Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Bernard Stiegler" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-10 z 10
Tytuł:
Wychowanie do niedojrzałości albo od biopolityki do psychowładzy
Education to Immaturity, or from Biopolitics to Psychopower
Autorzy:
Żychliński, Arkadiusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1011972.pdf
Data publikacji:
2011-01-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Bernard Stiegler
biopolitics
psychopower – psychotechnologies
economy of attention
biopolityka
psychowładza
psychotechnologie
ekonomia uwagi
Opis:
Jedną z charakterystycznych „chorób ponowoczesności” jest infantia, czyli niedojrzałość. Diagnozę tę łatwiej pojąć, jeśli uwzględnimy znamienną zmianę: o ile w ujęciu Michela Foucaulta klasyczna biopolityka sprowadza się do biowładzy, sprawowanej nad społecznościami w celu zinstrumentalizowania ich jako „maszyn produkcyjnych”, o tyle w ujęciu Bernarda Stieglera biopolitykę zastąpiła w dzisiejszych czasach w społeczeństwach Zachodu psychowładza, instrumentalizująca społeczności jako „maszyny konsumpcyjne”. Niniejszy artykuł rekonstruuje formy realizacji i konsekwencje owej ponowoczesnejpsychowładzy, oraz szuka odpowiedzi na pytanie, jak można jej przeciwdziałać.
Infantia, or immaturity, is one of the cha-racteristic “postmodern maladies”. Such a diagnosebecomes easier to comprehend if one considers an essen-tial change: while from Michel Foucalt’s perspective theclassical biopolitics comes down to biopower, exercisedover societies in order to instrumentalize them as “pro-duction machines”, from Bernard Stiegler’s point ofview biopolitics has been replaced these days in Westernsocieties with psychopower, instrumentalizing com-munities as “consuming machines”. ~e aim of mypaper is to reconstruct the main forms of the realizationand the consequences of that postmodern psychopowerand to outline ways to counteract it.
Źródło:
Praktyka Teoretyczna; 2011, 3; 151-160
2081-8130
Pojawia się w:
Praktyka Teoretyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Uciec z antropocenu (w towarzystwie pająków, monarchów i technologii cyfrowych)
To Escape the Anthropocene (in the Company of Spiders, Monarchs, and Digital Technologies)
Autorzy:
Sugiera, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/47018393.pdf
Data publikacji:
2024
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
antropocen
zwierzęcy Inny
sztuki performatywne
negantropocen
Bernard Stiegler
Fujiko Nakaya
Reynier Leyva Novo
troskliwe myślenie
Anthropocene
animal Other
performative arts
Neganthropocene
care-full thinking
Opis:
W kontekście cyfrowych technologii autorka przygląda się owadom, którym Donna Haraway przypisała szczególną rolę w przyspieszaniu końca antropocenu. Po pierwsze, to żyjący w jej kalifornijskim sąsiedztwie pająk Pimoa cthulu, którego nazwę gatunkową nieco zmieniła, żeby podkreślić chtoniczny wymiar przyszłej epoki chthulucenu. Po drugie zaś, Danaus plexippus, nazywany monarchem lub monarchą, który stał się bohaterem jej spekulatywnej fabulacji „Camille Stories”, opublikowanej w Staying with the Trouble (2016). W centrum zainteresowania autorki znajduje się wideo Ride the Wind and Draw a Line (1973) japońskiej artystki Fujiko Nakayi jako element instalacji podczas jej retrospektywnej wystawy Nebel Leben w monachijskim Haus der Kunst (2022) oraz cyfrowy projekt i immersyjna instalacja Methuselah kubańskiego artysty Reyniera Leyva Novo w nowojorskim Museo del Barrio (2023). Ich porównawcza analiza pozwala w nowej perspektywie spojrzeć na tę strefę kontaktu, którą nazywa się ostatnio więcej-niż-ludzką antropologią (Eduardo Kohn) czy negantropologią (Bernard Stiegler), a także pokazać performatywne możliwości technologii cyfrowych jako terapeutycznych narzędzi troski w więcej-niż-ludzkich relacyjnościach.
In this article, the author looks closely at two arthropod species which Donna Haraway sees as playing an important role in accelerating the longed-for end of the Anthropocene. One of them is the Californian spider Pimoa cthulu, whose generic name she has slightly changed to better emphasize the chthonic dimension of the coming Chthulucene. The other one is Danaus plexippus, the monarch butterfly or simply monarch, the protagonist of her speculative fabulation “Camille Stories”, published in Staying with Trouble (2016). Two artworks stand at the center of the author’s interest: the video Ride the Wind and Draw a Line (1973) by the Japanese artist Fujiko Nakaya, which became a key-element in her retrospective Nebel Leben in Munich’s Haus der Kunst (2022) and the digital project and immersive installation Methuselah by the Cuban artist Reynier Leyva Novo, exhibited in New York’s Museo del Barrio (2023). Their comparative analysis opens a new perspective to showcase an emerging zone of contact which Eduardo Kohn calls more-than-human anthropology and Bernard Stiegler – neganthropology. Based on this comparison, the article also demonstrates the performative affordances of digital technologies, which in the two projects become therapeutic tools of care within more-than-human relationalities.
Źródło:
Pamiętnik Teatralny; 2024, 73, 3; 85-102
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:
Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
A Stieglerianesque Critique Of Transhumanisms: On Narratives And Neganthropocene
Stiegleriańska krytyka transhumanizów: o narracjach i negantropocenie
Autorzy:
Mróz, Adrian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2119527.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Neganthropocene
Critique of Transhumanism
Bernard Stiegler
Storytelling
Marketing
negantropocen
krytyka transhumanizmu
narracja
marketing
Opis:
While drawing from the philosophy of Bernard Stiegler throughout the paper, I commence by highlighting Zoltan Istvan’s representation of transhumanism in the light of its role in politics. I continue by elaborating on the notion of the promise of eternal life. After that I differentiate between subjects that are proper for philosophy (such as the mind or whether life is worth living) and science (measurable and replicable). The arguments mostly concern mind-uploading and at the same time I elaborate on a simple critique of mind-body dualism, which is one of the key imagined orders exploitable by technologies in the narratives of transhumanism present in popular culture. This is reframed as a problem of action. The focus of this article is on the claim that certain transhumanisms are dangerous forms of Neo-Darwinism. It comes from a critical assessment of capital and the exploitation of bodies through market forces. Entropy is a process of growing disorder, while neganthropy is an anthropological struggle against exploitation, not only of bodies, but of all ecosystems of the Earth. The arguments of Stiegler from a collection of lectures are recapitulated, and his claims are presented through the prism of transhuman narrative, with a particular focus on Christian Salmon's position in the book Storytelling: Bewitching the Modern Mind.
Czerpiąc w całym tekście z filozofii Bernarda Stieglera, rozpoczynam od prezentacji transhumanizmu Zoltana Istvana w świetle jego roli w polityce. Kontynuuję rozwijając koncept obietnicy życia wiecznego. Następnie rozróżniam tematy właściwe dla filozofii (takie jak umysł lub to, czy życie jest warte życia) i nauki (to, co mierzalne i powtarzalne). Przedstawiam argumenty dotyczące przede wszystkim transferu umysłu (mind-uploading), a jednocześnie omawiam prostą krytykę dualizmu umysł-ciało, który jest jednym z kluczowych, wykorzystywanych przez technologie wyobrażonych porządków w narracjach transhumanizmu obecnych w kulturze popularnej. Przeformułowuję to jako problem działania. Artykuł skupia się na twierdzeniu, że niektóre transhumanizmy są niebezpiecznymi formami neodarwinizmu. Wynika to z krytycznej oceny kapitału i eksploatacji ciał przez siły rynkowe. Entropia jest procesem narastającej dezorganizacji, podczas gdy negantropia jest antropologiczną walką z eksploatacją nie tylko ciał, ale wszystkich ekosystemów Ziemi. Argumenty Stieglera ze zbioru wykładów zyskują podsumowanie, a jego twierdzenia przedstawiane są przez pryzmat transhumanistycznej narracji, ze szczególnym uwzględnieniem stanowiska Christiana Salmona wyłożonym w książce: Storytelling: Bewitching the Modern Mind.
Źródło:
Internetowy Magazyn Filozoficzny Hybris; 2019, 46, 3; 138-160
1689-4286
Pojawia się w:
Internetowy Magazyn Filozoficzny Hybris
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Energia, praca i walka z entropią
Energy, Work, and Struggle Against Entropy
Autorzy:
Krzykawski, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2097226.pdf
Data publikacji:
2022-06-25
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
Bernard Stiegler
André Gorz
automatyzacja
entropia
praca
zatrudnienie
antropocen
automation
entropy
labour
employment
anthropocene
Opis:
Główna teza niniejszego artykułu jest następująca: zwyczajowe rozumienie pracy w demokracjach przemysłowych pochodzi z przestarzałych założeń teoretycznych ekonomii neoklasycznej, które podtrzymują wysoce entropijny proces gospodarczy. Określenie nowych celowości i funkcji pracy jest zatem konieczne do tego, aby przeprojektować gospodarkę, a tym samym wypracować pozytywną alternatywę dla antropocenu. Artykuł traktuje o pojęciu pracy, wprowadzonym przez Bernarda Stieglera, a także sposobie, w jaki Stiegler aktualizuje refleksję wokół pracy podjętą przez Andrégo Gorza. Kwestia pracy jest omawiana w dwóch ściśle ze sobą powiązanych kontekstach: w odniesieniu do transformacji energetycznej i w odniesieniu do nieuchronnej automatyzacji pracy. Postulując przedefiniowanie pracy poza zatrudnieniem, artykuł broni tezy, że automatyzacja, bardziej niż końcem pracy może być jej początkiem. Aby tak się stało, należy spełnić jednak dwa warunki: przedefiniować pracę poza zatrudnieniem i uspołecznić płynące z automatyzacji korzyści.
This paper argues that what we commonly mean by “labour” in industrial democracies stems from the obsolete theoretical assumptions of neoclassical economics, which also serve as foundations for a highly entropic economic process. Therefore, to determine the new purposes and functions of what working means is necessary in order to redesign economy and, consequently, to offer an alternative to the Anthropocene. The article develops Bernard Stiegler’s take on work and discusses the way Stiegler brings up to date the theoretical reflection on the transformations of work undertaken by André Gorz. The article addresses the question of work in relation to energy crisis and work automation. Advocating for a redefinition of work beyond employment, the article envisages work automation as a new opening for what work denotes, rather than the end of work. However, two conditions must be met in order to make such a change possible; it is necessary to redefine work beyond employment and socialize benefits from work automation.
Źródło:
ER(R)GO: Teoria – Literatura – Kultura; 2022, 44; 29-56
1508-6305
2544-3186
Pojawia się w:
ER(R)GO: Teoria – Literatura – Kultura
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Krytyka w technopresji
Critique under Technostress
Autorzy:
Krzykawski, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2194815.pdf
Data publikacji:
2022-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
kapitalizm cyfrowy
automatyzacja
sztuczna inteligencja
konwergencja technologiczna
przyspieszenie
Bernard Stiegler
Hartmut Rosa
digital capitalism
automation
artificial intelligence
technological convergence
acceleration
Opis:
W artykule przedstawiono stanowisko, zgodnie z którym ożywienie teorii krytycznej wymaga ożywienia krytyki techniki oraz przedefiniowania samego pojęcia krytyki w kontekście nowej rzeczywistości cyfrowej, z uwzględnieniem sposobu, w jaki technologie cyfrowe zmieniają naszą zdolność myślenia w ogóle. Zdefiniowano funkcję i sens krytyki w tym nowym kontekście (rozumianym jako technopresja) w dialogu z trzema myślicielami: Immanuelem Kantem, Michelem Foucaultem i Bernardem Stieglerem. Jednocześnie zasygnalizowano pożytek płynący z zestawienia krytyki filozoficznej Bernarda Stieglera z teorią społeczną Hartmuta Rosy.
In the article, it is argued that in order to rejuvenate critical theory we need to revive the critique of technology first and, by the same token, redefine the very concept of critique in the context of the digital reality, with an account of how digital devices impact our ability to think in general. The function and meaning of critique under new circumstances (conceptualized as technostress) is discussed in a dialogue with three thinkers: Immanuel Kant, Michel Foucault, and Bernard Stiegler. It also suggests how Bernard Stiegler’s philosophical critique can be fruitfully these combined with social theory developed by Hartmut Rosa.
Źródło:
Śląskie Studia Polonistyczne; 2022, 20, 2; 1-28
2084-0772
2353-0928
Pojawia się w:
Śląskie Studia Polonistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Technika i pragnienie w dobie automatyzacji. Od Marcusego do Stieglera
Technics and Desire in the Age of Automatization. From Marcuse to Stiegler
Autorzy:
Krzykawski, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/30147080.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
Bernard Stiegler
desire
drive
superego
technics
technology
sublimation
automatization
computational capitalism
pragnienie
popęd
technika
technologia
sublimacja
automatyzacja
kapitalizm komputacyjny
Opis:
This paper describes the relationship between technics and desire in light of Bernard Stiegler’s new critique of political economy. The starting point for the analysis is Stiegler’s critique of the reinterpretation of Freud’s legacy by Herbert Marcuse in Eros and Civilization. The context of the analysis is the ongoing mutation of consumer capitalism into computational capitalism—one in which automated calculation systems are used to control all forms of mental and affective human activity. Digital automatization, I argue, encourages a different view of what Marcuse called “the automatization of the superego.” It also requires us to rethink to what extent desire is conditioned techno-logically beyond the limits of Marcuse’s critique of Freud, capitalism and technology. The article pays special attention to Stiegler’s reinterpretation of the theory of sublimation in relation to contemporary capitalism and its technological infrastructure (from television to digital platforms). It is also an attempt to include the question concerning technology in psychoanalytic thinking.
Źródło:
Analiza i Egzystencja; 2022, 59; 135-156
1734-9923
2300-7621
Pojawia się w:
Analiza i Egzystencja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Why Is New Materialism Not the Answer? Approaching Hyper-Matter, Reinventing the Sense of Critique Beyond ‘Theory’
Dlaczego nowy materializm nie jest odpowiedzią. Hypermateria, krytyka a teoria
Autorzy:
Krzykawski, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1009153.pdf
Data publikacji:
2019-12-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
entropy
posthumanism
new materialism
technology
inorganic matter
cybernetics
Bernard Stiegler
Yuk
Hui
Gilbert Simondon
entropia
posthumanizm
nowy materializm
technologia
materia nieorganiczna Bernard Stiegler
cybernetyka
Yuk Hui
Opis:
The article offers a new model of materialist philosophical critique (general technocritique or digital critique) as a critical response to new materialism(s). Drawing on the reinterpretation of the legacy of European philosophies and works by Bernard Stiegler, the article strives to elaborate authentically new theoretical account of matter, notably in relation to the techno-logical mode of its organisation. The critique of new materialism(s) is positioned within the unprecedented crisis of the theoretical model of knowledge. What it is possible to discover by the end of the second decade of the 21st century is that humanities scholars have not managed to confront the central issue for their viable future: the whole theoretical and methodological model, which has so far provided fuel for the contemporary humanities and shaped our social class, postcolonial, gender, queer and other sensibilities, is plunging into a deep epistemological crisis, for having lost its efficient and final cause. In a nutshell, the modelof “doing theory,” is no longer valid, inasmuch as “theory” strangely misrecognized the revolutionary developments in cybernetics, which occurred in the 1950s and radically changed the very nature of knowledge. Therefore, a new epistēmē has to be formed in this new digital condition. However, the formation of this new epistēmē requires for us to radically transform what is referred to as “theory” or “critical theory” and to take into account the developments in the sciences and technology (not necessarily in the methodological framework offered by what is defined as STS) in order to lay the foundations under a new critique of political economy in the hyper-material era.
Artykuł przedstawia nowy model materialistycznej krytyki filozoficznej (technokrytyka ogólna lub krytyka cyfrowa) jako krytycznej odpowiedzi na nowy materializm/nowe materializmy. Bazując na ponownym odczytaniu dziedzictwa europejskich filozofii oraz pracach Bernarda Stieglera, Yuka Hui’ego i Gilberta Simondona, artykuł dąży do wypracowania autentycznie nowego oglądu teoretycznego materii, ze szczególnym uwzględnieniem techno-logicznego trybu jej organizacji. Zawarta w artykule krytyka nowego materializmu jest przeprowadzona w odniesieniu do bezprecedensowego kryzysu modelu wiedzy teoretycznej. Otóż końcówka drugiej dekady dwudziestego pierwszego wieku dobitnie pokazuje, że badaczki i badacze pracujący w obrębie nauk humanistycznych nie zdołali stawić czoła kluczowej kwestii decydującej o ich zdatnej do życia przyszłości: cały model teoretyczny i metodologiczny, który do tej pory napędzał współczesną humanistykę i kształtował nasze klasowe, postkolonialne, genderowe, querrowe i inne wrażliwości jest pogrążony w głębokim kryzysie epistemologicznym z uwagi na utratę własnej przyczyny sprawczej i celowej. Dotychczasowy model uprawiania teorii jest niewystarczający, o ile nie przestarzały w tym sensie, że rozwijana w drugiej połowie dwudziestego wieku „teoria” nie uwzględniła rewolucyjnych zmian w zakresie cybernetyki, które, począwszy od lat pięćdziesiątych, całkowicie przekształciły naturę wiedzy. Dlatego też kluczowe wyzwanie polega dzisiaj na wypracowaniu nowej episteme w nowym uwarunkowaniu cyfrowym. Wypracowanie takiej episteme wymaga jednak radykalnego przekształcenia tego, co nazywamy „teorią” lub „teorią krytyczną”, a także uwzględnienia osiągnięć w zakresie rozwoju nauk i technologii (niekoniecznie w ramach nurtu STS), co pozwoli na położenie fundamentów pod nową krytykę ekonomii politycznej w epoce hipermaterialnej. 
Źródło:
Praktyka Teoretyczna; 2019, 34, 4; 73-105
2081-8130
Pojawia się w:
Praktyka Teoretyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Błąd Epimeteusza? Teatr w sieci technik i technologii
The Fault of Epimetheus? Theater in the Network of Techniques and Technologies
Autorzy:
Duda, Artur
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32083650.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
teatr elżbietański
teatr jako medium
rekonstrukcja teatru
performatyka
medioznawstwo
Bernard Stiegler
Elizabethan theater
theater as medium
original practicies (OP)
performance studies
media studies
Opis:
Artykuł stanowi prezentację najnowszej książki Williama B. Worthena Shakespeare, Theatre, Technicity (Cambridge, 2020), która jest próbą refleksji nad teatrem inscenizującym Shakespeare’a w epoce dominacji mediów cyfrowych. Praca znanego szekspirologa stanowi ważny głos w dyskusji nad teatrem jako hipermedium, czyli medium sięgającym po inne media, aby ustanowić swoją historyczną wersję w danej epoce. Koncepcja Worthena znajduje zakotwiczenie nie tylko w teoriach medioznawców, lecz nade wszystko w filozofii Bernarda Stieglera, który ujmuje człowieka jako istotę techniczną posługującą się materialno-technicznymi protezami (prostheses), aby przekroczyć własne bycie ku śmierci i móc istnieć poza uwarunkowaniami czysto biologicznymi. Jednym z istotnych argumentów Worthena za tym, aby uznać teatr za hipermedium, jest obszerna analiza praktyk, mitów i dylematów związanych z rekonstrukcją tradycyjnego teatru elżbietańskiego, które definiuje jako praktyki remediacyjne.
This article presents William B. Worthen’s latest book: Shakespeare, Theatre, Technicity (Cambridge, 2020), which offers a reflection on staging Shakespeare in the age of digital media domination. This publication by the renowned Shakespeare scholar is an important voice in the discussion of theatre as a hypermedium, that is, a medium that reaches for other media in order to establish its historical version in a particular period. Worthen’s concept is anchored not only in media theories, but above all in the philosophy of Bernard Stiegler, who regards the human being is a technical being, using material and technical prostheses to transcend his/her being-towards-death and to be able to exist beyond purely biological conditions. One of Worthen’s crucial arguments for considering theatre as a hypermedium is his extensive analysis of the practices, myths and dilemmas concerning the reconstruction of traditional Elizabethan theater; he defines them as remediation practices.
Źródło:
Pamiętnik Teatralny; 2022, 71, 1; 121-137
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:
Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ciała między skalami w negantropicznych sztukach performatywnych
Bodies between Scales in Neganthropic Performative Arts
Autorzy:
Borowski, Mateusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/47018274.pdf
Data publikacji:
2024
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Bernard Stiegler
performative arts
scaling
scale
Neganthropocene
sztuki performatywne
skalowanie
skala
negantropocen
Opis:
Artykuł jest analizą wybranych projektów performatywnych, które, korzystając z rozmaitych dyspozytywów technologicznych i medialnych, problematyzują procedury skalowania i konfrontują odbiorców z nie-ludzkimi skalami. Z tego punktu widzenia zostały poddane analizie aktywistyczne projekty kolektywu artystycznego Earth Art Studio, wykorzystujące istniejącą infrastrukturę cyfrową i mapy Google jako narzędzia troski o środowisko naturalne. Natomiast wideoinstalacja Yuyan Wang The Moon Also Rises (2022) posłużyła jako przykład takiego dyspozytywu technologicznego, który pozwala odbiorcom doświadczyć cieleśnie zjawisk przebiegających w skali planetarnej. Przywołane jest też jedno z kluczowych dzieł sztuki ziemi – The Spiral Jetty (1970) Roberta Smithsona i przede wszystkim jego film pod tym samym tytułem, przygotowany we współpracy z Nancy Holt. Ten powrót do przeszłości sztuk performatywnych pokazuje wyraźnie, że co najmniej od pół wieku problematyzują one kwestię skali, niejako wyprzedzając tych krytyków antropocenu, którzy stosunkowo niedawno zaczęli nawoływać do weryfikacji skalarnego reżimu nowożytności.
This article offers an analysis of selected performative projects which, using a variety of technological and media dispositives, problematize scaling procedures and confront audiences with non-human scales. This perspective guides the analysis of activist projects of the artist collective Earth Art Studio, which uses existing digital infrastructure and Google maps as instruments of care for the environment. Yuyan Wang’s video installation The Moon Also Rises (2022), in turn, serves as an example of a technological dispositive thanks to which the viewers can have a bodily experience of planetary-scale phenomena. Also evoked is one of the key works of land art, Robert Smithson’s The Spiral Jetty (1970), and, most importantly, his film under the same title, made in collaboration with Nancy Holt. This return to the past of performative arts clearly shows that they have been problematizing the question of scale for at least half a century, anticipating, as it were, the critics of the Anthropocene, who have relatively recently begun to call for a revision of the scalar regime of modernity.
Źródło:
Pamiętnik Teatralny; 2024, 73, 3; 65-84
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:
Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jakie transformacje energetyczne na rzecz trzech ekologii? Entropie, ekologie i gospodarka w erze antropocenu
What Energy Transitions for the Three Ecologies? Entropies, Ecologies and Economy in the Anthropocene Era
Autorzy:
Alombert, Anne
Krzykawski, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2097224.pdf
Data publikacji:
2021-06-25
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
ekologia
ekonomia
gospodarka
entropia
energia
antropocen
entropocen
Félix Guattari
Nicholas Georgescu-Roegen
Bernard Stiegler
ecology
economy
entropy
energy
Anthropocen
Entropocene
Opis:
"Jakie transformacje energetyczne na rzecz trzech ekologii? Entropie, ekologie i gospodarka w erze antropocenu" Artykuł rozpatruje współczesny kryzys ekologiczny jako potrójny problem ekologii środowiskowej, ekologii mentalnej i ekologii społecznej: podczas gdy ekosystemy naturalne są zagrożone przez infrastrukturę przemysłową, która służy eksploatacji surowców mineralnych i bazującej na niej zglobalizowanej ekonomii konsumpcyjnej, ekosystemy psychiczne i społeczne są zagrożone przez połączone urządzenia, które służą eksploatowaniu zasobów libidalnych i bazującej na nich ekonomii uwagi i gospodarce opartej na danych. Ten potrójny kryzys ekologiczny jest opisany w artykule jako proces wzrostu entropii na różnych poziomach (termodynamicznym, biologicznym, informacyjnym lub psychospołecznym). Odwrócenie tego procesu wymaga podwójnej transformacji energetycznej: takiej, która pozwala z umiarem gospodarować energią pochodzącą z zasobów mineralnych i otaczać je troską, oraz takiej, która pozwala na to samo w odniesieniu do energii psychicznej i libidalnej. Artykuł odwołuje się do prac Nicolasa Georgescu-Roegena i Bernarda Stieglera, którzy opisują taką transformację jako walkę ze wzrostem entropii, z jednej strony prowadzoną z perspektywy fizycznej i środowiskowej, a z drugiej – z perspektywy psychicznej, technicznej i społecznej.
"What Energy Transitions For the Three Ecologies? Entropies, Ecologies and Economy in the Anthropocene Era" This article considers the contemporary ecological crisis a triple problem of environmental ecology, mental ecology and social ecology: while natural ecosystems are threatened by industrial infrastructures, which exploit mineral resources at the service of a globalized consumerist economy, psychic and social ecosystems are threatened by connected devices, which exploit libidinal resources at the service of attention economy and data economy. This triple ecological crisis is described in the article as a process of increasing entropy at different levels (thermodynamic, biological and informational or psycho-social levels). In order to reverse this process a double energetic transition is needed – a transition which would save and take care of energy generated from mineral resources, as well as of psychic and libidinal energy. The article relies on the works of Nicholas Georgescu-Roegen and Bernard Stiegler, who envisage this transition as a fight against the increase in entropy on the physical and environmental levels on the one hand, and on the psychic, technical and social levels on the other.
Źródło:
ER(R)GO: Teoria – Literatura – Kultura; 2022, 44; 11-28
1508-6305
2544-3186
Pojawia się w:
ER(R)GO: Teoria – Literatura – Kultura
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-10 z 10

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies