Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Blue Army" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-3 z 3
    Tytuł:
    1. Pułk Strzelców Polskich we Francji w okresie Wielkiej Wojny
    1-й Полк Польских Стрелков во Франции во время Великой войны
    1st Polish Rifle Regiment in France During the Great War
    Autorzy:
    Petrynko, Marcin
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1934114.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    1st Polish Rifle Regiment
    Polish Army in France
    Blue Army
    Polish Army
    First World War
    1-й Полк Польских Стрелков
    Польская Армия во Франции
    Голубая Армия
    Войско Польское
    Первая мировая война
    Opis:
    The article presents a fragment of the history of the 1st Polish Rifle Regiment, the first independent unit that was a part of the Polish Army in France (also known as the Blue Army or the Army of General Józef Haller). The unit was organized in January 1918 and the only Polish formation of Blue Army of that period that participated in the final stages of the Great War on the Western Front. The paper’s chronological scope covers the period from the formation of the regiment in January 1918 to the end of the war in November 1918. The 1st Polish Rifle Regiment together with the Polish Army in France provided enormous support for the Polish Army during the Polish-Ukrainian and Polish-Soviet wars. The article is divided into parts corresponding to the various stages of regiment’s service in France during the Great War – formation and training, stay at the front in Champagne, joining the 1st Polish Rifle Division, and filling a section of the front in the Vosges. The paper is based on primary sources available in the Central Military Archives in Warsaw, the Archives of Modern Records, memories and diaries, and French regulations and their Polish translations. Critical analysis method was used to analyze the sources.
    Целью этой статьи является показать фрагмент истории, касающийся 1-го Полка Польских Стрелков (далее 1-й ППС), первого независимого подразделения, которое в 1917-ом г. во Франции вошло в состав Польской Армии (её также называют Голубой Армией или Армией генерала Юзефа Халлера). Исследуемое подразделение было создано в январе 1918-ого года и было единственной польской формацией, которая принимала участие в заключительном этапе боевых действий на Западном фронте. Полк был награжден французским командованием за проведение штурма «Bois de Raquette» в Шампани в середине июля 1918-ого года в рамках контрнаступления Антанты. По прибытии в Польшу в апреле 1919-ого 1-й Полк Польских Стрелков вместе с Польской Армией во Франции являлись огромной поддержкой для находящегося в драматической ситуации Войска Польского в 1919–1920 годах. Хронологически статья охватывает период от формирования полка в январе 1918-ого года до окончания операций на Западном фронте в ноябре 1918-ого года. Текст разделен на части, соответствующие различным этапам функционирования 1-го ППС во Франции во время Великой войны – формирование и обучение, пребывание на фронте в Шампани, включение в состав 1-ой Дивизии Польских Стрелков и занятие позиций на линии фронта в Вогезах. В работе использовались источники, находящиеся в Центральном Военном Архиве и Архиве Новых Актов, мемуары и дневники, а также французские нормативно-правовые акты и их польские переводы. Исследование основывается на методе критического анализа источников.
    Źródło:
    Studia Orientalne; 2021, 2(20); 188-209
    2299-1999
    Pojawia się w:
    Studia Orientalne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Obóz szkoleniowy armii polskiej w Niagara-on-the-Lake, 1917-1919
    Polish Army Training Camp in Niagara-on-the-Lake, 1917-1919
    Autorzy:
    Zalewski, Zygmunt
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1956310.pdf
    Data publikacji:
    2021-11-24
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Ignacy Paderewski
    Franciszek Smulski
    dr Teofil Starzyński
    Związek Sokołów Polskich w Ameryce
    obóz szkoleniowy w Niagara-on-the-Lake
    ppłk Arthur D’Orr LePan
    gen. mjr W.G. Gwatkin
    Błękitna Armia
    gen. Józef Haller
    Elizabeth C. Ascher
    Polish Falcon Association in America
    Polish Army Training Camp in Niagara-on-the-Lake
    Lieutenant-Colonel Arthur D’Orr LePan
    Major General W.G. Gwatkin
    Blue Army
    General Józef Haller
    Opis:
    Prognozy szybkiego zakończenia światowego konfliktu zbrojnego okazały się wysoce nietrafne. Trwająca od 28 lipca 1914 r. wojna generowała ogromne koszty materialne, pochłaniała coraz większą liczbę ofiar ludzkich, a po trzech latach walk żadna z walczących stron nie mogła być pewna zwycięstwa. Tymczasem wydarzenia rewolucyjne w Rosji w 1917 r. praktycznie wyeliminowały armię carską z działań wojennych na froncie wschodnim, stwarzając jednocześnie dowództwu armii II Rzeszy Niemieckiej możliwość skierowania militarnej potęgi państw centralnych do działań rozstrzygających na zachodzie Europy. Upadek znaczenia Rosji jako wartościowego składnika sił zbrojnych Ententy i jednocześnie głównego oponenta wobec niepodległościowych dążeń Polaków, a także pilna potrzeba pozyskania rekrutów spełniły funkcję ważnego międzynarodowego czynnika, stwarzającego wyjątkowo korzystne okoliczności polityczne do przywrócenia Polski na mapę świata. Wsparcie rządów Francji, Stanów Zjednoczonych i Kanady, lecz przede wszystkim działalność Komitetu Narodowego Polskiego w Paryżu oraz głęboki patriotyzm amerykańskich środowisk polonijnych zaowocowały utworzeniem obozu szkoleniowego w Niagara-on-the Lake w Kanadzie. Głównie tam, lecz także w kilku innych miejscowościach na terenie Kanady i USA wyszkolono 22 395 ochotników wywodzących się z amerykańskiej młodzieży polonijnej. 20 720 żołnierzy przetransportowano z Ameryki Północnej na front zachodni we Francji, gdzie stanowili istotny element organizującej się tzw. Błękitnej Armii gen. Józefa Hallera.
    Predictions for ending of the world military crisis in short time turned out to be highly missed. The war, which had been lasting since July 28, 1914, generated tremendous material looses, claimed more and more victims and after three-year’s hard fighting no one of the opponents could expect himself to be a victor soon. However, the revolutionary process in Russia practically eliminated Tsar’s army from active military operations on the eastern front. Having seen an exceptional opportunity, the German Headquarters began to relocate Central Powers’ strong armies to France wanted to deliver a decisive blow on the western front. Collapse of Russia, the country that was a valuable component of Entente’s military power and at the same time the main political opponent against regaining Poland’s independence, as well as an urgent need of conscription young men to the western armies evoked exceptional international circumstances to restore Poland on the world’s map.  The considerable support of France, the USA and Canada but predominantly the political activity of Polish National Committee in Paris and deep patriotic feelings of American Polonia resulted in creation of Tadeusz Kościuszko Polish Army Training Camp in Niagara-on-the-Lake, Ontario. Mainly in that place, as well as in some other Canadian and American forts 22 395 young Polonia voluntaries had been trained and then 20 720 soldiers were shipped on the western front in France. All of them were the hard core component of General Józef Haller’s so called Blue Army.
    Źródło:
    Studia Polonijne; 2021, 42; 407-437
    0137-5210
    Pojawia się w:
    Studia Polonijne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    90 lat tradycji – historia i działalność Korpusu Pomocniczego Pań SWAP w Ameryce
    90 years of tradition – history and activity of PAVA Ladies‘ Auxiliary Corps in America
    Autorzy:
    Maksymowicz, Anitta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/449419.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Wyższa Szkoła Ekonomiczno-Humanistyczna w Bielsku-Białej
    Tematy:
    First World War
    Second World War
    PAVA Ladies‘ Auxiliary Corps
    Polish Army Veterans Association
    Blue Army
    aid
    aid organizations
    history of women
    nurses
    veterans
    American Polonia
    Polish White Cross
    Sokol movement in America
    Polska
    France
    USA
    Canada
    I wojna światowa
    II wojna światowa
    Korpus Pomocniczy Pań
    Stowarzyszenie Weteranów Armii Polskiej w Ameryce
    Błękitna Armia
    działalność pomocowa
    organizacje pomocowe
    historia kobiet
    sanitariuszki
    weterani
    Polonia amerykańska
    Polski Biały Krzyż
    Sokolstwo w Ameryce
    Polska
    Francja
    Stany Zjednoczone
    Kanada
    Opis:
    1795–1918 Poland was partitioned by three invaders – Prussia (later German Empire), Russia and Austria and didn’t exist on political maps. The outbreak of the World War I woke hope for the rebirth of the Polish state among Poles, including those in the U.S.A. and Canada. During WWI over 20,000 volunteers of Polish origin went from North America to Europe to fight in the Polish Army in France (“Blue Army”) and in Polish-Bolshevik war (1919–1921). After Poland regained its statehood, over 14,000 soldiers re-turned to America. Most of them faced a dramatic situation – wounded, disabled, homeless and without their jobs, they didn’t receive any help from the state, because (according to law) they weren’t the U.S. veterans and therefore had no right to federal health care. Poland, considering them Americans, didn’t support them either. Consequently, the entire responsibility for helping the veterans took numerous Polish organizations in the USA. Some of them – like the Polish Army Veterans Association (PAVA, or in Polish Stowarzyszenie Weteranów Armii Polskiej w Ameryce, SWAP) – were founded just in this respect: to help the veterans. PAVA was established in 1921 in Cleveland, with many branches all around the country. It was a men’s organization whose main function was self-aid. Four years later, the PAVA Ladies’ Auxiliary Corps (Korpus Pomocniczy Pań SWAP), one of the most significant organizations, was created. The article presents the Corps’ activity, under Agnieszka Wisła. The organization has been focused on humanitarian and charity work and has distinguished itself enormously in this endeavor. Their tasks have been among others: caring for the disabled and the sick veterans; organizing help for the homeless and unemployed veterans – i.e. the establishing and maintaining the shelters and nursing homes; visiting the sick veterans in hospitals and nursing homes; raising money by organizing charity balls or exhibitions of their needlework; arranging various entertainment events in order to acquire funds for The Corps’ activities; participating in funerals and caring for the graves of Polish veterans; assisting in organization and taking part in patriotic events (like veterans’ parades, lectures and readings, organizing patriotic trips to Poland); organizing the “Cornflower Days” (Cornflower symbolizes the Blue Army), i.e. – raising funds not only among the Polonia but also among Americans of other origins. At some point of time (mainly in the 40. and in the 50.) there were few thousand members of the Corps working in America, for instance: in 1946 there were 4614 members, and in 1958 as many as 5079 members. Today Auxiliary Corps has about 250 members. Until today the Auxiliary Corps is one of the oldest, strongest and most dynamic Polish women's organizations in America. They have supported thousands of Polish veterans and their families with material as well as moral help for over 90 years now. Their history as well as history of the PAVA is commemorated at the Polish Military Heritage Museum in New York.
    W latach 1795–1918 Polska znajdowała się pod zaborami, podzielona między trzy mocarstwa – Prusy (później Cesarstwo Niemieckie), Rosję i Austrię – i nie istniała na politycznych mapach. Wybuch I wojny światowej obudził wśród Polaków, także tych w USA i Kanadzie, nadzieję na odrodzenie się państwa polskiego. Podczas I wojny światowej ponad 20 000 ochotników polskiego pochodzenia wyruszyło z Ameryki Północnej do Europy, aby walczyć w Armii Polskiej we Francji („Błękitnej Armii‖) oraz w wojnie polsko-bolszewickiej (1919–1921). Po odzyskaniu przez Polskę państwowości, ponad 14 000 żołnierzy wróciło do Ameryki. Większość z nich stanęła w obliczu dramatycznej sytuacji – ranni, niepełnosprawni, bezdomni lub bez pracy nie otrzymywali żadnej pomocy od państwa, ponieważ (zgodnie z prawem) nie byli weteranami amerykańskimi i w związku z tym nie mieli prawa do opieki zdrowotnej. Polska, uznając ich za Amerykanów, również się nimi nie zaopiekowała.Całą odpowiedzialność za pomoc weteranom wzięły zatem na siebie liczne polskie organizacje w USA. Niektóre z nich – jak Stowarzyszenie Weteranów Armii Polskiej w Ameryce (SWAP, Polish Army Veterans Association, PAVA) – powstały właśnie w celu pomocy weteranom. SWAP utworzony został w 1921 roku w Cleveland, z wieloma placówkami w całym kraju, jako głównie męska organizacja samopomocowa. Cztery lata później, powołano jego siostrzaną, jedną z najbardziej znaczących organizacji – Korpus Pomocniczy SWAP (PAVA Ladies' Auxiliary Corps). Artykuł poświęcony jest działalności założonego i kierowanego przez Agnieszkę Wisłę Korpusu Pomocniczego. Organizacja koncentrowała się na pracy charytatywnej i humanitarnej na rzecz weteranów, a do głównych jej zadań należało m.in.: dbanie o niepełnosprawnych i chorych weteranów; organizowanie pomocy dla bezdomnych i bezrobotnych poprzez tworzenie i utrzymanie schronisk i domów opieki; odwiedzanie chorych weteranów w szpitalach i domach opieki; zbiórki pieniędzy w ramach bali charytatywnych lub wystaw robótek ręcznych; organizowanie różnego rodzaju imprez rozrywkowych w celu zdobycia środków na działalność Korpusu; uczestnictwo w pogrzebach i opieka nad grobami polskich weteranów; pomoc w organizacji i udział w imprezach patriotycznych (jak parady, wykłady i odczyty, organizacja wycieczek patriotycznych do Polski); organizowanie „Dnia Bławatka" (bławatek jest symbolem Błękitnej Armii), podczas którego prowadzone są kwesty na rzecz polskich weteranów nie tylko wśród Polonii, ale także wśród Amerykanów innego pochodzenia. W pewnym okresie (głównie w latach 40. i 50.) Korpus Pomocniczy liczył kilka tysięcy członkiń, np.: w 1946 roku było 4614 członkiń, a w 1958 aż 5079 członkiń. Obecnie organizacja skupia około 250 pań. Korpus Pomocniczy jest do dziś dnia jedną z najstarszych, największych i najbardziej aktywnych polskich organizacji kobiecych w Ameryce. Przez ponad 90 lat korpusianki wsparły tysiące polskich weteranów i ich rodzin, zarówno w formie materialnej, jak i duchowej. Historia Korpusu Pomocniczego oraz Stowarzyszenia Weteranów Armii Polskiej w Ameryce jest upamiętniona w Muzeum Tradycji i Oręża Polskiego w Nowym Jorku.
    Źródło:
    Polonia Journal; 2016, 3-4; 113-150
    2083-3121
    Pojawia się w:
    Polonia Journal
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-3 z 3

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies