Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Boethius" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-10 z 22
Tytuł:
The System of 'Didascalica' in Boethius' First Commentary on Porphyry's 'Isagoge'
Autorzy:
Tiuryn, T.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/702627.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
BOETHIUS - SYSTEM OF 'DIDASCALICA'
PORPHYRY ('ISAGOGE')
Opis:
The first six chapters of Boethius' first commentary on Porphyry's 'Isagoge' are printed here in Polish translation. The introductory note discusses the system - applied here and popular in Boethius' time - of presenting the nature of the work discussed in the commentary in points, in accordance with a commonly used questionnaire. This system is called by Boethius himself 'didascalica'.
Źródło:
Meander; 2006, 61, 1-2; 66-85
0025-6285
Pojawia się w:
Meander
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Why Aquinas Stopped Commenting on Boethius’s De Trinitate
Autorzy:
Ugwuanyi, Faustinus Ik.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/507300.pdf
Data publikacji:
2020-03-30
Wydawca:
International Étienne Gilson Society
Tematy:
Aquinas
Boethius
De Trinitate
Trinity
Neoplatonism
Opis:
The article is an attempt to answer the question of why Aquinas stops his commentary on Boethius’s De Trinitate at question six, article four, whereas this is before the point in the treatise where Boethius gets to the heart of the subject matter. The author shows that Aquinas (1) decides to do so because the treatise cannot afford him the means of demonstrating the existence of the Trinity, (2) holds that, although rational explanations could be given in terms of proof of God’s existence, one cannot come to the knowledge of the truth of the existence of the Trinity by reason alone, and (3) concludes that, although we cannot prove the doctrine of the existence of the Trinity through philosophical demonstration, we can, however, show that this doctrine and other doctrines known through the light of faith are not contradictory.
Źródło:
Studia Gilsoniana; 2020, 9, 1; 167-188
2300-0066
Pojawia się w:
Studia Gilsoniana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Some Boethian Themes in J.R.R. Tolkien’s Lord of the Rings
Autorzy:
Wicher, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2085786.pdf
Data publikacji:
2021-12-20
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
Tolkien
Boethius
consolation
the self
possession
religion
morality
Opis:
There appear to be quite a few parallels between Tolkien’s The Lord of the Rings and Boethius’s The Consolation of Philosophy (Consolatio Philosophiae), and they seem to concern particularly, though not only, the character drawing in Tolkien’s book. Those parallels are preeminently connected with the fact that both Boethius and Tolkien like to think of the most extreme situations that can befall a human. And both are attached to the idea of not giving in to despair, and of finding a source of hope in seemingly desperate straits. The idea that there is some link between Boethius and Tolkien is naturally not new. T.A. Shippey talks about it in his The Road to Middle Earth, but he concentrates on the Boethian conception of good and evil, which is also of course an important matter, but surely not the only one that links Tolkien and Boethius. On the other hand, it is not my intention to claim that there is something in Tolkien’s book of which it can be said that it would have been absolutely impossible without Boethius. Still, I think it may be supposed that just like Boethian motifs are natural in the medieval literature of the West, so they can be thought of as natural in the work of such dedicated a medievalist as J.R.R. Tolkien.
Źródło:
Romanica Silesiana; 2021, 20, 2; 1-24
1898-2433
2353-9887
Pojawia się w:
Romanica Silesiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Starożytne źródła koncepcji muzyki sfer w XII w.
The Ancient Roots of 12thcentury Theory of Music of the Spheres
Autorzy:
Konik, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/528494.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
Tematy:
harmony of the spheres
medieval philosophy
cosmology
music theory
Boethius
Opis:
The theory of “music of the spheres” (musicamundana) introduced by Boethius in his treaty De institutione musica is an original contribution in development of mediaeval theory of music. However, it’s roots trace back to the Greek antiquity. When considering the sources of medieval theory of musicamundana, one shall underline three most important sources: (1) mythology with its complex cosmogony (esp. by Homer and Hesiod), (2) early cosmology by pre-Socratic philosophers (incl. Anaximander, Heraclit), (3) Pythagorean school. Despite of the fact that idea of the music of the spheres – as presented by the Pythagoreans – was criticized by Aristotle in his De caelo, it became one of the most infl uential cosmological concept. One of the most important periods – from the point of view of the reception of discussed theory – is the twelfth century. It is often called the aetas Boethiana as it is distinguished by an increased interest in the works of Boethius, with special emphasis on his theological writings and Consolatio, which was very popular at the time. The reason behind this phenomenon was a growing specialization of issues relating to the theory of music, which fi nally led to its independence from the other areas of knowledge; yet this is not the only reason why the subject of the harmony of the spheres was again widely discussed in philosophical circles. An essential factor was the development of Neo-platonic philosophical schools, such as the famous School of Chartres. The interest in natural sciences in the School of Chartres and later in the Oxford School made the scientists of the time focus on the works of authors whose ideas were essential to the concept of the harmony of the spheres, among them such philosophers as Calcidius, Macrobius and Boethius
Źródło:
Państwo i Społeczeństwo; 2012, 1; 125-140
1643-8299
2451-0858
Pojawia się w:
Państwo i Społeczeństwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nowe wydania – stare podręczniki. Kilka uwag o akademickim Sępie
New issues of the poet – old academic textbooks. A few notes about the academic works about Mikołaj Sęp Szarzyński’s verse
Autorzy:
Wojtowicz, Witold
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/649931.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Mikołaj Sęp Szarzyński
Boecjusz
„Model wszechświata”
Boethius
“Model of the Universe”
Opis:
The author, referring to the presence of Boethius’ thought (The Consolation of Philosophy – De consolatione philosophiae) in the poetry of Mikołaj Sęp Szarzyński (c. 1550–c. 1581), indicates the presence of the “Model of the Universe” (Clive S. Lewis), Aristotelian vision of the cosmos (Edward Grant) in his work, consistently omitted in Czesław Hernas’ academic textbooks Barok, earlier in the book of Jan Błoński. This non-inclusion leads to misleading interpretations, especially in the context of the theological dimension of this poetry. This sort of literary criticism led to the controversial status of the poet in the history of ancient Polish literature. Sęp Szarzyński took up the tradition of using the Model, even pagan, in the interest of religious content, his faith. The model based on Aristotle’s doctrine brings religious certainty. In fact it strengthens it, but does not weaken faith.
Autor, nawiązując do obecności myśli Boecjusza („O pocieszeniu, jakie daje filozofia”) w poezji Sępa-Szarzyńskiego (ok. 1550–ok 1581), wskazuje na obecność Modelu (C.S. Lewis), arystotelesowskiej wizji kosmosu (E. Grant) w jego twórczości, konsekwentnie pomijanego w podręczniki akademickim Czesława Hernasa, wcześniej zaś w książce Jana Błońskiego. Nieobecność ta prowadzi do mylących interpretacji, zwłaszcza w kontekście teologicznego wymiaru tej poezji. Prowadziła także do kontrowersyjnego statusu poety w historii dawnej literatury polskiej. Sęp podejmuje tradycję korzystania z wyobrażeń Modelu, jeszcze pogańskich, w interesie treści religijnych, swej wiary. Model oparty na doktrynie Arystotelesa przynosi pewność, wzmacnia, nie osłabia wiarę.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica; 2019, 53, 2; 47-78
1505-9057
2353-1908
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Carmina Qui Quondam. Melodie metrów boecjańskich w zasobach rodzimych na tle repertuaru europejskiego
Carmina Qui Quondam. Melodies of Boeotian metres in native resources against the background of the European repertoire
Autorzy:
Grajewski, Czesław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28407942.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
Boecjusz
Carmina qui quondam
melodia
metra
starodruk
Boethius
melody
meters
old prints
Opis:
A.S. Boecjusz w każdej z pięciu ksiąg traktatu filozoficznego De consolatione philosophiae umieścił fragmenty poetyckie, tzw. metra – łącznie 39. W epoce karolińskiej, do pierwszych słów tych metrów anonimowy kompozytor stworzył melodie, zapoczątkowując tradycję, której dowody znajdują się w ponad 30 źródłach rękopiśmiennych Europy Zachodniej. Wiele wskazuje na to, że praktyka taka służyła celom dydaktycznym: miała ułatwić uczniom recytację antycznej poezji. W XV w., najprawdopodobniej w Krakowie, narodziła się inna tradycja, która tym samym metrom przydała odmienne melodie. Dotąd udało się odnaleźć osiem starodruków z odręcznie zapisanymi przekazami tych melodii. Co interesujące, obie tradycje nie przenikają się wzajemnie. Ponadto, melodie „polskie” zostały opracowane polifonicznie, być może przez Jerzego Libana z Legnicy (ok. 1464 – po 1546). Treść ksiąg, w których widnieją zapisy melodii, również wskazuje na cel dydaktyczny tej praktyki. Niniejszy artykuł jest próbą porównania repertuaru obu tradycji.
A.S. Boethius in each of the five books of his philosophical treatise De consolatione philosophiae included poetic fragments, the so-called meters, a total of 39. In the Carolingian era, an anonymous composer created melodies to the first words of these meters, initiating a tradition, evidence of which is found in more than 30 manuscript sources in Western Europe. There are many indications that this practice served a didactic purpose: it was intended to make it easier for students to recite ancient poetry. In the 15th century, most probably in Cracow, another tradition was born, which assigned different melodies to the same meters. So far, eight old prints with handwritten notes of those melodies have been found. Interestingly, the two traditions do not intermix. Moreover, the “Polish” melodies were developed polyphonically, possibly by Jerzy Liban of Legnica (c. 1464 – after 1546). The content of the books in which the “Polish” melodies are recorded also points to the didactic purpose of this practice. This article is an attempt to compare the repertoire of both traditions.
Źródło:
Saeculum Christianum. Pismo Historyczne; 2023, 1, 30; 31-54
1232-1575
Pojawia się w:
Saeculum Christianum. Pismo Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Aquinas’ Commentaries on Boethius’ Treatises: a Modification or Interpretation?
Autorzy:
Ugwuanyi, Faustinus
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1807480.pdf
Data publikacji:
2019-09-30
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Tomasz z Akwinu
Komentarze
Boethius
De Trinitate
De Hebdomadibus
Thomas Aquinas
Commentaries
Opis:
Nearly seven hundred years after the death of Boethius, Saint Thomas Aquinas appears to comment on the two works of Boethius: De Trinitate and De Hebdomadibus. In the last years of the 20th century, Aquinas’ comments aroused many discussions and questions among scholars. The question was asked why Aquinas was commenting on the texts of Boethius. Some scholars, such as Marian Kurdziałek, a Polish philosopher, argued that Aquinas intended to get rid of the old method of argumentation that dominated both philosophy and theology. Other scholars, such as Etienne Gilson, Pierre Duhem and Cornelio Fabro, criticized Aquinas, arguing that he used the texts of Boethius as a platform to create a metaphysics that was completely different. The last group of scholars, such as Ralph McInerny, rejects these allegations and claims. The article author joins the ongoing debate, arguing that Aquinas’s comments to Boethius aimed to develop further arguments against the heretics who lived in his time upon the authority of Boethius, who according to Timothy Noone represented the characteristic style of the scholars from the twelfth to the seventeenth century. The other part of the article discusses the question of whether Aquinas’ comments were correct interpretations of Boethius’ texts. In his opinion, the author of the article claims that the interpretations of the texts of Boethius made by Saint Thomas Aquinas is credible and may be the best commentary on Boethius. But, it is necessary to keep in mind the modifications resulting from various scientific cultures that prevailed in the time of the two great scholars.
Tomasza z Akwinu komentarze dzieł Boecjusza: modyfikacja czy interpretacja? Po upływie prawie siedmiuset lat od śmierci Boecjusza św. Tomasz z Akwinu pojawia się, aby skomentować dwa dzieła Boecjusza: De Trinitate i De Hebdomadibus. W ostatnich latach XX wieku komentarze Akwinaty wzbudziły wiele dyskusji i pytań wśród uczonych. Stawiano pytanie: dlaczego Akwinata podjął komentowanie tych tekstów Boecjusza. Niektórzy uczeni, tacy jak Marian Kurdziałek, polski filozof, argumentowali, że intencją Akwinaty było pozbycie się starej metody argumentacji, która dominowała zarówno w filozofii, jak i teologii. Inni uczeni, tacy jak Etienne Gilson, Pierre Duhem i Cornelio Fabro, krytykowali Akwinatę, argumentując, że wykorzystał teksty Boecjusza jako platformę do stworzenia metafizyki, która była zupełnie inną. Ostatnia grupa uczonych, takich jak Ralph McInerny, odrzuca powyższe zarzuty i twierdzenia. Autor artykuł włącza się do toczącej się debaty, argumentując, że komentarze Akwinaty do Boecjusza miały na celu rozwinięcie dalszych argumentów przeciwko heretykom, którzy żyli w jego czasach na tle autorytetu jakim był Boecjusz, który według Timothy’ego Noone reprezentowal charakterystyczny styl uczonego od dwunastego do siedemnastego wieku. W dalszej części artykułu poruszono kwestię, czy komentarze Akwinaty były poprawnymi interpretacjami tekstów Boecjusza. W swojej ocenie Autor artykułu twierdzi, że interpretacje tekstów Boecjusza dokonane przez św. Tomasza z Akwinu jest wiarygodna i może być najlepszym komentarzem do Boecjusza. Należy jednak uwzględnić modyfikacje wynikające z różnych kultur naukowych, które panowały w czasach dwóch wielkich uczonych.
Źródło:
Roczniki Kulturoznawcze; 2019, 10, 1; 33-51
2082-8578
Pojawia się w:
Roczniki Kulturoznawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Starożytne źródła koncepcji harmonii sfer
Autorzy:
Konik, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/669043.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
ancient philosophy
medieval philosophy
music theory
Boethius
music of the spheres
cosmology
Opis:
The theory of “music of the spheres” (musica mundana) introduced by Boethius in his treaty De institutione musica is an original contribution in development of mediaeval theory of music. However, it’s roots trace back to the Greek antiquity. When considering the sources of medieval theory of musica mundana, one shall underline three most important sources: (1) mythology with its complex cosmogony (esp. by Homer and Hesiod), (2) early cosmology by pre-Socratic philosophers (incl. Anaximander, Heraclit), (3) Pythagorean school. Despite of the fact that idea of the music of the spheres – as presented by the Pythagoreans – was criticized by Aristotle in his De caelo, it became one of the most influential cosmological concept. One of the most striking results of this situation is the fact, that for many ages (during mediaeval era) music was regarded as a scientific discipline, despite its aesthetical dimension.
The theory of “music of the spheres” (musica mundana) introduced by Boethius in his treaty De institutione musica is an original contribution in development of mediaeval theory of music. However, it’s roots trace back to the Greek antiquity. When considering the sources of medieval theory of musica mundana, one shall underline three most important sources: (1) mythology with its complex cosmogony (esp. by Homer and Hesiod), (2) early cosmology by pre-Socratic philosophers (incl. Anaximander, Heraclit), (3) Pythagorean school. Despite of the fact that idea of the music of the spheres – as presented by the Pythagoreans – was criticized by Aristotle in his De caelo, it became one of the most influential cosmological concept. One of the most striking results of this situation is the fact, that for many ages (during mediaeval era) music was regarded as a scientific discipline, despite its aesthetical dimension.
Źródło:
Pro Musica Sacra; 2012, 10
2083-4039
Pojawia się w:
Pro Musica Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Der Tod nach Boethius in der Consolatio philosophiae
Death according to Boethius in Consolatio philosophiae
Autorzy:
Mielnik, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1395535.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
Boecjusz
Platon
neoplatonizm
śmierć
filozofia antyczna
dusza
Boethius
Plato
Neo-Platonism
death
ancient philosophy
soul
Opis:
Śmierć jest jednym z ważniejszych tematów filozoficznych już od czasów antycznych. Niniejszy artykuł jest próbą analizy ostatniego dzieła Boecjusza Consolatio philosophiae właśnie w kontekście problematyki śmierci. Artykuł dzieli się na dwie części, w których autor najpierw stara się przedstawić punkt widzenia poprzedników Boecjusza. Wśród nich do najważniejszych postaci należą: Platon, Plotyn, św. Augustyn i Proklos. Dzięki temu w drugiej części analiza fragmentów Consolatio… odnoszących się do śmierci, zyskuje swoją głębię i zarazem jasność.
Death has been one of the major themes of philosophy since the ancient times. The article attempts to analyze last works of Boethius Consolatio philosophiae with particular reference to this subject. It is divided into two parts in which the author tries to present Boethius predecessors’ point of view such as Plato, Plotinus, St. Augustine and Proclus. Consequently, the second part of the fragments’ enquiry related to death finds its depth and clarity.
Źródło:
Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie; 2017, 24; 149-167
1230-0780
2719-4337
Pojawia się w:
Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Problem pojęcia natury w pismach Tomasza z Akwinu
Problem of the Concept of Nature in Thomas Aquinas’s Texts
Autorzy:
Andrzejuk, Artur
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2075881.pdf
Data publikacji:
2018-12-30
Wydawca:
Naukowe Towarzystwo Tomistyczne
Tematy:
natura
Arystoteles
Boecjusz
Tomasz z Akwinu
prawo naturalne
nature
Aristotle
Boethius
Thomas Aquinas
natural law
Opis:
The term “nature” in the Middle Ages was used (not to say: overused) commonly to denote a lot of things, often mutually exclusive. The source of this confusion seems, at least in the thirteenth century, the “educational” heritage of Boethius, from whom the divisions of nature and the Aristotle’s metaphysics were taught. They were studied diligently at the beginning of this century. Analyzing the views of nature in the texts of Saint. Thomas, it’s hard not to get the impression that Aquinas is not talking much about it. Not only does he not incorporate the concept of nature into his existential metaphysics, but he does not even do anything to sort out the terminological confusion that Aristotle and Boethius have introduced to the problems of nature. Calling „natural” the things that are mutually exclusive is causing trouble to himself. In the Treatise of Man he recognizes reason and the freedom resulting from it as the most important distinguishing features of a human being. As far as the freedom derives from rationality, obviously state of slave is totally unnatural. However, in the Treatise on Marriage, Thomas writes about slavery as a punishment imposing for original sin, which has been prescribed by law, but comes from natural law, as something determined from the determining.
Źródło:
Rocznik Tomistyczny; 2018, 7; 193-211
2300-1976
Pojawia się w:
Rocznik Tomistyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-10 z 22

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies