Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Catholic dioceses" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-3 z 3
    Tytuł:
    Pseudonuncjusza papieskiego księcia Karola Aleksandra Altieriego wojaże po diecezjach katolickich w Prusach w 1850 r.
    The pseudo-nuncio of the papal Prince Karol Aleksander Altieri voyages around the Catholic dioceses in Prussia in 1850
    Autorzy:
    Zawadzki, Wojciech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2147895.pdf
    Data publikacji:
    2019-12
    Wydawca:
    Wyższe Seminarium Duchowne Diecezji Elbląskiej w Elblągu
    Tematy:
    Państwo pruskie
    Śląsk
    Wielkopolska
    Pomorze Gdańskie
    Warmia
    diecezje katolickie
    Prussian state
    Silesia' Greater Poland
    Danzig Pomerania
    Catholic dioceses
    Opis:
    W 1850 r. katolickie diecezje na terenie państwa pruskiego odwiedzał oszust podający się za nuncjusza papieskiego i księcia Karola Aleksandra Altieri. Udało mu się wyłudzić znaczne kwoty pieniędzy od kościelnych hierarchów. Oszusta ujęto i odesłano do rzymskiego więzienia. Prasa europejska przez wiele miesięcy publikowała doniesienia dotyczące tej sprawy.
    In 1850, the Catholic dioceses in the Prussian state were being visited by a fraud posing for the papal nuncio and prince Karol Aleksander Altieri. He managed to extort money from the church hierarchs. The fraud was captured and sent to a Roman prison. The European press has published reports on this matter for many months.
    Źródło:
    Studia Elbląskie; 2019, 20; 73-83
    1507-9058
    Pojawia się w:
    Studia Elbląskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Accounts of the Catholic Church adopting sacred pagan places throughout former Prussia in the Middle Ages
    Adaptacja pogańskich miejsc świętych przez Kościół katolicki na obszarze dawnych Prus w średniowieczu
    Autorzy:
    Klimek, Robert
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1365894.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Instytut Północny im. Wojciecha Kętrzyńskiego w Olsztynie
    Tematy:
    Prussian land
    dioceses
    Catholic Church
    pagan cult places
    Romove
    adaptation
    ziemie pruskie
    diecezje
    Kościół katolicki
    pogańskie miejsca kultu
    Romowe
    adaptacja
    Opis:
    W XIII w. nastąpił podbój pogańskich plemion pruskich przez zakon krzyżacki. Już 29 lipca 1243 r. we włoskim mieście Anagni na polecenie papieża legat Wilhelm z Modeny dokonał podziału obszaru ziemi pruskiej na cztery diecezje: chełmińską, pomezańską, warmińską i sambijską. Sukcesywnie na podbitych obszarach Kościół szerzył idee chrześcijaństwa: budowano kościoły, zakładano parafie, narzucając Prusom nową wiarę. Prusowie za święte uważali gaje, pola i wody do tego stopnia, że nie odważyli się w nich wycinać drzew, ani uprawiać ziemi, ani łowić ryb. Powszechnie uważa się, że oprócz wymienionych miejsc świętych Prusowie mieli swoje centrum kultu zwane Romowe. Nie można wykluczyć, że tego typu centrum mogło występować na obszarze każdego z plemion. Jedno takie centrum kultu miało się znajdować w Patollen (późniejsze Groß Waldeck). Miał się tam znajdować dąb poświęcony trójcy bóstw: Patollowi, Potrimpusowi i Perkunowi. W drugiej połowie XIV w. wielki mistrz Winryk Kniprode zlecił budowę klasztoru pw. Świętej Trójcy. Klasztory powstały także w innych potwierdzonych źródłowo miejscach kultu, np.: w Świętej Siekierce, czy Łąkach Bratiańskich. Na innych miejscach kultu budowano kościoły. Takim szczególnych miejscem jest Święta Lipka, gdzie mamy potwierdzenie obrzędów pogańskich w XIV w., prawdopodobnie również w Gietrzwałdzie. Wraz z rozwojem osadnictwa na ziemiach pruskich w XIV-XV w., mimo, że powstawało coraz więcej kościołów i parafii, to jednak część Prusów dalej, najczęściej w ukryciu, oddawało cześć dawnym bóstwom. Najwyraźniej niektóre z takich miejsc z czasem były adoptowane przez Kościół, a dawne pogańskie bóstwa zastępowano chrześcijańskimi. Najwyraźniej chrześcijaństwo, niszcząc w pierwszej akcji symbole pogańskie, w dłuższej perspektywie korzystało jednak z lokalnej tradycji sakralnej, związanej ze świętymi miejscami pogaństwa. W ten oto sposób zawłaszczało utrwaloną wśród miejscowej ludności moc. Znajdowało to wyraz przede wszystkim we wznoszeniu w tych zaadoptowanych miejscach kościołów, które przejmowały część tradycji dawnych kultów.
    Źródło:
    Komunikaty Mazursko-Warmińskie; 2016, 294, 4; 639-658
    0023-3196
    2719-8979
    Pojawia się w:
    Komunikaty Mazursko-Warmińskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Chiesa cattolica e diffusione della “prassi pattizia” a livello locale in Italia. Una rinnovata stagione di relazioni
    Catholic Church and “bilateral practice” on a local level in Italy
    Kościół Katolicki i rozszerzanie “praktyki układowej” na poziomie lokalnym we Włoszech
    Autorzy:
    Bolgiani, Isabella
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1043981.pdf
    Data publikacji:
    2017-12-29
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Chiesa cattolica
    collaborazione
    relazioni tra Stato e Chiesa cattolica
    libertà religiosa
    regioni ecclesiastiche
    Conferenze episcopali regionali
    regioni civili
    principio di sussidiarietà
    comuni
    enti locali
    diocesi
    Catholic Church
    religious freedom
    Church-State relations
    Code of Canon Law
    religious organization
    religious associations
    ecclesiastical regions
    administrative regions
    dioceses
    local authorities
    Concordat
    church law
    canon law
    Kościół Katolicki
    prawo wyznaniowe
    współpraca
    relacje państwo-kościół
    wolność religijna
    regiony kościelne
    konferencje biskupów
    regiony cywilne
    gminy
    zasada pomocniczości
    diecezje
    instytucje lokalne
    kościoły i związki wyznaniowe
    Konkordat
    prawo kanoniczne
    Opis:
    Il crescente sviluppo in Italia, nell’ultimo ventennio, della prassi pattizia a livello decentrato apre la via ad una “ulteriore nuova stagione” di relazioni tra Stato e Chiesa cattolica. Si tratta di una condizione che risulta riconducibile ad una pluralità di fattori. Da un lato, occorre ricordare il percorso di evoluzione delle autonomie locali successivo alla riforma del Titolo V, Parte II della Costituzione e, dall’altro, le trasformazioni che hanno toccato il diritto della Chiesa con riferimento, in particolare, al ruolo delle Conferenze episcopali regionali. E’ così possibile riscontrare nel tempo una sempre più significativa presenza di accordi a livello regionale ed “infra-regionale”. Al riguardo, si deve tuttavia precisare come, mentre la prima tipologia di fonti appaia inquadrabile prevalentemente in tre “macro-aree”, sia pure suscettibili di espansione qualora tale necessità venga avvertita, il secondo gruppo di accordi mostri contenuti estremamente diversificati quanto ai temi affrontati. Ciò nasce dall’esigenza di offrire risposte ai bisogni specifici di una determinata comunità, mediante relazioni tra i soggetti istituzionali e confessionali ad essa più vicini presenti sul territorio. In questo senso, può affermarsi come nell’ambito sociale, complice l’attuale percorso rivolto alla realizzazione di una cittadinanza “partecipativa”, il principio di sussidiarietà orizzontale trovi il suo “punto di contatto” con quello di collaborazione, sancito dall’art. 1 dell’Accordo di revisione concordataria. Si è dunque di fronte ad un articolato sistema di fonti, aventi diversa natura giuridica, ma in grado di misurarsi – in forza della loro duttilità – con la costante evoluzione dell’ordinamento civile e canonico, nel pieno rispetto del principio di laicità dello Stato.
    Dynamiczny rozwój zdecentralizowanej praktyki układowej, zauważalny we Włoszech w ostatnim dwudziestoleciu, pozwala na stwierdzenie, że doszło do otwarcia „kolejnego okresu porozumień” w relacjach między państwem i Kościołem Katolickim. Jest to owoc wielorakich czynników. Z jednej strony, istotną rolę odegrało dowartościowanie autonomii lokalnych, będące konsekwencją nowelizacji Tytułu V (pt. Regiony, prowincje, gminy) Części II (pt. Ustrój Republiki) obowiązującej Konstytucji Republiki Włoskiej. Z drugiej strony, impulsem do rozwoju zdecentralizowanej praktyki układowej stały się zmiany dokonane w prawie kanonicznym, odnoszące się w szczególności do roli regionalnych konferencji biskupów. Wspomniane czynniki przyczyniły się do coraz intensywniejszego wzrostu liczby układów zawieranych na poziomie regionalnych oraz subregionalnym. Większość źródeł z pierwszej kategorii można odnieść do jednego z trzech makro-zagadnień (dobra kultury o charakterze religijnym, opieka duszpasterska w instytucjach leczniczych oraz dowartościowanie społecznej i edukacyjnej funkcji oratoriów). Natomiast w drugiej grupie obecne są układy dotyczące kwestii skrajnie zróżnicowanych, co znajduje swoje uzasadnienie w różnorodności specyficznych potrzeb poszczególnych społeczności lokalnych. Analiza zachodzących procesów pozwala na stwierdzenie, że zasada pomocniczości ujmowana horyzontalnie znajduje dziś w przestrzeni społecznej – również w konsekwencji działań zmierzających do zapewnienia możliwie najpełniejszej realizacji partycypacyjnej koncepcji obywatelstwa – ważny punkt kontaktu z zasadą współpracy, wyrażoną w art. 1 włoskiego Konkordatu z 1984 r. (a więc układu rewidującego Konkordat Laterański z 1929 r.). Stosujący prawo stają więc we Włoszech wobec coraz bardziej zróżnicowanego systemu źródeł o niejednolitej naturze prawnej, które – właśnie dzięki specyficznej „plastyczności” tychże źródeł – jawią się jako instrumenty lepiej odpowiadające stanowi stałej ewolucji, w jakiej znajduje się dziś zarówno cywilny, jak i kanoniczny porządek prawny. Ich stosowanie w żaden sposób nie narusza również zasady świeckości państwa.
    The development in Italy of the “bilateral practice” on a local level, particularly in the last twenty years, opens the way for a “new season” in the relations between civil and religious authorities in our country. It introduces a system of relations which is made not only on the traditional level of “summit relations” between the State and the Catholic Church, but also it is based on the possible conclusions of peripheral agreements, in reply to religious demands, found on a local level.
    Źródło:
    Studia z Prawa Wyznaniowego; 2017, 20; 267-305
    2081-8882
    2544-3003
    Pojawia się w:
    Studia z Prawa Wyznaniowego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-3 z 3

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies