Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Bohumil Hrabal" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-9 z 9
    Tytuł:
    Kim jestem Bohumila Hrabala, czyli pytanie o tożsamość w samym sercu Europy
    Bohumil Hrabal’s Who I Am, or the Question of Identity in the Very Heart of Europe
    Autorzy:
    Brodacka, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1203093.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-17
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    Bohumil Hrabal
    Who I Am
    identity
    melancholy
    Central Europe
    Jaspers
    Kim jestem
    tożsamość
    melancholia
    Europa Środkowa
    Opis:
    Artykuł jest próbą wpisania utworu Hrabala w autobiograficzny nurt jego prozy. Jest to jednocześnie dekonstrukcja legendy biograficznej pisarza poprzez ponowne nazwanie i zdefiniowanie zabiegów językowych oraz metafor przez niego stosowanych. Główna problematyka artykułu oscyluje wokół zagadnień melancholii, której przyczyny leżą zarówno w doświadczeniach i osobowości Hrabala, jak i w zewnętrznym kontekście społeczno‑politycznym charakterystycznym dla Europy Środkowej drugiej połowy XX wieku. Całość rozważań oświetla filozofia szyfrów transcendencji Karla Jaspersa.
    The article Bohumil Hrabal’s “Who I Am,” or the Question of Identity in the Very Heart of Europe, is an attempt to place Hrabal’s work in the autobiographical current of his prose. At the same time, it is a deconstruction of the writer’s biographical legend by renaming and defining the linguistic procedures and metaphors used by the writer. The main subject matter of the article revolves around the problem of melancholy, the causes of which lie in the writer’s experiences and personality, as well as in the external socio-political context characteristic of Central Europe in the second half of the twentieth century. The entire discussion is illuminated by the philosophy of Karl Jaspers.
    Źródło:
    Rana. Literatura, Doświadczenie, Tożsamość; 2020, 2; 1-18
    2719-5767
    Pojawia się w:
    Rana. Literatura, Doświadczenie, Tożsamość
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wizerunek Romów w prozie Bohumila Hrabala
    The image of the Roma in Bohumil Hrabals prose
    Autorzy:
    ZNOJEK, Przemysław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/909176.pdf
    Data publikacji:
    2020-09-15
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Bohumil Hrabal
    Romanies
    literature
    Czech prose of the 20th century
    history
    Romowie
    literatura
    proza czeska XX wieku
    historia
    Opis:
    Celem niniejszego artykułu jest ukazanie stereotypowego postrzegania mniejszości romskiej zamieszkującej Pragę, stolicę Czechosłowacji w latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych XX wieku. Wizerunek Romów prezentował na kartach swych opowiadań Bohumil Hrabal. Najbardziej widoczny jest w utworach Romanca (znajdującej się w zbiorze Pábitelé z 1964 roku) oraz Zbyt głośna samotność (Příliš hlučná samota z 1976 roku). W ramach realizacji referatu przeprowadzona zostanie szczegółowa analiza materiału literackiego, jak również refleksja kulturoznawcza i historyczna. Moim zamysłem jest próba przedstawienia losów społeczności rom- skiej, która bliska była czeskiemu pisarzowi.
    The purpose of this article is to show the stereotypical perception of the Romany minority inhabiting Prague the capital of Czechoslovakia in the 1960s and 1970s. Hrabal presented the image of Romany on the cards. The most visible in Romanca’s works (in the 1964 Pábitelé collection) and Too Loud a Solitude (Příliš hlučná samota from 1976). As part of the implementation of the paper, a detailed analysis of literary material will be carried out, as well as cultural and historical reflection. My idea is to try to present the fate of the Romany community, which was close to the Czech writer.
    Źródło:
    Bohemistyka; 2020, 3; 409-424
    1642-9893
    Pojawia się w:
    Bohemistyka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    To See Oneself Through the Eyes of Others and Through the Eyes of Books: Perspective in Bohumil Hrabal’s Autobiographical Texts
    Przeglądać się w innych i w książkach: punkt widzenia w prozie autobiograficznej Bohumila Hrabala
    Autorzy:
    Tlustý, Jan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2012784.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
    Tematy:
    Bohumil Hrabal
    autobiografia
    autofikcja
    perspektywa
    tożsamość
    autobiography
    autofiction
    perspective
    identity
    Opis:
    This study analyses the use of perspective in the autobiographical trilogy (In-House Weddings, Vita Nuova and Gaps) and the late “journalistic” texts by the Czech writer Bohumil Hrabal. The article examines Hrabal’s play with perspective on several levels: on the narrative level, Hrabal experiments with the narrative voice and focalization, and views himself through the eyes of his wife Elisˇka, who is also the narrator of the whole trilogy; this strategy allows him to gain distance from the “I-perspective” and to touch upon sensitive moments of his life (particularly auto-censorship, his relationship with the Communist authorities, and various fears). Furthermore, Elisˇka’s view clashes with the view of Hrabal as a character in the narrative world, which results in an original autobiographical polyphony; the article presents a detailed scrutiny of these perspectives with regard to time. Drawing from hermeneutics as a way of self-understanding shaped by texts and culture, the analysis of perspectivity will demonstrate that Hrabal also views himself through the eyes of books and cultural images; additionally, the article points to parallels with Hrabal’s other works, particularly Too Loud a Solitude. Finally, Hrabal’s playful use of perspective concerns the question of identity: the textual self that appears in the stream of images manifests itself in constant motion, thus unveiling the non-substantiality and openness of human identity. In this way, Hrabal’s writing about himself approximates the view of self in Eastern philosophies (esp. Buddhism and Taoism − Hrabal’s sources of inspiration) as well as contemporary cognitive approaches to the theory of autobiography (Paul John Eakin).
    Źródło:
    Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo; 2018, 8(11) cz.1; 85-98
    2084-6045
    2658-2503
    Pojawia się w:
    Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Translating and Transcending Censors: Modernist Appropriation and Thematisation of Censorship in the Works of Virginia Woolf, Allen Ginsberg, Czesław Miłosz and Bohumil Hrabal
    Autorzy:
    Sriratana, Verita
    Polišenská, Milada
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/951606.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    censorship
    Modernism
    Virginia Woolf
    Allen Ginsberg
    Czesław Miłosz
    Bohumil Hrabal
    Opis:
    Censorship has often been regarded as the archenemy of artists, thinkers and writers. But has this always been the case? This research paper proposes that censorship is not a total evil or adversarial force which thwarts and hinders twentieth-century writers, particularly those who were part of the artistic, aesthetic, philosophical and intellectual movement known as Modernism. Though the word “censor” originally means a Roman official who, in the past, had a duty to monitor access to writing, the agents of censorship – particularly those in the modern times – are not in every case overt and easy to identify. Though Modernist writers openly condemn censorship, many of them nevertheless take on the role of censors who not only condone but also undergo self--censorship or censorship of others. In many cases in Modernist literature, readership and literary production, the binary opposition of victim and victimiser, as well as of censored and censor, is questioned and challenged. This research paper offers an analysis of the ways in which Virginia Woolf (1882–1941), Allen Ginsberg (1926–1997), Czesław Miłosz (1911–2004) and Bohumil Hrabal (1914–1997) lived and wrote by negotiating with many forms of censorship ranging from state censorship, social censorship, political censorship, moral censorship to self-censorship. It is a study of the ways in which these writers problematise and render ambiguity to the seemingly clear-cut and mutually exclusive division between the oppressive censor and the oppressed writer. The selected writers not only criticise and compromise with censorship, but also thematise and translate it into their works.
    Źródło:
    Poznańskie Studia Slawistyczne; 2018, 14; 289-312
    2084-3011
    Pojawia się w:
    Poznańskie Studia Slawistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Menzel i inni. Adaptacje filmowe prozy Bohumila Hrabala
    Autorzy:
    Engelking, Ryszard
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/650451.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
    Tematy:
    Bohumil Hrabal, film czechosłowacki, literatura czeska, Jiří Menzel, ekranizacje Jiříego Menzla
    Opis:
    Many characteristics of the prose of the outstanding Czech writer Bohumil Hrabal make his works quite difficult for adaptation for the cinema screen. Nevertheless, many films based on these works achieved a considerable artistic success and wrote themselves into the history of cinema. The novella film Pearls of the Deep (1964), along with two short films that had eventually remained outside it, became a peculiar manifesto of the Czechoslovak New Wave and a generation of young authors at the start of their artistic career. Later, the most prominent director of adaptations of Hrabal’s works became Jiří Menzel, who won the Academy Award for the Best Foreign Language Film already for his first feature film, the adaptation of Hrabal’s Closely Observed Trains. The Hrabal–Menzel writer-and--filmmaker duo is an outstanding and unique phenomenon.
    Źródło:
    Konteksty Kultury; 2015, 12, 1
    2353-1991
    Pojawia się w:
    Konteksty Kultury
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    W poszukiwaniu straconej tożsamości. Bowaryzm i melancholia w Postrzyżynach Bohumila Hrabala
    Autorzy:
    Sagata, Maciej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/571856.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydział Neofilologii
    Tematy:
    melancholy
    Bohumil Hrabal
    transtextuality
    intertextuality
    Bovarysme
    Opis:
    Analiza relacji transtekstualnych (Genette), a w szczególności roli motta „Pani Bovary to ja” w Postrzyżynach Bohumila Hrabala, wskazuje na obecność motywów charakterystycznych dla melancholii. Cytat z Flauberta całkowicie zmienia interpretacyjną optykę i pozwala patrzeć na główną bohaterkę powieści Hrabala również jako alter ego Emmy. W tym osobowościowym rozchwianiu przejawia się bowaryzm, czyli „zdolność postrzegania siebie innym, niż się jest” (de Gaultier), w którym zawiera się narracyjna strategia czeskiego pisarza.
    Źródło:
    Acta Philologica; 2014, 45; 228-234
    0065-1524
    Pojawia się w:
    Acta Philologica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Słuchajcie, co wam teraz powiem…”, Obsługiwałem angielskiego króla Bohumila Hrabala – fikcja literacka a „historia opowiadana”
    „Listen to my story…” Bohumil Hrabal’s I Served the King of England – literary fiction and oral history
    Autorzy:
    Uczkiewicz-Styś, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/634758.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Ośrodek Pamięć i Przyszłość
    Tematy:
    Bohumil Hrabal
    „Obsługiwałem angielskiego króla”
    oral history
    “I Served the King of England”
    Opis:
    Oral history accounts area natural object of research for anthropologists, sociologists, researchers of cultural studies, ethnologists, as well as psychologists engaged in memory studies. As narratives of experience they became the antipositivist rebellion against the monopoly of major historical narratives that, according to the reflection of the second half of the 20th century, were supposed to lead to the catastrophes of war and genocide.  In historiographic research the questioned positivist discourse based on the corresponding theory of the truth has become counterbalanced by the discourse of memory. As a consequence, also in historical research there is noticeable appreciation for other, non-classic, forms of historical narratives which include oral history accounts.  What can a researcher of literary fiction contribute to reflections on oral history whose greatest value should be authenticity, this “truth of experience”? To what extent can literary texts in the convention of a narrative of appeal, first-person narrative, monologue (in which crucial roles are played by dialogue, orality and rhetoric of the text) be read in the perspective of oral history?  When analyzing I Served the King of England novel by Bohumil Hrabal – author who by default rejects ‘the macrocosm’, the world of great politics, historical necessities, social processes, for the world of microcosm, i.e. a life of each person and what is more, he rejects any need for psychological or sociological (or any other) analysis of this microcosm – one can notice that the dichotomy of literary fiction and the authentic experience of oral history is not that obvious as it may seem. Categories of text, narration and memory, although analyzed from different research perspectives, are common for both forms. 
    Oral history accounts area natural object of research for anthropologists, sociologists, researchers of cultural studies, ethnologists, as well as psychologists engaged in memory studies. As narratives of experience they became the antipositivist rebellion against the monopoly of major historical narratives that, according to the reflection of the second half of the 20th century, were supposed to lead to the catastrophes of war and genocide.  In historiographic research the questioned positivist discourse based on the corresponding theory of the truth has become counterbalanced by the discourse of memory. As a consequence, also in historical research there is noticeable appreciation for other, non-classic, forms of historical narratives which include oral history accounts.  What can a researcher of literary fiction contribute to reflections on oral history whose greatest value should be authenticity, this “truth of experience”? To what extent can literary texts in the convention of a narrative of appeal, first-person narrative, monologue (in which crucial roles are played by dialogue, orality and rhetoric of the text) be read in the perspective of oral history?  When analyzing I Served the King of England novel by Bohumil Hrabal – author who by default rejects ‘the macrocosm’, the world of great politics, historical necessities, social processes, for the world of microcosm, i.e. a life of each person and what is more, he rejects any need for psychological or sociological (or any other) analysis of this microcosm – one can notice that the dichotomy of literary fiction and the authentic experience of oral history is not that obvious as it may seem. Categories of text, narration and memory, although analyzed from different research perspectives, are common for both forms. 
    Źródło:
    Wrocławski Rocznik Historii Mówionej; 2012, 2; 73-100
    2719-7522
    2084-0578
    Pojawia się w:
    Wrocławski Rocznik Historii Mówionej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ironiczna bezdomność Bohumila Hrabala a tłumiona tęsknota za domem Milana Kundery
    Homelessness Ironically Accepted by Hrabal versus Kundera’s Suppressed Homesickness
    Autorzy:
    Češka, Jakub
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1179220.pdf
    Data publikacji:
    2012-12-02
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Bohumil Hrabal
    Milan Kundera
    narratology
    naratologia
    Opis:
    Posługując się tematyką sentymentu odsłaniamy kontrast między pisarstwem Milana Kundery i Bohumila Hrabala, przy czym odwracamy powszechnie przyjęte charakterystyki. Chociaż Kunderze przyczepia się etykietkę autora cynicznego, nieromantycznego, antysentymentalnego, Hrabal zaś bywa klasyfikowany jako autor wrażliwego zrozumienia, to jednak przez tematykę domu można pokazać, że jest właściwie odwrotnie. Argumenty znajdujemy na poziomie écriture: Pisanie Kundery odznacza się dystynktywnością, znaczeniowym dookreśleniem i specyficzną wewnętrzną fokalizacją. Tymi rysami wpisuje się w tematykę potępienia, renegacji, polaryzacji alternatywy dom – obczyzna. Każdy z autorów proponuje inną odpowiedź na pytanie o tęsknotę za domem: Hrabal stosuje figurę cynicznie akceptowanej bezdomności, podczas gdy u Kundery znajdujemy tłumiony sentyment, z którego wywiera tęsknota za domem.
    By means of using the topic of sentiment, the contrast between the writing of Milan Kundera and Bohumil Hrabal is shown. All the typically acknowledged characteristics are reversed. Although Kundera is assigned a label of a cynical, unromantic and antisentimental author and Hrabal is often classified as an author of sensitive understanding, it is through the topic of the home that the reversed can be shown. The arguments can be found on the level of écriture: Kundera’s writing is distinctive, semantically detailed and possesses internal focalisation. These characteristics allow him to enter the topic of condemnation, renegation and the polarisation of the alternative between the home and the foreign. Each of the authors proposes a different answer to the question on homelessness: Hrabal uses the figure of cynically accepted homelessness whereas Kundera a suppressed sentiment which emanates with homelessness. 
    Źródło:
    Porównania; 2012, 11; 87-99
    1733-165X
    Pojawia się w:
    Porównania
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Przestrzenie kontestacji w twórczości Bohumila Hrabala, Mirona Białoszewskiego i Wolfganga Hilbiga
    The Spaces of Contestation in The Works of Bohumil Hrabal, Miron Białoszewski and Wolfgang Hilbig
    Autorzy:
    Kledzik, Emilia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1179247.pdf
    Data publikacji:
    2012-12-02
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    spatial turn
    postcolonial studies
    Bohumil Hrabal
    Miron Białoszewski
    Wolfgang Hilbig
    postkolonializm
    Opis:
    Artykuł referuje stan badań nad przestrzenią w literaturze, poczynając od ustaleń strukturalistów, przez semiotykę, po antropologię i spatial turn. Stawia tezę, że współczesny powrót przestrzeni w badaniach literaturoznawczych jest spowodowany popularnością teorii postkolonialnej. Autorka do dotychczasowych reinterpretacji postkolonialnych w badaniach nad literaturą środkowoeuropejską dołącza grupę tekstów powstałych w lub w odniesieniu do czasów socjalistycznych. Omówione teksty autorstwa Bohumila Hrabala, Mirona Białoszewskiego i Wolfganga Hilbiga przy użyciu stylistyki karnawału kreują różne przestrzenie kontestacji oficjalnego dyskursu o subwersywnym potencjale: knajpę, dworce i bazary oraz świat podziemnego Berlina.
    The article reports the state of research on the space in literature, starting with the findings of the structuralists, through semiotics, to anthropology and the spatial turn. It argues that the modern return of the space took place due to the popularity of the post-colonial theory in literary studies. The author adds a group of texts created in or in relation to the socialist’ times to the existing post-colonial interpretations of the Central European culture. The texts by Bohumil Hrabal, Miron Białoszewski and Wolfgang Hilbig, discussed using the carnival stylistics, create different spaces of contestation of the official discourse, which posses a subversive potential: a pub, railway stations and bazaars and the underground world of Berlin.
    Źródło:
    Porównania; 2012, 11; 233-246
    1733-165X
    Pojawia się w:
    Porównania
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-9 z 9

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies