Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Casimir IV Jagiellon (Kazimierz Jagiellończyk)" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-5 z 5
    Tytuł:
    Edycja krytyczna dokumentu z 1465 roku Kazimierza Jagiellończyka zezwalającego na budowę wodociągu w Bieczu
    Critical Edition of a Document from 1465 by Kazimierz Jagiellończyk Allowing for the Construction of a Water Main in Biecz
    Autorzy:
    Soczek, Kamil
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2143737.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Uniwersytet Jagielloński. Biblioteka Jagiellońska
    Tematy:
    Biecz
    wodociągi
    Kazimierz Jagiellończyk
    miasta małopolskie
    waterworks
    Casimir IV Jagiellon
    towns of Lesser Poland
    Opis:
    Wydawany dokument dotyczy zezwolenia Kazimierza Jagiellończyka na budowę wodociągu w mieście Biecz. Źródło to jest ważne dla historii wodociągów w Polsce, a także do dziejów gospodarczych Biecza. Edycja została dokonana według zaleceń projektu instrukcji wydawniczej Adama Wolffa z uwzględnieniem rozwiązań zastosowanych w najnowszych wydawnictwach źródłowych.
    The document issued contains the permission of Casimir IV Jagiellon to build a water supply system in the town of Biecz. This source is important for the history of waterworks in Poland, as well as for the economic history of Biecz. The edition was prepared following the recommendations included in the draft of Adam Wolff’s publishing instruction, taking into account the solutions introduced in the most recent source publications.
    Źródło:
    Biuletyn Biblioteki Jagiellońskiej; 2019-2020, 69-70; 27-34
    0006-3940
    2450-0410
    Pojawia się w:
    Biuletyn Biblioteki Jagiellońskiej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    O liczebności dworu królewskiego Kazimierza Jagiellończyka w świetle spisów dworzan z 1470 i 1478 r.
    Autorzy:
    Nalewajek, Agnieszka
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2040882.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Polish royal court
    royal accounts
    the Jagiellonian Dynasty (Jagiellons)
    Kazimierz Jagiellończyk (Casimir IV Jagiellon)
    polski dwór monarszy
    rachunki królewskie
    Jagiellonowie
    Kazimierz Jagiellończyk
    Opis:
    W nieopublikowanych fragmentach rachunków podskarbińskich Tomasza Trąmbczyńskiego z 1470 i 1478 r. przechowywanych w Archiwum Głównym Akt Dawnych w Warszawie (Zespół Archiwum Skarbu Koronnego, Oddział 1 Rachunki Królewskie, sygn. 338; Oddział 85 Rejestry Popisowe Wojska Koronnego, sygn. 1) znajdują się całościowe wykazy dworzan konnych Kazimierza Jagiellończyka, które stanowią bezcenne źródła wiedzy o organizacji, składzie i liczebności polskiego dworu monarszego w tym okresie. Między innymi ukazują czytelne rozróżnienie członków dworu, którzy posiadali w służbie poczty konne, na dworzan i pokojowców królewskich. Z wykazów wynika, że w skład dworu królewskiego w tym czasie wchodziło na stałe około 80 osób mających poczty konne. Połowę tej liczby stanowili członkowie dworu pełniący funkcje dworzan królewskich łącznie z należącymi do tej grupy osobami piastującymi urzędy centralne i nadworne. Do 40 osób dochodziła również liczba pokojowców królewskich mających poczty konne. Na podstawie danych opartych na wykazach dworzan konnych można oszacować, że w pocztach członków dworu króla Kazimierza Jagiellończyka w 1478 r. znajdowało się w sumie około 650–660 koni. Z ustaleń tych wynika, że w skład dworu władcy wchodziło 30 osób z pocztami konnymi więcej, niż obliczyła w oparciu o opublikowane rachunki królewskie M. Wilska. Uwzględniając nowe dane można przyjąć, że dwór króla Kazimierza Jagiellończyka liczył co najmniej 160 osób, a przy uwzględnieniu liczebności pocztów konnych około 730–740 osób.
    The hitherto unpublished excerpts from the account record of sub-treasuries from the years 1470 and 1478, which were dispensed by Tomasz Trąmbczyński, and which are kept in the Central Archives of Historical Records in Warsaw (Crown Treasury Archive Complex, Branch 1 Royal Accounts, ref. no. 338; Division 85 Crown Army Signature Registers, ref. no. 1) feature comprehensive lists of equerries with the court of Casimir IV Jagiellon, therefore constituting invaluable sources of knowledge about the organization, composition and population of the Polish royal court at that time. Among some of the insights they offer is the clear distinction between courtiers and royal valets among the members of the court who maintained post riders in their service. The inventory indicates that the royal court at that time consisted of about 80 persons having post riders at their disposal. Half of this quorum was composed of the members of the court who served as royal courtiers, including those who held central and court-based offices. The group of royal valets with post riders at their disposal also amounted to 40 people. Based on the data drawn from the lists of equerries, it can be estimated that in 1478 there were about 650–660 horses in the postal service of the members of the court of King Casimir IV Jagiellon. These findings show that the court of the ruler consisted of 30 persons with post riders more than calculated by M. Wilska on the basis of the published royal accounts. Taking into account the new data, it can be assumed that the court of King Casimir IV Jagiellon consisted of at least 160 courtiers, while upon consideration of the number of equestrian postal units, it may be inferred that this quorum encompassed 730–740 persons.
    Źródło:
    Res Historica; 2021, 52; 61-83
    2082-6060
    Pojawia się w:
    Res Historica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Służba na dworze królewskim drogą do kasztelanii spycimierskiej na przykładzie nominacji z lat 1483–1496
    Service at the royal court as a way to the spycimierskie castellany on the example of nominations in 1483–1496
    Autorzy:
    Kałużny, Jędrzej Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2130195.pdf
    Data publikacji:
    2022-09-15
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    Spycimierz
    kasztelan
    kasztelania
    chorągiew nadworna
    dwór
    XV wiek
    Kazimierz Jagiellończyk
    Jan Olbracht
    dworzanie konni
    castellan
    castellany
    court company
    court
    15th century
    Casimir IV Jagiellon (Kazimierz Jagiellończyk)
    John I Albert (Jan Olbracht)
    Opis:
    W ostatnich dwóch dekadach XV w. urząd kasztelana spycimierskiego powierzany był dworzanom konnym władców Polski Kazimierza Jagiellończyka i Jana Olbrachta. Urząd kasztelana sprawowali wówczas między innymi: Rafał Leszczyński, Mikołaj Bronowski, Mikołaj Lubrański i Jan Jarand Brudzewski. Wchodzili oni w skład chorągwi nadwornej i tworzyli tym samym bezpośrednie otoczenie monarchów. Sprawując funkcje dworzan konnych, należeli do osobistego oddziału królewskiego, prowadząc swoje konne poczty.
    In the last two decades of the 15th century, the function of the castellan of Spycimierz was entrusted to the king’s courtiers: Rafał Leszczyński, Mikołaj Bronowski, Mikołaj Lubrański and Jan Jarand Brudzewski. They were members of the court equestrian company that was part of the private court of the kings of Poland. This text is based on analyzed source material, which made it possible to trace their court and clerical careers before and after serving as the castellan of Spycimierz.
    Źródło:
    Biuletyn Uniejowski; 2022, 11; 9-25
    2299-8403
    Pojawia się w:
    Biuletyn Uniejowski
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Tytulatura pruska, chełmińska, elbląska, królewiecka, sambijska i michałowska na dokumentach i listach Kazimierza Jagiellończyka. Przyczynek do intytulacji Jagiellonów
    The titulature of Prussia, Chełmno, Elbląg, Königsberg, Sambia and Michałów in documents and letters Casimirs IV Jagiellon. Contribution to calling by title, name of the Jagiellons
    Autorzy:
    Grabowski, Janusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1065262.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Archiwum Główne Akt Dawnych
    Tematy:
    Kazimierz Jagiellończyk
    zakon krzyżacki
    Prusy
    Chełmno
    Elbląg
    Casimir IV Jagiellon
    the Teutonic Order
    Prussia
    Culm
    Kulm
    Elbing
    Opis:
    The article is an excerpt from a larger work devoted to calling by title of the Jagiellonian dynasty in Poland in the years 1386–1572. In the previous article the author took up the Mazovian and Rutheanian titulary of the Jagiellonian dynasty, the present one is devoted to the Prussian and connected with this one of Chełmno (Culm, Kulm), Elblag (Elbing), Königsberg, Sambia and Michałów. The Prussian (Prussiae) titulature in Casimir’s Royal Chancellery appeared for the first time in a record from March 6th, 1454 in which he incorporated all of Teutonic Order lands to the Polish Crown. Full title of Casimir IV Jagiellon in the act of incorporation was as follows: nos Kazimirus Dei gracia rex Poloniae necnon Cracovie, Sandomirie, Siradie, Lancicie, Cuyavie, magnus dux Lithuanie, Russie, Prussieque, Culmensis, Konigsbergensis, Elbingensis et Pomeranie terrarum dominus et heres. The acts that were drawn up in German contained the following Prussian titulature: konig zcu Polan, groszfurste zcu Littawen, obirster erbeling in Reuszen und Preuszen Hertzog, and the privileges: konig zcu Polan, Crocawser, Czewdmischer, Czerischer, Lanksznyczer und Koyszer, grosforste in Littauwen, in Rewszen un in Prewszen, Colmischer, Elbinscher, Konigsberischer und in der lande Pomerellen herre und erbeling etc. Titulature of Chełmno and Elblag regions is to be found in the royal papers (since 1454.): rex Poloniae Nenon terrarum Cracouiae, Sandomiriae, Siradiae, Lanciciae, Cujauiae, magnus dux Lithwaniae, Russiae, Prussiae ac Culmemsis, Elbingensis et Pomeraniae dominus et haeres etc. As for the titulary from Königsberg (Konigsbergensis), we find it only in the years 1454–1464. Under the provisions of the Second Peace of Thorn (1466) Königsberg remained in the Teutonic Order. The restitutionary titulature from Königsberg disappeared. Following the incorporation of the lands of the Teutonic Order to Poland only in individual cases the titulature from Sambia (Samen) and Michałów (Michaleviensis) regions was present. Until the end of the Polish-Lithuanian Commonwealth, all Polish kings in their acts and privileges used the Prussian title. At the same time. The titulature of Chełmno and Elblag became irregular after 1572 too and finally disappeared in the Polish Royal Chancellery.
    Źródło:
    Miscellanea Historico-Archivistica; 2016, 23; 127-137
    0860-1054
    Pojawia się w:
    Miscellanea Historico-Archivistica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Polska a imperium mongolskie oraz Złota Orda w latach 1241–1502
    Poland, the Mongol Empire and the Golden Horde in the Years 1241–1502
    Autorzy:
    Bojko, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1038465.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Akademia Ignatianum w Krakowie
    Tematy:
    ułus
    najazdy
    muzułmanie
    jarłyk
    Mongołowie
    Czyngis-chan
    Ułus Dżocziego
    Złota Orda
    Batu-chan
    Tatarzy
    Legnica
    Połowcy
    Henryk II
    Saraj
    Chorezm
    Kazimierz Wielki
    Ruś halicko-włodzimierska
    Witold
    Worskla
    Kazimierz Jagiellończyk
    Moskwa
    Ugra
    Aleksander
    Mongols
    Ulus
    Genghis Khan
    Jochi Ulus
    Golden Horde
    Batu Khan
    Tatars
    Cumans
    Henry the II Pious
    Sarai
    Khawarezm
    Muslims
    Casimir the Great
    Kingdom of Galicia-Volhynia
    Vytautas
    Vorskla
    Casimir IV
    Moscow
    jarlig
    Alexander Jagiellon
    Opis:
    W związku z najazdem w 1241 roku armii Batu-chana na Europę Środkową i Wschodnią doszło do pierwszego, bardzo niefortunnego dla Polski spotkania z ówczesnym imperium mongolskim. Klęska pod Legnicą, śmierć księcia Henryka II Pobożnego, upadek państwa Henryków na Śląsku nie tylko odsunęły o kilka dekad proces zjednoczenia ziem polskich, ale też w praktyce wyeliminowały Piastów śląskich ze skutecznej rywalizacji o przyszłe zjednoczenie Polski. Jedynie śmierć wielkiego chana Ugedeja skłaniająca Batu-chana do powrotu wraz z armią do Mongolii uratowały Polskę i Węgry od długotrwałego zniewolenia, które spotkało księstwa ruskie. Kolejne mongolskie najazdy na Polskę z lat 1259 na 1260 oraz z przełomu roku 1287 na 1288 jedynie pogłębiły proces upadku gospodarczego i zniszczeń ziem polskich. Klęski poniesione przez Mongołów w walkach z egipskimi Mamelukami oraz upadek Królestwa Jerozolimskiego w 1291 roku spowodowały, że Zachód stracił zainteresowanie nawiązywaniem politycznych układów z Mongołami. W Europie Wschodniej umocniła się natomiast zachodnia dzielnica imperium mongolskiego, tzw. Złota Orda, która zaczęła odgrywać znaczącą rolę w życiu politycznym całego regionu. Szczyt jej potęgi przypadał na pierwszą połowę XIV wieku za rządów chanów Uzbeka i Dżanibeka. Od drugiej połowy XIV wieku widoczne jest osłabienie Złotej Ordy. W wieku XV przekształciła się ona w tzw. Wielką Ordę. Powstrzymanie chana Wielkiej Ordy Ahmeta w 1480 roku nad Ugrą przez księcia moskiewskiego Iwana III było triumfem Moskwy. Polska natomiast traciła jednego z nielicznych sojuszników na wschodzie. Nieudzielenie zaś przez króla polskiego Aleksandra Jagiellończyka w 1502 roku wsparcia ostatniemu chanowi Wielkiej Ordy Szach-Achmadowi umożliwiło zniszczenie Wielkiej Ordy przez sojusznika Iwana III, władcę Chanatu Krymskiego, chana Mengli Gireja. Upadek Wielkiej Ordy dla Polski oznaczał symboliczne zakończenie wspólnej historii zapoczątkowanej jeszcze najazdem Mongołów z 1241 roku. Dla Rosji był ostatecznym potwierdzeniem zrzucenia przez nią zwierzchności tatarskiej. Dla Chanatu Krymskiego, który niszcząc Wielką Ordę, de facto zrywał dotychczasowe związki z dawnym imperium mongolskim, oznaczał natomiast, iż stawał się on częścią nowego, kształtującego się wówczas ładu polityczno-gospodarczego w Europie Wschodniej.
    The army of Batu Khan’s 1241 invasion of Central and Eastern Europe was the first, highly unfortunate encounter between Poland and the Mongol empire. The defeat at Legnica, the death of Prince Henry the Pious, and the collapse of his line’s reign in the Duchy of Silesia not only delayed the unification of Poland by decades, but in practice it also eliminated the Silesian Piasts from effective competition for the future Polish union. It was only the death of Ögedei Khan that forced Batu Khan to return with his army to Mongolia and that saved Poland and Hungary from a prolonged enslavement that was the fate of Ruthenian duchies. The subsequent Mongol invasions of Poland at the turn of 1260 and 1288 only deepened the process of economic decline and destruction of Poland. The defeat suffered by the Mongols in the battles with the Egyptian Mamluks and the collapse of the Kingdom of Jerusalem in 1291 made the West lose interest in establishing political relations with the Mongols. In Eastern Europe, the western domain of the Mongol Empire, the so-called Golden Horde, grew in strength, and began playing a significant role in the political life of the entire region. The peak of its power was in the first half of the fourteenth century during the reign of Öz Beg and Jani Beg khans. From the second half of the fourteenth century faltering of the Golden Horde began. In the fifteenth century it was transformed into the so-called Great Horde. The Grand Prince Ivan III of Muscovy’s Great Stand on the Ugra River against Khan Akhmat’s Great Horde in 1480 was a Muscovite triumph. Poland, however, lost one of its few allies in the east. The Polish King Alexander Jagiellon’s failure in 1502 to support the last Khan of the Great Horde, Shah-Akhmad, made way for the destruction of the Great Horde by Ivan III’s ally, the ruler of the Crimean Khanate, Meñli I Giray. The fall of the Great Horde meant a symbolic end of shared history between Poland and Mongolia, which had begun with the invasion Mongol in 1241. For Russia, it was the final confirmation of its dropping its sovereignty to the Tatars. For the Crimean Khanate, which de facto broke off previous relations with the former Mongol empire by destroying the Great Horde, meant, however, that it become part of a new, emerging political and economic governance in Eastern Europe.
    Źródło:
    Perspektywy Kultury; 2020, 31, 4; 169-206
    2081-1446
    2719-8014
    Pojawia się w:
    Perspektywy Kultury
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-5 z 5

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies