Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "20th-century theatre" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 20
Tytuł:
Maxwell Anderson jako teoretyk dramatu
Maxwell Anderson as a Drama Theoretician
Autorzy:
Brodzińska, Izabela
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1954016.pdf
Data publikacji:
2004
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Maxwell Anderson
dramat amerykański
dramat poetycki
tragedia wierszowana
teoria dramatu i teatru XX wieku
american drama
poetical drama
tragedy in verse
theory of the 20th century drama and theatre
Opis:
Born in 1888 in Atlantic, Pennsylvania, Maxwell Anderson was among the generation of playwrights who changed the world's perception of American drama. The group of young dramatists included such famous names as Eugene O'Neill, Elmer Rice, Sidney Howard, RobertSherwood, George S. Kaufman, Samuel N. Behrman and Paul Green; however, Anderson was more prolific and versatile than anybody of them. During a career of just thirty years he produced thirty-three plays (about half the number he wrote) which include comedies and tragedies, plays in verse and in prose, satires and musicals. His first play White Desert was written in verse because he was weary of ”plays in prose that never lifted from the ground”. The play failed but Anderson didn't abandon his dream of bringing tragic poetry to the American stage. Examining Aeschylus', Sophocles', Euripides', Shakespeare's and Racine's tragedies, also reading Aristotle's The Poetic, Anderson realized that „in discussing construction Aristotle made a point of the recognition scene as essential to tragedy” and that poetic tragedy had never been successfully written about its own place and time. According to the rules, he composed two very successful historical dramas in verse: Elizabeth the Queen (1930) and Mary of Scotland (1933). However, a few years later, in 1935, Anderson broke his newly discovered principles and composed Winterset, a poetic tragedy based on a true story and set in contemporary New York. Unlike his first contemporary verse drama White Desert, the experiment, Winterset, was a big success and brought him the very first New York Drama Critics Circle Award. His theory and dramas inspired some contemporary theorists as John Mason Brown, John Gassner and Elder Olson; also, the famous American playwright Archibald MacLeish.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2004, 52, 1; 209-226
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Teatr tańca – dzieje pojęcia
The theatre of dance – history of the term
Autorzy:
Iwańska, Alicja
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/460176.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Fundacja Pro Scientia Publica
Tematy:
teatr tańca
taniec XX wieku
taniec - historia
taniec – teoria
theatre of dance
20th century dance
dance – history
dance - theory
Opis:
Teatr tańca jest obecnie przedmiotem rozważań i dyskusji w wielu środowiskach. Gatunek ten silnie obecny we współczesnej kulturze nie został dotąd zdokumentowany ani poddany historycznej i naukowej refleksji. Autorka podejmuje taką próbę. Celem referatu jest przedstawienie znaczeniowych fluktuacji, jakim na przestrzeni XX wieku podlegał sam termin „teatru tańca”. Na wstępie autorka omawia źródła teatru tańca oraz przybliża dokonania i idee artystów, którzy na kształtowanie się tej formy sztuki widowiskowej wywarli największy wpływ. Następnie prezentuje i analizuje ważniejsze definicje tego zjawiska artystycznego funkcjonujące w historii w XX-wiecznej sztuki. Zwraca uwagę na wąskie i szerokie rozumienie tego terminu. W części tej omawia też elementy strukturalne spektakli teatru tańca. W zakończeniu zastanawia się nad obecnym rozumieniem teatru tańca oraz jego znaczeniem w sztuce współczesnej.
The theatre of dance is currently the subject of reflection and discussion in numerous circles. This genre, significantly present in the modern culture, has not been yet documented nor subjected to historical and academic reflection. The author makes such an attempt The aim of the paper is the presentation of the fluctuations of meaning, which were experienced by the sole term “theatre of dance”. In the introduction the author discusses the origins of the theatre of dance and examines the achievements and ideas of the artists, who have mostly influenced the shaping of this performance art. Then, the author presents and analyzes the significant definitions of this artistic phenomenon present in the history of 20th century art. She points out to the narrow and broad understanding of this term. In this part she also discusses the structural elements of the theatre of dance performances. In the conclusion the author reflects on the current understanding of the theatre of dance and its importance in the modern art.
Źródło:
Ogrody Nauk i Sztuk; 2011, 1
2084-1426
Pojawia się w:
Ogrody Nauk i Sztuk
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Prosto w oczy – Jacek Łumiński i Śląski Teatr Tańca (1991-2011)
Straight in the Eyes: Jacek Łumiński and the Silesian Dance Theatre (1991-2011)
Autorzy:
Iwańska, Alicja
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/459959.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Fundacja Pro Scientia Publica
Tematy:
Jacek Luminski
Silesian Dance Theatre contemporary dance
history of dance in Poland – 20th century
dance education
Opis:
The last decade of the 20th century marked a turning-point in the development of Polish contemporary dance. In 1991, Jacek Luminski established the Silesian Dance Theatre in Bytom.The theatre is said to have been the avant-garde of all activities around contemporary dance in Poland. It was J. Luminski and his theatre that set new trends in contemporary dance of the early 1990s, at the same time having fulfilled educational purposes for the last twenty years. The aim of this article is to present the artistic and educational activity of the Silesian Dance Theatre of the last twenty years. It first presents a choreographic portrait of J. Luminski, founder and choreographer of the Silesian Dance Theatre, the creator of the Polish contemporary dance technique. Then, this paper analyses Luminski’s dance style and reviews the Silesian Dance Theatre’s choreographic achievements. The final part of the article discusses a wide spectrum of educational activities undertaken in the field of contemporary professional dance by the Silesian Dance Theatre, and the phenomenon of theatre on the Polish stage.
Źródło:
Ogrody Nauk i Sztuk; 2012, 2
2084-1426
Pojawia się w:
Ogrody Nauk i Sztuk
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Straight into the Eyes – Jacek Łumiński and the Silesian Dance Theatre(1991-2011)
Autorzy:
IWANSKA, ALICJA
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/628821.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Fundacja Pro Scientia Publica
Tematy:
Jacek Łumiński, Silesian Dance Theatre, contemporary dance, history of dance in Poland – 20th century, dance education
Opis:
The fi nal decade of the 20th century was the turning-point for the development of Polish contemporary dance. In 1991 Jacek Łumiński established the Silesian Dance Theatre in Bytom. The theatre is said to be in the avant-garde of all activities related to contemporary dance development in Poland. It was J. Łumiński and his theatre who pioneered new trends in contemporary dance at the beginning of the nineties of the 20th century, at the same time they have conducted educational activity over the intervening twenty years.The aim of this article is to present the artistic and educational activity of the Silesian Dance Theatre of the recent twenty years. In the beginning the author presents a choreographic por-trait of J. Łumiński, the founder and choreographer of the Silesian Dance Theatre, and creator of the Polish contemporary dance technique. Then an analysis of J. Łumiński’s dance style is car-ried out, and the review of the Silesian Dance Theatre’s choreographic attainments is presented.The fi nal part of the article discusses the wide spectrum of educational activities under-taken in the fi eld of contemporary professional dance by theSilesian Dance Theatre, and the phenomenon of the theatre on the Polish stage.
Źródło:
Journal of Education Culture and Society; 2012, 3, 1; 31-46
2081-1640
Pojawia się w:
Journal of Education Culture and Society
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Boska władza reżysera. Karel Hugo Hilar – pierwszy nowoczesny reżyser w czeskim teatrze
The Divinity of Director’s Power. Karel Hugo Hilar – the First Modern Czech Theatre Director
Autorzy:
Czachór, Sylwia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/635801.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
20th Century Czech Theatre
Hilar
Reinhardt
Craig
theatre directing theory
scenic reality
Opis:
The aim of this research was to characterize changes in the perception of a function of theatre director at the begging of the 20th century. The Czech theatrical culture taking the pattern of great European theatre reformers of that time, created a genuine theatrical theory of directing. Its first representative and implementer was Karel Hugo Hilar. His work was based on an assumption that a director is the highest instance in a preparation of performance, that can be compared only to a role of a sovereign. Moreover, Hilar was the first in the Czech cultural context to call a director the creator of a scenic reality. A reality that would represent a current world view transformed by theatrical means and the creative imagination of an artist.
Źródło:
Poznańskie Studia Slawistyczne; 2013, 5
2084-3011
Pojawia się w:
Poznańskie Studia Slawistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Defining interdisciplinarity and indentifying Research directions in Jani Christou’s Strychnine lady
Autorzy:
Yerosimou, Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/628044.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Fundacja Pro Scientia Publica
Tematy:
Experimental music theatre, avant garde music, contemporary music, 20th century music, Greek avant garde composer
Opis:
Jani Christou was a major Greek composer, whose unusual, yet promising career was brought to an end after his untimely death in 1970 at the age of 44. His challenging and speculative output has intrigued generation of young music scholars; however, J. Christou’s work remains imperfectly and only patchily known and understood, especially outside Greece. This is partly because of the interdisciplinary nature of his late works which reduces the possibility of potential researchers who will academically establish J. Christou’s distinguished output. The aim of the present paper is to present and analyse parts of Strychnine Lady, a work composed in 1967 in order to propose research directions in an effort to confi rm J. Christou’s posthumous reputation.
Źródło:
Journal of Education Culture and Society; 2014, 5, 1; 226-241
2081-1640
Pojawia się w:
Journal of Education Culture and Society
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
La marionnettisation des personnages dans le théâtre francophone et polonaise du Vingtie`me Sie`cle
The marionettisation of the characters in Francophone and Polish Theatre in the twentieth century
Autorzy:
Bocianowski, Cécile
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/690209.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
teatr lalkowy
marionetkowość
teatr XX wieku
Francja
Belgia
Polska
Maurice Maeterlinck
Alfred Jarry
Michel de Ghelderode
Stanisław I. Witkiewicz
Witold Gombrowicz
Samuel Beckett
Sławomir Mrożek
Puppet Theatre
marionette
20th century theatre
France
Belgium
Polska
Opis:
This article is devoted to the use of the aesthetic of marionettes in twentieth-century theatre in Poland, French-speaking Belgium and France. Starting with the treatment of marionettes in Maurice Maeterlinck’s play Interior, the analysis of plays shows the function of the marionettisation of characters and how puppets inspire authors, on different levels, in the representation of metaphysical, political or social issues.
Źródło:
Prace Polonistyczne; 2016, LXXI; 237-255
0079-4791
Pojawia się w:
Prace Polonistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Гамлет на российской сцене XX века
Hamlet on the 20th-Century Russian Stage
Autorzy:
Шамина, Вера
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/651002.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Шекспир
театр XX века
интерпретация
режиссура
аллюзии
постмодернизм
Shakespeare
20th-century theatre
interpretation
staging
allusions
postmodernism
Opis:
The essay addresses the history of staging Hamlet in the Soviet and post-Soviet Russia. It is based both on the reviews by influential critics of the past and on the personal impressions of the author herself at the turn of the 21st century. The analysis of the dynamics of staging Hamlet in Russia leads to the conclusion that Shakespeare’s tragedy has always functioned like a seismograph, registering every little change in the society and reflecting the general intellectual ambience and attitudes of the Russian intelligentsia.
Статья посвящена анализу истории постановок трагедии Шекспира Гамлет в советской и постсоветской России. Она основывается как на рецензиях авторитетных критиков прошлых лет, так и на личных впечатлениях автора конца XX – начала XXI века. Анализ динамики различных подходов к интерпретации шекспировского сюжета подводит к выводу о том, что это произведение, как сейсмограф регистрирует малейшие колебания в обществе и как нельзя лучше отражает умонастроения российской интеллигенции.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica; 2016, 9
1427-9681
2353-4834
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dopo l’Ottocento delle attrici, qualche punto fermo sulle attrici italiane del Novecento
After the 1800’s, “Century of Actresses”, a Few Core Points on Italian Actresses in the 1900’s
Autorzy:
Mariani, Laura
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/446418.pdf
Data publikacji:
2019-11-30
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
19 th century
20 th century
theatre
actress
history of women
Ottocento
Novecento
teatro
attrice
storia delle donne
Opis:
Critical studies on the theatre from the 19 th and 20 th centuries, even founding ones, are limited as they do not include a gender category – a paradox in a space where bodies are central. The actresses, in fact, give life to different stories, which allow for the enrichment of historical-critical reconstructions. Given the vastness of the topic, this article aims to identify some fundamental turning points. We begin with the legacy of the 19 th century, rich from both a linguistic and a historical-critical viewpoint; the article moves on to the post-Duse period, which saw, on the one hand, the birth of the actor-artist’s Italian specificity and, on the other, the crisis of female leaders of theatre companies; then, the article discusses the birth of Italian theatre direction in the period following the Second World War and the reaction of a few actresses, like Anna Magnani, who aimed to re-create the reality that was to be reclaimed by the history of theatre. Finally, the article explores the breakdown caused by the New Theatre and even calls into discussion the word for “actress”, with overlaps in the fields of theatre direction and dramaturgy.
Gli studi critici sul teatro dell’ 800 e del 900, anche quelli fondativi, hanno il limite di non usare la categoria di gender: un paradosso in un ambito in cui il corpo è centrale. Le attrici infatti danno vita a storie diverse, che permettono di arricchire le ricostruzioni storico-critiche. Data l’ampiezza del tema, il saggio punta sull’individuazione di alcuni snodi fondamentali: il lascito ottocentesco, ricco sia dal punto di vista del linguaggio che da quello socio-culturale; il dopo-Duse, che registra da un lato la nascita della specificità italiana dell’attore-artista e, dall’altro, la crisi del capocomicato femminile; la nascita della regia italiana nel secondo dopoguerra e la reazione di alcune attrici che puntano sulla ri-creazione della realtà, come Anna Magnani, che va riconquistata alla storia del teatro; la rottura operata dal Nuovo teatro e la messa in discussione sin della parola attrice, con sconfinamenti nei campi della regia e della drammaturgia.
Źródło:
Italica Wratislaviensia; 2019, 10.2; 195-222
2084-4514
Pojawia się w:
Italica Wratislaviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dyktatura generała Franco we wspomnieniach Adolfo Marsillacha Tan lejos, tan cerca. Mi vida
The dictatorship of General Franco in the memoirs of Adolfo Marsillach Tan lejos, tan cerca. Mi vida [So far, so close. My life]
Autorzy:
Kęsek-Chyży, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1878553.pdf
Data publikacji:
2019-10-23
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
historia Hiszpanii XX wieku
teatr hiszpański XX wieku
autobiografia
frankizm
Adolfo Marsillach (1928-2002)
Francisco Franco Bahamonde (1892-1975)
history of Spain in the 20th century
Spanish theatre of the 20th century
autobiography
Francoism
Opis:
Celem niniejszego artykułu jest analiza wizji i interpretacji epoki frankistowskiej przez Adolfo Marsillacha w jego autobiografii Tan lejos, tan cerca. Mi vida (Tusquets, 1998). Chociaż jego opus magnum stanowi przede wszystkim panoramiczną kronikę hiszpańskiego teatru w drugiej połowie XX wieku, dostarcza również interesujących informacji na temat wielu aspektów życia politycznego i społecznego w czasach reżimu, widzianych z perspektywy jednego z najważniejszych współczesnych artystów hiszpańskich będącego w ciągłej opozycji wobec dyktatury. Dlatego istotne jest zbadanie, w jaki sposób ten intelektualista, który przez całe swoje życie starał się pozostać wierny zasadom demokracji, wolności tworzenia i wolności dla każdego obywatela, przedstawia cztery dekady rządów gen. Franco, poczynając od swego trudnego dzieciństwa w Barcelonie podczas Wojny Domowej, aż do ostatnich dni zniedołężniałego Generalissimusa, w którym to strach miesza się z nadzieją na przyszłość. Niniejszy tekst koncentruje się na najbardziej spornych osobliwościach systemu frankistowskiego, takich jak cenzura rządowa, ideologiczny przymus wobec artystów, wszechobecna dewocja i narzucona przyzwoitość, przedstawionych z odrobiną ironii przez Adolfo Marsillacha, którego twórczość artystyczna poświęcona była walce z nimi.
The aim of the present study is to analyze Adolfo Marsillach’s vision and interpretation of the Francoist epoch in his autobiography Tan lejos, tan cerca. Mi vida (Tusquets, 1998). Though being a panoramic chronicle of the Spanish theatre in the second half of the twentieth century, this opus magnum also provides interesting details on many aspects of the political and social life under the regime, observed by one of the most significant contemporary Spanish artists in permanent opposition to the dictatorship. Therefore, it seems crucial to investigate how this intellectual, who throughout his life struggled to remain faithful to the principles of democracy, liberty of creation and freedom to every citizen, depicts four decades of Franco’s government, beginning with his difficult childhood in Barcelona during the Civil War until the last days of the senile Generalísimo, in which fear mixed with hope for the future. Our study concentrates on the most disputed peculiarities of the Francoist system, such as the governmental censorship, ideological coercion on artists, omnipresent sanctimoniousness and imposed decency, viewed with a spoonful of irony by Adolfo Marsillach, who devoted his artistic creation to fight against them.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2017, 65, 2; 115-128
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jane Cooper, The Canadian nightingale. Bertha Crawford and the dream of the prima donna, Victoria Canada 2017 Friesen Press, ss. 333. ISBN 978-1-5255-1740-2 (Hardcover), 978-1-5255-1741-9 (Paperback), 978-5255-1742-6 (eBook)
Autorzy:
Komorowska, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28408586.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
śpiewczka operowa
polski teatr operowy
życie muzyczne XX wieku
opera singer
Polish opera theatre
musical life in 20th century
Źródło:
Muzyka; 2019, 64, 3; 142-144
0027-5344
2720-7021
Pojawia się w:
Muzyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Słowno-muzyczne widowisko składankowe jako palimpsest kulturowy – na przykładzie Niech no tylko zakwitną jabłonie Agnieszki Osieckiej
The musical spectacle by Agnieszka Osiecka Let apple trees blossom as a cultural palimpsest
Autorzy:
Ignaczak, Lidia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/649166.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Agnieszka Osiecka
piosenki
spektakl muzyczny
okres międzywojenny
historia teatru XX wieku
Songs
Musical Spectacle
Interwar Period
History of the Theatre of the 20th century
Opis:
This article concerns the concept of a musical spectacle by Agnieszka Osiecka „Niech no tylko zakwitną jabłonie” (Let apple trees blossom) presented in 1964 in the Ateneum Theater in Warsaw. It is concluded that in this spectacle Osiecka continues the aesthetic tradition of Kram z piosenkami (A stall with the songs) by Leon Schiller, who in his music often recalled the history of Poland of the eighteenth/nineteenth century as recorded in songs. Osiecka reconstructs the next historical period, combining documentary material with literature, both interspersed with songs. This results in a special collage, thanks to which the viewer can immerse in the atmosphere of interwar period and compare it with the 20 years after the Second World War. However, in the Osiecka’s approach, it is no longer a matter of Schiller’s sentimental Arkadia, but the stage reality reflecting the truth of historical facts, and at the same time treating them with ironic distance and commenting often through parody and pastiche.
Artykuł dotyczy koncepcji słowno-muzycznego widowiska składankowego autorstwa Agnieszki Osieckiej Niech no tylko zakwitną jabłonie, wystawionego w roku 1964 w Teatrze Ateneum w Warszawie. Ważne wydaje się nawiązanie Osieckiej do estetyki Kramu z piosenkami Leona Schillera, który w wielu swoich widowiskach przypominał historię XVIII / XIX–wiecznej Polski zapisaną w piosenkach. Osiecka rekonstruuje późniejszy niż Schiller okres historyczny, łącząc materiały dokumentalne z literackimi (także tymi słowno-muzycznymi), czego efektem stał się afabularny sceniczny collage, dzięki któremu widz mógł zanurzyć się w atmosferze epoki międzywojennej i dwudziestolecia tuż po odzyskaniu przez Polskę niepodległości. W ujęciu Osieckiej to już nie była sentymentalna Schillerowska Arkadia ‒ choć sceniczna rzeczywistość odzwierciedlała prawdziwość historycznych faktów, to jednak autorka traktowała ów świat z ironicznym dystansem, komentując go niejednokrotnie parodystycznie i pastiszowo.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica; 2019, 52, 1; 425-445
1505-9057
2353-1908
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The metaphor of ‛theatrum mundi’ in the theatre of the absurd: The dramas of Tymoteusz Karpowicz
Metafora «theatrum mundi» w teatrze absurdu na przykładzie twórczości Tymoteusza Karpowicza
Autorzy:
Karonta, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2088214.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
Polish 20th-century drama
Poland's theatre of the absurd
the metaphor of theatrum mundi
Tymoteusz Karpowicz (1921–2005)
teatr absurdu
metafora theatrum mundi
Tymoteusz Karpowicz
Dziwny pasażer
Charon od świtu do świtu
Kiedy ktoś zapuka
Człowiek z absolutnym węchem
Przerwa w podróży
Opis:
This article tries to outline the history of the theater of the absurd in Poland by focusing on the metaphor of theatrum mundi (a device which is characteristic feature of this type of drama) and its use by Tymoteusz Karpowicz in his dramas Dziwny pasażer [A Strange Passenger], Charon od świtu do świtu [Charon from Dawn to Dawn], Kiedy ktoś zapuka [When Somebody Knocks], Człowiek z absolutnym węchem [The Man with an Absolute Sence of Smell], Przerwa w podróży [A Break in a Journey]. This metatheatrical device enables the dramatist to create a world of playacting for its own sake, a world without God, with characters unable to look beyond the exigencies of their role and thus to express his disenchantment with the 20th century and his estrangement from the post-World War II reality. It also enables him to explore the mechanisms of theatrical performance and the role of language in the creation of reality.
Źródło:
Ruch Literacki; 2019, 6; 631-646
0035-9602
Pojawia się w:
Ruch Literacki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Karol Wojtyła i Emil Zegadłowicz – bliscy czy dalecy? Wokół koncepcji teatru
Karol Wojtyła and Emil Zegadłowicz – Similar or Different?
Autorzy:
Podstawka, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1731988.pdf
Data publikacji:
2020-12-28
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Karol Wojtyła
Emil Zegadłowicz
teatr pierwszej połowy XX wieku
teatr i dramat religijny
theatre of the first half of the 20th century
religious theatre and drama
Opis:
Artykuł jest komparatystycznym studium na temat koncepcji teatru Karola Wojtyły i Emila Zegadłowicza. Mimo iż powstaje wiele prac poświęconych młodzieńczej twórczości literackiej i działalności teatralnej Wojtyły, wciąż nie w pełni przeanalizowane są wątki badań teatrologicznych. Dlatego istotna wydaje się próba ukierunkowania badawczej refleksji na źródła, z jakich czerpali obaj twórcy, kształtując swą poetycką wrażliwość, koncepcję człowieka i świata uzewnętrznianą w strukturze dzieł dramatycznych, wpisaną w myśl teatralną, poglądy na temat misji sztuki i aktora. Rekonesansowa próba porównania kompozycji wczesnych dramatów Zegadłowicza i Wojtyły wskazuje na wspólne korzenie postrzegania roli teatru i model dramaturgii wyrastającej z tradycyjnych, misteryjno-moralitetowych form teatralnych. Widoczne są również podobne kierunki i obszary artystycznych penetracji, pojmowania estetycznych kanonów sztuki, wartości regionalnej kultury, przy równoczesnej odrębności światopoglądu i twórczości obu artystów.
This article is a comparative study of the concept of the theatre of Karol Wojtyła and Emil Zegadłowicz. Although many works have been devoted to the youthful literary output and theatrical activity of Wojtyła, the themes of theatre studies have still not yet been fully analysed. Therefore, it would seem to be important to research those sources from which both artists drew, those that shaped their poetic sensitivity, their concept of man and their concept of the world as externalised in the structure of the dramatic works, inscribed in their theatrical thought and in their views on the mission of art and the actor. An attempt to compare the compositions of Zegadłowicz’s and Wojtyła’s early plays points to the common roots of the perception of the role of theatre and a model of dramaturgy arising from traditional, mystery-morality plays. Similar trends and areas of artistic penetration, the comprehension of the aesthetic canons of art and the value of regional culture are also visible, while the world-views and creativity of both artists are separate.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 1 Special Issue; 187-202
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Valorisation of Mythological Female Characters in the Writings of Azama, Huston, Lemoine, and Py, at the Turn of the Century (1980–2020)*)
Waloryzacja roli mitologicznych postaci kobiecych w interpretacjach Azamy, Huston, Lemoine’a oraz Py z przełomu wieków (1980–2020
Autorzy:
Leontaridou, Dora
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1366549.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
myths
women
French and Francophone theatre
the 20th–21st century
Olivier Py
Michel Azama
Nancy Huston
Jean-René Lemoine
mythes
réécriture
femmes
théâtre français et francophone
XXIe siècles
mity
kobiety
teatr francuski i frankofoński
przełom XX–XXI wieku
Oliver Py
Opis:
In mythological rewritings in French and Francophone theatre at the turn of the century, female characters are valorised compared to their counterparts in hypotexts. They obtain a more significant role through various processes. The aim of the paper is to explore this issue, and, above all, to examine how the foregrounding of female characters is achieved in the rewritings of Enchaîné [Bound] by Olivier Py, Iphigénie ou le péché des dieux [Iphigenia or the Sin of the Gods] by Michel Azama, Jocasta reine [Jocasta Regina] by Nancy Huston, and Médée, poème enragé [Medea, Written in Rage] by Jean-René Lemoine. These particular works have been selected, among others, because they are representative of the process of attributing more significance to mythological female characters.
Dans les réécritures des mythes du théâtre français et francophone au tournant du siècle, les personnages féminins sont d’habitude valorisés par rapport à ceux de leurs hypotextes. Leur valorisation est réalisée de diverses façons. Elle est différentiée selon la matrice antique, et le point de vue de la relecture du créateur. Cet article présentera quelques valorisations des personnages mythiques féminins, à l’aide des exemples précis : la prise de la parole et l’expansion de leur rôle, la resémentisation de l’épisode mythique,  la relance de l’action. 
W interpretacjach mitów antycznych w teatrze francuskim i frankofońskim z przełomu XX i XXI wieku postaci kobiece zyskują na znaczeniu w stosunku do ich pierwowzorów z hipotekstów. Dzieje się tak dzięki wykorzystaniu różnorodnych zabiegów. Niniejszy artykuł jest próbą przybliżenia tego zagadnienia, a przede wszystkim zbadania, w jaki sposób nadaje się większą wagę postaciom kobiecym w tragediach: Enchaîné autorstwa Oliviera Py, Iphigénie ou le péché des dieux Michela Azamy, Jocasta reine Nancy Huston oraz Médée, poème enragé Jean-René Lemoine’a. Utwory te wybrano między innymi z uwagi na ich reprezentatywny charakter w ukazywaniu waloryzacji roli postaci kobiecych wywodzących się z mitologii.
Źródło:
Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio FF – Philologia; 2020, 38, 2; 251-265
0239-426X
Pojawia się w:
Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio FF – Philologia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 20

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies