Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Albanian literature" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-6 z 6
    Tytuł:
    A Crossroad Between West, East and Orient – The Case of Albanian Culture
    Autorzy:
    Sawicka, Irena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/508906.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
    Tematy:
    Albanian Culture
    Crypto-Christianity
    Bejtexhin Literature
    Bektashism
    Rilindja
    League of Prizren
    Opis:
    A Crossroad Between West, East and Orient – The Case of Albanian CultureAlbania is a unique example of authentic mentally-coded multiculturalism. The influence of a certain type of culture on believes shared by all Albanians is connected with either a specific period in history or specific territory. Modern Albania inherits various influences. As a unique European society Albanians do not define their identity through affiliation to a specific cultural (religious) circle. Nowadays Albanian national identity is devoid of religious context. It is based on the idea of Illyrian origin, great figures of Albanian history, mythology, language separateness. Religious components make up a surface of purely ethnographic character. Albanians attach greater importance to traditional values connected with the medieval clan law (besa ‘a word, a promise of keeping the word, commitment’, honor, the cult of a visitor, clan vengeance, the institution of a sworn virgin and so on). Kultura albańska – zderzenie Zachodu, Wschodu i Orientu Albania jest unikalnym przykładem prawdziwej, zakodowanej mentalnie multikulturowości. Wpływ określonego typu kultury na poglądy wspólne wszystkim Albańczykom związany jest bądź z określonym okresem historycznym, bądź z określonym terytorium. Dzisiejsza Albania dziedziczy różne wpływy i, jako unikalne w Europie społeczeństwo, Albańczycy nie określają swojej tożsamości poprzez przynależność do określonego kręgu kulturowego (religijnego). Współcześnie tożsamość narodowa Albańczyków zbudowana jest więc bez kontekstu religijnego. Opiera się na koncepcji pochodzenia od Ilirów, wielkich postaciach historii albańskiej, mitologii, odrębności językowej. Elementy religijne stanowią warstwę powierzchowną, czysto etnograficzną. Większą wagę przywiązują Albańczycy do wartości tradycyjnych, związanych ze średniowiecznym prawem rodowym (besa ‘słowo, obietnica, zobowiązanie’, honor, kult gościa, danego słowa i in.).
    Źródło:
    Colloquia Humanistica; 2013, 2
    2081-6774
    2392-2419
    Pojawia się w:
    Colloquia Humanistica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Und sollte jemand nach mir fragen, sag’, dass ich ihn herzlich grüsse!”
    Autorzy:
    Nehring, Gerd-Dieter
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/677676.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
    Tematy:
    Oda Buchholz
    Albanian and Balkan studies
    language history
    Albanian lexicography
    morpho-syntax and literature
    Opis:
    “And if anyone would ask for me, say I greet him cordially“The paper overviews as obituary the professional career and work of the known scientist in Albanian and Balkan studies Oda Buchholz (21.01.1940-02.01.2014). It focuses particularly on her publications in the Albanian-German lexicography and grammar drafting as well as on her activities as professor and her cooperation in Germany and abroad. The obit also draws attention to important translations by this scientist and friend of South Eastern Europe. „Jeśli ktokolwiek spyta o mnie, pozdrówcie go serdecznie”Tekst nekrologu przedstawia drogę naukową i dorobek wybitnej albanolożki i bałkanolożki Ody Buchholz (21.01.1940-2.01.2014). 
    Źródło:
    Slavia Meridionalis; 2015, 15
    1233-6173
    2392-2400
    Pojawia się w:
    Slavia Meridionalis
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Słowotwórstwo gegijskie XVII wieku
    Autorzy:
    Karasiński, Artur
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/677456.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
    Tematy:
    word-formation
    Gheg dialect
    17th century Albanian literature
    Budi
    Bardhi
    Bogdani
    Opis:
    Word formation in 17th century Gheg AlbanianThe article constitutes a word formation analysis of the Gheg dialect Albanian texts from the 17th century. The only Albanian texts of this period preserved to this day come from northern Albania and form the basis of the so-called old Albanian literature. All their authors came from northern Albania and used a similar variation of the Gheg dialect. The Gheg dialect of Albanian at that time can be considered the standard used by the Catholic environment of Northern Albania. Modern Albanian contains word formations characteristic of both main dialects: Gheg and Tosk. The aim of the present research is to investigate the word-formation structures appearing in 17th century texts. Słowotwórstwo gegijskie XVII wieku Artykuł stanowi analizę słowotwórczą albańskich tekstów z XVII wieku, napisanych w dialekcie gegijskim. Jedyne albańskie teksty tego okresu, zachowane do dziś, pochodzą z północnej Albanii i stanowią podstawę tak zwanej starej literatury albańskiej. Wszyscy autorzy pochodzili z północnej Albanii i używali podobnej odmiany dialektu gegijskiego. Dialekt gegijski może być uznany za standard w tym czasie, używany przez środowisko katolickie w regionie północnej Albanii. Współczesny język albański zawiera formacje słowotwórcze odpowiednie dla obu głównych dialektów gegijskiego i toskijskiego. Badania mają na celu zweryfikowanie struktur słowotwórczych pojawiających się w tekstach z XVII wieku.
    Źródło:
    Slavia Meridionalis; 2018, 18
    1233-6173
    2392-2400
    Pojawia się w:
    Slavia Meridionalis
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Polish Literature in Albanian
    Literatura polska w języku albańskim
    Autorzy:
    Zissi, Leonard
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1038599.pdf
    Data publikacji:
    2019-07-01
    Wydawca:
    Akademia Ignatianum w Krakowie
    Tematy:
    literatura polska
    Albania
    Towarzystwo Przyjaźni Albańsko-Polskiej
    Ryszard Kapuściński
    Wisława Szymborska
    Polish Literature
    Albanian-Polish Friendship Society
    Opis:
    Albania is a small country in Europe, which was under Turkish occupation for nearly five centuries. It did not regain its independence until 28 November 1912. During the occupation there was almost no foreign literature translated into Albanian, as more than 85% of the population were illiterate and in general there were no scientific institutions or schools. The first primary school was opened in 1887. Only in the 1920s, with the emergence of intelligentsia, world literature started to be translated into Albanian, which included Polish literature. However, the translations were not done from the Polish language but from Italian translations of it. The first Polish literary work translated into Albanian from Italian was the Nobel prize winner Henryk Sienkiewicz’s novel, Quo Vadis? (in 1933). The book was translated for the second time in 1999. The translation of Polish literature into  Albanian gained momentum after World War II, and especially after 2000. So far, nearly 55 books by 34 Polish authors have been translated into  Albanian, including Adam Mickiewicz (among them his great work, Pan Tadeusz), Henryk Sienkiewicz, Boleslaw Prus, Czesław Miłosz, Wisława Szymborska, Olga Tokarczuk, Ryszard Kapuściński, Tadeusz Różewicz, Witold Gombrowicz, Fr. Marcin Czermiński, and  others. At the same time, 8 Albanian authors wrote books on Polish topics in Albanian. Apart from the Albanian translators from Albania, Polish literature has also been translated into Albanian by Albanians from Kosovo. In comparison with other European countries,  Albania is a leader as far as the number of Polish books translated is concerned. Polish literature in Albanian is generally popular among Albanian readers. Some of the books are published for the second, or even after the third time.
    Albania jest małym krajem europejskim, który przez prawie pięć wieków znajdował się pod okupacją turecką. Swoją niepodległość uzyskała dopiero 28 listopada 1912 r. Podczas tej okupacji prawie nie istniała literatura obca tłumaczona na język albański, ponieważ ponad 85% ludności było analfabetami; nie funkcjonowały też instytucje naukowe i szkoły. Pierwsza szkoła podstawowa została otwarta w roku 1887. Dopiero w latach 20. XX w., wraz z wyodrębnieniem się warstwy intelektualnej, w Albanii rozpoczął się przekład literatury światowej na język albański, włącznie z polską literaturą, lecz nie z języka polskiego, ale przeważnie z języka włoskiego. Pierwszym dziełem literatury polskiej przetłumaczonym na język albański z języka włoskiego w roku 1933 była książka noblisty Henryka Sienkiewicza pt. Quo Vadis. Powieść ta została przetłumaczona po raz drugi w roku 1999. Rozwój tłumaczeń literatury polskiej na język albański rozpoczął się jednak dopiero po II wojnie światowej, szczególnie po roku 2000. Do tej pory przetłumaczono na język albański prawie 55 polskich książek napisanych przez 34 autorów, m.in. Adama Mickiewicza (np. jego wielkie dzieło Pan Tadeusz), Henryka Sienkiewicza, Bolesława Prusa, Czesława Miłosza, Wisławę Szymborską, Olgę Tokarczuk, Ryszarda Kapuścińskiego, Tadeusza Różewicza, Witolda Gombrowicza, o. Marcina Czermińskiego i innych. Jednocześnie ośmiu autorów albańskich napisało w języku albańskim książki o polskiej tematyce. Oprócz albańskich tłumaczy z Albanii literaturę polską na język albański tłumaczą nadal również Albańczycy z Kosowa. W porównaniu z niektórymi innymi krajami europejskimi liczba polskich książek przetłumaczonych na język albański jest znaczna. Literatura polska w języku albańskim cieszy się popularnością wśród czytelników albańskich. Niektóre z książek są wydawane po raz drugi, a nawet trzeci.
    Źródło:
    Perspektywy Kultury; 2019, 25, 2; 145-158
    2081-1446
    2719-8014
    Pojawia się w:
    Perspektywy Kultury
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Byronic “Rugged nurse of savage men” in the 21st century: the perpetually romantic Albania
    George’a Byrona „Rugged nurse of savage men” w XXI wieku, czyli Albania wiecznie romantyczna
    Autorzy:
    Vaso, Kleitia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1361391.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Akademia Pomorska w Słupsku
    Tematy:
    Lord Byron
    Edward Said
    Orientalizm
    Wschód
    Zachód
    literatura albańska
    sztuka albańska
    kolonializm
    Orientalism
    East
    West
    Albanian literature
    Albanian
    art
    internalized colonialism
    Opis:
    n Childe Harold’s Pilgrimage (1812–1818), Lord Byron writes these verses on Albania: “Land of Albania! let me bend mine eyes / on thee, thou rugged nurse of savage men!” One of the most memorable visits to the region, eternally immortalized in Thomas Phillips’ Portrait of Lord Byron in Albanian Dress (1813), Lord Byron’s evocation in this poem presents a commonplace perspective on the region as a land of savage men, a view further reinforced by the Balkans’ bloody history and one which has been internalized by its inhabitants as well. Lord Byron’s evocation is echoed by other Western visitors like Edith Durham and Edward Lear who in 1848 writes that, in Albania there is “luxury and the inconvenience, on the one hand, liberty, hard living and filth on the other.” Although these statements contain fragments of truth, especially pertaining to the luxurious landscape and the poverty of rural areas, an orientalist lens, as defined by Edward Said, is also at work. Here, the West defines the East as the other, a place of savage wilderness which has been slowly erased by industrialization in their home countries. The particular danger of this perspective lies in its absorption and perpetuation by the region itself. Art that focuses on topics like blood feuds and sworn virgins (Broken April by Ismail Kadare and Sworn Virgin by Elvira Dones are only a few examples) are the most successful in receiving financial support and international acclaim, thus enabling their continuation and proliferation of the Romantic idea of the country as an exotic and dangerous place.
    W Pielgrzymce Childe Harolda (1812–1818) Lord Byron pisze o Albanii: Kraina Albanii! pozwólcie, że zwrócę moje oczy / ty, surowa pielęgniarko dzikich mężczyzn! Ta jedna z najbardziej niezapomnianych wizyt w tym regionie została uwieczniona w portrecie Thomasa Phillipsa Portret lorda Byrona w albańskim stroju (1813). Przywołana przez lorda Byrona w tym wierszu Albania przedstawia powszechnie obecny obraz regionu jako krainy dzikich ludzi. Wizja ta zostaje wzmocniona krwawą historią Bałkanów, która także została zinternalizowana przez jej mieszkańców. Wykrzyknik Lorda Byrona jest powtarzany przez innych zachodnich turystów, takich jak Edith Durham i Edward Lear, którzy w 1848 roku piszą, że w Albanii jest „luksus i niedogodności, z jednej strony wolność, ciężkie życie i brud z drugiej”. Chociaż stwierdzenia te zawierają fragmenty prawdy, szczególnie odnosząc się do luksusowego krajobrazu i ubóstwa na obszarach wiejskich, działa w nich również orientalistyczna perspektywa zdefiniowana przez Edwarda Saida. Tutaj Zachód definiuje Wschód jako gorszy, miejsce dziczy, które zostało powoli wyparte przez industrializację w krajach ojczystych zachodnich turystów. Szczególne niebezpieczeństwo związane z tą perspektywą leży w jej absorpcji i utrwaleniu przez samych Albańczyków. Sztuka, która koncentruje się na tematach takich, jak krwawe waśnie i zaprzysiężone dziewice (Broken April Ismaila Kadare i Sworn Virgin Elvira Dones to tylko kilka przykładów), odnosi największe sukcesy w otrzymywaniu wsparcia finansowego i międzynarodowego uznania. Takie działanie umożliwia kontynuację i rozpowszechnianie romantycznej idei kraju jako miejsca egzotycznego i niebezpiecznego.
    Źródło:
    Świat Tekstów. Rocznik Słupski; 2020, 18; 121-131
    2083-4721
    Pojawia się w:
    Świat Tekstów. Rocznik Słupski
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The outsider’s glimpse: the slow return or the very beginning of romanticism in Albania
    Spojrzenie obcego: powolny powrót lub początek romantyzmu w Albanii
    Autorzy:
    Vaso, Jora
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1361303.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Akademia Pomorska w Słupsku
    Tematy:
    romantyzm
    literatura albańska
    wygnanie albańskie
    spojrzenie
    Orientalizm
    Romanticism
    Albanian Literature
    Albanian poetry
    glimpse
    Orientalism
    Opis:
    The verses of the Albanian national poet Naim Frashëri’s poem Herds and Pastures, written in 1886, are ones of an émigré longing for his land: O, mountains of Albania, you trees of towering height / Meadows broad full of flowers / You’re with me day and night. Yet, they are imprinted in the memory of every Albanian of the 21st century. Though writing in the late 19th century, Frashëri is considered a Romantic poet in Albania, his poetry echoing elements of the European Romanticism. However, whether Romanticism Ever reached Albania remains questionable. However, since Frashëri’s 19th century poem, Albanian poetry reflects a population that have lost its ability to see or value the idyllic countryside surrounding it. Romanticism, it seems, can be born of temporal and geographical distance. Frashëri, an émigré for most of his life, was perfectly positioned to see the beauty of Albania. Contemporary French philosopher Georges Didi-Huberman refers to this nostalgic, distant gaze as “the glimpse,” which, rather than careful observation, allows beauty to appear. “To glimpse is to see only in passing, he suggests, a way of seeing a little less well, not as well as when the thing to be seen has become an object of observation.” Albanian poetry from the Communist period, though both carefully written by the poets and censored by the government, reveals a country that was beginning to be the object of dissection, rather than an object of longing. In contemporary times, however, with an Albania that is shaped, packaged and served to locals by international media like “The New York Times”, locals are once again adopting the necessary outsider’s perspective, finally beginning to glimpse and, thus, capture the beauty of their own land, allowing a forgotten romanticism to make its slow return to the country or the rise of the Romanticism that never was.
    Wersety albańskiego poety narodowego Naima Frashëri Stada i pastwiska zostały napisane w 1886 r. Bohaterami są emigranci tęskniący za swoją ziemią: O, góry Albanii, wy wysokie drzewa / Łąki szerokie pełne kwiatów / Jesteś ze mną dzień i noc. Ten opis odcisnął się w pamięci każdego Albańczyka XXI wieku, chociaż został napisany pod koniec XIX wieku. Frashëri jest uważany za poetę romantycznego w Albanii, ale jego poezja odzwierciedla elementy europejskiego romantyzmu. Jednak to, czy romantyzm kiedykolwiek dotarł do Albanii, pozostaje wątpliwe. Od czasu dziewiętnastowiecznego wiersza Frashëriego poezja albańska odzwierciedla perspektywę spojrzenia ludności, która utraciła zdolność widzenia lub doceniania otaczającej ją idyllicznej wsi. Wygląda na to, że romantyzm rodzi się z dystansu czasowego i geograficznego. Frashëri, emigrant przez większość swojego życia, był doskonale przygotowany do zobaczenia piękna Albanii. Współczesny francuski filozof, Georges Didi-Huberman, nazywa to nostalgiczne, odległe spojrzenie spojrzeniem, które zamiast uważnej obserwacji pozwala na pojawienie się piękna. Rzut oka to widzenie tylko przelotne, a spojrzenie nostalgiczne to sposób zobaczenia nie tak dobrze, jak wtedy, gdy to, co ma być obserwowane, staje się przedmiotem obserwacji. Albańska poezja z okresu komunizmu, choć powściągliwie tworzona przez poetów z powodu cenzury przez rząd, ukazywała kraj, który stanowił przedmiot rozbioru, a nie pragnienia. Jednak w dzisiejszych czasach, gdy Albania jest kształtowana, projektowana i podawana miejscowym przez dyskurs międzynarodowych mediów, takich jak „The New York Times”, miejscowi znów przyjmują perspektywę outsiderów, która umożliwia dostrzeżenie i tym samym uchwycenie piękna ich własnej ziemi, co pozwala powrócić zapomnianemu romantyzmowi lub nawet umożliwia powstanie romantyzmu, którego nigdy nie było
    Źródło:
    Świat Tekstów. Rocznik Słupski; 2020, 18; 105-120
    2083-4721
    Pojawia się w:
    Świat Tekstów. Rocznik Słupski
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-6 z 6

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies