Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Adam Chmielowski" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-11 z 11
    Tytuł:
    Czy sztuka partycypacyjna może zaistnieć w internecie?
    Autorzy:
    Fausek-Kaczanowska, Aneta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/951425.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Akademia Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie
    Tematy:
    Clair Bishop
    Adam Chmielowski
    Barbara Lee Fredrickson
    Philip H. Friedman
    Łukasz Horbów
    Michalina Kostecka
    Janusz Łukaszyński
    Karina Marusińska
    Magdalena Morawik
    Dawid Radziszewski
    Krystiana Robb-Narbutt
    Alicja Rogalska
    Erna Rosenstein
    Chiharu Shiota
    Georg Simmel
    Patrycja Steczek
    Zuzanna Surma
    Łukasz Surowiec
    Małgorzata Szcześniak
    Ewa Małgorzata Tatar
    Janina Turek
    Marcin Wnuk
    akcja artystyczno-społeczna
    edukator
    Facebook
    fotografia
    Internet
    kolekcja
    koronawirus
    lista podziękowań
    lockdown
    maseczka ochronna
    media społecznościowe
    obiekt artystyczny
    oczy
    pandemia
    pozytywne emocje
    profil społecznościowy
    społeczeństwo
    szklane ampułki
    sztuka partycypacyjna
    teoria
    twórca
    uczestnik
    wdzięczność
    Opis:
    Artykuł przedstawia cele, koncepcje i metody działania oraz charakterystykę przebiegu akcji artystyczno-społecznej „#dziękujza” w mediach społecznościowych w oparciu o założenia sztuki partycypacyjnej. Opisuje jej elementy składowe, sposób powstania i znaczenie wykonanej pracy artystycznej będącej finałem akcji. Artysta stawia pytania: „Czy sztuka partycypacyjna może zaistnieć w internecie?” i „Czy działania artysty oparte na sztuce partycypacyjnej pozwolą rozbudzić i unaocznić uczucie wdzięczności w grupie ludzi?”. Odpowiedzi próbowano uzyskać na podstawie rozważań o sztuce partycypacyjnej, wdzięczności oraz przeprowadzonego działania artystycznego w internecie.
    Źródło:
    inAW Journal – Multidisciplinary Academic Magazine; 2020, 1, 1
    2719-7816
    Pojawia się w:
    inAW Journal – Multidisciplinary Academic Magazine
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Obecni w sercu Kościoła i Ojczyzny
    Autorzy:
    Głódź, Sławoj L.
    Powiązania:
    Nasza Służba 2004, nr 3, s. 7
    Data publikacji:
    2004
    Tematy:
    Traugutt, Romuald (1826-1864)
    Feliński, Zygmunt Szczęsny ( 1822 - 1895)
    Chmielowski, Adam
    Kalinowski, Józef
    Powstanie styczniowe (1863-1864)
    Święci i błogosławieni
    Ruchy społeczne
    Opis:
    Zapis audycji "Nie tylko z ambony" w I Programie PR, 25 I 2004 r.
    Fot.
    Dostawca treści:
    Bibliografia CBW
    Artykuł
    Tytuł:
    Najpiękniejszy człowiek pokolenia. Świętego Brata Alberta (i Jakuba A. Malika) „pozytywizm ewangeliczny”? Garść uwag
    The most beautiful man of the generation. “Evangelical positivism” of saint Brother Albert (and Jakub A. Malik)? Few remarks
    Autorzy:
    Karpowicz-Słowikowska, Sylwia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1046381.pdf
    Data publikacji:
    2020-10-13
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Adam Chmielowski
    Jakub A. Malik
    Adolf Nowaczyński
    Bolesław Prus
    Stanisław Fita
    „pozytywizm ewangeliczny”
    poszukiwanie religii
    “evangelical positivism”
    searching of religion
    Opis:
    Postać Adama Chmielowskiego (świętego Brata Alberta) przez Jakuba A. Malika, a wcześniej Adolfa Nowaczyńskiego interpretowana był jako materializacja modelu „pozytywisty ewangelicznego”. Termin ten, ukuty przez Adama Grzymałę-Siedleckiego na potrzeby studium o Bolesławie Prusie, stał się nie tylko pojęciem, które w literaturoznawstwie wielokrotnie posłużyło za formułę określającą stosunek pozytywistów do kwestii religii, ale również okazało się węzłem zainteresowań badawczych Malika, węzłem łączącym go w szeroko rozumianej perspektywie humanistycznej ze Stanisławem Fitą i autorem Lalki.
    Adam Chmielowski (Saint Brother Albert) by Jakub A. Malik, and previously, Adolf Nowaczyński was interpreted as the materialization of the “evangelical positivist” model. The term, coined by Adam Grzymała-Siedlecki for the study of BolesławPrus, became not only a term which, in literary science, repeatedly served as a formula for positivists’ views on religion, but also turned out to be a knot for research interests of Malik, a knot connecting it in a broadly understood humanistic perspective with with Stanisław Fita and the author of the novel The doll.
    Źródło:
    Zeszyty Naukowe KUL; 2018, 61, 2; 193-203
    0044-4405
    2543-9715
    Pojawia się w:
    Zeszyty Naukowe KUL
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wzniosłość i potoczność w pismach bł. siostry Bernardyny Marii Jabłońskiej
    Sublimeness and colloquialism in the works of Blessed Sister Bernardina Maria Jabłońska
    Autorzy:
    Nowak, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1046371.pdf
    Data publikacji:
    2020-10-12
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Bernardyna M. Jabłońska
    Adam Chmielowski
    idiolekt
    idiostyl
    style użytkowe
    idiolect
    idiostyle
    using styles
    Opis:
    W artykule przedstawia się osobliwości języka s. Bernardyny Marii Jabłońskiej (1878-1940) współzałożycielki Zgromadzenia Sióstr Albertynek Posługujących Ubogim. Cechą znamienną religijnego idiostylu s. Bernardyny Jabłońskiej są łączące się cechy wzniosłość (mogąca być ujęta jako poetyckość) i potoczność. Wzniosłość osiągana przede wszystkim poprzez środki artystyczne głównie porównania i metafory. Potoczność wyrażana zaś przez formacje deminutywne i hipokorystyczne, potocyzmy leksykalne i frazeologiczne (w tym potoczne porównania) oraz budujące (quasi)dialogowość konstrukcje składniowe.
    The article presents language idiosyncracies of Sr. Bernardina Maria Jabłońska (187-1940), co-founder of the Congregation of Albertine Sisters Serving the Poor (ZSAPU). Sr. Bernardina Jabłońska’s variable feature of religious idiostyle is a combination of sublime qualities (which may be embodied as poetic) and colloquial style. Sublimeness is achieved primarily through artistic means, mainly comparisons and metaphors. Colloquialism is represented by diminutive and hypocoristic formations, lexical and phraseological colloquial expressions (including colloquial comparisons), and quasi-dialogical syntactic constructions.
    Źródło:
    Zeszyty Naukowe KUL; 2018, 61, 2; 19-28
    0044-4405
    2543-9715
    Pojawia się w:
    Zeszyty Naukowe KUL
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Lekcja pejzażu (według) Adama Chmielowskiego – świętego Brata Alberta
    The Lesson of Landscape according to Adam Chmielowski – Saint Brother Albert
    Autorzy:
    Pyczek, Wacław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1046379.pdf
    Data publikacji:
    2020-10-12
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Adam Chmielowski
    malarstwo pejzażowe
    historia malarstwa
    koloryzm
    pierwiastki duchowe w sztuce
    landscape painting
    history of painting
    colourism
    spiritual elments in art
    Opis:
    Przedkładany szkic stanowi próbę rozpoznania i opisu podstawowych tendencji estetycznych i jakości ściśle malarskich, a także perspektyw metafizycznych określających charakter pejzaży Adama Chmielowskiego. Ten obszar twórczości polskiego artysty jest ukazany w kontekście historii malarstwa krajobrazowego zarówno polskiego, jak i europejskiego. Dla autora artykułu ważnym układem odniesienia jest sfera duchowa wyrażana przez różne gesty malarskie, co stanowi tajemniczy element dzieła Chmielowskiego.
    The presented study is an attempt at recgnition and description of basic aesthetic tendencies and purely artistic qualities as well as metaphisical perspectives determining the character od Adam Chmielowski’s landscapes. The realm of artictic activity of the Polish painter is presented against the context of landscape painting history – both Polish and European. The author of the current article appreciates the role of an important reference system – the realm of spirit expressed in  various artistic gestures which constitutes a secret element of Chmielowski’s work.
    Źródło:
    Zeszyty Naukowe KUL; 2018, 61, 2; 167-180
    0044-4405
    2543-9715
    Pojawia się w:
    Zeszyty Naukowe KUL
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Krakow church and Bl. Bernardyna Jabłońska in the years 1896–1940
    Kościół krakowski a bł. Bernardyna Jabłońska w latach 1896–1940
    Autorzy:
    Urban, Jacek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/560561.pdf
    Data publikacji:
    2016-12-31
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    Bl. Bernardina Jabłońska
    brother Albert Chmielowski
    Albertines
    mercy
    Krakow
    Cardinal Adam Sapieha
    bł. Bernardyna Jabłońska
    brat Albert Chmielowski
    Albertyni
    miłosierdzie
    Kraków
    kardynał Adam Sapieha
    Opis:
    100 years ago died St. Brother Albert Chmielowski. 75 years ago died Bl. Sister Bernardina Jabłońska. We are thus commemorating two important anniversaries. They are important for the Albertine family, for Albertine Brothers and Sisters; they are significant for the history of mercy. Krakow was the place where the Blessed used to work; the city that is particularly entitled to commemorate them. St. Brother Albert died during the First World War (1916), Mother Bernardina at the beginning of the Second World War (1940). The article discussed the life and work of Mother Bernardina Jabłońska in Krakow from the perspective of Krakow Prince-Bishop Adam Stefan Sapieha, his collaborators, as well as secular clergy and regular clergy. Bernardina arrived in Krakow in 1896 as an 18-year old candidate for monastic life. Six years later, in 1902, 24-year old Bernardina became Superior General of the Albertine Sisters and in this role she continued to perform her duties until her death. The article opens with a sentence saying that “the entire Krakow” walked behind Mother Bernardina’s coffin at her funeral in 1940. The author attempts to make it clear who followed Bernardina’s coffin, who felt connected with her, who by the death of Bl. Mother Bernardina became part of the Albertine works of mercy. After St. Brother Albert’s death, Mother Bernardina took a number of decisions, e.g. sought to obtain a decree to approve the Albertine order as a monastic congregation in diocesan law, which was granted in 1926, decisions in matters of monastic formation, decision on the relocation of the order’s Main House from Kazimierz to Czerwony Prądnik, or on setting up further shelters in Poland. The establishments were open to everyone, regardless of age, religion or nationality. The author attempted to present at least selected signs of cooperation between the clergy (particularly Krakow clergy) and Mother Bernardina in her outstanding work.
    100 lat temu umarł św. Brat Albert Chmielowski. 75 lat temu umarła bł. Siostra Bernardyna Jabłońska. Obchodzimy więc dwa ważne jubileusze, dwie ważne rocznice. Są one ważne dla rodziny albertyńskiej, dla albertynów i albertynek, są ważne dla dziejów miłosierdzia. Miejscem ich pracy i działalności był przede wszystkim Kraków, który ma szczególny tytuł do pamięci. Święty Brat Albert umarł w trakcie I wojny światowej (1916), Matka Bernardyna na początku II wojny światowej (1940). Artykuł podejmuje temat życia i działalności Matki Bernardyny Jabłońskiej w Krakowie z punktu widzenia metropolity krakowskiego Adama Stefana Sapiehy, jego współpracowników oraz duchowieństwa diecezjalnego i zakonnego. Do Krakowa przybyła w roku 1896 jako 18-letnia kandydatka do życia zakonnego. Sześć lat później, w 1902 roku, jako 24-latka została przełożoną generalną sióstr albertynek i jako siostra starsza pełniła swoje obowiązki nieprzerwanie aż do śmierci. Artykuł rozpoczyna zdanie, że na pogrzebie Matki Bernardyny w 1940 roku za jej trumną “szedł cały Kraków”. Autor próbuje wyjaśnić, kto był w orszaku Matki Bernardyny, kto się czuł z nią związany, kto przez bł. Matkę Bernardynę związał się z albertyńskimi dziełami miłosierdzia. Po śmierci św. Brata Alberta Matka Bernardyna podjęła szereg decyzji, m.in. starania o dekret zatwierdzający albertynki jako zgromadzenie zakonne na prawie diecezjalnym, który uzyskała w 1926 roku, decyzje w kwestiach formacji zakonnej, decyzję o przeniesieniu domu generalnego z krakowskiego Kazimierza na Czerwony Prądnik czy o zakładaniu kolejnych ogrzewalni w Polsce. Były otwarte dla każdego bez względu na wiek, wyznanie czy narodowość. Autor starał się przedstawić przynajmniej niektóre przejawy współpracy przede wszystkim duchowieństwa krakowskiego z Matką Bernardyną w tym niezwykłym dziele.
    Źródło:
    Folia Historica Cracoviensia; 2016, 22; 561-577
    0867-8294
    Pojawia się w:
    Folia Historica Cracoviensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Obraz projekcją duszy artysty na podstawie dzieła Adama Chmielowskiego „Opuszczona plebania”
    The painting is a projection of the artist’s soul based on the work of Adam Chmielowski „Abandoned Presbytery” („Opuszczona plebania”)
    Autorzy:
    Wierna, Renata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1602489.pdf
    Data publikacji:
    2021-06-30
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Adam Chmielowski
    brat Albert
    „Opuszczona plebania”
    malarstwo
    „szkoła monachijska”
    Brother Albert
    „Abandoned Presbytery”
    painting
    „Munich School”
    Opis:
    W latach 1870-1874 Adam Chmielowski, późniejszy św. Brat Albert, studiował malarstwo w Monachium. Tam też spotkał grupę polskich artystów, którzy po powstaniu styczniowym i zamknięciu ASP w Warszawie, podobnie jak on, opuścili Polskę. Pod względem artystycznym tworzyli dość jednolitą grupę. Pielęgnowali romantyczną wizję sztuki. Preferowali pejzaż, zamiast tradycyjnego malarstwa historycznego. Tematyką nawiązywali do Polski (powstanie styczniowe, krajobrazy rodzime). Ich obrazy cechowały się specyficznym nastrojem, tajemniczości i kontemplacyjnej ciszy. Obecnie ich twórczość określa się mianem „szkoły monachijskiej”. Do „szkoły monachijskiej” należy także Chmielowski. Prawdopodobnie już w Monachium ukształtowały się jego poglądy na sztukę, którym pozostał wierny do końca swojej twórczości. Według niego obraz powinien odzwierciedlać duszę artysty. W ten sposób przez obraz artysta może nawiązać kontakt z widzem i odwrotnie. Tematem artykułu jest próba poznania duszy Chmielowskiego na podstawie jego obrazu Opuszczona plebania. Dzieło ukazuje stan cierpienia duchowego, doświadczenie opuszczenia przez Boga i ludzi. Zestawienie wydarzeń z życia Chmielowskiego z ekspresją obrazu sugeruje, że został on namalowany kilka lat wcześniej (w latach 1882-1884) niż wskazuje data na sygnaturze.
    Adam Chmielowski, later St. Brother Albert, studied painting in Munich, in the years 1870–1874. There, he met a group of Polish artists who, like him, left Poland after the January Uprising and the closing of the Academy of Fine Arts in Warsaw. Artistically, they formed a fairly homogeneous group. They cultivated a romantic vision of art. They preferred landscape to traditional historical painting. Their works referred to Poland (the January Uprising, Polish landscapes). The paintings had a specific mood, an air of mystery and contemplative silence. Currently, they are referred to as the „Munich School”. Adam Chmielowski belonged to this group as well. His views on art were probably shaped already in Munich, and he remained faithful to them until the end of his artistic career. For him, a painting should reflect the soul of an artist. This way, through their art, the artist can make a connection with a viewer and vice versa. The subject of the article is an attempt to get to know the soul of Adam Chmielowski on the basis of his painting „Abandoned Presbytery”. The painting shows the state of spiritual suffering, the experience of abandonment by God and people. The juxtaposition of events in Chmielowski’s life with the expressiveness of the painting suggests that it was painted several years earlier (in the years 1882-1884) than what the date on the signature indicates.
    Źródło:
    Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2021, 115; 503-510
    0518-3766
    2545-3491
    Pojawia się w:
    Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kolekcja Schacka, ogród Ariosta i Dantowska opończa. Włoska twórczość Adama Chmielowskiego – próba interpretacji
    Schack’s Collection, the Garden of Ariosto, and Dante’s Mantle. Italian Works by Adam Chmielowski: An Attempt at Interpretation
    Autorzy:
    Zarzycki, Jakub
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1787933.pdf
    Data publikacji:
    2021-05-10
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Adam Chmielowski
    Dante Alighieri
    renesansyzm
    Anselm Feuerbach
    Schack-Galerie
    malarstwo polskie w XIX wieku
    renaissancism
    nineteenth-century Polish painting
    Opis:
    Artykuł stanowi próbę nowego odczytania pięciu dzieł Adama Chmielowskiego (1845-1916), takich jak Sjesta włoska, Francesca i Paolo, Ogród miłości, We Włoszech i Szara godzina. Malarz inspirował się konkretnymi obrazami znajdującymi się w monachijskiej kolekcji Schacka, takimi jak Ogród Ariosta oraz Paolo i Francesca Anselma Feuerbacha. Opierając się na analizach kolejnych dzieł Chmielowskiego, wskazano, że postać Dantego oraz odwołania do Boskiej komedii stanowią klucz interpretacyjny do odczytania tych dzieł. Włoska twórczość Chmielowskiego pozostaje wyjątkowa na tle ówczesnych polskich obrazów o tej tematyce.
    This paper aims to read anew five works by Adam Chmielowski (1845-1916): The Italian Siesta, Francesca and Paolo, The Garden of Love, In Italy and The Gray Hour. It has been previously noted that the painter was inspired by specific paintings from Schack’s collection in Munich, such as The Garden of Ariosto and Paolo and Francesca, painted by Anselm Feuerbach. Based on an analysis of Chmielowski’s later paintings, the author demonstrates that the figure of Dante and the references to the Divine Comedy constitute an interpretative key to the deciphering of these works. Chmielowski’s Italian work remains unique against the backdrop of Polish paintings on this subject at that time.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2021, 69, 4; 241-268
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Obraz Ecce Homo (1879-1881) Adama Chmielowskiego
    A Picture Ecce Homo (1879-1881) by Adam Chmielowski
    Autorzy:
    Żukowska, Anna Marta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/440900.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Fundacja Naukowa Katolików Eschaton
    Tematy:
    malarstwo religijne
    malarstwo sakralne
    Adam Chmielowski (1845-1916)
    św. Brat Albert Chmielowski (1845-1916)
    Jezus Chrystus
    Ecce Homo
    Kościół Rzymskokatolicki
    Sanktuarium Ecce Homo św. Brata Alberta w Krakowie
    Siostry Albertynki
    Kraków
    religious painting
    sacred painting
    St. Brother Albert Chmielowski (1845-1916)
    Jesus Christ
    the Roman Catholic Church
    the Sanctuary of Ecce Homo of St. Brother Albert in Cracow
    Sisters of St. Albert
    Cracow
    Opis:
    Powstanie obrazu Ecce Homo poprzedza okres głębokich przemian wewnętrznych, jakich doświadczył w swej duszy Adam Chmielowski. Dotkliwym ciosem dla artysty była śmierć serdecznego przyjaciela i opiekuna – Lucjana Siemieńskiego, pisarza, poety i krytyka sztuki, którego poglądy estetyczne w zasadniczy sposób wpłynęły na ukształtowanie się jego postawy artystycznej. Wstrząśnięty śmiercią bliskiej osoby, targany rozterkami natury duchowej, szukał ukojenia w modlitwie. W 1877 r. wyjechał do Tarnopola, by tam w konwikcie ojców jezuitów, w ciszy klasztornej i modlitewnej kontemplacji przeprowadzić rekolekcje i odzyskać spokój dla zbolałej duszy. Współbraci budował swoją pobożnością: był milczący i głęboko skupiony, często przystępował do Komunii św., podejmował dodatkowe umartwienia. Ten stan ducha połączony z wewnętrzną walką dotyczącą własnej egzystencji i poszukiwaniem coraz głębszych treści w życiu i sztuce znalazły odbicie w jego kompozycjach malarskich, gdzie kluczowym motywem stał się nokturn; włoski cmentarz zanurzony w mroku to temat dwóch obrazów z 1880 r. pt. We Włoszech (Cmentarz włoski I) i Szara godzina (Cmentarz II). Melancholijna aura tych obrazów, ich nostalgiczny ton odzwierciedlają wnętrze artysty, który coraz bardziej koncentrował się na zagadnieniach religii. O przeżywanych w tym okresie zmaganiach wewnętrznych przez Adama Chmielowskiego tak napisał przyjaciel artysty, Leon Wyczółkowski: „Wiem, że toczył ze sobą straszliwą walkę. Już po powzięciu decyzji wstąpienia do klasztoru, niejako w przeddzień zamknięcia się za furtą, przyszedł do mnie do pracowni, porwał paletę i począł malować. W kilka godzin namalował uroczą, böcklinowską boginkę leśną. Potem powiada mi: »Wiesz, ty takie dobre malujesz kwiaty, domaluj jej tu kwiaty«. Tak też zrobiłem. Odprowadziłem go do domu. Gdy mijaliśmy gmach teatru, dowiedzieliśmy się z afiszów, że niebawem rozpocznie się przedstawienie operetki. I nagle Chmielowskiego opanowała gorąca chęć, by pójść na przedstawienie. Przez chwilę stał i walczył zaciekle z pokusą. Zwyciężył ją, bo nagle porwał się i uciekł do domu. A nazajutrz przyszedł Adam znów do mej pracowni. Popatrzył na swoje wczorajsze dzieło i potem kilkoma pociągnięciami pędzla zamalował boginkę i na tej nimfie wymalował widok Rzymu… Ponury obraz, cały czarny i czerwony” . W jednym z listów do przyjaciół Adam Chmielowski tak pisze o swoich ówczesnych zmaganiach, z którymi przyszło mu się zmierzyć jako artyście i jako głęboko wierzącemu człowiekowi: „Czy sztuce służąc, Bogu też służyć można? […] Ja myślę, że służyć sztuce to zawsze wyjdzie na bałwochwalstwo, chybaby jak Fra Angelico sztukę i talent, i myśli Bogu ku chwale poświęcić i święte rzeczy malować; aleby trzeba na to, jak tamten, siebie oczyścić i uświęcić, i do klasztoru wstąpić, bo na świecie to bardzo trudno o natchnienie do takich szczytnych tematów. A piękna to rzecz bardzo – święte obrazy. Bardzo bym sobie chciał u Boga wyprosić, żeby je robić, ale ze szczerego natchnienia, a to nie każdemu dane” . Przytoczony fragment listu bardzo wyraźnie świadczy o głębokim pragnieniu oddania się malarstwu religijnemu. Koncepcja obrazu Ecce Homo zrodziła się w 1879 roku we Lwowie, tuż po powrocie Adama Chmielowskiego z kilkumiesięcznego pobytu w Wenecji. Chcąc połączyć aktywność twórczą z kontemplacją Transcendencji, rozpoczął pracę nad wizerunkiem umęczonego Chrystusa, korzystając z udostępnionej przez jezuitów przykościelnej pracowni. Do obrazu pozował Bolesław Krzyżanowski, kuzyn Chmielowskiego. Obraz Ecce Homo, dramatyczny w wyrazie i szkicowy w formie emanuje mistycznym spokojem, powagą i smutkiem, który doskonale licuje z ideą, jaką sobie autor nakreślił. Nieruchoma, niemalże posągowa postać zastygła w bolesnym bezruchu, ukazana została na tle rzymskich arkad nieopodal pretorium. Jej wyrazistość podkreśla ostrość rysunku i kolorystyczny kontrast – czerwieni i zieleni zróżnicowanych walorowo. Purpura dynamicznie namalowanej szaty Chrystusa odbija się krwawym refleksem na Jego umęczonej twarzy, pozbawionej naturalistycznie odtworzonych ran. Opadająca z ramion szata obnaża rozświetloną pierś splątaną powrozem, która przybiera symboliczną formę Odkupieńczego Serca Chrystusa. Natężenie fizycznego cierpienia i mistycznej koncentracji oddaje złocisty płomień, przenikający ledwo zauważalną aureolę. Adam Chmielowski obdarzony był niezwykłą wrażliwością kolorystyczną. Widział kolory tam, gdzie inni gubili się w konturach. Sam wyznał wiele lat później siostrze Bernardynie Jabłońskiej: „Zawsze od młodości gra barw robiła na mnie wrażenie” . Dlatego też tak bliskie było mu malarstwo słynnego malarza okresu włoskiego renesansu Fra Angelico. Tworzony około trzech lat obraz Ecce Homo stał się zapisem duchowego przeobrażenia Adama Chmielowskiego z artysty w zakonnika. Jak podkreślają biografowie, jest wyrazem jego duchowej transformacji oraz mistycznych przeżyć, które w późniejszym okresie życia pozwoliły mu dojrzeć oczyma duszy, znieważone oblicze cierpiącego Chrystusa w człowieku cierpiącym i opuszczonym. Obecnie, uznany jako jeden z lepszych obrazów religijnych w sztuce polskiej, znajduje się w ołtarzu kościoła-sanktuarium św. Brata Alberta w Krakowie.
    Źródło:
    Religious and Sacred Poetry: An International Quarterly of Religion, Culture and Education; 2013, 2(2); 177-180
    2299-9922
    Pojawia się w:
    Religious and Sacred Poetry: An International Quarterly of Religion, Culture and Education
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-11 z 11

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies