Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Aktor" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 45
Tytuł:
Kostiumy Luigiego Sapellego w zbiorach Muzeum Krakowa
Luigi Sapelli’s Costumes in the Collection of the Krakow City Museum
Autorzy:
Kowalska, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/37240354.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
teatr
kostium
aktor
projektant kostiumów
scenografia
theater
costume
actor
theatre arts
costume designer
scenography
Opis:
Kostium – element spektaklu teatralnego, a także swoisty strój – „przedmiot” wyróżniający aktora na scenie. Pomaga lub przeszkadza artyście scenicznemu w tworzeniu postaci. Przez wieki i dekady zmieniały się jego forma oraz znaczenie. Celem niniejszego artykułu jest zaprezentowanie kostiumów teatralnych zaprojektowanych przez Luigiego Sapellego, jednego z największych projektantów strojów scenicznych z przełomu XIX i XX w. Opis kostiumów poprzedzi szkic, skrótowo przybliżający stylistykę teatru okresu Młodej Polski oraz obowiązujące wówczas zasady tworzenia strony plastycznej spektakli. Omawiane kostiumy stanowią część kolekcji teatralnej należącej do Muzeum Krakowa.
Stage costume is an element of a theatrical performance, as well as a specific attribute that can be used by an actor creating a role. It helps or hinders the stage artist in creating the character. Over the centuries and decades, its form and meaning have changed. The aim of this article is to present theatrical costumes designed by Luigi Sapelli, one of the greatest designers of stage costumes from the turn of the 19th and 20th centuries. The description of the costumes is preceded by a sketch, briefly presenting the style of the theater of the Young Poland period and the rules of creating the artistic side of performances applied at that time. The costumes in question are part of the theater collection of the Museum of Krakow.
Źródło:
Perspektywy Kultury; 2023, 43, 4/2; 205-216
2081-1446
2719-8014
Pojawia się w:
Perspektywy Kultury
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Once again about Vlast’s Labyrinths as a historical precedent in the formation of national artistic prose
Jeszcze raz o Labiryntach Vlasta jako historycznym precedensie w kształtowaniu się narodowej prozy artystycznej
Яшчэ раз пра Лабірынты Власта як гістарычны прэцэдэнт у станаўленні нацыянальнай мастацкай прозы
Autorzy:
Chukichova, Nadzeya
Bahdzevich, Anatol
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29430759.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydział Lingwistyki Stosowanej. Katedra Białorutenistyki
Tematy:
author
narration
narrator
discourse
focalization
actor
character's nomination
opowiadanie
dyskurs
fokalizacja
aktor
nominacja postaci
autor
аўтар
аповед
наратар
дыскурс
факалізацыя
актар
персанажная намінацыя
Opis:
The article investigates the specificity of narrative solutions in Labyrinths – the most surprising among Vaclau Lastousky’s works, which has no analogues in the Belarusian literature of that time. A number of significant examples are analyzed (the first encounter’s event, invisible publisher’s existence, the play by paratext etc.), which are the direct evidence of attempts of conscious “implementation” of internal dialogic possibilities of artistic expression as well as of author’s idea of polysubject narration creating. Among the author’s active use of polyphonic statement dialogized text constructions in a continuous discourse of an I-narrator are studied, as well as the change of observation focus on different narration sections and relatively developed characters nomination system. Thus, the “Labyrinths” should be attributed as the story, in which for the first time for Belarusian literature a completely new author’s strategy of a literary work composing is revealed.
Artykuł analizuje specyfikę rozwiązań narracyjnych w “Labiryntach” – najbardziej nieoczekiwanej opowieści w twórczości Wacława Łastowskiego, niemającej odpowiednika w ówczesnej literaturze białoruskiej. Analizie poddano szereg przykładów ilustracyjnych (wydarzenie pierwszego spotkania z bohaterem, istnienie niewidzialnego “wydawcy”, zabawa z paratekstem itp.), które bezpośrednio świadczą o próbie świadomego “wdrożenia” możliwości wewnętrznej dialogiczności słowa artystycznego i autorskiej inicjatywy stworzenia wielosubiektywnej narracji. Do wyznaczników aktywnego posługiwania się przez autora mową polifoniczną zaliczają się dialogizowane konstrukcje tekstowe w ciągłym dyskursie narratora, zmiana skupienia obserwacyjnego na tym czy innym segmencie narracji oraz stosunkowo rozwinięty system nominacji postaci. Tym samym “Labirynty” należy przypisać opowieści, w której po raz pierwszy w warunkach białoruskiego procesu literackiego objawia się zasadniczo nowa autorska strategia konstruowania dzieła sztuki.
У артыкуле даследуецца спецыфіка апавядальных рашэнняў у Лабірынтах – самай нечаканай аповесці ў творчасці Вацлава Ластоўскага, якая не мае аналагаў у беларускай літаратуры свайго часу. Аналізуецца шэраг паказальных прыкладаў (падзея першай сустрэчы з персанажам, існаванне нябачнага “выдаўца”, гульня паратэкстам і інш.), якія наўпрост сведчаць пра спробу свядомага “ўкаранення” магчымасцяў унутранай дыялагічнасці мастацкага слова і пра аўтарскую ініцыятыву стварэння полісуб’ектнага аповеду. Сярод маркераў актыўнага выкарыстання аўтарам шматгалосага выказвання разглядаюцца дыялагізаваныя тэкставыя канструкцыі ў суцэльным дыскурсе я апавядальніка, змена назіральнага фокуса на тым ці іншым адрэзку нарацыі і адносна развітая сістэма персанажных намінацый. Такім чынам, Лабірынты варта атрыбутаваць як аповесць, дзе ўпершыню праяўляе сябе прынцыпова новая ва ўмовах беларускага літаратурнага працэсу аўтарская стратэгія пабудовы мастацкага твора.
Źródło:
Acta Albaruthenica; 2023, 23; 111-122
1898-8091
Pojawia się w:
Acta Albaruthenica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Włoskie organizacje mafijne jako niepaństwowi aktorzy polityczni
The Italian mafia organizations as non-state political actors
Autorzy:
Niedźwiecki, Artur
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31233342.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
organized crime
Italian mafia
non-state political actor
social capital
przestępczość zorganizowana
włoska mafia
niepaństwowy aktor polityczny
kapitał społeczny
Opis:
Artykuł koncentruje się na funkcjonowaniu włoskich organizacji przestępczych w aspekcie politologicznym, których cechą charakterystyczną jest zdobywanie i sprawowanie pozaprawnej władzy nad określonym terytorium, jako warunku wstępnego do osiągania zysków ekonomicznych w wymiarze lokalnym, krajowym i ogólnoeuropejskim. Uzyskując szeroko pojęte wpływy na danym obszarze, mafie – niczym aktorzy polityczni o charakterze niepaństwowym – prowadzą jego eksploatację, wykorzystując swój kapitał społeczny w obrębie mechanizmów gospodarki wolnorynkowej. Aktualnie istotą fenomenu włoskiej przestępczości zorganizowanej jest powstawanie związków między sferą przestępczą a światem polityki, gospodarki oraz instytucji publicznych, czego rezultatem staje się przekształcenie zwykłej działalności kryminalnej w kolejnego, niepaństwowego gracza politycznego, operującego na wielu płaszczyznach na zasadzie procesów ekspansji terytorialnej.
The article focuses on the functioning of the Italian criminal organizations in the political science aspect, the characteristic feature of which is to gain and exercise outlaw power over a specific territory as a prerequisite for achieving economic profits in local, national and European dimension. Gaining broadly understood influence in a given area, mafias, like non-state political actors, exploit it, using their social capital within the mechanisms of a free market economy. Currently, the essence of the phenomenon of the Italian organized crime is the emergence of links between the criminal sphere and the world of politics, economy and public institutions, which results in the transformation of ordinary crime activity into another, non-state political player, operating at a multiple of level on the basis of territorial expansion processes.
Źródło:
Rocznik Integracji Europejskiej; 2023, 17; 347-361
1899-6256
Pojawia się w:
Rocznik Integracji Europejskiej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wykorzystanie aktorów niepaństwowych przez Rosję w konflikcie syryjskim
Russias use of non-state actors in the Syrian conflict
Autorzy:
Mazur, Przemysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22446625.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:
Syria
Russia
Wagner Group
PMC
Hezbollah
Liwa al-Quds
non-state actor
Rosja
Grupa Wagnera
Liwa al-Kuds
aktor niepaństwowy
Opis:
Zaangażowanie Rosji w konflikcie syryjskim okazało się jednym z elementów szerszego planu uzyskania roli ważnego aktora w nowo powstającym ładzie międzynarodowym. Potencjał Rosji był jednak znacznie mniejszy niż innych mocarstw, potrzebowała zatem specyficznych narzędzi i metod innych niż główni konkurenci. Celem artykułu jest analiza, w jaki sposób Rosja wykorzystała podmioty niepaństwowe do budowy swojej pozycji w Syrii i środowisku międzynarodowym i jakie mogą być implikacje tych doświadczeń w przyszłości.
Russia's involvement in the Syrian conflict proved to be one element of a broader plan to gain a role as a major actor in the newly emerging international order. Russia's potential proved to be much weaker than other powers, so it needed to create specific tools and methods than its main competitors. The aim of this article was to analyze how Russia used non-state actors to build its position in Syria and in the international environment, and how these experiences might imply for the future.
Źródło:
Polityka i Społeczeństwo; 2023, 22, 3; 201-219
1732-9639
Pojawia się w:
Polityka i Społeczeństwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Koncepcja teatru jezuickiego i jego znaczenie w procesie socjalizacji młodzieży szkolnej
The Concept of the Jesuit Theater and its Importance in the Process of Socialization of School Youth
Autorzy:
Charchuła, Jarosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/40494635.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
teatr jezuicki
edukacja jezuicka
socjalizacja
pedagogia ignacjańska
aktor społeczny
Jesuit theater
Jesuit education
socjalization
ignatian pedagogy
social actor
Opis:
CEL NAUKOWY: Celem niniejszego opracowania jest omówienie funkcji, jaką pełni teatr jezuicki w procesie socjalizacji młodzieży szkolnej. PROBLEM I METODY BADAWCZE: Główny problem badawczy dotyczy odpowiedzi na pytanie: jakie warunki muszą być spełnione, aby teatr jezuicki mógł być skutecznym narzędziem procesu socjalizacji młodzieży szkolnej. W artykule zastosowano metodę analityczno-syntetyczną literatury przedmiotu. PROCES WYWODU: Artykuł jest skonstruowany w następujący sposób: Na wstępie ukazano najważniejsze cechy koncepcji teatru jezuickiego. Następnie zarysowano ramy teoretyczne, w jakich analizowane są procesy socjalizacji w świetle nauk społecznych, co wreszcie pozwoliło na określenie najważniejszych wyzwań stających przed szkolnictwem jezuickim w kontekście wykorzystania funkcji socjalizacyjnej działalności teatralnej. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Z przedstawionych rozważań wynika, że jest możliwe włączenie działalności teatralnej jako skutecznego narzędzia socjalizacji młodzieży w szkołach jezuickich. Co więcej, wydaje się, że jezuicki model edukacji stanowi adekwatną odpowiedź na zmiany spowodowane procesami globalizacji. WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Wnioski, jakie wynikają z przedstawionych analiz, wskazują przede wszystkim na komplementarność procesu edukacji i socjalizacji realizowanej poprzez wykorzystanie narzędzia, jakim jest teatr jezuicki. Tożsamość jezuickiego szkolnictwa wynika w dużym stopniu z przyjęcia całościowej wizji osoby i integralnego modelu formacji. To połącznie edukacji z działalnością teatralną wydaje się trafną receptą na aktualne wyzwania procesu socjalizacji młodzieży szkolnej.
RESEARCH OBJECTIVE: The purpose of this study is to discuss the function that Jesuit theater plays in the socialization process of school children. RESEARCH PROBLEM AND METHODS: The main research problem concerns the answer to the question: what conditions must be fulfilled for the Jesuit theater to be an effective tool in the process of socialization of schoolchildren. The analytical-synthetic method of the literature on the subject was used in this paper.  THE PROCESS OF ARGUMENTATION: The article is structured as follows. In the beginning, the most important features of the Jesuit theater concept are shown. Then, the theoretical framework, in which socialization processes are analyzed in the light of the social sciences, was outlined, what finally enabled to identify the most important challenges facing Jesuit education in the context of exploiting the socialization function of theatrical activities.  RESEARCH RESULTS: The presented considerations lead to conclusion that it is possible to incorporate the theatrical activity as an effective tool for the socialization of the youth in Jesuit schools. Moreover, the Jesuit model of education seems to be an adequate response to the changes caused by the processes of globalization.  CONCLUSIONS, INNOVATIONS, AND RECOMMENDATIONS: The conclusions that arise from the presented analyses indicate, first of all, the complementarity of the process of education and socialization realized through the use of the tool that is the Jesuit theater. The identity of Jesuit education stems to a great extent from the adoption of a holistic vision of the person and an integral model of formation. This combination of education and theatrical activity seems to be the right recipe for the current challenges of the process of socialization of school children
Źródło:
Horyzonty Wychowania; 2022, 21, 57; 33-41
1643-9171
2391-9485
Pojawia się w:
Horyzonty Wychowania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Peculiarities, Models and Problems of Interaction of International Non-Governmental Organisations With Other International Actors in Ensuring Peace and Security
Specyfika, modele i problemy współpracy międzynarodowych organizacji pozarządowych z innymi podmiotami międzynarodowymi w kontekście zapewnienia pokoju i bezpieczeństwa
Autorzy:
Kruchinina, Oksana
Dorosh, Lesia
Ilnytska, Uliana
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/30147196.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
international non-governmental organisation
international security
problems of cooperation of international actors in the security area
international actor
UN
międzynarodowa organizacja pozarządowa
bezpieczeństwo międzynarodowe
problemy współpracy podmiotów międzynarodowych w obszarze bezpieczeństwa
aktor międzynarodowy
ONZ
Opis:
The efficiency and effectiveness of the international non-governmental organisations (INGOs) in ensuring peace and security as relevant and growing only in dynamic interaction and cooperation with other international actors (international governmental organisations, non-governmental actors, and civil society institutions) have been justified. The features, models and problems of interaction of INGOs with other international actors in maintaining peace, stability and security, solving and preventing modern security challenges of the international system have been comprehensively studied. Such interaction and coordination of the efforts of INGOs and other international actors is viewed through the prism of expanding the areas of competence of non-governmental international organisations and increasing their activity in various areas. Some examples of an active involvement of non-governmental organisations in the activities of the UN (and its structures), NATO, OSCE, CoE, EU are given. Challenges of the interaction of governmental and non-governmental sectors in the international arena are analysed. International non-governmental actors, being independent (mostly) of their governments and officials of other international structures, are emphasised to have the opportunity to respond to strategic security challenges quickly and effectively, update public opinion, and mobilise the international community to address security issues at the regional and global levels.
Celem artykułu jest udowodnienie, iż sprawność i skuteczność międzynarodowych organizacji pozarządowych (INGO) w zapewnianiu pokoju i bezpieczeństwa wymaga ścisłej współpracy z innymi podmiotami międzynarodowymi (międzynarodowymi organizacjami rządowymi, podmiotami pozarządowymi i instytucjami społeczeństwa obywatelskiego). W artykule dokonano analizy cech, modeli oraz problemów interakcji organizacji pozarządowych z innymi aktorami międzynarodowymi niezbędnymi w utrzymaniu pokoju, stabilności i bezpieczeństwa oraz rozwiązywaniu i zapobieganiu współczesnym wyzwaniom zagrażającym bezpieczeństwu systemu międzynarodowego. Taka interakcja i koordynacja wysiłków organizacji pozarządowych i innych aktorów międzynarodowych została ujęta przez pryzmat poszerzania obszarów kompetencji międzynarodowych organizacji pozarządowych i zwiększania ich aktywności w różnych obszarach. Podano przykłady aktywnego zaangażowania organizacji pozarządowych w działalność ONZ (i jej struktur), NATO, OBWE, Rady Europy oraz UE. W artykule przeanalizowano wyzwania jakie powstają w trakcie interakcji sektora rządowego i pozarządowego na arenie międzynarodowej. Podkreśla się, że międzynarodowe podmioty pozarządowe, będące (w większości) niezależne od swoich rządów i urzędników innych struktur międzynarodowych, mają możliwość szybkiego i skutecznego reagowania na strategiczne wyzwania bezpieczeństwa, informowania opinii publicznej i mobilizowania społeczności międzynarodowej do rozwiązywania problemów bezpieczeństwa na poziomie regionalnym i globalnym.
Źródło:
Przegląd Strategiczny; 2022, 15; 211-225
2084-6991
Pojawia się w:
Przegląd Strategiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Staropolski przekład dzieła Lingua Erazma z Rotterdamu w „teatralnym lustrze” pierwowzoru (casus jednego wątku)
Autorzy:
Dąbkowska-Kujko, Justyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2028457.pdf
Data publikacji:
2022-01-11
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
translation
original
language
rhetoric
actor
theatre
drama
hypocrisy
przekład
oryginał
język
retoryka
aktor
teatr
dramat
hipokryzja
Opis:
Artykuł jest próbą spojrzenia na staropolskie strategie translatorskie w świetle oceny wczesnorenesansowej pracy przekładowej anonimowego tłumacza jednego z mniej znanych dzieł Erazma z Rotterdamu pt. Lingua. Treść rozprawy koncentruje się nie tylko na wskazaniu i omówieniu metod tłumaczenia, ale przede wszystkim odsłonięciu na przykładzie jednego zaledwie wątku sposobów myślenia obu autorów, estetyki słowa, kultury i pragmatyki transponowania zasobów erudycyjnych, wreszcie – dialogu międzykulturowego, jaki bez wątpienia otwiera każda konfrontacja oryginału z przekładem.
The study attempts to look at Old Polish translation strategies in the light of the evaluation of the early Renaissance translation work by an anonymous translator of one of Erasmus’ lesser-known works, Lingua. The article focuses not only on indicating and discussing the methods of translation, but above all on revealing – on the example of one plot – the thinking procedures of both authors, the aesthetics of words, the culture and pragmatics of transposing erudite resources, and finally – the intercultural dialogue that undoubtedly opens up every confrontation of the original with translation.
Źródło:
Odrodzenie i Reformacja w Polsce; 2022, 65; 55-74
0029-8514
Pojawia się w:
Odrodzenie i Reformacja w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nierówności społeczne jako wyraz dysproporcji w partycypacji w zasobach językowych. Znaczenie metafor
Social inequalities as an expression of disproportions in participation in linguistic resources. The meaning of metaphors
Autorzy:
Czykwin, Elżbieta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2103001.pdf
Data publikacji:
2021-07-17
Wydawca:
Wydawnictwo Naukowe Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie
Tematy:
metafory
język
przystosowanie
równość
aktor
widz.
metaphors
language
adaptation
equality
actor
spektator.
Opis:
Tekst poświęcony jest problematyce nierówności społecznych wykreowanych przez fakt nierównego uczestnictwa w zasobach języka. Słowo pisane kreowało nierówności społeczne stawiając cezurę miedzy czytelnikiem i autorem. Scientyzm ogranicza możliwość rozumienia przez laików wyspecjalizowanej wiedzy naukowej. Odmienny charakter ma też udział w języku aktorów i obserwatorów życia społecznego. Przyjmując, że antropologicznym wyzwaniem człowieka jest dążność do optymalnego przystosowania (D. Hoffman) społeczne porozumienie i przystosowanie dokonują się w przestrzeni języka. Metafory, jako składowe języka umożliwiają takie indywidualne spotkanie. Szczególną rolę pełnia tu metafory średniego zasięgu.
The text is devoted to the problem of social inequalities created by the fact of unequal participation in language resources. "Gutenberg Galaxy" created social inequalities by setting a caesura between the reader and the author. Scientism limits the ability of lay people to understand specialized scientific knowledge. The participation in the language of actors and spectator of social life also has a different character. Assuming that the human anthropological challenge is the striving for optimal adaptation (D. Hoffman), social communication and adaptation take place in the space of language. As components of language, metaphors enable such an individual meeting. Mid-range metaphors play a special role here.
Źródło:
Studia z Teorii Wychowania; 2021, XII(2(35)); 11-20
2083-0998
2719-4078
Pojawia się w:
Studia z Teorii Wychowania
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Process of Becoming a Professional Actor
Proces stawania się zawodowym aktorem
Autorzy:
Zimnica-Kuzioła, Emilia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1812198.pdf
Data publikacji:
2021-08-31
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
aktor teatralny
motywacje wyboru zawodu
znaczący inni
edukacja teatralna
theater actor
motives for choosing a profession
significant others
theater education
Opis:
The article concerns the process of becoming a professional actor; the author investigates the motivations of young people who decide to study acting. She is particularly interested in the impact of their significant others at various stages of the career path. The text is also an attempt to look at the stereotypes related to education in public theater schools. The empirical basis of the work involves free interviews conducted by the author with actors from Polish public drama theaters (in the period of 2015–2017) as well as journalistic interviews with theater artists published in books and popular monthly magazines in the period of 2011–2016.
Celem artykułu jest rekonstrukcja procesu stawania się zawodowym aktorem. Autorka stawia pytanie o motywacje, jakie kierują młodymi ludźmi decydującymi się na studiowanie aktorstwa. Interesuje ją także oddziaływanie znaczących innych na różnych etapach drogi prowadzącej do zawodu. Tekst stanowi też próbę przyjrzenia się stereotypom dotyczącym egzaminów wstępnych i edukacji w publicznych szkołach teatralnych. Bazę empiryczną pracy stanowią wywiady swobodne przeprowadzone przez autorkę z aktorami polskich publicznych teatrów dramatycznych (w latach 2015–2017) oraz wywiady dziennikarskie z artystami teatralnymi opublikowane w pozycjach książkowych i popularnych miesięcznikach w latach 2011–2016.
Źródło:
Przegląd Socjologii Jakościowej; 2021, 17, 3; 76-95
1733-8069
Pojawia się w:
Przegląd Socjologii Jakościowej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Witold Andrzejewski Aktor – Kleryk – Ksiądz
Autorzy:
Kamińska, Krystyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2043949.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Agencja Wydawnicza “PDN”
Tematy:
Ksiądz Witold Andrzejewski
aktor Witold Andrzejewski
Teatr im. Juliusza Osterwy w Gorzowie Wlkp
Opis:
Rev. Witold Andrzejewski (1940-2015), who stayed in Gorzów Wielkopolski, was a highly regarded priest, youth educator and chaplain of “Solidarity”. He was awarded the most prominent local honours (the freedom of the city) and nationwide ones (The Order of Polonia Restituta). However, it was not until after six years of his work in the Juliusz Osterwa Theatre in Gorzów that he decided to study in the theological seminary in Paradyż. Although he never came back on the stage as an actor, he never concealed this first stage of his life and even proudly emphasized that he had been an actor. He always highly regarded theatre as a field of art. The article presents Witold Andrzejewski’s relations with the theatre, first as an actor and then his groundbreaking decision to change his profession and study at the seminary, and in the third part, the presence of the theatre in the life and work of a clergyman. The article is an abstract of the book “Witold Andrzejewski, actor of the Juliusz Osterwa Theatre in Gorzów Wielkopolski (1960-1966)”.
Źródło:
Adhibenda; 2021, 8; 67-86
2391-6109
Pojawia się w:
Adhibenda
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Actors in the social world of public drama theatre in Poland during the communist period and in the 21st century. A comparative analysis
Aktorzy w społecznym świecie publicznego teatru dramatycznego w Polsce w okresie PRL i w XXI wieku. Analiza porównawcza
Autorzy:
Zimnica-Kuzioła, Emilia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1041303.pdf
Data publikacji:
2020-06-30
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
aktor
okres PRL
teatr współczesny
actor
Poland under communism
contemporary theatre
Opis:
This article aims to provide a comparative analysis of the social condition of actors during the communist era in Poland and after the political transformation of 1989. The empirical material used by the author includes popular science publications devoted to actors of Polish public drama theatres as well as free-flowing interviews conducted by the author in 2015–2017 with theatre artists representing six Polish theatrical centres. Actors who remember the period of the People’s Republic of Poland well are nostalgic about the past theatrical life, they remember being on familiar terms within theatre teams, anti-rankism, and the inclusion of technical and administrative staff in the community of artists without emphasising hierarchies. Today, the social, ideological and political divides in theatre teams are more noticeable. Distinguished actors are being challenged by young colleagues, while they were held in high regard in the past. Nowadays, multi-active actors demythologise the profession of an actor and point to the decline of the professional ethos.
Celem artykułu jest analiza porównawcza kondycji społecznej aktorów w okresie PRL-u i po transformacji ustrojowej 1989 roku. Materiałem empirycznym, jaki wykorzystuje Autorka, są publikacje popularnonaukowe poświęcone aktorom polskich publicznych teatrów dramatycznych i przeprowadzone przez nią – w latach 2015–2017 – wywiady swobodne z twórcami teatralnymi, reprezentującymi sześć polskich ośrodków teatralnych. Aktorzy, którzy dobrze pamiętają okres PRL-u, z nostalgią wspominają miniony czas w życiu teatralnym, pamiętają familiarne stosunki w zespołach, antyrankizm, włączanie pracowników technicznych i administracyjnych do wspólnoty twórców, bez podkreślania jakiejkolwiek hierarchii. Współcześnie podziały społeczne, ideologiczne i polityczne w zespołach są bardziej widoczne. Młodzi aktorzy częściej kwestionują autorytety, w minionej epoce zasłużeni aktorzy darzeni byli wielkim szacunkiem. Współcześnie multiaktywni aktorzy demitologizują profesję aktorską, zwracają uwagę na upadek zawodowego etosu.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Sociologica; 2020, 73; 111-126
0208-600X
2353-4850
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Sociologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Człowiek i przedmiot w teatrze Józefa Szajny
Man and Object in Józef Szajna’s Theatre Work
Autorzy:
DORAK-WOJAKOWSKA, Lilianna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1047012.pdf
Data publikacji:
2020-01-13
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Józef Szajna, teatr, aktor, przedmiot, kukła, reifikacja
Józef Szajna, theatre, actor, object, mannequin, reification
Opis:
Artykuł jest próbą opisania skomplikowanych relacji między aktorem a przedmiotem w teatrze Józefa Szajny. W świecie sztuki Szajny człowiek traktowany jest jak przedmiot (podlega reifikacji), ale istnieje również zjawisko przeciwne – przedmiotom martwym przypisywane są cechy istot żywych, przedmiot podlega animizacji, a także personifikacji. Jedną z podstawowych idei teatru Szajny było ukazanie, w jaki sposób człowiek staje się mechanizmem, rzeczą, i w jaki sposób ożywia ze swej natury martwy przedmiot. Zjawisko to uwidacznia się zwłaszcza w relacjach aktor–rzecz, aktor–kukła. Szajnę jako artystę-plastyka interesowało pomieszanie różnych cech przedmiotów i ludzi. Wprowadzony na scenę przedmiot, naznaczony czynnikiem destrukcji, musiał nosić cechy ludzkie. Aktor znajdował się jak gdyby na krawędzi tradycyjnej scenicznej egzystencji. Jego ciało, poddane nienaturalnemu modelowaniu, spajało się z ekspresją rzeczy. Ciągłe zderzenia przedmiotów i żywych istot obrazowały zaś przenikanie się krańcowych doznań życia, wskazywały na współistnienie i wzajemne oddziaływanie materii organicznej i nieorganicznej w jej różnych jej wymiarach i natężeniach. Traktowany na równi z otaczającymi go przedmiotami, aktor musiał zarazem jasno rozumieć cel swego posłannictwa i powód swego zaistnienia na scenie, którym było uczestnictwo w zbiorowym moralitecie i ukazanie humanizującej wizji świata.
The paper is an attempt to describe the complex relations between the actor and the object in Józef Szajna’s theatre work. In Szajna’s art, the human being is subject to reification and is approached as an object. However, in the case of Szajna’s theatre, one can also speak about the opposite phenomenon, namely, inanimate objects getting attributes of living beings: an object would frequently become animated and personified. Szajna was interested in how a human being becomes a mechanism, or an object, and how a human being can animate an object. Thus he focused on the special relation obtaining between the actor and the object (or the actor and the mannequin). As a stage artist, Szajna would often deal with assemblages of human and object characteristics. In his work, an object, introduced onto the stage and marked by destruction, would suddenly reveal human characteristics. In his plays, the actor existed on the verge of his traditionally understood stage existence. The actor’s body, subjected to unnatural shaping (moulding) would bond with the expression of an object. The continuous juxtaposition of objects with animate beings pictured the interpenetration of extreme experiences of life, thus pointing to the coexistence and mutual interaction of organic and inorganic matter in its various dimensions, and with a varying intensity. The actor, treated as equal to the surrounding objects, was made to clearly understand her mission and the reason for her presence on the stage, namely, her participation in a collective morality play exhibiting a humanizing vision of the world.
Źródło:
Ethos; 2016, 29, 4 (116); 245-276
0860-8024
Pojawia się w:
Ethos
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Istota teatru
The Essence of the Theatre
Autorzy:
Kaczmarek, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1807434.pdf
Data publikacji:
2020-01-02
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
teatr
dramat
antropologia teatru
relacja
teodramatyka
persona
personalizm
osoba
aktor
rola
scena
theatre
drama
theatre anthropology
relationship
theo-drama
personalism
person
actor
role
scene
Opis:
Autor artykułu wychodząc z założenia, że teatr już w starożytnej Grecji był związany ze współuczestnictwem osób tworzących społeczność polis, postuluje by także we współczesnym spojrzeniu na teatr uwzględnić koncepcję człowieka, który tworzy teatr i który do niego przychodzi. Relacyjny wymiar teatru istnieje od starożytności, gdy był on związany z polityczną i religijną funkcją jednoczącą społeczeństwo,  aż do współczesnej koncepcji teatru,  jako sztuki autonomicznej. Najważniejsza konsekwencja wynikającą z tego zestawienia (teatr i antropologia) ukazuje sztukę teatru jako miejsce formowania się koncepcji świata jako spektaklu (propozycje H. U. von Balthasara i H. Gouhier’a, J. Tischnera, A. Krąpca). Widz może odnaleźć na scenie metaforyczny obraz własnego życia, ogólny los człowieka jako istoty tragicznej, rozpiętej między życiem a śmiercią. Niezależnie od rodzaju realizowanego na scenie dzieła (komedia, tragedia, farsa) istotą teatru jest zawsze relacja między aktorem i widzem. Autor wskazuje także na genezę powstania teatru, pojęcie aktora, gry, roli, sceny oraz udziału widza. Ponieważ teatr jako sztuka nie ma utrwalonej formy, realizuje się w konkretnym czasie realizacji spektaklu (in statu nascendi), wymaga dlatego obecności odbiorcy w całym procesie swego trwania. Jest z tego powodu sztuką w swej istocie personalistyczną. Spektakl, o ile nie jest odbierany w kategoriach osobowych, przestaje być teatrem, a staje się widowiskiem pozbawionym relacji osobowych.
The author of the article, assuming that the theatre, already in Ancient Greece, was connected with co-participation of persons constituting the community of polis, calls for equal recognition of the idea of man, who creates the theatre and who visits it, in the contemporary outlook upon the theatre.     The relational dimension of the theatre has existed since antiquity when it was strictly connected with a political and religious function uniting the community and reached the point of contemporary perception of the theatre as an independent art. The most crucial outcome resulting from the combination (theatre and anthropology) shows the art of theatre as a place of forming the conception of the world as a performance (suggestions of H.U. von Balthasar and of H. Gouhier, of J. Tischner, of A. Krąpiec). On the stage, theatre audience can find a metaphorical image of his or her life, of general fate of a man portrayed as a tragic being, suspended between life and death. Independently of the kind of performance given on the stage (comedy, tragedy, farce), a relation between the actor and theatre audience is a clue issue of the theatre. The author also shows the genesis of theatre formation, outlines the notion of the actor, stage acting, theatre roles, scenes and of theatre audience participation. Because the theatre as an art form does not have a stiff pattern, it acquires its shape at a concrete point of time during the stage performance (in statu nascendi). Therefore it requires the presence of theatre audience throughout the whole time of its duration. Because of that aspect, it is fundamentally personalistic at its roots. If a stage performance is not viewed on the grounds of personalistic categories, it stops being called the theatre and turns into a show devoid of personalistic relationships.  
Źródło:
Roczniki Kulturoznawcze; 2011, 2; 89-107
2082-8578
Pojawia się w:
Roczniki Kulturoznawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Marcel Marceau jako rzecznik mimu współczesnego
Marcel Marceau as the Contemporary Mime Spokesman
Autorzy:
Krzyżak, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1807064.pdf
Data publikacji:
2020-01-03
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
aktor
antropologia teatru
filozofia
gest
identyfikacja
teatr
milczenie
mim
pantomima
actor
anthropology of theater
gesture
identification
mime
theater
silence
pantomime
philosophy
Opis:
Artykuł jest szkicem na temat mimu, formy teatralnej znanej od starożytności, lecz dzisiaj istniejącej w nowej odsłonie. Mim współczesny, powstały na kanwie awangardowych poszukiwań praktyków i teoretyków teatru początków XX wieku, zawdzięcza swą obecną formę twórcom francuskim, takim jak Étienne Decroux, Marcel Marceau i Jean-Louis Barrault. Koncepcja mimu przedstawiona w niniejszej pracy oparta jest na teorii i praktyce Marcela Marceau, mającej szczególny rys filozoficzny. Marceau, poświęcając całe życie propagowaniu idei i techniki mimu współczesnego poprzez spektakle, wywiady i pracę pedagogiczną, stał się jego rzecznikiem na całym świecie. Współcześnie mim to rodzaj teatru, w którym kluczową rolę odgrywają milczenie, stanowiące nowy wymiar ludzkiego istnienia, gdy słowa zawodzą, oraz postać doskonale przygotowanego technicznie aktora-mima, czyniącego na scenie to, co niewidzialne, widzialnym. Artykuł składa się z dwóch części. W pierwszej zarysowano historyczny kontekst mimu. Podjęto również próbę uporządkowania terminologicznego. W drugiej przedstawiono materię mimu współczesnego w aspekcie filozoficznym oraz technicznym na podstawie dokonań Marcela Marceau.
The article is a sketch of the subject of mime, a theatrical form known since the ancient times, but nowadays existing in a new version. A contemporary mime that came into being based on the research of avant-garde theoreticians and practitioners of the early 20th century theatre owes its current shape to the French artists such as Étienne Decroux, Marcel Marceau, and Jean-Louis Barrault. The presented concept of mime is based on Marceau’s theory and practice—both having a particular philosophical touch. Marceau who dedicated his life to promoting theory and methodology of contemporary mime by means of performances, interviews and teaching has become a mime expert whose work has a timeless quality worldwide. These days mime is becoming a kind of theatre where silence plays the key role and becomes a new dimension of a human being when words fail, and where an actor-mime with perfect technical skills makes the invisible visible on stage The article consists of two parts. The first part outlines a historical context of mime. It also tries to organize its terminology. The second one presents philosophical and technical aspects of contemporary mime on the basis of Marcel Marceau’s work.
Źródło:
Roczniki Kulturoznawcze; 2018, 9, 2; 55-75
2082-8578
Pojawia się w:
Roczniki Kulturoznawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Państwo Islamskie - aktor państwowy czy niepaństwowy?
Islamic State – a State or non-State Actor?
Autorzy:
Grabowski, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1832860.pdf
Data publikacji:
2020-05-05
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Państwo Islamskie
Konwencja z Montevideo 1933
aktor państwowy
aktor niepaństwowy
terroryzm
kalifat
Islamic State
Montevideo Convention of 1933
state actor
non-state actor
terrorism
caliphate
Opis:
Państwo Islamskie, jak sugeruje sama nazwa, nie chce być postrzegane jako organizacja terrorystyczna, ale jako kalifat, państwo muzułmańskie. W ostatnich latach wiele zmilitaryzowanych aktorów niepaństwowych głosiło potrzebę oraz dążenie do utworzenia państwa muzułmańskiego, jednak żadnemu z nich to się nie udało. Państwo Islamskie można traktować jako pierwszą organizację, która nie tylko ogłosiła powstanie państwa, ale także stworzyła struktury państwowe, a co więcej − spełniła w pewnym stopniu warunki państwowości wymienione w Konwencji o Prawach i Obowiązkach Państw z Montevideo z 1933 r. Czy jednak w świetle prawa międzynarodowego nowy twór polityczny można uznać za państwo?
Islamic State, as the name suggest, is going to be perceived and treated not as a mere terrorist organization, but rather as a caliphate, Islamic state. In the last decades many violent non-state actors have propagated the idea of caliphate but none of them have never accomplished the idea. Islamic State can be treated as the first organization, which declare and what is more important create state structures, responsible for administrating conquered territory. To some extent Islamic State fulfills thecriteria for statehood listed in the Montevideo Convention on the Rights and Duties of States, 1933. But the basic question is whether  it can be recognized as a state in the light of international law?
Źródło:
Roczniki Nauk Społecznych; 2016, 44, 1; 69-86
0137-4176
Pojawia się w:
Roczniki Nauk Społecznych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 45

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies