Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Boris Yeltsin" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-3 z 3
    Tytuł:
    Geneza instytucji prezydenta w Federacji Rosyjskiej
    The genesis of the Presidential institution in the Russian Federation
    Autorzy:
    Mielniczuk, Angelika
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/26850688.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Akademia Zamojska
    Tematy:
    president
    USSR
    RSFSR
    Mikhail Gorbachev
    Boris Yeltsin
    constitution
    prezydent
    ZSRR
    RFSRR
    Michaił Gorbaczow
    Borys Jelcyn
    konstytucja
    Opis:
    Celem niniejszego artykułu jest ukazanie procesu tworzenia instytucji prezydenta jako innowacji w ustrojowym dziedzictwie Rosji w warunkach transformacji ustrojowej, której towarzyszyły liczne kontrowersje. Urząd Prezydenta Federacji Rosyjskiej nie ma tradycji, gdyż nie występował dotąd w żadnych wcześniejszych formach ustrojowych tego państwa. Jest to zupełnie nowa instytucja ustrojowa, która została wprowadzona jako organ władzy państwowej, najpierw w ostatnich latach funkcjonowania Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich (ZSRR), a następnie w Rosyjskiej Federacyjnej Socjalistycznej Republice Radzieckiej (RFSRR). Główną motywacją wprowadzenia tej instytucji prawnej było stworzenie silnego ośrodka władzy zdolnego do odrodzenia państwowości rosyjskiej. Ostateczny kształt silnej rosyjskiej prezydenturze nadał proces kreowania nowej demokratycznej Konstytucji Federacji Rosyjskiej.
    The aim of this article is to present the process of the formation of the Presidential institution as an innovation in Russia’s political heritage in the times of its political transformation which were characterized by a great deal of controversy. The office of the President of the Russian Federation has no tradition as it did not occur in any earlier political forms of the state. It is a brand new political institution that has been introduced as a state authorities’ governing body, firstly in the last years of the Union of Soviet Socialist Republics (USSR), then in the Russian Soviet Federative Socialist Republic (RSFSR). This institution was formed to create a strong centre of power capable of reviving Russia’s statehood, it gained its final, strong shape thanks to the creation of the Constitution of the Russian Federation.
    Źródło:
    Facta Simonidis; 2013, 6, 1; 167-190
    1899-3109
    Pojawia się w:
    Facta Simonidis
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Podobieństwa i różnice w zwalczaniu bojowników kaukaskich w okresie sprawowania władzy przez Borysa Jelcyna i Władimira Putina w Federacji Rosyjskiej
    Similarities and differences in combating Caucasian militants during the exercise of power by Boris Yeltsin and Vladimir Putin in the Russian Federation
    Autorzy:
    Kardaś, Jarosław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/619622.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Russian Federation
    Islamic terrorism
    North Caucasus
    Boris Yeltsin
    Vladimir Putin
    Ramzan Kadyrov
    Federacja Rosyjska
    terroryzm islamski
    Kaukaz Północny
    Borys Jelcyn
    Władimir Putin
    Ramzan Kadyrow
    Opis:
    Analyzing the policy of the Russian Federation to the terrorist threat originating from the North Caucasus, it is clear that for many years Moscow has not established a coherent approach to solving this problem. In the last decade of the 20th century, Russia’s policy consisted primarily in responding to the emerging crises. This policy led to the defeat in the first Chechen war and contributed to increased instability in the whole region of the North Caucasus. At the beginning of the 21st century, Russia changed its strategies to combat terrorism rooted in the North Caucasus. Moscow began to implement the so-called Chechenization policy, assuming that the representatives of the Caucasian nations would fight the terrorists themselves.
    Analizując politykę Federacji Rosyjskiej wobec zagrożenia terrorystycznego, pochodzącego z Kaukazu Północnego, należy stwierdzić, że Moskwa przez wiele lat nie miała wypracowanej jednej i spójnej koncepcji rozwiązania tego problemu. W ostatniej dekadzie XX w. rosyjska strategia polegała w dużej mierze na reagowaniu na zaistniałe kryzysy. Polityka ta, doprowadziła do porażki w pierwszej wojnie czeczeńskiej oraz przyczyniła się do wzrostu niestabilność całego regionu Kaukazu Północnego. Rosjanie na początku XXI w. zmienili strategię walki z terroryzmem pochodzącym z Kaukazu Północnego, realizując tzw. politykę czeczenizacji. Polega ona na tym, że przedstawiciele samych narodów kaukaskich zwalczają terrorystów.
    Źródło:
    Środkowoeuropejskie Studia Polityczne; 2017, 1; 85-100
    1731-7517
    Pojawia się w:
    Środkowoeuropejskie Studia Polityczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Становление и развитие современного института губернатора в России (на примере Иркутской области)
    Powstanie i rozwój nowoczesnej instytucji gubernatora w Rosji (na przykładzie obwodu irkuckiego)
    The formation and development of the modern institution of governor in Russia (on the example of the Irkutsk region)
    Autorzy:
    Zulyar, Yuriy
    Zulyar, Raksana
    Rybalko, Mikhail
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1929227.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-15
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Russian Federation
    Irkutsk region
    governor’s office
    Russian model of federalism
    Boris N. Yeltsin
    Vladimir V. Putin
    regional policy
    Federacja Rosyjska
    obwód irkucki
    stanowisko gubernatora
    rosyjski model federalizmu
    Borys N. Jelcyn
    Władimir W. Putin
    polityka regionalna
    Opis:
    Исследование процесса создания, становления и развития современной модели российского федерализма обязательно приводит к необходимости анализа института губернатора, являющегося одной из ключевых элементов российской государственности. В течение всего постсоветского периода в системе российского федерализма идет борьба двух тенденций: централизации и децентрализации, в настоящее время доминирует первая. Роль губернатора (главы региона) является ключевой и определяющей во взаимодействии федеральной и региональных властных элит. Спецификой российской модели федерализма является его асимметричность, обусловленная этнической субъектностью. Однако формально главы субъектов РФ имеют равные права и одинаковый круг полномочий. В действительности это не так, но причины этого чисто субъктивны. В каждом субъекте сложилась региональная элита, ориентированная и связанная с правящим классом страны, но не консолидированная внутри мегарегионов. Россия, как реально асимметричная федерация вынуждена уделять большое внимание борьбе с сепаратизмом. В процессе сложных и трудных поисков,руководство страны выработаломодель эффективного федерализма – императивного, при формировании которого был учтен советский опыт. Основным принципом этой модели является соответствие главы региона статусу федерального чиновника, но не представителя, а тем более лидера региональной элиты. Реализация этого принципа весьма трудна, так как находится в противоречии с институтом прямых выборов губернаторов. Однако президент В. В. Путин, владея правом отстранения главы субъекта, строго следит за тем, чтобы они не проводили антигосударственную политику, не имели криминального прошлого и не совершали должностных преступлений. В целях обеспечения эффективного функционирования данной модели, Центр старается не допускать превращения регионов в площадки карьерного роста и делегирует на должности глав субъектов представителей федеральных элит, не связанных с возглавляемыми регионами. При этом особое значение придается его партийности – членство или сочувствие правящей „Единой России”.
    The study of the creation process, formation and development of the contemporary model of Russian federalism requires an analysis of the institution of governor, which is one of the key elements of the Russian state. In the post-Soviet period, there were two trends within the Russian federalist system: centralization and decentralization; currently the former is dominant. The role of governor (head of the region) is essential and decisive in the interaction between the federal and regional power elites. However, formally, the heads of regions of the Russian Federation have equal rights and the same range of powers. In reality, this is not the case, but the reasons for this are purely subjective. The elites in every region are oriented towards and associated with the country’s ruling class, but not consolidated within megaregions. In the course of complex and difficult search, the country’s leadership developed an imperial model of effective federalism, in the formation of which the Soviet experience was taken into account. The main principle of this model is that the status of a head of the region corresponds to that of a federal official but the former is not a representative of the regional elite and much less its leader. It is highly problematic to implement this principle as it contradicts the instrument of direct elections of governors. However, Presi dent Putin, who has the right to remove the head of any region, guarantees that they do not pursue any anti-state policy or commit official crimes, and that they do not have criminal past. In order to ensure the effective functioning of this model, the center tries to prevent the transformation of regions into platforms for developing individual careers and delegates the representatives of federal elites who are not associated with the regions as their heads. At the same time, special importance is given to their partisanship reflected by their membership of or sympathy for the ruling United Russia.
    Badanie procesu tworzenia, kształtowania i rozwoju współczesnego modelu federalizmu rosyjskiego nieuchronnie prowadzi do konieczności analizy instytucji gubernatora, która jest jednym z kluczowych elementów państwa rosyjskiego. W okresie poradzieckim w systemie federalizmu rosyjskiego istniały dwa nurty: centralizacja i decentralizacja; obecnie dominuje ten pierwszy. Rola gubernatora (głowy regionu) jest kluczowa i decydująca w relacjach między federalnymi i regionalnymi elitami władzy. Specyfiką rosyjskiego modelu federalizmu jest jego asymetria wynikająca z podmiotowości etnicznej. Jednak formalnie szefowie regionów Federacji Rosyjskiej mają równe prawa i taki sam zakres uprawnień. Rzeczywistość jest inna, ale przyczyny tego są czysto subiektywne. Elity poszczególnych regionów są zorientowane na centralną klasę rządzącą kraju i są z nią powiązane, ale nie są skonsolidowane w ramach megaregionów. Rosja, jako prawdziwie asymetryczna federacja, musi walczyć z separatyzmem. W procesie skomplikowanych i trudnych badań władze kraju wypracowały imperialny model efektywnego federalizmu, w którego tworzeniu wzięto pod uwagę doświadczenia z okresu Związku Radzieckiego. Główną zasadą tego modelu jest to, że status szefa regionu odpowiada statusowi urzędnika federalnego, ale nie przedstawiciela, a tym bardziej lidera regionalnej elity. Realizacja tej zasady jest wysoce problematyczna, ponieważ jest ona sprzeczna z instrumentem bezpośrednich wyborów gubernatorów. Jednak prezydent Putin, który ma prawo do usunięcia głowy każdego regionu sprawuje pieczę nad tym, aby poszczególne osoby nie prowadziły polityki antypaństwowej, nie popełniały przestępstw urzędowych, ani nie miały kryminalnej przeszłości. W celu zapewnienia efektywnego funkcjonowania tego modelu, centrum stara się nie dopuścić do przekształcania się regionów w platformy budowania własnych karier i deleguje na stanowiska kierownicze przedstawicieli elit federalnych niezwiązanych z regionami. Jednocześnie szczególne znaczenie przywiązuje się do ich postaw, przejawiających się członkostwem lub sympatią do rządzącej partii Jedna Rosja.
    Źródło:
    Środkowoeuropejskie Studia Polityczne; 2020, 4; 111-128
    1731-7517
    Pojawia się w:
    Środkowoeuropejskie Studia Polityczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-3 z 3

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies