Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "ANCIENT HISTORIOGRAPHY" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-12 z 12
    Tytuł:
    'HABENDUS METUS EST AUT FACIUNDUS'. FEAR IN SALLUST'S WRITINGS (Habendus metus est aut faciundus. Strach w pismach Salustiusza)
    Autorzy:
    Hess, Leopold
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/702589.pdf
    Data publikacji:
    2007
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
    Tematy:
    ANCIENT HISTORIOGRAPHY
    FEAR
    SALLUST
    Opis:
    A close look at the mentions of fear and similar affects in Sallust's works shows that he regarded them as an important factor in politics. His attitude in this matter does not differ much from that of Thucydides; but Sallust goes even further than his predecessor and presents fear as the essence of power, both in domestic and in external relations.
    Źródło:
    Meander; 2007, 62, 3-4; 246-263
    0025-6285
    Pojawia się w:
    Meander
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Biografistyczne doświadczenia starożytników (na marginesie konferencji „Marek Antoniuszhistoria i tradycja”, Lublin 08-09.12.2014r.)
    Autorzy:
    Słapek, Dariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/631876.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    biography, ancient historiography, L. Cornelius Sulla, Marc Anthony
    historiografia świata antycznego, biografistyka historyczna, badania interdyscyplinarne w zakresie biografistyki, Lucjusz Korneliusz Sulla, Marek Antoniusz
    Opis:
    Artykuł powstał jako efekt przemyśleń nad właściwą naturą opublikowanej w 2013 roku książki „Lucius Cornelius Sulla – history and tradition” oraz planowanej na rok 2015 publikacji „Marcus Antonius – history and tradition” (materiały z konferencji z XII.2014 r.). W zamyśle inicjatorów tych naukowych przedsięwzięć leżało głównie rozbudzenie i rewitalizacja polskich badań nad epoką schyłku Republiki Rzymskiej. Niespodziewanymrezultatem obu projektów było jednak ich zaklasyfikowanie do dorobku „antycznej biografistyki”. Ten rodzaj kwalifikacji absolutnie nie deprecjonuje znaczenia zarówno już wydanej, jak i planowanej publikacji. Brak obaw przed takim zaszufladkowaniem wynika nie tylko z faktu, że biografistyka antyczna z natury (vide ilość i jakość źródeł) może być tylko tą pretekstową, a zatem w pełni akceptowaną z punktu widzenia teorii współczesnejbiografistyki. Kolejnym asumptem do obrony tezy o „nowoczesności” tej formy biografistyki antycznej jest zarówno charakterystyczna interdyscyplinarność podejścia do głównego obiektu badawczego, jak i - stanowiące poniekąd efekt zastosowania różnych metod i tzw. podejść badawczych (ang. approaches) - zjawisko zbiorowego autorstwa biografii.Zagrożeniem wynikającym z tej wspólnotowości autorstwa nie jest bynajmniej brak pewnej kontroli nad wykreowaniem w pełni autorskiej (czyt. jednorodnej) wizji bohatera, cechy ważnej i charakterystycznej raczej dla typowych prac monograficznych. Walorem dominującym nad tymi obawami wydaje się bowiem możliwość relatywnie łatwiejszego wykreowania właśnie w pracy zbiorowej holistycznego, wieloaspektowego obrazu jednostki (rzecz dotyczy także pewnej „niwelacji”, znoszenia się ewentualnych, skrajnychopinii, np. sympatii lub antypatii, atencji lub niechęci wobec badanego obiektu). Efekty wcale nie muszą zresztą prowadzić do określonego, a wynikającego z dywersyfikacji ocen chaosu informacyjnego. Warunkiem spójności obrazu jest obecność w każdej wizji/częścipracy zasadniczego i uniwersalnego paradygmatu: jednostka jako produkt, pochodnaepoki czy siła sprawcza determinująca jej rozwój i trwanie. Taka perspektywa zapewniaDariusz Słapek(Instytut Historii UMCS, Lublin)Biografistyczne doświadczenia starożytników(na marginesie konferencji „Marek Antoniuszhistoriai tradycja”, Lublin 08-09.12.2014r.)Biographical experiences of the modern historians of antiquity(some remarks on the Conference “Marc Anthony –history and tradition”, Lublin 08-09.12.2014)254zarówno pożądaną „pretekstowość biografistyki”, jak właściwe temu kontekstowemu podejściurozszerzanie przedmiotu zainteresowań „zbiorowego autora” na „zbiorowy obiektbadań” (np. na ciągle oczekiwany w polskiej historiografii antyku zbiorowy obraz, portretrzymskich elit politycznych, wojskowych etc.).
    Źródło:
    Res Historica; 2014, 38
    2082-6060
    Pojawia się w:
    Res Historica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Biografistyczne doświadczenia starożytników (na marginesie konferencji „Marek Antoniuszhistoria i tradycja”, Lublin 08-09.12.2014r.)
    Autorzy:
    Słapek, Dariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/632273.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    biography, ancient historiography, L. Cornelius Sulla, Marc Anthony
    historiografia świata antycznego, biografistyka historyczna, badania interdyscyplinarne w zakresie biografistyki, Lucjusz Korneliusz Sulla, Marek Antoniusz
    Opis:
    The aim of the article is to present some reflections on the place, condition, role and importancy of biography in Polish research on Antiquity. The theoretical approach is based on a confrontation of the achievements of the modern biographies of eminent persons of the ancient world with the latest trends in biography writing. Such a verification proved that “ancient” biographies can be seen as a part of the wider trends within the modern biography writing. The only novelty is a collective biography – collective, that is created by a number of authors (that guarantees interdisciplinary and versatile interpretation), and collective, that is dealing with a collective hero (e. g. Roman elites).
    Artykuł powstał jako efekt przemyśleń nad właściwą naturą opublikowanej w 2013 roku książki „Lucius Cornelius Sulla – history and tradition” oraz planowanej na rok 2015 publikacji „Marcus Antonius – history and tradition” (materiały z konferencji z XII.2014 r.). W zamyśle inicjatorów tych naukowych przedsięwzięć leżało głównie rozbudzenie i rewitalizacja polskich badań nad epoką schyłku Republiki Rzymskiej. Niespodziewanymrezultatem obu projektów było jednak ich zaklasyfikowanie do dorobku „antycznej biografistyki”. Ten rodzaj kwalifikacji absolutnie nie deprecjonuje znaczenia zarówno już wydanej, jak i planowanej publikacji. Brak obaw przed takim zaszufladkowaniem wynika nie tylko z faktu, że biografistyka antyczna z natury (vide ilość i jakość źródeł) może być tylko tą pretekstową, a zatem w pełni akceptowaną z punktu widzenia teorii współczesnejbiografistyki. Kolejnym asumptem do obrony tezy o „nowoczesności” tej formy biografistyki antycznej jest zarówno charakterystyczna interdyscyplinarność podejścia do głównego obiektu badawczego, jak i - stanowiące poniekąd efekt zastosowania różnych metod i tzw. podejść badawczych (ang. approaches) - zjawisko zbiorowego autorstwa biografii.Zagrożeniem wynikającym z tej wspólnotowości autorstwa nie jest bynajmniej brak pewnej kontroli nad wykreowaniem w pełni autorskiej (czyt. jednorodnej) wizji bohatera, cechy ważnej i charakterystycznej raczej dla typowych prac monograficznych. Walorem dominującym nad tymi obawami wydaje się bowiem możliwość relatywnie łatwiejszego wykreowania właśnie w pracy zbiorowej holistycznego, wieloaspektowego obrazu jednostki (rzecz dotyczy także pewnej „niwelacji”, znoszenia się ewentualnych, skrajnychopinii, np. sympatii lub antypatii, atencji lub niechęci wobec badanego obiektu). Efekty wcale nie muszą zresztą prowadzić do określonego, a wynikającego z dywersyfikacji ocen chaosu informacyjnego. Warunkiem spójności obrazu jest obecność w każdej wizji/częścipracy zasadniczego i uniwersalnego paradygmatu: jednostka jako produkt, pochodnaepoki czy siła sprawcza determinująca jej rozwój i trwanie. Taka perspektywa zapewniaDariusz Słapek(Instytut Historii UMCS, Lublin)Biografistyczne doświadczenia starożytników(na marginesie konferencji „Marek Antoniuszhistoriai tradycja”, Lublin 08-09.12.2014r.)Biographical experiences of the modern historians of antiquity(some remarks on the Conference “Marc Anthony –history and tradition”, Lublin 08-09.12.2014)254zarówno pożądaną „pretekstowość biografistyki”, jak właściwe temu kontekstowemu podejściurozszerzanie przedmiotu zainteresowań „zbiorowego autora” na „zbiorowy obiektbadań” (np. na ciągle oczekiwany w polskiej historiografii antyku zbiorowy obraz, portretrzymskich elit politycznych, wojskowych etc.).
    Źródło:
    Res Historica; 2014, 38
    2082-6060
    Pojawia się w:
    Res Historica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Inskrypcja staro-hebrajska z Siloe jako świadectwo pamięci historycznej
    The Ancient Hebrew Siloam Inscription as Evidence of Historical Consciousness
    Autorzy:
    Baranowski, Krzysztof J.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/578074.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Orientalistyczne
    Tematy:
    Ancient Hebrew inscriptions
    Siloam tunnel
    historiography
    Opis:
    The Ancient Hebrew Siloam tunnel inscription has unique characteristics among Northwest Semitic epigraphic texts. It does not mention the king or deity nor does it follow any known literary genre. Its insistence on technical details indicates that it was commissioned by the builders of the tunnel with the purpose of commemorating their engineering achievement. Given this background and nature, the Siloam inscription is a unique testimony of historical consciousness among middle and lower class members of the society in the 8th-7th century Judah who felt the need to record their story in writing.
    Źródło:
    Przegląd Orientalistyczny; 2016, 1-2; 3-12
    0033-2283
    Pojawia się w:
    Przegląd Orientalistyczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Najważniejsze funkcje i gatunkowe wyznaczniki anegdoty w biografii antycznej
    The most important functions and genre indicators of anectode in ancient biography
    Autorzy:
    Chudzik, Przemysław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1046755.pdf
    Data publikacji:
    2014-01-01
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    anecdote
    ancient biography
    rhetoric
    progymnasmata
    historiography
    Opis:
    The ancient biographical literature is full of anecdotes. Though anecdote as literary form was readily applied in antiquity, it was not distinguished and didn’t have its own name. The term ‘anecdote’ appeared in the 17th century but it hasn’t been described insightfully so far. We have a few modern definitions but they are unsatisfactory. In the beginning of this article author presents shortly the origin of the term ‘anecdote’, showing similarities and differences between Procopios’ Secret History (
    Źródło:
    Symbolae Philologorum Posnaniensium Graecae et Latinae; 2014, 24, 1; 203-226
    0302-7384
    Pojawia się w:
    Symbolae Philologorum Posnaniensium Graecae et Latinae
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Meaning of the Phrase seper dibrê hayyamim in Biblical Historiography
    Autorzy:
    Toboła, Łukasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/607110.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    biblical historiography
    royal summaries
    the history of the ancient Near East
    Opis:
    Artykuł dotyczy biblijnych summariów królewskich - korpusu zwięzłych notatek o panowaniu kolejnych władców Izraela i Judy, stanowiącego trzon Ksiąg Królewskich. Istotą problemu badawczego podjętego w ramach niniejszych rozważań jest kwestia istnienia ich hipotetycznych pierwowzorów, tj. diaruszy (seper dibrê hayyamîm) królów Izraela i Judy, na które autor biblijny regularnie się powołuje. Ewentualne rozstrzygnięcia w tej dziedzinie mogą mieć znaczenie dla ba- dań nad genezą i okolicznościami powstania Ksiąg Królewskich, a także dla kontrowersji związanych z ich wiarygodnością historyczną.
    Źródło:
    Poznańskie Studia Teologiczne; 2014, 28; 7-13
    0209-3472
    Pojawia się w:
    Poznańskie Studia Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Augustus Polonus. The Image of the Emperor in Polish Historiography in Inter-War Period. Preliminary Remarks
    Autorzy:
    Gillmeister, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/682451.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    Augustus’ anniversary
    Polish historiography
    reception of ancient history
    Polish scholars of antiquity
    Opis:
    The figure of the first Roman emperor in many ways had an impact on the Polish culture, especially in historiography and literature. In my paper I focus on some issues connected with the subject. I discuss the ideas presented by Tadeusz Zieliński, one of the most eminent researchers of the ancient world in Europe in the first part of 20th century. He devoted a significant part of his opus to present his own vision of Augustus seen as a reformer of the Roman state religion. Zieliński built the emperor’s image as the saviour of the Roman world in the face of „the end of times”. This term played significant role in Zieliński’s thinking about Roman history at the end of the Republic. For the Polish scholar celebration of the secular game in 17 BC was the final task done by Augustus. This task Zieliński defined as the sacred mission and connected with the figure of Sibyl and the impact of the Etruscan theory of saeculum. For Zieliński, Augustus belonged to the most important men of providence in Roman history. In the same way I discuss the ideas presented by Ludwik Piotrowicz and Mieczysław St. Popławski. Both scholars analised the question of imperial cult in depth. Popławski expressed original view on Augustus apotheosis seen as the development of imperial cult in transcendental perspective. Piotrowicz instead saw this problem as a purely political phenomenon. Last part of my paper is devoted to short resentation of the echos of Augustus’ bimillenium in Polish scholar activity.
    Źródło:
    Studia Ceranea; 2016, 6; 257-270
    2084-140X
    2449-8378
    Pojawia się w:
    Studia Ceranea
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    O przemianach tradycji antycznej i ich odniesieniu do historyzmu na przykładzie recepcji Plutarcha (z Norwidem w tle)
    About the transformations of the Ancient tradition and their reference to historism on the example of the reception of Plutarch (with Norwid in the background)
    Autorzy:
    Junkiert, Maciej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/16729559.pdf
    Data publikacji:
    2020-05-07
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Plutarch
    recepcja tradycji antycznych
    historiografia
    Rousseau
    Cyceron
    reception of ancient traditions
    historiography
    Cicero
    Opis:
    Plutarch, beside Homer, Socrates and Alexander the Great, was one of the important figures in Norwid’s intellectual and artistic biography. Apart from Herodotus he was the main source of Norwid’s knowledge of Greek history and culture. Norwid’s readings are also inscribed in the reception of Plutarch by the French language readers, as he read his works in Amyot’s translation of the beginning of the 19th century that was so important for French literature. The significance of Plutarch for Norwid’s works is particularly well seen when the influence of the Greek historian is considered on writing the poem Epimenides and the drama Cleopatra and Ceasar. Both these works are a proof that he intensively and creatively thought over some of the Parallel Lives, that he treated as sources of historical and cultural knowledge.
    Źródło:
    Studia Norwidiana; 2015, 33; 109-130
    0860-0562
    Pojawia się w:
    Studia Norwidiana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Narodziny „polskiej szkoły” historii militarnej a wojskowość antyczna. W poszukiwaniu tożsamości badawczej (część 2)
    The Birth of the “Polish School” of Military History and Ancient Warfare In Search of a Research Identity (Part 2)
    Autorzy:
    Faszcza, Michał Norbert
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/23050700.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    historiografia polska
    historia wojskowa
    dwudziestolecie międzywojenne
    neoromantyzm
    wojskowość antyczna
    Polish historiography
    military history
    interwar period
    neo-romanticism
    ancient warfare
    Opis:
    Problematyka antycznej wojskowości była częstokroć uwzględniana w publikacjach polskich starożytników, choć zazwyczaj nie stanowiła samodzielnego obszaru badań. Wieloletnia, a przez to ugruntowana tradycja studiów klasycznych sprawiała, że możliwość wypracowania wspólnego stanowiska z przedstawicielami „polskiej szkoły” historii wojskowej była znacząco utrudniona, szczególnie wobec przemian zachodzących po 1926 r. Po zakończeniu II wojny światowej kontynuowano model odziedziczony po II Rzeczpospolitej, ale przeobrażenia zachodzące w polskim szkolnictwie wyższym po 1989 r. stanowią szansę na zbliżenie obu środowisk i naturalne ujednolicenie optyki badawczej.
    The issue of ancient warfare was often included in the publications of Polish classicists, although it usually did not constitute an independent research area. The long and well-established tradition of classical studies resulted in difficulties in the possibility of working out a common research position with representatives of the “Polish school” of military history, especially due to the changes taking place after 1926. After the end of World War II, the model inherited from the Second Polish Republic was continued, but the transformations taking place in the Polish higher education after 1989 constitute an opportunity to bring the two communities closer together and to unify research approaches in a natural way.
    Źródło:
    Przegląd Nauk Historycznych; 2023, 22, 1; 135-167
    1644-857X
    2450-7660
    Pojawia się w:
    Przegląd Nauk Historycznych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Narodziny „polskiej szkoły” historii militarnej a wojskowość antyczna. W poszukiwaniu tożsamości badawczej (część 1)
    The birth of the “Polish school” of military history and ancient warfare. In search of a research identity (Part 1)
    Autorzy:
    Faszcza, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/23050735.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    historiografia polska
    historia wojskowa
    dwudziestolecie międzywojenne
    neoromantyzm
    wojskowość antyczna
    Polish historiography
    military history
    interwar period
    neo-romanticism
    ancient warfare
    Opis:
    Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 r. doszło do formalnego powiązania głównego nurtu piśmiennictwa historyczno-wojskowego z instytucjami naukowo-wydawniczymi Wojska Polskiego. Sprawiło to, że większość ukazujących się w tzw. dwudziestoleciu międzywojennym (1918–1939) publikacji poświęconych zagadnieniom militarnym miała służyć umacnianiu patriotyzmu i celom wychowawczym realizowanym w armii, co determinowało ich tematykę oraz sposób ujęcia poruszanych zagadnień. Ponadto nałożyły się na to dwie inne dominujące tendencje: koncentracja na dziejach narodowych, jak również popularność nurtu neoromantycznego. Zjawiska ta uległy wzmocnieniu po 1926 r. w wyniku zmian personalnych przeprowadzonych w Wojsku Polskim. W takich warunkach nie było możliwości, aby historycy wojskowi mogli wnieść znaczący wkład do badań nad antykiem, co przełożyło się na odmienne drogi rozwojowe środowiska badaczy polskich militariów i przedstawicieli Altertumswissenschaft. Perspektywie badawczej tych drugich, a także wskazaniu wspólnej płaszczyzny naukowej pozwalającej na zbliżenie stanowisk obu grup uczonych będzie poświęcona druga część artykułu.
    After Poland regained independence in 1918, the mainstream of military historians was formally linked with the institutions of the Polish Army. As a result, most of the publications devoted to military issues were intended to strengthen patriotism and educational goals implemented in the army, which determined their content and approach. In addition, there were two other dominant trends: focusing on national history, as well as the popularity of the neo-romanticism. This phenomenon was intensified after 1926 as a result of personal changes carried out in the Polish Army. Under such conditions, it was not possible for military historians to make a significant contribution to the study of ancient history, which resulted in permanent separateness of the Polish military historians and representatives of Altertumswissenschaft. The second part of the article will be devoted to the research perspective of Polish classicists, as well as to the indication of a common research ground allowing for the approximation of the positions of both groups of scholars.
    Źródło:
    Przegląd Nauk Historycznych; 2022, 21, 2; 217-249
    1644-857X
    2450-7660
    Pojawia się w:
    Przegląd Nauk Historycznych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    DISPUTE BETWEEN CHINESE AND KOREAN RESEARCHERS CONCERNING TERRITORIAL AFFILIATION OF THE KOGURYO KINGDOM IN THE LIGHT OF ARCHEOLOGICAL EXCAVATION
    고고학적 발굴을 통한 고구려 왕국의 영토적 소속에 대한 한국과 중국학자들 간의 논쟁
    SPÓR POMIĘDZY BADACZAMI CHIŃSKIMI I KOREAŃSKIMI DOTYCZĄCY TERYTORIALNEJ PRZYNALEŻNOŚCI KRÓLESTWA KOGURYO W ŚWIETLE ZNALEZISK ARCHEOLOGICZNYCH
    Autorzy:
    AŁTYN, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1040266.pdf
    Data publikacji:
    2017-03-03
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Koguryo
    Northeast Project
    Koguryo tombs
    Chinese historiography
    Koguryo Research Foundation
    Kitora Ancient Tomb
    Chiny
    grobowce Koguryo
    historiografia chińska
    grobowiec Kitora
    Opis:
    The aim of this article is to summarize knowledge regarding dispute about Koguryo territorial and historical affiliation, which occurred on the political and academic level. Between 37 BC and AD 668 ancient Kingdom of Koguryo embraced large area from central Manchuria to south of Seoul. After year 1945, when Korea regained independence Korean researchers were able to begin their studies on the foundation of the national identity. According to the “Serial Research Project on the History and Current status of the Northeast Border Region” started in China in 2002, Koguryo was an ethnic system in one of the provinces in ancient China. Through this project Chinese historians and archaeologists wanted to incorporate history of Koguryo into the Chinese history, which was not acceptable to Korean researchers. Because of such approach from both sides to this issue, both countries were forced to use archeological excavations and obtained relics in order to show the connection between past and present in both, Koguryo-China and Koguryo- Korea history.
    Celem tego artykułu jest streszczenie wiedzy o debacie dotyczącej przynależności terytorialnej i historycznej Koguryo, która wykształciła się na poziomie politycznym i akademickim. Pomiędzy 37 rokiem p.n.e. a 668 rokiem n.e. starożytne Królestwo Koguryo zajmowało ogromny obszar od środkowej Mandżurii do terenów na południe od Seulu. Po 1945 roku, kiedy Korea odzyskała niepodległość koreańscy badacze byli w stanie rozpocząć studia dotyczące ich tożsamości narodowej. Według “ Serial Research Project on the History and Current status of the Northeast Border Region” rozpoczętego w Chinach w 2002 roku, Koguryo było jedynie systemem etnicznym wchodzącym w skład jednej z prowincji w starożytnych Chinach. Poprzez ten rozpoczęty projekt historycy oraz archeolodzy Chińscy chcieli włączyć historię Koguryo do historii Chin, co oczywiście był nie do zaakceptowania przez naukowców koreańskich. Z powodu takiego podejścia obu stron do zaistniałego problemu, oba kraje zostały zmuszone do wykorzystania wykopaliskami archeologicznych oraz uzyskanych zabytków, w celu pokazania związków między przeszłością i teraźniejszością w przypadku historii na linii Koguryo-Chiny, jak i na linii Koguryo-Korea.
    기원전 37년부터기원 668년까지 고대고구려왕국은중앙만주에서서울의남쪽에 이르는광대한지역을차지하였다. 1945년 해방 이후에 한국의 학자들은 민족의 정체성에 근거하여 그들의 연구를 시작하였다. 2002년 중국에서 시작된 “동북쪽 변경지대의 역사와 현상에 관한 연구 프로젝트”에 따르면, 고구려는 고대 중국의 동북지역들 가운데 하나였다. 이 프로젝트를통해중국의역사가들과고고학자들은중국의 역사에 고구려의역사를편입시키려 하였지만, 그것은 한국의 학자들에게는 용납될 수 없는 것이었다. 이 문제에 대한 양국의 그러한 접근방법에 따라 두 나라는 얻어진 고고학적 발굴물들과 고대 유적들을 고구려-중국 혹은 고구려-한국의 과거와 현재를 잇는 연결고리라는 것을 증명하려 했다. 
    Źródło:
    International Journal of Korean Humanities and Social Sciences; 2016, 2; 35-48
    2449-7444
    Pojawia się w:
    International Journal of Korean Humanities and Social Sciences
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The ‘Archeology’ of historiography as a rhetorical agon. On the juxtaposition of hellenic writers in the Epistula ad Pompeium by Dionysius of Halicarnassus
    „Archeologia” historiografii jako retoryczna gra. O porównaniu greckich autorów w „Liście do Pompeiusza” Dinizjosa z Halikarnasu
    Autorzy:
    Sinitsyn, Aleksandr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2033826.pdf
    Data publikacji:
    2021-12-28
    Wydawca:
    Łódzkie Towarzystwo Naukowe
    Tematy:
    Dionysius of Halicarnassus
    “A Letter to Pompeius”
    historiography
    rhetoric
    early Greek historians Hellanicus
    Charon
    Herodotus
    Thucydides
    Xenophon
    Philistus
    Theopompus
    style
    syngraphers
    Plato
    philosophy
    ancient Greek orators Lysias
    Demosthenes
    literary criticism
    polylogue
    agon
    influence
    Dionizjos z Halikarnasu
    „List do Pompeiusza”
    historiografia
    retoryka
    wcześni historycy greccy – Hellanikos
    Herodot
    Tukidydes
    Ksenofont
    Filistos
    Teopompos
    oratorzy
    Lysias
    Demostenes
    krytyka literacka
    Opis:
    Dionysius of Halicarnassus in his short theoretical treatise entitled “A Letter to Pompeius” (Epistula ad Pompeium) presents an exciting discussion on rhetoric mastership and scholarship written in an epistolary genre. The treatise begins with critical remarks Dionysius once addressed to Plato. The author admits to his addressee (Cn. Pompeius Geminus) that he is enchanted by Plato’s dialogues. From the trio of Greek speech-makers who are recognized as the most brilliant in this respect – Isocrates, Plato, and Demosthenes (such was Dionysius’s selection) – the Halicarnassean rhetorician deliberately dwells on Plato (Lysias, Isocrates, Demosthenes and other Greek orators are the subject of his other aesthetic works). Embarking on a wider discussion, Dionysius repeatedly points out that these studies are always aimed at establishing the truth. The longest chapter, 3 compares works of the first Greek historians and the mastery of their style. Dionysius points out the rivalry of the many masters of the genre, but the main characters of the chapter are Herodotus and Thucydides. The “father of history” (Dionysius’ contemporary and paragon) surpasses the Athenian historian on all counts examined by the author. This article examines συγγραφεύς / συγγραφεῖς or συγγραφή occurring in the Pomp. by Dionysius of Halicarnassus. The rhetorician, when referring to Herodotus, Thucydides (ch. 3), Theopompus (ch. 6), Hellanicus, Charon (3.7) and the Greek historians en masse (6.7), calls them “syngraphers”. Dionysius uses the word συγγραφή only as applied to historical works of Theopompus of Chios (6.2, 3, 6). The article also draws upon the Halicarnassian philologist’s other works in which he mentions syngraphers-historians, who are set off against poets and orators. Dionysius regards the words συγγραφεύς, ὁ ἱστορικός, ἱστοριογράφος as equivalent and interchangeable. In this work, Dionysius examines different styles of ancient writers. Here, by examining the works by the authors of the 5th and 4th centuries BC (written three to four centuries before his time) he seems to be performing a peculiar experiment of theoretical “archaeology”. But the rhetoric and philological “archaeological” study conducted by Dionysius of Halicarnassus reveals not only his scholarly interest in the analysis of works of the writers of the past, but also his focus on the present – both in literary and cultural aspects. Plato is under the influence of Thucydides, but Thucydides is inferior to Herodotus, Herodotus produces works that surpass those of Charon and Hellanicus, while Theopompus is superior in style to Demosthenes himself and surpasses Isocrates – the “most brilliant” rhetoricians of the past. By presenting this gallery of names, Dionysius shows comparison as agon – of styles, genres, authors, their subject matters, intensive narrative, and he himself contends with the writers of the past. Seeing mastery of rhetoric as a peculiar agon stretching over centuries and across the agon of rhetoricians, philosophers and historiographers, Dionysius identifies the circle of best writers, and himself joins it. He claims that in the scholarly rhetoric “the truth is dearer still” and establishes the criteria to judge the classic writers. And the critic realizes that he will be judged according to the same (his own) criteria
    Dionizjos z Halikarnasu w teoretycznym traktacie zatytułowanym „List do Pompejusza” zawarł dyskusję na temat retorycznego mistrzostwa i nauki. Traktat rozpoczynają krytyczne uwagi Dionizjosa, adresowane do Platona. Autor przyznaje jednak, iż jest zachwycony dziełami Platona. Pośród trzech greckich mówców, uznawanych za najwybitniejszych – Izokratesa, Platona, Demostenesa – Dionizjos z Halikarnasu celowo studiuje Platona. Prowadzi szeroką dyskusję. Dionizjos wielokrotnie podkreśla, że wskazani autorzy mają na celu ustalenie prawdy. Najdłuższy rozdział oznaczony jako 3, dotyczy historyków greckich i stylu ich prac. Dionizjos zauważa rywalizacje mistrzów, ale głównymi bohaterami rozdziału stali się Herodot i Tukidydes. Dinozjos zauważa, że „ojciec historii” przewyższa ateńskiego historyka. Prezentowany artykuł dotyczy użycia słowa συγγγραφεύς. Słowa tego retor użył w odniesieniu do Herodota, Tukidydesa, Hellanikosa i innych historyków. Dionizjos wskazuje na styl autorów, tematykę ich prac.
    Źródło:
    Acta Archaeologica Lodziensia; 2021, 67; 89-115
    0065-0986
    2451-0300
    Pojawia się w:
    Acta Archaeologica Lodziensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-12 z 12

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies