Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Błogosławieństwa" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-14 z 14
Tytuł:
Biskup szafarzem błogosławieństw. Analiza prawno–liturgiczna
Bishop as Minister of Blessings. Juridical and Liturgical Analysis
Autorzy:
Saj, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1372555.pdf
Data publikacji:
2018-06-09
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
błogosławieństwa
szafarz
biskup
blessings
minister
bishop
Opis:
In the Code of Canon Law 1983 the lawmaker enumerates consecrations, sacrifices and blessings amongst sacramentals. Practice of Christian life shows that blessings are the most commonly conducted. A person, an object or a place can be a subject of blessing. Each blessing has its own minister or ministers strictly established. It can be one clergyman, particularly designa-ted, or it can be more in charge, for example a bishop, a presbyter, a deacon. Amongst numerous blessings there are those which, according to liturgical books, are reserved for bishop as their minister. In general, a bishop can be a minister of each blessing on the basis of the overall power he has over his particular church. But, there are blessings reserved to bishop only, and there are those which demand from bishop to be their minister. What is also important in this issue is the basis on which it is bishop who is to be a proper minister of particular blessings. We speak of basis of the aforementioned regulations. These issues, hence, are the subject of this analysis.
Źródło:
Prawo Kanoniczne; 2018, 61, 2; 63-91
2353-8104
Pojawia się w:
Prawo Kanoniczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wiara podstawowym dynamizmem moralnym osoby
Autorzy:
Jóźwiak, Stanisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1627188.pdf
Data publikacji:
2004
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
wiara
etyka
Dekalog
Błogosławieństwa
Boże powołanie
Opis:
In a morał apprehension the faith has got a personal character. The development of person is a dynamic process. It includes an intelectual heritage wherein it realizes itself as well as constant internal dispositions what comes from the nature of human person. The theological tradition is a retlection on a biblical understanding o f the faith that apprehends it as a reply to the God's vocation. That reply is firstly realized within an observation of the Decalogue, then it has got a heteronomical character, and along the development of personality it nextly enters an internal structure of the human subject, where it receives features of the autonomical morality. It is realized within a transition from the morality of Decalogue to the morality of Beatitudes. The mature faith is an attitude of the entire person and her life, and as such it hecomes a fundamental moral dynamism of the human person.
Źródło:
Verbum Vitae; 2004, 5; 187-203
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pobożność jako cnota relacyjna wg św. Tomasza z Akwinu
Devotion as Relational Virtue According to St. Thomas Aquinas
Autorzy:
Roszak, Piotr
Gutowski, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1872568.pdf
Data publikacji:
2021-12-16
Wydawca:
Gdańskie Seminarium Duchowne
Tematy:
etyka cnoty
dary Ducha Świętego
religijność
pobożność
łagodność
błogosławieństwa
Opis:
Celem artykułu jest analiza rozumienia pobożności w myśli św. Tomasza z Akwinu jako cnoty i daru. Najpierw zostanie przedstawione rozumienie pobożności jako cnoty moralnej o charakterze relacyjnym, będącej dla Akwinaty ochotnym nastawieniem woli człowieka na służbę Bogu. Znaczenie tej cnoty można odkryć w zestawieniu z inną cnotą, będącą częścią sprawiedliwości, mianowicie z pietyzmem, dzięki któremu oddaje się należną cześć rodzicom i ojczyźnie. To odniesienie do pietyzmu nabiera znaczenia w kontekście rozważań nad darem pietyzmu jako nowym poziomie relacji człowieka z Bogiem, który jest Ojcem wszystkich ludzi. Na koniec zostanie ukazany związek daru pietyzmu z błogosławieństwem cichych, a więc z łagodnością będącą właściwą postawą wobec gniewu, którą Tomasz odczytuje nie jako słabość, ale siłę człowieka kształtującego swoje wybory nie pod przymusem uczuć, lecz w wolności.
The aim of the article is to analyze the devotion in the thought of St. Thomas Aquinas where it is treated as a virtue and a gift of the Holy Spirit. First, the understanding of devotion as a relational moral virtue, being for Aquinas a willing attitude of human will to the service of God, will be presented. The significance of this virtue can be found when juxtaposed with another virtue that is part of justice, namely piety, which gives due honor to parents and the country. This reference to pietas becomes meaningful in the context of considering the gift of piety as a new level of man's relationship with God, who is the Father of all people. Finally, the relationship between the gift of piety and the blessing of the meek will be shown, that is, the meekness (mansuetudo), which is the proper attitude towards anger. This Thomas interprets not as weakness, but as the strength of a man shaping his choices not under the pressure of feelings, but in freedom.
Źródło:
Studia Gdańskie; 2021, 48; 93-103
0137-4338
Pojawia się w:
Studia Gdańskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Księga „Sefer habrachot” do żydowskiej liturgii domowej
Jewish home liturgy book Sefer naberakhot
Autorzy:
Rucki, Mirosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/585063.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
judaizm
błogosławieństwa
modlitwa
liturgia domowa
Judaism
blessings
prayer
home liturgy
Opis:
In the article, a Jewish home liturgy of the liturgical year is presented on the example of the book Sefer naberakhot. The liturgical activities presented in the book are intended to add a religious dimension to various lifetime events, and above all to give glory to God as a Creator each Shabbat and as a Savior each holiday commemorating respective historical events. Home liturgy appears helpful in strengthening the relations within the family, to build relations with God and to transfer important message to the next generation.
W artykule omówiono żydowską liturgię rodzinną w ciągu roku liturgicznego na przykładzie księgi Sefer habrachot. Czynności liturgiczne opisane w analizowanej księdze mają służyć temu, by nadać wymiar religijny świętowaniu różnych wydarzeń życiowych, a przede wszystkim oddać cześć Bogu jako Stwórcy każdego szabatu i jako Wybawcy w każde święto upamiętniające wydarzenia historyczne. Liturgia domowa pomaga umocnić więzi wewnątrz rodziny, zbudować relacje z Bogiem i przekazać ważne treści kolejnemu pokoleniu.
Źródło:
Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars; 2018, 51, 1; 93-104
1234-4214
Pojawia się w:
Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Osiem błogosławieństw na tle pojęć etycznych mieszkańców Palestyny w epoce Chrystusa
Autorzy:
Stachowiak, Lech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1165226.pdf
Data publikacji:
1976
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
błogosławieństwa
kazanie na Górze
etyka
blessings
Sermon on the Mount
ethic
Opis:
Es ist längst erkannt worden, dass die Bergpredigt im Mt- und Lk- Evangelium eine zweifache, theologisch und literarisch verschiedene Fassung der messianischen Programmrede des Herrn darstellen. Die darin enthaltenen sittlichen Forderungen wurden bereits mehrmals gewürdigt. Es ist aber interessant nachzuforschen, welche ethische Ideale Jesus bei den Zuhörern voraussetzte bzw. in welche konkrete sittliche Situation der Ruf der Bergpredigt erging. Anhand des Mt-Berichtes versucht der Artikel genau zu erörtern: 1. welche theologisch-ethische Vorstellungen können den direkten Hörern des Herrn (insofern dies greifbar ist) zugemutet werden, 2. Auf welchem Wege und in welcher Richtung gelangen die sittlichen Forderung Jesu in den Evangelien bzw. in den späteren Schriften des Neuen Testaments zur Entfaltung, 3. Was ergibt diese Entfaltung für den Ausleger der Bergpredigt heute, 4. welche sittliche Inhalte kommen einzelnen ethischen Grundbegriffen zu?
Źródło:
The Biblical Annals; 1976, 23, 1; 49-59
2083-2222
2451-2168
Pojawia się w:
The Biblical Annals
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Autorzy Rdz 49, 3-17. 19-27 i Pwt 33, 6-25 w świetle własnych tekstów
Autorzy:
Szwarc, Urszula
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1177951.pdf
Data publikacji:
1997
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
błogosławieństwa
Rdz 49
3-17
19-27
Pwt 33
6-25
blessings
Gen 49
Deut 33
Opis:
Die Analyse des Inhaltes der Perikopen Gen 49, 3-17. 19-27 und Deut 33, 6-25 erlaubt die Feststellung, daß vom Gesichtspunkt der Haltungen ihrer Autoren in bezug auf den von ihnen vermittelten Inhalt Gen 49 homogener ist, wobei sich in beiden Texten eine ganz außergewöhnliche Einstellung der Schöpfer der Logione über Juda abzeichnet.
Źródło:
The Biblical Annals; 1997, 44, 1; 43-56
2083-2222
2451-2168
Pojawia się w:
The Biblical Annals
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rozwód w prawie Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego: ewolucja instytucji w XX wieku
Autorzy:
Miernik, Urszula
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/669788.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
divorce
Polish Autocephalous Orthodox Church
church law
dissolve marriage in church
rozwód
Polski Autokefaliczny Kościół Prawosławny
prawo kościelne
zdjęcie błogosławieństwa z małżeństwa
Opis:
Christian religions are differ significantly in their approach to termination of marriage by means of divorce. The Orthodox Church, accepting the sacramental character of marriage, allows for divorce and agrees for marrying again. An important role in shaping of religious norms is played by the autocephalous system within the Church. In accordance with it, the church canons based on the dogmas of the Orthodox Church must be interpreted with respect to the situation of the local church and with respect to the particular point in history. The legal perspective determined in that way indicates the sensitivity of the Church for social changes, which also influence the way termination of marriage is interpreted. The article discusses the internal statutes of the Polish Autocephalous Orthodox Church regulating the rules for terminating the marriage, since the emancipation of the Orthodox Church in Poland until today.
Religie chrześcijańskie zasadniczo różnią się w swych poglądach dotyczących rozwiązania małżeństwa poprzez rozwód. Kościół prawosławny, uznając sakramentalność małżeństwa, dopuszcza rozwód oraz wyraża zgodę na zawarcie powtórnego małżeństwa. Istotną rolę w procesie kształtowania się przepisów kościelnych pełni autokefaliczny ustrój Kościoła. Zgodnie z nim kanony kościelne oparte na dogmatach Kościoła prawosławnego muszą być interpretowane w odniesieniu do sytuacji lokalnej Kościoła oraz czasu historycznego. Tak wyznaczona perspektywa prawa wskazuje wrażliwość Kościoła na zmiany społeczne, które także wpływają na sposób interpretacji sytuacji rozpadu małżeństwa. W artykule omówiono statuty wewnętrzne Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego regulujące zasady rozwiązania małżeństwa od momentu usamodzielnia się Kościoła na ziemiach polskich do czasów współczesnych.
Źródło:
Analecta Cracoviensia; 2017, 49
2391-6842
0209-0864
Pojawia się w:
Analecta Cracoviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Proklamacja słowa Bożego podczas celebracji błogosławieństw według toruńskiego Libellus Benedictionum z 1691 roku
Proclaiming God’s Word during the Celebration of Blessings according to the Toruń Libellus Benedictionum of 1691
Autorzy:
Pałęcki, Waldemar
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2040831.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Rytuał Rzymski
błogosławieństwa
dzieje liturgii w Polsce po Soborze Trydenckim
Roman Ritual
blessings
history of liturgy in Poland after the Trent Council
Opis:
Teksty biblijne zajmują ważne miejsce podczas celebracji sakramentów i sakramentaliów. Sobór Watykański II, dostrzegając potrzebę reformy liturgicznej, dowartościował znaczenie Pisma Świętego. Interesującym zagadnieniem pozostaje kwestia, na ile zasada dotycząca dowartościowania proklamacji słowa Bożego była obecna podczas celebracji błogosławieństw w dobie po Soborze Trydenckim? Odpowiedź na to pytanie niniejszym artykule została zaprezentowana na podstawie jednego z partykularnych rytuałów wydanych w Toruniu w 1691 r., noszącego tytuł Libellus Benedictionum et Exorcismorum, collectore R. P. Martino Cochem, capucino, Ex Rituali Romano, Agenda Moguntinensi, alisque probatis & approbatus Autoribus. Ad commodiorem usum adjectum est Rituale Francisc. Fr. Bernardi Sannig, Ord. S. Francisci Reform. diu & vehementer hactenus desideratum. Omnia ad praxin & ordinem tam Ecclesiasticorum quam Regularum Sacerdotum. Manuali Forma editum, Thorunii, Ex Officina Joh. Christ. Laureri MDCXCI. W prezentowanej księdze występuje wiele benedykcji, podczas których proklamowano teksty biblijne. Towarzyszyły one celebracji różnych błogosławieństw dotyczyących osób, miejsc, przed-miotów oraz pokarmów. Stanowi to istotną różnicę w porównaniu ze wzorcowym rytuałem wydanym po reformie trydenckiej. W błogosławieństwach zamieszczonych w Libellus Benedictionum w sumie w 16 miejscach występują perykopy z tekstów Starego i Nowego Testamentu oraz w 38 perykopy ewangelijne. Zestawiając te teksty i uwzględniając powtarzające się pośród nich w Libellus z Torunia statystykę tych tekstów można przedstawić w następującym porządku: ze Starego Testamentu uwzględniono 9 tekstów z ksiąg historycznych, 5 z ksiąg prorockich i 41 z Księgi Psalmów; z Nowego Testamentu przedkładano 31 perykop z Ewangelii – z czego 15 z Ewangelii św. Łukasza, 1 z Listu św. Jakuba oraz 1 z Apokalipsy. Libellus Benedictionum z 1691 r. jest świadkiem dowartościowania tekstów biblijnych podczas celebracji benedykcji jeszcze przed Soborem Watykańskim II.
Biblical texts have an important place during the celebration of sacraments and sacramentals. The Second Vatican Council, noticing the need of liturgical reform, raised the significance of the Holy Scriptures. The question to what degree the principle of raising the signi-ficance of God’s Word was present during the celebration of blessings at the time after the Trent Council remains an interesting issue. The answer to this question given in the present article is presented on the basis of one of the particular rituals published in Toruń in 1691, entitled Libellus Benedictionum et Exorcismorum, collectore R. P. Martino Cochem, capucino, Ex Rituali Romano, Agenda Moguntinensi, alisque probatis & approbatus Autoribus. Ad commodiorem usum adjectum est Rituale Francisc. Fr. Bernardi Sannig, Ord. S. Francisci Reform. diu & vehementer hactenus desideratum. Omnia ad praxin & ordinem tam Ecclesiasticorum quam Regularum Sacerdotum. Manuali Forma editum, Thorunii, Ex Officina Joh. Christ. Laureri MDCXCI. In the presented book there are numerous benedictions, during which biblical texts were proclaimed. They accompanied celebrations of various blessings concerning people, places, objects and foods. This constitutes a significant difference in comparison with the model ritual published after the Trent reform. In the blessings contained in Libellus Benedictionum in 16 places pericopes from texts of the Old and New Testament occur, and in 38 places—evangelical ones. Comparing these texts and considering ones that are repeated in Libellus of Toruń, the statistics of these texts may be presented in the following order: from the Old Testament 9 texts from historical books, 5 from prophetic books and 41 from the Book of Psalms are quoted; and from the New Testament 31 pericopes are presented from the Gospel—of which 15 come from St Luke, 1 from St James’ Epistle, and 1 from the Apocalypse. Libellus Benedictionum of 1691 constitutes evidence of raising the status of biblical texts during the celebration of benedictions even before the Second Vatican Council.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2014, 61, 8; 109-131
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój (Mt 5,9) w interpretacji Ojców Kościoła
“Blessed are the peacemakers” (Mt 5:9) as Interpreted by the Church Fathers
Autorzy:
Czyżewski, Bogdan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1621504.pdf
Data publikacji:
2016-12-01
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
pokój
Ojcowie Kościoła
błogosławieństwa
błogosławieństwo
osiem błogosławieństw
interpretacja
jedność
Mt 5
Kazanie na Górze
peace
Fathers of the Church
blessings
interpretation
unity
Matthew 5:9
Opis:
W pierwszych wiekach Kościoła bardzo chętnie komentowano Pismo Święte, zarówno Stary jak i Nowy Testament. Ciekawą egzegezę odnosząca się do siódmego błogosławieństwa: Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój, albowiem oni bedą nazwani synami Bożymi (Mt 5,7) przekazali Ojcowie Kościoła. Treścią  artykułu jest patrystyczna interpretacja tego fragmentu z kazania Chrystusa na Górze. W swojej egzegezie pisarze wczesnochrześcijańscy porównują pokój do miłości i dlatego przestrzegają, by unikać grzechów, które burzą pokój i miłość (gniew i zazdrość). Wprowadzanie pokoju zależy przede wszystkim od samego człowieka, który powinien żyć w zgodzie z Bogiem, samym sobą i z bliźnimi. Czynić pokój oznacza panować nad cielesnymi popędami (wyższość rozumu nad ciałem), przekazywać nieskażoną wiarę, unikać podziałów w Kościele i troszczyć się o zachowanie jedności.
In the first centuries of the Church's history, the Scriptures – both the Old and the New Testaments – were eagerly commented upon. Thus an interesting exegesis of the Seventh Beatitude - "Blessed are the peacemakers, for they shall be called sons of God" (Mt 5:9) - was offered by the Church Fathers, and the article presents the patristic interpretation of this passage from the Sermon on the Mount. In their exegesis, early Christian writers compare peace to love, warning against committing the sins that disturb peace and love, namely anger and envy. Bringing peace depends primarily on man himself, who ought to live in harmony with God, with others and with himself. To make peace is to have control over carnal desires (the superiority of the mind over the body), to pass on to posterity a steadfast faith, to avoid divisions in the Church, and to actively preserve unity.
Źródło:
Verbum Vitae; 2016, 30; 231-257
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
W świecie, a nie ze świata – droga katechumena ku światu
In the World, But Not of the World: A Catechumen’s Way Toward the World
Autorzy:
Kulbacki, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32062619.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
przemiana świata
liturgia katechumenatu
obrzędy
apostolstwo
słowo Boże błogosławieństwa
egzorcyzmy
transformation of the world
Liturgy of catechumenate
rites
apostleship
God’s word of blessing
exorcisms
Opis:
W artykule została podjęta próba odpowiedzi na pytanie czy podstawowa formacja kandydata do chrztu, mająca na celu odsunięcie się od niechrześcijańskich obyczajów i przemianę stylu życia nie prowadzi go do izolowania się od apostolskiego zaangażowania w świecie. Czy doświadczenie włączenia we wspólnotę braci i sióstr dostępujących zbawienia skoncentrowane jest na budowaniu własnej wspólnoty, czy też staje się źródłem płodnej proegzystencji wobec świata, na wzór Chrystusa? Skoro droga wtajemniczenia chrześcijańskiego związana jest ściśle z odrzuceniem dotychczasowego, niechrześcijańskiego stylu życia i wartościowania, to może zrodzić się u neofity pokusa izolacji od złego świata, zamknięcie wewnątrz chrześcijańskiej wspólnoty. Na podstawie analizy poszczególnych obrzędów Chrześcijańskiego wtajemniczenia dorosłych zostało w artykule wykazane, iż katechumen z jednej strony jest wezwany do porzucenia świata i uczynków ciemności, z drugiej zaś Kościół wzywa go do bezinteresownego zaangażowania na rzecz przemiany świata. Kościół nie tworzy wspólnoty zamkniętej w sobie. Poprzez liturgię: słuchanie słowa Bożego, modlitwy, błogosławieństwa i egzorcyzmy katechumen otrzymuje odpowiednia do tego pomoc.
This paper seeks to answer the question about the basic formation of a candidate for baptism. This formation is supposed to drive him away from non-Christian customs and change his lifestyle. The point is whether it might lead to isolation from apostolical commitment in the world. Is the experience of receiving someone into the fellowship of brothers and sisters that obtain salvation concentrated on building one’s own fellowship, or else it becomes a source of fertile pro-existence towards the world as modelled on Christ? Since the way of Christian initiation is strictly connected with the rejection of current non- Christian lifestyle and valuing, the neophyte may be tempted to isolate himself from the evil world and close himself within his Christian fellowship. On the basis of an analysis of particular rites of Christian initiation of adults it has been demonstrated that the catechumen on the one hand is called upon to throw off the world and the works of darkness, and on the other hand the Church calls upon him to disinterested commitment on behalf of the transformation of the world. The Church does not form a closed fellowship. Through the Liturgy, listening to the word of God, prayer, blessing and exorcisms the catechumen receives respective help.
Źródło:
Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne; 2009, 1; 227-237
2082-8586
Pojawia się w:
Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Celebracje liturgiczne w katechezie parafialnej
Liturgical Celebrations in Parochial Catechesis
Autorzy:
Słotwińska, Helena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32062598.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
katecheza
katechizowani
liturgia
celebracja
modlitwa
obrzędy
błogosławieństwa
małżeństwo
rodzina
wspólnota
Kościół
catechesis (religious instruction)
students
the Liturgy
celebration
prayer
rites
blessings
marriage
family
fellowship
the Church
Opis:
Artykuł w swojej części teoretycznej prezentuje zamieszczone w „Programie Katechezy Parafialnej Młodzieży Szkół Ponadgimnazjalnych”, zagadnienia, które należy omówić w katechezach parafialnych (nr 1) oraz akcentuje znaczenie celebracji liturgicznych w katechezie (nr 2). Natomiast w części praktycznej (nr 3) podaje konkretne celebracje liturgiczne, stanowiące duże wsparcie dla wybranych zagadnień, które są zaproponowane do omawiania we wspomnianych  katechezach parafialnych. 
This paper, in its theoretical part, depicts some questions contained in the Program Katechezy Parafialnej Młodzieży Szkół Ponadgimnazjalnych (“Programme of Parochial Catechesis for Secondary School Students”). They should be discussed at parochial catecheses (1). It also stresses the significance of liturgical celebrations in the catechesis (2). In its practical part (3) it provides concrete liturgical celebrations. They are considerable support for some questions that are proposed at parochial catecheses.
Źródło:
Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne; 2009, 1; 397-417
2082-8586
Pojawia się w:
Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Obrzędy chrztu świętego w liturgii hiszpańsko-mozarabskiej
Baptism in the Hispanic-Mozarabic Liturgy
Autorzy:
Roszak, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/949531.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Teologiczne
Tematy:
Ryt hiszpańsko-mozarabski
sakramenty wtajemniczenia chrześcijańskiego
katechumenat
Izydor z Sewilli
Ildefons z Toledo
błogosławieństwa
Hispanic-Mozarabic Rite
sacrament of Christian initiation
catechumenate
Isidore of Seville
Ildefonsus of Toledo
blessings
Opis:
Celebration of the sacrament of baptism in the Hispanic-Mozarabic Rite, as in other liturgical families, was preceded by a period of the catechumenate to which the candidates were introduced by the special rite celebrated on Sunday in vicesima. This article analyzes the course of the celebration of the sacraments of initiation according to the norms from a revised rite and with reference to the earlier tradition reflected in the Liber Ordinum and Antiphonary of Leon. It explains the Visigoths’ practice of single immersion in water during the administration of the sacrament and various other rites, post-baptismal Triduum and acclamations typical for the Hispanic liturgy. Extensive euchology of this rite provides valuable information on sacramental theology, which betrays the African influences (in particular the reference to St. Augustine) and has been transmitted by St. Gregory of Elvira, St. Ildefonsus of Toledo and St. Isidore of Seville. It is worth emphasizing the pastoral dimension of the process of initiation visible in complex formulas and the variety of blessings received by catechumens and rituals celebrated in post-baptismal mystagogy.
Celebracja sakramentu chrztu w rycie hiszpańsko-mozarabskim, podobnie jak w pozostałych rodzinach liturgicznych, poprzedzona jest katechumenatem, do którego kandydaci byli włączani poprzez specjalny ryt w niedzielę in vicesima. Artykuł analizuje przebieg celebracji sakramentów wtajemniczenia wedle norm obecnych w odnowionym rycie i z odniesieniem do wcześniejszych tradycji zapisanych w hiszpańskim Liber Ordinum i Antyfonarzu z Leon. Podkreśla się korzenie wizygockiej praktyki pojedynczego zanurzenia w wodzie podczas udzielania sakramentów, a także sens poszczególnych obrzędów wyjaśniających, Triduum pochrzcielnego i aklamacji typowo hiszpańskich. Rozbudowana euchologia dostarcza cennych informacji na temat teologii sakramentalnej, która zdradza wpływy afrykańskie i została przekazana przez św. Grzegorza z Elwiry, św. Ildefonsa z Toledo czy św. Izydora z Sewilli. Na podkreślenie zasługuje duszpasterski wymiar procesu wtajemniczenia widoczny w rozbudowanych formułach, licznych błogosławieństwach otrzymywanych przez katechumenów oraz obrzędach sprawowanych w czasie mistagogii pochrzcielnej.
Źródło:
Ruch Biblijny i Liturgiczny; 2016, 69, 4
2391-8497
0209-0872
Pojawia się w:
Ruch Biblijny i Liturgiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Miłość przebaczająca i jednocząca w świetle Homilii na Ewangelię wg św. Mateusza św. Jana Chryzostoma
Autorzy:
Kaczmarek, Sylwia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1622999.pdf
Data publikacji:
2015-08-29
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Św. Jan Chryzostom
egzegeza patrystyczna
Homilie do Ewangelii według św. Mateusza
przebaczenie
odpuszczenie win
wspólnota
politeia
Królestwo Boże
jednanie
jednoczenie
błogosławieństwa
Modlitwa Pańska
przypowieść o nielitościwym dłużniku
Opis:
Artykuł jest analizą kilku homilii (XV-XVII, XVIII-XIX i LVIII-LXI) obejmujących egzegezę początku Kazania na Górze (Mt 5,1–6,15) oraz Mowy Kościelnej (Mt 18). Głównym celem artykułu jest prześledzenie związku pomiędzy przebaczeniem i budowaniem wspólnoty. Badaniu poddane są niektóre aspekty Chryzostomowego komentowania: błogosławieństw jako drogi do cnoty wyzwalającej z egoizmu; bycia solą i światłem jako konieczności świadczenia o dobroci Ojca słowem i czynem; polecenia, by się nie gniewać „na próżno” i by nie składać daru Bogu bez pojednania się z bratem. Następnie zwraca się uwagę na nakaz przekraczania wymagań krzywdzącego przez gotowość ofiarowania mu dobrodziejstwa, a przez to do naśladowania Ojca w niebie; odpuszczenie win jako drogę do osiągnięcia ich odpuszczenia przez Ojca; wskazanie postawy dziecka jako warunku wejścia do Królestwa Bożego; słowa o zgorszeniu i o upominaniu jako wyraz troski Boga o człowieka, podkreślonej jeszcze w przypowieści o owcy, a w końcu nakaz przebaczania i ilustrującą go przypowieść o nielitościwym słudze, która poprzez surowość kary dowodzi, że Bogu jest najwstrętniejsza pamiętliwość. W artykule zaznacza się, że Chryzostom w swojej egzegezie i w swych parenezach ujmuje nauczanie Jezusa w kontekście Jego misji pojednania i zjednoczenia ludzi, której to misji współuczestnikiem ma być każdy chrześcijanin – właśnie przez miłość przebaczającą i wprowadzającą przyjaźń tam, gdzie panowała nieprzyjaźń. Artykuł wskazuje też na pewne wpływy filozoficzne, którym wybitny retor podlega, gdy snuje swoją wizję politei, zaznaczając jednocześnie specyfikę relacji w niej panujących, polegającą na posiadaniu jednego Ojca, na pojednaniu mocą nie własnej woli jedynie, lecz ofiary życia Jednorodzonego.
Źródło:
Verbum Vitae; 2010, 18; 213-244
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
"Błogosławieni..." − etyczne wymogi ośmiu błogosławieństw (Mt 5, 3-12)
Autorzy:
Paciorek, Antoni
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1053480.pdf
Data publikacji:
2017-06-01
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Błogosławieństwa
Kazanie na Górze
ubodzy w duchu
miłosierni
cisi
ludzie czystego serca
wprowadzający pokój
cierpiący prześladowanie
pragnący sprawiedliwości
Blessings
The Sermon on the Mount
the poor in spirit
the merciful
the gentle
the pure in heart
peacemakers
the persecuted
the thirsty for righteousness
Opis:
First the author discusses the problems connected with the literary layer of the blessings (I), then the meaning of particular verses (II), and finally some theological ideas of the pericope, as well as concluding remarks (III). Explaining the first blessing the author thinks that tw pn uμati should be understood as dat. instrumentalis (“with spirit”) and at the same time relationis (“in spirit”). The second blessing refers to those who are sad because Christ and God seem to be “the great absentees” from the modern world. Gentle ones are those who are not indignant about adversities that life brings and can keep patient. To hunger and thirst for righteousness means to desire a life that is accordant with the Father’s will. Coming to somebody’s aid and forgiving is a characteristic of merciful people; and showing mercy to other people is a manifestation of mercy actually received from God. Blessing people who are pure in heart concerns people in whom there is no falsehood or spite, people who look for the good and try to be honest towards God and their neighbors. “Peacemakers” are those who act for establishing conditions in which everybody may develop according to God’s plan. People who suffer for the sake of righteousness are the ones who are persecuted because of their desire to lead their lives according to God’s will.
Źródło:
The Biblical Annals; 2004, 51, 1; 57-77
2083-2222
2451-2168
Pojawia się w:
The Biblical Annals
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-14 z 14

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies