Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Arte" wg kryterium: Temat


Tytuł:
Kyōgen, japońska komedia szalonych słów i komedia dell’arte
Kyōgen, the Japanese Comedy of Crazy Words and Dell’arte Comedy
Autorzy:
Zalewska, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1179179.pdf
Data publikacji:
2016-12-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
kyōgen
Japanese theatre
comedy
farce
commedia dell’arte
Italian theatre
teatr japoński
komedia
farsa
teatr włoski
Opis:
Japońska farsa kyōgen kształtowała się w ścisłym związku z teatrem nō i początkowo była formą w dużym stopniu improwizowaną; później teksty sztuk zaczęto ustalać i spisywać w ich pełnym brzmieniu. Artykuł przedstawia język sztuk kyōgen, ich stałe elementy, takie jak przedstawienie się na początku, sposoby reagowania na słowa drugiego aktora, i powtarzające się w wielu tekstach stałe zdania lub frazy. Do XIX wieku teatr japoński rozwijał się bez kontaktu z teatrem europejskim, można jednak dostrzec pewne zbieżności pomiędzy farsą kyōgen a włoską commedia dell’arte, dlatego też formy te zostały skonfrontowane i wyliczone zostały podobieństwa i różnice.
Kyōgen, a form of Japanese comic theater, was created and developed alongside Noh theater and in the beginnings it was mostly improvised on stage. Later, the actors started to write down whole texts of kyōgen pieces. In this article the language of kyōgen drama is discussed, especially some of the frequently used elements, like the phrases used by the main character to introduce himself in the beginning, phrases used as a reaction to the words of other actors or phrases and even full sentences repeatedly used in many dramas in certain situations. Although until the 19TH century Japanese theater was functioning without any contact with European theater, some resemblances can be noticed between kyōgen and Italian commedia dell’arte. These resemblances and differences are also discussed in the article.
Źródło:
Porównania; 2016, 18; 219-238
1733-165X
Pojawia się w:
Porównania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Diana, Aurelia e le altre: attrici e capocomiche dell’ultimo duca di Mantova
Diana, Aurelia and the Others: Actresses and Leaders of the Last Duke of Mantua
Autorzy:
Zaccaria, Michela
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/446377.pdf
Data publikacji:
2019-11-30
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
actress
commedia dell’arte
Ferdinando Carlo Gonzaga-Nevers
leader
theatrical market
attrice
Commedia dell’Arte
capocomica
mercato teatrale
Opis:
This article introduces the activity of artistic directors Teresa Costantini, Angela Paghetti, and Colomba Coppa in the service of Ferdinando Carlo Gonzaga-Nevers, their generous patron and the last Duke of Mantua. Referencing studies that were initiated 30 years ago in the field of musicology and using recent historical research and archival sources, the essay highlights the artistic, organisational, and management responsibilities of commedia dell’arte directors. It reconstructs their relations with Ferdinando Carlo, ducal agents, and the Gonzaga court, while also focussing on their relations with Venetian Grimani impresarios, with whom the Duke of Mantua had established a lasting and generous collaboration. Performing women, prejudicially equated with prostitutes and beneficiaries of gifts and privileges, were depictions of love and glory for a discredited prince, whose array of artists was, however, amongst the most dense and dynamic in Italy. Actresses progressively moved away from the codes of courtliness and, as professionals registered and paid with money, they came to have strong bargaining power and levels of autonomy. However, they were subjected to rules and obligations, especially in Venice, where theatre owners made spaces available only to companies under the protection of the princes who were politically aligned with the Serenissima. During the years of the so-called Spanish succession war, Diana, Aurelia, and the others moved between Venice, Mantua, and Casale, where Ferdinando Carlo had moved after the blockade of Mantua, accompanied by a colourful procession of women, musicians, and commedia actors. Through theatrical misadventures mingled with military manoeuvres in Mantuan territory, and via changes of destination, programme, or repertoire, we read the story of a duchy that had lost its identity and of a rapidly changing theatrical market.
Il contributo presenta l’attività delle capocomiche Teresa Costantini, Angela Paghetti, Colomba Coppa al servizio di Ferdinando Carlo Gonzaga-Nevers, ultimo duca di Mantova e generoso mecenate. Sulla linea di studi iniziati trenta anni fa sul versante musicologico e delle recenti ricerche storiche, il saggio, condotto su fonti d’archivio, mette in evidenza le responsabilità di ordine artistico, organizzativo e gestionale delle capocomiche della Commedia dell’Arte e ricostruisce da un lato i loro rapporti con Ferdinando Carlo, gli agenti ducali e la corte gonzaghesca; dall’altro con gli impresari veneziani Grimani, con i quali il duca di Mantova aveva stabilito una duratura e generosa collaborazione. Le donne di spettacolo, pregiudizialmente equiparate alle prostitute e beneficiarie di regali e di privilegi, erano raffigurazioni d’amore e di gloria per un principe screditato, la cui schiera di artisti fu però fra le più folte e dinamiche d’Italia. Le attrici si allontanarono progressivamente dai codici della cortigianeria e in qualità di professioniste scritturate e retribuite in denaro vantarono forte potere contrattuale e margini di autonomia; ma furono sottoposte a regole e obblighi soprattutto a Venezia, dove i proprietari dei teatri rendevano disponibili gli spazi solo alle compagnie sotto la protezione dei prìncipi politicamente allineati con la Serenissima. Durante gli anni della cosiddetta guerra di successione spagnola, Diana, Aurelia e le altre si mossero fra Venezia, Mantova e Casale, dove Ferdinando Carlo si era trasferito dopo il blocco di Mantova accompagnato da un variopinto corteggio di donne, musicisti e commedianti. Le disavventure teatrali si incrociarono con le manovre militari nel territorio mantovano e dietro i cambi di destinazione, di programma o di repertorio leggiamo in filigrana la storia di un ducato che aveva smarrito la propria identità e di un mercato teatrale in rapida trasformazione.
Źródło:
Italica Wratislaviensia; 2019, 10.2; 103-117
2084-4514
Pojawia się w:
Italica Wratislaviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Art, Culture and Innovations: A Shift in Urban Engineering? Public Policies in Bogota and Medellin and the Development of Local Communities
Arte, cultura e innovaciones: ¿un cambio en la ingeniería urbana? Las políticas públicas en Bogotá y Medellín y el desarrollo de las comunidades locales
Autorzy:
Wereta, Karolina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/486181.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
art
urban culture
creativity
innovations
community development
Bogota
Medellin
arte
cultura urbana
creatividad
innovaciones
desarrollo comunitario
Bogotá
Medellín
Opis:
The article is a part of a broader discussion about municipal development strategies based on culture and innovativeness. It analyzes the potential and constraints of the approach, indicating conditions favorable for its effectiveness. To exploit the phenomena the author uses the examples of two Colombian cities, Bogota and Medellin. Over last two decades they have been an area of huge transformation. Thanks to adapted policies, it was possible to convert their image from brutal gang-war zones to vibrating metropolis aiming at peaceful social co-existence and infrastructural investments. The chosen cases serve as a background of synthetic description of developmental strategies based on culture and innovativeness. The analysis presents factors that are advantageous for their successful implementation. It also offers several points of critics, outlining some practical, social and institutional challenges that cities willing to adapt similar solutions may come across with.
El artículo es parte de una discusión más general sobre estrategias de desarrollo municipal basadas en cultura y capacidad para innovar. Analiza el potencial y las restricciones de este enfoque, indicando las condiciones favorables para su efectividad. Para explotar el fenómeno el autor utiliza los ejemplos de dos ciudades Colombianas, Bogotá y Medellín. Durante las últimas dos décadas estas han sido un área de gran transformación. Gracias a las políticas adaptadas, fue posible convertir su imagen de zonas de brutal guerra entre mafias a vibrantes metrópolis aspirando a una coexistencia social pacifica e inversión en infraestructura. Los casos escogidos sirven como trasfondo para la descripción sintética de estrategias de desarrollo basadas en cultura y capacidad para innovar. También ofrece varios puntos críticos, delineando algunos retos prácticos, sociales e institucionales que las ciudades que deseen adaptar soluciones similares pueden encontrar.
Źródło:
Revista del CESLA. International Latin American Studies Review; 2014, 17; 215-233
1641-4713
Pojawia się w:
Revista del CESLA. International Latin American Studies Review
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Coincidentia oppositorum: The Works of Giovanni Anselmo between the Visible and the Invisible
Autorzy:
Tiberi, Barbara
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/485518.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Tematy:
Giovanni Anselmo
Arte Povera
Germano Celant
Italian Art
Contemporary Art
Infinite
projection
visible
invisible
light
Art Press
Beatrice Merz
Jean-François Lyotard
Friedrich W. Nietzsche
Achille Bonito Oliva
Massimo Carboni
Michel Foucault
Opis:
The Italian artist Giovanni Anselmo (b. Borgofranco d’Ivrea, 1934) was a member of Arte Povera group, which was put together by Germano Celant back in 1967. Anselmo has addressed the invisible in art since the beginning of his activity, mainly with projections ofwords that play with the idea of the visible and the invisible, with the true (or multiple) meanings of language, and with the very nature of art. He refers to universal and eternal concepts and opposite pairs, such as the visible and the invisible, the finite and the infinite, the close and the open, the clear and the blurred, the being and the non-being. In the works discussed in the paper, the intangible element of the light beam is made visible only through the projection. It is always the projection of something immaterial on something material, an entity that participates in the dimension of non-being that is projected onto the world of being.
Źródło:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Arte et Educatione; 2018, 13; 66-67
2081-3325
2300-5912
Pojawia się w:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Arte et Educatione
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
La parola e il gesto: alcune considerazioni sulle tecniche di recitazione nel teatro italiano del Cinquecento
Autorzy:
Surma-Gawłowska, Monika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/638458.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
theater, 16th century, commedia dell’arte, declamation, declamatory technique, Italian literature
Opis:
Word and Gesture: a Few Remarks about the Declamatory Technique in the 16th Century In her essey the author focuses her attention on the technics of acting in the very first period of the Italian theatre, reborn in XVI century. Analysing the tractat of A. Ingegneri, the dialog of L. de’Sommi and other testimonies devoted to the scene practice of those days, the author of the essay describe the main rules of acting, on the one hand refered to the court theatre, on the other to the commedia dell’arte. In the court theatre decorations and the text of the play used to count much more than in commedia dell’arte and were thought to compensate for – as even in part – the poor level of acting of the interpreters – courtiers. On the other hand the basis of the commedia dell’arte theatre was acting, whilst the role of decorations was very limitated. Nevertheless the main rules of acting seem similar in both types of theatre.
Źródło:
Romanica Cracoviensia; 2012, 12, 4
2084-3917
Pojawia się w:
Romanica Cracoviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Biblioteki muzeów sztuki na przykładzie Biblioteki Arxiu CCCB w Barcelonie i Biblioteka de Arte Muzeum Gulbenkiana w Lizbonie
Libraries of art museums: the Arxiu Library in Barcelona and Biblioteca de Arte in Lisbon
Autorzy:
Sobczyk, Sławomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/555321.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Tematy:
Arxiu CCCB
Biblioteca de Arte Museu Calouste Gulbenkian
biblioteka artystyczna
the Arxiu Library CCCB
the Art Library of Gulbenkian Museum
art library
Opis:
Artykuł opisuje organizację pracy i sposób działania dwóch bibliotek mieszczących się w muzach sztuki: Biblioteki Arxiu w Barcelonie i Biblioteca de Arte w Lizbonie. Opracowanie zawiera spostrzeżenia własne oraz informacje uzyskane od pracowników bibliotek w trakcie ich zwiedzania.
The article describes the work arrangement and functioning of the two libraries located at art museums: the Arxiu Library in Barcelona and Biblioteca de Arte in Lisbon. The paper includes the author’s observations and information obtained from the personnel of the libraries in personal communication.
Źródło:
Biblioteka i Edukacja; 2012, 2
2299-565X
Pojawia się w:
Biblioteka i Edukacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
W „ogródku” i teatrze repertuarowym. Sceniczne realizacje dramatów Adolfa Dygasińskiego
In the “Open-Air” and Repertory Theatre. Stage Adaptations of Adolf Dygasiński’s Dramas
Autorzy:
Skała, Agata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1807109.pdf
Data publikacji:
2019-10-23
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Dygasiński Adolf (1839-1902); dramat XIX wieku; teatr ogródkowy; komedia ludowa; dramat intymny; monodram
Dygasiński Adolf (1839-1902); 19th-century drama; open-air theatre; commedia dell’arte; intimate drama; monodrama
Opis:
Zakres problematyki przedstawionej w artykule wyznacza twórczość dramaturgiczna Adolfa Dygasińskiego. Pozytywistyczny pisarz jest autorem czterech utworów scenicznych. Dzieła powstały w latach 1891-1894, wszystkie doczekały się realizacji scenicznych – w teatrach „ogródkowych” i repertuarowych. Badaczka koncentruje uwagę na konwencjonalnych wyznacznikach poetyki dramatów Dygasińskiego, związkach utworów z dramatem Aleksandra Ładnowskiego, a na tym tle prezentuje nowoczesny charakter monodramu Rogieluk – przykład dramatu statycznego, w którym nieruchomość organizuje tzw. intymną sztukę duszy. Zasada intymizacji dramatu wyzyskuje pozawerbalne środki wyrazu: mowę ciała i ruch postaci oraz milczenie – grę niemą, skorelowaną z ograniczeniami psychomotorycznymi bohatera.
The scope of the problems presented in this article is determined by the dramatic works of Adolf Dygasiński. The positivist writer is the author of four stage plays, created in the years 1891-1894, all of which were staged – in “open-air” and repertory theatres. The author focuses on the conventional determinants of the poetics of Dygasiński’s dramas, the relationship of his works to Aleksander Ładnowski’s drama, and on this background she presents the modern character of the monodrama Rogieluk – an example of a static drama in which the lack of motion organises the so-called intimate art of the soul. The principle of intimacy of the drama exploits non-verbal means of expression: body language and the movement of characters, as well as silence – silent acting, correlated with the hero’s psychomotor limitations.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2018, 66, 1; 179-194
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Identidades imigrantes na criação artística e literária: o caso de Tomasz Łychowski
Immigrant identities in artistic and literary creation: the case of Tomasz Łychowski
Autorzy:
Siuda-Ambroziak, Renata
Jamrozek-Sowa, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/45904556.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Ośrodek Studiów Amerykańskich
Tematy:
identidade
migração
arte
Brasil
Tomasz Łychowski
identity
migration
art
Brazil
Opis:
O objetivo do trabalho é a apresentação do processo da construção identitária de Tomasz Łychowski, imigrante pós-guerra no Brasil, refugiado do nazismo e do comunismo, feita à base da análise das suas obras artísticas (criação literária e pintura) e da sua (auto)biografia. Tomasz Łychowski é angolano-polonês-alemão naturalizado brasileiro, que chegou no Brasil como criança acompanhando os seus pais - DPs (mãe alemã, ativista do movimento da oposição anti-nazista polonesa, e pai - militar polonês do Exército do Estado Polonês Clandestino, AK, ligado ao governo polonês anticomunista exilado em Londres). Distanciando-se do modelo do “sofrimento identitário” típico da maioria dos imigrantes na primeira geração, Tomasz Łychowski aceita com gratidão o seu des- tino no Brasil, aproveita a grande riqueza do seu background multicultural, multiétnico e multi-identitário, procurando o seu próprio universo particular (ligado estreitamente com a sua conversão religiosa e filiação oficial católica assumida como adulto), onde as suas várias identidades não se opõem uma a outra, mas se complementam e mutualmente se enriquecem.
The objective of the article is to present the process of identity construction of Tomasz Łychowski, a post-war immigrant in Brazil, a refugee from nazism and communism, based on the analysis of his artistic works (literary creation and painting) and his biography. Tomasz Łychowski is an Angolan-Polish-German, naturalized Brazilian, who arrived in Brazil as a child accompanying his parents - DPs (German mother, an activist of the Polish anti-Nazi opposition movement, and Polish father – a soldier of the Clandestine Polish State Army, AK, linked to the anti-communist Polish government in exile in London). Distancing himself from the model of “identity suffering” typical of most first-generation immigrants, Tomasz Łychowski gratefully accepts his Brazilian destination and takes full advantage of the great richness of his multicultural, multi-ethnic and multi-identity background, searching for his own private universe (closely linked to his religious conversion and official Catholic affiliation assumed as an adult), with his various identities not opposing each other, but complementing and mutually enriching each other.
Źródło:
Revista del CESLA. International Latin American Studies Review; 2023, 32; 121-142
1641-4713
Pojawia się w:
Revista del CESLA. International Latin American Studies Review
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Arte e artistas migrantes: Um universo simbólico na formação da sociedade brasileira
Art and Migrant Artists: A symbolic universe in the formation of Brazilian society
Autorzy:
Silva Rossi, Mirian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1491652.pdf
Data publikacji:
2021-06-30
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
arte
cultura
identidade
imigração
sociedade brasileira
art
culture
identity
immigration
Brazilian society
Opis:
Muito se procurou e se procura as autênticas raízes da nossa nacionalidade. Esse tema se apresentou de forma mais abrangente nas primeiras décadas do século XX, levando a nossa intelectualidade a refletir sobre o que somos e o que não somos; entre reconhecer uma originalidade nacional ou aceitar as teorias estrangeiras. Na tentativa de compreender a cultura brasileira, produziram-se imagens e reflexões profundamente contrastantes entre si. Esta pesquisa retoma essa discussão, tendo como linha de argumentação o lugar que a arte e os artistas imigrantes em São Paulo ocuparam, no longo e contraditório processo de formação da sociedade brasileira. Transitando pelo universo simbólico do qual emergem as formas e as representações artísticas, as relações e as significações, este estudo parte do pressuposto de que a arte promove o encontro do homem consigo mesmo e com a sua cultura, e que as manifestações estéticas de uma sociedade, quando em sintonia com o momento histórico, são capazes de revelar a sua essência, no que ela tem de material e imaterial.
Much has been sought and searched for the true roots of our nationality. This theme presented itself more comprehensively in the first decades of the twentieth century, leading our intellectuals to reflect on what we are and what we are not; between recognizing a national originality or accepting foreign theories. In an attempt to understand Brazilian culture, deeply contrasting images and reflections were produced among themselves. This research resumes this discussion, having as line of argument the place that art and immigrant artists in São Paulo occupied, in the long and contradictory process of formation of Brazilian society. Transiting through the symbolic universe from which emerge forms and artistic representations, relations and meanings, this study starts from the assumption that art promotes man’s encounter with himself and with his culture, and that the aesthetic manifestations of a society, when in tune with the historical moment, are able to reveal its essence, in what it has of material and immaterial.
Źródło:
Revista del CESLA. International Latin American Studies Review; 2021, 27; 31-48
1641-4713
Pojawia się w:
Revista del CESLA. International Latin American Studies Review
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Konserwacja i badania specjalistyczne średniowiecznego kordu z Warty
Conservation and specialist examination of a medieval short sword from Warta
Autorzy:
Rychter, M.R.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/217202.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Stowarzyszenie Konserwatorów Zabytków
Tematy:
archeologia średniowieczna
konserwacja metali
konserwacja drewna
konserwacja zabytków archeologicznych
analiza metaloznawcza
skład pierwiastkowy
broń średniowieczna
miecz jednosieczny
medieval archaeology
metal conservation
wood conservation
conservation of archaeological arte facts
metalwork analyze
element content
medieval weapon
single-edged sword
Opis:
Artykuł opisuje konserwację i specjalistyczne badania metalograficzne XV-wiecznego kordu przypadkowo odkrytego w mieście Warta w woj. łódzkim. O wyjątkowości znaleziska świadczy fakt zachowania się drewnianych okładzin rękojeści. Unikalny charakter ma również dekoracja głowicy miecza w postaci asymetrycznego krzyża z mosiądzu. Opisano proces konserwacji elementów drewnianych i metalowych, a także badania składu pierwiastkowego oraz szlify metaloznawcze.
The article describes the conservation and specialist metallographic examination of the 15th-century short sword accidentally discovered in the town of Warta, Łódz Voivodeship. The unique character of the find is reflected by the fact that the wooden insets on the hilt have been preserved. Decoration of the sword pommel in the shape of an asymmetrical cross made of brass is also unique. The process of conservation of wooden and metal elements has been described, as well as the examination of the element content and metalwork cuts.
Źródło:
Wiadomości Konserwatorskie; 2013, 34; 92-98
0860-2395
2544-8870
Pojawia się w:
Wiadomości Konserwatorskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Commedia dell’arte und persifliertes Freimaurertum als Mittel zu vorurteilsbefreiter Männlichkeit in August Kopischs Schwanknovelle Ein Karnevalsfest auf Ischia/Iskja
Commedia dell'Arte and satirised Freemasonry as a means to prejudiced masculinity in August Kopisch's Ein Carnevalsfest auf Ischia
Commedia dellArte i satyryczne przedstawienie masonerii jako środek wyrazu pozbawionej uprzedzeń męskości w Ein Carnevalsfest auf Ischia Augusta Kopischa
Autorzy:
Rudolph, Andrea
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28317008.pdf
Data publikacji:
2021-12-30
Wydawca:
Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
Tematy:
August Komisch
Ein Carnevalsfest auf Ischia
Commedia dell’Arte
Freimaurer
Karnevalisierung
August Kopisch
commedia dell'Arte
masoni
karnawalizacja
Commedia dell'Arte
Freemasons
carnivalisation
Opis:
Don Antonio hat die gängige Schönheitsnorm der Gesellschaftsschicht, der er angehört, verinnerlicht. Daher glaubt der Kahlköpfige sich chancenlos, die Liebe der schönen Witwe Donna Theresa zu erlangen. Ein Karnevalsfest, das seine Freunde ihm schenken, invertiert die männliche Schönheitsnorm. Während die Commedia dell’Arte-Komik nur als Situationskomik Überraschungen bietet, die die Spannung retardieren, sichert der von Kopisch gleichfalls einbezogene freimaurerische Spielrahmen die Entwicklung der Handlung. Erzählt wird die gelingende Verwandlung eines aus verinnerlichtem Schönheits-Vorurteil nur verborgen Begehrenden (Don Antonio) zum vorurteilsbefreiten Ehemann. Die karnevaleske Verkehrung der soziokulturell vorgegebenen Schönheitsnorm in ihr Gegenteil und die komische Umschrift von Freimaurerritualen erzeugen in dieser Schwanknovelle Ein Carnevalsfest auf Ischia ein Marktplatz- und Festtagslachen. Kopisch vergeistigt nicht nur Elemente der Commedia dell‘Arte-Tradition. Er persifliert zudem freimaurerische Mysterien und Initiandenrituale.
Don Antonio wyznaje powszechną normę piękna klasy zgodnie z klasą społeczną, do której przynależy. Jako łysy mężczyzna uważa, że nie ma szans na zdobycie miłości pięknej wdowy Donny Teresy. Karnawałowa zabawa zorganizowana dla niego przez przyjaciół prowadzi do odwrócenia męskiej normy piękna. O ile commedia dell'arte opiera się na komizmie sytuacyjnym prowadzącym do zmniejszenina napięcie akcji, to masoński kontekst wprowadzony przez Kopischa sprzyja rozwojowi akcji. Historia opowiada o udanej przemianie mężczyzny wyzwalającego się spod uprzedzeń (Don Antonio). Karnawałowa inwersja społeczno-kulturowej normy piękna w jej przeciwieństwo oraz komiczna transkrypcja masońskich rytuałów wywołują w Ein Carnevalsfest auf Ischia zarówno jarmarczny, jak i wzniosły śmiech. Kopisch nie tylko spirytualizuje elementy tradycji commedia dell'Arte. Satyrycznie traktuje też masońskie misteria i rytuały inicjacyjne.
Don Antonio has internalised the common beauty norm of the social class to which he belongs. Therefore, the bald man believes he has no chance of winning the love of the beautiful widow Donna Theresa. A carnival party given to him by his friends inverts the male beauty norm. While commedia dell'arte only offers surprises in the form of situation comedy, which retards the tension, the Masonic play framework, which Kopisch also includes, ensures the development of the plot. The story tells of the successful transformation of a man who desires beauty only covertly out of an internalised prejudice (Don Antonio) into a husband free of prejudice. The carnivalesque inversion of the socio-culturally prescribed beauty norm into its opposite and the comic transcription of Masonic rituals generate marketplace and festive laughter in Ein Carnevalsfest auf Ischia. Kopisch not only spiritualises elements of the Commedia dell'Arte tradition. He also satirises Masonic mysteries and initiatory rituals.
Źródło:
Transfer. Reception studies; 2021, 6; 47-63
2451-3334
Pojawia się w:
Transfer. Reception studies
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Porcelanowa arlekinada
A Porcelain Harlequinade
Autorzy:
Raszewski, Zbigniew
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29433182.pdf
Data publikacji:
1957
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
komedia dell’arte
dokumentacja teatralna
ikonografia teatralna
teatr w Polsce w czasach saskich
commedia dell’arte
theater documentation
theater iconography
theater in Poland 1700-1800
Opis:
Artykuł dotyczy rozwoju badań nad obecnością komedii dell’arte w Polsce oraz nad jej wpływem na kształtowanie się polskiego teatru. Autor polemizuje z badaczami polskiego oświecenia i podkreśla, że w rozważaniach na temat początków teatru zawodowego w Polsce za mało miejsca poświęca się tradycjom z czasów saskich, w tym tradycjom komedii dell’arte. Podkreśla, że waga występów mistrzów tego gatunku w Polsce, takich jak Angelo Constantini, czy Cesare D'Arbes, w pierwszej połowie XVIII wieku stanowi ważny wątek historii teatru w Polsce, a także jej związków z historią teatru w Europie. Zwraca uwagę na cenne badania Mieczysława Brahmera, Bohdana Korzeniewskiego i Barbary Król poświęcone tym zagadnieniom. Proponuje również włączenie do tych badań materiału ikonograficznego, zwłaszcza słynnych porcelanowych figurek z miśnieńskiej pracowni Johanna Joachima Kändlera (1706–1775), które przedstawiają włoskich komediantów z XVIII wieku. Autor polemizuje z tezami Sacheverella Sitwella, który twierdzi, że modeli dla tych figur dostarczył drezdeński teatr jarmarczny. Podkreśla, że wartość dokumentalną miśnieńskich należy oceniać bardzo ostrożnie, skoro znacznie wcześniej wykazano, że modelem ich znacznej części były sztychy François Joullaine’a ilustrujące historię teatru włoskiego Luigiego Riccoboniego. Stawia jednak tezę, że niektóre z nich były wzorowane na słynnych kreacjach włoskich mistrzów komedii występujących na dworze saskim w Dreźnie i Warszawie.
This article discusses the development of research into the presence of commedia dell’arte in Poland and its influence on Polish theater. The author polemically engages with the work of scholars of the Polish Enlightenment. He argues that research on the origins of professional theater in Poland has neglected the traditions of the Saxon period (1697–1763), notably those connected with commedia dell’arte. He emphasizes the importance of performances by masters of this genre, such as Angelo Constantini or Cesare D’Arbes, in the first half of the 18th century, as an important part of the history of theater in Poland and its links with the history of European theater. In this context, he draws attention to the valuable contributions by Mieczysław Brahmer, Bohdan Korzeniewski, and Barbara Król, who researched this topic. He also proposes to include iconographic material as a research source, especially the famous porcelain figurines from the Meissen workshop of Johann Joachim Kändler (1706–1775), which depict 18th-century Italian comedians. The author counters Sacheverell Sitwell’s claim that these figures were modelled on Dresden fair theater actors. He stresses that one ought to be very cautious in ascribing documentary value to the Meissen figures, as they were already proven to have been largely modelled on François Joullaine’s engravings illustrating Luigi Riccoboni’s Histoire du theatre italien. However, he posits that some of them were modelled on the famous roles of Italian comedy masters who performed at the House of Wettin courts in Dresden and Warsaw.
Źródło:
Pamiętnik Teatralny; 1957, 6, 1; 121-130
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:
Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Il Ritratto di donna italiana di Olga Boznanska eposto alla Biennale di Venezia del 1938: nuovi elementi dall’indagine stilistica e archivistica
The Portrait of an Italian Woman by Olga Boznanska Exhibited at the Venice Biennale in 1938: New Elements from a Stylistic and Archival Perspective
Autorzy:
Piccolo, Olga
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1038351.pdf
Data publikacji:
2020-12-20
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
Olga Boznanska
art history
Polish art
history of collecting
archival research
Venice Biennale
Giovanni Finazzi Collection
National Museum in Krakow
olga boznanska
storia dell’arte
arte polacca
storia del collezionismo
ricerca d’archivio
biennale di venezia
collezione giovanni finazzi
museo nazionale di cracovia
Opis:
This targeted stylistic, bibliographical, and archival investigation casts a major light on a relevant portrait of a woman by the Polish painter Olga Boznanska, highlighting its rich exhibition and collection. The recent appearance in a Polish auction of a similar painting by Boznanska leads to the hypothesis that the subject of the painting—whose identity still remains a mystery—is the same in both paintings.
Una mirata indagine stilistica, bibliografica e archivistica ha permesso di fare maggiore luce su un rilevante ritratto femminile della pittrice polacca Olga Boznanska, mettendo in evidenza la sua fortuna espositiva e collezionistica. La recente apparizione in un’asta polacca di un dipinto simile ha permesso inoltre di ipotizzare che la donna effigiata, la cui identità rimane tuttavia ancora misteriosa, potrebbe essere la medesima nei due dipinti.
Źródło:
Perspektywy Kultury; 2020, 30, 3; 211-228
2081-1446
2719-8014
Pojawia się w:
Perspektywy Kultury
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sul manoscritto testamentario di Bartolomeo Berrecci: uno sguardo storico-linguistico
On the Testamentary Manuscript of Bartolomeo Berrecci: A Historical and Linguistic View
Autorzy:
Palmarini, Luca
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/446551.pdf
Data publikacji:
2019-09-13
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Italian in XVI century
Bartolomeo Berrecci
Testament of Bartolomeo Berrecci
Renaissance art
Renaissance in Kraków
lingua italiana nel Cinquecento
testamento di Bartolomeo Berrecci
arte rinascimentale
Rinascimento a Cracovia
Opis:
The following article presents the analysis of the last will of the most famous Renaissance sculptor and architect in Poland: the Tuscan Bartolomeo Berrecci, creator of the Sigismund Chapel in the Wawel Cathedral in Kraków. After a brief historical-cultural introduction where the artist’s arrival in Poland and his function at the court of King Sigismund I the Old are presented, the transcription of the artist’s testament, written by his own hand in the Italian language and recorded in the archives of the ancient city of Kazimierz, is included, followed by an in-depth analysis. At first, the analysis will concentrate on content and structure: the characters and properties mentioned in the document will be presented along with the document’s form. Subsequently, morphological and terminological analyses will be carried out, which will confirm the use of the Florentine language of the late-fifteenth and early-sixteenth centuries, as well as the presence of specific terms related to the Polish reality in which the artist lived for almost 20 years, giving the document historical and linguistic value, in addition to classic values that are spiritual and notarial.
Il seguente articolo presenta l’analisi del testamento del più famoso scultore e architetto del Rinascimento in Polonia: il toscano Bartolomeo Berrecci, autore, tra le altre opere, della Cappella di Sigismondo nella cattedrale del Wawel a Cracovia. Dopo una breve introduzione storico-culturale in cui vengono presentati il suo arrivo in Polonia e la sua funzione alla corte del re Sigismondo il Vecchio, viene riportata la trascrizione del testamento dell’artista, redatto di propria mano in lingua italiana e conservato negli archivi dell’antica città di Casimiria, cui segue un’approfondita analisi. Dapprima essa sarà di carattere contenutistico e strutturale: verranno infatti esposti i personaggi e le proprietà citate nel documento, così come la sua forma. In seguito si passerà alle analisi morfologica e terminologica in cui si troveranno conferme dell’utilizzo della lingua fiorentina di fine Quattrocento e primi Cinquecento, ma anche la presenza di termini specifici, come p. es. prestiti integrati, legati alla realtà polacca in cui l’artista visse per quasi un ventennio, conferendo al documento stesso, oltre ai classici valori spirituale e notarile, anche quelli storico e linguistico.
Źródło:
Italica Wratislaviensia; 2019, 10.1; 309-329
2084-4514
Pojawia się w:
Italica Wratislaviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Afekt i konwencja – budowanie przestrzeni widzenia
Affect and Convention: Creating the Space of Seeing
Autorzy:
Nabiałek, Magda
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1450408.pdf
Data publikacji:
2020-07-15
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
drama
comedy dell'arte
affect
convention
space
Opis:
Artykuł podejmuje zagadnienie współistnienia dwóch zjawisk w dramacie II połowy XIX wieku i przełomu XIX i XX wieku. Autorka łącząc afekt i konwencję stara się wskazać na bardzo charakterystyczne zarówno dla twórców odradzającej się we Włoszech komedii dell’arte, rosyjskiego bałaganu jak i polskiej baśni dramatyczne zjawisko wykorzystywania zapomnianych, ale i silnie utrwalonych w pamięci kulturowej odbiorców schematów fabularnych, postaci, rozwiązań konstrukcyjnych w celu wywoływania u odbiorcy określonego rodzaju afektów. Te z kolei pozwalały na budowanie więzi z widownią w oparciu o zupełnie nowe zasady współuczestnictwa, które dały początek zjawiskom teatralnym charakterystycznym na twórczości dramatycznej II połowy XX wieku.
The article discusses the coexistence of two phenomena in the drama of the second half of the 19th century and the early 20th century. By combining affect and convention, the author seeks to point out the dramatic use of the forgotten plot schemes, characters, and construction solutions, which still remain strongly preserved in the cultural memory of the viewers. These were highly characteristic of the comedy dell'arte, the Russian  balagan, which was at the time regaining its popularity in Italy, as well as of the Polish fairy tale. The authors used them in order to evoke in the viewer a certain kind of affectation. This, in turn, allowed them to build ties with the audience based on completely new rules of participation, which gave rise to the theatrical phenomena characteristic of the second half of the 20th century.
Źródło:
Białostockie Studia Literaturoznawcze; 2020, 16; 65-82
2082-9701
2720-0078
Pojawia się w:
Białostockie Studia Literaturoznawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies