Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Arte" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-10 z 39
Tytuł:
Komedia dell’arte w Warszawie
Commedia dellArte in Warsaw
Autorzy:
Korzeniewski, Bohdan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29519701.pdf
Data publikacji:
1954
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
komedia dell'arte
scenariusz dell'arte
Cesare D'Arbes
teatr w Polsce w czasach saskich
commedia dell'arte
scenario of commedia dell'arte
theater in Poland under Wettin dynasty
Opis:
Poprzedzona wstępem krytyczna edycja ulotnych druków odnoszących się do przedstawień dwóch zespołów włoskich komediantów dell’arte w latach 1748–1749 i 1754 w Warszawie. Zespoły, przebywające stale na dworze saskim w Dreźnie, towarzyszyły królowi Augustowi III w czasie jego pobytów w Warszawie i występowały w teatrze dworskim. Druki są programami, a zarazem scenariuszami, dwunastu komedii z lat 1748–1749 i pięciu z roku 1754. Najcenniejsza wśród nich jest polska wersja Prostaka oszukującego franta z 1754 roku, ponieważ umieszczono w niej nazwiska aktorów, w tym D’Arbesa, jednego z najsłynniejszych włoskich artystów, występującego w całej Europie. Oryginalne druki, pochodzące ze Zbiorów Załuskich w Bibliotece Narodowej, zostały spalone wraz z innymi dokumentami historii kultury polskiej przez niemieckie władze okupacyjne w czasie II wojny światowej. Autor publikuje ich wierne odpisy, które sporządził przed wojną. Omawia znaczenie tych dokumentów dla badań zarówno nad występami włoskich zespołów na dworach europejskich, jak i nad początkami teatru zawodowego w Polsce.
Complemented by an introductory essay, this critical edition gathers ephemeral prints relating to the performances by two troupes of Italian dell'arte comedians who visited Warsaw in 1748–49 and 1754. Based at the Saxon court in Dresden, the troupes accompanied the Polish King Augustus III during his stays in Warsaw, performing at the court theater. The prints are programs – and at the same time scripts – of twelve comedies from 1748–49 and five from 1754. The most valuable document is Polish program/script of the play Prostak oszukujący franta (Il goffo ingana il furbo), staged in 1754, as it lists the cast, including D’Arbes, one of the most famous Italian actors, who performed all over Europe. The original prints from the Załuski Collection in the National Library were burnt alongside other documents of Polish cultural history by the German occupation authorities during World War II. The publication contains their faithful copies, made by the author before the war. The author discusses the importance of these documents for research on the performances of Italian troupes at European courts and the beginnings of professional theater in Poland.
Źródło:
Pamiętnik Teatralny; 1954, 3, 3/4; 29-56
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:
Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Vittoria Piissimi zingara medicea: analisi di un’ “interpretazione”
Vittoria Piissimi as a Gypsy: Analysing an “Interpretation”
Autorzy:
Liberto, Antonia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/446435.pdf
Data publikacji:
2019-11-30
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Gypsy
Vittoria Piissimi
Artemio Giancarli
Gelosi
commedia dell’arte
Zingara
Commedia dell’Arte
Opis:
This paper analyses Vittoria Piissimi’s best performance in La Zingara (The Gypsy), performed on the occasion of the Medici marriage of Grand Duke Ferdinando with Cristina di Lorena in Florence in 1589. Piissimi was an excellent artist of the 16 th century with a great talent for fascinating the audience. Examining records about gypsy tales and plays, this paper explores similarities and differences amongst Piissimi’s descriptions and interpretations of the gypsy.
Vittoria Piissimi è stata un’attrice eccezionale del XVI secolo, avvezza sia alle parti serie che a quelle comiche e di servetta, che esercitò un grande fascino sul pubblico dell’epoca. È stato analizzato, in particolare, il suo cavallo di battaglia: La Zingana, che propose a Firenze nel 1589 con la Compagnia dei Gelosi in occasione delle nozze tra il Granduca Ferdinando De Medici e Cristina di Lorena. Prendendo in esame la sola testimonianza diretta sull’occasione, le informazioni in essa presenti sono state incrociate con fonti di varia natura: descrizioni della Piissimi, testi coevi (letterari e teatrali) e dipinti a tema zingaresco, che hanno potuto avere o ricevere un’influenza dalla versione della zingara “interpretata” dall’attrice.
Źródło:
Italica Wratislaviensia; 2019, 10.2; 51-64
2084-4514
Pojawia się w:
Italica Wratislaviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Commedia dell’arte und persifliertes Freimaurertum als Mittel zu vorurteilsbefreiter Männlichkeit in August Kopischs Schwanknovelle Ein Karnevalsfest auf Ischia/Iskja
Commedia dell'Arte and satirised Freemasonry as a means to prejudiced masculinity in August Kopisch's Ein Carnevalsfest auf Ischia
Commedia dellArte i satyryczne przedstawienie masonerii jako środek wyrazu pozbawionej uprzedzeń męskości w Ein Carnevalsfest auf Ischia Augusta Kopischa
Autorzy:
Rudolph, Andrea
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28317008.pdf
Data publikacji:
2021-12-30
Wydawca:
Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
Tematy:
August Komisch
Ein Carnevalsfest auf Ischia
Commedia dell’Arte
Freimaurer
Karnevalisierung
August Kopisch
commedia dell'Arte
masoni
karnawalizacja
Commedia dell'Arte
Freemasons
carnivalisation
Opis:
Don Antonio hat die gängige Schönheitsnorm der Gesellschaftsschicht, der er angehört, verinnerlicht. Daher glaubt der Kahlköpfige sich chancenlos, die Liebe der schönen Witwe Donna Theresa zu erlangen. Ein Karnevalsfest, das seine Freunde ihm schenken, invertiert die männliche Schönheitsnorm. Während die Commedia dell’Arte-Komik nur als Situationskomik Überraschungen bietet, die die Spannung retardieren, sichert der von Kopisch gleichfalls einbezogene freimaurerische Spielrahmen die Entwicklung der Handlung. Erzählt wird die gelingende Verwandlung eines aus verinnerlichtem Schönheits-Vorurteil nur verborgen Begehrenden (Don Antonio) zum vorurteilsbefreiten Ehemann. Die karnevaleske Verkehrung der soziokulturell vorgegebenen Schönheitsnorm in ihr Gegenteil und die komische Umschrift von Freimaurerritualen erzeugen in dieser Schwanknovelle Ein Carnevalsfest auf Ischia ein Marktplatz- und Festtagslachen. Kopisch vergeistigt nicht nur Elemente der Commedia dell‘Arte-Tradition. Er persifliert zudem freimaurerische Mysterien und Initiandenrituale.
Don Antonio wyznaje powszechną normę piękna klasy zgodnie z klasą społeczną, do której przynależy. Jako łysy mężczyzna uważa, że nie ma szans na zdobycie miłości pięknej wdowy Donny Teresy. Karnawałowa zabawa zorganizowana dla niego przez przyjaciół prowadzi do odwrócenia męskiej normy piękna. O ile commedia dell'arte opiera się na komizmie sytuacyjnym prowadzącym do zmniejszenina napięcie akcji, to masoński kontekst wprowadzony przez Kopischa sprzyja rozwojowi akcji. Historia opowiada o udanej przemianie mężczyzny wyzwalającego się spod uprzedzeń (Don Antonio). Karnawałowa inwersja społeczno-kulturowej normy piękna w jej przeciwieństwo oraz komiczna transkrypcja masońskich rytuałów wywołują w Ein Carnevalsfest auf Ischia zarówno jarmarczny, jak i wzniosły śmiech. Kopisch nie tylko spirytualizuje elementy tradycji commedia dell'Arte. Satyrycznie traktuje też masońskie misteria i rytuały inicjacyjne.
Don Antonio has internalised the common beauty norm of the social class to which he belongs. Therefore, the bald man believes he has no chance of winning the love of the beautiful widow Donna Theresa. A carnival party given to him by his friends inverts the male beauty norm. While commedia dell'arte only offers surprises in the form of situation comedy, which retards the tension, the Masonic play framework, which Kopisch also includes, ensures the development of the plot. The story tells of the successful transformation of a man who desires beauty only covertly out of an internalised prejudice (Don Antonio) into a husband free of prejudice. The carnivalesque inversion of the socio-culturally prescribed beauty norm into its opposite and the comic transcription of Masonic rituals generate marketplace and festive laughter in Ein Carnevalsfest auf Ischia. Kopisch not only spiritualises elements of the Commedia dell'Arte tradition. He also satirises Masonic mysteries and initiatory rituals.
Źródło:
Transfer. Reception studies; 2021, 6; 47-63
2451-3334
Pojawia się w:
Transfer. Reception studies
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Afekt i konwencja – budowanie przestrzeni widzenia
Affect and Convention: Creating the Space of Seeing
Autorzy:
Nabiałek, Magda
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1450408.pdf
Data publikacji:
2020-07-15
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
drama
comedy dell'arte
affect
convention
space
Opis:
Artykuł podejmuje zagadnienie współistnienia dwóch zjawisk w dramacie II połowy XIX wieku i przełomu XIX i XX wieku. Autorka łącząc afekt i konwencję stara się wskazać na bardzo charakterystyczne zarówno dla twórców odradzającej się we Włoszech komedii dell’arte, rosyjskiego bałaganu jak i polskiej baśni dramatyczne zjawisko wykorzystywania zapomnianych, ale i silnie utrwalonych w pamięci kulturowej odbiorców schematów fabularnych, postaci, rozwiązań konstrukcyjnych w celu wywoływania u odbiorcy określonego rodzaju afektów. Te z kolei pozwalały na budowanie więzi z widownią w oparciu o zupełnie nowe zasady współuczestnictwa, które dały początek zjawiskom teatralnym charakterystycznym na twórczości dramatycznej II połowy XX wieku.
The article discusses the coexistence of two phenomena in the drama of the second half of the 19th century and the early 20th century. By combining affect and convention, the author seeks to point out the dramatic use of the forgotten plot schemes, characters, and construction solutions, which still remain strongly preserved in the cultural memory of the viewers. These were highly characteristic of the comedy dell'arte, the Russian  balagan, which was at the time regaining its popularity in Italy, as well as of the Polish fairy tale. The authors used them in order to evoke in the viewer a certain kind of affectation. This, in turn, allowed them to build ties with the audience based on completely new rules of participation, which gave rise to the theatrical phenomena characteristic of the second half of the 20th century.
Źródło:
Białostockie Studia Literaturoznawcze; 2020, 16; 65-82
2082-9701
2720-0078
Pojawia się w:
Białostockie Studia Literaturoznawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jolanta Dygul, «Metateatralność w dramaturgii Carla Goldoniego», Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2012
A Review of Jolanta Dygul's Book 'Metateatralność w dramaturgii Carla Goldoniego'
Autorzy:
Hernik Spalińska, Jagoda
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29520123.pdf
Data publikacji:
2016-09-30
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Carlo Goldoni
teatr włoski 1700-1800
komedia dell'arte
metateatr
Italian theater 1700-1800
commedia dell’arte
metatheater
Opis:
Metateatralność w dramaturgii Carla Goldoniego Jolanty Dygul to książka o życiu objazdowych zespołów teatralnych we Włoszech (ze szczególnym uwzględnieniem Wenecji) w XVIII wieku i o mechanizmach społecznych związanych z ich funkcjonowaniem. Głównym tematem książki są metateatralne sztuki Goldoniego, których korpus rozwinął się w weneckim okresie jego twórczości. Książka łączy w sobie aspekty metodologiczne i historyczne. Autorka przedstawia propozycję kategoryzacji autoreferencyjnych sztuk włoskich XVII wieku w modelu strukturalnym, zapożyczonym z monografii Georges'a Forestiera, gdzie został on opracowany na potrzeby badań nad dramaturgią francuską tego samego okresu. Dalej autorka przyjmuje za Sławomirem Świontkiem, że istnieją trzy rodzaje sposobów przejawiania się metateatralności w teatrze i odpowiadają one poszczególnym sposobom, w jakie Goldoni wykorzystywał autoreferencyjne formy teatralne, a więc po kolei, Dygul omawia w osobnych rozdziałach "prologi i komplementy" zamówione przez aktorów, "utwory okolicznościowe skomponowane na rozpoczęcie i zakończenie sezonów teatralnych" oraz "komedie, w których uczynił problemy teatru tematem dialogów swoich bohaterów". W swojej książce Dygul przedstawia teatr, który pełnił rolę "celebryty" i dzięki temu mógł poświęcić tak wiele czasu spektaklowi, by zwrócić na siebie uwagę. Walka o widza między konkurującymi ze sobą zespołami - zjawisko, na które autorka kładzie nacisk - musiała być czymś publicznie znanym, szeroko komentowanym i ekscytującym, aby liczne aluzje i niuanse z nią związane były łatwe do zrozumienia i bawiły publiczność. Wpływ aktorów na twórczość Goldoniego stanowi podstawę zarówno strategii badanej przez Dygul, jak i jej własnej linii dyskursu. Wiele uwagi poświęcono również badaniu relacji autor-aktor i autor-widz, a także okolicznościom, w których wyłonił się zawód dramatopisarza.
Metateatralność w dramaturgii Carla Goldoniego (Metatheatricality in Carlo Goldoni's Plays) by Jolanta Dygul is a book about the life of touring theatre companies in Italy (with a special emphasis on Venice) in the 18th century and the social mechanisms connected with how they functioned. The metatheatrical plays by Carlo Goldoni, whose corpus had developed in the Venetian period of his work, make up the book’s major subject matter. The book combines the aspects of methodology and history. The author presents a proposal to categorize self-referential Italian plays of the 17th century in a structural model, borrowed from Georges Forestier’s monograph, where it has been devised for the purposes of studying the French dramaturgy of the same period. Further on, the author assumes, following Sławomir Świontek, that there are three kinds of ways in which metatheatricality manifests itself in theatre, and they correspond with particular ways in which Goldoni utilized self-referential theatrical forms, and thus, in turn, Dygul discusses in separate chapters the “prologues and compliments” commissioned by actors, “occasional pieces composed for the beginnings and ends of theatre seasons,” and the “comedies where he made problems of theatre a subject matter of his characters’ dialogues.” In her book, Dygul presents the theatre that acted as a “celebrity” and could therefore spend so much of the performance time drawing attention to itself. The struggle for the viewer between competing companies—a phenomenon that the author lays a stress on—must have been something publicly known, widely commented upon and exciting for the numerous allusions and nuances of it to be easily comprehended and entertaining for the public. The influence exerted by the actors on Goldoni’s creative work constitutes the grounds for both the strategy studied by Dygul and for her own line of discourse. Much attention is also given to the study of the author-actor and author-spectator relations as well as to the circumstances in which the profession of the playwright emerged.
Źródło:
Pamiętnik Teatralny; 2016, 65, 3; 199-208
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:
Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Diana, Aurelia e le altre: attrici e capocomiche dell’ultimo duca di Mantova
Diana, Aurelia and the Others: Actresses and Leaders of the Last Duke of Mantua
Autorzy:
Zaccaria, Michela
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/446377.pdf
Data publikacji:
2019-11-30
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
actress
commedia dell’arte
Ferdinando Carlo Gonzaga-Nevers
leader
theatrical market
attrice
Commedia dell’Arte
capocomica
mercato teatrale
Opis:
This article introduces the activity of artistic directors Teresa Costantini, Angela Paghetti, and Colomba Coppa in the service of Ferdinando Carlo Gonzaga-Nevers, their generous patron and the last Duke of Mantua. Referencing studies that were initiated 30 years ago in the field of musicology and using recent historical research and archival sources, the essay highlights the artistic, organisational, and management responsibilities of commedia dell’arte directors. It reconstructs their relations with Ferdinando Carlo, ducal agents, and the Gonzaga court, while also focussing on their relations with Venetian Grimani impresarios, with whom the Duke of Mantua had established a lasting and generous collaboration. Performing women, prejudicially equated with prostitutes and beneficiaries of gifts and privileges, were depictions of love and glory for a discredited prince, whose array of artists was, however, amongst the most dense and dynamic in Italy. Actresses progressively moved away from the codes of courtliness and, as professionals registered and paid with money, they came to have strong bargaining power and levels of autonomy. However, they were subjected to rules and obligations, especially in Venice, where theatre owners made spaces available only to companies under the protection of the princes who were politically aligned with the Serenissima. During the years of the so-called Spanish succession war, Diana, Aurelia, and the others moved between Venice, Mantua, and Casale, where Ferdinando Carlo had moved after the blockade of Mantua, accompanied by a colourful procession of women, musicians, and commedia actors. Through theatrical misadventures mingled with military manoeuvres in Mantuan territory, and via changes of destination, programme, or repertoire, we read the story of a duchy that had lost its identity and of a rapidly changing theatrical market.
Il contributo presenta l’attività delle capocomiche Teresa Costantini, Angela Paghetti, Colomba Coppa al servizio di Ferdinando Carlo Gonzaga-Nevers, ultimo duca di Mantova e generoso mecenate. Sulla linea di studi iniziati trenta anni fa sul versante musicologico e delle recenti ricerche storiche, il saggio, condotto su fonti d’archivio, mette in evidenza le responsabilità di ordine artistico, organizzativo e gestionale delle capocomiche della Commedia dell’Arte e ricostruisce da un lato i loro rapporti con Ferdinando Carlo, gli agenti ducali e la corte gonzaghesca; dall’altro con gli impresari veneziani Grimani, con i quali il duca di Mantova aveva stabilito una duratura e generosa collaborazione. Le donne di spettacolo, pregiudizialmente equiparate alle prostitute e beneficiarie di regali e di privilegi, erano raffigurazioni d’amore e di gloria per un principe screditato, la cui schiera di artisti fu però fra le più folte e dinamiche d’Italia. Le attrici si allontanarono progressivamente dai codici della cortigianeria e in qualità di professioniste scritturate e retribuite in denaro vantarono forte potere contrattuale e margini di autonomia; ma furono sottoposte a regole e obblighi soprattutto a Venezia, dove i proprietari dei teatri rendevano disponibili gli spazi solo alle compagnie sotto la protezione dei prìncipi politicamente allineati con la Serenissima. Durante gli anni della cosiddetta guerra di successione spagnola, Diana, Aurelia e le altre si mossero fra Venezia, Mantova e Casale, dove Ferdinando Carlo si era trasferito dopo il blocco di Mantova accompagnato da un variopinto corteggio di donne, musicisti e commedianti. Le disavventure teatrali si incrociarono con le manovre militari nel territorio mantovano e dietro i cambi di destinazione, di programma o di repertorio leggiamo in filigrana la storia di un ducato che aveva smarrito la propria identità e di un mercato teatrale in rapida trasformazione.
Źródło:
Italica Wratislaviensia; 2019, 10.2; 103-117
2084-4514
Pojawia się w:
Italica Wratislaviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
L’anti-cristiana. Sulle attrici professioniste della prima età moderna
The Anti-Christian Woman. On Professional Actresses in the Early Modern Age
Autorzy:
Majorana, Bernadette
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/446514.pdf
Data publikacji:
2019-11-30
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
commedia dell’arte
actresses
amateur actors
feminine models
prostitute
Commedia dell’Arte
attrici
attori dilettanti
modelli femminili
prostituta
Opis:
The profession of the commedia dell’arte actress acquires a markedly visible position in the broad public horizon of Modern-Age Italy. The actress, in that context, places herself both at the borders of the male amateur theatre practices and amongst the virtuous feminine models (nuns, wives, virgins), conflicting with both. These counter-positions must have been very visible, particularly to the spectators, who could easily draw comparisons both with the amateur shows, where only male actors played, and with different kinds of feminine characters. These contrasts are explored in this article using moral essays of the time, including the equivalence between actress and prostitute put forward by a lengthy treatise in 1646 by G.D. Ottonelli.
Il mestiere di comica dell’Arte assume una posizione marcatamente visibile nell’orizzonte pubblico dell’Italia cattolica di età moderna, dove l’attrice si colloca tanto sui confini delle pratiche teatrali maschili edificanti dei dilettanti quanto su quelli dei modelli femminili virtuosi (monache, spose, vergini), confliggendo con gli uni e con gli altri. Queste contrapposizioni dovevano essere ben presenti in primo luogo agli spettatori, i quali potevano operare un confronto sia con spettacoli non professionistici e dunque recitati soltanto da uomini, sia con modelli diversi di donna. I contrasti vengono indagati attraverso la trattatistica morale del tempo, soffermandosi infine sull’assimilazione fra attrice e prostituta proposta in un corposo trattato del 1646 di G.D. Ottonelli.
Źródło:
Italica Wratislaviensia; 2019, 10.2; 85-101
2084-4514
Pojawia się w:
Italica Wratislaviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Truffaldino - sługa dwóch żołądków
Autorzy:
Kwaśniewska-Urban, Paulina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/645937.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Tematy:
Carlo Goldoni
komedia
głód
komedia dell’arte
settecento
Opis:
Truffaldino – servant of two stomachs Abstract The article treats about the relationship between one of Carlo Goldoni’s first plays – Servantof Two Masters – and the tradition of commedia dell’arte. The key to the search for commonpoints was the character of a servant Truffaldino whose constant hunger links him to hispredecessor zanni. Thanks to a never-before carried-out analysis of Brighella’s zibaldoni andzanni and Goldoni’s comedy in the context of vocabulary, metaphors and lazzi referring tofood and hunger, it can be observed how much the contemporary plays of the Venetian writerare related to the old theatrical tradition. Keywords: Carlo Goldoni, comedy, hunger, commedia dell’arte, settecento
Źródło:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Historicolitteraria; 2017, 17; 40-52
2081-1853
Pojawia się w:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Historicolitteraria
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Traduction des sigles dans le contexte audiovisuel – un dialogue réussi ?
Translation of acronyms in the audiovisual context – a successful dialogue?
Autorzy:
Borowczyk, Paulina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1051429.pdf
Data publikacji:
2012-01-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Acronym
Translation of acronyms
Audiovisual context
Arte TV
Opis:
In the following article, the results of our study about the translation of acronyms via Arte TV news will be presented. First, we will submit the definition of acronyms, then discuss the matter of difficulties which may appear when translating acronyms from one language into another. Finally, we will introduce the different translation procedures used by translators when they are confronted with different kinds of acronyms (names of political parties, names of associations) which we understand as terms related to sociocultural aspects. Some samples from Arte TV news will be provided as a support for this article.
Źródło:
Studia Romanica Posnaniensia; 2012, 39, 2; 5-21
0137-2475
2084-4158
Pojawia się w:
Studia Romanica Posnaniensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sukces francusko-niemieckiej europejskiej telewizji kultury ARTE w kontekście budowania europejskiej sfery publicznej
The Success of ARTE, a Joint Franco-German, European Cultural Television Station, in the Context of Building the European Public Sphere
Autorzy:
Kościński, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1288538.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydział Dziennikarstwa, Informacji i Bibliologii
Tematy:
Arte
europejska sfera publiczna
media i technologia
telewizja kultury
ARTE
culture media
cultural television
European public sphere
media and technology
Opis:
W artykule zawarto analizę dotyczącą funkcjonowania francusko-niemieckiej stacji ARTE, wskazując źródła sukcesu tego unikatowego projektu na rynku europejskich mediów – francusko-niemieckiej, europejskiej telewizji kultury. Cel: Wykazanie zgodności warunków decydujących o sukcesie i rozwoju telewizji ARTE z modelem stabilnego funkcjonowania europejskiej sfery publicznej, wyznaczonym przez Jürgena Gerhardsa. Metody badań: Analiza strategicznej i programowej działalności ARTE na podstawie tekstów naukowych, dokumentów korporacyjnych i zwartości programowej stacji. Wyniki i wnioski: Warunki stabilnego rozwoju ARTE to: wola polityczna, stabilny rodzaj finansowania, rozwój technologiczny, wolność i niezależność medium, wysoka jakość programowa – te warunki są zgodne z założeniami modelu Jürgena Gerhardsa. Dodatkowymi czynnikami sukcesu są założenia polityki medialnej Unii Europejskiej i ścisła współpraca francusko-niemiecka. Wartość poznawcza: Artykuł odpowiada na pytanie dotyczące warunków, jakie muszą być spełnione, by tak ambitna, dwunarodowa telewizja kultury jak ARTE mogła zaistnieć i ugruntować swoją stabilną pozycję na audiowizualnej mapie Europy.
The paper contains an analysis of the success of ARTE, a unique Franco-German European cultural television station. Scientific objective: To check the validity of the key conditions leading to the success and development of ARTE, confronting it to the model of the properly functioning European public sphere as defined by Jürgen Gerhards. Research methods: Analysis of strategic and program activity of ARTE based on scientific works, corporate documents, as well as on station’s broadcasting content. Results and conclusions: Conditions for the stable development and success of ARTE are: political will, stable type of financing, technological development, freedom and media independence, high quality of programs—these conditions are consistent with the assumptions of the model designated by Jürgen Gerhards. Additional factors of success are the application of the European Union media policy and close Franco-German cooperation. Cognitive value: The paper answers the question: „What conditions must be met so that such an ambitious, bi-national cultural channel as ARTE could exist and establish its stable position on the audiovisual map of Europe?”
Źródło:
Studia Medioznawcze; 2019, 4; 333-341
2451-1617
Pojawia się w:
Studia Medioznawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-10 z 39

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies