Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Authentizität" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-6 z 6
    Tytuł:
    Die Inszenierung der Authentizität in der Migrationsliteratur am Beispiel ausgewählter deutschsprachiger Romane nach 2015
    Staged Authenticity in Migrant Literature in Selected GermanLanguage Novels after 2015
    Autentyczność literatury migracyjnej na przykładzie niemieckojęzycznych powieści wydanych po 2015 roku
    Autorzy:
    Badura, Anna Bożena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/784273.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
    Tematy:
    Migrationsliteratur
    Erinnerungskultur
    Authentizität
    Erzähltheorie
    literatura migracyjna
    kultura pamięci
    autentyczność
    narratologia
    migrant literature
    Culture of Remembrance
    authenticity
    Opis:
    Ze względu na swoją tematykę literatura migracyjna jest częścią kultury pamięci. Jej zadaniem nie jest jednak zapisywanie obiektywnych faktów, ale raczej przedstawianie subiektywnych doświadczeń. Aby jednak stać się częścią pamięci zbiorowej, jej treść musi być możliwa do zweryfikowania i obiektywnie prawdziwa. Celem artykułu jest prezentacja różnorodnych procedur generowania autentyczności na różnych poziomach tekstu we współczesnej niemieckojęzycznej literaturze migracyjnej wydanej po 2015 roku.
    Migrant literature is a part of the Culture of Remembrance. However, its task is not to record the objective facts, but rather portray subjective experiences. In order to become a part of the collective memory; however, its truth content must be verifiable and objectively true. For this reason, among others, the majority of works of migrant literature work on several text levels with different procedures for generating authenticity.
    Aufgrund ihrer Thematik ist die Migrationsliteratur ein Teil der Erinnerungskultur. Ihre Aufgabe ist nicht die objektiven Fakten festzuhalten, sondern vielmehr die subjektiven Erfahrungen darzustellen. Um ein Teil des kollektiven Gedächtnisses zu werden, muss ihr Wahrheitsgehalt jedoch verifizierbar und objektiv wahr sein. Unter anderem aus diesem Grund arbeitet die Mehrheit der Werke der Migrationsliteratur auf mehreren Textebenen mit verschiedenen Verfahren zur Erzeugung von Authentizität.
    Źródło:
    Transfer. Reception studies; 2019, 4; 165-177
    2451-3334
    Pojawia się w:
    Transfer. Reception studies
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Autentyczność i wola: krytyczna analiza José Ortegi y Gasseta filozofii edukacji
    Autorzy:
    Ariso, Jose Maria
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/644141.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Ortega y Gasset
    Pädagogik
    Authentizität
    Selbstbewusstsein
    Wahl
    Überzeugung
    Berufung
    pedagogy
    authenticity
    self-knowledge
    choice
    belief
    vocation
    pedagogika
    autentyczność
    samoświadomość
    wybór
    przekonanie
    powoła-nie
    Opis:
    Im Artikel weise ich nach, dass die Bildungsphilosophie von José Ortega y Gasset mit dem Imperativ der Authentizität verbunden ist, der sich auf Bildungseinrichtungen, Lehrer und vor allem Schüler erstreckt. Ausser der Darstellung von Hauptvoraussetzungen der Bildungsphilosophie von Ortega unterziehe ich sie einer kritischen Analyse, die ihre starken und schwachen Seiten zu verstehen und ihre praktische Anwendung in der Bildung aufzuzeigen hilft. Ich übe insbesondere Kritik an der Art, wie die frühe Philosophie von Ortega das Erreichen von Authentizität durch die Kategorien der "Umstände" und "Entscheidungen" vorschlägt, was mir eine optimale Lage verschafft, das zu analysieren, was Ortega für die konstitutive Tragödie der Pädagogik und für eine Botschaft für die Universität hielt. Was die spätere Philosophie von Ortega betrifft, so untersuche ich seinen Vorschlag, die Authentizität durch das Hören auf die Stimme der eigenen Berufung (die aus jeder individuellen Überzeugung resultiert) zu erreichen, um später zu erklären, wie man den Schülern beim Bewusstwerden ihrer eigenen Überzeugungen helfen kann. Zum Schluss erläutere ich, warum ich mit Ortega übereinstimme, dass das Glück der Schüler im grossen Teil damit verbunden ist, wie weit sie mit sich selbst oder mit ihren Überzeugungen übereinstimmen.
    The author notes that José Ortega y Gasset’s philosophy of education revolves around the imperative of authenticity which he extends to cover educational institutions, teachers and first of all students. He censures the main points of Ortega’s philosophy of education highlighting its strengths and weaknesses as well as its potential application in school education. He is specifically critical of how Ortega’s earlier philosophy sought to achieve authenticity through notions of ‘circumstance’ and ‘decision’. He subsequently analyzes what Ortega regarded as a constitutive tragedy of pedagogy and the mission he assigned to university. As regards Ortega’s philosophy in his later years, the author examines his proposal to reach authenticity by listening to one’s own voice of call stemming from each individual belief to suggest how to help students in becoming aware of their own beliefs. The author agrees with Ortega that students’ happiness largely depends on how much they are in agreement with themselves or their own beliefs.
    W artykule wskazuję, że filozofia edukacji José Ortegi y Gasseta powiązana jest z imperatywem autentyczności, który rozciąga on na instytucje edukacyjne, nauczycieli, a przede wszystkim na samych uczniów. Poza przedstawieniem głównych złożeń filozofii edukacji Ortegi, poddają ją krytycznej analizie, która pozwala zrozumieć jej mocne i słabe strony, a także wskazać jej możliwe praktyczne wykorzystanie w nauczaniu. W szczególności, krytykuję sposób, w jaki wczesna filozofia Ortegi proponuje osiąganie autentyczności przez kategorie „okoliczności” i „decyzji”, co wytwarza mi optymalną pozycję, aby przeanalizować to, co Ortega uważał za konstytutywną tragedię pedagogiki oraz misję, jaką wyznaczył on uniwersytetowi. Gdy idzie o późniejszą filozofię Ortegi, badam jego propozycję, by osiągać autentyczność poprzez słuchanie głosu swego powołania – wywodliwego z każdego indywidulanego przekonania – by później wyjaśnić, w jaki sposób pomagać uczniom w uświadomieniu sobie ich własnych przekonań. Na koniec wyjaśniam, dlaczego zgadzam się z Ortegą, że szczęście uczniów związane jest w dużej mierze z tym, w jakim stopniu są oni zgodni z samymi sobą lub z własnymi przekonaniami.
    Źródło:
    Kultura i Wartości; 2019, 28
    2299-7806
    Pojawia się w:
    Kultura i Wartości
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Fangt an zu kochen – das Rezept folgt“ (nach Brian Eno). Aber das Setting, die Zutaten, der Appetit und die Experimentierlust sollten schon gegeben sein. (Post-)dramaturgische und spielästhetische Positionen und Diskurspotentiale
    “Start cooking – the recipe will follow”. But the setting, the ingredients, the appetite and the wish to experiment should already be there. (Post-)dramatic aesthetic approaches and discourse opportunities
    „Zacznijcie gotować – a przepis przyjdzie“. Jednak sytuacja, przyprawy, apetyt i radość z eksperymentowania powinny pojawić się wcześniej. Postawy (post-)dramatyczne oraz estetyczne i możliwości dyskursu
    Autorzy:
    Tigges, Stefan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2035355.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-30
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    pozór
    autentyczność
    krytyka ideologii reprezentacji
    tworzenie sztuki teatralnej
    digitalizacja
    Cross-gender-acting
    appearance
    authenticity
    critique of representation
    Stückentwicklung
    digitization
    cross-gender acting
    Schein
    Authentizität
    Repräsentationskritik
    Digitalisierung
    Opis:
    Die sich ästhetisch zunehmend durchdringende zeitgenössische Theater- und Performancepraxis weisen ein erhebliches Innovations- und Diskurspotential auf, das sowohl spielästhetische als auch (post-)dramaturgische Fragen auslöst. Dabei interessieren u.a. folgende Aspekte, gerade auch im Hinblick auf die künstlerische Ausbildungspraxis, besonders: Schein, Authentizität, Repräsentationskritik, Autorschaft, Stückentwicklung, (soziale) Teilhabe, Digitalisierung, Cross-gender-acting.
    Nakładające się na siebie coraz częściej praktyki teatralne i performatywne odznaczają się dużym potencjałem innowacyjnym i dyskursywnym, prowokującym pytania dotyczące gry estetycznej jak i (post-)dramatyczności. Wyjątkowo interesujące są w tym przypadku, w szczególności w kontekście kształcenia artystów: pozór, autentyczność, krytyka ideologii reprezentacji, autorstwo, tworzenie sztuki teatralnej, partycypacja (społeczna), digitalizacja, Cross-gender-acting.
    The overlapping forms of contemporary theatre and performance have created significant opportunities for innovation and new discourse which poses questions related to aesthetics and (post)dramatic concerns. How can we describe and characterize this artistic and theoretical knowledge? What are the main challenges, topics and strategies in artistic research and acting/performing? This essay is an attempt to map some essential fields in the (post-)dramatic landscape – including new forms of (post-)dramaturgical thinking and the shifting understanding of (collective) authorship. The following aspects are of particular interest, especially in relation to artistic training practice: appearance, authenticity, representational criticism, authorship, play development, (social) participation, digitization, cross-gender acting.
    Źródło:
    Convivium. Germanistisches Jahrbuch Polen; 2021; 153-170
    2196-8403
    Pojawia się w:
    Convivium. Germanistisches Jahrbuch Polen
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Sich-Erinnern als (Über-)Leben oder Wie sich Biografien in Literatur verwandelten. Zu den ‚Initiationsromanen‘ von Armin Müller, Günter Grass und Wieland Förster
    Remembering as (over)life or How biographies turned into literature. To the ‘initiation novels’ by Armin Müller, Günter Grass an Wieland Förster
    Autorzy:
    Hammer, Klaus
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1592421.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
    Tematy:
    Erinnerungsliteratur
    Initiationsroman
    Autobiografie
    Ich-Erzähler
    Authentizität und Fiktion
    Remembrance literature
    initiation novel
    autobiography
    first-person narrator
    authenticity and fiction
    literatura wspomnieniowa
    powieść inicjacyjna
    autobiografia
    narrator pierwszoosobowy
    autentyczność i fikcja literacka
    Opis:
    Armin Müllers „Der Puppenkönig und ich“ (1986), Günter Grass’ „Beim Häuten der Zwiebel“ (2006) und Wieland Försters „Tamaschito“ (2017) sind mehr als nur Initiationsgeschichten – oder sollte man einschränkenderweise eher von autobiografischen Aufzeichnungen sprechen? Es sind Abrechnungen mit einer inhumanen Vergangenheit, sie atmen das Credo der Bilanz, einer Rechenschaftslegung, einer harten Selbstbefragung. Erst mit diesen – teils authentischen, teils fiktiven – Bekenntnisbüchern haben die Autoren ein sie quälendes Kapitel ihrer Lebensgeschichte, das zugleich ein unbewältigtes Kapitel der Geschichte der Deutschen ist, niedergeschrieben und sich von einem ihr Leben belastenden Alpdruck befreit. Der Beitrag analysiert diese drei Werke und charakterisiert ihre jugendlichen Protagonisten. In welcher Beziehung steht der Autor zu seinem 16- bzw. 17jährigen Alter Ego in dem jeweiligen Werk? Es wird herausgearbeitet, wie Müller sein Thema – den Verlust der Heimat – mit seines Protagonisten schmerzvoller Verabschiedung der Vergangenheit und dessen zunehmendem Begreifen von realer geschichtlicher Gegenwart verbindet. Für Grass ist dagegen zu konstatieren, dass der geheime Motor für sein Schreiben wohl immer die subjektiv empfundene Schuld – seine einstige Verstricktheit im Nationalsozialismus – gewesen war. Schließlich wird Wieland Försters „Roman einer Gefangenschaft“ als ein an Intensität kaum zu überbietendes Geschehens- und Reflexionskontinuum beschrieben: Das Unmenschliche als Einseitigkeit, als ungeheuerliche Konzentration auf eine Sache, auf einen Gedanken, auf einen Sinn – irgendwie zu überleben.
    Utwory Armina Müllera „Der Puppenkönig und ich” (1986; pol. „Lalkarz König i ja. Powrót na Dolny Śląsk”, 2004), Güntera Grassa „Beim Häuten der Zwiebel“ (2006; pol. „Przy obieraniu cebul”i, 2007) oraz Wielanda Förstera „Tamaschito” (2017) nie są jedynie powieściami inicjacyjnymi, lecz rozrachunkiem z odhumanizowaną przeszłością, życiowym bilansem, raportem z własnych przewinień, trudnym odpytywaniem własnej przeszłości. Dopiero wraz z tymi wyznaniami literackimi – częściowo autentycznymi, częściowo fikcyjnymi – ich autorzy opisali bolesny rozdział ich własnej historii, ale także pozostający bez rozrachunku ważny rozdział historii Niemców, by móc wreszcie uporać się z dręczącymi ich wspomnieniami. W artykule poddano analizie te trzy utwory i scharakteryzowano ich młodocianych protagonistów, przy czym szczególnie uwypuklono stosunek każdego z autorów do jego 16- lub 17-letniego Alter Ego. Wykazano, że u Müllera dominujący temat – utrata ojczyzny – połączony jest z bolesnym pożegnaniem z przeszłością oraz z uświadomieniem sobie przez jego bohatera realnej historycznej rzeczywistości. U Grassa natomiast można stwierdzić, że tajemnym motorem jego twórczość było zapewne zawsze subiektywne poczucie winy – jego wcześniejsze uwikłanie w narodowy socjalizm. Wreszcie „powieść o niewoli” Wielanda Förstera można ująć jako nadzwyczaj intensywne kontinuum wydarzeń i refleksji o nieludzkiej jednostronności, jako szczególną koncentrację na jedną rzecz, jedną myśl, jeden sens: by jakoś przeżyć.
    Armin Müller’s “Der Puppenkönig und ich” (1986), Günter Grass’ “Beim Häuten der Zwiebel” (2006) and Wieland Förster’s “Tamaschito” (2017) are more than just initiation stories – or should one restictively speak of autobiographical records? They are a form of settling accounts with an inhuman past, of giving account of life, a report of own faults, a hard self-questioning. Only with these – partly authentic, partly fictitious – confessional books have the authors written down a tormenting chapter of their life story, which is at the same time an unresolved chapter in the history of the Germans, and freed themselves from a nightmare which burdens them – their lives. The article analyzes these three works and characterizes their youthful protagonists. How does the author relate to his 16 or 17 year old alter ego in the respective work? It is pointed out how Müller combines his theme – the loss of the homeland – with this of a painful farewell to the past and his protagonist’s increasing understanding of the real historical present. For Grass, on the other hand, it can be said that the secret engine for his writing was probably always the subjectively perceived guilt – is former involvement in National Socialism. Finally, Wieland Förster’s “novel of a captivity” is described as an continuum events and reflection on inhumanity that can hardly be surpassed in intensity; as one-sidedness, as a monstrous concentration on one thing, on one thought, on one sense – somehow to survive.
    Źródło:
    Colloquia Germanica Stetinensia; 2019, 28; 101-123
    2450-8543
    2353-317X
    Pojawia się w:
    Colloquia Germanica Stetinensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Generativität der Autobiographie am Beispiel von Christa Wolfs „Kindheitsmuster“
    Generativity of Autobiography illustrated by Christa Wolf: “Kindheitsmuster”
    Autorzy:
    Müller-Michaels, Harro
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1596887.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
    Tematy:
    Autobiographie
    Identität
    Authentizität
    Kindheitsmuster
    Denkmuster
    Faktualität vs. Fiktionalität
    Bildung
    Generativität
    Identity
    Authenticity
    Pattern of Childhood
    Thought Pattern
    Factuality vs. Fiction
    Education
    Generativity
    Autobiography
    autentyczność
    wzorce dzieciństwa
    wzorce myślenia
    faktualność versus fikcjonalność
    proces kształcenia
    generatywność
    autobiografia
    tożsamość
    Opis:
    Autobiographien werden einerseits geschrieben, damit die Erzähler sich ihrer Identität vergewissern, andererseits um gewonnene Erfahrungen an die nächste Generation weiterzugeben. Dieses Potenzial der Literatur für die Bildung wird Generativität genannt. Am Beispiel von Christa Wolfs "Kindheitsmuster" wird diskutiert, inwieweit die Darstellung der Kindheit zur Zeit des Nationalsozialismus sowie der Reise nach Polen im Jahre 1971 Gestaltung wirklicher Ereignisse oder Fiktion ist. Bei der Analyse erweist sich, dass der Realitätsbezug nachweisbar, zugleich aber das Werk kunstvoll komponiert ist. Damit können wir von einer Autobiographie zweiter Ordnung sprechen, die aus individueller Geschichte allgemeine Leitsätze und Denkimpulse anbietet. Dieses Wirkungspotenzial erzeugt Generativität: Ein Vermächtnis für die nachfolgenden Generationen.
    On the one hand autobiographies are written to make the narrators sure of their identity, on the other hand to transmit their acquired experiences to the next generation. This potential of literature is called generativity. Illustrated by Christa Wolf’s "Kindheitsmuster" it will be discussed to what extent the description of events in the childhood during the time of National Socialism and of the trip to Poland in 1971 is a reproduction of reality or invented fiction. By interpretation it will be proved that reconstruction of reality is as evident as the composition of a complex work of art. So we can describe Kindheitsmuster as autobiography of second order, which is offering general lessons and thought patterns by the means of an individual story. This potential creates generativity: a legacy for the coming generations.
    Autobiografie powstają z jednej strony dlatego, że narratorzy chcą się umocnić w swej tożsamości, z drugiej zaś, by własne doświadczenia przekazywać następnym generacjom. Ten potencjał literatury dla procesu kształcenia określany jest mianem generatywności. Na przykładzie "Wzorców dzieciństwa" Christy Wolf w artykule podjęto rozważania nad kwestią, na ile opisane w powieści lata dzieciństwa w okresie narodowego socjalizmu oraz ukazana tu podróż do Polski w 1971 roku opierają się na rzeczywistych wydarzeniach, a na ile są fikcją literacką. Przeprowadzona analiza wykazuje, że związek z rzeczywistością jest udokumentowany, lecz jednocześnie utwór ten ma bardzo wyszukaną kompozycję. W tym przypadku można zatem mówić o ‘autobiografii drugiego rzędu’, w której na bazie własnych doświadczeń formułowane są ogólne zasady i przemyślenia. Dzięki temu uwidacznia się generatywność: dziedzictwo dla następnych generacji.
    Źródło:
    Colloquia Germanica Stetinensia; 2016, 25; 7-24
    2450-8543
    2353-317X
    Pojawia się w:
    Colloquia Germanica Stetinensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Długi cień Karty Florenckiej – ewolucja standardów konserwacji zabytków w Niemczech
    Der lange Schatten der Charta von Florenz – Denkmalstandards in Deutschland im Wandel
    Autorzy:
    Troll, Hartmut
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/539415.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Narodowy Instytut Dziedzictwa
    Tematy:
    Karta Florencka 1981
    konserwacja zabytkowych ogrodów
    zabytki
    znaczenie jako dzieło sztuki
    rekonstrukcja
    restauracja
    wartość historyczna
    wartość zabytkowa
    czystość stylowa
    kreatywna konserwacja zabytków
    Europejski Rok Ochrony Zabytków 1975
    pojęcie autentyczności
    plan zarządzania obiektem
    prace konserwatorskie
    nowe projekty
    substancja oryginalna
    badania ewolucji ogrodu
    wiarygodność materiałów źródłowych
    zachowanie układu i substancji
    system wartościowania
    Charta von Florenz 1981
    Gartendenkmalpflege
    Monumente
    Bedeutung als Kunstwerk
    Rekonstruktion
    Restaurierung
    Alterswert
    Denkmalwert
    Stilreinheit
    Schöpferische Denkmalpflege
    Europäisches Denkmaljahr 1975
    Begriff der Authentizität
    Parkpflegewerk
    Konservierung
    Neuentwurf
    Originalsubstanz
    Anlagenforschung
    Quellenproblematik
    Bild- und Substanzschutz
    Relevanzsystem
    Opis:
    Artykuł prezentuje proces kształtowania się opieki nad zabytkami sztuki ogrodowej w Niemczech, ilustrując przykładami zmiany wyznaczające jego poszczególne etapy. Autor wskazuje na powiązania z zaleceniami Karty Florenckiej – międzynarodowego dokumentu, na mocy którego w 1981 roku historyczne ogrody zostały uznane za zabytki – o widocznym do dziś oddziaływaniu. Wyraźne ukierunkowanie Karty Florenckiej na działanie i jej otwarcie wobec idei częściowego odtwarzania obiektów doprowadziło w Niemczech do realizacji wielu kontrowersyjnych projektów restauracji i rekonstrukcji. Z czasem coraz większą uwagę zaczęto zwracać na zachowywanie oryginalnej substancji i kwestię autentyczności roślinności, stanowiącej nie tylko materiał, ale posiadającej wartość dokumentu. W sytuacjach, gdy źródła nie dają jednoznacznych odpowiedzi, a substancja zabytkowa jest zachowana w niewielkim stopniu, następuje coraz większe przyzwolenie na realizację nowych współczesnych projektów, pomimo iż wciąż wzbudzają one kontrowersje.
    Der Artikel beschreibt die Entwicklung der Gartendenkmalpflege in Deutschland und die Stationen ihres Wandels anhand von Beispielen. Dabei werden immer wieder Bezüge zur Charta von Florenz hergestellt, die 1981 der Denkmalgattung Garten international Anerkennung verschaffte und deren Regelwerk bis heute nachwirkt. Die deutliche Handlungsorientierung der Charta von Florenz und ihre Öffnung zu Teilwiederherstellungen führte in Deutschland zu einer Vielzahl auch zunehmend umstrittener Restaurierungs- und Rekonstruktionsprojekte. Inzwischen gilt dem Erhalt der Originalsubstanz und der Frage des authentischen Pflanzenmaterials wieder größere Aufmerksamkeit, auch im Hinblick auf deren Wert als Dokument. Zeitgenössische Neuplanungen als probates Mittel bei unsicherer Quellenlage und kaum erhaltener Substanz werden zunehmend akzeptiert, gleichwohl weiter auch kontrovers diskutiert.
    Źródło:
    Ochrona Zabytków; 2016, 1; 73-92
    0029-8247
    Pojawia się w:
    Ochrona Zabytków
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-6 z 6

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies