Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Anastasius" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-10 z 11
Tytuł:
Lilingis, the Bastard Half-Brother of Illus
Autorzy:
Leszka, Mirosław J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2027739.pdf
Data publikacji:
2021-12-30
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Lilingis
Illus
emperor Zeno
emperor Anastasius I
Isaurians
Opis:
The paper is devoted to Lilingis – one of the leaders in the Isaurian uprising against emperor Anastasius I. He was Illus’ half-brother. Illus was an Isaurian who, aside from Zeno, played the most important role in the life of the Byzantine state in the 470s and 480s. It is possible that from 484, Lilingis held the position of the Isaurian comes and was so successful at it that he probably retained it until the end of Zeno’s reign and gained authority among his tribesmen, which resulted in his participation as one of the leaders in the Isaurian uprising. Lilingis was co-commander in the first rebel clash with the emperor’s forces at Kotyaeum (492). He met his death in the battle.
Źródło:
Studia Ceranea; 2021, 11; 623-631
2084-140X
2449-8378
Pojawia się w:
Studia Ceranea
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Portrayal of Anastasius I (491–518) in the Church History by Theodore Lector. A Few Remarks
Autorzy:
Leszka, Mirosław J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/436311.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Tematy:
eodor Lector
Emperor Anastasius
Early Byzantine Empire
Church history
Opis:
The portrayal of Anastasius’ reign as presented by eodore is both one-dimensional, focusing on the Emperor’s activities related to religious matters, and entirely negative. For Theodore, Anastasius was a ruler who fought against the orthodox Church (of which the author of the Church history was a member himself). Furthermore, Theodore Lector became, in a sense, subject to Emperor’s repressions, as he was a secretary to patriarch Macedonius, who was removed from his position and exiled from Constantinople. For Theodore, Anastasius was an evil, impious and weak ruler, against whom even his own subjects rebelled (rising of Vitalian, riots in Constantinople).
Źródło:
Res Gestae. Czasopismo Historyczne; 2017, 5; 73-82
2450-4475
Pojawia się w:
Res Gestae. Czasopismo Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Marcellinus Comes on Emperor Anastasius. A Handful of Remarks
Autorzy:
Leszka, Mirosław J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31234126.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Marcellinus Comes
Anastasius I
Justin I
Justinian I
Byzantine historiography
Opis:
Anastasius was for Marcellinus not only a historical figure, but a ruler whose reign he was first able to observe from the perspective of his native Illyricum, and later as an inhabitant of Constantinople. The dominant influence on Marcellinus’ attitude towards Anastasius, as has already been pointed out many times, had been the Emperor’s religious policy, to which the chronicler, as a supporter of the orthodoxy, was opposed. Undoubtedly it was also not indifferent to the manner of Anastasius’ portrayal that at the time of the creation of the first Chronicle Marcellinus was either already associated with Justinian, or wanted to gain recognition in the eyes of Justin I, who after taking over the power after Anastasius’ death had taken action to reverse the negative outcomes of his predecessor’s religious policy.
Źródło:
Studia Ceranea; 2022, 12; 689-698
2084-140X
2449-8378
Pojawia się w:
Studia Ceranea
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Herulian Settlements in Byzantium under Emperors Anastasius and Justinian
Autorzy:
Turlej, Stanisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/637966.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
Late Antiquity
Byzantium
Anastasius
Justinian I
Heruli
Procopius of Caesarea
Opis:
The aim of this article is to draw attention to the need to intensify historical research on Herulian settlements in Byzantium under Emperors Anastasius and Justinian based on the analysis of written sources. The starting point for studying the history of the Heruli in Late Antiquity should be a historical analysis of the excursus devoted to them by Procopius of Caesarea in the book VI Wars. As a result of a historical analysis based on literal interpretation and critical examination, taking into account legal circumstances and the historical context, it can greatly contribute to our knowledge of Herulian history. To sum up the results of the conducted research, it is possible to give quite a precise description of the relations between the empire and the Heruli based on an analysis of the accounts of Procopius of Caesarea and Marcellinus Comes. In 512, Emperor Anastasius settled the tribe on the empire’s lands. Taking advantage of their diffi cult situation, he probably forced them into full subordination. It seems that the Heruli, deprived of their tribal organisation and striving to keep their independence, rebelled and attacked the Romans at the fi rst opportunity, i.e. ca. 514. The imperial army managed to defeat them as early as 515 or 516, and Anastasius refused to give them the status of allies, i.e. improve their position. In this situation it seems most likely that the empire completely broke its ties with the Heruli and the tribe left the empire’s lands. At this stage of the analysis it is diffi cult to determine to what extent Procopius was aware of the nuances of Anastasius’ policy, as his account of the Herulian migration in search of new lands is very brief and schematic. All the details he provides, apart from the information about the Heruli crossing the Danube River on their own initiative, are in complete agreement with the reconstruction of events based on Marcellinus Comes’ mention. Only after completing the analysis of Procopius’ whole account on the Heruli will it be possible to formulate conclusions about its reliability and the sources he used.
Źródło:
Electrum; 2013, 20; 163-176
2084-3909
Pojawia się w:
Electrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Niezwykłe historie z udziałem dzieci w apoftegmatach Anastazego z Synaju
Extraordinary Stories Involving Children in the Apophthegmata of Anastasius of Sinai
Autorzy:
Drzyżdżyk, Szymon
Gilski, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/43574350.pdf
Data publikacji:
2024
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Anastazy Synaita
apoftegmaty
dziecko
St. Anastasius of Sinai
apophthegmata
child
Opis:
Artykuł poświęcony jest problematyce dziecka w apoftegmatach Anastazego z Synaju. Prezentują one szeroką panoramę życia i zachowań dzieci i młodzieży w kontekście określonej epoki i miejsca. Strukturę artykułu wyznacza pięć kontekstów, w których pokazana jest podmiotowa rola dziecka jako ofiary, dłużnika, innowiercy, doznającego duchowych objawień oraz doświadczającego opętania i uzdrowienia. Przeprowadzone analizy pozwoliły na sformułowanie konkretnych wniosków, z których najistotniejsze dotyczą przekonania Anastazego, że wiara jest tak wielką wartością, iż usprawiedliwia pozbawienie życia nawet swoich dzieci w celu uchronienia ich przed apostazją oraz że nastolatek jest zdolny do samodzielnego aktu wiary, za który jest gotów ponieść męczeństwo. Ponadto w myśli mnicha z Synaju dzieciństwo jest okresem, w którym można doświadczyć nadzwyczajnych religijnych doświadczeń. Chodzi zarówno o „objawienia prywatne”, jak i o uzdrowienia. Artykuł stawia też ważne pytanie, które może być inspiracją do dalszych badań, mianowicie, co stało się w Kościele, że w epoce ojców pustyni i silnego rozwoju życia monastycznego tak mocno doszły do głosu odwołania do starotestamentalnych praktyk - ofiary Abrahama i Jeftego – a zabrakło odwołania do Jezusa i jego relacji do dzieci wyznaczającej zupełnie nowy horyzont w ich traktowaniu?
The article is devoted to the problem of the child in the apophthegmata of Anastasius of Sinai. They present a wide panorama of life and behavior of children and youth in the context of a specific era and place. The structure of the article is determined by five contexts in which the subjective role of the child is shown as a victim, debtor, dissenter, experiencing spiritual revelations and experiencing possession and healing. The analyses made it possible to formulate specific conclusions, the most significant of which concern Anastasius’ belief that faith is such a great value that it justifies depriving even one’s children of their lives in order to protect them from apostasy, and that the teenager is capable of an independent act of faith for which he is willing to suffer martyrdom. Moreover, in the mind of the monk from Sinai, childhood is a period when one can experience extraordinary religious experiences. This applies to both "private revelations" and healings. This article also poses an important question that can be an inspiration for further research, namely what happened in the Church that in the era of the desert fathers and the strong development of monastic life in which references to the Old Testament practices - the sacrifices of Abraham and Jephthah - were so strongly voiced, and there was no reference to Jesus and his relationship with children? This sets a completely new horizon in their treatment.
Źródło:
Vox Patrum; 2024, 89; 175-186
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Trisagion Riots (512) as an Example of Interaction between Politics and Liturgy
Autorzy:
Ginter, Kazimierz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/682407.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Trisagion
liturgy
Antioch
Constantinople
Anastasius I
Monophysitism
theopaschism
state-Church relations
Ecclesiastical politics
Opis:
This article explores the political and cultural context of the riots provoked by changes in the Trisagion (512). Along with the advancing integration of the Byzantine Empire with Christianity, the state’s interest in theological problems increased; these problems were also reflected in the liturgy. Worship was used as a tool of imperial policy. This mutual interaction between politics and liturgy can be observed particularly clearly in the history of the Trisagion. This hymn, in its primitive form appearing in the book of Isaiah (as the familiar Sanctus Sanctus Sanctus), had two interpretations from the first centuries. According to the first one, the hymn referred to God, or – with the development of theology – to the whole Holy Trinity. According to the second interpretation (probably originating from Antioch), it referred to Christ. Already in the 4th century, the Trisagion entered the liturgy. In the middle of the 5th century, we encounter a new version of the Trisagion (known as SanctusDeus, Sanctus Fortis), which was an elaboration of the above-mentioned hymn. It also found use in the liturgy and originally had a Trinitarian sense. The Monophysites, in order to give the hymn an anti-Chalcedonian sense, added to it the expression who was crucified for us; this makes the hymn unambiguously Christological, but it may also suggest theopaschism (all of the Trinity was crucified). In Antioch, where the Trisagion first appeared in that form (and where the hymn had always been interpreted as referring to Christ), this addition did not provoke protests from the Chalcedonians. However, when the Monophysite emperor Anastasius decided to introduce this version to the liturgy in Constantinople, the inhabitants of the capital – accustomed to understanding the Trisagion in the Trinitarian sense – interpreted the change as an offence against the Trinity. This caused the outbreak of the Trisagion riots (512). Not long afterwards, restoring the anthem in the version without the addition became one of the postulates of military commander Vitalian’s rebellion against Anastasius. Thus, in the case under analysis, we see theology and liturgy blending with current politics; one and the same hymn could be understood as heretical in one city and as completely orthodox in another.
Źródło:
Studia Ceranea; 2017, 7; 41-57
2084-140X
2449-8378
Pojawia się w:
Studia Ceranea
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Flawiusz Patrycjusz, konsul roku 500
Flavius Patricius, consul for the year 500
Autorzy:
Leszka, Mirosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32316962.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Byzantium
Flavius Patricius
Anastasius I
Justin I
Bizancjum
Flawiusz Patrycjusz
Anastazjusz I
Justyn I
Opis:
Artykuł poświęcony jest Flawiuszowi Patrycjuszowi, konsulowi roku 500. Przez kilkanaście lat był on bliskim współpracownikiem cesarza Anastazjusza, który powierzał mu odpowiedzialne zadania zarówno w sferze wojskowej, cywilnej, jak i religijnej, co świadczyło o tym, że mu ufał i go doceniał. W czasie wy[1]borów władcy w lipcu 518 r. to prawdopodobnie on został okrzyknięty cesarzem przez gwardzistów podległych Celerowi, magistrowi officiorum. Wybór ten został utrącony przez podwładnych Justyna, komesa excubitores. W początkach panowania Justyna I (schyłek 518 początek 519 r.) po zrealizowaniu interwencji w Edessie — wobec tamtejszego biskupa Pawła — popadł w niełaskę, został pozbawiony majątku i skazany na wygnanie. Po tym wydarzeniu znika ze źródeł.
This article is devoted to Flavius Patricius, consul for the year 500. For several years he was a close associate of the emperor Anastasius, who entrusted him with important tasks in the military, civil and religious spheres, which indicated that he placed his confidence and esteem in him. During the election of the ruler in July 518, it was probably him who was proclaimed emperor by the guards subordinate to Celer, magister officiorum. This appointment was thwarted by the subordinates of Justin, the comes excubitorum. At the start of the reign of Justin I (late 518, early 519), after intervening in Edessa against the local bishop Paul, Patricius fell out of favour, was deprived of his property and sentenced to exile. After this event he disappears from the sources.
Źródło:
Balcanica Posnaniensia Acta et studia; 2022, 29; 25-42
0239-4278
2450-3177
Pojawia się w:
Balcanica Posnaniensia Acta et studia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Flavius Areobindus – wódz jednej wojny
Flavius Areobindus – the one-war general
Autorzy:
Leszka, Mirosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/910246.pdf
Data publikacji:
2020-12-13
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Byzantium
Persia
Flavius Areobindus
Anicia Iuliana
Anastasius I
Bizancjum
Persja
Flawiusz Areobind
Anicja Juliana
Anastazjusz I
Opis:
Artykuł poświęcony został Flavius Areobindus, przedstawicielowi wojskowej arystokracji ostatnich dekad V i pierwszych VI w., magistrowi militum per Orientem i konsulowi roku 506.  Areobindus pojawia się wyraźniej na kartach źródeł jedynie w kontekście wojny bizantyńsko-perskiej z lat 503–505.   Wzmiankowany jest również w związku z wydarzeniami  rozgrywającymi się na tle religijnym w Konstantynopolu w  listopadzie 512 r. Został wówczas, bez żadnego zresztą własnego udziału, wskazany przez buntujących się przeciw cesarzowi Anastazjuszowi,  jako kandydat do cesarskiego tronu. Był mężem  Anicji Juliany, jednej z najwybitniejszych kobiet wczesnego Bizancjum.
The article is dedicated to Flavius Areobindus, a member of military aristocracy during the turn of the 5th and the 6th centuries; who was a magister militum per Orientem and a consul in the year 506. Areobindus appears more explicitly in the sources only in relation to the Byzantine-Persian war of 503–505. He is also referenced in the context of religious developments in Constantinople that took place in November, 512. At that point, with no contribution of his own, he was named a candidate to the imperial throne by the rebels against the emperor Anastasius. He was a husband of Anicia Juliana, one of the most prominent women of the early Byzantium.
Źródło:
Balcanica Posnaniensia Acta et studia; 2020, 27, 1; 5-16
0239-4278
2450-3177
Pojawia się w:
Balcanica Posnaniensia Acta et studia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
List papieża Hormizdasa do cesarza Anastazego I
The Letter of Pope Hormisdas to Emperor Anastasius I
Autorzy:
Koczwara, Stanisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/613717.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
list
papież
cesarz
Rzym
Bizancjum
tłumaczenie
Hormizdas
Anastazy I
Letter
Pope
Emperor
Rome
Bizantium
Translation
Hormisdas
Anastasius I
Opis:
Hac in brevi dissertatiuncula post introductionem cum annexa bibliographia proponitur prima in linguam Polonorum translatio Epistolae Hormisdae papae ad Anastasium I imperatorem.
Źródło:
Vox Patrum; 2008, 52, 1; 489-494
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Anastazy Synaita, Homilia na temat Psalmu VI
Autorzy:
Piasecki, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/43573239.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Anastasius Sinaita
Psalm 6
sin
grace
penance
forgiveness
translation
sorrow
grzech
łaska
pokuta
przebaczenie
żal
Anastazy Synaita
tłumaczenie
Opis:
Homilia Anastazego Synaity na temat Psalmu VI utrzymana jest w konwencji pedagogiki chrześcijańskiej. Kaznodzieja przypomina słuchaczom o grzechu, zachęca do nawrócenia. Temu procesowi towarzyszy świadoma praca nad wadami, często łzy żalu oraz poprawa życia i naprawa zerwanych relacji z Bogiem i ludźmi. Owocem tak rozumianego wysiłku duchowego jest całkowite nawrócenie grzesznika, odpuszczenie grzechów i przygotowanie do śmierci, która jest nieuchronnym etapem ku życiu wiecznemu.
Anastasius of Synai's homily on Psalm VI is maintained in the convention of Christian pedagogy. The preacher reminds his listeners of sin, encourages them to repent. This process is accompanied by conscious work on flaws, often tears of regret and improvement of life and repair of broken relationships with God and people. The fruit of spiritual effort understood in this way is the complete conversion of the sinner, forgiveness of sins and preparation for death, which is an inevitable stage towards eternal life.
Źródło:
Vox Patrum; 2023, 88; 249-276
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-10 z 11

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies