Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Apostołowie" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-12 z 12
    Tytuł:
    Chrystus i apostołowie jako fundament Kościoła
    Autorzy:
    Szlaga, Jan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1165931.pdf
    Data publikacji:
    1971
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Kościół
    apostołowie
    fundament
    Church
    Apostles
    foundation
    Opis:
    Allen Texten, die im Neuen Testament die Fundamentsymbolik enthalten, ist gemein die Idee der Kirche. Das Bild vom Fundament ist ziemlich häufig im Neuen Testament; man bezeichnet mit diesem Symbol so Jesus wie auch die Zwölf, und zwischen den letzten im Besonderen Petrus. Es scheint; dass als Grundlage der Benutzung der Fundamentsymbolik in den ekklesialen Texten des Neuen Testaments die Idee des neuen Bundes, den Christus im Namen des neuen Gottesvolkes geschlossen hat, liegt. Deshalb ist er das erste und wichtigste Fundament der ganzen Struktur der Kirche. In Jesu Person begann die Idee des neuen Bundes sich zu verwirklichen; auch nach seiner Aufersteheung hörte er nicht auf die erste Person in der Kirche zu sein. Die Situation ist aber dann um soviel geändert, das gemäss seiner Bestätigungen, die Funktion der Vermittelung zwischen Gott und dem Gottesvolk des neuen Bundes nun von den Aposteln selbständig ausgerichtet wurde. Von Jesu gesandt, so wie er vom Vater gesandt worden war, haben sie in den einzelnen Gemeinden die Funktion des Fundaments der Kirche übergenommen. Ausgezeichnet in dieser Mission war Petrus, dessen Vorrechte nicht nur das evangelizierende Gottesvolk betrafen, sondern auch das Kollegium der Zwölf, die Pflichten für die Apostel und die Gläubigen; für die Apostel ist es die Treue den staments ist also ein Gottesvolk am strengsten so mit Christus wie auch mit den Aposteln, den Mittlern in der Realisation des neuen Bundes, vereinigt. Die ehrenvolle Vereinigung mit Christus — dem unersetzbaren Fundament — bestimmt auch die Pflichtne für die Apostel und die Gläubigen; für die Apostel ist es die Treue den Aufträgen Christi zu bewahren und nur seine Botschaft zu verkündigen. Von den Gläubigen, die auf dem Fundament der Apostel-Propheten aufgebaut sind, verlangt es eine unaufhörliche gemeinschaftliche Sorgfalt um das Wachstum der Kirche, die Dank der gemeinsam en Bemühung aller Gläubigen zu einem heiligen Tempel im Herrn wächst.
    Źródło:
    The Biblical Annals; 1971, 18, 1; 113-130
    2083-2222
    2451-2168
    Pojawia się w:
    The Biblical Annals
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Przepowiadanie apostolskie w tajemnicy objawienia Bożego
    The apostolic proclamation in the mystery of the revelation of God
    Autorzy:
    Królikowski, Janusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/469676.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
    Tematy:
    słowo Boże
    objawienie
    przepowiadanie
    apostołowie
    Kościół
    word of God
    revelation
    proclamation
    Apostles, Church
    Opis:
    Przepowiadanie, zarówno Chrystusa, jak i apostołów, stanowi kluczowy element objawienia Bożego. Sobór Watykański II w konstytucji Dei Verbum dokonał najpierw ścisłego połączenia wydarzeń i słów w tajemnicy objawienia Bożego, a potem dowartościował słowo wyjaśniające, którego szczególną formą jest przepowiadanie. Soborowa konstytucja skłania nas zatem do refleksji nad teologicznym znaczeniem „przepowiadania apostolskiego”, wychodząc przede wszystkim od jego specyfiki – „jedyności”, którą ukazuje i poniekąd kodyfikuje początek tego przepowiadania w czasach apostolskich, a następnie do określenia jego znaczenia w życiu Kościoła oraz wpływu „normatywnego” na wszelkie przepowiadanie w Kościele. Niniejszy artykuł proponuje kilka wstępnych uwag teologicznych odnośnie do przepowiadania apostolskiego, które w dalszej perspektywie pokazują także specyfikę i znaczenie wszelkiego przepowiadania w Kościele.
    The teaching of Christ and the Apostles is the key element of the revelation of God. Vatican II clearly connected the events and the words in the mystery of the revelation of God in the Dogmatic Constitution Dei Verbum, and later enhanced the importance of the explanatory word of which a proclamation is the special form. Therefore, the dogmatic constitution inspires us to reflect on the theological meaning of “the apostolic proclamation”. It begins in its specific “singular” character which points out and somehow codifies the beginning of the proclamation in the times of the Apostles. Then, it defines its meaning in the life of the Church and its “normative” influence on every proclamation within the Church. This article presents several introductory theological remarks that refer to the apostolic proclamation which, in the longer perspective, show the specific character and the meaning of the entire proclamation within the Church.
    Źródło:
    Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie; 2018, 25; 27-35
    1230-0780
    2719-4337
    Pojawia się w:
    Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Jezus Chrystus – pierwszy powołany i powołujący
    Jesus Christ – first called and calling
    Autorzy:
    Demitrów, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/40020703.pdf
    Data publikacji:
    2023-03-01
    Wydawca:
    Wyższe Seminarium Misyjne Księży Sercanów
    Tematy:
    powołanie
    Sługa Pański
    uczniowie
    apostołowie
    odejście
    vocation
    Servant of the Lord
    disciples
    apostles
    departure
    Opis:
    Rzeczywistość powołania zakłada istnienie osoby wołającej i wołanej, jak również pozytywnej odpowiedzi w formie przyjęcia wołania i podjęcia wynikających z niego konsekwencji. Jezus Chrystus, będąc zarazem Synem Bożym, w swoim człowieczeństwie doświadczył rzeczywistości powołania ze strony Boga. Dane ku jej poznaniu zawarte są w pismach prorockich Starego Testamentu, zwłaszcza w Pieśniach o Słudze Pańskim, które – poddane podejściu kanonicznemu w lekturze Pisma Świętego – dostarczają wymownego klucza w odczytaniu realizacji misji Jezusa w Nowym Testamencie. Równocześnie teksty Nowego Testamentu zawierają świadectwa, w których to sam Chrystus powołuje konkretnych ludzi, jednak z różnym skutkiem: natychmiastowego pójścia za Nim, odmowy w podjęciu wezwania czy stawiania wstępnych warunków. Również u samych powołanych, którzy natychmiast odpowiedzieli na wezwanie, pojawiła się niewierność i opuszczenie Jezusa w godzinie próby krzyża. Rzeczą znamienną jest fakt, że po swoim zmartwychwstaniu Pan Jezus powtórnie ich wezwał i potwierdził ich misję apostolską.
    The reality of a vocation presupposes the existence of a person calling and being called, as well as a positive response in the form of accepting the call and taking up the consequences that follow. Jesus Christ, being at the same time the Son of God, in his humanity, experienced the reality of vocation on the part of God. The data for its knowledge are contained in the prophetic writings of the Old Testament, especially in the Songs of the Servant of the Lord, which, when subjected to a canonical approach in the reading of Scripture, provide an eloquent key in reading the realisation of Jesus' mission in the New Testament. At the same time, the New Testament texts contain testimonies in which it is Jesus himself who calls specific people, but with varying results: immediate following, refusal to take up the call or the imposition of preconditions. Also in the very people called, who immediately responded to the call, there was infidelity and abandonment of Jesus in the hour of the trial of the cross. It is significant that after his resurrection, the Lord Jesus called them again and confirmed their apostolic mission.
    Źródło:
    Sympozjum; 2022, 2(43); 11-52
    2543-5442
    Pojawia się w:
    Sympozjum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Autorytet Apostołów w Kościele pierwotnym w świetle Drugiego Listu św. Piotra
    Authority of the Apostles in the Early Church in the Light of the Second Epistle of Peter
    Autorzy:
    Mickiewicz, Franciszek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/494998.pdf
    Data publikacji:
    2018-06-30
    Wydawca:
    Towarzystwo Naukowe Franciszka Salezego
    Tematy:
    Drugi List św. Piotra
    apostołowie
    św. Piotr
    św. Paweł
    the Second Epistle of Peter
    apostles
    St. Paul
    Opis:
    W artykule tym są poddane analizie teksty, w których autor Drugiego Listu św. Piotra, występując przeciwko nauce fałszywych proroków, ukazuje autorytet apostołów we wspólnocie Kościoła. Najpierw we wstępie do swego listu (2P 1,1) Piotr nazywa siebie sługą i apostołem Jezusa Chrystusa, co oznacza, że należy on do kręgu osób najściślej związanych ze Zbawicielem. Dalej oświadcza, że on i inni apostołowie są naocznymi świadkami wielkości Jezusa Chrystusa, która została im najpełniej objawiona w czasie Jego przemienienia na „górze świętej” (1,16-18). Na koniec zaś poucza chrześcijan, że powinni być wierni nauce apostolskiej, przekazanej przez św. Pawła, gdyż jest ona fundamentem prawdziwej wiary i moralności, a przez to jest bezpieczną drogą do zbawienia (3,15-16).
    The present article undertakes an analysis of texts in which the author of the Second Epistle, acting against the teachings of false prophets, reveals the authority of the Apostles in the community of the Church. First in the foreword to his letter (2P 1,1), Peter calls himself a servant and apostle of Jesus Christ, which means that he belongs to the group of people most closely connected with the Savior. Further on, Peter states that he and the other apostles are eyewitnesses of the majesty of Jesus Christ, which was revealed to them during His transfiguration on the “sacred mountain” (1,16-18). Finally, he commands Christians that they should be faithful to the apostolic teachings of St. Paul, because it is the foundation of true faith and morality, and thus is a safe path to salvation (3,15-16).
    Źródło:
    Seminare. Poszukiwania naukowe; 2018, 39, 2; 11-21
    1232-8766
    Pojawia się w:
    Seminare. Poszukiwania naukowe
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Apostolic Mirror of the Hussite Image
    Apostolskie zwierciadło wizerunku husyckiego
    Autorzy:
    Nowakowski, Paweł F
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/560414.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    apostołowie
    husytyzm
    Jednota Braterska
    Judasz Iskariota
    Wawrzyniec z Brzezowej
    apostles
    hussitism
    the Unity of Brethren
    Judas Iscariot
    Vavřinec z Březove
    Opis:
    The aim of the article is to show how the Hussites referred the apostolic pattern to themselves. One of the fields where such an attitude may be observed is the liturgy of the hussite radicals described by Vavřinec z Březove – which at least intended to replicate the Last Supper, and the general conviction about the necessity of communion under both kinds to salvation. Another field is the repeated and fierce discussion over the role of Judas Iscariot and the meaning of being the true apostle. The will to be the new apostles among Christians seduced by evil was so strong among the reformers, that the new generations took over the idea and confronted it with their forerunners.
    Celem artykułu jest ukazanie sposobu, w jaki husyci odnosili do siebie wzorzec apostolski. Jest to zauważalne na polu liturgii – husyccy radykałowie, jak podaje Wawrzyniec z Brzezowej, starali się powielać formę znaną z Ostatniej Wieczerzy. Także podzielane powszechnie wśród reformatorów przekonanie o konieczności komunii pod dwiema postaciami do zbawienia wskazuje na tę zależność. Innym polem, gdzie można ją dostrzec, są ostre i zawzięte dyskusje na temat roli Judasza Iskarioty i tego, co oznacza bycie prawdziwym apostołem. Wreszcie pragnienie stania się nowymi apostołami wśród chrześcijan zwiedzionych przez zło okazuje się tak silne wśród reformatorów, że kolejne pokolenia przejmują je i przeciwstawiają swoim poprzednikom.
    Źródło:
    Folia Historica Cracoviensia; 2017, 23/1; 177-191
    0867-8294
    Pojawia się w:
    Folia Historica Cracoviensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The beginnings of Christianity in Cyprus. Religious and cultural aspects
    Początki chrześcijaństwa na Cyprze. Religijne i kulturalne aspekty
    Autorzy:
    Burkiewicz, Łukasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/560317.pdf
    Data publikacji:
    2017-06-30
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    St. Barnabas
    St. Paul
    St. Lazarus
    St. Mark
    Cyprus
    Christianity
    apostles
    św. Barnaba
    św. Paweł z Tarsu
    św. Łazarz
    św. Marek
    Cypr
    chrześcijaństwo
    apostołowie
    Opis:
    The history of Christianity in Cyprus has a long and beautiful tradition, whose beginnings are connected with four important figures: Saint Lazarus and apostles Paul, Barnabas and Mark. The apostles came to Cyprus in the first half of the 1st century, when the island was under the Roman rule. According to tradition, by preaching God’s Word they became the founders of the Cypriot Church. Their mission was not an easy one, and the pressure of the indignant Jewish community led to the capture of Paul in Paphos and his consequent whipping at the whipping post. The post can still be seen today among the ruins of the church of Agia Kyriaki Chrysopolitissa. Barnabas sacrificed his life for his faith: he was captured in Salamis, and then burnt at the stake by a Jewish mob. Roman Proconsul Quintus Sergius Paulus became the first important Roman official who converted to Christianity, and Cyprus became the first Roman province which adopted Christianity. Tradition also links Saint Lazarus with the island: allegedly, after being miraculously resurrected by Jesus in Bethany, he came to Cyprus, where he became a bishop and where he preached God’s Word and converted pagans into Christianity for the next 30 years.
    Historia chrześcijaństwa na Cyprze posiada długą i piękną tradycję, a jej początki są związane z czterema ważnymi dla kościoła postaciami: św. Łazarza oraz apostołów Pawła, Barnaby oraz Marka. W pierwszej połowie I wieku n.e. na Cypr, pozostający pod panowaniem rzymskim, przybyli apostołowie Paweł, Barnaba i Marek, którzy głosząc Słowo Boże stali się w myśl tradycji założycielami Kościoła cypryjskiego. Misja ta nie była łatwa, a presja oburzonej gminy żydowskiej, spowodowała, że Paweł został pojmany w Pafos i ukarany biczowaniem, przywiązany do pręgierza, który do dzisiaj można oglądać wśród ruin bazyliki Agia Kyriaki Chrysopolitissa. Barnaba poświęcił swoje życie. Został pojmany w Salamis, a następnie spalony na stosie przez żydowski tłum. Tradycja łączy również z wyspą Łazarza, który po cudownym wskrzeszeniu przez Jezusa w Betanii, przybył na Cypr głosić Słowo Boże, gdzie mieszkańcy obrali go biskupem i przez następne 30 lat nauczał i nawracał pogan na chrześcijaństwo.
    Źródło:
    Folia Historica Cracoviensia; 2017, 23/1; 13-36
    0867-8294
    Pojawia się w:
    Folia Historica Cracoviensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Unknown apostles of the grassroots mission in Gothic Dacia in the light of The Passion of St. Sabbas the Goth
    Nieznani apostołowie misji oddolnej w gockiej Dacji w świetle Opisu męki św. Saby Gota
    Autorzy:
    Kałużny, Józef Cezary
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/560406.pdf
    Data publikacji:
    2017-06-30
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    unknown apostles
    the Christianization of Goths
    the Passion of St. Sabbas the Goth grassroots Christianization
    bottom-up Christianization
    apostołowie
    chrystianizacja Gotów
    męczeństwo św. Saby Gota
    chrystianizacja oddolna
    Opis:
    It is commonly held that the Christianization of the Gothic environment in the second half of the 4th century is a result of a large-scale operation carried out by Ulfila and his disciples – universal Christianization recognized by Gothic authorities. However, in this study attention is drawn to the fact that earlier missionary activities, referred to here as ‘grassroots Christianization,’ had already been of great significance since the second half of the 3rd century. The bottom-up mission involved spreading the Gospel in the Gothic community in a rather spontaneous way, by slaves captured by Goths in the Empire, in successive generations of their descendants (the case of Ulfila), or even heresiarchs seeking refuge outside the Empire. The process was frequently elusive, due to the lack of clear records of those activities in archaeological sources or writings, with the notable exception of credible testimony in the form of “The Passion of St. Sabbas the Goth’, a document which became the basis for the analysis conducted by the author. The source suggests that Christianization was also a bottom-up phenomenon and had reached the ‘plebeian’ environment of Goths much earlier, bearing fruit in the form of an active Church community and preparing the Gothic world for late 4th century missionaries. Thus, it was not merely a spectacular act of the apostolic mission of bishop Ulfila or his successors, but also of such apostles as Sabbas the Goth, presbyter Gutthikas, Harpyla the monk or other apostles of the grassroots mission whose names today we are unable to mention.
    Przyjęło się uważać, że chrystianizacja w środowisku gockim drugiej połowie IV wieku to efekt prowadzonej na wielką skalę – m.in. przez Wulfilę i jego uczniów – chrystianizacji powszechnej uznanej przez władze Gotów. Jednak w niniejszym opracowaniu zwraca się uwagę na to, że duże znaczenie miały również wcześniejsze – prowadzone od drugiej połowy III wieku – działania ewangelizacyjne nazwane tu chrystianizacją oddolną. Misja oddolna związana była z przenikaniem Dobrej Nowiny do społeczności gockiej w sposób dość spontaniczny – m.in.: wraz z niewolnikami gockimi, pochodzącymi z cesarstwa, w kolejnych pokoleniach ich potomkami (casus Wulfili), czy wręcz herezjarchami szukającymi schronienia poza granicami Imperium – i częstokroć nieuchwytny, ze względu brak wyraźnej recepcji tych działań w źródłach archeologicznych, czy tekstach pisanych. Chlubny wyjątek w tym względzie stanowi wiarygodne świadectwo jakim jest: Opis męki świętego Saby Gota, dlatego dokument ten stał się podstawa prowadzonej w przez autora analizy. Z źródła wynika bowiem, że chrystianizacja, był również zjawiskiem oddolnym i dotarła do „plebejskiego” środowiska Gotów znacznie wcześniej, wydając owoce w postaci funkcjonującej wspólnoty Kościoła i przygotowując świat gocki na misjonarzy końca IV wieku. Zatem nie był to jedynie akt spektakularnej i prowadzonej z ogromnym rozmachem apostolskiej misji biskupa Wulfili, tudzież jego następców, ale również takich apostołów jak omawiany przez nas Saba Got, wzmiankowany prezbiter Gutthikas, mnich Harpyla, czy inni nieznani nam dziś z imienia apostołowie misji oddolnej.
    Źródło:
    Folia Historica Cracoviensia; 2017, 23/1; 37-60
    0867-8294
    Pojawia się w:
    Folia Historica Cracoviensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Servants of the devil or protectors of Christianity and apostles among pagans? Shaping the image of Poland and Poles in the context of steps taken by Wladyslaw II Jagiello’s diplomacy against ‘Satira’ by John Falkenberg
    Słudzy diabła, czy obrońcy chrześcijaństwa i apostołowie pogan? Kształtowanie wizerunku Polski i Polaków w świetle działań dyplomacji Władysława Jagiełły przeciw „Satyrze” Jana Falkenberga
    Autorzy:
    Graff, Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/560466.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    Satira by John Falkenberg
    the Council of Constance
    Wladyslaw Jagiello
    Paul Włodkowic
    apostles of Europe
    „Satyra” Jana Falkenberga
    sobór w Konstancji
    Władysław Jagiełło
    Paweł Włodkowic
    apostołowie Europy
    Opis:
    The author analyses the legal action of the Polish delegation against the Satira by Dominican friar John Falkenberg, which appeared at the Council of Constance (1414–1418). In his work, Falkenberg called for the extermination of the Polish nation as well as the king Wladyslaw Jagiello. He announced that those who would achieve this aim would attain salvation. The Polish delegation, especially Paul Włodkowic and archbishop Nicolas Trąba, made efforts aimed at the recognition of the Dominican’s work as heretical. Falkenberg was arrested and his work was condemned by the Commission of Faith, however it was not recognized as heretical. The new pope Martin V, in turn, did not want the verdict of the commission to become a resolution of the Council. In response, Poles, despite the threat of anathema, at the last session of the Council, appealed against the Satira to the next council, which undermined the authority of the pope. In the article, the author shows the factors which prevented Poles from achieving complete success in the Falkenberg case. He addresses the question whether the determination of the Polish envoys in the defence of honour of their ruler and state in the final days of the council brought positive results in the years after the council. The author gives consideration to the question whether the actions of Polish diplomacy against ‘Satira’ combined with other steps on the international forum contributed to a certain extent to creating Jagiello’s image as the last apostle of the barbarian Europe.
    W trakcie obrad soboru w Konstancji (1414–1418) Władysław Jagiełło był oczerniany przez krzyżacką propagandę i jej sprzymierzeńców, co skutkowało tym, że wielu poddawało w wątpliwość autentyczność jego nawrócenia. Z drugiej strony wśród niektórych ojców soborowych władca ten był postrzegany jako król arcychrześcijański, apostoł Litwy i Żmudzi. W tym kontekście autor analizuje prawne działania polskiej delegacji przeciw „Satyrze” dominikanina Jana Falkenberga, która pojawiła się na soborze. Falkenberg wzywał w niej do eksterminacji narodu polskiego i króla Władysława Jagiełły. Ci, którzy to uczynią, mieli mieć zapewnione zbawienie. Polska delegacja, a szczególnie Paweł Włodkowic i arcybiskup Nicolas Trąba próbowali doprowadzić do uznania pisma dominikanina za heretyckie. Falkenberga co prawda aresztowano, a komisja wiary potępiła jego dzieło, ale nie uznała go za heretyckie. Natomiast nowy papież Marcin V nie chciał, aby ten wyrok komisji stał się uchwałą soborową. Dlatego Polacy, mimo groźby klątwy papieskiej, na ostatniej sesji soboru złożyli apelację w sprawie „Satyry” do kolejnego soboru, co godziło w autorytet władzy papieża. Autor w artykule pokazuje czynniki, które przeszkodziły Polakom w odniesieniu pełnego sukcesu w sprawie Falkenberga. Stara się także odpowiedzieć na pytanie, czy determinacja polskich posłów w ostatnich dniach soboru w obronie honoru swojego władcy i państwa przyniosła pozytywne efekty, również w kolejnych latach po zakończeniu concilium. Autor zastanawia się także, czy działania polskiej dyplomacji przeciw „Satyrze” w połączeniu z innymi akcjami na forum międzynarodowym przyczyniły się do budowania wizerunku Jagiełły jako ostatniego apostoła barbarzyńskiej Europy.
    Źródło:
    Folia Historica Cracoviensia; 2017, 23/1; 143-176
    0867-8294
    Pojawia się w:
    Folia Historica Cracoviensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wiara, kult i kultura jako istotne elementy w misyjnej działalności świętych Cyryla i Metodego
    Faith, Cult and Culture as Essential Elements in the Missionary Activity of Sts. Cyril and Methodius
    Autorzy:
    Leśniewski, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/420229.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Tematy:
    Święci Cyryl i Metody
    Apostołowie Słowian
    Słowo Boże
    wiara kult
    chrześcijańska kultura
    misje
    Sts Cyril and Methodius
    Apostles of the Slavs
    the Word of God
    Faith
    Cult
    Christian Culture
    Missions
    Opis:
    Sts. Cyril and Methodius, the Apostles of the Slavs, for many centuries have been in the interest of the whole Christian world. This article is an attempt of presenting the vital connection between Christian faith, liturgical cult, and culture on the basis of the Byzantine mission addressed to the Slavs, which was led in the second half of 9th century. Starting from the comparison of the missionary methods used by the Christian East and West in the Middle Ages, then we will turn our attention to Sts. Cyril’s and Methodius’ unique contribution to the proclamation of Christ among the Slavs. In this missionary work, of the great importance was the creation of a new alphabet, and the use of the Slavic language in the proclamation of the Good News, as well as translations of the Bible and liturgical books into Slavonic. The rootedness in the Byzantine liturgical tradition, and drawing from the treasury of the Eastern Roman Empire contributed in a creative and very original way to the formation of the native Slavic culture. In the final part of article there is posed the problem of the effective proclamation of the Good News in the contemporary world in relation to the Cyrillo-Methodian model of mission.
    Źródło:
    ELPIS; 2013, 15; 33-42
    1508-7719
    Pojawia się w:
    ELPIS
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Święty Paweł w twórczości Norwida
    St Paul in Norwid’s work
    Autorzy:
    Komorowska, Agnieszka
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/16729469.pdf
    Data publikacji:
    2020-05-05
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Piotr Marchewka
    Paweł z Tarsu
    teologia
    literaturoznawstwo
    Salem
    filozofia
    Biblia
    biblistyka
    apostołowie
    biografia
    epistolografia
    Corpus Paulinum
    chrześcijaństwo
    Dwa męczeństwa
    interdyscyplinarność
    romantyczny bohater męczennik
    Paul of Tarsus
    theology
    study of literature
    philosophy
    Christianity
    Bible
    biblical studies
    apostles
    biography
    letter-writing
    Romantic hero-martyr
    interdisciplinary study
    Opis:
    The review is a look at the book Z romantycznych rodowodów biblijnych. Apostoł Paweł w twórczości Cypriana Norwida (From the Romantic Biblical Origins. St Paul the Apostle in Cyprian Norwid's Work) as an inter-disciplinary publication showing the author's great competence in all the problems he tackles, with theology and study of literature at the head. In the background the question appears about the method accepted by Piotr Marchewka, which may seem complicated to an average reader, but his style of shaping the text (the “case” one) is clear and harmonious enough to make the seemingly formal text a nice reading. Numerous references, digressions and penetrating analyses of Dwa męczeństwa (Two martyrdoms) and Salem consistently lead to the finale that is a convincing suggestion of an explanation of Norwid's fascination with the figure of St Paul.
    Źródło:
    Studia Norwidiana; 2012, 30; 245-253
    0860-0562
    Pojawia się w:
    Studia Norwidiana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Teologia natchnienia z perspektywy posłania Syna i Ducha Świętego
    The Theology of Inspiration from the Perspective of the Missions of the Son and the Holy Spirit
    Autorzy:
    Zatwardnicki, Sławomir
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/20434363.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Papieski Wydział Teologiczny we Wrocławiu
    Tematy:
    biblical inspiration
    theology of inspiration
    divine revelation
    theology of revelation
    the missions of the Son
    the missions of the Holy Spirit
    Christology of the word of God
    pneumatology of the word of God
    hagiographer
    apostolic men
    Acts of the Apostles
    theology of the Eucharist
    incarnational analogy
    natchnienie biblijne
    teologia natchnienia
    objawienie Boże
    teologia objawienia
    posłanie Syna
    posłanie Ducha Świętego
    chrystologia słowa Bożego
    pneumatologia słowa Bożego
    hagiograf
    mężowie apostolscy
    Apostołowie
    teologia Eucharystii
    analogia inkarnacyjna
    Opis:
    W artykule zaprezentowano wybrane aspekty teologii natchnienia i teologii objawienia opracowane z perspektywy teologii dogmatycznej. Za klucz prowadzonej refleksji przyjęto nierozdzielne misje Syna i Ducha Świętego. Wzięto pod uwagę, że natchnienie i objawienie winny być rozróżnione, ale nie rozdzielone. Wykorzystano wzajemne powiązania tajemnic wiary między sobą (nexus mysteriorum). Na pierwszy plan wysunięto natchnienie autorów Nowego Testamentu będące rezultatem kulminacyjnych wydarzeń zbawczych i objawieniowych związanych ze Wcieleniem, Paschą i Zesłaniem Ducha Świętego. Uwzględniono również związek hagiografów z Kościołem, dla którego Lud Boży Starego Przymierza był typem. Najpierw została zaprezentowana chrystologia słowa i pneumatologia słowa wyprowadzona z analogii inkarnacyjnej. Kolejno podjęto kwestie więzi Apostołów z hagiografami (nazywanych w Dei verbum „mężami apostolskimi”) i ich partycypacji w posłaniach Syna i Ducha Świętego. W ostatniej części ukazano znaczenie Eucharystii, w której kontynuowana jest samo-komunikacja Trójjedynego Boga, dla teologii natchnienia.
    This article presents selected aspects of the theology of inspiration and the theology of revelation developed from the perspective of dogmatic theology. As a key for reflection the inseparable missions of the Son and the Holy Spirit were taken. It was considered that inspiration and revelation should be distinguished, but not separated. Account was also taken of the interrelations of the mysteries of faith (nexus mysteriorum). To the fore came the inspiration of the New Testament authors resulting from the crucial salvific and revelatory events associated with the Incarnation, Pascha and Pentecost. The relationship of the hagiographers to the Church, for which the People of God of the Old Covenant was a type, was also considered. The text first presents the Christology of the Word and the pneumatology of the Word derived from the incarnational analogy. Subsequently, the relationship of the Apostles to the hagiographers (called “apostolic men” in Dei verbum) and their participation in the missions of the Son and the Holy Spirit are addressed. The final part shows the importance of the Eucharist, in which the self-communication of the Triune God continues, for the theology of inspiration.
    Źródło:
    Wrocławski Przegląd Teologiczny; 2022, 30, 2; 87-112
    2544-6460
    Pojawia się w:
    Wrocławski Przegląd Teologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-12 z 12

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies