Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Arthur Schopenhauer" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-5 z 5
Tytuł:
Weisheit bei Schopenhauer und die Frage ihrer Aktualität
Wisdom in Schopenhauer’s grasp and the question of its timeliness
Autorzy:
Miodoński, Leon
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/666031.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Arthur Schopenhauer
Weisheit
Baltasar Gracian
deutsche Philosophie
Wisdom
German Philosophy
Opis:
The notion of wisdom in Schopenhauer’s grasp is analyzed in two different perspectives. First, in the context of early philosophy with the supreme term “better consciousness” (das bessere Bewußtsein). The crowning achievement of this period was The World as Will and Representation and radically formulated cognitive elitism. Second, in the context of Parerga and Paralipomena essays, in particular the Aphorisms on the Wisdom of Life essay, when Schopenhauer transforms himself from a metaphysician and a Buddhist into a moralist and teacher of life’s wisdom, who teaches what to do to minimize the suffering of our lives. This shift of accents was connected with the thorough reading of B. Gracian’s The Art of Worldly Wisdom. A Pocket Oracle. Gracian did not teach how to free oneself from the world, but how to live in a world full of evil, adversity, intrigues and wickedness.
Schopenhauers Weisheitsbegriff wurde aus zwei verschiedenen Perspektiven analysiert. Erstens, im Kontext der frühen Philosophie, wo „das bessere Bewusstsein“ eine Schlüsselrolle spielte. Der Höhepunkt dieser Zeit waren das Werk Die Welt als Wille und Vorstellung und radikal formulierte philosophische Exklusivität. Zweitens, im Kontext von Essays-Sammlung Parerga und Paralipomena, und besonders einem der Essays Aphorismen zur Lebensweisheit, wo sich Schopenhauer vom Metaphysiker und Buddhisten in den Moralisten und den Lehrer vervandelte, der die Verfahrensregeln in der irrationalen Welt des Willens zeigte, so dass das Leid die geringste Teilnahme an der realen Existenz des Menschen hatte. Diese Akzentverschiebung erfolgte vor allem dank der gründlichen und tiefen Lektüre von Baltasar Gracians Das Hand-Orakel und Kunst der Weltklugheit. Gracian lehrte aber an keiner Stelle, wie man sich von der Welt befreien kann, sondern eher wie man in einer Welt des Bösen, voll von Gegensätzen, Intrigen und Niederträchtigkeiten leben kann.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Philosophica. Ethica – Aesthetica – Practica; 2018, 32; 129-139
0208-6107
2353-9631
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Philosophica. Ethica – Aesthetica – Practica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Meditating on the Vitality of the Musical Object: A Spiritual Exercise Drawn from Richard Wagner’s Metaphysics of Music
Autorzy:
Kramer, Eli
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/451429.pdf
Data publikacji:
2019-10-31
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydział Filozofii
Tematy:
Richard Wagner
Arthur Schopenhauer
philosophy of music
spiritual exercise
German Idealism
Process Philosophy
Personalism
Opis:
In 1870, Wilhelm Richard Wagner (1813-1883) wrote an essay to celebrate the centennial of Beethoven’s birth. In this essay Wagner made the case that music is, unlike any other object we create or are attentive to in experience, in an immediate analogical relationship with the activity of the Schopenhauerian “will” and is always enlivened. By drawing on this idea, we can not only conceive of music as in an immediate analogical relationship with our personal experience, but as perhaps the only object of cognition that is in a constant state of personal vitality. It is by that very continuous vitality that it can return us to our own personhood with deeper insight and perspective. The essay concludes by exploring how attending to the musical object as a spiritual (existential) exercise might reconnect us to our roots in sensus communis, educate us on our common personhood, and play an ethical role in our lives.
Źródło:
Eidos. A Journal for Philosophy of Culture; 2019, 3, 3(9); 29-42
2544-302X
Pojawia się w:
Eidos. A Journal for Philosophy of Culture
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dialektyka erystyczna jako sztuka unikania rozmówców nieadekwatnych
Autorzy:
Hordecki, Bartosz Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1195846.pdf
Data publikacji:
2021-06-30
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Katedra Italianistyki. Polskie Towarzystwo Retoryczne
Tematy:
dialektyka erystyczna
zasady sztuki dyskusji
Arthur Schopenhauer
eristic dialectic
principles of the art of discussion
Opis:
Celem artykułu jest pogłębiona interpretacja poglądów Arthura Schopenhauera w odniesieniu do „sporu erystycznego”, postrzeganego przez filozofa jako najbardziej rozpowszechniona odmiana dyskusji. Lektura „Eristische Dialektik. Die Kunst Recht zu Behalten”, “Zur Logik und Dialektik” i „Die Welt als Wille und Vorstellung” pozwala stwierdzić, że według Schopenhauera spór powinien być przede wszystkim istotny poznawczo, co wymaga spełnienia przez interlokutorów warunków wstępnych, dotyczących wiedzy, uczciwości i rzetelności. Fundamentalną zasadą sztuki dyskusji jest właściwy dobór współdyskutantów i konsekwentne unikanie rozmów z każdym, kto dyskutować nie potrafi (o ile o wyborze interlokutora można decydować). W tekście wskazano, że Schopenhauer najprawdopodobniej traktował zasadę unikania rozmówców nieadekwatnych jako dyrektywę ogólną, odnoszącą się do wszelkich typów sporów. Ta interpretacja skutkuje pytaniem o możliwe aplikacje przywołanej zasady we współczesnych dyskursach liberalno-demokratycznych.
The article aims at an in-depth interpretation of Arthur Schopenhauer’s views on “the eristic controversy,” perceived by the philosopher as definitely the most widespread type of discussion. Upon reading “Eristische Dialektik. Die Kunst Recht zu Behalten”,“Zur Logik und Dialektik” and “Die Welt als Wille und Vorstellung” it is possible to conclude that according to Schopenhauer the dispute should be significant primarily in an epistemological sense, which requires the interlocutors to meet the preconditions regarding knowledge, honesty and reliability. The fundamental principle of the art of discussion is the proper selection of co-discussants and the consistent avoidance of conversations with anyone who is incapable to discuss (as long as it is possible to decide on the choice of an interlocutor). The author indicates that Schopenhauer most likely treated the principle of avoiding inadequate interlocutors as a general directive relating to all types of disputes. This interpretation opens the question of possible applications of this principle in contemporaryliberal-democratic discourses.
Źródło:
Res Rhetorica; 2021, 8, 2; 118-129
2392-3113
Pojawia się w:
Res Rhetorica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wybrane implikacje filozoficzne w rozważaniach na temat świata wirtualnego jako symulakrum antropocentryzmu
Selected Philosophical Implications to Consider the Topic of a Virtual World as a Simulacrum of Anthropocentrism
Autorzy:
Kubas, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/3200784.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Wyższa Szkoła Ekonomiczno-Humanistyczna w Bielsku-Białej
Tematy:
simulacrum
virtual world
real world
anthropocentrism
Arthur Schopenhauer
James Allen
Noam Chomsky
Jean Baudrillard
Friedrich Nietzsche
Opis:
This paper provides an overview of selected philosophical implications connected with the topic of a virtual world as a simulacrum of anthropocentrism. The paper discusses also the impact of the implications on the considerations of the dilemma to what extent the users of a virtual world remain obedient to their moral values and how the virtual world influences being a human in the real world. The concept of a virtual world was initiated by a human because the human being`s intentions are to fulfill his own needs, to cross his individual barriers and, while attempting to his own development, to reach for what is for him instinctively attainable. Human aspirations of creating a virtual world, a look-alike world, emerge finalized but the only residuary conundrum is to assuage one`s desires for finding the good and for defending one`s moral values. A human being is in the centre of existence and is the issue of valence inasmuch as he is ‘the master’ of the world, and, according to the paradigm of anthropocentrism, he is able to achieve what he yearns for. Therefore, it is advisable to contemplate the issue whether a human being desired the virtual world to arise or whether he just wanted to desire the world in his omnipotence. Another alternative for the discussion is to ponder over a human craving for creating a new, better version of a real world and for his subconscious attempts at its annihilation. Because human cognitive faculties – his thoughts and needs are biologically conditioned, the article analyses also a phantasm of a human domination over the real world through the virtual world and a human being`s negation of moral values as well as his control of the limitations of the real world.
Źródło:
Polonia Journal; 2022, 15; 87-107
2083-3121
Pojawia się w:
Polonia Journal
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Symboliczne i filozoficzne podobieństwa poezji Jana Kasprowicza i Jānisa Rainisa
Symbolic and philosophical similarities between Jan Kasprowicz’s and Janis Rainis’ poetry
Autorzy:
Wojciechowski, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1828448.pdf
Data publikacji:
2020-11-26
Wydawca:
Akademia Techniczno-Humanistyczna w Bielsku-Białej
Tematy:
Jānis Rainis
poezja łotewska XIX/XX w.
przyroda
miłość
poeta młodopolski
Jan Kasprowicz
Blaise Pascal
Arthur Schopenhauer
Friedrich Nietzsche
Henri Bergson
Latvian poetry of 19th/20th c.
nature love Young Poland poet Jan Kasprowicz Blaise Pascal Arthur Schopenhauer Friedrich Nietzsche Henri Bergson
Opis:
The text Symbolic and philosophical similarities between Jan Kasprowicz’s and Janis Rainis’ poetry presents the figure of Kasprowicz – a great Polish modernist, and Rainis – a Latvian poet and playwright, a man of the theater, author of numerous works for children and a recognized translator of the works of William Shakespeare, Friedrich Schiller, Johann Wolfgang von Goethe, George Gordon Byron, and Aleksander Pushkin. The analysis is directed toward the lyrical work of the Latvian and the Polish poet, emphasizing its symptomatic symbolism and philosophical influences (Blaise Pascal, Arthur Schopenhauer, Friedrich Nietzsche, Henri Bergson) present in the phenomena of nature and love.
Źródło:
Świat i Słowo; 2020, 35, 2; 213-224
1731-3317
Pojawia się w:
Świat i Słowo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-5 z 5

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies