Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "British theatre" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-6 z 6
    Tytuł:
    Między globalnością a lokalnością National Theatre Live i uniwersalizowanie teatralnego zdarzenia
    Between the Global and the Local. National Theatre Live and the Universalisation of the Theatrical Event
    Autorzy:
    Lachman, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/889459.pdf
    Data publikacji:
    2020-10
    Wydawca:
    Instytut im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu
    Tematy:
    British theatre
    London’s National Theatre
    National Theatre Live
    Opis:
    The article examines film productions of London’s National Theatre, which are based on its most famous performances. The author discusses the techniques used to produce cinematic versions of the plays and analyses the methods of re-creating the theatrical experience as well as the way it affects the models of theatre reception. His starting point is the thesis that this form of transmitting the theatrical experience serves to impose a specific, mainstream cultural model whose impact is strengthened by the use of new media. Subject to the media treatment, the theatrical experience becomes more intense and gives the spectator an illusion of more direct contact with the work than a traditional visit to the theatre. The processed experience has the potential to create new cultural models whose predominant characteristic is the pleasure of reception.
    Źródło:
    Didaskalia. Gazeta Teatralna; 2020, 159; 1-25
    2720-0043
    Pojawia się w:
    Didaskalia. Gazeta Teatralna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Drunken Language, Elliptical Politics: Caryl Churchill’s Oblique Protest Theatre
    Autorzy:
    Jones, Matt
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/653533.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    political theatre
    war on terror
    Caryl Churchill
    British theatre
    Iraq war
    Opis:
    Can “political theatre” exist in today’s political climate? In the last few decades, our understanding of politics and theatre has undermined the basis on which prior generations of artists conceived of both politics and theatre. Caryl Churchill’s Drunk Enough to Say I Love You? sits at the intersection of critiques of dramatic theatre and new forms of post-dramatic, non-representational performance. The play tells the story of a man, Guy, who falls in love with a country, Sam, and critics have largely seen the play as an allegory for the “special relationship” between Britain and the United States. But while the play riffs on that metaphor, it also includes aspects that work against a political reading. Churchill’s depiction of the relationship as a sincere gay love affair raises questions about what it means to say that politicians are “in bed together.” As the play develops, the political critique and the personal relationships seem to work against each other, and the play becomes an elliptical invitation to think political theatre anew.
    Źródło:
    Analyses/Rereadings/Theories: A Journal Devoted to Literature, Film and Theatre; 2018, 5, 1; 11-20
    2353-6098
    Pojawia się w:
    Analyses/Rereadings/Theories: A Journal Devoted to Literature, Film and Theatre
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Looking Back at the Audience: The RSC & The Wooster Group’s Troilus and Cressida (2012)
    Autorzy:
    Mancewicz, Aneta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/648103.pdf
    Data publikacji:
    2014-12-01
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    William Shakespeare
    audience
    spectating
    British theatre
    American theatre
    avant-garde
    RSC
    The Wooster Group
    Opis:
    The controversy around the RSC & The Wooster Group’s Troilus and Cressida (Stratford-upon-Avon 2012) among the spectators and critics in Britain revealed significant differences between the UK and the US patterns of staging, spectating, and reviewing Shakespeare. The production has also exposed the gap between mainstream and avant-garde performance practices in terms of artists’ assumptions and audiences’ expectations. Reviews and blog entries written by scholars, critics, practitioners, and anonymous theatre goers were particularly disapproving of The Wooster Group’s experimentation with language, non-psychological acting, the appropriation of Native American customs, and the overall approach to the play and the very process of stage production. These points of criticism have suggested a clear perception of a successful Shakespeare production in the mainstream British theatre: a staging that approaches the text as an autonomous universe guided by realistic rules, psychological principles, and immediate political concerns. If we assume, however, that Troilus and Cressida as a play relies on the dramaturgy of cultural differences and that it consciously reflects on the notion of spectatorship, the production’s transgression of mainstream patterns of staging and spectating brings it surprisingly close to the Shakespearean source.
    Źródło:
    Multicultural Shakespeare: Translation, Appropriation and Performance; 2014, 11; 65-79
    2083-8530
    2300-7605
    Pojawia się w:
    Multicultural Shakespeare: Translation, Appropriation and Performance
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Przestrzeń idei, edukacji I dialogu społecznego czyli teatr anglosaski wobec kryzysu ekologicznego
    Autorzy:
    Suwalska-Kołecka, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1835560.pdf
    Data publikacji:
    2021-11-17
    Wydawca:
    Mazowiecka Uczelnia Publiczna w Płocku
    Tematy:
    Eko-krytyka
    teatr amerykański
    teatr brytyjski
    teatr polityczny
    teatr społecznie zaangażowany
    edukacja ekologiczna
    Eco-criticism
    British theatre
    American theatre
    political theatre
    socially engaged theatre
    ecological education
    Opis:
    Celem tego artykułu jest zarysowanie głównych nurtów działalności teatru anglojęzycznego w ciągu ostatnich trzech dekad na rzecz ochrony przyrody. Chociaż eko-krytyka zdobywała rzesze kolejnych wyznawców a świadomość zagrożeń ekologicznych obejmowała stopniowo wszystkie sfery działalności człowieka, teatr przez wiele lat nie podejmował tematów ekologicznych, mimo swojego zaangażowania politycznego w innych sprawach. Kiedy w końcu teatr zabarwił się na zielono, jego głos w tej sprawie jest zdecydowany i inspirujący. Wykorzystał on wspólnotowy charakterteatru do tworzenia przestrzeni, która jest jednym z głównych bohaterów przedstawienie a dystopijne wizje katastrof ekologicznych niosących głód i zagładęmają ogromną siłę rażenia. W ten sposób działalność artystyczna aktywnie kreuje świadomość ekologiczną swoich odbiorców a teatr nabiera społecznej i politycznej sprawczości.
    The chief aim of this article is to present the main developments in ecological thought and practice that have influenced British and American theatre in the past three decades. Although eco-criticism had attracted many keen followers and public environmental awareness had grown rapidly in recent years, theatre remained silent on green issues for a long time despite its political engagement in other areas. When at last theatre turned green, its voice is powerful and inspiring. Theatre uses its collective character to foster a feeling of shared responsibility and to create space that transformsinto one of the major characters of the performance. Moreover, dystopian visions of the ecological catastrophe that brings famine and destruction presented on stage are thought-provoking and highly persuasive. Theatre interconnects artists and audiences and uses its capacity to raise environmental awareness and to bring about behaviour change. In this way, theatre is able to affect social and political change.
    Źródło:
    Społeczeństwo. Edukacja. Język; 2021, 14; 227-238
    2353-1266
    2449-7983
    Pojawia się w:
    Społeczeństwo. Edukacja. Język
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Cross-Cultural Casting in Britain: The Path to Inclusion, 1972-2012
    Autorzy:
    Rogers, Jami
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/648220.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    Shakespeare
    Theatre
    Diversity
    Race
    Black British
    African
    Opis:
    This essay uses three productions to chart the progress of the integration of performers of African and Afro-Caribbean descent in professional British Shakespearean theatre. It argues that the three productions―from 1972, 1988 and 2012―each use cross-cultural casting in ways that illuminate the phases of inclusion for British performers of colour. Peter Coe’s 1972 The Black Macbeth was staged at a time when an implicit colour bar in Shakespeare was in place, but black performers were included in the production in ways that reinforced dominant racial stereotypes. Temba’s 1988 Romeo and Juliet used its Cuban setting to challenge stereotypes by presenting black actors in an environment that was meant to show them as “real human beings”. The RSC’s 2012 Julius Caesar was a black British staging of Shakespeare that allowed black actors to use their cultural heritages to claim Shakespeare, signalling the performers’ greater inclusion into British Shakespearean theatre.
    Źródło:
    Multicultural Shakespeare: Translation, Appropriation and Performance; 2019, 19, 34; 55-70
    2083-8530
    2300-7605
    Pojawia się w:
    Multicultural Shakespeare: Translation, Appropriation and Performance
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Wer hat Angst vorm schwarzen Mann?“ Aggressivität und Gewalt im ‚neuen Dokumentartheater‘
    Autorzy:
    Pełka, Artur
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1032734.pdf
    Data publikacji:
    2010-12-30
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    brytyjski teatr ‚In-Yer-Face‘
    ‚nowy dramat faktu‘
    „Der Kick”
    Andreas Veiel
    Gesine Schmidt
    „Amoklauf mein Kinderspiel”
    Thomas Freyer
    przemoc
    polityczno-pedagogiczny wymiar
    British in-yer-face theatre
    new documentary drama
    violence
    political and didactic dimension
    britisches ‚In-Yer-Face-Theater‘
    ‚neues Dokumentardrama‘
    Andres Veiel
    Gewalt
    politisch-pädagogische Dimension
    Opis:
    Aggression bzw. Gewalt gehören seit Beginn der Theaterkunst zu den dominierenden Motiven im dramatischen Diskurs. In den letzten Jahren nahm diese Tendenz, beeinflusst vom britischen ‚In-Yer-Face-Theater‘, zu und fand ihren besonderen Ausdruck im ‚neuen Dokumentardrama‘. Am Beispiel der Theatertexte Der Kick (2005) von Andres Veiel und Gesine Schmidt sowie Amoklauf mein Kinderspiel (2006) von Thomas Freyer, die spektakuläre brutale Gewalttaten dokumentieren, analysiert der vorliegende Beitrag zwei Strategien der Dramatisierung von Aggression und hebt die politisch-pädagogische Dimension des ‚neuen Dokumentardramas‘ hervor.
    Agresja wzgl. przemoc należą od zarania sztuki teatralnej do dominujących motywów w dyskursie dramatycznym. W ostatnich latach tendencja ta nasiliła się pod wpływem brytyjskiego teatru ‚In-Yer-Face‘ i znalazła swoje szczególne odzwierciedlenie w ‚nowym dramacie faktu‘. Na przykładzie dwóch tekstów teatralnych, dokumentujących spektakularne akty brutalnej przemocy, Der Kick [Kop] (2005) autorstwa Andresa Veiela i Gesine Schmidt oraz Amoklauf mein Kinderspiel [Amok moja dziecinada] (2006) Thomasa Freyera, niniejszy artykuł analizuje dwie strategie dramatyzowania agresji, uwypuklając polityczno-pedagogiczny wymiar ‚nowego dramatu faktu‘.
    Since the beginning of Theatre Art, aggression resp. violence is one of the dominating motives in dramatic discourse. Influenced by the British ‚In-Yer-Face-Theatre‘, this trend has increased and found a special expression in the new ‘Documentary Drama’ in the last few years. By analysing Andres Veiel’s and Gesine Schmidt’s Der Kick (2005) as well as Thomas Freyer’s Amoklauf mein Kinderspiel (2006), which document spectacular brutal acts of violence, this article shows two strategies how to dramatize the aggression and emphasize the political-pedagogical dimension of the new ‚Documentary Drama‘.
    Źródło:
    Convivium. Germanistisches Jahrbuch Polen; 2010; 153-173
    2196-8403
    Pojawia się w:
    Convivium. Germanistisches Jahrbuch Polen
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-6 z 6

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies