Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Ariel" wg kryterium: Temat


Tytuł:
Wszyscy jesteśmy Kalibanami: (post)kolonialne wizje latynoamerykańskiego podporządkowania
Autorzy:
Cholewińska, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/647430.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Ariel
Caliban
Latin American social and philosophical thought
José Rodó
Roberto Retamar
subalternity
postcolonialism
William Shakespeare’s The Tempest
Kaliban
socjologiczna i filozoficzna myśl Ameryki Łacińskiej
podporządkowanie
postkolonializm
Burza Williama Szekspira
Opis:
In 1900 José Rodó’s Ariel, an essay inspired by William Shakespeare’ The Tempest, was published and gained a lot of recognition among Latin American intellectuals. In 1971 Roberto Fernández Retamar disagreed with Rodó in his essay titled Caliban. In Retamar’s opinion Latin America’s symbol is not associated with spirituality and culture Ariel but Caliban, a slave who in the end turns against his master. In this context Caliban became a very interesting figure for postcolonial writers, who related him with their concept of the Other. This new way of thinking about the relationship between Tempest’s characters had a great impact on the idea of what it means to be Latin American, postcolonial and subaltern. 
Dla Retamara wszyscy Latynoamerykanie byli w głębi duszy „Kalibanami”. Badacze ze szkoły postkolonialnej preferowali szersze spojrzenie na symboliczne znaczenie tej postaci. Analizując podejście Szekspira do kwestii języka, wiedzy, seksualności i władzy, widzimy wyraźnie, że w swojej sztuce zawarł wszystkie te kwestie, na które szkoła postkolonialna zwraca najwięcej uwagi. Badacze latynoamerykańscy mieli niewątpliwie znaczący wkład w to, jakimi torami podążyły postkolonialne interpretacje Burzy. Zafascynowani jej bohaterami i ich wzajemnymi relacjami, nieustannie próbowali odnosić fikcyjny świat Burzy do tego rzeczywistego. José Rodó i Roberto Retamar położyli na tym polu największe zasługi – pierwszy nie wiedząc, do czego doprowadzi jego twórczość, drugi zaś świadomie, w duchu rodzącej się myśli postkolonialnej.
Źródło:
Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio I – Philosophia-Sociologia; 2015, 40, 1
2300-7540
0137-2025
Pojawia się w:
Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio I – Philosophia-Sociologia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wspólnota i stowarzyszenie – jak Rodó opowiada obie Ameryki
Autorzy:
Filipczak, Karolina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1833566.pdf
Data publikacji:
2020-03-10
Wydawca:
Mazowiecka Uczelnia Publiczna w Płocku
Tematy:
Ariel
Rodó
Tönnies
demokracja
wspólnota
stowarzyszenie
Ameryka Łacińska
democracy
community
society
Latin America
Opis:
DOI: 10.19251/sej/2019.10(4)Abstrakt Niniejszy artykuł poświęcony jest analizie eseju Ariel autorstwa José Enrique Rodó. Analiza ta skupia się na wydobyciu z tekstu i zaprezentowaniu dwóch modeli demokracji, które przedstawia Urugwajczyk – demokracji Stanów Zjednoczonych i postulowanej nowej demokracji Ameryki Łacińskiej. Analiza tych propozycji wykazać ma, że eseista jest autorem podejmującym w sposób interesujący problem wspólnoty i wspólnotowości. W tym celu autorka artykułu posłużyła się teorią Ferdinanda Tonniesa. Zaaplikowanie języka niemieckiego socjologa pozwala przepisać propozycję Rodó na język bardziej precyzyjny. Perspektywa ta dodatkowo umożliwia dostrzeżenie w Arielu nie tyle antydemokratyzm, o który tekst ten przez bardzo długo był oskarżany, co głęboką troskę o wspólnotę jako taką. Zaproponowana perspektywa pozwala także na lekturę Ariela poza schematem antagonizmu między Stanami Zjednoczonymi a Ameryką Łacińską, dzięki czemu udaje się uciec od problemu nieaktualności.
Źródło:
Społeczeństwo. Edukacja. Język; 2020, 10; 38-51
2353-1266
2449-7983
Pojawia się w:
Społeczeństwo. Edukacja. Język
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Transformations within (Existentialist) Invariance in Ariel by Marina Carr with Reference to John Millington Synge’s Riders to the Sea
Transformacje w (egzystencjalnej) niezmienności: analiza porównawcza Ariel Mariny Carr i Riders to the Sea Johna Millingtona Synge’a
Autorzy:
Koneczniak, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/37555754.pdf
Data publikacji:
2024
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
Carr, Marina
Ariel
Synge, John Millington
Riders to the Sea
analiza porównawcza
niezmienność
Carr
Marina; Synge
John Millington
comparison
invariance
existentialism
Opis:
This article is a comparative analysis of Marina Carr’s Ariel (2002) and John Millington Synge’s Riders to the Sea. The main research context comes from common critical treatments of Carr’s oeuvre within the scope of Synge’s influences. The plays discussed in this essay have not been subject to comparative studies before (to the best of the author’s knowledge). The main argument consists in examining the loci of invariance and their transformations with reference to themes, characters’ roles, and their relationships, which will be compared in terms of notions of necessity, generational suffering, reliance on the worldly, and death in the unknown realm, partly treated within existentialism.
Celem artykułu jest dokonanie analizy sztuki Ariel Mariny Carr i Riders to the Sea Johna Millingtona Synge’a. Twórczość Carr często traktowana jest jako kontynuacja dramaturgii Synge’a i utwory tej irlandzkiej dramatopisarki są analizowane w odniesieniu do dramatów Synge’a. Porównanie Ariel i Riders to the Sea wydaje się jednak tematem, który wciąż warto podejmować i wykazywać aspekty niezmienności i ich transformacji. Omówione porównania dotyczą takich motywów, jak: konieczność, pokoleniowe cierpienie, poleganie na doczesności oraz śmierć w nieznanej przestrzeni. Zostaną one częściowo potraktowane w swoim ogólnym odniesieniu do egzystencjalizmu.
Źródło:
Perspektywy Kultury; 2024, 45, 2; 213-230
2081-1446
2719-8014
Pojawia się w:
Perspektywy Kultury
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Testing the Limits of Anaphoric Distance in Classical Arabic: a Corpus-Based Study
Autorzy:
Jarbou, Samir O.
Migdadi, Fathi
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/969625.pdf
Data publikacji:
2012-12-01
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
anaphora
anaphoric distance
word boundaries
Classical Arabic
Ariel's Accessibility Scale
Opis:
One of the central aims in research on anaphora is to discover the factors that determine the choice of referential expressions in discourse. Ariel (1988; 2001) offers an Accessibility Scale where referential expressions, including demonstratives, are categorized according to the values of anaphoric (i.e. textual) distance that each of these has in relation to its antecedent. The aim of this paper is to test Ariel’s (1988; 1990; 2001) claim that the choice to use proximal or distal anaphors is mainly determined by anaphoric distance. This claim is investigated in relation to singular demonstratives in a corpus of Classical Arabic (CA) prose texts by using word count to measure anaphoric distance. Results indicate that anaphoric distance cannot be taken as a consistent or reliable determinant of how anaphors are used in CA, and so Ariel’s claim is not supported by the results of this study. This also indicates that the universality of anaphoric distance, as a criterion of accessibility, is defied.
Źródło:
Research in Language; 2012, 10, 4; 423-444
1731-7533
Pojawia się w:
Research in Language
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies