Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "AUTOPORTRET" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 19
Tytuł:
Tadeusz Różewicz – autoportret poetycki pisany z pamięci
Autorzy:
Adamska, Monika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/650379.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
autoportret, autobiografia, twarz, pamięć, lustro, ślad, tożsamość
Opis:
The article, which is inspired by the poem Tadeusz Różewicz homework (always section), raises the question of “poetic self-portrait” and on the basis of expression of the poet, and with reference to the specifics of the forms of personal documents (autobiography, self-portrait), tries features that it could be characterized. Structural axis of the text is the triad of concepts: “face, memory, mirror”, which lies close to the problem of identity, having to work Różewicz great importance.
Źródło:
Konteksty Kultury; 2015, 12, 2
2353-1991
Pojawia się w:
Konteksty Kultury
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Autoportret niemożliwy
The impossible self-portrait
Autorzy:
Śliwiński, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1391058.pdf
Data publikacji:
2014-01-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
poezja polska
Tadeusz Różewicz
autoportret
sztuki performatywne
Opis:
This sketch deals with Różewicz’s feeling that identity issues are unresolvable. This feeling, which became increasingly strong in the poet’s later works, led him to lose control over poetic form and employ more rhetoric as well as caused his works to be similar to performing arts. A description of the similarities between Różewicz’s cultural ideas and the ones that are present in popular rock music is an important part of this article.
Źródło:
Przestrzenie Teorii; 2014, 21; 135-143
2450-5765
Pojawia się w:
Przestrzenie Teorii
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nieznane studium autoportretowe Jana Matejki (w czerwonej czapce) w prywatnych zbiorach w Warszawie
An unknown self-portrait study of Jan Matejko (in a red cap) from a private collection in Warszawa
Autorzy:
Kalinowski, R.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/218642.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Stowarzyszenie Konserwatorów Zabytków
Tematy:
Matejko Jan
prywatny zbiór
autoportret
Warszawa
self-portrait
private collection
Warsaw
Opis:
Opisany w artykule autoportret Jana Matejki jest w istocie obrazem dwustronnym. Na odwrocie zachował się szkic do portretu generała Dobrzańskiego. Od ponad stu lat obraz ten wisiał na jednej i tej samej ścianie w mieszkaniu rodziny znanego kolekcjonera, który obraz nabył. Autorstwo mistrza Jana opierało się jedynie na tradycji rodzinnej przekazywanej przez trzy pokolenia. Autor postawił sobie żmudne zadanie potwierdzenia owej domniemanej atrybucji metodą historyczno porównawczą. Przeprowadzone ostatnio badania laboratoryjne w pracowniach konserwatorskich Muzeum Narodowym w Krakowie, ujawniające zatartą sygnaturę JM, dodatkowo potwierdziły jego pełne erudycji wnikliwe rozważania.
The self-portrait of Jan Matejko, described in the article, is actually a double-sided painting. A sketch for the portrait of General Dobrzański has been preserved on the reverse. For over one hundred years, the painting has been hanging on one and the same wall in the family apartment of a well-known collector who purchased the canvas. Master Jan’s authorship was based merely on family tradition passed down for three generations. The author of the article took upon himself the onerous task of confirming the alleged attribution, using the comparative historic method. The recently conducted laboratory examination in the conservation workshop of the National Museum in Krakow, which revealed the faded signature JM, additionally confirmed his erudite and astute observations.
Źródło:
Wiadomości Konserwatorskie; 2009, 25; 37-45
0860-2395
2544-8870
Pojawia się w:
Wiadomości Konserwatorskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Biblical Inspirations in Nikifor’s Paintings
Biblijne inspiracje w malarstwie Nikifora
Autorzy:
Wałczyk, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1038721.pdf
Data publikacji:
2019-10-01
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
Nikifor
autoportret
pejzaż
antropologia biblijna
malarstwo
self-portrait
landscape
biblical anthropology
painting
Opis:
Nikifor Krynicki (Epifaniusz Drowniak, 1895-1968) was one of the most popular non-academic Polish painters worldwide. To show the biblical inspiration in his creative output I chose two categories from various thematic aspects: self-portraits and landscapes with a church. There are plenty of Nikifor’s paintings showing him as a teacher, as a celebrating priest, as a bishop, or even as Christ. A popular way to explain this idea of self-portraits is a psychological one: as a form of auto-therapy. This analysis is aims to show a deeper explanation for the biblical anthropology. Nikifor’s self-portraits as a priest celebrating the liturgy are a symbol of creative activity understood as a divine re-creation of the world. Such activity needs divine inspiration. Here are two paintings to recall: Potrójny autoportret (The triple self-portrait) and Autoportret w trzech postaciach (Self-portrait in three persons). The proper way to understand the self-identification with Christ needs a reference to biblical anthropology. To achieve our real-self we need to identify with Christ, whose death and resurrection bring about our whole humanity. The key impression we may have by showing Nikifor’s landscapes with a church is harmony. The painter used plenty of warm colors. Many of the critics are of the opinion that Nikifor created an imaginary, ideal world in his landscapes, the world he wanted to be there and not the real world. The thesis of this article is that Nikifor created not only the ideal world, but he also showed the source of the harmony – the divine order.
Zasadnicza teza artykułu „biblijne inspiracje Nikifora” sprowadza się do pokazania, że autoportrety są przejawem szczególnej samoświadomości malarza utożsamiającego twórczość artystyczną (malarską) ze sprawowaniem liturgii, inaczej z uobecnianiem religijnego kontekstu rzeczywistości, a konkretnie z uobecnianiem dziejów Chrystusa. Z autoportretami Nikifora wiąże się także intuicja antropologiczna, realizowanie człowieczeństwa poprzez utożsamianie się z Chrystusem. Pejzaże ze świątynią nie są tylko urokliwym przedstawieniem okolic Krynicy i innych miejscowości z południa Polski. Głębsza intuicja malarza dotyczy Bożego źródła ładu i harmonii w pejzażach. Jego pejzaże to wręcz epifanie boskiego porządku. Teologia (także Biblia) używa na określenie takich intuicji pojęcia „objawienie naturalne”.
Źródło:
Perspektywy Kultury; 2019, 26, 3; 31-46
2081-1446
2719-8014
Pojawia się w:
Perspektywy Kultury
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Artysta – emigrant – pielgrzym. O norwidowskim autoportrecie „Ipse ipsum”
Artist – Immigrant – Pilgrim: On Norwid’s self-portrait "Ipse ipsum"
Autorzy:
Chlebowska, Edyta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2152474.pdf
Data publikacji:
2021-12-15
Wydawca:
Narodowe Centrum Kultury
Tematy:
Cyprian Norwid
autoportret
portret
rysunek polski
kolekcjonerstwo
self-portrait
portrait
Polish drawing
collecting
Opis:
This article offers an interpretation of Cyprian Norwid’s self-portrait Ipse ipsum created in 1857 in Paris. Given its intriguing approach, references to the poet’s biography and literary works, as well as rich symbolism, the drawing occupies a particular place in the collection of over 20 cartoon self-portraits by the author of Promethidion. Its presentation is accompanied by an outline of its turbulent history and a brief literature overview. The circumstances in which it was drawn prove crucial for the understanding of Norwid’s approach to his own image. Selfcreation is adopted as the pivotal perspective in the light of which the self-portrait is interpreted as an image presenting the author of Vade-mecum as an artist, an emigrant, and a pilgrim, with the historical, biographical, and literary contexts playing important roles in all three representations. The poems Czy podam się o amnestię [Shall I Request Amnesty] and Pielgrzym [The Pilgrim] shed some extra light on the drawing of Norwid standing on the map of the world and surrounded by barking dogs, allowing us to search for deeper meanings in the poet’s spiritual profile.
Źródło:
Kultura Współczesna. Teoria. Interpretacje. Praktyka; 2021, 116, 4; 181-193
1230-4808
Pojawia się w:
Kultura Współczesna. Teoria. Interpretacje. Praktyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Analiza fotograficznego medium w cyklu autoportretów Pawła Żaka pt. Bliski znajomy
The analysis of the photographic medium in a series of self-portraits entitled “A Close Acquaintance” by Paweł Żak
Autorzy:
Mazela, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/459936.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Fundacja Pro Scientia Publica
Tematy:
Paweł Żak
fotografia
autoportret
Lustro
antropologia wizualna
photography
self-portrait
mirror
visual anthropology
Opis:
Celem artykułu jest analiza cyklu fotografi i Pawła Żaka pt. Bliski znajomy, a dzięki temu odkrycie również istoty fotografii i jako fenomenu kulturowego. P. Żak jest artystą, któremu dokumentalizm fotografi i nie wystarcza, używa więc metafory zwierciadła do ukazania gry, jaka toczy się między osobą i jej lustrzanym odbiciem, a także między poszczególnymi zdjęciami. Cały cykl z 2004 r. stanowi metaforę wewnętrznego dialogu człowieka z samym sobą, opowieść o ludziach w ogóle, a także o artyście i jego narzędziu – fotografii.
The aim of this article is commentary on Paweł Żak’s photographic series entitled A Close Acquaintance and, through this, to reveal the essence of photography as a cultural phenomenon. Paweł Żak is an artist, for whom the documentary character of photography is not sufficient. He uses the mirror as a a metaphor to show the game between the person and his mirrored image, as in the case of photographs. All series constitute a parable of an internal dialogue of the human with himself. They constitute a story about both a man in general, and about the artist and his tool, photography.
Źródło:
Ogrody Nauk i Sztuk; 2014, 4; 633-638
2084-1426
Pojawia się w:
Ogrody Nauk i Sztuk
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Przyświecały mi pewne ideały…” Autokreacyjne strategie i pułapki we wspomnieniach i korespondencji Jana Wantuły
“I was guided by some ideals…” The strategies and traps of autocreation in Jan Wantuła’s memoirs and letters
Autorzy:
Szkaradnik, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1382412.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
Jan Wantuła
self-portrait
autocreation
memoir-specific
conventionality
rhetoric
autoportret
autokreacja
konwencje memuarystyki
retoryka
Opis:
W artykule rozpatrywane są sposoby kreowania obrazu autora we wspomnieniach i korespondencji Jana Wantuły (1877–1953) – chłopa i hutnika z Ustronia, samouka, znawcy historii Śląska Cieszyńskiego, starodruków i ewangelicyzmu, publicysty, pisarza ludowego i wytrawnego bibliofila. Analizie podlegają wzorce, do których nawiązuje on, tworząc własny wizerunek w listach i Pamiętnikach, centralne elementy tego wizerunku i jego znaczenie. Wskazane zostają tu typowe motywy z pamiętników chłopskich, ale również złożone strategie, jakimi posługuje się Wantuła. Zasadniczym problemem jest pytanie, czy portret bojownika o sprawy narodowe i społeczne oraz wybitnego samouka nie pada łupem konwencji. Autorka dowodzi wartości retoryki jako kulturowej przestrzeni porozumienia, a zarazem ukazuje, jak w omawianych tekstach następuje przełamywanie schematów za pomocą tego, co lokalne, konkretne, cielesne i czasowe.
This article’s aim is to present the ways of creating the author’s image in memoirs and letters by Jan Wantuła (1877–1953) – a peasant and steel worker from Ustroń, self-taught person, expert on the Cieszyn Silesia’s history, old prints and Protestantism, writer, publicist and a famous bibliophile. In the sketch the author analyzes the patterns Wantuła employs while creating his self-portrait, as well as central elements of that portrait and its purport. Not only typical leitmotifs from peasant memoirs are indicated, but also complex endeavors, which the booklover uses. The principal question here is whether this social and national campaigner’s portrait has not been influenced by the means of expression it has been written in. The authoress recognizes the value of rhetoric as cultural space of agreement, but she also portrays how in Wantuła’s texts patterns are broken by that what is local, specific, physical and temporary.
Źródło:
Autobiografia Literatura Kultura Media; 2016, 7, 2; 137-156
2353-8694
2719-4361
Pojawia się w:
Autobiografia Literatura Kultura Media
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
O malarce, która ,,osiągnęła w szkicu i rysunku poziom wyższy od jakiejkolwiek innej artystki naszych czasów”. Autoportret Sofonisby Anguissoli
On a female painter who “achieved in sketch and drawing a level higher than any other female artist of our time”. Sofonisba Anguissola’s self-portrait
Autorzy:
Morello, Magda
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1365204.pdf
Data publikacji:
2021-05-28
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
Sofonisba Anguissola
renaissance
female painter
self-portrait
Italian art
renesans
malarka
autoportret
sztuka włoska
Opis:
Niniejszy artykuł dotyczy życia i twórczości włoskiej, renesansowej malarki Sofonisby Anguissoli, Cel stanowiło dokonanie porównania i interpretacji autoportretów artystki w kontekście jej biografii, na trzech różnych poziomach.  Pierwsza warstwa, skoncentrowana jest na kwestiach formalnych, takich jak kompozycja, kolorystyka czy zakres tematyczny, druga wychodzi nieco poza ramy obrazu, wyprowadza obraz na szerszy kontekst społeczno- kulturowy oraz czasy, w jakich żyła malarka. Wreszcie w trzeciej, najgłębiej sięgającej warstwie podjęto próbę zrozumienia motywacji oraz charakteru samej malarki. Tekst ten dąży do spojrzenia na Sofonisbę, artystkę tamtych czasów, oczami współcześnie żyjącej kobiety. Choć dzieli je niemal 500 lat, dzięki niezwykłej właściwości sztuki, jaką jest jej nieprzemijalność, mogą dziś, poprzez płótno, stanąć niemal twarzą w twarz. Analizując jej autoportrety, można dostrzec różne etapy jej życia – młodość, dorosłość oraz starość. Każdy portret odpowiada innemu typowi wrażliwości, aspiracji i pragnień. Od pełnej pasji młodej artystki niemal wkraczającej w jej życie zawodowe, przez dojrzałą i pewną siebie kobietę, aż po spełnioną życiem starą matronę, oczekującą ze spokojem na odejście. Artystka ta, nie tylko wytyczyła styl kobiecych portretów na następne lata, ale pozostawiła po sobie także pewnego rodzaju pamiętnik portretowy, dokumentujący ją na każdym z etapów życia. Ten specyficzny typ malarstwa jakim jest autoportret, silnie skoncentrowany na oddaniu prawdziwej osobowości i charakteru człowieka, tak często przez nią podejmowany, nabiera więc nowego wymiaru i ponadczasowego przesłania.  
The article is about the life and artworks of an Italian renaissance female painter, Sofonisba Anguissola. Its objective is to compare her self-portraits in three different layers- the first one concentrates on formal matters such as composition, colours and theme, the second layer steps out from the frame of the painting and delves into cultural aspects of her life and tries to understand her works in that context. And the third, final layer tries to reveal her own motivations and dreams and looks at her, an artist from those times, through the eyes of a modern woman who, even though living almost 500 years later, thanks to impermanence of art can still feel and experience similar emotions. By analysing her self-portraits, it is possible to see different stages of her life: youth, adulthood and elderly years. Each portrait corresponds to a different type of sensibility, aspirations and desires: from passionate young artist nearly stepping into her professional life, through matured and self-assured woman, till an old matron fulfilled by her life and expecting the end with peace. This great painter not only laid out the style of female portraits for the next hundreds of years but also left us with something like a portrait- journal which can lead to transcendental and timeless perspective into art.
Źródło:
Fabrica Litterarum Polono-Italica; 2021, 3; 207-218
2658-185X
Pojawia się w:
Fabrica Litterarum Polono-Italica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Autokreacja jako zamazanie umysłu
Autorzy:
Ewa, Bobrowska,
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/487818.pdf
Data publikacji:
2019-08-04
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu
Tematy:
SELF-CREATION
SELF-PORTRAIT
SELF-AWARENESS
SKEPTICISM
DE MAN
ART
AUTOKREACJA
AUTOPORTRET
SAMOŚWIADOMOŚĆ
SCEPTYCYZM
SZTUKA
Opis:
The analysis in the text presented concerns the phenomenon of self-cre- ation and self-perception, referring Paul de Man’s contemplations in the Autobiography as De-facement study, as well as early monography by Em- manuel Levinas, From Existence to Existents. Self-creational and autobi- ographical statement or action reveal moments in which a certain mul- tithreading is exposed, a tear, which becomes a basis for the analysis of works by Chuck Close, Yves Klein, Cy Twombly and Marina Abramović. Self- perception and self-introspection lay at grassroots of thinking and artistic creativity, and in a way also self-mythology of solipsistic ego. By creating a self-portrait the artist duels oneself in a most difficult self-creative clash. Impersonal “I” as another form of revealing “I”, it exposes through, among others, vigil and insomnia as a particular state of mind, similar to de Man’s “blurring” of the mind described by me.
Źródło:
DYSKURS: Pismo Naukowo-Artystyczne ASP we Wrocławiu; 2019, 27; 126-145
1733-1528
Pojawia się w:
DYSKURS: Pismo Naukowo-Artystyczne ASP we Wrocławiu
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Autoportrety Adama Zagajewskiego
Adam Zagajewski’s Self-Portraits
Autorzy:
Potkański, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2097181.pdf
Data publikacji:
2021-12-30
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
autobiografia
autoportret
duchowość
Adam Zagajewski
autobiography, self-portrait, spirituality, Adam Zagajewski
autobiography
self-portrait
spirituality
Opis:
Artykuł analizuje cykl poetyckich autoportretów Adama Zagajewskiego w kontekście esejów poety oraz współczesnych pisarzowi teorii, zwłaszcza dekonstrukcji Paula de Mana oraz filozofii duchowości Michela Foucaulta. Zgodnie z tą analizą autoportrety Zagajewskiego zbliżają się charakterem i funkcją do ćwiczeń duchowych opisywanych przez Pierre’a Hadota: poeta za ich pomocą próbuje przebudować swoją osobowość, projektując jej bogatszą i dojrzalszą postać, częściowo na wzór postaci mistrzowskich, takich jak Józef Czapski. Tak ujęta, twórczość Zagajewskiego zaskakuje bogactwem treści teoretycznych, których dotąd w niej nie poszukiwano.
The article analyzes a series of Adam Zagajewski’s self-portraits against the backdrop of his essays as well as a variety of contemporary theories, especially Paul de Man’s deconstruction and Michel Foucault’s spirituality philosophy. According to this analysis, Zagajewski’s self-portraits are approaching the kind of spiritual exercises described by Pierre Hadot: Zagajewski uses them to try to rebuild his personality, having designed its richer and more mature version, partly following the example of Zagajewski’s masters, such as Józef Czapski. Understood in this way, Zagajewski’s works contain a surprisingly wealthy theoretical substance, heretofore unrecognized by commentators.
Źródło:
ER(R)GO: Teoria – Literatura – Kultura; 2021, 43; 167-185
1508-6305
2544-3186
Pojawia się w:
ER(R)GO: Teoria – Literatura – Kultura
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Cyberuwodziciele z Facebooka. O mechanizmach kreowania atrakcyjności fizycznej w perspektywie stereotypów płci
Autorzy:
Mateja, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2057160.pdf
Data publikacji:
2021-03-31
Wydawca:
Uniwersytet Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Tematy:
atrakcyjność fizyczna
autoportret
stereotypy płci
grupa tematyczna
osoba rozwiedziona
attractiveness
self-portrait
gender stereotypes
thematic group
divorced person
Opis:
Najpopularniejszy obecnie portal społecznościowy – Facebook – jest przestrzenią, w której funkcjonuje szereg grup tematycznych. Jedną z nich tworzą osoby rozwiedzione lub pozostające w separacji, traktując społeczność jako rodzaj grupy wsparcia. W weekendy członkowie społeczności mogą prezentować swoje podobizny w celu zwrócenia na siebie uwagi, nawiązania znajomości, zainicjowania relacji romantycznej itp. Przedmiotem badań stały się komunikaty wizualne opublikowane przez społeczność, a ich celem ustalenie, jakie są strategie autoprezentacji kobiet i mężczyzn, na ile stereotypy płci mają odzwierciedlenie w kompozycji publikowanych (auto)portretów, jakie skojarzenia budzą wizerunki kobiet i mężczyzn, wreszcie – jaki jest stosunek członkiń i członków społeczności do selfie, konwencji typowej dla użytkowników social mediów. Badania zrealizowano z wykorzystaniem analizy semiotycznej, co pozwoliło na sformułowanie adekwatnych wniosków. Do najistotniejszych należy zaliczyć obecność stereotypów płci w procesie konstruowania atrakcyjności fizycznej rozwodników i rozwódek, mimo że członkowie społeczności reprezentują różne generacje,grupy zawodowe, klasy społeczne itd.
The currently most popular social networking website – Facebook – is a space that allows members of many thematic groups to communicate and cooperate. There are divorced or separated people in one of these groups, treating the community as a kind of support group. On weekends, community members can present their portraits to attract attention, make friends, initiate a romantic relationship. The subject of research was visual communication of the community. One aimed to recognize the strategies of self-presentation of men and women and find out to what extent gender stereotypes are reflected in the composition of the published self-portraits. The other goal was to examine what associations evoke the images of men and women and, finally, community members’ attitude to selfies – a convention typical for social media users. The research was carried out using semiotic analysis, which allowed for the formulation of adequate conclusions. The most important findings were about gender stereotypes in constructing divorced people’s physical attractiveness, even though community members represent different generations, professional groups, and social classes.
Źródło:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura; 2021, 13, 1; 79-94
2083-7275
Pojawia się w:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia de Cultura
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Socjolog „kreślący znaki wieczne”. Jana Szczepańskiego autoportret rozproszony
Sociologist „Sketching Eternal Signs”. Jan Szczepanski’s Distracted Self-Portrait
Autorzy:
Szkaradnik, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/579093.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
autobiographical writing
self-portrait
Jan Szczepański
the representation of the past biographical project
autobiografizm
autoportret
reprezentacja przeszłości
projekt biograficzny
Opis:
The subject of this article are the strategies as well as paradoxes of creating by Jan Szczepański his self-portrait in various genres of texts. The authoress displays how the sociologist gives a signature to his articles and essays, generalizing his personal experience (peasant roots, the Protestant primacy of a duty), and also how complex relations appear between his publications and diary. In that scattered self-portrait a key issue turns out to be the repetitions and transformations of several leitmotifs, and moreover their involving in rhetoric, which, like autocreation, both disturbs and helps with recounting “who I am”. With reference to the conceptions of i.a. Lejeune, Beaujour and Ricoeur, the authoress analyses how Szczepański arranges the project of his life and how in his works he contends with frustration resulted from (apparent) not carrying that project out. The destination of this article is to show that despite evident dissonance between the word and life in the sociologist’s writings, the imperative of creation of “work” remains his biography’s axis and the creating of self-portrait does not mean imposing an artificial order on life.
Przedmiotem artykułu są strategie oraz paradoksy tworzenia przez Jana Szczepańskiego swojego autoportretu w tekstach o różnej przynależności gatunkowej. Autorka pokazuje, jak nadaje on sygnaturę artykułom i esejom, uogólniając osobiste doświadczenie (chłopskie korzenie, protestancki prymat obowiązku), a także w jak złożone relacje wchodzą publikacje socjologa z jego dziennikiem. W tym autoportrecie rozproszonym kluczowe okazują się nawroty i transformacje kilku lejtmotywów oraz ich uwikłanie w retorykę, która wraz z autokreacją tyleż przeszkadza, co pomaga w o(d)powiedzeniu „kim jestem”. W nawiązaniu do koncepcji m.in. Lejeune’a, Beaujoura i Ricoeura autorka analizuje, jak Szczepański układa projekt własnego życia i jak w tekstach przepracowuje frustrację z powodu jego (pozornego) niewykonania. Punktem dojścia artykułu jest ukazanie, że mimo wyraźnego w pismach socjologa rozdźwięku między słowem a życiem i działaniem imperatyw stworzenia „dzieła” pozostaje dla niego osią biografii, a tworzenie autoportretu nie jest narzuceniem życiu sztucznego porządku.
Źródło:
Zagadnienia Rodzajów Literackich; 2015, 58/115 z. 1; 41-55
0084-4446
Pojawia się w:
Zagadnienia Rodzajów Literackich
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Tajemnice "Autoportretu" Henryka Siemiradzkiego - przyczynek do badań nad warsztatem artysty
Secrets of the "Self-portrait" by Henryk Siemiradzki - contribution to the research on the artists method
Autorzy:
Sarkowicz, D.
Klisińska-Kopacz, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/218412.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Stowarzyszenie Konserwatorów Zabytków
Tematy:
Siemiradzki
autoportret
warsztat
technologia i technika
zdjęcia analityczne
rentgen
XRF
FTIR
self-portrait
technology and technique
analytical photos
X-ray
Opis:
"Autoportret" Henryka Siemiradzkiego, znajdujący się w zbiorach MNK, datowany na drugą połowę lat siedemdziesiątych XIX w., jest jednym z dwóch znanych, olejnych portretów/wizerunków własnych artysty. Według badaczy, jest to prawdopodobnie studium do autoportretu, zamówionego u Siemiradzkiego przez Galerię Uffizi we Florencji. Obraz nie jest ukończony. Zabiegi konserwatorskie przeprowadzone w 2010 r. stały się impulsem do dokładnego zbadania tak wyjątkowego obiektu. Na podstawie zdjęć w promieniowaniu analitycznym stwierdzono obecność jeszcze dwóch szkicowych kompozycji pod portretem mężczyzny. Analiza budowy technologicznej i techniki wykonania, połączone z identyfikacją składu warstw malarskich, zaprawy i podobrazia, pozwoliły określić warsztat malarski, z jakim mamy do czynienia w "Autoportrecie". Wnioski potwierdzają tezę, że może to być wyłącznie praca przygotowawcza do zamówionego dzieła. Rozpoznana budowa obrazu raczej wyklucza możliwość, aby była to jego ostateczna, lecz nieukończona wersja. Jeśli autoportret Siemiradzkiego dla znamienitej galerii rzeczywiście powstał to, jak do tej pory nie został odnaleziony. Niemniej, badane studium pozostaje jedną z najlepszych prac portretowych artysty ukazując rys psychologiczny oraz temperament malarski autora.
The "Self-portrait" by Henryk Siemiradzki, currently in the collection of the NMK, dated back to the second half of the 1870s, is one of the two known, oil self-portraits/likenesses of the artist. According to scientists, it is likely to be a study for a self-portrait, commissioned from Siemiradzki by the Uffizi Gallery in Florence. The painting has never been finished. Conservation treatment carried out in 2010, gave an impulse for a thorough examination of such a unique object. On the basis of photographs using analytical radiation, it was revealed that two more sketchy compositions existed beneath the portrait of the man. The analysis of its technological structure and technique of execution, combined with identification of the composition of layers of paint, ground and underpainting, allowed for determining the painting method we are dealing with in the "Self-portrait". Conclusions seem to confirm the thesis, that it might only be a preparatory study for the commissioned work. The identified structure of the painting seems to rule out the possibility that it could be its final but unfinished version. If the self-portrait of Siemiradzki for the eminent gallery had really been painted, then it has not been found yet. Nevertheless, the examined study remains one of the best portrait works of the artist revealing the psychological traits and the painting disposition of its author.
Źródło:
Wiadomości Konserwatorskie; 2012, 32; 39-49
0860-2395
2544-8870
Pojawia się w:
Wiadomości Konserwatorskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Praktyki autobiograficzne Ewy Kuryluk
Ewa Kuryluk’s autobiographical practices
Autorzy:
Grzemska, Aleksandra
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1382250.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
autobiographical practices
artistic project
self-portrait
auto-photography
auto-narrative
self-commentary
praktyki autobiograficzne
projekt artystyczny
autoportret
autofotografia
autonarracja
autokomentarz
Opis:
Tekst dotyczy malarskiej, literackiej, autofotograficznej i przestrzennej twórczości Ewy Kuryluk. Autorka interpretuje autonomiczny i idiomatyczny projekt Kuryluk, który niekiedy bywa nawet autoteliczny, funkcjonuje jako świadectwo minionej epoki oraz zalicza się do międzynarodowych nurtów sztuki nowoczesnej, ale przede wszystkim kształtuje i reprezentuje doświadczenia artystki, wpisane w ramy modalne różnych dziedzin sztuki. Przedrostek auto- spaja, modeluje i transponuje twórcze działania i procesy biograficzne, które przekładają się na konsekwentnie realizowane przez Kuryluk działania artystyczne w polu autobiograficznym. W jego obrębie wyróżnić można trzy najbardziej znaczące obszary: autoportret i autofotografię, autonarrację, autokomentarz.
The text refers to painting, literary, auto-photographic and spatial creation by Ewa Kuryluk. The author interprets the autonomous and idiomatic, almost auto-telic project by Kuryluk which operates as a testament of past time and falls into the international trends of modern art, but most of all shapes and represents the experience of the artist, encompassed the modal frames of various fields of art. The prefix “auto-” binds, shapes and transposes creative activities and biographical processes which transform into Kuryluk’s consistently implemented artistic activities in the autobiographical field. Within the field one can single out three most important areas: self-portrait and auto-photography, auto-narrative, self-commentary.
Źródło:
Autobiografia Literatura Kultura Media; 2016, 7, 2; 93-106
2353-8694
2719-4361
Pojawia się w:
Autobiografia Literatura Kultura Media
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Autoportret kibica na przykładzie wybranych utworów muzycznych fanów Pogoni Szczecin
Autorzy:
Kawińska-Pniak, Małgorzata Beata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/607724.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
football supporter, stereotype, autostereotype, self-image, values, principles, supporting, fray, fun
kibic piłki nożnej, stereotyp, autostereotyp, autoportret, wartości, zasady, kibicowanie, walka, zabawa
Opis:
The stereotype of a football supporter presented in the media and functioning in society is negative. Football fans see themselves in an utterly different light. They consider themselves as people who follow particular values (love, adherence, loyalty) and they are ready for commitment and implicitly devoted to their passion, i.e. supporting their beloved team. Football supporters write, perform and record their own musical compositions about their own character which is significantly different than the stereotype and thereby they gain another form of communication.
Stereotyp kibica piłki nożnej, przedstawiany w mediach oraz funkcjonujący w społeczeństwie, ma charakter negatywny. Sami fani piłkarscy widzą siebie w innym świetle, jako ludzi kierujących się w życiu określonymi wartościami (miłość, wierność, lojalność), gotowych do poświęceń i bezgranicznie oddanych swojej pasji – kibicowaniu ukochanej drużynie. O własnym portrecie, różniącym się znacząco od funkcjonującego stereotypu, piszą utwory, które nagrywają i wykonują dla sympatyków klubów piłkarskich, zyskując w ten sposób kolejną formę komunikowania.
Źródło:
Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio FF – Philologia; 2017, 35, 1
0239-426X
Pojawia się w:
Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio FF – Philologia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 19

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies