Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Austro-Hungarian monarchy" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-9 z 9
    Tytuł:
    The foreign administration of the Austro-Hungarian Empire (1867–1918)
    Służba zagraniczna w monarchii austro-węgierskiej (1867–1918)
    Autorzy:
    Halasz, Ivan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1965948.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Akademia Leona Koźmińskiego w Warszawie
    Tematy:
    Austro-Hungarian Monarchy
    consular service
    diplomacy
    Habsburgs
    ministry
    monarchia austro-węgierska
    służba konsularna
    dyplomacja
    Habsburgowie
    ministerstwo
    Opis:
    The Austrian Ministry of Foreign Affairs was established in 1848, during the heated months of the revolutions of the time and “the Spring of Nations.” Starting 1869, the ministry was called the Imperial and Royal Ministry of the Empire and Foreign Affairs. In line with the conservative character of the monarchy, most of its workforce was still drawn from the environment of aristocracy and gentry, and the system was organised in a way to ensure that the staff was suitably trained. The main institution responsible for the education of professionals was the Oriental Academy established in 1754. In 1898 the Oriental Academy was transformed into the Imperial and Royal Consular Academy. Despite regular reorganisations, the Vienna Ministry of Foreign Affairs maintained a relatively stable internal structure, whose individual components were later implemented by a number of successor states. The central administration was divided into four sections, or departments. At the ambassador level, the Habsburg Empire had representations in the German Empire, France, Great Britain, Italy, Russia, Turkey, and at the Holy See that year (1883). The other diplomatic missions were headed by legates and appointed ministers. Two bodies had a significant impact on the monarchy’s foreign policy decision- -making: the Joint Council of Ministers and the Military-Political Conference.
    Austriackie ministerstwo spraw zagranicznych powstało w 1848 r., w okresie ówczesnych masowych rewolucji i tzw. Wiosny Ludów. Od roku 1869 ministerstwo funkcjonowało pod nazwą Cesarsko-Królewskie Ministerstwo Spraw Zagranicznych. W myśl konserwatywnego charakteru monarchii, większość pracowników ministerstwa wywodziła się ze środowisk arystokracji i szlachty. Główną instytucją odpowiedzialną za kształcenie ówczesnej kadry dyplomatycznej była Akademia Orientalna powołana w 1754 r. W 1898 r. szkoła ta została przemianowana na Akademię Konsularną. Mimo dość regularnych reorganizacji kadrowych, struktura wewnętrzna wiedeńskiego ministerstwa spraw zagranicznych pozostawała stosunkowo niezmienna, a poszczególne rozwiązania przyjęte tam jako standard bywały później wdrażane przez kolejne kraje sukcesyjne. Na administrację centralną składały się cztery departamenty. Monarchia Habsburgów miała swoje przedstawicielstwa dyplomatyczne na poziomie ambasadorskim w Cesarstwie Niemiecki, we Francji, w Wielkiej Brytanii, we Włoszech, w Rosji, w Turcji, a także w Stolicy Apostolskiej. Pozostałymi misjami dyplomatycznymi kierowali legaci oraz wyznaczeni ministrowie. Na kształt polityki zagranicznej prowadzonej przez monarchię miały znaczący wpływ dwa organy: wspólna rada ministrów oraz kongres militarno-polityczny.
    Źródło:
    Krytyka Prawa. Niezależne Studia nad Prawem; 2019, 11, 1; 238-251
    2080-1084
    2450-7938
    Pojawia się w:
    Krytyka Prawa. Niezależne Studia nad Prawem
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Słoweńcy i Europa Środkowa
    Autorzy:
    Cmiel-Bażant, Marta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/677485.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
    Tematy:
    Central Europe
    Slovenia
    Austro-Hungarian Monarchy
    imagined border
    topography of cultural identity
    1980s
    Opis:
    The Slovenes and Central Europe In the 1980s, a few years before Slovenia became an independent country, many intellectuals – including writers, politicians, sociologists and historians – were trying to answer the question about the cultural area in Europe to which Slovenia belonged. Most of them identified themselves with the concept of Central Europe, which was a reference to the Austro-Hungarian Monarchy in the period between the 1860s and the First World War. The Monarchy was perceived as a supranational state that allowed all nations to develop and respected the diversity of cultures, which gave rise to a creative and multicultural intellectual atmosphere. This utopian vision was created to balance the domination of the communist ideology in the Eastern Bloc countries.The idea which underlied Slovenian considerations of Central Europe was that of an imagined border of Europe, whereby the latter is seen as an intellectual concept and identified with Western Europe. The Slovenian territories were a part of the southern provinces of Austria-Hungary and then, after the First World War, they became the northwesternmost republic of Yugoslavia. In both cases they were peripheral in cultural and political terms. In the period that this paper is concerned with, the concept of Central Europe which was most popular in Slovenia excluded the Balkan countries. Słoweńcy i Europa ŚrodkowaW latach 80. ubiegłego wieku, na kilka lat przed uzyskaniem przez Słowenię statusu niezależnego państwa, wielu intelektualistów – pisarzy, polityków, socjologów i historyków – próbowało znaleźć odpowiedź na pytanie, do jakiego kręgu kulturowego przynależy Słowenia. Większość identyfikowała się z koncepcją Europy Środkowej, odwołującej się do monarchii austro-węgierskiej z okresu od lat 60. XIX wieku do I wojny światowej. Była ona postrzegana jako państwo ponadnarodowe, które umożliwiało rozwój poszczególnych narodów i respektowało różnorodność kultur, co przyczyniło się do powstania kreatywnej, wielokulturowej atmosfery intelektualnej. Była to utopijna wizja, stworzona, aby zrównoważyć dominację ideologii komunistycznej w krajach bloku wschodniego.Ideą znajdującą się u podłoża sposobu postrzegania Europy Środkowej przez przywoływanych słoweńskich humanistów była wyobrażona granica Europy jako pojęcia intelektualnego odpowiadającego Europie Zachodniej. Słoweńskie ziemie były częścią południowych prowincji Austro-Węgier, a po I wojnie światowej stały się najbardziej wysuniętą na północny zachód jugosłowiańską republiką. W obu przypadkach były peryferyjne w wymiarze kulturalnym i politycznym. W badanym okresie najbardziej popularna w Słowenii koncepcja Europy Środkowej wykluczała z jej ram państwa bałkańskie.
    Źródło:
    Slavia Meridionalis; 2018, 18
    1233-6173
    2392-2400
    Pojawia się w:
    Slavia Meridionalis
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    On the action against vagabonds in selected works by Hašek, Uher and Olbracht
    PROTITULÁCKÁ OPATŘENÍ VE VYBRANÝCH HAŠKOVÝCH, UHROVÝCH A OLBRACHTOVÝCH PRÓZÁCH
    Autorzy:
    Hazuchová, Adéla
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/697022.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Opolski
    Tematy:
    vagancy; Czech literature before World War I; Vagabundengesetz: Austro-Hungarian Monarchy; Jaroslav Hašek; Ivan Olbracht; Josef Uher;
    Opis:
    Anyone who had not her or his permanent residence and wandered the world unemployed, “not being able to prove her or his incomes to live on”, could be prosecuted for vagrancy according to the Vagabundengesetz issued in 1873. A convicted person was sentenced from 8 days to 3 months imprisonment and stayed under police supervision for next 3 years, if needed. According to the original statistics, an enormous number of people were sued for vagrancy due to the increase in unemployment as a result of the economic recession and vague definition of a vagabond. The short story “Spravedlnost v Bavořích” (1909) by Jaroslav Hašek provides an illustrative depiction of a sentenced person. Not only Hašek’s prose before the First World War but also stories by other Czech authors show the motifs of the action against vagabonds that significantly determines the literary image of these characters as seen and understood by readers. If we compare the Hašek’s short story with both “Kapitoly o lidech kočovných” by Josef Uher and “O zlých samotářích” by Ivan Olbracht, we may classify the vagabond as a grotesque character or, on the other hand, as a melancholic character that is driven by a strong desire to rove about called the wanderlust rather than a usual physical activity.
    Źródło:
    Studia et Documenta Slavica; 2019, 8, 2; 67-78
    2658-1620
    Pojawia się w:
    Studia et Documenta Slavica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Proza żołnierska I wojny światowej i jej «re-kreacje» w "Lekcji martwego języka" Andrzeja Kuśniewicza
    World War I soldier’s prose and its «re-creation» in Andrzej Kuśniewicz’s Lekcja martwego języka
    Autorzy:
    Rozmus, Jacek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/521284.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
    Tematy:
    soldier’s prose of World War 1914-1918
    Andrzej Kuśniewicz
    railway
    Austro--Hungarian monarchy
    Galicia
    autobiography
    «re-creation»
    Opis:
    Polish prose of the First World War is mostly associated with the Polish Legions. Agnieszka Prószyńska has established that works showing battles of the Polish Legions and other national volunteer formations have similar qualities, so they can be considered a separate genre of literature. Narration specifications, motives and axiological context that demonstrate genological specificity of the Legions-oriented prose, are also visible in works written by Poles who were fighting on the frontlines as soldiers of regular armies. That is why introducing the concept of “Soldier’s Prose of the World War I” is reasonable. Andrzej Kuśniewicz’s novel Lekcja martwego języka (Lesson of a Dead Language) includes many motives from soldier’s literature. The most characteristic are: railway, soldier, child, and landscape destroyed by war. These motives are developed in Kuśniewicz’s prose by the adaptation laws, described by Iwona Puchalska as «re-creation».
    Źródło:
    Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura; 2013, 5, 1; 66-78
    2083-7275
    Pojawia się w:
    Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Comments on Wojciech Dzieduszycki’s Reflections on the State and Law
    Autorzy:
    Szymański, Łukasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1913324.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Wojciech Dzieduszycki
    state
    law
    conservatism
    state power
    Galicia
    Austro-Hungarian monarchy
    państwo
    prawo
    konserwatyzm
    władza państwowa
    Galicja
    monarchia austro-węgierska
    Opis:
    Conservatives in Galicia during the Austro-Hungarian monarchy exerted an overwhelming influence on political and social life. Among the conservative groups and parties, there were the so-called Podolaks, to which Wojciech Dzieduszycki belonged, writer, politician and philosopher. He wrote about the genesis and concept of law, the functions of the state and the scope of state power. He spoke against the law that regulates all manifestations of human life, because social relations are also regulated by moral and religious norms. Dzieduszycki was critical of socialism and all excessive forms of state intervention because he was against excessive state power. Based on Dzieduszycki’s reflections on the state and law, it can be concluded that he was an advocate of evolutionary conservatism.
    Konserwatyści w Galicji doby monarchii austro-węgierskiej wywierali przemożny wpływ na życie polityczne i społeczne. Spośród ugrupowań i stronnictw zachowawczych silną pozycją odznaczali się tzw. podolacy, do których przynależał Wojciech Dzieduszycki, pisarz, polityk i filozof. Myśliciel ten zajmował się genezą i pojęciem prawa, funkcjami państwa i zakresem władzy państwowej. Wypowiadał się przeciwko prawu regulującemu wszelkie przejawy ludzkiego życia, gdyż stosunki społeczne są regulowane także przez normy moralne i religijne. Krytyczny stosunek do omnipotencji prawa implikował u Dzieduszyckiego sprzeciw wobec socjalizmu i wszelkich nadmiernych form interwencjonizmu państwa. Na podstawie jego rozważań o państwie i prawie można stwierdzić, że był zwolennikiem konserwatyzmu ewolucyjnego.
    Źródło:
    Studia Iuridica Lublinensia; 2021, 30, 1; 325-337
    1731-6375
    Pojawia się w:
    Studia Iuridica Lublinensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Upodobania i pasje hofrata Kazimierza Chłędowskiego
    Autorzy:
    Jaskólski, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/609565.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Austro-Hungarian Monarchy
    Galicia
    Renaissance
    Baroque
    Rococo
    Italy
    France
    Rome
    Ferrara
    Siena
    Naples
    Paris
    monarchia austro-węgierska
    Galicja
    renesans
    barok
    rokoko
    Włochy
    Francja
    Rzym
    Neapol
    Paryż
    Opis:
    The essay presents the life and work of Kazimierz Chłędowski (1843–1920), partly in recognition of his political merit, but first of all to acknowledge his contribution to cultural studies and the popularization of knowledge about the Renaissance and the Baroque. Being a mere clerk and occupying at first the lowest post in the administration of Galicia, the part of the Austro-Hungarian Monarchy, with time Chłędowski raised to the position of the minister for Galicia in the Austrian government. Throughout his career and during the retirement he wrote several powerful monographs devoted to the history and culture of the Renaissance and the Baroque in Italy and France. His works had many re-editions in Poland and their translations won great popularity mainly in Germany and Scandinavia. Today Chłędowski seems to be a rather forgotten figure, hence the idea of writing this essay.
    W eseju została przedstawiona postać Kazimierza Chłędowskiego (1843–1920) gwoli przypomnienia jego zasług po części politycznych, lecz głównie na polu kulturoznawstwa i popularyzacji wiedzy o renesansie i baroku. Chłędowski jako urzędnik przeszedł drogę od najniższych stanowisk w administracji Austro-Węgier i Galicji jako kraju koronnego, po stanowisko ministra dla Galicji w rządzie austriackim. W trakcie swej pracy, a potem na emeryturze, stworzył kilka potężnych monografii poświęconych dziejom oraz kulturze renesansu i baroku we Włoszech i Francji. Jego prace cieszyły się wielką popularnością na ziemiach polskich oraz miały wiele nakładów i tłumaczeń, głównie w Niemczech i Skandynawii. Dziś wydaje się postacią nieco zapomnianą, stąd cel napisania tego eseju.
    Źródło:
    Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio G (Ius); 2019, 66, 1
    0458-4317
    Pojawia się w:
    Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio G (Ius)
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Narodowość i język w monarchii austro-węgierskiej
    Autorzy:
    Forst-Battaglia, Jakub
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/687211.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Austro-Hungarian Monarchy, multinational state, language policy
    monarchia austro-węgierska, państwo wielonarodowe, polityka językowa, polityka narodowościowa
    Австро-Венгерская монархия, многонациональное государство, языковая политика, национальная политика
    Opis:
    Before the First World War, the Austro-Hungarian Monarchy was one of the largest European countries inhabited by a dozen of ethnic groups who spoke several languages. A language issue was one of the challenges for the Monarchy after the “national awakening“ under the influence of the Spring of Nations and changes in society. For a long time, political thinkers of different nationalities discussed various proposals to the Monarchy reform so as it would save its unity and satisfy everyone. Maintaining of this heterogeneous entity by creating a certain balance of forces, taking into account the aspirations of different language groups, was very difficult. In the “Austrian“ part of the Monarchy, reigns were based on a pluralistic ethnic policy, strengthening rather than weakening political stability. In the “Hungarian“ part, despite the preached rules of far-reaching tolerance, in fear of majorization by the Slavic and Romanian elements, “Magyarization“ was carried out, which pushed the role of regional languages to the significance of local dialects. Wrong language and nationality policy carried out by Hungary resulted in the loss of two-thirds of its territory. However, with all its disadvantages, the Monarchy was the first model of a wider “European home“ in the modern times. Old Austria can be an example of both right and wrong attempts of approaching social, ethnic or religious problems and is an inexhaustible material for scientific research.
    Przed I wojną światową monarchia austro-węgierska była jednym z największych państw Europy, które zamieszkiwało kilkanaście grup etnicznych i w którym posługiwano się kilkoma językami. Jednym z wyzwań dla niej po „obudzeniu narodowym” pod wpływem Wiosny Ludów i zmianach w społeczeństwie była kwestia językowa. Przez długi czas myśliciele polityczni różnych narodowości występowali z rozmaitymi propozycjami zreformowania monarchii, aby utrzymać ją w całości i zadowolić wszystkich. Utrzymanie tego heterogenicznego tworu przez wytworzenie pewnej równowagi sił z uwzględnieniem aspiracji różnych grup językowych było bardzo trudne. W części „austriackiej” monarchii rządy były oparte na pluralistycznej polityce etnicznej, wzmacniającej, a nie osłabiającej stabilność polityczną. W części „węgierskiej”, pomimo głoszonych zasad daleko posuniętej tolerancji, w obawie przed majoryzacją przez elementy słowiańskie i rumuńskie prowadzono „madziaryzację”, która spychała rolę języków regionalnych do znaczenia lokalnych narzeczy. Błędną politykę językową i narodowościową Węgry przypłaciły utratą dwóch trzecich swojej powierzchni. Jakkolwiek przy wszystkich swych wadach monarchia stanowiła jednak pierwszy model szerszego „domu europejskiego” w czasach nowożytnych. Stara Austria może być przykładem zarówno słusznych, jak i błędnych prób podejścia do rozwiązywania problemów społecznych, etnicznych czy wyznaniowych oraz stanowi niewyczerpalny materiał do badań naukowych.
    До Первой мировой войны Австро-Венгерская монархия была одним из крупнейших государств Европы, где проживали около дюжины этнических групп и в котором говорили на нескольких языках. Одной из проблем Монархии после «национального пробуждения» под влиянием Весны наций и изменений в обществе была языковая проблема. В течение длительного времени политические мыслители разных национальностей выдвигали различные предложения по реформированию Монархии, поддержанию ее целостности и удовлетворению всех заинтересованных групп. Поддержание этого гетерогенного образования путем создания определенного баланса сил с учетом устремлений различных языковых групп было очень сложным. В «австрийской» части Монархии управление государством было основано на плюралистической этнической политике, укреплении, а не ослаблении политической стабильности. В «венгерской» части, несмотря на декларации о далеко идущей толерантности, в страхе перед мажоризацией славянскими и румынскими элементами, была проведена «мадяризация», которая свела роль региональных языков к значению локальных наречий. Ошибочная языковая и национальная политика стоила потери двух третей ее территории. Однако со всеми своими недостатками, Монархия была первой моделью более широкого «европейского дома» в наше время. Старая Австрия может служить примером как правильных, так и неправильных попыток приблизиться к решению социальных, этнических или религиозных проблем и является неисчерпаемым материалом для научных исследований.
    Źródło:
    Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne; 2017, 3, 2
    2450-4866
    Pojawia się w:
    Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „The beautiful landscape of battlefields, cemeteries and ruins…“ – Erinnerungsraum und (Anti-) Heimatkonzeption in Jaroslav Rudiš Roman Winterbergs letzte Reise
    Space of remembrance and (anti-)homeland conception in Jaroslav Rudiš novel Winterbergs letzte Reise
    „The beautiful landscape of battlefields, cemeteries and ruins..." – Przestrzeń pamięci i koncepcja (anty)ojczyzny w powieści Jaroslava Rudiša Winterbergs letzte Reise
    Autorzy:
    Wolting, Stephan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/28093608.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
    Tematy:
    Erinnerungsraum
    (Anti-)Heimatkonzeption
    route d´horizont
    KuK-Monarchie
    CSSR
    Przestrzeń pamięci
    koncepcja (anty)ojczyzny
    monarchia KuK (monarchia austro-węgierska)
    space of remembrance
    (anti-)homeland conception
    KuK (Austro-Hungarian Monarchy)
    Opis:
    Als Grundlage der Betrachtungen dient Jaroslav Rudiš international vielbeachteter Roman Winterbergs letzte Reise. Es geht um die Eisenbahnreise eines fast 100-jährigen Protagonisten namens Winterberg (geboren in Reichenberg/Sudetenland, heute Liberec/CZ) von Berlin bis nach Sarajevo mit dem tschechischen Krankenpfleger Kraus, der sich auf (Lebens-) Abschiede und Sterbebegleitungen von alten Menschen spezialisiert hat und Winterberg auf seiner letzten Überfahrt begleitet.Anhand einer Art von Heimatkonkurrenz zwischen den beiden Männern, einer potentiellen rückwärtigen Zukünftigkeit der KuK-Monarchie und der negativ besetzen Heimat der kommunistischen CSSR – die „alte Heimat“ ist fremder geworden als das „Exilland“ Deutschland – wird innerhalb des Beitrags versucht, den „Heimat“- „und „Fremdheitsbegriff“ neu zu justieren und das Verhältnis von Eigenem und Fremdem anders zu gewichten bis hin zu Überlegungen zu neuen Heimatkonzepten „in dürftiger Zeit“.
    Podstawą rozważań jest ciesząca się międzynarodowym uznaniem powieść Winterbergs letzte Reise [Ostatnia podróż Winterberga] Jaroslava Rudiša. Prawie 100-letni protagonista Winterberg (urodzony w Reichenberg/Sudetenland, dziś Liberec/CZ) odbywa pociągiem podróż z Berlina do Sarajewa wraz ze swoim, pochodzącym z Czech opiekunem Krausem, który zajmuje się często starszymi ludźmi i towarzyszy im w ostatnich miesiącach życia. Opierając się na swoistej rywalizacji o ojczyznę między dwoma protagonistami, o potencjalnie zacofaną, ale przyszłościową Monarchię Austro-Węgierskiej i na negatywnych skojarzeniach z ojczyzną – komunistyczną Czechosłowacją – „stara ojczyzna” staje się bardziej obca niż „kraina wygnania”, tj. Niemcy – w artykule podjęta została próba redefinicji pojęcia ojczyzny oraz obcości, a w konsekwencji przewartościowania relacji między tym, co własne, a tym, co obce, i oraz przedstawiono nową koncepcję Ojczyzny „w nędznych czasach”.
    Jaroslav Rudiš's internationally acclaimed novel Winterberg's Last Journey serves as the basis for the considerations. The work is about a train journey of an almost 100-year-old protagonist named Winterberg (born in Reichenberg/Sudetenland, today Liberec/CZ) from Berlin to Sarajevo with the Czech male nurse Kraus, who specializes in (life) farewells and palliative care for old people. He accompanied Winterberg on his last journey. Based on a kind of competition for the countries between the two men, a potential backward future of the KuK monarchy and the former communistic CSSR, the article tries to point out the reciprocity of "Heimat" and the being of “foreigner, stranger, other", and to shift emphasis on the relationship between what is one's own and what is foreign.
    Źródło:
    Transfer. Reception studies; 2022, 7; 73-86
    2451-3334
    Pojawia się w:
    Transfer. Reception studies
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    CZY POLSKA PSYCHOLOGIA MA SWOJĄ HISTORIĘ? RÓŻNE OBLICZA HISTORII PSYCHOLOGII
    Does history of Polish psychology exist? Multiple facets of the history of psychology
    Autorzy:
    Zeidler, Włodzisław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/564787.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    historia psychologii i jej modele
    historia myśli psychologicznej
    psychologia empiryczna i eksperymentalna
    psychologia w kontekstach religijnych oraz ideologicznych
    zapis oraz interpretacja
    brentanizm w Monarchii Austro-Węgierskiej
    history of psychology and their models
    history of psychological thought
    empirical and experimental psychology
    psychology in religious and ideological contexts
    record and interpretation
    brentanism in Austrian-Hungarian monarchy
    Opis:
    Uzasadnieniem dla pytania w tytule artykułu jest to, że w okresie I wojny światowej, Polska nie posiadała samodzielnej państwowości. Tym samym, polska psychologia nie mogła brać udziału w działaniach militarnych. Pomimo to, mogła w dwóch uniwersytetach (Kraków oraz Lwów) rozwijać się jako dyscyplina akademicka. Natomiast w zaborze rosyjskim rozpoczął się rozwój psychologii jako dyscypliny praktycznej (organizacja psychologów – PTP, troska o dzieci „specjalnej” troski – Szyc, Grzegorzewska). Już na początku XX wieku, na terenach, które niebawem miały się stać ponownie polskie, rozwój psychologii odbywał się w języku polskim i służył pokojowym celom (wychowanie, produkcja) przyszłego, samodzielnego Państwa. A to znaczy, że przed, w trakcie i po zakończeniu I wojny światowej, w odróżnieniu od innych „psychologii europejskich”, psychologia polska istniała i rozwijała się w celach wyłącznie pokojowych.
    The reason for the question in the title is that during the First World War, Poland was not an independent country so there was no official Polish psychology contribution in the war effort. Nevertheless, psychology was allowed to be developed at two universities (Cracow and Lvov) as an academic discipline. On the other hand, in the areas under Russian jurisdiction the development of psychology started as a practical discipline (organization of psychologists – Polish Psychological Society, care for children with special needs – Szyc, Grzegorzewska). In the areas that would soon become Polish again, as early as at the beginning of the 20th century, psychology was being developed in Polish language and it served exclusively peaceful purposes (education, manufacturing) for the future independent state. That means, that as opposed to other “European psychologies” before and after the First World War, Polish psychology did exist and was developed strictly for peaceful purposes.
    Źródło:
    Studia Psychologica; 2016, 16, 1; 5-21
    1642-2473
    Pojawia się w:
    Studia Psychologica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-9 z 9

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies