Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Aristóteles" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-5 z 5
Tytuł:
Eine Grenzgängerin auf einer Spritztour
A Border Crosser on a Joyride
Autorzy:
Szubert, Rafał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/16441231.pdf
Data publikacji:
2023-07-09
Wydawca:
Uniwersytet Wrocławski. Oficyna Wydawnicza ATUT – Wrocławskie Wydawnictwo Oświatowe
Tematy:
antiessentialism,
Aristotle
meaning
definig
linguistic sign
Karl Popper
Antiessentialismus
Aristoteles
Bedeutung
Definieren
sprachliches Zeichen
Opis:
Gegenstand des vorliegenden Rezensionsartikels ist die anlässlich des achtzigsten Geburtstags von Ulla Fix zusammengestellte Festschrift „Grenzgänge: Eine Spritztour durch Text-, Stil- und Zeichengefilde“, herausgegeben von Bettina M. Bock, Steffen Pappert und Tanja Škerlavaj im Verlag Frank & Timme, Berlin. Auf Grund des im Titel der Festschrift formulierten These wird über das Wesen des philologischwissenschaftlichen Beitrags der Jubilarin vor dem Hintergrund des Modells des sprachlichen Zeichens und den terminologischen Überlegungen nachgedacht. Die in der Festschrift gesammelten Kurzbeiträge präsentieren Forschungsfelder von Ulla Fix. Diese Forschungsfelder werden thematisiert, reflektiert und weitergedacht. Es sind keine weitschweifigen Analysen, sondern lapidare, treffende Pinselstriche zu der von Ulla Fix erschlossenen und bearbeiteten Forschungsfragen. Die Konstruktion der Festschrift und der darin präsentierten Beiträge kann als modellhafte Darstellung des sprachlichen Zeichens gelesen werden. In den Beiträgen wird die semantische Ausstattung dafür geliefert, was die im Titel signalisierte Benennung beinhaltet. Sie sind der gedachte, thematisierte, reflektierte Inhalt, Begriff dessen, was die Benennung Grenzgängerin im wesentlichen bedeutet. Diese Methode der Lesung der Beiträge korrespondiert epistemologisch mit dem von Karl Popper in Opposition zur naiven Methode und zur intuitiven Auffassung des Wissens von Aristoteles erschlossenen antiessentialistischen Ansatz der Bedeutungsbestimmung. Damit werden Grenzgänge der Jubilarin zum Synonym der epistemologischen Suche nach Wahrheit im Sinne der klassischen, traditionell fundierten und zukunftsweisenden philologischen Forschung. Zukunftsweisend sind auch die Beiträge in ihrer Botschaft – mitteilend, aber vor allem befruchtend und inspirierend für jeden Sprachliebhaber – für erfahrene Wissenschaftler und für diejenigen, die es erst werden wollen.
The subject of this review article is the Festschrift „Grenzgänge: Eine Spritztour durch Text-, Stil- und Zeichengefilde“ (Border Crossings: A Journey through Textual, Stylistic and Significant Fields), edited by Bettina M. Bock, Steffen Pappert and Tanja Škerlavaj, published by Frank & Timme, Berlin, on the occasion of Ulla Fix‘s eightieth birthday. Based on the thesis formulated in the title of the Festschrift, the essence of the philological-scientific contribution of the jubilarian is reflected upon against the background of the model of the linguistic sign and the terminological considerations. The short contributions collected in the Festschrift present fields of research by Ulla Fix. These fields of research are thematised, reflected upon and thought about further. They are not rambling analyses, but succinct, apt brushstrokes to the research questions Ulla Fix opened up and worked on. The construction of the Festschrift and the contributions presented in it can be read as a model representation of the linguistic sign. The contributions provide the semantic equipment for what the naming signalled in the title contains. They are the imagined, thematised, reflected content, concept of what the name Grenzgängerin essentially means. This method of reading the contributions corresponds epistemologically with the anti-essentialist approach to meaning-making opened up by Karl Popper in opposition to Aristotle‘s naïve method and intuitive conception of knowledge. Thus, the jubilarian‘s border crossings become synonymous with the epistemological search for truth in the sense of classical, traditionally grounded and forward-looking philological research. The contributions are also forward-looking in their message - communicative, but above all stimulating and inspiring for every lover of language - for experienced scholars and for those who want to become one.
Źródło:
Linguistische Treffen in Wrocław; 2023, 23; 391-398
2084-3062
2657-5647
Pojawia się w:
Linguistische Treffen in Wrocław
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
¿Inmaterialidad e inmortalidad del alma o ‚algo’ más? Aristóteles, Tomás de Aquino, Leonardo Polo
Immateriality and immortality of the soul or „something” else? Aristotle, Thomas Aquinas, Leonardo Polo
Niematerialność i nieśmiertelność duszy czy „coś” innego? Arystoteles, Tomasz z Akwinu, Leonardo Polo
Autorzy:
Selles, Juan Fernando
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22676862.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Wyższe Seminarium Duchowne w Łodzi
Tematy:
inmortalidad
alma
naturaleza
esencia
acto de ser
Aristóteles
Tomás de Aquino
L. Polo
immortality
soul
nature
essence
act of being
Aristotle
Thomas Aquinas
L. Polo
nieśmiertelność
dusza
natura
istota
akt istnienia
Arystoteles
Tomasz z Akwinu
Opis:
En este trabajo se estudian las pruebas de la inmortalidad del alma humana que ofreció Aristóteles, las cuales aceptó Tomás de Aquino y, asimismo, las que este añadió. Tras esto se agrega que L. Polo aceptó las pruebas precedentes, pero como en su antropología trascendental añadió -secundando la distinción real tomista actus essendi-essentia- que el ‘acto se ser’ personal es realmente distinto y superior a la ‘esencia del hombre’, la cual equivale a su alma (que es distinta, a su vez, por superior, a la ‘naturaleza corpórea’ humana), la inmortalidad hay que predicarla del alma, pero a la persona la debe distinguir algo superior, a saber, la evieternidad o coexistencia libre, cognoscente y amante con Dios.
This paper studies the proofs of immortality of the human soul offered by Aristotle, which were accepted by Thomas Aquinas and, likewise, the proofs that he added to them. After that, it is added that L. Polo accepted the preceding proofs, but as in his transcendental anthropology he added -supporting the real Thomist actus essendi-essentia distinction- that the personal ‚act of being’ is really different and superior to the ‚essence of man’ (equivalent to his soul, which is different, in turn, by superior, to his ‚corporeal nature’ of man), immortality must be predicated of the soul, but the person must be distinguished by something superior, namely, ‚evieternity’ or free coexistence, knowing and lover with God.
Niniejszy artykuł podejmuje zagadnienie dowodów na nieśmiertelność duszy ludzkiej, zaprezentowanych przez Arystotelesa, a które przyjął i rozwinął Tomasz z Akwinu. Leonardo Polo, wychodząc od arystotelesowsko-tomaszowych rozważań, a szczególnie od tomistycznego rozróżnienia actus essendi-essentia, rozwija w ramach swojej antropologii transcendentalnej pojęcie osobowego aktu bycia, stwierdzając, że jest on rzeczywiście różny i nadrzędny w stosunku do istoty człowieka (odpowiednika jego duszy, która z kolei jest nadrzędna w stosunku do natury cielesnej). Stąd nieśmiertelność musi być orzekana o duszy, ale osobę ludzką musi określać coś wyższego, a mianowicie, evieternity, czyli swobodne współistnienie, poznanie i kochanie Boga.
Źródło:
Łódzkie Studia Teologiczne; 2023, 32, 1; 21-35
1231-1634
Pojawia się w:
Łódzkie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
LA POÉTICA DE ARISTÓTELES SEGÚN LAS VERSIONES LATINAS DE G. DE MOERBEKE Y G. VALLA
Aristotle’s Poetics of the Latin Version of G. de Moerbeke And G. Valla
Poetyka Arystotelesa według łacińskich wersji G. de Moerbeke i G. Valla
Autorzy:
Pérez Arques, Juan Carlos
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/509612.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Akademia Finansów i Biznesu Vistula
Tematy:
Aristóteles
léxico
Moerbeke
Valla
traducción
comparativo
Poética
Aristotle
Lexical
Translation
Comparative
Poetics
Arystoteles
leksyka
tłumaczenie
porównawczy
Poetyka
Opis:
Este trabajo consiste en un análisis comparativo a nivel léxico llevado a cabo entre las dos primeras traducciones latinas -en sentido estricto- de la Poética de Aristóteles, que, en efecto, no son sino las versiones de Guillermo de Moerbeke y Giorgio Valla. Tras establecer la trayectoria de las primeras traducciones de esta obra aristotélica, aportaremos brevemente algunos datos acerca de estos dos autores y ofreceremos una visión general del estilo y rasgos más característicos de sus obras. Asimismo, estableceremos un análisis comparativo fundamentalmente léxico, tomando como ejemplos una serie de pasajes oportunos y controvertidos que ayuden, mediante su comparación, a destacar aquellos rasgos particulares de cada traductor y a observar, por tanto, en qué aspectos se acercan o alejan entre sí ambas versiones y cuáles son sus convergencias y divergencias con respecto al texto griego. Nuestra intención es arrojar luz sobre algunas cuestiones de cierta relevancia para alcanzar una comprensión más amplia, por un lado, de los influjos que se puedan o no establecer entre las distintas versiones latinas de la Poética y, por otro lado, de la línea evolutiva latente en la interpretación y recepción de esta obra aristotélica.
This work consists of a lexical comparative analysis between the two first Latin translations of Aristotle’s Poetic: Guglielmo Moerbeke’s and Giorgio Valla’s translation. After path of first translations from The Poetic has been set, we are briefly going to give some information about those authors and provide a general approach of their style and features. Likewise, we will set a lexical comparative analysis, by highlighting appropriate text extracts as example, such that, by comparison, we can discriminate particular features of each author and observe which points are closer or distant of each other, and which are convergences and divergences with respect to the Greek text. Our intention is to shed light on some questions, in order to get wider understanding about, on one side, influences among different Latin translations of The Poetic, and, on the other side, of evolutionary line which we can find in the understanding and reception of this Aristotelian work.
Niniejszy artykuł jest oparty na analizie komparatywnej w zakresie słownictwa, przeprowadzonej na podstawie dwóch pierwszych tłumaczeń łacińskich dzieła Poetyka Arystotelesa, które w zasadzie są wersjami Guillermo de Moerbeke i Giorgio Valla. Po naszkicowaniu trajektorii pierwszych tłumaczeń w/w dzieła Arystotelesa, przedstawiamy zwięźle nie tylko określone dane dotyczące tych dwóch autorów, lecz również ogólną charakterystykę stylów i cech typowych dla ich twórczości. A zatem, eksponujemy tu analizę porównawczą, głównie w zakresie leksyki, wzorując się na przykładach zaczerpniętych zarówno z fragmentów stosownych jak i kontrowersyjnych, które by pomogły, za pośrednictwem porównań, wyróżnić szczególne cechy każdego tłumacza i co za tym idzie, zdiagnozować, w których aspektach obie wersje tłumaczeń są zbieżne, a w których się różnią, tj. jakie są między nimi podobieństwa i jakie rozbieżności w odniesieniu do tekstu greckiego. Naszym zamiarem jest wyjaśnić niektóre ważniejsze kwestie celem lepszego zrozumienia nie tylko wzajemnych wpływów, które mogłyby mieć miejsce między różnymi wersjami łacińskimi Poetyki, lecz także ukrytej ewolucji w zakresie interpretacji i recepcji omawianego tu dzieła Arystotelesa.
Źródło:
Zeszyty Naukowe Uczelni Vistula; 2017, 52(1) Filologia; 5-22
2353-2688
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe Uczelni Vistula
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Między Bliskim Wschodem a Grecją – pieniądz w okresie archaicznym
Between the Near East and Greece – currency in the Archaic period
Autorzy:
Jankowska, Aleksandra
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/584856.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
archaiczna Grecja
Bliski Wschód
wprowadzenie monety
polis
Arystoteles
Archaic Greece
Near East
invention of coinage
Aristoteles
Opis:
Znaleziska srebrnych skarbów z terenu Lewantu, datowanych na okres między X a VI w. p.n.e. dostarczyły interesującej perspektywy w rozważaniach nad początkami monety greckiej. Przeprowadzone badania metalograficzne wykazały, że przynajmniej jeden ze wspomnianych skarbów został wytworzony ze srebra pochodzącego z Laurion, Sifnos i Chalkidiki. Przybicie stempla na fragmencie metalu o określonej masie, ustanowione około 600 r. p.n.e. w cywilizacyjnym tyglu reprezentowanym przez położone w zachodniej części Azji Mniejszej greckie państwa – miasta i królestwo Lidii, dopełnia ekonomicznego obrazu świata, w którym ważenie metalu było stałą i doskonale poznaną praktyką. Fundamentalna różnica tkwiła jednak w greckich poszukiwaniach nowych form rządzenia i administracji. Pieniądz w postaci monety wypełnił bowiem tak symboliczne jak i funkcjonalne potrzeby polis jako instytucji i jej mieszkańców.
As early as the third millennium BC, silver began to play the role of a privileged commodity and as reserve of value in Egypt and in the kingdoms of the Near East. In the second millennium and increasingly in the first millennium, silver was used not only as a reserve and measure of value but, what is more significant as an instrument of payment. Whether archaeological or textual, the evidence from the Mesopotamian states and from the Levant shows that silver was increasingly used as a monetary instrument at that time. The so-called Hacksilber is found in more than thirty hoards in the Levant in the Iron Age Period. This can partly demonstrate that the fundamental concepts of money were established in the Near East long before the Greeks and the Lydians adapted them and, above all, transformed these into the form of coin, in the 6th century. This great transformation, as well as the vast historical question of the emergence of coinage was directly related to the evolution of institutions bound up with the emergence of the polis.
Źródło:
Acta Archaeologica Lodziensia; 2015, 61; 7-12
0065-0986
2451-0300
Pojawia się w:
Acta Archaeologica Lodziensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pacyfikacja i okupacja? Wybrane aspekty ateńskiej polityki wobec sprzymierzeńców z II Związku Morskiego
Pacification and Occupation? Selected Aspects of Athenian Policy towards its Allies in the Second Maritime League
Befriedung und Besetzung? Ausgewählte Aspekte der athenischen Politik gegenüber den Verbündeten des Zweiten Attischen Seebundes
Autorzy:
Duszyński, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2162158.pdf
Data publikacji:
2022-12-22
Wydawca:
Wojskowe Biuro Historyczne
Tematy:
Ateny
IV w. przed Chr.
II Związek Morski
garnizony
okupacja
dekret Arystotelesa
Athens
fourth century BC
Second Maritime League
garrisons
occupation
Aristotle’s Decree
Athen
4. Jahrhundert v. Chr
Zweiter Attischer Seebund
Garnisonen
Besatzung
Dekret des Aristoteles
Opis:
Niniejszy artykuł ma na celu próbę określenia charakteru ateńskich garnizonów w państwach członkowskich II Związku Morskiego (IV w. przed Chr.). Zagadnienie to wiąże się z szerszym problemem charakteru owego sojuszu, często postrzeganego przez współczesnych uczonych przez pryzmat swojego poprzednika (Związku Delijskiego z wieku V) jako instrument polityki imperialnej Aten. W takim wypadku placówki wojskowe w państwach członkowskich, oprócz zadań związanych z projekcją siły wobec przeciwników zewnętrznych, służyłyby również zagwarantowaniu dominacji hegemona związku nad sojusznikami. Ze współczesnego punktu widzenia mogłyby mieć zatem charakter okupacyjny, choć przepisy regulujące funkcjonowanie symmachii zawierały gwarancje mające uchronić jej członków przed takimi sytuacjami. W artykule nacisk został położony na zebranie wzmianek o wykorzystaniu garnizonów do ingerencji w sprawy wewnętrze sprzymierzonych poleis. Materiał źródłowy przynosi jednak dość skromną ilość podobnych informacji. Ponadto jego analiza sugeruje, że odpowiedzialność za przypadki nadużyć spoczywała raczej na konkretnych dowódcach ateńskich; trudno natomiast mówić o jednym „imperialnym” kursie w polityce ateńskiej.
This article is an attempt to determine the nature of the Athenian garrisons that were situated in other member states of the Second Maritime League (fourth century BC). This issue is related to the broader problem regarding the nature of this alliance, often perceived by modern scholars through the prism of its predecessor (the fifth century Delian League), as an instrument of Athens’ imperial policy. In this case, having military posts in other member states, in addition to tasks related to the projection of power against external opponents, would also serve to guarantee the dominance of Athens over its allies. From a modern point of view, they could therefore have an occupational character, although the regulations governing the functioning of the symmachy contained guarantees to protect its members from such situations. The article focuses on material that regards the use of garrisons to interfere in the internal aff airs of allied poleis. The source material, however, contains a rather modest amount of similar information. Moreover, the analysis suggests that responsibility for cases of abuse tended to lie with specific Athenian commanders; however, it is difficult to talk about one „imperial” course in Athenian politics.
In diesem Artikel soll der Versuch unternommen werden, den Charakter der athenischen Garnisonen in den Mitgliedsstaaten des Zweiten Attischen Seebundes (4. Jahrhundert v. Chr.) zu bestimmen. Die Fragestellung hängt mit dem umfassenderen Problem des Charakters dieses Bündnisses zusammen, das von modernen Wissenschaft lern oft durch das Prisma seines Vorgängers (des Delischen Bundes des 5. Jahrhunderts) als Instrument der imperialen Politik Athens betrachtet wird. In diesem Fall würden militärische Vorposten in den Mitgliedsstaaten neben ihrer Aufgabe der Machtprojektion gegen äußere Gegner auch dazu dienen, die Dominanz des Hegemons der Union über seine Verbündeten zu gewährleisten. Aus heutiger Sicht könnten sie daher einen Besatzungscharakter haben, obwohl die Regeln der Symmachie Garantien enthielten, die ihre Mitglieder vor solchen Situationen schützen sollten. Der Schwerpunkt des Aufsatzes liegt auf der Sammlung von Hinweisen auf den Einsatz von Garnisonen zur Einmischung in die inneren Angelegenheiten verbündeter Poleis. Das Quellenmaterial enthält jedoch nur eine recht bescheidene Menge ähnlicher Informationen. Darüber hinaus legt die Analyse nahe, dass die Verantwortung für Kompetenzüberschreitungen eher bei bestimmten athenischen Befehlshabern lag. Es ist hingegen schwierig, von einem einzigen „imperial” Kurs in der athenischen Politik zu sprechen.
Źródło:
Przegląd Historyczno-Wojskowy; 2022, XXIII (LXXIV), 4(282); 13-45
1640-6281
Pojawia się w:
Przegląd Historyczno-Wojskowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-5 z 5

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies