Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "3-4" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów

Dostawca treści

Podbaza

Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 318
Tytuł:
"Kiedy wypełnią się dni..." Analiza egzegetyczno-teologiczna 2 Sm 7, 12; Jr 23, 5; Iz 11, 3-4
Autorzy:
Szwarc, Urszula
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1178496.pdf
Data publikacji:
2001
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
egzegeza
2 Sm 7
12
Jr 23
5
Iz 11
3-4
exegesis
2 Sam 7
Jer 23
Isa 11
Opis:
The contents of the article is a discussion of the verses II Sam 7, 12; Jer 23, 5; Isa 11,3-4 that aims at sketching the picture of reality called "the fullness of the time", which appears from them. It allows saying that it will come along with the appearance in the world of somebody who will seem to be marked by some kind of kinship with Jesse and David. He will be a king whose kingdom will be made lasting (II Sam 7, 12); his rule will consist in fulfilling the law and realising justice (Jer 23, 5). The sign of this will be, on the one hand, respect for and defence of the weak, poor and humiliated, and on the other, inflicting just punishment on the guilty ones (Isa 11, 3-4).
Źródło:
The Biblical Annals; 2001, 48, 1; 27-36
2083-2222
2451-2168
Pojawia się w:
The Biblical Annals
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
1,2,3,4,5,6-Heksachlorocykloheksan (techniczny)
1,2,3,4,5,6-Hexachlorocyclohexane
Autorzy:
Struciński, P.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/137586.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Centralny Instytut Ochrony Pracy
Tematy:
1,2,3,4,5,6-heksachlorocykloheksan
HCH
BHC
narażenie zawodowe
1,2,3,4,5,6-hexachlorocyclohexane
occupational exposure
maximum allowable concentration
Opis:
Techniczny heksachlorocykloheksan (HCH) uzyskuje się w procesie chlorowania benzenu pod wpływem katalitycznego działania promieniowania UV. Produkt techniczny jest mieszaniną do ośmiu izomerów przestrzennych, z których tylko izomer γ-HCH, znany jako lindan, ma właściwości owadobójcze. Podstawowym zastosowaniem technicznego HCH jest otrzymywanie czystego izomeru γ-HCH. W Polsce, jak i w większości rozwiniętych państw w strefie umiar-kowanej, wycofywanie lindanu ze stosowania w rolnictwie rozpoczęto w 70. latach. Obecnie HCH (zarówno techniczny, jak i lindan) jest stosowany jedynie w państwach o klimacie tropikalnym, przede wszystkim w Indiach. Synteza HCH (przeznaczonego do produkcji lindanu) w Zakładach Chemicznych Organika-Azot w Jaworznie, została wstrzymana w 1982 r. Obecnie techniczny HCH nie jest ani produkowany, ani konfekcjonowany w Polsce i nie wydaje się możliwe, aby sytuacja ta miała się zmienić. Toksyczność poszczególnych izomerów HCH jest różna. W przypadku toksyczności ostrej, najsilniej działającym izomerem jest izomer γ. W objawach zatrucia dominują symptomy pobudzenia układu nerwowego (pozostałe izomery, tj.: α, β i δ mają działanie przeciwne). W przypadku toksyczności przewlekłej najsilniejsze działanie wywiera izomer β, co jest związane z jego wyjątkową trwałością (persystencją) i zdolnością do biokumulacji. U ludzi ostremu zatruciu technicznym HCH towarzyszą: uczucie zmęczenia, bóle i zawroty głowy, parestezja twarzy i dłoni, nudności, wymioty, biegunka, drgawki kloniczno-toniczne, wreszcie w przypadku ciężkich zatruć śmierć, będąca następstwem niewydolności układu oddechowego bądź zapaści sercowo-naczyniowej. Objawy u osób narażonych zawodowo są podobne do wcześniej opisanych, ale występują w odpowiednio mniejszym nasileniu. Ponadto, u narażonych stwierdzano zwiększenie częstości nieprawidłowego zapisu pracy serca (EKG) i mózgu (EEG). Techniczny HCH jest substancją o umiarkowanej toksyczności ostrej. Wartości LD50 wynoszą dla różnych gatunków zwierząt od około 60 do ponad 3700 mg/kg m.c. (narażenie p.o.), od 900 do > 8000 mg/kg m.c. (narażenie dermalne) i 690 mg/m3 (narażenie drogą oddechową). W badaniach toksyczności przewlekłej podstawowym skutkiem toksycznego działania technicznego HCH u zwierząt były objawy neurotoksyczne (drgawki, trudności w oddychaniu oraz porażenie łap), zwiększenie względnej i bezwzględnej masy narządów (wątroby i nerek), zmiany w obrębie wątroby, nerek i jąder oraz zmiany aktywności enzymów i profilu białek osocza świadczące o funkcjonalnym uszkodzeniu wątroby. Omawiana substancja nie wykazuje działania mutagenego i genotoksycznego. Na podstawie wyników badań na zwierzętach wykazano, że techniczny HCH powoduje powstawanie nowo-tworów wątroby, a gatunkiem najbardziej wrażliwym na jego działanie są myszy. Izomerem, którego udział w aktywności kancerogennej technicznego HCH jest prawdopodobnie największy, jest izomer α. W 1987 r. grupa heksachlorocykloheksanów (w tym techniczny HCH) została zaklasyfikowana przez IARC do grupy 2B. Oceniono, że nie ma wystarczających dowodów rakotwórczego działania tej grupy związków u człowieka, natomiast w odniesieniu do zwierząt laboratoryjnych są one dostateczne (dla technicznego HCH i izomeru α) bądź ograniczone (dla izomerów β i γ). Zarówno techniczny HCH, jak i jego izomery nie wykazują działania teratogennego, a działanie embrio- i fetotoksyczne obserwuje się po podawaniu dawek toksycznych dla matek. Z dostępnych danych wynika jednak, że narażenie na HCH może mieć wpływ na funkcje rozrodcze, przede wszystkim samców. Izomery wchodzące w skład technicznego HCH szybko wchłaniają się do organizmu zarówno przez układ pokarmowy, jak i przez skórę oraz płuca. Po wchłonięciu są rozmieszczane praktycznie we wszystkich tkankach i narządach, przy czym największe powinowactwo wykazują do tkanki tłuszczowej. Łatwo przenikają przez barierę krew-łożysko oraz przenikają do mleka. Izomery HCH, z wyjątkiem izomeru β, są w porównaniu z innymi związkami chloroorganicznymi względnie szybko metabolizowane i wydalane z organizmu. Izomer β charakteryzuje się bardzo dużą trwałością i zdolnością do biokumulacji w tkance tłuszczowej – jego połowiczny okres wydalania u człowieka oceniono na ponad 7 lat. Metabolizm HCH zachodzi przede wszystkim w wątrobie za pośrednictwem oksydaz o mieszanej funkcji związanych z cytochromem P-450. Podstawowymi kierunkami przemian HCH są: odwodorowanie, odchlorowodorowanie, odchlorowanie i hydroksylacja. Obecnie jest znanych około 100 produktów przemiany metabolicznej HCH. Są one wydalane z organizmu, przede wszystkim w moczu, zarówno jako wolne związki, a także związane z glutationem, resztami kwasu glukuronowego, siarkowego czy merkapturowego. Mechanizm toksycznego działania HCH jest złożony i wielokierunkowy. Izomery HCH mogą m.in.: zaburzać neuroprzekaźnictwo, hamować aktywność ATP-azy sodowo-potasowej, magnezowej i wapniowej, zaburzać gospodarkę wapniową, zaburzać równowagę fosfolipidowych błon komórkowych, a także wywoływać stres oksydacyjny w wątrobie. Ponadto, izomery HCH, podobnie jak i inne insektycydy chloroorganiczne, działając pobudzająco na cytochrom P-450, mogą wielokierunkowo modyfikować metabolizm innych związków, zarówno endogennych, jak i egzogennych, co szczególnie w przypadku przewlekłego narażenia może być jednym z istotniejszych mechanizmów toksycznego działania. W ostatnich latach coraz częściej sugeruje się, że HCH, a zwłaszcza jego najtrwalszy izomer β, mogą zaburzać równowagę hormonalną organizmu. Izomer ten jest zaliczany do grupy tzw. endocrine disruptors, EDs. W większości państw normatyw higieniczny dla technicznego HCH wynosi 0,5 mg/m3. W Polsce wartość NDS (najwyższego dopuszczalnego stężenia) wynosi 0,05 mg/m3, natomiast wartość NDSCh (najwyższego dopuszczalnego stężenia chwilowego) – 0,4 mg/m3, lecz dotychczas nie została opracowana dokumentacja dla tej substancji. Autor niniejszej dokumentacji zaproponował, na podstawie przeglądu piśmiennictwa, przyjęcie stężenia 0,17 mg/m3 za wartości NDS technicznego HCH. Podstawą ustalenia wartości NDS związku są wyniki rocznego doświadczenia paszowego na szczurach przeprowadzonego przez Dikshith i in. (1991a), na podstawie którego przyjęto wartość NOAEL wynoszącą 0,4 mg/kg/dzień. Wartość ta jest zgodna z wynikami innych badań toksyczności przewlekłej, zarówno technicznego HCH, jak i pojedynczych izomerów. Ze względu na brak silnego działania drażniącego, proponowanie wartości NDSCh związku nie znajduje uzasadnienia. Nie ma też podstaw merytorycznych do ustalania wartości DSB (dopuszczalnego stężenia w materiale biologicznym) technicznego HCH.
Technical grade 1,2,3,4,5,6-hexachlorocyclohexane is a mixture of eight stereoisomers. Only one of them, the γ isomer, known as lindane, is the insecticidally effective one. Both technical HCH and lindane were heavily used in agriculture as an insecticide in Europe and in other parts of the world until the 1970s. Currently, the use of HCH is limited to some tropical countries. Production of HCH in Poland ended in 1982. The other uses of HCH were human and veterinary medicine. Technical HCH demonstrates moderate oral, dermal and inhalation toxicity. Reported acute oral LD50 values in various species and strains of laboratory animals range from 60 to over 3700 mg/kg b.w., while acute dermal LD50 values range from 900 to over 9000 mg/kg b.w., and acute inhalation LC50 is 690 mg/m3. HCH isomers differ qualitatively and quantitatively in biological activity. They are reported to exert multifarious effects on the central nervous system (CNS). Some are CNS stimulants (isomer γ) causing violent epileptiform convulsions and hyperexcitability, whereas the others (β and δ) are mainly depressant. The toxicity of technical HCH varies and is related to the amount of lindane present, which is the most acutely toxic isomer. Similarly to other organochlorine compounds, hexachlorocyclohexane isomers are inducers of liver microsomal enzymes. Technical HCH have no mutagenic or genotoxic potential. Tests on laboratory animals have shown that technical HCH as well as α and γ isomers are carcinogenic in mice, producing liver-cell tumours following oral administration. In 1987 IARC classified hexachlorocyclohexanes (including technical HCH) into group 2B. Evidence of its carcinogenicity to humans is insufficient, whereas of carcinogenicity to animals is sufficient. Embryo- and fetotoxicity of hexachlorocyclohexanes has been observed at maternally toxic dos-es without any teratogenic effects. Hexachlorocyclohexanes, especially the most persistent and bioaccumulative isomer β, may disrupt the endocrine system of mammals. Hexachlorocyclohexane isomers are rapidly absorbed following oral intake, via the respiratory tract and skin. After uptake they are distributed to various tissues and organs but they are pre-ferentially stored in adipose tissue. HCH can be transferred to the foetus via the placenta. The compounds are metabolized by hepatic microsomal P-450 microsomes and excreted from the body with urine and faeces. They tend to bioaccumulate in adipose tissue (especially isomer β). The recommended health-based maximum exposure concentration (MAC) for technical grade 1,2,3,4,5,6-hexachlorocyclohexane of 0.17 mg/m3 is based on the NOAEL value (0.4 mg/kg/day) derived from 1-year feeding experiment on rats, and relevant uncertainty factors. No STEL and BEI values have been proposed.
Źródło:
Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy; 2009, 3 (61); 75-126
1231-868X
Pojawia się w:
Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
2 Dywizja Piechoty Legionów
Druga Dywizja Piechoty Legionów
Autorzy:
Rzadkowski, Adam.
Współwytwórcy:
Edipresse Polska. pbl
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Warszawa : Edipresse Polska
Tematy:
2 Dywizja Piechoty Legionów Józefa Piłsudskiego
4 Pułk Piechoty Legionów (Wojsko Polskie ; 1918-1939)
3 Pułk Piechoty Legionów
Kampania wrześniowa (1939)
Piechota
Wydawnictwa popularne
Opis:
Na okł. podtyt.: 2, 3, 4 Pułk Piechoty.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Książka
Tytuł:
21 Dywizja Piechoty Górskiej
Dwudziesta Pierwsza Dywizja Piechoty Górskiej
Autorzy:
Sulich, Paweł.
Współwytwórcy:
Edipresse Polska. Wydawca
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Warszawa : Edipresse Polska
Tematy:
21 Dywizja Piechoty Górskiej (Wojsko Polskie ; 1918-1939)
1 Pułk Strzelców Podhalańskich (Wojsko Polskie ; 1918-1939)
3 Pułk Strzelców Podhalańskich (Wojsko Polskie ; 1918-1939)
4 Pułk Strzelców Podhalańskich (Wojsko Polskie ; 1918-1939)
Dywizja
Piechota
Pułk
Opracowanie
Publikacja bogato ilustrowana
Opis:
1 Pułk Strzelców Podhalańskich, Nowy Sącz. 3 Pułk Strzelców Podhalańskich, Bielsko/Bogumin. 4 Pułk Strzelców Podhalańskich, Cieszyn.
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Książka
Tytuł:
2,3-dihydro-quinazolin-4(1H)-one as a fluorescent sensor for Hg2+ ion and its docking studies in cancer treatment
Autorzy:
Mohhamadi Ziarani, Ghodsi
Tahmasebi Ashtiani, Shadi
Mohajer, Fatemeh
Badiei, Alireza
Gaikwad, Sunil V.
Varma, Rajender S.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2175224.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
Tematy:
2,3-dihydro-quinazolin-4(1H)-one
fluorescent sensors
SBA-Pr-SO3H
Hg2+ ion
sensors
sensory fluorescencyjne
jon Hg2+
sensory
Opis:
The 2,3-dihydro-quinazolin-4(1H)-one was synthesised via the deployment of SBA-Pr-SO3H and its application was explored as a highly selective fluorescent sensor for Hg2+ ion; fluorescence intensity was decreased selectively by Hg2+ ions. Furthermore, this compound also indicated for its superb anti-interference ability among other ions. It is important to mention that this compound could be employed to detect a very low amount of Hg2+ ions, which are highly toxic and general contaminants. The docking study shows that the molecule, 2,3-dihydro-quinazolin-4(1H)-one, is a good inhibitor for the 5ACC enzyme.
Źródło:
Chemistry-Didactics-Ecology-Metrology; 2022, 27, 1-2; 25--33
2084-4506
Pojawia się w:
Chemistry-Didactics-Ecology-Metrology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
2,4,6-trinitrotoluen jako źródło nowoczesnych materiałów wybuchowych. Przegląd
2,4,6-trinitrotoluene as a source of modern explosives. Review
Autorzy:
Szala, M.
Sałaciński, T.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/92745.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Sieć Badawcza Łukasiewicz - Instytut Przemysłu Organicznego
Tematy:
2,4,6-trinitrotoluen (TNT)
synteza
cyjano-2,4,6-trinitrobenzen
1,3,5-rinitro-2-(nitrometylo)benzen
nitro-metylo-difenyloamina
ATNT
BTNHT
DATNT
DNTN
HNDFM
HNS
TNAT
TNB
TNBHT
TNX
2,4,6-trinitrotoluene (TNT)
synthesis
cyanotrinitrobenzene
trinitro-nitromethyl-benzene
nitromethyl-diphenylamine
Opis:
Omówiono wybrane, mające właściwości wybuchowe lub będące potencjalnie związkami energetycznymi, produkty reakcji w których 2,4,6-trinitrotoluen jest substratem. Opisano między innymi: trinitrobenzen, cyjanotrinitrobenzen, trinitroksylen, amino-trinitrotolueny, trinitro-nitrometylo-benzen, metylenobis(2,4,6-trinitrobenzen), heksanitrostilben, nitro-metylo-difenyloaminy, 4,4’,6,6’-tetranitro2,2’-azoksytoluen oraz pochodne 2,4,6-trinitrobenzylidenoaminy. Dla każdego opisanego związku przedstawiono ścieżkę syntezy oraz dla wybranych materiałów podano parametry detonacyjne.
The review concentrates on some energetic compounds or compounds with potentially energetic properties which can be obtained as products of reactions with 2,4,6-trinitrotoluene. Synthesis and main properties were presented for: trinitrobenzene, cyanotrinitrobenzene, trinitroxylene, aminotrinitrotoluenes, trinitro-nitromethyl-benzene, methylenebis(2,4,6-trinitrobenzene), hexanitrostilbene, nitro-methyl-diphenylamines, 4,4’,6,6’-tetranitro-2,2’-azoxytoluene and 2,4,6-trinitrobenzylideneamine derivatives. For each described compound the synthesis path was described and for selected compounds detonation parameters were presented.
Źródło:
Materiały Wysokoenergetyczne; 2015, T. 7; 125-143
2083-0165
Pojawia się w:
Materiały Wysokoenergetyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
3-Amino-1,2,4-triazol – metoda oznaczania
3-Amino-1,2,4-triazole – determination method
Autorzy:
Jeżewska, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/137387.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Centralny Instytut Ochrony Pracy
Tematy:
3-amino-1,2,4-triazol
amitrol
metoda analityczna
metoda chromatografii cieczowej
powietrze na stanowiskach pracy
3-amino-1,2,4-triazole
amitrole
determination method
workplace air
liquid chromatographic analysis
Opis:
Metoda polega na przepuszczeniu badanego powietrza przez filtr, wymyciu osadzonego na filtrze 3-amino-1,2,4- -triazolu roztworem metanolu w wodzie i analizie chromatograficznej (HPLC/UV) otrzymanego roztworu. Oznaczalność metody wynosi 0,015 mg/m3.
Determination of a worker’s exposure to airborne 3-amino-1,2,4-triazole is carried out by use of a paper filters (37 mm). Air samples are collected at a maximum flow rate of 180 litres/hour until a maximum collection volume of 360 litres is reached. The filters are analyzed by extracting with 1% methanol in water and analyzed by high performance liquid chromatography (HPLC) using an ultraviolet (UV) detector. A 15-cm × 4.6-mm i.d. Ultra 5 micron C18 column was used in this evaluation. The determination limit of the method is 0.015 mg/m3.
Źródło:
Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy; 2007, 4 (54); 45-49
1231-868X
Pojawia się w:
Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
3-Amino-1,2,4-triazol. Dokumentacja proponowanych wartości dopuszczalnych wielkości narażenia zawodowego
3-Amino-1,2,4-triazole
Autorzy:
Struciński, P.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/138161.pdf
Data publikacji:
2005
Wydawca:
Centralny Instytut Ochrony Pracy
Tematy:
3-amino-1,2,4-triazol
amitrol
narażenie zawodowe
inhibicja peroksydazy tarczycowej
działanie wolotwórcze
przerost tarczycy
najwyższe dopuszczalne stężenie
NDS
3-amino-1,2,4-triazole
amitrole
occupational exposure
inhibition of thyroid peroxidase
goitrogenic activity
hypertrophy of thyroid gland
maximum admissible concentration
occupational exposure level
Opis:
3-Amino-1,2,4-triazol (amitrol) jest nieselektywnym, systemicznym herbicydem i regulatorem wzrostu roślin o szerokim spektrum działania stosowanym w zwalczaniu chwastów jednoliściennych i dwuliściennych, zarówno jednorocznych, jak i bylin, na takich obszarach nieużywanych rolniczo, jak: nieużytki, okolice linii kolejowych, tereny przemysłowe i rowy melioracyjne. Ponadto jest stosowany po zbiorach i/lub przed siewem (bądź sadzeniem) wielu upraw, m.in.: kukurydzy, rzepaku, ziemniaków czy pszenicy, a także w sadach owocowych, winnicach i uprawach roślin ozdobnych. Związek ten nie jest obecnie ani produkowany, ani konfekcjonowany w Polsce. Amitrol jest klasycznym przedstawicielem grupy zanieczyszczeń chemicznych zdolnych do zaburzania homeostazy układu hormonalnego. Podstawowy mechanizm działania amitrolu polega na selektywnym blokowaniu peroksydazy tarczycowej – kluczowego enzymu w cyklu reakcji biosyntezy trójjodotyroniny i tyroksyny u organizmów wyższych. Niedobór hormonów tarczycy wywołuje wzmożone wydzielanie przez podwzgórze tyreoliberyny (TRH), która z kolei działa na przedni płat przysadki i stymuluje ją do produkcji hormonu tyreotropowego (TSH). Ten z kolei wywołuje zwiększenie tempa podziału komórek tarczycy i unaczynienia gruczołu oraz pobudza go do wzmożonej biosyntezy trójjodotyroniny i tyroksyny. Przy zablokowanym szlaku biosyntezy hormonów tarczycy dochodzi do jej nadmiernego wzrostu. Doniesienia na temat toksyczności ostrej amitrolu w przypadku człowieka w dostępnym piśmiennictwie są nieliczne. Opisywany jest przypadek samobójczej próby 39-letniej kobiety, która spożyła preparat zawierający amitrol i diuron w dawce równoważnej 20 mg amitrolu/kg m.c., co nie wywołało u niej żadnych objawów zatrucia. Nieliczne dane wskazują na wywoływanie przez amitrol podrażnienia i zmian uczuleniowych na skórze. Badania kilku pracowników narażonych zawodowo na działanie amitrolu nie wykazały toksycznego oddziaływania związku na tarczycę. W retrospektywnych badaniach epidemiologicznych przeprowadzonych w Szwecji w latach 70. i obejmujących okres od 1957 r. nie wykazano związku między narażeniem na amitrol a zwiększonym prawdopodobieństwem wystąpienia chorób nowotworowych, w tym raka tarczycy. Amitrol jest związkiem wykazującym niewielką toksyczność ostrą w stosunku do różnych gatunków zwierząt. Wartości LD50 po podaniu per os sięgają 25 000 mg/kg m.c. u gryzoni, natomiast w przypadku narażenia drogą dermalną wynoszą do 15 000 mg/kg m.c. u gryzoni i powyżej 10 000 mg/kg m.c. u królików. Do najwyraźniejszych skutków podprzewlekłego i przewlekłego narażenia zwierząt laboratoryjnych (zwłaszcza szczurów) na amitrol jest powstawanie przerostu tarczycy (wola), a mikroskopowo – zmniejszenie komórek pęcherzykowych tarczycy i znaczne zmniejszenie zawartości w nich koloidu. Na podstawie 11- i 13-tygodniowych badań na szczurach, podczas których obserwowano zmiany funkcji narządu krytycznego, tj. tarczycy, wyznaczono poziom dawkowania równy 0,5 mg amitrolu/kg paszy, który nie wywołuje u zwierząt żadnych zmian w funkcjonowaniu gruczołu. Wartość ta pozwala na oszacowanie wartości NOAEL amitrolu na poziomie około 0,04 mg/kg m.c. Ogromna większość danych wskazuje, że amitrol badany w szerokim zakresie dawek nie wykazuje działania mutagennego. Działanie rakotwórcze amitrolu dotyczy przede wszystkim wywoływania zmian nowotworowych u zwierząt, przede wszystkim u gryzoni, w obrębie tarczycy, a także przysadki mózgowej. Zmiany te są wynikiem wzmożonej, wskutek działania amitrolu, proliferacji komórek pęcherzykowych tarczycy i w konsekwencji zwiększenia ryzyka wystąpienia spontanicznej mutacji i następnie jej utrwalenia. W 2001 r. IARC przeklasyfikowała amitrol z grupy 2B do grupy 3. Omawiana substancja działa fetotoksycznie jedynie w dużych dawkach. Otrzymane wyniki badań na zwierzętach nie upoważniają jednak do zaliczenia amitrolu do związków teratogennych czy mających wpływ na rozrodczość. Amitrol łatwo wchłania się z przewodu pokarmowego i osiąga największe stężenie w tkankach i narządach w ciągu kilku godzin po podaniu. Większość substancji jest wydalana z moczem w ciągu pierwszych 24 - 48 h w formie niezmienionej, a tylko niewielka część jest przekształcana do 2 - 3 metabolitów, również wydalanych z moczem. Proponowaną wartość NDS równą 0,15 mg/m3 obliczono na podstawie wartości NOAEL wyznaczonej w 11 - -tygodniowych badaniach na szczurach, którą przeliczono na równoważne dla człowieka stężenie tego związku w powietrzu, a następnie podzielono przez odpowiednie współczynniki niepewności.
3-Amino-1,2,4-triazole (amitrole) is a nonselective systemic triazole herbicide and plant growth regulator. Currently, the compound is not manufactured in Poland. Amitrol has effects on several biological systems but of most significance is its goitrogenic activity. It selectively inhibits thyroid peroxidase, which prevents the binding of inorganic iodine to tyrosine and reduces synthesis of thyroid hormones. It subsequently causes increased release of TSH, which continually stimulates growth of the thyroid gland. Amitrole has a very low toxicity to humans and laboratory animals. Studies have reported oral LD50 as high as 25000 mg/kg b.w., and the dermal LD50 as 15 mg/kg b.w. In 11- and 13-week feeding experiments on rats, the lowest dose which had not affected the activity of thyroid gland was equal to 0.5 mg/kg of diet, and the assessed NOAEL value was 0.04 mg/kg b.w./day. 27 Most assays have shown that amitrole does not elicit mutagenic action. In mouse and rat experiments, amitrole administered orally induced thyroid follicular-cell adenomas and carcinomas by a non-genotoxic mechanism involving altering the thyroid hormones homeostasis. The hepatocellular tumours seen in mice and a marginal increase in the incidence of benign pituitary adenomas in mice, were also produced by non-genotoxic mechanisms. In 2001, the International Agency for Research on Cancer reclassified amitrole from group 2B to group 3. The fetotoxic activity of amitrole was shown only in high, maternally toxic doses. It does not impair reproductive performance nor does it cause teratogenic malformations. The recommended maximum exposure limit (MAC) for amitrole of 0.15 mg/m3 is based on NOAEL (0.04 mg/kg b.w./day) derived from subchronic feeding studies in rats and relevant uncertainty factors. No STEL and BEI have been proposed.
Źródło:
Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy; 2005, 4 (46); 5-27
1231-868X
Pojawia się w:
Podstawy i Metody Oceny Środowiska Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
3,3'-dinitro-4,4'-azoksyfurazan : otrzymywanie i właściwości
Synthesis and characterization of 3,3'-dinitro-4,4'-azoxyfurazan
Autorzy:
Szala, M.
Szymańczyk, L.
Dziura, R.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/209963.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Wojskowa Akademia Techniczna im. Jarosława Dąbrowskiego
Tematy:
furazany
materiały wysokoenergetyczne
wysokoazotowe materiały wybuchowe
3,3-dinitro-4,4'-azoxyfurazan
high-nitrogen explosives
high energetic materials
Opis:
Otrzymano 3,3' -diamino-4,4' -azoksyfurazan (DAAF) wg opisu literaturowego. Otrzymano także 3,3' -dinitro-4,4' -azoksyfurazan (DNAF) wg przepisu literaturowego oraz z zastosowaniem oryginalnych modyfikacji. Strukturę otrzymanych związków potwierdzono technikami ¹H i ¹³C NMR oraz za pomocą analizy elementarnej. Zaproponowano mechanizm powstawania DNAF z DAAF uwzględniający kolejność reakcji poszczególnych grup aminowych. Wykonano badania wrażliwości na uderzenie. Wyznaczono ciepło spalania oraz obliczono na ich podstawie entalpie tworzenia DNAF.
In this paper we reported the synthesis of 3,3' -dinitro-4,4' -azoxyfurazan (DNAF) by a method described in literature. 3,4-diaminofurazan was prepared from diaminoglyoxime and in the next step it was coupled to 3,3' -diamino-4,4' -azoxyfurazan (DAAF). DAAF was oxidized to DNAF with ammonium peroxydisulfate. In next step, original modifications of synthesis methods, leading to maximization of product yield and purity, are presented. Intermediate and final products are characterized by elemental analysis and ³ NMR spectroscopy. Based on the NMR results, stepwise oxidation mechanism of DNAF synthesis from DAAF was proposed. Heat of combustion was measured and standard enthalpy of formation was calculated. Friction sensitivity of DNAF was examined.
Źródło:
Biuletyn Wojskowej Akademii Technicznej; 2011, 60, 2; 439-450
1234-5865
Pojawia się w:
Biuletyn Wojskowej Akademii Technicznej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 318

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies