Temat: Anna Iwanowna - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Religious policies of Anna Ivanovna
Polityka religijna Anny Iwanowny
Autorzy:: Drozdek, Adam
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1917708.pdf
Data publikacji:: 2018-12-11
Wydawca:: Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:: Anna Ivanovna
Orthodoxy
Old Believers
Anna Iwanowna
prawosławie
starowiercy
Opis:: Anna Iwanowna była carycą w latach 1730-1740. Proces demontażu autorytetu kościoła, który rozpoczął się za Piotra I w 1700 r. był kontynuowany podczas panowania Anny. Duchowni byli traktowani jako urzędnicy służący interesowi państwa poprzez ich duchową służbę, jako urzędnicy rządowi, których najwyższym obowiązkiem była służba carycy. Życie kościelne zostało zakłócone, jego rola duchowa uległa zmniejszeniu, a duchowieństwo było karane surowymi środkami. Prawosławie była obowiązkową religią. Nawrócenie się na inne wyznania było karalne. Kontynuowana była polityka dyskryminacyjna Piotra I wobec starowierców. Anna poświęcała się głównie rozrywce i zabawom, a wszystko inne zeszło na dalszy plan w tym jej zaangażowanie w sprawy państwa, a także jej osobiste życie duchowe.
Anna Ivanovna was an empress of Russia in 1730-1740. The process of dismantling the authority of the church that started under Peter in 1700 was continued during Anna’s reign. The clergy were treated as civil servants serving the interest of the state through their spiritual service, as governmental clerks whose highest obligation was to the empress. The ecclesiastical life was disrupted, its spiritual role diminished, and the clergy was whipped to submission by harsh means. Orthodoxy was a mandatory religion. Conversion to other faiths was punishable. Peter’s discriminatory policies against Old Believers were continued. Anna herself was devoted to entertainment and everything else took the second place including her involvement in the affairs of the state as well as her personal spiritual life.
Źródło:: ELPIS; 2018, 20; 17-24
1508-7719
Pojawia się w:: ELPIS
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: U źródeł zjawiska odwoływania się do potencji ościennych w polskich sporach wewnętrznych – casus roku 1730
At the Origins of the Appealing to Neighbouring Powers in Internal Polish Disputes – the Case of the Year 1730
Autorzy:: Kosińska, Urszula
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/654063.pdf
Data publikacji:: 2019
Wydawca:: Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:: Rzeczpospolita Polska XVIII w.
Rosja XVIII w.
dyplomacja polska w XVIII w.
prymas Teodor Potocki
Anna Iwanowna
August II
misja Antoniego Potockiego do Moskwy
sejm 1730
Polish-Lithuanian Commonwealth in the 18th century
Russia of the 18th century
Polish diplomacy in the 18th century
Primate Teodor Potocki
Anna Ivanovna
Antoni Potocki’s mission to Moscow
1730 Sejm
Opis:: Tekst, poświęcony misji Antoniego Potockiego do carycy Anny Iwanowny w imieniu prymasa Teodora Potockiego z VII–VIII 1730 r., ukazuje proces utrwalania praktyki odwoływania się w polskich sporach wewnętrznych do pośrednictwa Rosji, a tym samym stopniowej utraty suwerenności przez Rzeczpospolitą.
In 1730, on behalf of Primate Teodor Potocki, his nephew Antoni, Pantler of Lithuania, went to Moscow. Under the guise of congratulating his cousin Anna Ivanovna on her accession to the throne, the primate gave her a memorial in which he denounced the alleged plans for the partition, absolutism and succession of King Augustus II, hostile to the Commonwealth. In fact, the mission’s goal was to obtain Russia’s support in the fight against the king for the distribution of the offices of hetman, and especially the office of Grand Hetman of the Crown, which the king intended for Stanisław Poniatowski. Antoni Potocki also presented the empress his own secret “Points”. Under the guise of efforts to fulfil Russian obligations in the case of Livonia and Courland, he held talks in Moscow about the takeover by the Potockis of the estates Hory Horki in Lithuania bought by A. Menshikov some time ago. In public matters, he received empty promises, only in favour of his private demands. He also received help from Russia in the process of destroying the Grodno Sejm of 1730. Under the guise of supporting his “relatives”, the empress achieved her overarching goal, which was to maintain the anarchic status quo in the Commonwealth. The curse of Potocki’s mission shows the mechanisms contributing to the consolidation in public life of the Saxon times of the practice of appealing by the Polish elite to Russia’s mediation in internal disputes, and thus to the gradual loss of sovereignty. The annexes present the texts of both secret memorials forwarded to empress by A. Potocki.
В 1730 г. в Москву направился от имени примаса Теодора Потоцкого его племянник Антоний, литовский стольник. Под предлогом поздравить свою кузину Анну Ивановну по случаю вступления на российский престол, примас передал ей письмо, в котором разоблачал, вражеские Речи Посполитой, мнимые планы короля Августа II касательно раздела страны, абсолютистской власти и престолонаследия. В действительности, целью посольства было получение поддержки России в борьбе против короля за распределение гетманских чинов, особенно Великой коронной булавы, которую король предназначил, минуя Пилявитов, для Станислава Понятовского. А. Потоцкий представил императрице также собственные тайные «Пункты». Под предлогом хлопотания за выполнение российских обязательств по Ливонии и Курляндии, Потоцкий вел в Москве переговоры о завладении Потоцкими, купленным когда-то А. Меншиковым имением Горы-Горки в Литве. Ответом на публичные дела были пустые обещания, зато российская сторона положительно отнеслась к его личным требованиям. Потоцкий получил также помощь России в процессе уничтожения Гродненского сейма 1730 г. Под предлогом поддержки «родственников» императрица осуществила свою высшую цель, которой, уже давно, была поддержка в Речи Посполитой анархического статус-кво. История миссии Потоцкого показывает механизмы, способствовавшие укреплению в общественной жизни саксонских времен практики обращения польских элит к посредничеству России во внутренних спорах, тем самым постепенной потери суверенитета. В приложениях публикуются тексты обоих тайных посланий, переданных императрице А. Потоцким.
Źródło:: Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej; 2019, 54, 1; 5-26
2353-6403
1230-5057
Pojawia się w:: Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki