Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Chorzy" wg kryterium: Temat


Tytuł:
Teologia maryjnego tytułu „Uzdrowienie chorych”
The Theology of the Marian Title “Health of the Sick”
Autorzy:
Wojtczak, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/30145648.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Mary
Health of the sick
Marian titles
Marian cult
the sick
Maryja
Uzdrowienie chorych
tytuły maryjne
kult maryjny
chorzy
Opis:
Lud chrześcijański przyznał Maryi tytuł „Uzdrowienie chorych”. Pozdrawia i wzywa Ją nim w liturgii (mszał maryjny) i pozaliturgicznych aktach kultu (Litania loretańska), by za Jej przyczyną wyprosić łaskę zdrowia dla siebie bądź bliskich. Rodzą się zatem pytania: dlaczego Maryję nazywamy Uzdrowieniem chorych? Jaki sens teologiczny kryje ten tytuł? Niniejszy artykuł jest próbą udzielenia pogłębionej i integralnej na nie odpowiedzi. Jest to o tyle istotne, że w przeszłości tytuł ten był czasami rozumiany zbyt jednostronnie i pragmatycznie. Należy mu przywrócić mesjański wymiar. Przedłożony artykuł czyni to w dwóch punktach. Pierwszy wskazuje, że nic bardziej wzniosłego nie można powiedzieć o Maryi aniżeli to, że jest Matką Chrystusa, prawdziwego Lekarza ciał i dusz ludzkich, który nie uwolnił ludzkości od choroby i cierpienia, ale wziął je na siebie i nadał im zbawcze znaczenie. Matka włączona w tajemnicę cierpienia Syna wniosła macierzyński wkład w dzieło powszechnego zbawienia, uzdrawiania człowieka. Przez Jej macierzyństwo Bóg okazał nam swoje współczucie. Drugi punkt ukazuje zaś Maryję jako Matkę chorych i cierpiących, która potrafi ich zrozumieć, bo sama wycierpiała niewyobrażalny ból u boku Jezusa. Godne są naśladowania Jej wiara, nadzieja i miłość w przeżywaniu cierpienia, ponieważ nadają mu one zbawcze znaczenie. Od Maryi uczmy się też wrażliwości, współczucia i wyobraźni w niesieniu chorym konkretnej pomocy. Matka wyprasza im zdrowie duszy i ciała macierzyńskim wstawiennictwem u Chrystusa, który jako jedyny ma moc uzdrawiania otwartych ran i przywracania pokoju złamanym sercom. Nie może Ona wypełniać swej uzdrowicielskiej misji, jeśli Jej duchowe dzieci z ufnością i wytrwale o to nie proszą. Należy Jej zawierzać się „w procesie leczenia ran duszy i ciała”. Okazuje się, że pierwszorzędnie tytuł „Uzdrowienie chorych” przysługuje Jezusowi Chrystusowi, do Maryi zaś odnosi się wtórnie. Ponadto jego sensu teologicznego nie można zawężać do sfery życia cielesnego ani roli Maryi ograniczać do macierzyńskiego pośrednictwa. 
Christians granted Mary the title “Health of the Sick”. They greet Her and call on Her in the liturgy (Marian missal) and in the other non-liturgical acts of cult (the Litany of Loreto), in order to receive, through Her intercession, the grace of health for themselves or their relatives. Thus some questions arise: why do we refer to Mary as Health of the Sick? What theological significance is behind this title? The present article attempts to address these issues in a detailed and integral way. This is essential since, in the past, this title was understood in a one-sided or too pragmatic way. Its Messianic dimension should be restored. This article does this in two points. The first point indicates that one cannot say anything more profound about Mary than that She is the Mother of Christ, a true Healer of human bodies and souls; who did not free humanity from disease or suffering, but He took them on Himself and granted them salvific significance. The Mother involved in the mystery of the Son’s suffering made Her motherly contribution to the work of common salvation and the healing of all mankind. Through Her motherhood God showed us His compassion. The other point presents Mary as a Mother of the sick and suffering, who can understand them, because She Herself suffered inconceivable pain at the side of Jesus. It is worthy to imitate Her faith, hope and love in enduring suffering, because they impart salvific significance to it. From Mary, we learn sensitivity, compassion and creativity when bringing concrete help to the sick. The Mother begs for their healthy souls and bodies through Her intercession with Christ, who is the only one able to heal open wounds and restore peace to broken hearts. She cannot fulfill Her healing mission if Her spiritual children do not trustfully and relentlessly ask for it. It is necessary to entrust to Her “in the process of healing the wounds of one’s soul and body”. Thus it turns out that primarily Jesus Christ deserves the title “Health of the sick”— Mary plays a secondary role. Furthermore, the theological sense of the title cannot be narrowed to the bodily aspect of life nor can it limit Mary only to the motherly role.
Źródło:
Poznańskie Studia Teologiczne; 2023, 43; 111-131
0209-3472
Pojawia się w:
Poznańskie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Posługa opiekuńcza duchaków i kapucynów w Szpitalu Świętego Ducha w Rzymie w XVII-XVIII wieku
Autorzy:
Surdacki, Marian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2158284.pdf
Data publikacji:
2022-12-22
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Hospital of the Holy Spirit
Rome
the sick
canons
Capuchins
Reformanti
nursing
care
Szpital Świętego Ducha
Rzym
chorzy
kanonicy
kapucyni
reformaci
pielęgnacja
opieka
Opis:
W średniowieczu i w okresie potrydenckim szpitale jako instytucje pozostające pod zarządem kościelnym były miejscem, w którym szczególnie troszczono się o życie religijne podopiecznych. Z jednakową troską dbano w nich o fizyczne wyleczenie chorego, jak i o zbawienie jego duszy. Tak też było w rzymskim Szpitalu Świętego Ducha, ufundowanym w 1198 roku przez papieża Innocentego III. Życie religijne i duchowe jego pensjonariuszy było kształtowane przez rezydujących w nim stale kanoników regularnych Świętego Ducha, często wspomaganych przez kapłanów z innych zakonów. Szpital od początku swojego istnienia składał się z dwu instytucji – przytułku dla podrzutków i lecznicy, inaczej infirmerii. Niniejszy tekst koncentruje się na służbie oraz pracy opiekuńczej i pielęgnacyjnej wykonywanej na rzecz chorych zarówno przez miejscowych kanoników Świętego Ducha, jak i kapłanów oraz zakonników spoza szpitala, głównie kapucynów czy reformatów, których wynajmowano do pomocy świeckiemu personelowi w czasie zwielokrotnionego napływu chorych osób. Na przykład w 1759 roku do pomocy zaproszono 14 kapucynów, zaś w 1783 roku – 15. Dla rzymskiej infirmerii kanoników Świętego Ducha kapucyni stanowili swego rodzaju zaplecze, z którego zawsze można było w potrzebie korzystać, zarówno gdy chodzi o pomoc duszpasterską, jak i pielęgnacyjną. Za swoją posługę, w zależności od pełnionej funkcji i wykonywanych obowiązków, kapucyni otrzymywali odpowiednie wynagrodzenie. Kapucyni czy reformaci, gościnnie usługujący w infirmerii świętoduskiej, dobrze wypełniali powierzoną misję dobroczynną wobec chorych, natomiast niemal zupełnie od swojej pierwotnej reguły odeszli sami kanonicy regularni Świętego Ducha. W omawianym okresie praktycznie porzucili opiekuńcze obowiązki względem chorych, koncentrując się na pełnieniu funkcji administracyjnych. Już w XVII wieku ich praca charytatywna była zaniedbywana i budziła wiele zastrzeżeń, jeszcze gorzej było w następnym stuleciu, kiedy w dokumentach spotyka się jedynie wezwania do przestrzegania charyzmatu zakonnego z czasów średniowiecznej fundacji. Chorzy mogli wtedy liczyć już wyłącznie na personel świecki, wspomagany przez obcych zakonników. A przecież według założyciela zakonu Guidona z Montpellier, jak i papieża Innocenty III, który zatwierdził zakon, jego członkowie mieli przede wszystkim sprawować opiekę nad chorymi. Pierwszym i obowiązkowym etapem na drodze do życia zakonnego był nowicjat, polegający na rocznej posłudze chorym w szpitalu zakonnym.  Zaniedbywanie, wręcz unikanie posługi chorym stawało się z czasem zjawiskiem permanentnym w postawie kanoników Świętego Ducha. Źródła z kolejnych lat potwierdzają, że bezpowrotnie odeszli oni od pierwotnej reguły i charyzmatu, spychając swoje powinności na zewnętrznych zakonników i służbę świecką. Opuściwszy sale szpitalne i chorych, duchacy koncentrowali swoje wysiłki na kumulowaniu beneficjów i utrzymywaniu najwyższych stanowisk administracyjnych w szpitalu. Nigdy już nie powrócili do pierwotnej reguły i czynnej pracy opiekuńczej z chorymi.
During the Middle Ages and the post-Tridentine period, hospitals as institutions under ecclesiastical administration were places where special care was taken for the religious life of their patients. Care was administered with equal concern for the physical cure of the sick as for the salvation of their souls. This was also the case at Rome’s Hospital of the Holy Spirit, founded in 1198 by Pope Innocent III. The religious and spiritual life of its patients was shaped by the permanently resident Canons Regular of the Holy Spirit, often assisted by priests from other orders. From its inception, the hospital consisted of two institutions – a shelter for foundlings and an infirmary. This text focuses on the service, care and nursing work performed on behalf of the sick by both local canons of the Holy Spirit and priests and monks from outside the hospital, mainly Capuchins or Reformanti, who were hired to assist the lay staff during the increased influx of the sick. For example, in 1759, 14 Capuchins were invited to help, with that number reaching 15 in 1783. For the Roman infirmary of the Canons of the Holy Spirit, the Capuchins were a sort of back-up that could always be used in times of need, both when it came to pastoral and nursing assistance. Depending on their function and duties, the Capuchins received appropriate remuneration for their service. While the Capuchins or Reformanti, serving as outsiders in the infirmary of the Holy Spirit, performed well in their entrusted mission of charity to the sick, the Canons Regular of the Holy Spirit themselves departed almost completely from their original rule. During the period in question, they practically abandoned their care responsibilities towards the sick, focusing instead on administrative functions. Their charitable work was neglected and raised many objections as early as in the 17th century, and it was even worse in the following one, as evidenced by the documents, which only mentions calls for observance of the monastic charism from the time of the medieval foundation. By then, the sick could only rely on lay staff, assisted by outsider monks, despite the fact, according to the order’s founder, Guidon de Montpellier, as well as Pope Innocent III, who approved the order, its members were primarily meant to care for the sick. The first and obligatory stage on the path to religious life was the novitiate, consisting of a year’s service to the sick in a religious hospital.  Neglect, or even avoidance of service to the sick became a permanent phenomenon in the attitude of the Canons of the Holy Spirit over time. Sources from subsequent years confirm that they irrevocably departed from the original rule and charism, relegating their duties to external monks and lay servants. Having left the hospital halls and the sick, the clerics concentrated their efforts on accumulating profits and maintaining top administrative positions at the hospital. They never again returned to the original rule and active care service with the sick.
Źródło:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2022, 119; 417-436
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Robię to dla nich : sierż. Emil Uran
Autorzy:
Zalesiński, Łukasz.
Powiązania:
Polska Zbrojna 2022, nr 1, s. 34-35
Data publikacji:
2022
Tematy:
Uran, Emil
Centrum Weterana Działań Poza Granicami Państwa (Ministerstwo Obrony Narodowej ; Polska)
Polski Kontyngent Wojskowy w Afganistanie
18 Bielski Batalion Desantowo-Szturmowy im. kpt. Ignacego Gazurka
Wojsko
Żołnierze
Służba poza granicami państwa
Ranni i chorzy żołnierze
Weterani (wojsko)
Odznaczeni (falerystyka)
Kategoria zdrowia (wojsko)
Artykuł z czasopisma fachowego
Artykuł z czasopisma wojskowego
Biografia
Opis:
W artykule przedstawiono sylwetkę sierż. Emila Urana, żołnierza 18 Batalionu Powietrznodesantowego w Bielsku-Białej, który służył w III zmianie Polskiego Kontyngentu Wojskowego w Afganistanie. Podczas patrolu został ranny od ładunku wybuchowego, jego trzech kolegów saperów zginęło. Jego powrót do zdrowia wymagał 20 operacji, rehabilitacji i samozaparcia. W 2010 roku na mocy nowych przepisów uzyskał status Z/O (zdolny do służby z ograniczeniami). Obecnie jest żołnierzem Centrum Weterana Działań poza Granicami Państwa.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Halina Wołłowicz-Hołownia (1927-2021)
Autorzy:
Białecki, Maciej (1964- ).
Powiązania:
Powstaniec Warszawski 2021, nr 1(103), s. 87-89
Data publikacji:
2021
Tematy:
Wołłowicz-Hołownia, Halina (1927-2021)
Pułk "Baszta" (Armia Krajowa)
Powstanie warszawskie (1944)
Łączność wojskowa
Żołnierze ranni i chorzy
Powstańcy warszawscy
Artykuł z czasopisma kombatanckiego
Artykuł z czasopisma historycznego
Biografia
Opis:
Artykuł przedstawia biografię kapitan Haliny Wołłowicz-Hołownia, łączniczki kompanii K-1 batalionu "Karpaty" Pułku "Baszta" Armii Krajowej. W powstaniu warszawskim walczyła na Mokotowie, Czerniakowie i Siekierkach. 26 września 1944 roku została ciężko ranna. Następnie trafiła do szpitala w Milanówku, skąd wywieziono ją do Krakowa.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Szersza ścieżka kariery
Autorzy:
Schwarzgruber, Małgorzata.
Powiązania:
Polska Zbrojna 2021, nr 2, s. 48-50
Data publikacji:
2021
Tematy:
Misje wojskowe
Weterani (wojsk.)
Kombatanci
Żołnierze ranni i chorzy
Kategoria zdrowia (wojsk.)
Kurs oficerski
Awans (wojsk.)
Artykuł z czasopisma fachowego
Artykuł z czasopisma wojskowego
Opis:
Artykuł dotyczy weteranów, którzy służą w wojsku z kategorią zdrowia „zdolny z ograniczeniami”. Kategoria ta została wprowadzona po 2010 roku, dzięki temu żołnierze ranni na misjach mogli pozostać w wojsku. Większość żołnierzy z kategorią zdrowia z/o to podoficerowie, którzy chcieliby podnieść swoje kwalifikacje i awansować. Z myślą o nich, po konsultacjach w Sztabie Generalnym Wojska Polskiego, została przygotowana „Koncepcja rozwoju żołnierzy z kategorią z/o”. Przedstawiono rekomendacje i propozycje zawarte w koncepcji dotyczące m.in. powołania na szczeblu centralnym koordynatora rozwoju weteranów, wymagań kwalifikacyjnych na kurs oficerski, powrotu po kursie oficerskim do macierzystego garnizonu. Zamieszczono komentarz szefa Sztabu Generalnego WP, gen. Rajmunda T. Andrzejczaka.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Uczestnicy Powstania Warszawskiego z ziemi dobrzyńskiej. Cz. 2
Autorzy:
Krajewski, Mirosław (1946- ).
Powiązania:
Powstaniec Warszawski 2021, nr 2(104), s. 49-71
Data publikacji:
2021
Tematy:
Dziewanowska, Danuta Zofia (1915-2003)
Narodowa Organizacja Wojskowa (1939-1943)
Batalion "Gustaw-Harnaś" (Armia Krajowa)
Powstanie warszawskie (1944)
Powstańcy warszawscy
Pielęgniarki i pielęgniarze
Żołnierze ranni i chorzy
Służba wojskowa kobiet
Artykuł z czasopisma kombatanckiego
Artykuł z czasopisma historycznego
Biografia
Opis:
Artykuł przedstawia biografię Danuty Dziewanowskiej „Danuty”, „Dany”, „208”, z domu Mieczkowskiej. Od 1940 roku zaprzysiężona w Narodowej Organizacji Wojskowej, gdzie była instruktorką sanitarną. W powstaniu warszawskim pełniła funkcję przełożonej sanitariuszek w szpitalu polowym przy ulicy Czackiego. Została ciężko ranna w czasie walk powstańczych.
Fotografie.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Zanim zostałam żołnierzem. Cz. 2
Autorzy:
Rauth, Ludwika (1924-2005)
Powiązania:
Polsce Wierni 2021, nr 4, s. 8-9
Data publikacji:
2021
Tematy:
Wojsko Polskie na Wschodzie (1943-1945)
3 Pomorska Dywizja Piechoty im. Romualda Traugutta (Wojsko Polskie na Wschodzie ; 1943-1945)
II wojna światowa (1939-1945)
Żołnierze
Oficerowie (wojsk.)
Dowódcy
Służba wojskowa kobiet
Kobiety (żołnierze)
Powstanie warszawskie (1944)
Pamiętniki i wspomnienia
Żołnierze ranni i chorzy
Artykuł z czasopisma kombatanckiego
Opis:
Artykuł przedstawia wojenne losy Ludwiki Rauth, z domu Opałka. Była dowódcą plutonu moździerzy 82 mm, z którym przeszła szlak bojowy do Warszawy. We wrześniu 1944 roku jej oddział otrzymał rozkaz przeprawy na drugi brzeg Wisły i udzielenia pomocy powstańcom warszawskim. Okazało się to niemożliwe. Następnie były walki o Bydgoszcz, Magdalenkę, Jastrowie. Ciężko ranna w walkach o Wriezen, wojnę zakończyła w szpitalu w Bydgoszczy.
Fotografie.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Zona podwyższonego ryzyka
Autorzy:
Rybczyński, Antoni
Powiązania:
Gazeta Polska 2021, nr 14, s. 54-56
Data publikacji:
2021
Tematy:
Nawalny, Aleksiej (1976-2024)
Chorzy
Leczenie
Opozycjoniści
Więziennictwo
Więźniowie polityczni
Artykuł publicystyczny
Artykuł z tygodnika opinii
Opis:
W artykule przedstawiono sytuację rosyjskiego opozycjonisty Aleksieja Nawalnego, który przebywa w kolonii karnej o ogólnym rygorze w Pokrowie w obwodzie włodzimierskim. Zwrócono uwagę na pogarszający się stan zdrowia więźnia i brak opieki medycznej.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Życie religijne i sakramentalne w Infirmerii Szpitala Świętego Ducha w Rzymie w XVII-XVIII wieku
Religious and sacramental life in the Infirmary of the Hospital of the Holy Spirit in Rome in the 17th-18th centuries
Autorzy:
Surdacki, Marian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1602524.pdf
Data publikacji:
2021-06-30
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Szpital Świętego Ducha
życie religijne
sakramenty święte
spowiednicy
Rzym
chorzy
Holy Spirit Hospital
religious life
sacraments
confessors
Rome
the sick
Opis:
W rozwoju szpitalnictwa wielką rolę odegrał założony pod koniec XII wieku przez Guidona z Montperllier szpitalny zakon Świętego Ducha. Tenże zakon prowadził ufundowany w 1198 r. przez papieża Innocentego III największy w Europie Szpital Świętego Ducha w Rzymie, który stał się modelem dla innych szpitali w świecie chrześcijańskim. Do zjednoczenia Włoch pełnił on dwie funkcje: przytułku dla podrzutków (brefotrofium) oraz szpitala-lecznicy dla chorych (infirmeria). Obie te instytucje pod względem liczby podopiecznych (podrzutków i chorych) nie miały sobie równych na naszym kontynencie. W ostatniej ćwierci XVIII wieku mógł on pomieścić 2000 osób, w większości chorych. W dawnych czasach szpitale pozostające pod zarządem kościelnym były miejscem, w którym szczególnie troszczono się o życie religijne podopiecznych. Z jednakową troską dbano w nich o fizyczne wyleczenie chorego, jak i o zbawienie jego duszy. Tak też było w rzymskim Szpitalu Świętego Ducha. Praktyczna troska o życie duchowe chorych i dopełnienie przez nich sakramentów świętych należała do dyżurujących spowiedników, a także do kapłanów polecających duszę umierających Bogu (raccommandatori dell’anime). W XVII wieku wszyscy oni byli zakonnikami Świętego Ducha. W późniejszych czasach, zwłaszcza w XVIII wieku, funkcję te często pełnili kapłani spoza szpitala, głównie kapucyni. Liczba wymienionych duchownych zmieniała się w zależności od potrzeb, zwiększała się na ogół latem wraz ze stałym w tym okresie wzrostem skali zachorowań i tym samym nasilenia umieralności w szpitalu. Głównym obowiązkiem spowiedników i polecających duszę Bogu było udzielanie sakramentu spowiedzi pensjonariuszom szpitalnym, zwłaszcza nowo przybyłym, a w sytuacji zagrożenia życia udzielenie im wiatyku i ostatniego namaszczenia na każde wezwanie dyżurnych, a także w wolnych chwilach pogłębianie podstaw wiary chrześcijańskiej chorych. Konsekwencją spowiedzi było zawsze udzielanie chorym komunii świętej. Ze wszech miar starano się zabezpieczyć, by żaden z chorych nie zmarł bez sakramentów świętych oraz by przy konających zawsze obecny był kapłan polecający duszę Bogu.
The hospital Order of the Holy Spirit, founded at the end of the 12th century by Guidon of Montpellier, played a major role in the development of hospitals. He ran the largest in Europe Holy Spirit Hospital in Rome, founded in 1198 by Pope Innocent III, which became a model for other hospitals in the Christian world. It performed two functions: an asylum for foundlings (brefotrophium) and a hospital-infirmary for the sick. Both of these institutions, were unmatched in Europe in terms of the number of charges (foundlings and the sick). In the last quarter of the 18th century, it could accommodate 2,000 people, most of them sick. In the old days, hospitals that were under church management were places where the religious life of those under their care was taken special care of. The physical healing of the sick and the salvation of their soul was cherished with the same care. This was also the case at the Holy Spirit Hospital in Rome. Practical care for the spiritual life of the sick and their completion of the sacraments belonged to the confessors on duty, as well as to the priests who recommended the souls of the dying to God (raccommandatori dell’anime). In the 17th century, they were all monks of the Holy Spirit. In later times, especially in the 18th century, these functions were often performed by priests from outside the hospital, mainly Capuchins. The number of the clergymen changed depending on the needs, usually increasing in summer, along with the constant increase in the incidence rate and thus the increase in mortality in hospitals. The main duty of confessors and those recommending souls to God was administering the sacrament of penance for hospital boarders, especially newcomers, and in a life-threatening situation, giving them viaticum and the last anointing at each call on duty. In their spare time, they were to deepen the foundations of the Christian faith of the sick. Holy Communion was always given to the sick as a consequence of confession. Efforts were made that none of the sick would die without the sacraments and that a priest would always be present with the dying, recommending the soul of the dying person to God.
Źródło:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2021, 115; 419-470
0518-3766
2545-3491
Pojawia się w:
Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Armia medyków
Autorzy:
Nowak-Kreyer, Maciej (1976- ).
Powiązania:
Polska Zbrojna 2020, nr 5/6, s. 120-124
Data publikacji:
2020
Tematy:
2 Korpus Polski (Polskie Siły Zbrojne na Zachodzie)
Szpital Ujazdowski (Warszawa)
II wojna światowa (1939-1945)
Bitwa o Monte Cassino (1944)
Medycyna wojskowa
Żołnierze ranni i chorzy
Lekarze wojskowi
Artykuł z czasopisma wojskowego
Opis:
Artykuł omawia pracę medyków wojskowych podczas bitwy pod Monte Cassino. Trzonem medycznego zaplecza był personel związany z wojskowym Centrum Wyszkolenia Sanitarnego, który mieścił się w warszawskim Szpitalu Ujazdowskim. Podano przykłady działalności w czasie walk o masyw.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Chodzę tylko w snach
Autorzy:
Schwarzgruber, Małgorzata.
Powiązania:
Polska Zbrojna 2020, nr 11, s. 126-130
Data publikacji:
2020
Tematy:
Konopka, Rafał
Wojska powietrznodesantowe
Weterani (wojsk.)
Żołnierze ranni i chorzy
Osoby z niepełnosprawnością ruchową
Sport
Turystyka górska
Artykuł z czasopisma wojskowego
Opis:
Bohaterem artykułu jest Rafał Konopka, były żołnierz Czerwonych Beretów, który w wyniku wypadku na poligonie doznał uszkodzenia rdzenia kręgowego i od 22 lat porusza się na wózku inwalidzkim. W artykule wspomina dzień wypadku, opowiada o rehabilitacji, a przede wszystkim o swojej pasji do sportu i aktywnościach fizycznych. Podkreśla, że jedną z form rehabilitacji fizycznej i psychicznej są wyprawy górskie. W ciągu dwóch lat pokonał 200 km górskich szlaków. Rafał Konopka założył także Fundację Aktywni Niepełnosprawni FAN. Na portalach społecznościowych zamieszcza relacje ze swoich wypraw, dzieli się również uwagami praktycznymi dla osób niepełnosprawnych.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Ciężki dzień Obersta Hansa-Ulricha Rudla
Autorzy:
Kuznecov, Andrej Âroslavovič
Powiązania:
Technika Wojskowa Historia 2020, nr 2, s. 4-11
Współwytwórcy:
Kwasek, Tomasz. Tłumaczenie
Data publikacji:
2020
Tematy:
Rudel, Hans-Ulrich (1916-1982)
II wojna światowa (1939-1945)
Wojna powietrzna
Front wschodni (1941-1945)
Piloci wojskowi
Żołnierze ranni i chorzy
Samoloty bombowe
Artykuł z czasopisma historycznego
Pamiętniki i wspomnienia
Pamiętniki żołnierskie niemieckie
Opis:
Artykuł przedstawia działania niemieckiego pilota wojskowego z 6 Floty Powietrznej Luftwaffe. Został on zestrzelony 8 lutego 1945 roku nad miejscowością Lebus, niedaleko Frankfurtu nad Odrą. Odniesione rany spowodowały amputację nogi. Autor artykułu porównuje opublikowane wspomnienia Hansa-Ulricha Rudla, z zachowanymi dokumentami radzieckimi z tego dnia. Szuka w nich potwierdzenia, że pilot faktycznie zniszczył trzynaście czołgów wroga. A także odpowiedzi na pytanie, kto zestrzelił niemiecki samolot.
Fotografie, mapka, tabela.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Formy wsparcia rodziny w aspekcie duchowo-religijnym na podstawie badań w Hospicjum Dobrego Samarytanina w Lublinie
Supporting the Family in The Spiritual and Religious Sphere: Research at the Good Samaritan Hospice
Autorzy:
Kalinowski, Mirosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1685632.pdf
Data publikacji:
2020-10-30
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
wsparcie rodziny
duchowość
religijność
chorzy terminalnie
hospicjum
family support
spirituality
religiosity
terminally ill
hospice
Opis:
Pomoc rodzinie w wymiarze duchowo-religijnym w przeżywaniu trudnej egzystencjalnie sytuacji choroby nowotworowej w fazie terminalnej bliskiej osoby należy do holistycznego wymiaru medycyny paliatywnej i opieki hospicyjnej. Komplementarność obu oddziaływań determinuje aktywność we wszystkich obszarach choroby nowotworowej: somatycznej, psychicznej, socjalnej i duchowej. Wszystkie płaszczyzny wymagają pracy zespołowej z zakreśleniem zadań związanych z posiadanymi kwalifikacjami, uprawnieniami i umiejętnościami oraz doświadczeniem. Podjęte zagadnienie zwraca uwagę na aspekt duchowy i religijny we wsparciu rodziny u kresu życia ich bliskiej osoby na podstawie badań w Hospicjum Dobrego Samarytanina w Lublinie.
A family care in a spiritual and religious aspects in experiencing existential difficult situation of the cancer in terminally stage of the relatives belongs to holistic dimension of palliative medicine and hospice care. A complementarity of impact of both determine activity in all fields of cancer illness: somatic, psychological, social and spiritual. All of them needs a teamwork with the adequate skills and qualifications, appropriate competence and experience. A subject of this article points out for spiritual and religious aspect of support the family member at the end of life loves one on the basis of own research in Good Samaritan Hospice in Lublin, Poland.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2020, 67, 10; 71-79
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Lekarz z „Garlanda”
Autorzy:
Kondracki, Tadeusz (1956- ).
Powiązania:
Biuletyn Informacyjny / Światowy Związek Żołnierzy Armii Krajowej. Zarząd Główny 2020, nr 6, s. 58-65
Data publikacji:
2020
Tematy:
Ząbroń, Wilhelm (1915-1990)
Garland (okręt)
II wojna światowa (1939-1945)
Zabezpieczenie medyczne
Służba zdrowia wojska
Żołnierze ranni i chorzy
Lekarze wojskowi
Okręty podwodne
Konwoje morskie
Artykuł z czasopisma kombatanckiego
Biografia
Opis:
Fotografie.
Artykuł przedstawia biografię podporucznika marynarki Wilhelma Ząbronia. Był on chirurgiem na niszczycielu Polskiej Marynarki Wojennej ORP „Garland”. Polski okręt był jedną z jednostek osłaniających aliancki konwój PQ-16, płynący do Murmańska w maju 1942 roku. Cztery niemieckie bomby lotnicze, zrzucone 27 maja przyniosły znaczne uszkodzenia okrętu i straty w ludziach. Rannych operował doktor Wilhelm Ząbroń i lekarz przysłany z HMS „Achates”.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł
Tytuł:
Marsz pamięci
Autorzy:
Nowak-Kreyer, Maciej (1976- ).
Powiązania:
Polska Zbrojna 2020, nr 5/6, s. 142-143
Data publikacji:
2020
Tematy:
Żołnierze
Wojna polsko-bolszewicka (1919-1920)
Bitwa warszawska (1920)
Weterani (wojsk.)
Żołnierze ranni i chorzy
Upamiętnianie
Artykuł z czasopisma wojskowego
Opis:
Artykuł omawia udział dwóch żołnierzy rannych w czasie wojny polsko-bolszewickiej w zorganizowanym 14 sierpnia 1933 roku uroczystościach z okazji rocznicy bitwy warszawskiej. Autor artykułu przybliża upamiętnienie wojny oraz egzystencje weteranów.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies