Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Buddha-nature" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
The Concept of “Buddha-Nature” in Women’s Salvation and Its Relationship to Japanese Buddhist Teachings on Menstruation
Autorzy:
Sobczyk, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/35055906.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Kultur Śródziemnomorskich i Orientalnych PAN
Tematy:
buddha-nature
lotus throne
women in Buddhism
impurity
menstruation
Bloody Pond Sutra Ketsubon-kyō
Opis:
This paper explores one aspect in the evolution of “buddha-nature” (busshō) in Japan within the context of Buddhist teachings regarding women’s salvation. “Buddha-nature”, symbolised by the lotus throne where buddhas and bodhisattvas reside, was fused with the notion of menstrual impurity due to syncretism with Shintō beliefs. The introduction of the Bloody Pond Sutra (Ketsubon-kyō) solidified discussions on menstruation’s origin, attributing menstrual impurity to women’s “mind” poisons. Practical manifestations of this complex idea included wearing chest talismans. This research sheds light on the evolving “Buddha-nature” concept in Japan and its implications for women’s spirituality.
Źródło:
Acta Asiatica Varsoviensia; 2023, 36; 229-244
0860-6102
2449-8653
Pojawia się w:
Acta Asiatica Varsoviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jak buddyzm stał się religią chińską?
How Did Buddhism Become a Chinese Religion?
Autorzy:
Kosior, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/480430.pdf
Data publikacji:
2014-06-01
Wydawca:
Wydawnictwo Księży Werbistów Verbinum
Tematy:
religie chińskie
buddyzm
apokryfy
Natura Buddy
Chinese religions
Buddhism
Apocrypha
Buddha’s Nature
Opis:
Autor w barwny i syntetyczny zarazem sposób opisuje poszczególne etapy adaptacji buddyzmu w Chinach. Wywodząca się z Indii religia dotarła do Państwa Środka za panowania cesarza Mingdi (28-75 r. n.e.) z dynastii Hanów. Legitymizacja buddyzmu w Chinach dokonała się w dialogu z kulturowymi standardami – zwłaszcza konfucjanizmem (religią państwową) i taoizmem (religią ludu). Stosując metodę guoyi („osiągnięcia znaczenia”) ustanowiono analogie między ideami buddyjskimi zapisanymi w sanskrycie i pojęciami występującymi w taoistycznych tekstach klasycznych Laozi i Zhuangzi oraz w Yijing. Buddyjscy misjonarze propagowali teksty dwóch klasycznych nurtów buddyzmu – mahajany i hinajany – wykazując, że wskazania ich religii nie kłócą się z oficjalnymi założeniami konfucjanizmu. W tej kwestii wielką rolę odegrali dwaj wybitni tłumacze: An Shigao i Lokakshema oraz mędrzec Dao An. Ten ostatni starał się rozwiązać problem niejednorodności buddyjskiej literatury (traktował mahajanę i hinajanę jako nurty równorzędne). W konsekwencji rozwinięto klasyfikację buddyjskiej doktryny w oparciu o metodę ban jiao („odróżnienie nauk”). Na tej podstawie określano czas i miejsce ogłoszenia znaczących sutr w trakcie ziemskiej wędrówki Buddy: miał on rozpoczynać od sutr hinajanistycznych, następnie rozwijać bardziej zaawansowaną naukę i kończyć na mahajanistycznej sutrze Mahaparinirwany (Daban niepan jing). Dynamiczny rozwój buddyjskich wspólnot monastycznych stał się wyznacznikiem definitywnej legitymizacji nowej religii w Chinach.
The present author, in a colourful and at the same time synthetic way, describes the various stages of the adaptation of Buddhism in China. The originating from India religion reached the Middle Kingdom during the reign of the Emperor Mingdi (28-75 AD) of the Han Dynasty. The legitimacy of the Buddhism in China took place through dialogue with the cultural standards – especially Confucianism (the state religion) and Taoism (the religion of the people). Using the guoyi method (“achieving significance”) parallels were established between the Buddhist ideas enshrined in the Sanskrit and the Taoist concepts appearing in classical texts by Laozi and Zhuangzi as well as in Ching. Buddhist missionaries preached the classic texts of the two strands of Buddhism – Mahayana and Hinayana – showing that the indications of their religion do not conflict with the official assumptions of Confucianism. In this regard, a major role was played by two eminent translators: An Shigao and Lokakshema as well as a sage named Dao An. The latter tried to solve the problem of heterogeneity of the Buddhist literature (he treated Mahayana and Hinayana as equivalent currents). As a consequence, the classification of the Buddhist doctrine was developed, basing on the ban jiao (“the distinguishing of sciences”) method. On this basis the time and place to announce significant sutras during the earthly journey of Buddha was determined: he was supposed to begin with Hinayana sutras, then develop to a more advanced study and end with the Mahayana sutra of Mahaparinirvana (Daban niepan jing). The dynamic development of Buddhist monastic communities became a definitive indicator of the legitimacy of the new religion in China.
Źródło:
Nurt SVD; 2014, 1; 262-276
1233-9717
Pojawia się w:
Nurt SVD
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Buddhist Attitude towards Sustainable Development
Postawa buddyjska a zrównoważony rozwój
Autorzy:
Prakash, Gyan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/371461.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Komitet Człowiek i Środowisko PAN
Tematy:
Buddhist Philosophy
sustainable development
Buddha-nature
rebirth
filozofia buddyjska
rozwój zrównoważony
Budda – natura
odrodzenie
Opis:
Religion plays a significant role in Human Action. Buddhism is one of the most important religions of India. There is an argument that, Buddha places emphasis upon a logical understanding of the cause of human suffering. He explains ignorance as the root link in the causal chain and, thus, shows the way towards Nirvana. Human suffering is not due to the devaluation of nature. It is due to the pain that is associated with the cycle of birth and rebirth. Hence, Buddhist philosophy is dysteleological in its nature. That’s why it is hard to discuss sustainable development within the framework of Buddhist philosophy. In this paper, I have argued that Buddhist philosophy places a substantial emphasis upon sentient as well as non-sentient beings. Essentially, as per the Buddhist concept of Buddha-nature, I have argued that Buddha-nature is present in all sentient and non-sentient beings.
Religia odgrywa znaczącą rolę w kierowaniu ludzka aktywnością. Buddyzm jest jedną z najważniejszych religii w Indiach. Budda kładzie nacisk na logiczne zrozumienie przyczyny ludzkiego cierpienia. Wskazuje na ignorancję jako źródło w łańcuchu przyczynowym, a tym samym wskazuje na drogę do Nirwany. Ludzie cierpienia nie wynika z dewaluacji natury. Jest spowodowane bólem związanym z cyklem narodzin i odrodzenia. Stąd filozofia buddyjska ma charakter dysteleologiczny. Dlatego trudno dyskutować o zrównoważonym rozwoju w ramach filozofii buddyjskiej. W tym artykule przedstawiam argumenty za tym, że filozofia buddyjska kładzie istotny nacisk tak na bytu czujące, jak i nie-czujące. Zasadniczo, zgodnie z buddyjską koncepcją natury Buddy, Budda-natura jest obecny we wszystkich bytach czujących i nie-czujących.
Źródło:
Problemy Ekorozwoju; 2018, 13, 1; 217-220
1895-6912
Pojawia się w:
Problemy Ekorozwoju
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies