
    pobożność chrześcijańska
    hagiografia
    Ewangelie
    symbolika liter
    numerologia
    Opis:
    This study opens with a brief reflection on the typological value of the person and name of Josh- ua in the ancient Church. Christians saw the figure of Joshua as a foreshadowing of the saving work of Jesus Christ. According to patristic vision the order of grace in Jesus Saviour replaces the ancient order of the Law. On the basis of homonymy Joshua is associated with Christ. The intent of the study was also to present the historical beginning of the practice to invocate the Lord’s Name. To express the faith in Christ symbolically, the first Christians recurred to the use of numerology and to the nomina sacra. This article argues that the ancient Christian literature contains sustained and substantial references to the name of Jesus as ‘Saviour’. It is possible to find the theological finality in the interpretation of Lord’s name. At every point of the discussion in the Patristic tradition it is found a considerable richness and significance of the name of Jesus (biblical, doctrinal and spiritual).
    Źródło:
    Poznańskie Studia Teologiczne; 2018, 33; 129-161
    0209-3472
    Pojawia się w:
    Poznańskie Studia Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dramat modernistyczny wobec kryzysu antropologicznego przełomu XIX i XX w.
    Modernistic Drama in the Face of the Anthropological Crisis of the Turn of the 19th Century
    Autorzy:
    Kaczmarek, Wojciech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1954007.pdf
    Data publikacji:
    2004
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    modernizm religijny
    Młoda Polska
    teatr i dramat na przełomie XIX i XX w.
    symbolizm
    antropologia chrześcijańska
    religious modernism
    Young Poland period
    theatre and drama of the turn of the 19th century
    symbolism
    Christian anthropology
    Opis:
    The subject of the article is the dramaturgy of the turn of the 19th century in the aspect of the changes that occur in understanding what is religious, and more exactly – what is Christian, in it. The article has a general character as we still do not have a sufficient amount of detailed analyses of the works of the writers undertaking religious subjects. It is pointed that in the studied period a basic polarization took place between the `cultural' reference to the Christian roots of the European civilization, and an attempt to penetrate in a `live' way into the truths of the faith contained in Christ's paschal message. The discussed breakthrough determines the crisis of culture and religion that has been noticed by numerous researchers. The changes are studied in the dramaturgy of the Young Poland period (Młoda Polska) with the use of a wide perspective of understanding the anthropological crisis. The fact is pointed to that moral relativism and the contestation of the Christian vision of man and God in the modernistic works had their source in religious modernism that tried to reconcile the Christian Revelation with the conclusions reached by agnosticism and history approached in the positivist way. The Young Poland dramas are characterized by various forms of tragedy in the presented world and characters. They created forms of stage literature that have the features of existential tragedy connected with fatalism of history (Szandlerowski) and destruction of moral values (Kasprowicz), as well as with a loss of personal and historical identity (Wyspiański).
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2004, 52, 1; 33-54
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Паэма Янкi Купалы «Сон на кургане» ў кантэксце еўрапейскай рамантычнай традыцыi
    Poemat Janka Kupały „Son na kurhanie” w kontekście europejskiej tradycji romantycznej
    Yanka Kupala’s poem “The Dream on the Mound” in the context of European romantic tradition
    Autorzy:
    Tyczko, Halina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2118321.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Tematy:
    сiмволiка-алегарычная паэма
    драма “адкрытай формы”
    страчаны скарб
    незалежнасць
    вобраз Беларусi
    матыў вяселля
    хрысцiянская iнтэрпрэтацыя
    symbolizm
    utwór alegoryczny
    “forma otwarta”
    dramat
    utracony skarb
    niepodległość
    obraz Białorusi
    motyw weselny
    chrześcijańska interpretacja
    symbolism – an allegorical poem
    “open form” drama
    lost treasure
    independence
    image of Belarus
    wedding motive
    Christian interpretation
    Opis:
    Сiмволiка-алегарычная паэма Янкi Купалы «Сон на кургане» мае сiнкрэтычны характар. У творы прадстаўлены два светы: рэальны i мiстычны – створаныя на аснове паяднання элементаў народнай мiфалогii i культуры з вобразамi i сiмваламi сусветнай мастацкай практыкi. Паэма Янкi Купалы паводле будовы адпавядае прынцыпам драмы «адкрытай формы», якая карыстаецца тэхнiкай зменных пунктаў бачання, фрагментарнымi сцэнамi без выразнай прычынна-вынiковай сувязi. Галоуны герой твора Сам – выключная асоба, гiпатэтычны Збаўца – адзiн (сам) спрабуе вярнуць агульнанародны страчаны скарб – незалежнасць краiны i свабоду народа. Асаблiвасцю нацыянальнай лiтаратуры пачатку ХХ ст. была асацыятыўная повязь вобраза жанчыны -мацi з вобразам Беларусi. У творчасцi Купалы гэты вобраз паяднаны з хрысцiянскiм матывам – Маладой (царквы), што чакае свайго Жанiха (Хрыста) i вяселля (другое прышэсце). У Купалы Маладая – гэта Беларусь, а Жанiх – тыя вызвольныя сiлы, што прынясуць ёй доўгачаканую незалежнасць. Асаблiвасць адлюстравання вяселля ў творах Янкi Купалы – яго няскончанасць i дваiстасць.
    Symboliczno-alegoryczny poemat Janka Kupały „Son na kurhanie” posiada charakter synkretyczny. W utworze przedstawiono dwa światy – realny i mistyczny, utworzone na podstawie połączenia elementów narodowej mitologii i kultury z obrazami i symbolami światowej praktyki twórczej. Poemat Kupały pod względem kompozycyjnym odpowiada zasadom dramatycznej „formy otwartej”, która korzysta z techniki zmiennych punktów widzenia, fragmentarycznych scen bez dokładnej więzi przyczynowo-skutkowej. Główny bohater utworu Sam – postać wyjątkowa, hipotetyczny Zbawca – sam (samodzielnie) próbuje zwrócić ogólnonarodowy utracony skarb, jakim jest niepodległość kraju i wolność narodu. Cechą szczególną narodowej literatury na początku XX wieku była więź asocjacyjna obrazu kobiety – matki z obrazem Białorusi. W twórczości Kupały obraz ten związany jest z chrześcijańskim motywem Narzeczonej (cerkwi) czekającej na Narzeczonego (Chrystusa) i ślubem (drugie przyjście). U Kupały Narzeczona to Białoruś, a Narzeczony – siły wyzwoleńcze, które przyniosą jej długo oczekiwaną niepodległość. Ceremonia ślubna w utworach Kupały jest dwoista i nieskończona.
    The symbolic-allegorical poem by Yanka Kupala “The Dream on the Mound” has a syncretic character. The work presents two worlds: the real and the mystical – created on the basis of combining elements of folk mythology and culture with images and symbols of world art practice. The poem of Yanka Kupala in terms of composition complies with the principles of the drama “open form”, which uses the technique of variable points of view, fragmentary scenes without a clear causal connection. The protagonist of the work Sam is an exceptional person, the hypothetical Savior – alone (he) is trying to return the nationwide lost treasure – the independence of the country and the freedom of the people. The associative relationship of the image of a woman mother and the image of Belarus was a special feature of the early 20th century national literature. In the work of Kupala, this image is connected with the Christian motif – Bride (church)), waiting for her Bridegroom (Christ) and wedding (second coming). For Kupala, the Bride is Belarus, and the Groom is represented by liberation forces that will bring her long-awaited independence. The peculiarity of the reflection of the wedding in the works of Yanka Kupala is shown in its incompleteness and duality.
    Źródło:
    Białorutenistyka Białostocka; 2020; 53-71
    2081-2515
    Pojawia się w:
    Białorutenistyka Białostocka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-10 z 10

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies