Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Allegory" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 99
Tytuł:
Rendering Trauma Beneficial… for Whom? Gregory of Nyssa’s Homily 12 on the Song of Songs
Autorzy:
Dasios, Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/43665602.pdf
Data publikacji:
2024
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Gregory of Nyssa
Galatians
Song of Songs
reception
exegesis
allegory
trauma
wounds
blows
violence
benefit
instruction
healing
late antiquity
legacy
Christian
Opis:
Gregory’s Homily 12 on the Song of Songs offers one opportunity to trace the legacies of the compelling claim, in Galatians 6:17, that Paul bears “the marks of Christ” on his body. Gregory appeals to this verse to aid his exegesis of Song 5:7 (a violent passage he calls “repellant in its plain sense”) and develop his claims that “the wound”, after all, is “an admirable thing”. My paper probes social and ethical dimensions of this exegetical and cultural conceptual lineage. It surveys wounds and marks in Homily 12; suggests how other works by Gregory support “striking and wounding” as enacting spiritual healing (ἴασιν); considers contexts for violence in the name of guardianship and instruction in late antiquity; and closes by considering violence enacted in the name of Christianization and “civilization” in Canada’s residential schools. This study embeds Gregory’s treatment of Gal 6:17 in a larger attempt to raise critical questions about the persistence of benevolent understandings of trauma and violence across diverse Christian exegetical contexts and the harms such understandings may perpetuate.
Źródło:
Vox Patrum; 2024, 90; 85-106
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Alegoria a alegoreza - przyczynek do dyskusji o poprawności terminów stosowanych w badaniach nad alegorezą grecką, żydowską i wczesnochrześcijańską
Allegory and Allegoresis – a Contribution to the Discussion on the Correctness of the Terms Used in the Study of to the Greek, Jewish and Early Christian Allegoresis
Autorzy:
Zieliński, Jacek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/43549477.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
allegory
allegoresis
alegoresis sacra
alegoresis prophana
Heraclitus the Allegorist
Derveni Papyrus
Philo of Alexandria
Origen
alegoria
alegoreza
Heraklit Alegoreta
papirus z Derveni
Filon Aleksandryjski
Orygenes
Opis:
Celem niniejszego artykułu jest skonfrontowanie metody alegorezy greckiej (Heraklit Alegoreta) z alegorezą żydowską, zrekonstruowaną w oparciu o dzieła Filona Aleksandryjskiego i wczesnochrześcijańską (Orygenes). Rekonstrukcja ta pozwoliła mi, w części zatytułowanej alegoria a alegoresis, na postawienie następujących tez: po pierwsze, terminy alegoria i alegoreza, bez zasadnego powodu, stosowane są zamiennie lub mieszane. A przecież zabieg alegoryzowania (alegoria) różni się i to w sposób znaczący od metody alegoretycznej. Dlatego, postawiłem kolejne tezy: (1) o konieczności jednoznacznego odróżnienia powyższych procedur oraz (2) wprowadzenia konkretnych terminów pozwalających uchwycić różnicę między grecką, żydowską i wczesnochrześcijańską alegorezą. W tym celu wprowadziłem określenia stosowane w hermeneutyce, a mianowicie: alegoresis sacra i alegoresis prophana. W kolejnych częściach tekstu omówiłem specyficzne cechy każdego typu alegorezy starożytnej: greckiej, żydowskiej i chrześcijańskiej. Wszystkie trzy formy alegorezy mają na celu przedłożenie komentarza, który spełniałby standardy racjonalności wypracowane przez starożytną naukę (filozofię), tzn. wyeliminowania wszelkich nielogiczności, antropomorfizmów czy antropopatyzmów (w odniesieniu do Boga) oraz wydobycia z tekstu „Biblii” uniwersalnego przesłania. Różnica jaka się jednak między nimi wyłania, prowadzi do wniosku, że w przeciwieństwie do alegorezy greckiej, Filon i Orygenes postrzegają odmiennie wartość sensu dosłownego (litery tekstu) – dbając o jego zachowanie. Można zatem twierdzić, że u Orygenesa, metoda alegoretyczna uzyskała swą najpełniejszą czyli dojrzałą postać, (1) wskazując na trzy sensu tekstu: dosłowny (soma) moralny (psyche) i mistyczno-filozoficzny (pneuma) i (2) łącząc alegorezę sacra i prophana w jedną metodę odczytywania i interpretowania tekstu Pisma świętego.
The purpose of this article is to contrast the method of Greek allegoresis (Heraclitus the Allegorist) with Jewish allegoresis, as reconstructed from the works of Philo of Alexandria and early Christianity (Origen). This reconstruction allowed me, in the section entitled allegory and allegoresis, to make the following theses: firstly, the terms allegory and allegoresis, without good reasons, are used interchangeably in the literature . And yet, the procedure of allegorising (allegory) a text differs significantly from the method of explaining the text in an allegorical way. For this reason, I have proposed a further theses of (1) the need to distinguish between the above procedures unambiguously and (2) to introduce specific terms to capture the difference between the Greek, Jewish and early Christian allegoresis. For this purpose, I have introduced concepts used in hermeneutics, namely: allegoresis sacra and allegoresis prophana. In the following sections of the article, I discussed the specific features of each type of ancient allegoresis: Greek, Jewish and Christian. All three forms of allegoresis aim to present a commentary that meets the standards of rationality developed by ancient science (philosophy), i.e. to eliminate all illogicalities, anthropomorphisms or anthropopathisms (with reference to God) and to extract a universal message from the text e.g. of the ‚Bible’. The difference that emerges between them, leads to the conclusion that, in contrast to the Greek allegoresis, Philo and Origenes recognize the validity of the literal sense (the letter of the text) in a different way; they make sure to preserve it . It can be claimed that with Origen the allegoretic method attained its fullest or mature form, (1) pointing to the three senses of the text: the literal (soma), moral (psyche), and mystical-philosophical (pneuma), and (2) combining the allegoresis sacra and prophana into a single method of reading and interpreting the text of the Scripture.
Źródło:
Vox Patrum; 2023, 86; 7-34
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Aniołowie (dobrzy i źli) w alegorycznej interpretacji Ksiąg Rodzaju, Wyjścia i Kapłańskiej w homiliach św. Cezarego z Arles
Angels (Good and Bad) in the Allegorical Interpretation of Genesis, Exodus and Leviticus in the Homilies of St. Caesarius of Arles
Autorzy:
Pochwat, Józef
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/43569968.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Holy Trinity
Jesus Christ
angel
devil
Christian morality
Caesarius of Arles
allegory
Homily
Trójca Najwiętsza
Jezus Chrystus
anioł
diabeł
moralność chrześcijanina
Cezary z Arles
alegoria
homilia
Opis:
Święty Cezary z Arles (470-543), wielki kaznodzieja, duszpasterz, miłośnik Pisma Świętego, organizator życia kościelnego i monastycznego w Galii, pozostawił po sobie dzieła, których aktualność nie straciła swych walorów do dnia dzisiejszego. Jego nauczanie dotyczące aniołów (dobrych i złych) w oparciu o egzegezę alegoryczną Ksiąg Rodzaju, Wyjścia i Kapłańskiej może służyć dzisiejszym wiernym. Autor wykazuje błogosławione owoce współpracy człowieka z aniołami i zarazem niebezpieczeństwo ulegania pokusom, sprytnie podsuwanym człowiekowi przez diabła. Egzegeza Cezarego jest Chrystocentryczna, autor wykazuje jedność Biblii, Stary Testament wypełnia się w Nowym.
Saint Caesarius of Arles (470-543), a great preacher, priest, lover of Sacred Scripture, organizer of the Church and monastic life in Gaul, left us writings that have not lost their value to this day. His teaching on angels (good and bad) based on the allegorical exegesis of the books of Genesis, Exodus and Leviticus can serve today’s believers. The author shows the blessed fruits of human cooperation with angels and, at the same time, the danger of submitting to temptations cleverly suggested by the devil. Caesarius’ exegesis is Christ-Centered, the author shows the unity of Bible; the Old Testament is fulfilled in the New Testament. The aim of this article is to present Caesarius’ views on the good and bad angels on a base of his homilies in which he uses allegorical interpretation of the above mentioned books of the Scripture.
Źródło:
Vox Patrum; 2023, 88; 163-182
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Il panegiristico ‘arco trionfale’ di Jan Zamoyski quale immagine speculare del modello classico del ‘vir bonus’
Panegyrical “arco trionfale” of Jan Zamoyski as an Artistic Mirror of a Classical Model of “vir bonus”
Autorzy:
Kucharczyk, Olga
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/37503642.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
Zamoyski Jan
panegyrical iconography
civic and political virtue
moralistic allegory
citizen
moralism
antiquity
philosophy
Opis:
L’“Arco trionfale” inciso da Giacomo Lauro intorno al 1601–1603 è forse l’incisione dell’epoca più distinguibile associata a Jan Zamoyski (1542–1605), che presenta un’immagine del Cancelliere e Gran Etmano della Corona. Riferimenti all’incisione sono apparsi in quasi tutti gli studi dedicati all’arte moderna polacca, nei testi sul mecenatismo artistico del grande Cancelliere e negli studi sull’arte nei contesti della politica, della propaganda e della glorificazione. Nella maggior parte dei casi, un’analisi del concetto è stata superficiale, benché la lastra di rame presenti profondi contenuti, fino ad oggi tuttavia rimasti ignorati. Il suo programma iconografico estremamente erudito dovrebbe essere interpretato attraverso il prisma della cultura antica e della filosofia morale del ciceronismo, dell’aristotelismo o dell’interpretazione didattica e morale di Platone ed Isocrate. Nell’incisione possiamo trovare numerosi motivi che si riferiscono all’educazione morale civica basata sulla regola della virtù stoica, la necessità di esercitarsi nel servizio e nella difesa della patria, la dottrina della “guerra giusta” così come l’antico topos del pax et bellum. Sono inoltre evidenti nell’immagine gli elementi dell’etica, della scienza dello stato e della tradizione polacca della teoria giuridica. L’arco trionfale di Jan Zamoyski costituisce uno specchio parenetico della sua vita e delle sue virtù come “Cittadino esemplare” ed “ideale servo della stato”, semplicemente vir bonus.
“Arco trionfale” engraved by Giacomo Lauro in circa 1601–1603 is perhaps the most distinguishable period print associated with Jan Zamoyski (1542–1605), presenting an image of the Chancellor and Grand Hetman of the Crown. References to the print appeared in almost all studies dedicated to Polish modern art, in texts on the great Chancellor’s artistic patronage and in studies on art in the contexts of politics, propaganda and glorification. More often than not, an analysis of the concept was superficial, although the copperplate presents profound, though hitherto unrecognised content. Its highly erudite iconographic programme ought to be interpreted through the prism of ancient culture and the moral philosophy of Ciceronianism, Aristotelianism or the didactic and moral interpretation of Plato and Isocrates. We find in the print numerous motifs referring to moral civic education based on the rule of Stoic virtue, the need to exercise oneself in the service and defence of one’s homeland, the doctrine of “just war” as well as the ancient topos of pax et bellum. Readily apparent in the image, there are also elements of ethics, the science of the state and the Polish tradition of legal theory. The triumphal arch of Jan Zamoyski constitutes a parenetic mirror of his life and virtues as an “exemplary citizen” and an “ideal civil servant,” simply vir bonus.
Źródło:
Perspektywy Kultury; 2023, 41, 2/1; 105-128
2081-1446
2719-8014
Pojawia się w:
Perspektywy Kultury
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Personifikacja a cud w polskiej teorii epopei lat porozbiorowych
Personification Versus Miracle in the Polish Post-Partition Theory of Epic
Autorzy:
Dybizbański, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28407696.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
epos
personifikacja
cudowność
klasycyzm
romantyzm
religia
mitologia
alegoria
personification
epic
miraculousness
classicism
Romanticism
religion
mythology
allegory
Opis:
Zanim romantyzm – pod piórem Antoniego Malczewskiego – powiązał antropomorfizowane abstrakcje z ich „podmiotami genetycznymi”, czyli przeżywającymi postaciami, dzięki użyciu mowy pozornie zależnej, byt pojęć abstrakcyjnych w obrębie epickiej „machiny cudownej” organizowała personifikacja. Z założenia „machina cudowna” miała odpowiadać historycznie zmiennej wizji świata. Jednak w poematach z przełomu XVIII i XIX w. występują postaci mitologiczne obok chrześcijańskich istot nadprzyrodzonych oraz wyposażanych w cechy ludzkie zjawisk natury i abstrakcyjnych pojęć, a religijna cudowność sąsiaduje z fantastyką naukową. Zgłaszane przez teoretyków eposu w pierwszych dziesięcioleciach XIX w. propozycje modernizacji „machiny cudownej” – zmierzające do ocalenia jej wiarygodności – rozciągały się od postulatu rezygnacji z pokazywania transcendencji po rozpoznanie potrzeby stworzenia wspólnoty nowego metafizycznego porządku, bliskie zrodzonej w niemieckim romantyzmie teorii nowej mitologii, budowanej za pomocą środków poetyckich.
In Romanticism, the employment of abstract concepts within an epic ‘miracle machine’ was arranged by means of personification. This was the case until Antoni Malczewski, a Polish Romantic poet, introduced free indirect speech which facilitated linking anthropomorphized abstractions with their ‘genetic subjects,’ i.e. experiencing characters. The ‘miracle machine,’ by definition, was intended to be a response to a changeable vision of the world determined by history. Yet, what can be observed in poems of the late eighteen and early nineteenth century is, though with varying intensity, the presence of mythological characters along with Christian supernatural creatures, natural phenomena as well as abstract notions attributed with human traits, and all this against religious miraculousness that blends with science fiction. In the early nineteenth century, theoreticians of epic put forward some proposals to improve the ‘miracle machine’ with a view to preserving its credibility. The proposals, similar to the theory of new mythology that originated in German Romanticism, ranged from the postulate to abandon the idea of picturing transcendence to the postulate articulating the necessity to create a community that approved of new metaphysical order built and developed by means of poetic devices.
Źródło:
Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo; 2023, 13 (16); 129-144
2084-6045
2658-2503
Pojawia się w:
Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
“That’s also an Allegory:” Literary Criticism’s Struggles with Modern Allegorism
I tu też jest alegoria: krytycznoliterackie zmagania z nowoczesną alegorycznością
Autorzy:
Skurtys, Jakub
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27312251.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
literary criticism
allegory
allegorism in poetry
metacriticsm
poetics
krytyka literacka
alegoria
alegoryczność w poezji
metakrytyka
poetyka
Opis:
Autor analizuje pojęcie alegorii, klasycznej figury poetyckiej, jako swoistego „pojęcia wędrującego”, przydatnego i modnego w dzisiejszej krytyce literackiej. Rosnące zainteresowanie alegorycznymi stylami lektury we współczesnej humanistyce wywodzi z dwóch ważnych źródeł: prac Waltera Benjamina, który odzyskał barokową alegorię dla współczesnej estetyki, oraz Paula de Mana, który zdefiniował ją na nowo jako nieodłączną cechę literatury i uniwersalny sposób interpretacji tekstu. Następnie autor analizuje różne sposoby wykorzystania tego nowoczesnego rozumienia alegorii (jako tematu, stylu lub maniery oraz sposobu czytania) w trzech projektach krytycznych, które powstały po 2000 roku: Grzegorza Jankowicza, Aliny Świeściak i Rafała Wawrzyńczyka.
The author analyses the concept of allegory, a classical poetic figure, as a kind of a “travelling concept,” a notion that informs contemporary literary criticism. He argues that the growing interest in allegorical styles of reading in the modern humanities stems from two important sources: the works of Walter Benjamin, who reclaimed the Baroque allegory for contemporary poetics, and Paul de Man, who redefined it as an inherent quality of literature and the universal mode of textual interpretation. The author then examines different ways of employing this modern understanding of allegory (as a topic, style or stylization, and as a way of reading) by three contemporary writers and critics Grzegorz Jankowicz, Alina Świeściak and Rafał Wawrzyńczyk.
Źródło:
Forum Poetyki; 2022, 28-29; 134-151 (eng); 134-151 (pol)
2451-1404
Pojawia się w:
Forum Poetyki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Cały świat jest alegorią. Recenzja książki Magdaleny Kuran „Przez zarzuconą subtelną bawełnicę…” – cognitio symbolica w kazaniach reformata Antoniego Węgrzynowicza (źródła, zastosowania, konteksty), Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, Łódź 2022
The Whole World Is an Allegory. A Review of „Przez zarzuconą subtelną bawełnicę…” – cognitio symbolica w kazaniach reformata Antoniego Węgrzynowicza (źródła, zastosowania, konteksty) by Magdalena Kuran, Łódź University Press, Łódź 2022
Autorzy:
Walińska, Marzena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28408280.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Antoni Węgrzynowicz
baroque preaching
symbolic theology
allegory
conceptual preaching
barokowe kaznodziejstwo
teologia symboliczna
alegoria
kazania konceptystyczne
Opis:
Recenzja dotyczy książki Magdaleny Kuran „Przez zarzuconą subtelną bawełnicę…” – cognitio symbolica w kazaniach reformata Antoniego Węgrzynowicza (źródła, zastosowania, konteksty) (Łódź 2022). Tekst zawiera omówienie najważniejszych zagadnień poruszonych w monografii: wyjaśnienie znaczenia i roli teologii symbolicznej (oraz będącej jej częścią zasady cognitio symbolica) w twórczości Antoniego Węgrzynowicza – osiemnastowiecznego kaznodziei, członka zakonu krakowskich reformatów, autora kilkuset kazań w językach polskim i łacińskim. Podkreśla się umiejętność Autorki w rozpoznawaniu i opisie zastosowanych zabiegów alegoryzacyjnych na różnych poziomach tekstu (koncept całego zbioru, budowa poszczególnych kazań, wybrane przykłady argumentacji). Recenzowana publikacja zostaje oceniona jako niezwykle wartościowa, zarówno ze względu na bogaty materiał źródłowy, erudycję i umiejętności analityczne Autorki, jak i całościowe ujęcie twórczości krakowskiego kaznodziei.
The text discusses the most important issues raised in the monograph: an explanation of the meaning and role of symbolic theology (and the principle of cognitio symbolica, which is a part of it) in the work of Antoni Węgrzynowicz – an eighteenth-century preacher, a Cracow Franciscan, the author of several hundred sermons in Polish and Latin. What is emphasised is the author’s skill in identifying and describing the allegorisation procedures employed at various levels of the text (from the collection-concept, through individual sermons, to selected examples of argumentation). The reviewed publication is assessed as extremely valuable, both for its rich source material, erudition and analytical skills, as well as for its comprehensive coverage of the work of the preacher.
Źródło:
Czytanie Literatury. Łódzkie Studia Literaturoznawcze; 2022, 11; 189-200
2299-7458
2449-8386
Pojawia się w:
Czytanie Literatury. Łódzkie Studia Literaturoznawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Fiction (post-)apocalyptique et usages critiques de l’histoire: "Malevil" (1972) de Robert Merle
(Post)Apocalyptic Fiction and Critical Use of History: "Malevil" (1972) by Robert Merle
Autorzy:
Lévêque, Laure
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2131040.pdf
Data publikacji:
2022-08-12
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Merle (Robert)
anticipation
post-apocalyptique (fiction)
dystopie
caverne (allégorie de la)
histoire (sens de l’)
science fiction
post-apocalyptic (fiction)
dystopia
(allegory of the) cave
history (meaning of)
Opis:
Marqué par les dérives d’un XXe siècle tombé dans les pires excès et dans l’horreur nue, Robert Merle, romancier humaniste et engagé, en vient à questionner l’humanité de l’homme. Chez cet écrivain populaire, cela passe par l’inscription dans les genres en vogue de l’anticipation ou de la dystopie où les dauphins Fa et Bi sont plus avisés que les humains (Un animal doué de raison, 1967), espèce qui ne mérite pas forcément de se perpétuer (Les hommes protégés, 1974). En 1972, avec Malevil, Merle sacrifie à la littérature post-apocalyptique et imagine qu’une catastrophe nucléaire a ramené l’homme à une condition primaire, situation qui lui sert à penser la crise politique et morale au cœur de la cité. Mais, au-delà de cette classique fonction révélatrice, l’heuristique de la crise confronte Merle aux points aveugles de son référentiel idéologique et le texte met finalement en crise jusqu’aux positions progressistes affichées par l’auteur, rabattant le roman sur les positions réactionnaires qu’un Barjavel développe dans Ravage (1943).
Under the deep impression of the 20th century’s worst excesses and sheer horror, Robert Merle, an engaged, humanist novelist, comes to question the humanity of man. As a popular novelist he imprints this reaction on fashionable genres, such as science fiction and dystopia, in which dolphins Fa and Bi are more informed than the humans (An Animal Endowed with Reason/ The Day of the Dolphin 1967), a species that is not really worth perpetuating (The Protected Men/ The Virility Factor, 1974). In 1972, in Malevil, Merle veers towards post-apocalyptic fiction, imagining a nuclear catastrophe that has brought man back to a primary condition; it is a situation that allows him to conceive of the political and moral crisis at the heart of the city. Beyond this classical revealing function, though, the crisis heuristics brings Merle face to face with the blind spots of his ideological reference, so that the text eventually puts in a crisis situation the very progressive positions exhibited by the author, curbing the text to the reactionary positions of a Bajavel in Ravage/ Ashes, Ashes (1943).
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica; 2022, 17, 1; 231-243
1505-9065
2449-8831
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Morska przygoda polskich pielgrzymów: relacja i alegoria (Vita maior sancti Stanislai, caput 49)
Autorzy:
Cetwiński, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2106491.pdf
Data publikacji:
2022-09-16
Wydawca:
Uniwersytet Gdański. Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego
Tematy:
Wincenty z Kielc (Kielczy)
St. Stanisław
realism and allegory in hagiography
Opis:
This article presents the narrative strategy employed by Wincenty z Kielc (Kielczy) in Vita maior sancti Stanislai, a text written shortly after the canonization of St. Stanisław. Its aim was to strengthen the cult of the Kraków bishop; the tales of miracles performed by the holy martyr were supposed to sound credible. They were also intended to incline readers (listeners) to pious reflection of a more general kind. At the hands oWincenty, a realistic tale of the dangers of a journey by sea undertaken by Piotr, a relative of the hagiographer, is transformed into allegory. The author, well‑versed in Dominican sermonizing, aims to convince readers that in what seem banal events, the „power and greatness of God” are manifested. God works through the mediation of St. Stanisław in what was for contemporary Poles the exotic circumstances of a maritime disaster.
Źródło:
Studia z Dziejów Średniowiecza; 2022, 25; 67-74
2544-2562
Pojawia się w:
Studia z Dziejów Średniowiecza
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Podwójny splot. Norwida poetyka myślenia otwartego
Double Weave. Norwid’s Poetics of Open Thinking
Autorzy:
Zwierzyński, Leszek Marian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2129165.pdf
Data publikacji:
2022-06-12
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
Cyprian Norwid
alegoria
symbol
epifania
allegory
epiphany
Opis:
Artykuł jest opisem mechanizmu w poezji Norwida zapewniającego precyzję i charakter otwarty myśleniu w niej rozwijanemu. Służąca temu celowi, skonstruowana przez poetę, podwójna figura poetycka zostaje zbadana zmodyfikowaną metodą krytyki tematycznej. Pierwszą fazę figury stanowi nowoczesna alegoria umożliwiająca, dzięki swym dwóm metonimicznie połączonym poziomom, skuteczne diagnozowanie zjawisk świata nowoczesnego. Wysiłek myślowo-wyobraźniowy wierszy nie zatrzymuje się jednak w granicach przestrzeni nowoczesnego świata; wypracowują one na bazie alegorii symbol otwierający myślenie poetyckie Norwida na niewyrażalne. Nie jest ono tu jednak ujęte w kształt teologiczny, lecz dane jako fenomen bezpośredniego doświadczenia − epifania.
The article describes a mechanism employed in Norwid’s poetry that permits precision and openness in reflecting on his poetry. In order to achieve that, Norwid introduces a double stylistic device which is examined by means of an alternative method of thematic criticism. The first stage of this stylistic device is constituted by a modern allegory which recognises manifestations of the contemporary world; it proves effective due to its two interrelated metonymic levels. However, the entire process of thinking effort that takes place in the poems does not stop within the limits of the contemporary world. The poems develop a symbol on the grounds of this allegory and open Norwid’s poetic thinking to the ‘inexpressible’. This thinking does not bear any theological stamps, it is granted as an absolutely remarkable straightforward experience that is epiphany.
Źródło:
Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo; 2022, 12 (15); 317-336
2084-6045
2658-2503
Pojawia się w:
Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Mystery of the Nativity according to "Liber de divinis officiis" by Rupert of Deutz OSB
Autorzy:
Pałęcki, Waldemar
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2088022.pdf
Data publikacji:
2022-06-10
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
medieval liturgy
Nativity
history of the liturgy
salvation
allegory
theological monastic school
Opis:
The theological interpretation of liturgical texts and gestures presented by representatives of the German monastic school played an important role in the liturgy of the medieval era. Among its most important representatives was Rupert of Deutz OSB, who presented his views in Liber de divinis officiis. This article aims to show what the uniqueness of the Incarnation of the Son of God consists in according to Rupert of Deutz’s views, based on the example of the celebration of the Nativity. Particularly significant is his interpretation of Old Testament texts and images, and his reference of the Incarnation to the first day of creation. He presented his views not only based on liturgical customs but also according to the principles of medieval computistics.
Źródło:
Verbum Vitae; 2022, 40, 2; 535-550
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Second Century Debate about the Therapy of Passions – Various Christian Remedies
Drugowieczna debata na temat terapii namiętności – różne chrześcijańskie stanowiska
Autorzy:
Ashwin-Siejkowski, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2158082.pdf
Data publikacji:
2022-06-15
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
allegory
cataclysm
Clement of Alexandria
Gospel of Thomas
Middle Platonism
Neopythagoreism
Nag Hammadi
Myth
Passion
Emotions
Philo of Alexandria
Roman Stoicism
Teachings of Silvanus
Opis:
The disturbing power of the passions or affections, collectively known as πάθος, was the subject of a remarkable debate in Graeco-Roman philosophical schools, as well as in Philo of Alexandria and soon among various early Christian authors. This paper contributes to the recent approach to this subject but also explores new contexts. It examines cosmological (myth), anthropological (the mind – emotions relation) and theological (salvation) ways of addressing that problematic supremacy of emotions. Although it summarises earlier philosophical views, it focuses on Christian documents from the second century and their witness to that ancient debate. By comparison with the diversity of Christian views on the passions, the paper highlights the diverse ‘therapies’ proposed by Christian authors. In conclusion, it points out common motifs among Christian responses to the passions, as well as the differences in their remedies.
Źródło:
Vox Patrum; 2022, 82; 53-72
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
"Nazacniejsza Pieśń Salomonowa", czyli Pieśń nad pieśniami w przekładzie Biblii Brzeskiej
Autorzy:
Gołębiowski, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2030542.pdf
Data publikacji:
2021-06-06
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:
Song of Songs
Brest Bible
allegory
allegoresis
Pieśń nad pieśniami
Biblia Brzeska
alegoria
alegoryczność
Opis:
  “The Noblest Song of Solomon” [“Nazacniejsza Pieśń Salomonowa”], or The Song of Songs [Pieśń nad pieśniami] in the translation of Brest Bible is an attempt to interpret various fragments of the biblical love dialogue with particular focus on the content of margins (comments) written by the editors of the Brest Bible. My analysis leads to the conclusion that for the 16th century Protestant exegetes allegoresis was the dominant method of reading The Song of Songs. Neverthless, in some of their philological intuitions the Brest Bible’s editors surprisingly agree with the findings of the 20th century Biblical Studies, especially in the case of the strictly erotic character of some allusive expressions, or associations with the symbols used in the Pentateuch.
Źródło:
Tematy i Konteksty; 2014, 9, 4; 46-53
2299-8365
Pojawia się w:
Tematy i Konteksty
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Diegetyczne uspójnienie systemu nauk. O „Nowej Atlantydzie” Francisa Bacona
A Diegetic Conjunction of the System of Sciences: On Francis Bacon’s “New Atlantis”
Autorzy:
Wróbel, Łukasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1997146.pdf
Data publikacji:
2021-12-31
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
diegesis
fikcja narracyjna
opowieść podróżnicza
alegoria
nauka nowożytna
narrative fiction
travel story
allegory
modern sciences
Opis:
W artykule poddano interpretacji Nową Atlantydę Francisa Bacona, odczytując ją jako hipertekst projektu odnowy nauk (Instauratio Magna), którego filozofowi nie udało się w pełni zrealizować. Autor podejmuje próbę odpowiedzi na pytanie, jaki model relacji między rejestrami dyskursywnym, retorycznym i literackim legł u początków nowożytnego kształtowania nauki. Jego zdaniem nauka empiryczna nie ustanawia swojego początku wyłącznie własnymi nowymi narzędziami, wykorzystuje natomiast sobie współczesne wzorce fikcji narracyjnej (np. ramę modalnościową opowieści podróżniczej), retorycznego prawdopodobieństwa (oraz alegorii) i siłą wynikającą z ich kompozytu nadaje spoistość własnej genezie.  
The article interprets New Atlantis by Francis Bacon and reads it as a hypertext of Instauratio Magna, the project of restoration of sciences, which the philosopher failed to carry out fully. The author seeks to discover the interrelations between the discursive, rhetorical and literary modes of writing that shaped the early stages of modern science.  In his opinion, empirical science does not establish its starting point only with its own new instruments, but it also deploys contemporary patterns of narrative fiction (for example, the modal frame of travel story) and rhetorical probability (also allegory). The power of this composite renders its own origin coherent.
Źródło:
Białostockie Studia Literaturoznawcze; 2021, 19; 149-169
2082-9701
2720-0078
Pojawia się w:
Białostockie Studia Literaturoznawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Krakowska kurtyna Henryka Siemiradzkiego: alegorie i rebusy
Henryk Siemiradzki’s Curtain in Kraków: Allegories and Rebuses
Autorzy:
Kuczyńska, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1787944.pdf
Data publikacji:
2021-05-10
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
alegoria
rebus
kurtyna teatralna
Henryk Siemiradzki
malarstwo XIX wieku
allegory
theatre curtain
19th-century painting
Opis:
Przedmiotem artykułu jest namalowana przez Henryka Siemiradzkiego kurtyna Teatru Miejskiego (obecnie Teatru im. Juliusza Słowackiego) w Krakowie traktowana jako przykład szczególnej formuły malarstwa alegorycznego na swój sposób pokrewnej rebusom, które – jak świadczą liczne zachowane w szkicownikach przykłady – z upodobaniem uprawiał artysta. Zidentyfikowanie nowych źródeł ikonograficznych (przede wszystkim Les Dieux antiques Stéphane’a Mallarmé) i poszerzenie kontekstu dotychczasowych analiz pozwoliło na nowo postawić pytania o źródła twórczości i rolę wyobraźni w malarstwie późnoakademickim. Zestawienie alegorycznego programu kurtyny z konstruowanymi przez malarza rebusami (ze szkicowników zachowanych w Muzeum Narodowym w Krakowie) problematyzuje charakterystyczne dla epoki relacje między słowem a obrazem.
This article focuses on the curtain installed in the Municipal Theatre in Kraków (now the Juliusz Słowacki Theatre) painted by Henryk Siemiradzki. The giant composition is an example of the unique formula of allegoric painting related to rebuses, which, as attested by the many drawings preserved in his sketchbooks, was the artist’s favourite kind of pastime. The identification of new iconographic sources (primarily Les Dieux Antiques by Stéphane Mallarmé) and the broadening of the context for those already known has made it possible to ask questions anew about the sources of creativity and imagination in late academic painting. The juxtaposition of Siemiradzki’s allegorical curtain manifesto with the rebuses he devised (contained in the sketchbooks preserved in the National Museum in Kraków) problematises the issue of the relationship between word and image which was characteristic of that period.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2021, 69, 4; 405-424
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 99

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies