Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Allergic contact dermatitis" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-11 z 11
    Tytuł:
    Occupational exposure to propranolol: A rarely recognised cause of allergic contact dermatitis
    Autorzy:
    Ali, Faisal R.
    Shackleton, David B.
    Kingston, Timothy P.
    Williams, Jason D.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2177357.pdf
    Data publikacji:
    2015-05-13
    Wydawca:
    Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
    Tematy:
    allergic contact dermatitis
    occupational contact dermatitis
    propranolol
    beta blocker
    Źródło:
    International Journal of Occupational Medicine and Environmental Health; 2015, 28, 3; 639-640
    1232-1087
    1896-494X
    Pojawia się w:
    International Journal of Occupational Medicine and Environmental Health
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Airborne contact dermatitis and asthma in a nail art operator
    Autorzy:
    Vaccaro, Mario
    Guarneri, Fabrizio
    Barbuzza, Olga
    Cannavò, Serafinella P.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2178806.pdf
    Data publikacji:
    2014-01-01
    Wydawca:
    Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
    Tematy:
    occupational asthma
    acrylates
    airborne allergic contact dermatitis
    nail art
    Opis:
    Nail art (creation and decoration of artificial nails) is a growing fashion trend. Proportionally to its popularity, the number of allergic reactions to the materials used has recently increased. We report the case of a nail art operator who developed occupational allergy to acrylates, manifested with the unusual simultaneous presence of asthma and dermatitis. Cutaneous lesions only affected areas not covered by individual protection devices or clothes, even if such areas were not in direct contact with acrylates, suggesting airborne allergic contact dermatitis. While respiratory problems were solved with the correct use of a mask at the workplace, facial dermatitis proved impossible to avoid or control and, for this reason, the patient had to change her work.
    Źródło:
    International Journal of Occupational Medicine and Environmental Health; 2014, 27, 1; 137-140
    1232-1087
    1896-494X
    Pojawia się w:
    International Journal of Occupational Medicine and Environmental Health
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Direct and airborne contact dermatitis in a beekeeper from the Małopolska region
    Autorzy:
    Basista, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2180078.pdf
    Data publikacji:
    2012-09-01
    Wydawca:
    Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
    Tematy:
    allergic contact dermatitis
    propolis
    beekeepers
    occupational diseases
    occupational allergy
    airborne contact dermatitis
    Opis:
    The paper describes an atypical case of simultaneous airborne and direct contact dermatitis in a beekeeper from the Małopolska region. This is the third such case described in a beekeeper in the world and the fi rst in Poland. I suggest that propolis should be regarded as both a direct and airborne contact allergen in beekeepers.
    Źródło:
    International Journal of Occupational Medicine and Environmental Health; 2012, 25, 4; 499-500
    1232-1087
    1896-494X
    Pojawia się w:
    International Journal of Occupational Medicine and Environmental Health
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Concomitant contact allergy to formaldehyde and methacrylic monomers in students of dental medicine and dental patients
    Autorzy:
    Lyapina, Maya
    Dencheva, Maria
    Krasteva, Assya
    Tzekova, Mariana
    Kisselova-Yaneva, Angelina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2178892.pdf
    Data publikacji:
    2014-10-01
    Wydawca:
    Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
    Tematy:
    allergic contact dermatitis
    formaldehyde
    methacrylic monomers
    co-reactivity
    dental students
    dental patients
    Opis:
    Objectives: A multitude of acrylic monomers is used in dentistry. Formaldehyde is a ubiquitous chemical agent, which is an ingredient of some dental materials and may be released from methacrylate-based composites. The purpose of the study is to evaluate the incidence and the risk of cross-sensitization to some methacrylic monomers (methylmethacrylate – MMA, triethyleneglycol dimethacrylate – TEGDMA, ethyleneglycol dimethacrylate – EGDMA, 2,2-bis-[4-(2-hydroxy-3-methacrylo-xypropoxy)phenyl]-propane – Bis-GMA, 2-hydroxy-ethyl methacrylate 2-HEMA, and tetrahydrofurfuryl methacrylate) and formaldehyde in students of dentistry, dental professionals and dental patients. Material and Methods: A total of 139 participants were included in the study, i.e., occupationally exposed dental professionals, students of the 3rd, 4th and 6th year of dental medicine, and occupationally unexposed dental patients. They were patch-tested with methacrylic monomers and formaldehyde. The results were subjected to statistical analysis (p < 0.05). Results: From the allergic to formaldehyde students of the 3rd and 4th year of dental medicine, 46.2% were also sensitized to MMA. Among the group of patients, the incidence of cross-sensitization to formaldehyde and methacrylic monomers was as follows: to TEGDMA – 20.6%, to ethyleneglycol dimethacrylate – 20.7%, to 2-HEMA – 20.7% and to tetrahydrofurfuryl methacrylate – 24.1%. Contact allergy to MMA was diagnosed among 22.7%, and to TEGDMA – among 27.1% of the students of the 3rd and 4th year of dental medicine. In the group of occupationally unexposed dental patients the prevalence of contact allergy to ethyleneglycol dimethacrylate was 20.7%, to Bis-GMA – 27.6%, to 2-HEMA – 44.9% and to tetrahydrofurfuryl methacrylate – 38.0%. Conclusions: The students of the 3rd and 4th year of dental medicine could be outlined as a group at risk of sensitization to MMA and TEGDMA and of cross-sensitization to MMA and formaldehyde. Probably, due to the ubiquitous occurrence of formaldehyde and the wide use of composite resins and bonding agents containing TEGDMA, ethyleneglycol dimethacrylate, 2-HEMA and tetrahydrofurfuryl methacrylate in dentistry, the group of dental patients could be at risk of cross-sensitization to formaldehyde and some methacrylic monomers.
    Źródło:
    International Journal of Occupational Medicine and Environmental Health; 2014, 27, 5; 797-807
    1232-1087
    1896-494X
    Pojawia się w:
    International Journal of Occupational Medicine and Environmental Health
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Niepożądane reakcje skórne spowodowane kontaktem z materiałem drewnianym
    Adverse cutaneous reactions induced by exposure to woods
    Autorzy:
    Chomiczewska-Skóra, Dorota
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2168411.pdf
    Data publikacji:
    2014-10-29
    Wydawca:
    Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
    Tematy:
    drewno
    zapalenie skóry kontaktowe alergiczne
    zapalenie skóry z podrażnienia
    wood
    allergic contact dermatitis
    irritant dermatitis
    Opis:
    W następstwie narażenia na pył drewna lub materiał drewniany w innej postaci może dochodzić do niepożądanych reakcji skórnych. Obejmują one kontaktowe zapalenie skóry o etiologii alergicznej i z podrażnienia oraz znacznie rzadziej pokrzywkę kontaktową, reakcje fotoalergiczne i fototoksyczne. Opisywano też przypadki rumienia wielopostaciowego. Kontaktowe zapalenie skóry, zarówno alergiczne, jak i z podrażnienia, najczęściej jest spowodowane kontaktem z egzotycznymi gatunkami drewna, takimi jak różne odmiany palisandru czy drewno teak. Występuje ono zwykle u osób zajmujących się zawodowo lub hobbistycznie ręczną albo mechaniczną obróbką drewna. W związku z narażeniem na pył drewna nierzadko obserwuje się powietrznopochodny charakter zmian skórnych. Znane są również przypadki alergicznego kontaktowego zapalenia skóry w następstwie styczności z gotowymi wyrobami drewnianymi, takimi jak biżuteria czy instrumenty muzyczne. Celem pracy jest prezentacja niepożądanych reakcji skórnych związanych z ekspozycją na materiał drewniany, wywołujących je czynników i możliwych źródeł narażenia, na podstawie dostępnego piśmiennictwa. Med. Pr. 2013;64(1):103–118
    Various adverse cutaneous reactions may occur as a result of exposure to wood dust or solid woods. These include allergic contact dermatitis, irritant contact dermatitis and, more rarely, contact urticaria, photoallergic and phototoxic reactions. Also cases of erythema multiforme-like reactions have been reported. Contact dermatitis, both allergic and irritant, is most frequently provoked by exotic woods, e.g. wood of the Dalbergia spp., Machaerium scleroxylon or Tectona grandis. Cutaneous reactions are usually associated with manual or machine woodworking, in occupational setting or as a hobby. As a result of exposure to wood dust, airborne contact dermatitis is often diagnosed. Cases of allergic contact dermatitis due to solid woods of finished articles as jewelry or musical instruments have also been reported. The aim of the paper is to present various adverse skin reactions related to exposure to woods, their causal factors and sources of exposure, based on the review of literature. Med Pr 2013;64(1):103–118
    Źródło:
    Medycyna Pracy; 2013, 64, 1; 103-118
    0465-5893
    2353-1339
    Pojawia się w:
    Medycyna Pracy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Pilot study of contact sensitization to rubber allergens and bisphenol A amongst dental students
    Autorzy:
    Lyapina, Maya G.
    Krasteva, Assya
    Dencheva, Maria
    Tzekova, Mariana
    Nikolov, Georgy
    Yaneva-Deliverska, Mariela
    Kisselova-Yaneva, Angelina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2161876.pdf
    Data publikacji:
    2017-05-08
    Wydawca:
    Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
    Tematy:
    allergic contact dermatitis
    dentistry students
    carba mix
    mercapto mix
    thiuram mix
    Bisphenol A
    Opis:
    Objectives The aim of this study has been to evaluate the rate of contact sensitization to some rubber allergens and to bisphenol A (BPA) amongst students of dental medicine and dental patients. Material and Methods A total of 50 participants were included in the study: 40 students of dental medicine exposed to the studied rubber allergens and BPA-based dental materials during the course of their education; 10 dental patients without occupational exposure to the latter substances served as a control group. All of them were patch-tested with the studied rubber allergens and bisphenol A. Results Highest was the sensitizing action of carba mix, followed by benzoyl peroxide and mercapto mix. The sensitization rate for carba mix was significantly higher for dental students as well as for the whole studied population, if compared to the one for thiuram mix (Chi² = 12.9, p < 0.001; Chi² = 13.9, p < 0.001), bisphenol A (Chi² = 8.9, p < 0.001; Chi² = 11.9, p < 0.001), toluenesulfonamide formaldehyde resin (Chi² = 10.7, p < 0.001; Chi² = 13.9, p < 0.001) and benzoyl peroxide (Chi² = 4.7, p = 0.03; Chi² = 5.8, p = 0.016), and for dental patients, if compared to the one for mercapto mix (Chi² = 7.07, p = 0.008). Concomitant positive skin patch-test reactions to carba mix and to benzoyl peroxide, and to all the studied allergens were established. Conclusions Carba mix could be outlined as a sensitizer of paramount importance for dental students as well as for dental patients. Benzoyl peroxide was the second ranked sensitizer for dental students. Positive skin patch-test reactions to bisphenol A and toluenesulfonamide formaldehyde resin were established only among the group of dental students. Int J Occup Med Environ Health 2017;30(3):397–405
    Źródło:
    International Journal of Occupational Medicine and Environmental Health; 2017, 30, 3; 397-405
    1232-1087
    1896-494X
    Pojawia się w:
    International Journal of Occupational Medicine and Environmental Health
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Contact allergy to nickel: Patch test score correlates with IL-5, but not with IFN-gamma nickel-specific secretion by peripheral blood lymphocytes
    Autorzy:
    Czarnobilska, E
    Jenner, B.
    Kaszuba-Zwoinska, J.
    Kapusta, M.
    Obtulowicz, K.
    Thor, P.
    Spiewak, R.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/49735.pdf
    Data publikacji:
    2009
    Wydawca:
    Instytut Medycyny Wsi
    Tematy:
    allergic contact dermatitis
    patch test
    contact allergy
    lymphocyte
    interleukin 5
    interferon gamma
    risk estimation
    nickel
    peripheral blood
    chronic disease
    Źródło:
    Annals of Agricultural and Environmental Medicine; 2009, 16, 1; 37-41
    1232-1966
    Pojawia się w:
    Annals of Agricultural and Environmental Medicine
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Konserwanty jako istotne czynniki etiologiczne alergicznego kontaktowego zapalenia skóry
    Preservatives as important etiologic factors of allergic contact dermatitis
    Autorzy:
    Kręcisz, Beata
    Chomiczewska-Skóra, Dorota
    Kieć-Świerczyńska, Marta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2165387.pdf
    Data publikacji:
    2015-07-02
    Wydawca:
    Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
    Tematy:
    metyloizotiazolinon
    alergiczne kontaktowe zapalenie skóry
    konserwanty
    testy płatkowe
    zawodowe zapalenie skóry
    methylisothiazolinone
    allergic contact dermatitis
    preservatives
    patch tests
    occupational dermatitis
    Opis:
    Wstęp Konserwanty zawarte w kosmetykach i wielu innych produktach przemysłowych mogą być przyczyną alergicznego kontaktowego zapalenia skóry. Celem pracy było określenie częstości uczulenia na wybrane konserwanty u kolejnych pacjentów Instytutu Medycyny Pracy im. prof. J. Nofera w Łodzi diagnozowanych z powodu kontaktowego zapalenia skóry oraz ustalenie, czy osoby uczulone na formaldehyd reagują jednocześnie na donory formaldehydu. Materiał i metody U 405 osób (308 kobiet, 97 mężczyzn), diagnozowanych w latach 2011–2013, przeprowadzono serię testów płatkowych z 13 środkami konserwującymi (mieszanina parabenów, formaldehyd, Quaternium 15, mieszanina chlorometyloizotiazolinon/metyloizotiazolinon, metyloizotiazolinon, metylodibromo- glutaronitryl, diazolinydylomocznik, imidazolidynylomocznik, DMDM hydantoina, 2-bromo-2-nitropropano-1,3-diol, butylokarbaminian jodopropynylu, chlorek benzalkonium, pirosiarczan sodowy – prod. Chemotechnique Diagnostics, Szwecja). Wyniki U 405 pacjentów stwierdzono 74 dodatnie wyniki testów płatkowych, w tym 52 u kobiet. Uczulenie na przynajmniej jeden z badanych konserwantów zaobserwowano u 47 osób (11,6%), w tym 34 kobiet (11%) i 13 mężczyzn (13,4%). Najczęściej uczulał metyloizotiazolinon (4,7%, w tym 5,2% kobiet, 3,1% mężczyzn), a najrzadziej parabeny, 2-bromo-2-nitropropano-1,3-diol i imidazolidynylomocznik (0,2%). Czternaście osób (3,4%), w tym 10 kobiet (3,2%) i 4 mężczyzn (4,1%), było uczulonych na formaldehyd lub/i donory formaldehydu. Aż u 11 z nich (78,6%) uczulenie miało charakter jednoważny. U 13 osób (3,2% ogółu badanych) uczulenie na konserwanty mogło mieć charakter zawodowy. Wnioski Środki konserwujące, szczególnie pochodne izotiazolinonu, są istotnymi czynnikami przyczynowymi alergicznego kontaktowego zapalenia skóry, w tym o pochodzeniu zawodowym. Osoby uczulone na formaldehyd mogą reagować jednocześnie na niektóre donory formaldehydu, ale reakcja ta zachodzi stosunkowo rzadko. Med. Pr. 2015;66(3):327–332
    Background Preservatives present in cosmetics and other industrial products can cause allergic contact dermatitis. The aim of the study was to assess the frequency of allergy to selected preservatives in consecutive patients examined due to contact dermatitis in the Nofer Institute of Occupational Medicine, Łódź, and to establish whether individuals sensitized to formaldehyde react simultaneously to formaldehyde releasers. Material and Methods A group of 405 patients (308 females and 97 males) was examined in 2011–2013. In all participants patch tests with a series of 13 preservatives (paraben mix, formaldehyde, Quaternium 15, chloromethylisothiazolinone/methylisothiazolinone mix, methyldibromoglutaronitrile, diazolidinyl urea, imidazolidinyl urea, DMDM hydantoin, 2-bromo-2-nitropropane-1,3-diol, iodopropynyl butylcarbamate, benzalkonium chloride, sodium metabisulfite, produced by Chemotechnique Diagnostics, Sweden) were performed. Results Of the 405 patients 74 (including 52 females) showed positive results of patch tests. Contact allergy to at least 1 preservative was noted in 47 (11.6%) patients, including 34 (11%) females and 13 (13.4%) males. Methylisothiazolinone proved to be the most frequent sensitizer – 4.7% (5.2% females, 3.1% males) while parabens, 2-bromo-2-nitropropane-1,3-diol and imidazolidinyl urea (0.2%) were found to be the least frequent. Fourteen (3.4%) participants, 10 women and 4 men, were allergic to formaldehyde and/or formaldehyde releasers. In 11 (78.6%) of them monovalent hypersensitivity was observed. In 13 (3.2% of the examined group) patients allergy to preservatives might have been of occupational origin. Conclusions Preservatives, particularly isothiazolinones, are significant causal factors of allergic contact dermatitis, including occupational cases. Individuals sensitized to formaldehyde may react simultaneously to formaldehyde releasers, however, such reactions are relatively rare. Med Pr 2015;66(3):327–332
    Źródło:
    Medycyna Pracy; 2015, 66, 3; 327-332
    0465-5893
    2353-1339
    Pojawia się w:
    Medycyna Pracy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The risk of developing a contact allergy to materials present in diving suits and diving equipment
    Narażenie na alergię kontaktową na materiały skafandra i wyposażenia nurka
    Autorzy:
    Gadomski, K.
    Siermontowski, P.
    Dąbrowiecki, Z.
    Olszaski, R.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1359796.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Medycyny i Techniki Hiperbarycznej
    Tematy:
    Allergic contact dermatitis
    allergens
    diving suit
    diving
    patch tests
    alergiczny wyprysk kontaktowy skóry
    alergeny
    skafander nurkowy
    nurkowanie
    testy płatkowe
    Opis:
    Allergic contact eczema is the most common occupational skin disease caused by allergens. Thus far, no research has been conducted in Poland in relation to the development of contact allergies amongst divers resulting from particular diving suit components. A group of 86 divers were examined using allergy patch tests. Standard products of contact allergy diagnostics were used containing 40 allergens.
    Alergiczny wyprysk kontaktowy jest najczęściej występującą chorobą zawodową skóry wywołaną przez alergeny. W Polsce dotychczas nie przeprowadzono badań dotyczących narażenia na alergię kontaktową na składniki skafandra nurkowego. Przebadano alergicznymi testami płatkowymi grupę 86 nurków. Zastosowano standardowe produkty do diagnostyki alergii kontaktowej z 40 alergenami.
    Źródło:
    Polish Hyperbaric Research; 2017, 2(59); 57-60
    1734-7009
    2084-0535
    Pojawia się w:
    Polish Hyperbaric Research
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    2-(2-Butoksyetoksy)etanol. Dokumentacja dopuszczalnych wielkości narażenia zawodowego
    2-(2-Buthoxyethoxy)etanol. Documentation
    Autorzy:
    Starek, A.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/137987.pdf
    Data publikacji:
    2006
    Wydawca:
    Centralny Instytut Ochrony Pracy
    Tematy:
    2-(2-butoksyetoksy)etanol
    alergiczne kontaktowe zapalenie skóry
    działanie hemolityczne
    NDS
    2-(2-butoxyethoxy)ethanol
    allergic contact dermatitis
    hemolytic effect
    MAC value
    Opis:
    2-(2-Butoksyetoksy)etanol (BEE) jest cieczą o małej prężności par, rozpuszczalną w wodzie i rozpuszczalnikach organicznych, stosowaną głównie w roztworach wodnych jako czynnik czyszczący do wywabiania plam oraz składnik farb lateksowych i drukarskich. Narażenie zawodowe na ten związek, wyrażone wielkością jego stężenia w powietrzu, nie przekracza najczęściej 60 mg/m3. Nie ma danych co do toksyczności działania BEE u ludzi w warunkach jednorazowego lub powtarzanego narażenia. Natomiast obserwowano uczulające działanie tego związku na skórę u pojedynczych osób. Wartości medialnych dawek śmiertelnych BEE powodują umieszczenie tego związku poza klasyfikacją substancji wg kryterium ostrej toksyczności. W warunkach narażenia powtarzanego obserwowano słabo zaznaczoną toksyczność układową manifestującą się zaburzeniami czynności nerek i hemolizą wewnątrznaczyniową. Na podstawie wyników wielu testów nie wykazano działania mutagennego i genotoksycznego, a także działania embriotoksycznego, fetotoksycznego czy teratogennego BEE. W dostępnym piśmiennictwie nie ma także danych na temat rakotwórczego działania tego związku. Za podstawę wartości NDS dla BEE przyjęto wyniki badań na szczurach, którym związek ten podawano dożołądkowo przez 90 dni. U zwierząt obserwowano zaburzenia czynności nerek i łagodną hemolizę wewnątrznaczyniową. Przyjmując stężenie 290 mg/kg/dzień za wartość LOAEL i cztery współczynniki niepewności o łącznej wartości 32, obliczono wartość NDS równą 63,4 mg/m3. Zaproponowano dla BEE, zgodnie z projektem dyrektywy UE – przyjęcie wartości NDS wynoszącej 67 mg/m3. Ze względu na słabe działanie drażniące BEE obliczono i zaproponowano wartość NDSCh wynoszącą 100 mg/m3. Nie znaleziono podstaw do zaproponowania wartości dopuszczalnego stężenia w materiale biologicznym (DSB) 2-(2-butoksyetoksy)etanolu.
    2-(2-Butoxyethoxy)ethanol (BEE) is a liquid with low vapor pressure. It is miscible with water and organic solvents. BEE is used as a solvent in paints, dyes, inks, detergents and cleaners and also as an intermediate and as a component of fire extinguisher foam and hydraulic fluids. There are no data available on toxicity of BEE in humans. Acute toxicity of this chemical is low in rats and rabbits. It is not irritating to the skin, but irritates the eye. Undiluted BEE is not sensitizing in guinea pigs, but positive skin reaction to this compound in single humans has been observed. The systemic toxicity of BEE is low. The critical effects are local irritation of the lung, disturbance renal function, and intravascular hemolysis. BEE did not show genotoxicity in many tests and also embryotoxicity, fetotoxicity, and teratogenicity. There are no data available on carcinogenicity. In setting exposure limits, the results of a subchronic intragastric exposure in rats were considered. Based on the LOAEL value (290 mg/kg/day) and the relevant uncertainty factors, a MAC (TWA) value was calculated at 63.4 mg/m3. The MAC (TWA) and MAC (STEL) values of 67 mg/m3 and 100 mg/m3, respectively were suggested. These values are consistent with project of European Commission Directions.
    Źródło:
    Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy; 2006, 1 (47); 65-77
    1231-868X
    Pojawia się w:
    Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Tiuram – pyły
    Thiram
    Autorzy:
    Struciński, P.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/138324.pdf
    Data publikacji:
    2006
    Wydawca:
    Centralny Instytut Ochrony Pracy
    Tematy:
    tiuram
    disulfid tetrametylotiuramu
    narażenie zawodowe
    alergia skóry
    inhibicja dehydrogenazy aldehydowej
    najwyższe dopuszczalne stężenie (NDS)
    thiram
    tetramethylthiuram disulfide
    occupational exposure
    allergic contact dermatitis
    aldehyde dehydrogenase inhibition
    maximum allowable concentration (occupational exposure limit)
    Opis:
    Tiuram (disulfid tetrametylotiuramu) jest związkiem chemicznym należącym do grupy ditiokarbaminianów występującym w postaci bezbarwnego lub żółtawego proszku. Jest stosowany przede wszystkim w przemyśle chemicznym jako tzw. przyspieszacz wukanizacji przy produkcji gumy oraz w rolnictwie jako składnik preparatów grzybobójczych (fungicydów). Ma on również wiele innych zastosowań, m.in. jako: składnik antyseptycz-nych mydeł i aerozoli, środek przeciwświerzbowy, dodatek do farb i lakierów oraz aktywator w produkcji tworzyw sztucznych czy chemosterylant w opatrunkach i plastikowych urządzeniach medycznych. Z dostępnych danych wynika, że tiuram nie jest produkowany w Polsce, niemniej jednak jest on wykorzystywany w krajowym przemyśle chemicznym (głównie gumowym) oraz jako składnik formułowanych w kraju chemicznych środków ochrony roślin. W dostępnym piśmiennictwie doniesienia na temat toksycznego działania tiuramu u ludzi są bardzo nieliczne, nie ma też danych umożliwiających ustalenie zależności dawka-efekt u osób narażonych zawodowo. Obserwowane skutki narażenia ostrego obejmują: bóle głowy, nudności i wymioty, zaburzenia rytmu serca, podrażnienie górnych dróg oddechowych i oczu, a podczas narażenia przewlekłego dochodzą też objawy neurologiczne. Czę-to w następstwie zatrucia pojawiają się objawy zapalenia skóry, pokrzywka i wypryski skórne. W badaniach dodatkowych stwierdza się uszkodzenie wątroby. Tiuram jako metylowy analog disulfiramu blokuje metabolizm alkoholu etylowego, prowadząc do powstania objawów, tzw. „szoku disulfiramowego”. W ostatnich latach coraz więcej uwagi przywiązuje się do wywoływania przez tiuram alergii skóry oraz oczu na skutek narażenia inhalacyjne-go, a także kontaktu z przedmiotami wykonanymi z tworzyw zawierających tiuram (np. rękawiczki lateksowe). Tiuram jest związkiem wykazującym stosunkowo niewielką toksyczność ostrą, niezależnie od drogi podania. Wartości LD50 przy podaniu per os dla szczurów i myszy sięgają nawet 4000 mg/kg m.c. Koty i owce są znacz-nie bardziej wrażliwe na toksyczne działanie pojedynczych dawek tiuramu niż gryzonie; wartość medialnej dawki śmiertelnej wynosi około 200 mg/kg m.c. W przypadku narażenia dermalnego, wartości LD50 na ogół przekraczają 2000 mg/kg m.c. Ogromna większość dostępnych danych z badań toksyczności przewlekłej tiuramu pochodzi z eksperymentów paszowych. Wśród obserwowanych skutków dominowały objawy neurologiczne, zmniejszenie tempa przyrostu masy ciała, zmiany parametrów hematologicznych, uszkodzenie oraz zmiany morfologiczne nerek, wątroby i innych narządów. Wartości NOAEL wyznaczone w długoterminowych badaniach na różnych gatunkach zwierząt wynoszą 0,4 ÷ 5 mg/kg m.c. W badaniach in vitro tiuram wykazuje umiarkowane działanie mutagenne zarówno bez udziału aktywacji meta-bolicznej, jak i z jej udziałem. Wyniki genotoksyczności w modelach doświadczalnych in vivo przyniosły wyni-ki ujemne. Tiuram w badaniach na zwierzętach nie wykazuje działania rakotwórczego. Zwiększenie się częstości występowania nowotworów jamy nosowej u szczurów stwierdzono jedynie przy łącznym narażeniu na tiuram i azotan (III) sodu, co było związane z powstaniem w organizmie zwierząt rakotwórczej N-nitrozodimetylo-aminy. Tiuram został zaklasyfikowany przez ekspertów IARC do grupy 3. Udowodnione działanie embriotok-syczne i teratogenne ujawniało się po podaniu dużych, toksycznych dla matek dawek. Wykazano też, że tiuram niekorzystnie wpływa na rozrodczość zwierząt doświadczalnych, oddziałując na proces spermatogenezy u sam-ców, a także zaburzając cykl rujowy u samic. Tiuram łatwo wchłania się do organizmu przez układ oddechowy i pokarmowy. Ulega on szybkiemu metaboli-zmowi i jest wydalany głównie z wydychanym powietrzem i z moczem. Wśród jego metabolitów są m.in. disiarczek węgla i kwas dimetylotiokarbaminianowy (lub jego aniony), które są współodpowiedzialne za obserwowa-ne skutki toksycznego działania tiuramu. Mechanizm toksycznego działania tiuramu jest wielokierunkowy. Wynika on m.in. z jego zdolności do chelatowania metali i związanych z tym zdolności do hamowania aktywności enzymów (m.in. β-hydroksylazy dopaminy). Jest on również odpowiedzialny za zaburzanie metabolizmu wę-glowodanów i alkoholi (inhibicja dehydrogenazy aldehydowej) oraz gospodarki wapniowej organizmu. Działa również hepatotoksycznie, niszcząc struktury błon komórkowych hepatocytów oraz wpływa na aktywność różnych form molekularnych cytochromu P-450. Proponowaną wartość najwyższego dopuszczalnego stężenia (NDS) tiuramu równą 0,5 mg/m3 wyliczono na podstawie wyników dwóch eksperymentów paszowych przeprowadzonych na psach rasy beagle. Uzyskane w tych doświadczeniach wartości NOAEL uśredniono, a następnie przeliczono na równoważne dla człowieka stężenie tego związku w powietrzu i podzielono przez sumaryczny współczynnik niepewności. Wartość ta jest równa dotychczas obowiązującemu w Polsce normatywowi higienicznemu. Ze względu na brak działania draż-niącego tiuramu, proponowanie wartości najwyższego dopuszczalnego stężenia chwilowego (NDSCh) nie znaj-duje uzasadnienia. Biorąc pod uwagę właściwości tiuramu, proponuje się utrzymanie dotychczasowego oznakowania substancji w wykazie NDS literami: „A“ – substancja o działaniu uczulającym, „Ft” – substancja działająca toksycznie na płód oraz „I“ – substancja o działaniu drażniącym.
    Thiram (tetramethylthiuram disulfide) is a dithiocarbamate compound widely used as an agricultural fungicide, accelerator in the rubber industry, seed disinfectant, a lubricating oil additive, animal repellent, and ingredient of medicated soaps and antiseptic sprays. Currently the compound is not manufactured in Poland, but it is used in the chemical industry and in agriculture. Thiram has a low toxicity to humans and laboratory animals – studies have reported oral LD50 for rodents as high as 4000 mg/kg b.w., but for cats and sheep only 200 mg/kg b.w. Dermal LD50 values usually exceed 2000 mg/kg b.w. The following manifestations were reported in humans exposed to thiram: skin irritation with erythema and urticaria, conjunctivitis, mucous membrane irritation, upper respiratory tract irritation, ocular irritation, coughing, headache and fatigue. Chronic exposure to thiram may lead to liver and neurological dysfunction and anaemia. It is worth noting that thiram is a potent inhibitor of aldehyde dehydrogenase and, thus, induces alcohol intolerance like Antabuse (disulfiram). Recently, the debate has intensified because of the growing number of allergic contact dermatitis cases caused by thiram present in products like latex gloves. Most assays have shown that thiram does not elicit genotoxic and carcinogenic action. It has been classified by the International Agency for Research on Cancer (IARC) into group 3. Only high, maternally toxic doses cause embryotoxic and teratogenic activity of thiram. The substance impairs laboratory animals’ fertility by disrupting the hormonal control of ovulation and affecting the spermatogenesis. Thiram is easily absorbed by respiratory and gastrointestinal tracts, distributed in all organs and rapidly eliminated from the body. The recommended maximum exposure limit (MAC) for thiram of 0.5 mg/m3 is based on two NOAEL values (0.4 and 0.04 mg/m3) derived from chronic feeding studies in beagles and relevant uncertainty factors. No STEL and BEI values have been proposed. The substance has “I” (irritant), “A” (sensitizer) and “Ft” (fetotoxic) notations.
    Źródło:
    Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy; 2006, 3 (49); 145-180
    1231-868X
    Pojawia się w:
    Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-11 z 11

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies