Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Autocephaly" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 23
Tytuł:
De Facto or De Iure? Ukrainian Autocephaly as a Contentious Issue in Orthodoxy
Autorzy:
Kałużny, Tadeusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28394733.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
autokefalia
Kościół prawosławny
ukraińska autokefalia
Kościół Prawosławny Ukrainy
eklezjologia prawosławna
autocephaly
Orthodox Church
Ukrainian autocephaly
Orthodox Church of Ukraine
Orthodox ecclesiology
Opis:
The purpose of this article is to present the contentious issue of Ukrainian autocephaly in today’s Orthodox Church. The topic is developed in four sections. Firstly, the method of proclaiming autocephaly in the Orthodox Church is presented. Then the history of establishing Ukrainian autocephaly is shown. The third section presents the problems related to the recognition of Ukrainian autocephaly in the Orthodox world. The final section sums up the results of the reflection and draws conclusions. They demonstrate that the Orthodox Church does not have unambiguous canonical regulations on the establishment of autocephaly, resulting in controversies surrounding Ukrainian autocephaly. The controversies consist especially of three theological-canonical issues: (1) the jurisdictional affiliation of the Kyiv Metropolitan See; (2) the manner of establishing Ukrainian autocephaly; and (3) the validity of the ordination of certain clergy of the new Ukrainian Orthodox Church. Finally, it is concluded that a definitive solution to the contentious issue of Ukrainian autocephaly requires agreement at the level of the whole Orthodox Church.
Celem niniejszego artykułu jest prezentacja spornej w dzisiejszym prawosławiu kwestii ukraińskiej autokefalii. Temat został rozwinięty w czterech częściach. Na początku przedstawiono sposób ogłaszania autokefalii w prawosławiu. Następnie ukazano historię ustanowienia ukraińskiej autokefalii. W trzeciej części zaprezentowano problemy związane z uznaniem ukraińskiej autokefalii w świecie prawosławnym. W końcowej części zestawiono wyniki refleksji i sformułowano wnioski. Wynika z nich, że prawosławie nie posiada jednoznacznych regulacji kanonicznych co do ustanawiania autokefalii i z tym łączą się kontrowersje wokół ukraińskiej autokefalii. Składają się na nie zwłaszcza trzy kwestie teologiczno-kanoniczne: 1) przynależność jurysdykcyjna metropolii kijowskiej; 2) sposób ustanowienia ukraińskiej autokefalii; 3) ważności święceń sprawowanych przez niektórych duchownych nowego Kościoła Prawosławnego Ukrainy. Ostatecznie stwierdzić należy, że definitywne rozwiązanie spornej kwestii ukraińskiej autokefalii wymaga porozumienia na poziomie całego prawosławia.
Źródło:
Collectanea Theologica; 2023, 93, 3; 175-200
0137-6985
2720-1481
Pojawia się w:
Collectanea Theologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sytuacja prawna Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego i jej uwarunkowania społeczno-polityczne w latach 1944–1956. Problemy wybrane
Legal situation of Polish Autocephalous Orthodox Church and its socio-political dimensions in 1944–1956. Selected problems
Консолидация политической системы как источник политического поведения России в международной среде
Autorzy:
Waniek, Danuta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/15838691.pdf
Data publikacji:
2023-03-31
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Orthodoxy
population resettlement
operation “Vistula”
national and ethnic minorities
March constitution
Curzon-Namier line
PKWN Manifesto
Provisional Government of National Unity
PPS
separation of churches from the state
Moscow Patriarchate
autocephaly
Православие
переселение населения
операция «Висла»
национальные и этнические меньшинства
мартовская конституция
линия Керзона – Намьера
Манифест ПКВН
Временное правительство национального единства
ППС
отделение церквей от государства
Московский Патриархат
автокефалия
Opis:
The main purpose of this article is to recall and analyze from a political-legal point of view not only the little-known wartime history of the Polish Orthodox Church, but also attempts to bring order to the chaos that reigned in the Polish Orthodox Church after the end of World War II. This issue is most often taken up in intellectual circles associated with the Orthodox Church, or - less often - by experts in religious policy. The study presented here is an attempt to supplement this body of work with an own view of the policy of the authorities of the People’s Republic of Poland towards the Orthodox Church, carried out in 1944-1958, which was seriously influenced not only by ideological and legal decisions, characteristic of the period of building revolutionary political changes, but also by long unresolved nationality issues.
Основная цель данной статьи – вспомнить и проанализировать с политико-правовой точки зрения не только малоизвестную историю Польской Православной Церкви военного времени, но и попытки навести порядок в хаосе, царившем в Польской Православной Церкви после окончание Второй мировой войны. Этот вопрос чаще всего поднимается в интеллектуальных кругах, связанных с Православной Церковью, или – реже – среди специалистов по религиозной политике. Представленное здесь исследование является попыткой дополнить данный массив работ собственным взглядом на политику властей. Польской Народной Республики по отношению к Православной Церкви, проведенная в 1944-1958 годах, на которую серьезное влияние оказали не только идейно-правовые решения, характерные для периода построения революционных политических перемен, но и долго нерешенные национальные вопросы.
Źródło:
Nowa Polityka Wschodnia; 2023, 1(36); 189-219
2084-3291
Pojawia się w:
Nowa Polityka Wschodnia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Walka o uznanie. Kościół prawosławny w Polsce i jego starania o akceptację autokefalii przez Rosyjski Kościół Prawosławny w latach 1923–1928
The Struggle for Recognition. The Orthodox Church in Poland and Its Efforts to Recognize Its Autocephaly by the Russian Orthodox Church, 1923–1928
Autorzy:
Wysocki, Roman
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/33916528.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Orthodoxy
Orthodox Church in Poland
Russian Orthodox Church
autocephaly
Prawosławie
Kościół prawosławny w Polsce
Rosyjski Kościół Prawosławny
autokefalia
Opis:
Podpisanie w 1924 r. przez patriarchę konstantynopolitańskiego tomosu nadającego autokefalię Kościołowi prawosławnemu w Polsce nie kończyło starań o pełne uznanie jego samodzielności. Kluczowym elementem było jeszcze uznanie tego aktu przez autokefaliczne Kościoły prawosławne. Największe problemy napotkano w kontaktach z Rosyjskim Kościołem Prawosławnym, który uważał, że tylko on miał prawo wydawać akt zezwalający na usamodzielnienie się Kościoła prawosławnego w Polsce. W latach 1923–1928 pomiędzy zwierzchnikami obu Kościołów trwała wymiana korespondencji, która choć nie doprowadziła do porozumienia, to jednocześnie pokazywała ich stanowiska.
The tomos by the Patriarch of Constantinople that granted autocephaly to the Orthodox Church in Poland in 1924 did not end the efforts to independence that Church. The main question was the recognition of the act by all of the other Orthodox Churches. The greatest problems were encountered in contacts with the Russian Orthodox Church, which believed that only it had the right to issue an act allowing the Orthodox Church in Poland to become independent. There was an exchange of correspondence between the heads of the both Churches (1923–1928), which did not lead to an agreement, but at the same time showed their stances.
Źródło:
Res Historica; 2023, 56; 1329-1375
2082-6060
Pojawia się w:
Res Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Aktualne oznaki atomizacji dialogu katolicko-prawosławnego
Current signs of atomization of the Catholic-Orthodox dialogue
Autorzy:
Moskałyk, Jarosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/16729626.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
dialog katolicko-prawosławny
prawosławny patriarchat moskiewski
patriarcha Cyryl
ukraińska autokefalia
Catholic-Orthodox dialogue
Moscow Orthodox Patriarchate
Patriarch Kirill
Ukrainian autocephaly
Opis:
W artykule podjęto problem dezintegracji dialogu katolicko-prawosławnego w związku ze stanowiskiem prawosławnego patriarchatu moskiewskiego popierającym obecną agresję militarną w Ukrainie. Podstawą refleksji stały się zagadnienia dotyczące: perspektywa dialogu dwustronnego opartego na dotychczasowym modelu współpracy ekumenicznej Watykanu i Moskwy; specyfika historycznych więzi prawosławia moskiewskiego z prawosławiem ukraińskim; poszukiwanie porozumienia na zasadzie wspólnych uzgodnień i gestów dobrej woli oraz odmienna optyka zjawiska wojny i związana z nią odpowiedzialność. Rozwinięta analiza wymienionych wyżej aspektów formułuje odpowiedni pogląd na charakter i znaczenie relacji katolicko-prawosławnych, w tym katolicko-prawosławno-moskiewskich i prawosławno-moskiewsko-ukraińskich.
The article deals with the problem of the disintegration of the Catholic-Orthodox dialogue due to the position of the Moscow Orthodox Patriarchate, which supports the current military aggression in Ukraine. The basis for the reflection were issues related to: the prospect of bilateral dialogue based on the current model of ecumenical cooperation between the Vatican and Moscow; the specificity of historical ties between Moscow Orthodoxy and Ukrainian Orthodoxy; seeking agreement on the basis of common arrangements and gestures of goodwill and a different optics of the phenomenon of war and the associated responsibility. The developed analysis of the above-mentioned aspects formulates an appropriate view of the nature and meaning of Catholic-Orthodox relations, including Catholic-Orthodox-Moscow and Orthodox-Moscow-Ukrainian relations.
Źródło:
Studia Oecumenica; 2022, 22; 207-218
1643-2762
Pojawia się w:
Studia Oecumenica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Od ortodoksyjnej do „neokolonialnej” eklezjologii
From Orthodox to “Neocolonial” Ecclesiology
Autorzy:
Moskałyk, Jarosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2134432.pdf
Data publikacji:
2022-05-28
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
Kościół Aleksandryjski
Rosyjski Kościół Prawosławny
prawosławna eklezjologia
eucharystyczna wspólnota
autokefalia
Alexandrian Church
Russian Orthodox Church
orthodox ecclesiology
Eucharistic communion
autocephaly
Opis:
Najnowsze wydarzenia w dziejach współczesnego prawosławia, zwłaszcza w ostatnich trzech latach, mogą napawać pesymizmem i rozgoryczeniem. Powodem tego stanu rzeczy jest narastające napięcie strukturalne pomiędzy poszczególnymi wspólnotami autokefalicznymi. Jednym z dominujących czynników tego procesu staje się wewnętrzna rywalizacja, inspirowana głównie przez Rosyjski Kościół Prawosławny (RKP), która w rezultacie zakłada zmianę obowiązującego porządku autorytetu władzy w prawosławiu, w tym doprowadzenie do reformy w dziedzinie doktryny eklezjologicznej. W tle zaistniałej sytuacji pozostaje problem nadzwyczajnych kompetencji Patriarchy Ekumenicznego, dzięki którym może on decydować o ustanowieniu autokefalii dla określonej wspólnoty prawosławnej. Podstawą do podjęcia rozważań nad wspomnianymi kwestiami jest powołanie w grudniu 2021 roku pod patronatem Patriarchatu Moskiewskiego nowego egzarchatu prawosławnego w Afryce. W odniesieniu do tego wydarzenia przedmiotem szczególnej analizy w artykule są: kanoniczna doniosłość decyzji Synodu RKP, dążenie do zmiany prawosławnej eklezjologii, kwestionowanie prawdziwej sakramentalności i próba redukcji eucharystycznej synaksy.
The current structural tension between various Orthodox Churches can fill us with pessimism and bitterness. One of the dominant elements of this state of affairs is internal rivalry, inspired mainly by the Russian Orthodox Church (ROC), which ultimately assumes a change in the current order of authority in Orthodoxy, advancing an unrestrained reform in the field of ecclesiological doctrine. In the background of this situation, there is the problem of the extraordinary competences of the Ecumenical Patriarch, thanks to which he can also decide to establish autocephaly for a particular Orthodox community. The basis for considering the above-mentioned issues is the establishment in December 2021 under the patronage of the Moscow Patriarchate of a new Orthodox exarchate in Africa. Based on this event, the subjects of special analysis are: the canonical significance of the decision of the Synod of the ROC, the desire to change Orthodox ecclesiology, the questioning of true sacramentality and the attempt to reduce the Eucharistic synaxis.
Źródło:
Collectanea Theologica; 2022, 92, 2; 169-182
0137-6985
2720-1481
Pojawia się w:
Collectanea Theologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Patriarcha Cyryl I wobec autokefalii Cerkwi Prawosławnej Ukrainy
Autorzy:
Delong, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2131107.pdf
Data publikacji:
2022-01-07
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Religioznawcze
Tematy:
Cyril I
autocephaly
Ukraine
Opis:
The aim of this article is to present the position of Patriarch Cyril I towards the autocephaly of the Ukrainian Orthodox Church. Patriarch Kirill I is against the autocephaly of Ukrainian Orthodoxy because it deprives Russia  one of the effective instruments of influence over Ukraine, weakens the position of the Moscow Patriarchate in Russia itself, and the prospects of implementing the concept of the russkij mir. The patriarch argued that the situation of the Orthodox community in Ukraine was a consequence of the Ukrainian government's policy, the goals of which were the same as in the revolutionary period in the Soviet Union, i.e. to cause divisions that would lead to the destruction of the Russian Orthodox Church. It is very dangerous as it can be used by other countries as an example to violate religious freedom and human rights violations by political authorities.
Źródło:
Przegląd Religioznawczy; 2021, 4/282; 117-133
1230-4379
Pojawia się w:
Przegląd Religioznawczy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Обґрунтування церковної незалежності у теологічному вченні періоду пізньої Візантії
Justification of Church Independence in the Theological Doctrine of the Late Byzantine Period
Оправдение самостоятельности церкви в теологическом учении позденвизантийского периода
Autorzy:
Кобетяк, Андрій
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2176066.pdf
Data publikacji:
2022-09-30
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
ecclesiology
Ecumenical Council
autocephaly
eparchy
patriarch
pentarchy
dogma
church
Byzantium
theologian
экклезиология
Вселенский собор
автокефалия
епархия
патриарх
пентархия
догмат
церковь
Византия
богослов
Opis:
The article considers the main mechanisms and principles of functioning of the church-administrative system of governance of the Ecumenical Church. It is established that church life is a lively and dynamic process. The church is steadily moving forward and is forced to respond to societal demands and problems. It is proved that the formation of two approaches (Greek and Slavic) to the understanding of the structure of the system of Universal Orthodoxy was the cause of the crisis in the church. It is noted that “church misunderstandings” became apparent after the Great Council of Crete and the granting of the Tomos to the Ukrainian Church. The study highlights the transformational processes of the institution of autocephaly in late Byzantium period, as well as its importance for the modern church. It is proved that the ecclesiological conditionality of the autocephalous principle stems from the very nature of the church. The article argues that in the Orthodox tradition there is no generally accepted interpretation of the interdependence of gaining state independence and the autocephalous status of churches. From the point of view of Orthodox ecclesiology, it is obvious that, by its very structure, every church must necessarily be autocephalous. However, in practice, a number of national churches are waiting for PanOrthodox recognition for a long time. During the period of late Byzantium, autocephaly was transformed from a natural state to an ecclesiasticalpolitical phenomenon. And in the modern period – to an exclusively political one. It is established that the key task of modern world theology is to study the problem of autocephaly. Since the beginning of Christianity, autocephaly has become the basic principle of the apostolic foundation of the community-church, taking into account the national and ethnic characteristics of the population of the then Roman Empire. It is emphasized that autocephaly is one of the oldest institutions of the Church, which is the main feature of Orthodoxy. It is proved that the state is always an interested party in the process of church independence. Since each independent country seeks to have its own church, it acts as a protector of the powers and rights of the church located within its territorial authority. This significantly affects the current geopolitical relations between the Local Churches. It has been established that autocephaly was an adaptation of the church to the political geography of the state. The article establishes that the Ecumenical Church, while being united in its essence, is divided into independent Local Churches on an administrative and national basis. The article establishes that the institutional disputes of modern Local Churches in most cases are related to the “canonical territory” and the limits of their influence. This is directly related to the acquisition of autocephalous status. It is concluded that such global problems of All-Church significance can be solved exclusively by a conciliar way and reasonable means. This requires the participation of all Orthodox hierarchs, including unrecognized churches, to take into account their position.
В статье рассматриваются основные механизмы и принципы функционирования церковно-административной системы управления экуменического движения. Установлено, что церковная жизнь представляет собой живой и динамичный процесс. Церковь неуклонно движется вперед и вынуждена реагировать на запросы и проблемы общества. Доказано, что формирование двух подходов (греческого и славянского) к пониманию устройства системы Вселенского православия явилось причиной кризиса в церкви. Отмечается, что «церковные недоразумения» стали очевидны после Великого Критского Собора и предоставления Томоса Украинской Церкви. В исследовании освещаются трансформационные процессы автокефалии в поздневизантийский период, а также её значение для современной церкви. Доказано, что экклезиологическая обусловленность автокефального принципа вытекает из самой естественности церкви. В статье утверждается, что в православной традиции отсутствует общепринятая интерпретация взаимообусловленности обретения государственной независимости и автокефального статуса церквей. С точки зрения православной экклезиологии очевидно, что по самой своей структуре каждая церковь обязательно должна быть автокефальной. Однако на практике ряд национальных церквей давно ждут всеправославного признания. В период поздней Византии автокефалия из естественного состояния превратилась в церковно-политическое явление. А в современный период – к исключительно политическому. Установлено, что ключевой задачей современного мирового богословия является изучение проблемы автокефалии. С момента возникновения христианства автокефалия стала основным принципом апостольского основания общины-церкви с учетом национальных и этнических особенностей населения тогдашней Римской империи. Подчеркивается, что автокефалия является одним из древнейших институтов Церкви, что является главной чертой Православия. Доказано, что государство всегда является заинтересованной стороной в процессе церковной самостоятельности. Поскольку каждая независимая страна стремится иметь свою церковь, она выступает защитником полномочий и прав церкви, находящейся в пределах ее территориальной власти. Это существенно влияет на текущие геополитические отношения между Поместными Церквами. Установлено, что автокефалия была адаптацией церкви к политической географии государства. В статье установлено, что Вселенская Церковь, будучи единой по своей сути, делится на самостоятельные Поместные Церкви по административному и национальному признаку. В статье установлено, что институциональные споры современных Поместных Церквей в большинстве случаев связаны с «канонической территорией» и пределами их влияния. Это напрямую связано с приобретением автокефального статуса. Делается вывод о том, что такие глобальные проблемы общецерковного значения могут решаться исключительно соборным путем и разумными средствами. Для этого необходимо участие всех православных иерархов, в том числе непризнанных церквей, с учетом их позиции.
Źródło:
Studia Orientalne; 2022, 3(23); 132-149
2299-1999
Pojawia się w:
Studia Orientalne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Arcybiskup Atanazy Martas i autokefalia Białoruskiego Kościoła Prawosławnego
Autorzy:
Garbiński, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2053565.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
autocephaly
Belarusian Orthodox Church
episcopate BOAC
russification policy
Russian Orthodox Church Outside of Russia
autokefalia
Białoruska Cerkiew Prawosławna
episkopat
polityka rusyfikacji
Rosyjska Cerkiew Prawosławna
автокефалия
Белорусская Православная Церковь
епископат БАПЦ
политика русификации
Русская Зарубежная Православная Церковь
юрисдикция Константинопольского патриархата
Opis:
В статье осуществлена попытка определения и анализа внутренних и внешних факторов, связанных с вопросом автокефалии Белорусской Православной Церкви в годы Второй мировой войны и в послевоенные три десятилетия. Одним из таких факторов следует считать непоследовательность представителей бывшего епископата БАПЦ в Минске (прежде всего архиепископа Афанасия Мартоса и архиепископа Филафея Нарко), как впрочем и белорусских национальных элит в вопросе автокефалии Белорусской Православной Церкви и путей ее осуществления.
The article “Archbishop Athanasius Martas and the Autocephaly of the Belarusian Orthodox Church” attempts to identify and analyze internal and external factors related to the issue of autocephaly of the Belarusian Orthodox Church during the Second World War and in the three decades after the war.One of these factors is considered to be the inconsistency of the representatives of the former episcopate of the BAOC in Minsk (first of all, Archbishop Athanasius Martas and Archbishop Philafei Narko) as well as the Belarusian national political elites in the issue of the autocephaly of the Belarusian Orthodox Church and the ways of its implementation.
W artykule podjęto próbę zidentyfikowania i analizy wewnętrznych i zewnętrznych czynników związanych z kwestią autokefalii Białoruskiego Kościoła Prawosławnego w okresie II wojny światowej iw trzech dekadach powojennych. Za jeden z tych czynników należy uznać niekonsekwencję przedstawicieli b. episkopatu Białoruskiego Kościoła Prawosławnego w Mińsku (przede wszystkim arcybiskupa Atanazego Martosa i arcybiskupa Filafeusza Narko) oraz białoruskich elit narodowych w kwestii autokefalii białoruskiego Cerkiew prawosławna i sposoby jej realizacji.
Źródło:
Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne; 2021, 7, 2; 105-124
2450-4866
Pojawia się w:
Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Changes in Ukrainian orthodoxy after the revolution of dignity: the “Russian” context
Autorzy:
Hurak, Ihor
Kobuta, Svitlana
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2116142.pdf
Data publikacji:
2021-12-31
Wydawca:
Fundacja Copernicus na rzecz Rozwoju Badań Naukowych
Tematy:
Ukraine
Russia
UOC (MP) (Ukrainian Orthodox Church Moscow Patriarchate)
OCU (Orthodox Church of Ukraine)
autocephaly
Opis:
Within the framework of the implementation of foreign policy employing “soft power”, the leadership of the Russian Federation traditionally assigns an important role to the Russian Orthodox Church (ROC). After the occupation of Crimea and the beginning of the armed conflict in Donbas, the ROC lost much of its direct influence on the situation in Ukraine. Under such circumstances, the new leadership of the Ukrainian Orthodox Church (UOC) Moscow Patriarchate (MP) has taken on the key role in conveying messages to Ukrainian society favorable to the Kremlin. Initiating the distancing of the church from social processes in the state, the hierarchs of the UOC (MP) have simultaneously taken steps and made statements that, within the framework of Ukrainian-Russian confrontation, clearly demonstrate their support for the Russian point of view. In fact, despite the ongoing armed conflict in the east of Ukraine, the UOC (MP) has been able to maintain its position within Ukrainian Orthodoxy in terms of numbers. At the same time, the emergence of the local autocephalous Orthodox Church of Ukraine (OCU) in early 2019 marked a fundamental transformation in its religious landscape. The OCU was formed mainly from the UOC-KP (Ukrainian Orthodox Church – Kyiv Patriarchate) and the UAOC (Ukrainian Autocephalous Orthodox Church) which had not been canonically recognized by the world Orthodox Church, unlike the UOC-MP. Having received the Tomos from the Ecumenical Patriarch, Bartholomew, the OCU became the only canonical Orthodox Church in Ukraine. Within the two years following its formation, the OCU was recognized by three more Orthodox churches along with the Ecumenical Patriarchate and was included in their lists of the recognized Eastern Orthodox churches (diptychs). This accounts for the OCU’s promising prospects while it also signifies a loss of authority by the ROC as well as the growing threats it faces in terms of its weakened influence within world Orthodoxy.
Źródło:
The Copernicus Journal of Political Studies; 2021, 2; 33-50
2299-4335
Pojawia się w:
The Copernicus Journal of Political Studies
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Importance of the Autocephaly of the Orthodox Church of Ukraine for the Confessional Policy of the Russian Federation in Central and Eastern Europe
Autorzy:
Orzechowski, Marcin
Wejman, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2076652.pdf
Data publikacji:
2021-12-02
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
Autocephaly
Orthodox Church of Ukraine
Russian Orthodox Church
confessional
policy
Eastern Europe
Opis:
The subject of the article is an analysis of the impact of the Orthodox Church of Ukraine's autocephaly process on Ukraine's relations with the Russian Federation. Orthodoxy, understood as both a religious institution and a denomination, has been a constant and most important component of Russia's identity since the very beginning of its existence. It remains the dominant religion in the Russian Federation, despite the religious diversity resulting from the multi-ethnic nature of the state. The aim of the article is to analyze the role of the Orthodox Church in the internal and foreign policy of the Russian Federation. In Russian-Ukrainian relations, it played an important role in supporting activities such as the annexation of Crimea or support for pro-Russian separatists in the Donbas. The position of the Russian Orthodox Church in contemporary Russia is also associated with a specific type (model) of the policy pursued by that state, referred to as "confessional policy (diplomacy)", integrally connected with the issues of religious security of the country. The analysis of the content of the program documents of the state institutions of the Russian Federation and internal organizations of the Russian Orthodox Church allows to distinguish the so-called differentia specifica, characterizing the community of assumptions and the identity of actions undertaken by state and church institutions in Russia. Church institutions are perceived as the so-called The "national" church of the Russian Federation. This results in the Church becoming entangled in various parapolitical affiliations, which in turn has specific implications in the political and interfaith sphere. The authors, on the basis of the conducted analysis, conclude that the autocephaly of the Orthodox Church of Ukraine is essential for the country's independence from Russia – it strengthens the Ukrainian national identity and limits Russian influence in this country.
Tematem artykułu jest analiza wpływu procesu autokefalii Prawosławnego Kościoła Ukrainy na stosunki Ukrainy z Federacją Rosyjską. Prawosławie, rozumiane zarówno jako instytucja religijna, jak i wyznanie, jest stałym i najważniejszym elementem tożsamości Rosji od samego początku jej istnienia. Pozostaje religią dominującą w Federacji Rosyjskiej, pomimo zróżnicowania religijnego wynikającego z wieloetnicznego charakteru państwa. Celem badawczym artykułu jest analiza roli Cerkwi w polityce wewnętrznej i zagranicznej Federacji Rosyjskiej. W stosunkach rosyjsko-ukraińskich odgrywał ważną rolę we wspieraniu działań takich jak aneksja Krymu czy wspieranie prorosyjskich separatystów w Donbasie. Pozycja Rosyjskiej Cerkwi Prawosławnej we współczesnej Rosji wiąże się także ze specyficznym typem (modelem) prowadzonej przez to państwo polityki, określanej mianem „polityki wyznaniowej (dyplomacji)”, integralnie związanej z kwestiami bezpieczeństwa religijnego państwa. Analiza treści dokumentów programowych instytucji państwowych Federacji Rosyjskiej i organizacji wewnętrznych Rosyjskiej Cerkwi Prawosławnej pozwala na wyodrębnienie tzw. différentia specifica, charakteryzującej wspólnotę założeń i tożsamość działań podejmowanych przez państwo i cerkiew instytucje w Rosji. Instytucje kościelne postrzegane są jako tzw. Kościół „narodowy” Federacji Rosyjskiej. Powoduje to uwikłanie Kościoła w różne afiliacje parapolityczne, co z kolei ma określone implikacje w sferze politycznej i międzywyznaniowej. Na podstawie przeprowadzonej analizy autorzy dochodzą do wniosku, że autokefalia Prawosławnego Kościoła Ukrainy jest niezbędna dla niezależności tego kraju od Rosji – wzmacnia narodową tożsamość Ukrainy i ogranicza rosyjskie wpływy w tym kraju.
Źródło:
Studia Oecumenica; 2021, 21; 133-147
1643-2762
Pojawia się w:
Studia Oecumenica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Spór o jurysdykcję nad parafiami w województwie białostockim jako element konfliktu między Polskim Autokefalicznym Kościołem Prawosławnym a Patriarchatem Moskiewskim
The Dispute about Jurisdiction over Parishes in Białystok Province as an Element of the Confl ict between the Polish Autocephalous Orthodox Church and Moscow Patriarchate
Autorzy:
Dudra, Stefan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2019390.pdf
Data publikacji:
2020-12-09
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
autocephaly
Białystok province
Orthodox Church
Moscow Patriarchate
Orthodoxy
autokefalia
Białostocczyzna
Kościół prawosławny
Patriarchat Moskiewski
prawosławie
Opis:
W artykule poddano analizie konflikt jurysdykcyjny w Polskim Autokefalicznym Kościele Prawosławnym (PAKP) na Białostocczyźnie w latach 1944–1946. W wyniku zmian granicznych po II wojnie światowej pozostały tam tylko cztery prawosławne dekanaty. Większość duchowieństwa odrzuciła zwierzchnictwo bpa Tymoteusza z PAKP i podporządkowała się abp. mińskiemu Bazylemu. W konsekwencji wpłynęło to na przejęcie w jurysdykcję przez patriarchę moskiewskiego Aleksego wszystkich parafii. Jednak zdecydowane stanowisko Ministerstwa Administracji Publicznej doprowadziło do przywrócenia polskiego zwierzchnictwa nad prawosławnym placówkami na tym obszarze.
The article presents an analysis of the jurisdiction conflict in the Polish Autocephalous Orthodox Church (PAKP) in the Bialystok province in 1944–46. After the border changes imposed after World War II, only four Orthodox deaneries were in the area. The majority of the clergy rejected the authority of Bishop Tymoteusz from the PAKP and subordinated to the Archbishop Bazyli of Minsk. In consequence, Patriarch of Moscow Alexei (Simanski) took over the canonical jurisdiction of all parishes in Bialystok. However, the strong position of the Ministry of Public Administration led to the restoration of Polish sovereignty over Orthodox parishes in this area.
Źródło:
Polska 1944/45-1989. Studia i Materiały; 2020, 18; 5-20
2450-8365
Pojawia się w:
Polska 1944/45-1989. Studia i Materiały
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ukraińska autokefalia rok po ustanowieniu: reakcje i dylematy świata prawosławnego
Ukrainian autocephaly one year after its establishment: reactions and dilemmas of the Orthodoxy
Autorzy:
Kałużny, Tadeusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1047924.pdf
Data publikacji:
2020-12-23
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
autokefalia
prawosławie
ukraińska autokefalia
Kościół Prawosławny Ukrainy
autocephaly
Orthodoxy
Ukrainian autocephaly
Orthodox Church of Ukraine
Opis:
W artykule podjęto refleksję nad stanem recepcji ukraińskiej autokefalii w świecie prawosławnym po roku od jej ustanowienia. Temat został rozwinięty w trzech częściach. Najpierw przedstawiono stanowisko Konstantynopola i Moskwy w sprawie ustanowienia autokefalicznego Kościoły Prawosławnego Ukrainy. Następnie omówiono reakcje pozostałych Kościołów prawosławnych na ukraińską autokefalię. W końcowej części zwrócono uwagą na podjętą w Ammanie (2020 r.) próbę porozumienia w tej sprawie. W toku refleksji m.in. stwierdzono, że dotąd tylko 3 z 14 autokefalicznych Kościołów prawosławnych uznały ukraińską autokefalię (Konstantynopol, Aleksandria i Grecja); negatywne stanowisko prezentuje 7 Kościołów (Antiochii, Jerozolimy, Moskwy, Serbii, Polski, Albania oraz Czech i Słowacji); pozostałe 4 Kościoły (Gruzji, Rumunii, Bułgarii i Cypru) nie sformułowały jednoznacznego stanowiska w badanej sprawie.
The present article is a reflection on the ways the Ukrainian autocephaly is received in the Orthodox world one year after its establishment. The topic has been discussed in three parts. First, the author has presented the stand of Constantinople and Moscow on the establishment of the Ukrainian Autocephalous Orthodox Church. Next, he discussed the reactions of other Orthodox Churches to Ukrainian autocephaly. In the final part, the author focused on the attempt at an agreement on this issue undertaken in Amman (2020). In the course of his reflection, the author stated that so far only three out of fourteen Orthodox Churches acknowledged Ukrainian autocephaly (Constantinople, Alexandria and Greece); seven Churches hold a negative stand (Antioch, Jerusalem, Moscow, Serbia, Poland, Albany, Czech Republic and Slovakia); the remaining four Churches (of Georgia, Romania, Bulgaria and Cyprus) have not formulated a unequivocal opinion in this matter.
Źródło:
Studia Oecumenica; 2020, 20; 197-213
1643-2762
Pojawia się w:
Studia Oecumenica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Autocephalization of the Church in Ukraine as an Element of Competition between the Patriarchates of Constantinople and Moscow for the Leadership in the Orthodox World
Autokefalizacja Cerkwi Na Ukrainie Jako Element Rywalizacji Patriarchatów Konstantynopolitańskiego I Moskiewskiego O Przywództwo W Prawosławnym Świecie
Autorzy:
Dudra, Stefan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1938259.pdf
Data publikacji:
2019-09-30
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
autocephaly
patriarch
Orthodox Church
Ukrainian Orthodox Church
autokefalia
patriarcha
Cerkiew prawosławna
Ukraińska Cerkiew Prawosławna
Opis:
After regaining independence, the state authorities of Ukraine undertook actions aimed at obtaining the autocephaly by the local Orthodox Church. This process was difficult due to the existing divisions in Ukrainian Orthodoxy. The most numerous Ukrainian Orthodox Church of the Moscow Patriarchate, with autonomous status, did not show any aspirations for independence from the Russian Orthodox Church. The political activities undertaken in 2018, supported by the Ukrainian Orthodox Church of the Kiev Patriarchate, led to the acquisition of the tomos from the Patriarchate of Constantinople and the creation of the Orthodox Church of Ukraine.
Po odzyskaniu niepodległości władze państwowe Ukrainy podjęły działania mające na celu uzyskanie przez lokalną Cerkiew prawosławną autokefalii. Proces ten był trudny ze względu na istniejące podziały w ukraińskim prawosławiu. Najliczniejsza Ukraińska Cerkiew Prawosławna Patriarchatu Moskiewskiego, mająca status autonomicznej, nie wykazywała dążeń do niezależności od Rosyjskiej Cerkwi Prawosławnej. Podjęte w 2018 roku działania polityczne wsparte przez Ukraińską Cerkiew Prawosławną Patriarchatu Kijowskiego doprowadziły do uzyskania tomosu od Patriarchatu Konstantynopolitańskiego i utworzenia Prawosławnej Cerkwi Ukrainy.
Źródło:
Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne; 2019, 63; 137-155
1505-2192
Pojawia się w:
Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Autokefalia prawosławia ukraińskiego wbrew prawosławiu rosyjskiemu
Autocephaly of Ukrainian Orthodoxy against Russian Orthodoxy
Autorzy:
Moskałyk, Jarosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/595159.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
autokefalia, tomos, prawosławie ukraińskie, prawosławie rosyjskie, ekumeniczny patriarchat konstantynopolitański, Bartłomiej I.
autocephaly, tomos, Ukrainian Orthodox, Russian Orthodox, Ecumenical Patriarchate of Constantinople, Bartholomew I.
Opis:
Receiving autocephaly from Constantinople by Orthodoxy in Ukraine in 2019 means for him primarily a qualitative change in both the organizational and legal sense, but also in the conscious and mental sense. It is a real reference to the historical legacy and the prospect of total release from unwanted subordination. All that remains is the question of proper management of the value of full autonomy and the possibility of shaping an independent ecclesial vision. If the conclusions from the recent and ancient past are properly learned then all foundations for the creation of a unified Orthodox community with undoubted moral authority will exist.
Otrzymanie autokefalii z Konstantynopola przez prawosławie na Ukrainie w 2019 roku oznacza dla niego przede wszystkim zmianę jakościową zarówno w sensie organizacyjnym i prawnym, ale także świadomościowym i mentalnym. To rzeczywiste nawiązanie do spuścizny historycznej oraz perspektywa całkowitego uwolnienia się od niechcianego podporządkowania. Teraz pozostaje jedynie kwestia właściwego zagospodarowania wartością, jaką jest pełna autonomia i możliwość kształtowania niezależnej wizji eklezjalnej. Jeśli zostaną prawidłowo wyciągnięte wnioski z niedalekiej i dawnej przeszłości wówczas zaistnieją wszelkie podstawy ku stworzeniu zjednoczonej wspólnoty prawosławnej o niewątpliwym autorytecie moralnym.    
Źródło:
Studia Oecumenica; 2019, 19; 167-178
1643-2762
Pojawia się w:
Studia Oecumenica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Konflikt konfesyjny na Ukrainie przełomu lat 2018/2019
A confessional conflict on Ukraine 2018/2019
Autorzy:
Myślicki, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/540504.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Geopolityczne
Tematy:
Ukraina
Kościół Prawosławny Ukrainy
Ukraiński Kościół
Prawosławny Patriarchatu Moskiewskiego
Ukraiński Kościół Prawosławny Patriarchatu Kijowskiego
Ukraiński Autokefaliczny Kościół Prawosławny
autokefalia
prawosławie
tomos
wojna hybrydowa
wojna informacyjna
Ukraine
Orthodox Church of Ukraine
Ukrainian Orthodox Church (Moscow Patriarchate)
Ukrainian Orthodox Church (Kiev Patriarchate)
Ukrainian Autocephalous Orthodox Church
autocephaly
Orthodox Church
Tomos
hybrid war
informational warfare
Opis:
Sobór zjednoczeniowy ukraińskiego prawosławia, który odbył się w dniu 15 grudnia 2018 roku, oraz nadanie tomosu o autokefalii przez patriarchę konstantynopolitańskiego Bartłomieja I w dniu 6 stycznia 2019 roku, zapoczątkowały trwający do chwili obecnej proces przechodzenia wspólnot religijnych Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego, podległych Rosyjskiej Cerkwi Prawosławnej, pod jurysdykcję nowo utworzonego Kościoła Prawosławnego na Ukrainie. Celem artykułu jest analiza rywalizacji o wiernych, przybierająca formę wojny informacyjnej. Ponadto, przeanalizowano najważniejsze akty prawne, przyjęte przez Radę Najwyższą Ukrainy, dające podstawę prawną przedmiotowemu procesowi, a także – w takim zakresie jak jest to możliwe – przestawiono ogólne dane statystyczne, obrazujące jego dynamikę.
The Unification Council of the Orthodox churches of Ukraine held on 15th December 2018 and the granting of the tomos on autocephaly by the Patriarch of Constantinople, the Bartholomew I on 6th January 2019, have initiated, lasting to date, the religious communities’ conversion process from the Ukrainian Orthodox Church (Moscow Patriarchate) subordinated to the Russian Orthodox Church, to the jurisdiction of newly established Orthodox Church of Ukraine. The article’s aim is the analysis of the rivalry on followers, that has transformed into the informational war. Furtherly, the most important laws providing the juridical foundation for the process implemented by the Verkhovna Rada of Ukraine were analysed, and – as widely as possible – the basic statistical data on its intensity was investigated.
Źródło:
Przegląd Geopolityczny; 2019, 29; 102-121
2080-8836
2392-067X
Pojawia się w:
Przegląd Geopolityczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 23

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies