Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "18th-century music" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 16
Tytuł:
Grzegorz Joachimiak, „Lutnia w klasztorze. Fenomen dworskiego instrumentu w kulturze Śląska XVII i XVIII wieku”, Wrocław 2020 Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego (= Acta Universitatis Wratislaviensis 4025), ss. 349. ISBN 978-83-229-3750-1
Autorzy:
Spurgjasz, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/25806489.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
lutnia
tabulatura
Krzeszów
Cystersi
XVIII wiek
muzyka instrumentalna
lute
tablature
Cistercians
18th century
instrumental music
Opis:
Recenzja książki: Grzegorz Joachimiak, Lutnia w klasztorze. Fenomen dworskiego instrumentu w kulturze Śląska XVII i XVIII wieku, Wrocław 2020. Jest to pierwsza monografia krzeszowskich tabulatur lutniowych – piętnastu rękopiśmiennych ksiąg spisanych i użytkowanych w kręgu krzeszowskiego klasztoru cystersów, w których znalazło się w sumie ponad dwa tysiące utworów na lutnię. Grzegorz Joachimiak przedstawia w publikacji zarówno sam zespół źródeł i jego historię, jak i repertuar, jego konteksty kulturowe, sylwetki kompozytorów i kwestie wykonawcze.
Book Review: Grzegorz Joachimiak, Lutnia w klasztorze. Fenomen dworskiego instrumentu w kulturze Śląska XVII i XVIII wieku, Wrocław 2020. It is the first monograph of the Krzeszów lute tablatures - fifteen handwritten books written and used in the Krzeszów Cistercian monastery, containing a total of over two thousand lute pieces. Grzegorz Joachimiak presents in the publication both the collection and its history, as well as the repertoire, its cultural contexts, composers' profiles and performance issues.
Źródło:
Muzyka; 2022, 67, 2; 170-174
0027-5344
2720-7021
Pojawia się w:
Muzyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Karmelitański inwentarz muzyczny z 1739 roku
A Carmelite Music Inventory from 1739
Autorzy:
Bebak, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/26850458.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Karmelici
Kraków
inwentarz muzykaliów
XVIII wiek
Carmelites
Cracow
music inventory
18th century
Opis:
W Archiwum Karmelitów w Krakowie na Piasku odnaleziono nieznany dotąd inwentarz muzykaliów z 1739 roku. Zanotowano w nim tytuły około 260 kompozycji, które znajdowały się w zbiorach muzycznych krakowskiej kapeli karmelitańskiej w I połowie XVIII wieku. Jest to bardzo cenne znalezisko, gdyż zasadniczo zmienia naszą wiedzę o działalności kapeli karmelitów. Jedynym źródłem informacji o jej repertuarze był dotąd inwentarz z lat 1660–1684, opublikowany przez Tadeusza Maciejewskiego na łamach „Muzyki” w 1976 roku, odnotowano w nim jednak zupełnie inne tytuły kompozycji. W inwentarzu z XVIII wieku większość tytułów mszy, litanii, motetów, hymnów i koncertów kościelnych zapisano bez podania nazwiska kompozytora. Wśród nielicznie zanotowanych nazwisk pojawiają się kompozytorzy polscy lub aktywni na terenie Rzeczpospolitej w I połowie XVIII wieku, tzn. Grzegorz Gerwazy Gorczycki, Jacek Szczurowski, Paweł Sieprawski, Józef Kobierkowicz, Szymon Ferdynand Lechleitner, nieznany z imienia Pszczeński, a także twórcy środkowoeuropejscy: Johann Valentin Rathgeber i Šimon Brixi. Inwentarz przynosi informacje o kilku kompozycjach tych autorów, nieodnotowanych w innych źródłach.
Recently discovered in the Carmelite Archive in the Piasek district of Kraków is a previously unknown inventory of music-related sources. Compiled in 1739, it lists around 260 works belonging to the music collection of the Carmelite ensemble in Kraków during the first half of the eighteenth century. This is a precious find, which fundamentally alters our knowledge of the ensemble’s activity. Until now, the only source of information about its repertoire was an inventory from 1660–1684, published by Tadeusz Maciejewski in Muzyka in 1976, which contains an entirely different set of titles. The eighteenth-century inventory lists the titles of Masses, litanies, motets, hymns and concertos, mostly without the composers’ names. The few mentioned by name are either Polish composers or foreign musicians active in the Polish-Lithuanian Commonwealth during the first half of the eighteenth century, namely, Grzegorz Gerwazy Gorczycki, Jacek Szczurowski, Paweł Sieprawski, Józef Kobierkowicz, Szymon Ferdynand Lechleitner and Pszczeński (first name unknown), as well as the Central-European composers Johann Valentin Rathgeber and Šimon Brixi. The inventory lists several pieces by these composers not known from any other sources.
Źródło:
Muzyka; 2021, 66, 1; 149-167
0027-5344
2720-7021
Pojawia się w:
Muzyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Krytyka katolickiej muzyki liturgicznej w polemikach i sprawozdaniach z II połowy XVIII wieku
Criticism of the Catholic Liturgical Music in polemics and reports from the second half of the 18th century
Autorzy:
Urban, Mariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1550539.pdf
Data publikacji:
2021-07-09
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
muzyka Kościoła katolickiego
muzyka liturgiczna
zeświecczenie
wiek XVIII
józefinizm
Catholic Church Music
Liturgical Music
Secularisation
18th century
Josephinism
Opis:
Proces zeświecczenia muzyki pisanej na potrzeby Kościoła katolickiego nasilał się przez cały wiek XVIII, osiągając swą kulminację pod koniec stulecia. Szczególnie podatny na wpływy muzyki świeckiej był nurt concertato, w ramach którego kompozytorzy nader często eksponowali elementy stylu neapolitańskiego i weneckiego. Przejmowanie wzorców obcych przestrzeni sacrum doprowadziło w konsekwencji do rozluźnienia związków między muzyką a wymową i przebiegiem czasowym akcji liturgicznej. Nasilający się kryzys muzyki katolickiej wywołał reakcję zarówno ze strony Magisterium Kościoła jak i kierujących się ideami oświeceniowymi władców świeckich. Zarządzane reformy nie przyczyniły się jednak do poprawy sytuacji, o czym świadczą liczne wypowiedzi osób postronnych: publicystów, redaktorów prasowych, teoretyków muzyki oraz kompozytorów. Swoje obserwacje wyrażali oni w różnego rodzaju dokumentach: publikacjach polemicznych, satyrach, sprawozdaniach i dziennikach z podróży po krajach ówczesnej Europy. Lektura tych źródeł dostarcza cennych informacji na temat rzeczywistego stanu, w jakim pod koniec XVIII stulecia znajdowała się katolicka muzyka liturgiczna.
The process of secularization of music written for the needs of the Catholic Church intensified throughout the eighteenth century, reaching its culmination at the end of it. Particularly susceptible to the influence of secular music was the concertato trend, in which composers very often emphasized elements of the Neapolitan and Venetian styles. Adopting the patterns, which were unfamiliar for sacred spaces, led in consequence to the loosening of the relationship between music and both the significance and the time course of the liturgical action. The escalating crisis of Catholic music provoked a reaction from both the Magisterium of the Church and the secular rulers who were guided by Enlightenment ideas. However, the managed reforms did not contribute to the improvement of the situation; numerous statements by outsiders: publicists, press editors, music theorists and composers are proof of it. They expressed their observations in various types of documents: polemical publications, satires, reports and journals from travels around the countries of Europe at that time. Reading these sources provides valuable information on the real state of Catholic liturgical music at the end of the eighteenth century.
Źródło:
Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars; 2021, 57, 1; 195-216
1234-4214
Pojawia się w:
Liturgia Sacra. Liturgia - Musica - Ars
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Muzyka instrumentalna kapeli kościoła farnego pw. św. Jadwigi Śląskiej w Grodzisku Wielkopolskim
The Instrumental Music of the Parish Church Band of St. Jadwiga Śląska in Grodzisk Wielkopolski
Autorzy:
Smolarek, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/45642644.pdf
Data publikacji:
2021-12-09
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
polscy twórcy symfonii
muzyka kościelna
Grodzisk Wielkopolski
XVIII-wieczna symfonia
18th-century symphony
Polish symphony composers
church music
Opis:
Zachowane muzykalia osiemnastowiecznych kościelnych kapel muzycznych wskazują, że w ich repertuarze znajdowały się nie tylko dzieła sakralne, ale również instrumentalne. Bardzo popularnym gatunkiem były utwory zwane symfonią. Jednym z takich zasobów z utworami instrumentalnymi są nuty po kapeli muzycznej parafii św. Jadwigi Śląskiej w Grodzisku Wielkopolskim. Autorami zachowanych symfonii byli zagraniczni kompozytorzy z kręgu szkoły mannheimskiej oraz dojrzałego kręgu klasycznego. Dla rodzimych twórców stanowili oni wzór tworzenia utworów instrumentalnych. Symfonie, jak to było w ówczesnym zwyczaju, były wykonywane również podczas liturgii. Można więc mówić o zjawisku zwanym symfonia kościelna.
The preserved musical pieces of 18th-century church music bands indicate that their repertoire included not only sacred works, but also instrumental pieces. A very popular genre were those called symphonies. One such resource for instrumental works are the notes from the music band of the parish of St. Jadwiga Śląska in Grodzisk Wielkopolski. The authors of the extant symphonies were foreign composers from the Mannheim school, as well as “mature classical” circles. For native Polish composers, they were a model for the creation of instrumental pieces. Symphonies, as was the custom of the time, were also performed during the liturgy. Thus, we can talk of a phenomenon called the church symphony.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2021, 69, 12; 51-67
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nieznane tria smyczkowe Amanda Ivanschiza OSPPE (1727-1758)
Unknown String Trios by Amandus Ivanschiz Osppe (1727–1758)
Autorzy:
Jochymczyk, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/45641631.pdf
Data publikacji:
2021-12-09
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Amandus Ivanschiz
trio smyczkowe
altówka
muzyka XVIII w.
string trio
viola
18th-century music
Opis:
Trio smyczkowe to gatunek niezwykle popularny w II połowie XVIII wieku, jednak obecnie w dużej mierze zapomniany i pozostający w cieniu kwartetu smyczkowego. Jednym z kompozytorów, którzy tworzyli podwaliny tego gatunku był austriacki paulin, o. Amandus Ivanschiz (1727-1758). Jego rola nie została jednak dostrzeżona przez wcześniejszych badaczy ze względu na nieznajomość biografii autora i wynikające z tego błędne (znacznie późniejsze) datowanie zachowanej twórczości. Celem artykułu jest przedstawienie wkładu Ivanschiza w wykształcenie klasycznego tria smyczkowego, a także prezentacja sześciu niewzmiankowanych w literaturze źródeł ze zbiorów klasztoru benedyktynów w Melk (Austria), wśród których znajdują się dwa nieznane dotychczas utwory o. Amanda.
The genre of the string trio, extremely popular in the second half of the eighteenth century, is now largely forgotten and overshadowed by the string quartet. One of the composers who created the foundations of this genre was the Austrian Pauline monk Fr. Amandus Ivanschiz (1727–1758). However, his role in this field was not noted by researchers due to a lack of knowledge about his life, resulting in a wrong (much later) dating of his works. The aim of this article is to discuss Ivanschiz’s contribution to the development of the classical string trio and to present six sources from the Benedictine monastery in Melk (Austria) which contain, among others, two previously unknown trios by Fr. Amandus.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2021, 69, 12; 21-30
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sekwencja Stabat Mater we włoskich interpretacjach muzycznych doby XVIII wieku
The Stabat Mater sequence in Italian musical interpretations of the 18th-century
Autorzy:
Borowiecka, Renata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2147530.pdf
Data publikacji:
2021-05-31
Wydawca:
Wyższe Seminarium Misyjne Księży Sercanów
Tematy:
muzyka włoska
muzyka religijna
sekwencja Stabat Mater
XVIII wiek
Italian music
religious music
the Stabat Mater sequence
18th-century
Opis:
Treść poematu Stabat Mater, opisującego postać Matki Bożej cierpiącej pod krzyżem, na którym umiera Jezus – Jej Syn, stała się jednym z uniwersalnych tematów sztuki, zainspirowała kompozytorów różnych wieków i ośrodków, co znalazło swój wyraz w bardzo licznych interpretacjach muzycznych. Spośród ponad 4000 kompozycji do tekstu sekwencji znaczna część to dzieła XVIII-wieczne (najczęściej późnobarokowe), pochodzące z kręgu włoskiego. Chcąc zinterpretować utwór słowno-muzyczny XVIII wieku, nie sposób czynić tego w oderwaniu od teorii afektów i retoryki muzycznej, które uzależniają tekst od muzyki zarówno na poziomie emotywnym, jak i symbolicznym. Referat stanowi próbę oglądu kompozycji Stabat Mater w kontekście retoryki na trzech odpowiadających jej poziomach: inventio, dispositio i decoratio. Wyartykułowane są tendencje wspólne oraz indywidualne, przejawiające się w odpowiednim doborze tonacji, tempa i figur retorycznych, a także pewnych motywów melodycznych, rytmicznych lub struktur harmonicznych funkcjonujących w roli znaku ilustracyjno-symbolicznego. Zaprezentowane zostają punkty węzłowe dzieł oraz prośby człowieka skierowane do Matki (druga część sekwencji) o różnorakiej intonacji błagalnej. Wskazana jest funkcja i przesłanie kompozycji. W czasach współczesnych Stabat Mater wielkich twórców rozbrzmiewają głównie jako dzieła koncertowe we wnętrzach kościelnych lub świeckich. Żywotność tych interpretacji 300 lat od ich powstania świadczy niewątpliwie o kompozytorskim kunszcie utworów oraz o ich znaczeniu nie tylko dla muzyki XVIII wieku, ale i dla dzisiejszej kultury i wiary.
The Stabat Mater poem, which describes the suffering of Blessed Virgin Mary under the cross on which Jesus – her Son – is dying, has become a universal theme which inspired composers of various ages and origins and found its expression in numerous musical interpretations. From among over 400 compositions which set the text of the sequence to music, a large proportion are 18th-century works (mostly – late baroque) of Italian provenience. Attempting to interpret a musical composition with text of the 18th century, one has to take into account the theory of affects and musical rhetoric, which make the text dependent on music both on the emotive and symbolic level. The paper will examine the Stabat Mater compositions in the rhetoric context, referring to three main levels: inventio, dispositio and decoratio. The common and individual tendencies will be articulated, evident by the appropriate choice of the key, tempo and rhetorical figures, as well as by some melodic and rhythmic motives or harmonic structure having function of the special illustrative-symbolic signs. The nodal points of the work will be presented as well as the requests of man directed at the Mother (the second part of the sequence) assuming varying intonations of supplication. The function and the message of the compositions are advisable. In contemporary times Stabat Mater of the great composers resound mainly as concert masterpieces in church and secular interiors. The vitality of these interpretations after three hundred years from their creation most certainly bears witness to the composers’ artistry in their works and proves their significance not only for the music of the 18th century but also for the culture and faith of today.
Źródło:
Sympozjum; 2021, 1(40); 83-102
2543-5442
Pojawia się w:
Sympozjum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Tematy muzyczne w korespondencji Fryderyka II i jego siostry Wilhelminy, margrabiny von Bayreuth
Musical Topics in the Correspondence between Frederick II of Prussia and His Sister Wilhelmine, Margravine von Brandenburg-Bayreuth
Autorzy:
Korpanty, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/26850455.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Fryderyk II Wielki
Wilhelmina von Bayreuth
XVIII wiek
muzyka kameralna
opera
Frederick II the Great
Wilhelmine von Bayreuth
18th century
chamber music
Opis:
Fryderyk II Wielki (1712–86) zapisał się w historii jako wybitny strateg polityczny i wojskowy, pod którego rządami Prusy stały się jednym z najpotężniejszych mocarstw w Europie. Był także wielbicielem nauki i sztuki, w tym muzyki. Zamiłowanie muzyczne dzielił ze swoją starszą o trzy lata siostrą Wilhelminą (1709–58). Oboje pobierali naukę gry na klawesynie i lutni, ponadto Fryderyk grał na flecie. Zajmowali się także komponowaniem oraz pisali libretta operowe. W roku 1732 Wilhelmina wyjechała po ślubie do Bayreuth, gdzie zajęła się organizacją życia kulturalnego. Wszechstronne zainteresowania artystyczne i naukowe wyróżniają Fryderyka II i Wilhelminę z grona innych władców ówczesnej Europy. Oboje byli mecenasami sztuki i włożyli doniosły wkład w rozwój kultury muzycznej w swoich krajach – zakładali zespoły muzyczne, budowali gmachy operowe i zatrudniali wybitnych muzyków. W Berlinie zatrudnienie znaleźli m.in. Johann Joachim Quantz, Carl Heinrich Graun, Franz Benda, Carl Philipp Emanuel Bach, Felice Salimbeni i Giovanna Astrua, a w Bayreuth – Adam Falckenhagen, Johann Pfeiffer, Giuseppe Antonio Paganelli i Giacomo Zaghini. Fryderyk II i Wilhelmina prowadzili obfitą korespondencję, stanowiącą dowód ich wspólnego zamiłowania do filozofii, literatury, teatru i muzyki. W listach dyskutowali na tematy muzyczne, wymieniali opinie o kompozycjach muzycznych i artystach oraz przesyłali sobie nawzajem partytury muzyczne (własne oraz innych kompozytorów, m.in. J.J. Quantza, C.H. Grauna, Johanna Adolfa Hassego, Christopha Schaffratha i F. Bendy). Zainteresowania muzyczne Fryderyka II i Wilhelminy koncentrowały się wokół muzyki kameralnej oraz opery.
Frederick II the Great (1712–86) went down in history as an outstanding political and military strategist. Under his rule, Prussia became one of Europe’s greatest powers. He was also a lover of science and the arts, including music. He shared his musical passions with his elder sister Wilhelmine (1709–58). Both learned the harpsichord and the lute, and Frederick also played the flute. They composed music and wrote operatic libretti. After her wedding, Wilhelmine left for Bayreuth (1732), where she engaged in organising cultural life. Frederick II and Wilhelmine stand out among other European rulers of that period owing to their versatile artistic and scientific interests. They were both patrons of the arts who significantly contributed to musical culture in their respective states. They founded music ensembles, built opera houses and employed eminent musicians. Those who found employment in Berlin include Johann Joachim Quantz, Carl Heinrich Graun, Franz Benda, Carl Philipp Emanuel Bach, Felice Salimbeni and Giovanna Astrua; in Bayreuth – Adam Falckenhagen, Johann Pfeiffer, Giuseppe Antonio Paganelli and Giacomo Zaghini. Frederick II and Wilhelmine kept up a lively correspondence, which testifies to their shared interest in philosophy, literature, theatre and music. They discussed musical subjects in their letters, exchanged opinions on individual compositions and artists, and sent each other scores (of their own music, as well as pieces by other composers, such as Quantz, Graun and Benda, as well as Johann Adolf Hasse and Christoph Schaffrath). Their musical interests focused on chamber music and opera.
Źródło:
Muzyka; 2021, 66, 1; 126-147
0027-5344
2720-7021
Pojawia się w:
Muzyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Il teatro delle e per le monache (Napoli, secolo XVIII)
The Theatre of and for the Nuns (Naples, 18 th century)
Autorzy:
Novi Chavarria, Elisa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/446324.pdf
Data publikacji:
2019-11-30
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
theatre
music
female monasteries
Naples
18 th century
secolo XVIII
teatro
musica
monasteri femminili
Napoli
Opis:
Recent studies have focused on the musical environment and the theatre in female monasteries of many Italian cities between the 16 th and 18 th centuries. These art forms became famous as forms of entertainment in travel literature and in the chronicles of the time but were forbidden in the age of the Counter-Reformation. However, the theatrical performances, both in prose and in music, enjoyed enormous success and spread in male and female monasteries. As of the 17 th century, if not even earlier, travellers from half of Europe arrived in Naples, attracted by the excellence of the musical and theatrical performances that they could enjoy in the monasteries of the city. This essay aims to reconstruct the times, the modalities, and the contents of the theatrical offerings in the female monasteries of Naples at the beginning of the 18 th century, all of which are still unknown today. In particular, the case of the Franciscan monastery of St Chiara will be examined. Through the patronage of Queen Maria Amalia, musical and theatrical performances played an active leading role in the configuration of a specific theatrical type and taste and increased the education of the nuns and young women who were educated in the monastery, representing and legitimising new feelings and sensibilities. The religious women found a way to talk of their feelings and concerns together; they forged relationships even with the environments outside of the monastery and especially with the Queen’s court and with the courts of the aristocratic palaces of their families of origin.
Studi recenti hanno fatto luce sull’ambiente musicale e sul teatro monastico femminile di molte città italiane tra Cinque e Settecento, conferendo spessore documentario alla fama di cui tali forme di spettacolo godevano nella letteratura da viaggio e nella memorialistica cittadine dell’epoca. Si trattava di pratiche culturali vietate dalla normativa post-tridentina, eppure spettacoli teatrali, sia in prosa che in musica, ebbero una enorme fortuna e diffusione nei monasteri maschili e femminili. Napoli, in particolare, sin dal secolo XVII, se non da addirittura prima, richiamò viaggiatori provenienti da mezza Europa anche in virtù della eccellenza delle esecuzioni musicali e teatrali di cui era possibile fruire nei monasteri della città. Il saggio prova a far luce su tempi, modalità e contenuti dell’offerta teatrale dei monasteri femminili napoletani agli inizi del secolo XVIII, in particolare del monastero delle francescane di S. Chiara che, grazie al patronage della regina Maria Amalia, pare abbia avuto un ruolo attivo e trainante nella configurazione di uno specifico genere e gusto teatrali volto a incrementare l’istruzione delle religiose e delle giovani che venivano educate nel monastero, ma anche a rappresentare e legittimare sentimenti e nuove sensibilità. Le religiose vi trovarono un modo per raccontarsi, fare affiorare e comunicare i propri sentimenti e inquietudini, attivare forme di sociabilità e di relazioni sociali dentro e fuori il monastero, tra i monasteri e le corti, quella della Regina e le corti dei palazzi aristocratici delle loro famiglie di origine.
Źródło:
Italica Wratislaviensia; 2019, 10.2; 119-133
2084-4514
Pojawia się w:
Italica Wratislaviensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Muzyka w służbie klasztornej dyplomacji
Music in the service of monastic diplomacy
Autorzy:
Walter-Mazur, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28408352.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
kultura muzyczna w XVIII wieku
benedyktynki
Marianna Siemianowska
kasaty
Sandomierz
18th-century music culture
Benedictine Nuns
dissolution
Opis:
W XVII i XVIII wieku status ksieni żeńskiego klasztoru był zbliżony do statusu feudalnego władcy. Reprezentowała ona klasztor wobec władzy duchownej i świeckiej, oraz czuła się odpowiedzialna za jego materialny dobrostan, skąd nierzadko wynikała konieczność utrzymywania dobrych relacji i pertraktowania z osobami, od których klasztor był w jakimś względzie zależny. Dobre stosunki należało utrzymywać także z opiekunami potencjalnych bogatych kandydatek do zakonu, które mogły wnieść pokaźny posag, ważny z punktu widzenia materialnego funkcjonowania wspólnoty, a także z własnymi koligatami i wszelkimi osobami, które mogły wywierać wpływy w częstych sporach majątkowych. Nadciągający okres kasat klasztorów wymagał tego, by decydentom zaprezentować klasztor jako dobrze uposażony i wzorowo funkcjonujący. Wreszcie, w niespokojnych czasach, nieraz przychodziło się ksieniom układać z dowódcami przemaszerowujących przez ich ziemie lub miasta wojsk. Wychodząc od opisu wydarzeń utrwalonych w kronice benedyktynek sandomierskich, spisywanej w latach 1762-1780, ukazuję w jaki sposób w prowadzonych przez przełożoną działaniach dyplomatycznych była wykorzystywana muzyka wykonywana przez klasztorną kapelę. Przykłady, jakie chciałam tu przywołać, ukazują funkcję reprezentacyjną i „towarzyszącą” muzyki w klasztorze benedyktynek sandomierskich,  a także rolę koncertu jako „daru” powodującego zaciągnięcie zobowiązania.
In the 17th and 18th centuries, a prioress or abbess at a nunnery had a status similar to that of a feudal lord. She represented the monastery in contacts with the ecclesiastic and secular authorities, and felt responsible for its material well-being, which frequently entailed the need to maintain good relations and to negotiate with persons on whom the convent was to some extent dependent, as well as with the parents or guardians of potential rich candidates for the cloistered life. The latter could bring in a large dowry, which was important for the material functioning of the monastic community. Another group of persons to remain on good terms with were the prioress’s relatives and all those who might influence the frequent disputes concerning property. In the period of monastic order dissolutions, it was important to prove to the decision-makers that the given convent was well-off and perfectly organised. Finally, in those turbulent times prioresses frequently had to negotiate with the commanders of troops passing through their lands or cities. I have used the description of events found in the chronicle of the Benedictine Nuns of Sandomierz, compiled in the years 1762–1780, to illustrate the ways in which music performed by the convent’s ensemble was used by the abbess in her diplomatic efforts. I give examples of the representative and ‘accompanying’ functions of music at the Benedictine Nuns’ Monastery in Sandomierz, as well as of the role of a concert as a ‘gift’ which creates an obligation.
Źródło:
Muzyka; 2019, 64, 2; 3-19
0027-5344
2720-7021
Pojawia się w:
Muzyka
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Professional career and family life of Viennese Primadonnas. The case of Catarina Cavalieri and Aloysia Weber (Lange)
Autorzy:
Winiszewska, Hanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/780101.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
singer
opera
18th century
Vienna
history of 18th century music
Mozart
Aloysia Lange
Catarina Cavalieri
Opis:
The aim of this article is to present the issue of female singers and their role in the society of eighteenth-century Vienna on the example of two women: Mozart’s sister-in-law Aloysia, née Weber, later Lange, and Catarina Cavalieri, the first Constance. These singers were rivals on the opera stage in late 18th century Vienna, as evidenced by the parts written for them by Mozart in his Der Schauspieldirektor. From the social point of view, the biographies of these two outstanding singers are very different.
Źródło:
Interdisciplinary Studies in Musicology; 2019, 19; 31-40
1734-2406
Pojawia się w:
Interdisciplinary Studies in Musicology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jezuickie instytucje edukacyjne w Orszy 1773–1820
Jesuit Educational Institutions in Orsha 1773–1820
Autorzy:
Bieś, Andrzej, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/448643.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Akademia Ignatianum w Krakowie
Tematy:
Orsza
historia edukacji
historia jezuitów
jezuici w Rosji XVIII–XIX w.
szkolnictwo jezuickie
bursa muzyczna
konwikt
seminarium nauczycielskie
programy nauczania
Orsha (Belarus)
the history of education
the history of Jesuits
Jesuits in Russia in the 18th and 19th century
Jesuit education
music dormitory
boarding school
teacher training college
curricula
Opis:
Celem artykułu opisującego funkcjonowanie jezuickich placówek edukacyjnych, istniejących w latach 1773–1820 w położonym nad Dnieprem mieście powiatowym Orsza, jest przybliżenie fenomenu przetrwania i kontynuowania prac wychowawczo-oświatowych w warunkach poważnego kryzysu instytucjonalnego. Dla wspomnianych placówek kryzys ten był związany z jednej stron z upadkiem polskiej państwowości i włączeniem w struktury obcego państwa, a z drugiej z perturbacjami wywołanymi nieskuteczną próbą całkowitej likwidacji organizacji odpowiadającej za ich dotychczasowe prowadzenie. Korzystając z zachowanych materiałów archiwalnych oraz skąpej literatury przedmiotu, autor odtwarza przebieg działalności poszczególnych jednostek – jezuickiej szkoły publicznej, bursy muzycznej, konwiktu szlacheckiego, studium nauczycielskiego dla kleryków jezuickich oraz rocznego kursu formacji zakonnej tzw. trzeciej probacji. Ze względu na rodzaj dostępnych materiałów źródłowych tekst skupia się głównie na prowadzonej przez jezuitów od 1618 roku szkole, zwracając uwagę m.in. na jej bazę materialną, liczebność uczniów, kadry nauczycielskie, na zmiany zachodzące w programach nauczania oraz powody ich wprowadzania, a także uzyskane efekty kształcenia. W dalszej części zostały przedstawione cele stawiane pozostałym placówkom, metody ich realizacji i zakres oddziaływania, oraz osoby odpowiedzialne za wypełnianie zadań w poszczególnych jednostkach. I chociaż edukacyjna działalność jezuitów w Orszy została ostatecznie i bezpowrotnie przerwana ich wypędzeniem w 1820 roku, a same instytucje nie przetrwały nawet dekady w rękach nowych administratorów, to pamięć o dawnych zakładach poświęconych nauczaniu i wychowaniu w sposób nieoczekiwany powróciła po wiekach do przestrzeni publicznej w postaci śladu zrekonstruowanego – wzniesionych z ruin i zaadaptowanych budynków.
The aim of the article, describing the functioning of Jesuit educational institutions, in the years 1773–1820, in Orsha, the poviat town located by the Dnieper, is to present the phenomenon of the survival and continuation of educational and pedagogical activities at the time of a serious institutional crisis. On the one hand, for the above-mentioned institutions, the crisis was connected with the collapse of the Polish statehood and its incorporation into the structure of a foreign state. On the other hand, it was related to the perturbations caused by a futile attempt to completely abolish the organisation responsible for its functioning until then. Taking advantage of preserved archival materials as well as of the scarce literature on the subject matter, the author reconstructs the subsequent forms of functioning of particular institutions – the Jesuit public school, music dormitory, landed gentry boarding school, teacher training college for Jesuit clerics and a year course for nunnery formation, the so-called third probationary period. Owing to the type of the available source material, the article concentrates mainly on the school ran by Jesuits since 1618, focusing among other things on its material basis, the number of students, the teaching staff, on the changes in the curricula as well as the reasons for these changes, and also on accomplished educational results. The further part of the article presents the objectives set for the remaining institutions, methods of their implementation and the scope of their functioning, as well as the people responsible for task fulfillment in particular institutions. The educational activity of Jesuits in Orsha was irreversibly terminated as a result of their expulsion in 1820 and the institutions themselves did not survive even a decade once their new administrators were in charge. However, after centuries, the memory of former institutions dedicated to education and upbringing unexpectedly returned to the public space in the form of the reconstructed trace – the adapted buildings which were erected from ruin.
Źródło:
Studia Paedagogica Ignatiana; 2016, 19, 3; 15-34
2450-5358
2450-5366
Pojawia się w:
Studia Paedagogica Ignatiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kompozytorzy muzyki instrumentalnej zachowanej w archiwum opactwa cystersów w Krakowie-Mogile. Problem atrybucji
Composers of Instrumental Music Preserved in the Archives of the Cistercian Monastery in Kraków-Mogiła: Attribution Problem
Autorzy:
Smolarek, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2037952.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
muzyka instrumentalna XVIII wieku
kompozytorzy XVIII wieku
kultura muzyczna zakonu cystersów
repertuar muzyki instrumentalnej klasztoru cystersów w Krakowie-Mogile
18th century instrumental music
18th century composers
musical culture of the Cistercian monastery
instrumental music repertoire of the Cisterian monastery in Kraków-Mogiła
Opis:
Na ziemiach osiemnastowiecznej Rzeczpospolitej, w wielu klasztorach istniały muzyczne kapele wokalno-instrumentalne. Ich repertuar składał się w duże mierze z utworów przeznaczonych na liturgię jak i na nabożeństwa. Interesującym zjawiskiem jest fakt, że oprócz muzyki religijnej, kapele kościelne posiadały w swoim repertuarze również utwory czysto instrumentalne. Do jednego z najliczniej i dobrze zachowanych zasobów z taką muzyką należy zbiór muzykaliów znajdujący się w Archiwum Opactwa Ojców Cystersów w Krakowie-Mogile (nazwa łacińska klasztoru Clara Tumba). Przedstawiona w artykule problematyka wskazuje, że w zbiorze muzykaliów cysterskich z Krakowa-Mogiły na 87 utworów instrumentalnych tylko 19 jest anonimowych, z tego 6 kompozycji o niepewnej atrybucji. Zasoby nutowe obejmują 68 imiennych utworów instrumentalnych, które pochodzą z następujących ośrodków muzycznych (dla przykładu zostaną podane nazwiska tylko niektórych kompozytorów): mannheimskiego (J. Stamitz, A. Fils, G.B. Toeschi), berlińskiego (F. Benda, bracia C.H. Graun i J.G. Graun), drezdeńskiego (J. Adam), czeskiego (F. Brixi, A. Laube, A. Neumann), wiedeńskiego (G.Ch. Wagenseil, K Ditters von Dittersdorf, J.B. Vanhal, V. Pichl, J. Haydn, L. Hofmann), londyńskiego (C.F. Abel, J.Ch. Bach, A. Kammel, I. Raimondi), włoskiego (a szczególnie Neapol – P. Anfossi, P.A. Guglielmi, G. Paisiello – i Mediolan – G.B. Sammartini) oraz polskiego (J. Gołąbek, A. Fischer). Zachowany zbiór muzykaliów klasztoru cystersów mogilskich jest doskonałym przykładem reprezentatywności repertuarowej (orkiestrowej i nie tylko) jednego z ważniejszych ośrodków muzycznych osiemnastowiecznej Rzeczpospolitej i liczącego się w tym czasie zespołu.
In many monasteries of the 18th century Poland, there were vocal-instrumental ensembles. Their repertoire consisted mostly of songs designed for liturgy and religious services. An interesting fact is, that besides religious music, church ensembles had also strictly instrumental works in their repertoires. One of the largest and well preserved volumes of such music, is the musical collection of the Archive of the The Sanctuary of the Holy Cross of the Cistercian Abbey in Kraków-Mogiła. The problematic aspect presented in the article, indicates that among the 87 instrumental works from the collection in Kraków-Mogiła, only 19 are anonymous, and from those, 6 compositions have an uncertain attribution. The collection of notes includes 68 individual instrumental works which originate in the following music centers (names of only a number of composers will be presented as examples): Mannheim (J. Stamitz, A. Fils, G.B. Toeschi), Berlin (F. Benda, brothers C.H. Graun and J.G. Graun), Dresden (J. Adam), the Czech Republic (F. Brixi, A. Laube, A. Neumann), Vienna (G. Ch. Wagenseil, K Ditters von Dittersdorf, J. B. Vanhal, V. Pichl, J. Haydn, L. Hofmann), London (C.F. Abel, J.Ch. Bach, A. Kammel, I. Raimondi), Italy (and especially Naples—P. Anfossi, P.A. Guglielmi, G. Paisiello and Milan—G.B. Sammartini) and Poland (J. Gołąbek, A. Fischer). The preserved musical collection of the Clarae Tumbae is a perfect example of a repertoire representativeness (orchestral and not only) of one of the most important music centers of the 18th century Poland and a relevant, at the time, ensemble.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2016, 63, 13; 173-202
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Concerto ripienona wybranych przykładach Conceri a Più Istrumenti op. 3 Carla Tessariniego
Concerto ripieno on the basis of Concerti a Più Istrumenti op. 3 by Carlo Tessarini
Autorzy:
Roman, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/513878.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Koło Naukowe Studentów Muzykologii UJ
Tematy:
concerto ripieno
18th century
instrumental music
Carlo Tessarini
baroque concerto
Opis:
Many composers created instrumental concerto in the 18th century, but only a few of them are well known. The group of these authors, whose output is forgotten, includes Carlo Tessarini (before 1690, after 1766). There is a piece of information about his life – most of it is derived from title pages of his works. Tessarini was active both as a composer and as a violinist, first in Italy and then in France, England, the Netherlands, although he returned to the Urbino Cathedral during his later lifetime. His output is completely instrumental, about 90 of his works represent concertos. Since the time when the concerto had been one of the most popular instrumental genres, there were many classifications (for instance J. Mattheson, J.J. Quantz). Plenty of them took unclear criteria, therefore the division is vague, however they can give advice on the contemporary performance practice. The aim of this study is to present analyses of four of Tessarini’s concertos (no. 5–8) from Concerti a Piu Istrumenti op. 3. The author wants to present composer’s style and technique touching issues such as texture, stucture, harmony, melody, rhythm and scoring, and by these means show traits of concerto ripieno model.
Źródło:
Kwartalnik Młodych Muzykologów UJ; 2015, 4(27); 4-31
2956-4107
2353-7094
Pojawia się w:
Kwartalnik Młodych Muzykologów UJ
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Art of Playing Keyboard Instruments in the Late 17th and Early 18th Centuries. Monsieur de Saint-Lambert and his Les principes du clavecin (1702)
Sztuka gry na instrumentach klawiszowych na przełomie XVII i XVIII wieku. Monsieur de Saint-Lambert i jego Les principes du clavecin (1702)
Autorzy:
Aleksandrowicz, Miłosz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2040360.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Saint-Lambert
francuska muzyka klawiszowa
muzyka baroku
Les principes du clavecin
klawesyn
wykonawstwo ozdobników
muzyka XVIII wieku
francuskie traktaty muzyczne
French harpsichord
baroque music
harpsichord
execution of the ornaments
18th century music
French musical treatises
Opis:
Niniejszy artykuł dotyczy wykonawstwa ozdobników – kwestii niezwykle istotnej przy stylowej interpretacji francuskiej muzyki klawiszowej okresu baroku. Punktem wyjścia jest treść traktatu Saint-Lamberta (określanego jako „Monsieur de Saint-Lambert”), postaci niezwykle enigmatycznej, autora wydanego w roku 1702 Les principes du clavecin, centenant une explication exacte de tout ce qui concerne la tabulature et le clavier avec des remarques necessaires pour l’inteligence de plusieurs difficultées de la musique (Zasady gry na klawesynie, zawierające dokładne wyjaśnienie wszystkiego, co wiąże się z notacją i klawiaturą oraz uwagi niezbędne dla zrozumienia wielu aspektów dotyczących muzyki). Saint-Lambert był osobą muzycznie niezwykle aktywną i cenioną jako nauczyciel gry na instrumentach klawiszowych, jednak jedynym zachowanym tego świadectwem są wyłącznie jego traktaty dotyczące różnych aspektów gry. Należy podkreślić, że jest on autorem jednego z najstarszych francuskojęzycznych traktatów poświęconych sztuce gry na klawesynie, zaś jego metoda nauczania jest dziś oceniana jako pionierska. Najważniejszą część omawianego traktatu stanowi ostatnie dziewięć rozdziałów, które zostały poświęcone muzycznej praktyce i w których autor przedstawia swoje własne ujęcie wielu aspektów gry klawiszowej. Najistotniejszym elementem owej gry klawesynowej w czasach Saint-Lamberta była umiejętność odczytywania zapisu nutowego, który ze względów technicznych (niedoskonałości ówczesnego druku muzycznego) nie były w stanie oddać wszystkich niuansów ówczesnego stylu muzycznego. Traktat Les principes du clavecin jest więc bardzo pomocnym źródłem umożliwiającym zrozumienie muzyki XVIII wieku.
This article concerns the execution of the ornaments—a very important question in the stylistic interpretation of the French harpsichord baroque music. The starting-point for reflection is treatise of the Monsieur de Saint-Lambert, a very enigmatic person, the author of Les principes du clavecin, centenant une explication exacte de tout ce qui concerne la tabulature et le clavier avec des remarques necessaires pour l’inteligence de plusieurs difficultées de la musique (The fundamentals of harpsichord playing, with explanations on musical notation and performance, together with explanatory remarks about different music issues), issued in 1702. He was highly valued as a harpsichord teacher and his treatises concerned the different aspects of playing keyboard instruments are the only preserved evidence of his musical and educational activities. It must be noticed that Saint-Lambert was the author of one of the oldest French treatises dedicated solely to the issues of harpsichord playing and his teaching method of mastering the instrument was at that time quite pioneering. The most important part of his treatise is the last nine chapters, focused on practical issues, where we can find the author’s advice on different aspects of existing keyboard music. The main problem in performing harpsichord music at Saint-Lambert’s time was the proper interpretation of music notation, which due to technical constraints (not yet perfect printing and editing of music works), was not able to reflect the whole variety of nuances of contemporary music style. So, the treatise Les principes du clavecin is a very helpful key to the understanding of the 18th century music.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2015, 62, 13; 5-23
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Antyfony maryjne Antona Aschnera
Anton Aschner’s Marian Antiphons
Autorzy:
ZAHRADNÍKOVÁ, Zuzana
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/454026.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
Tematy:
słowacka muzyka kościelna XVIII wieku
antyfony maryjne
18th century Slovak sacred music
Marian antiphons
Opis:
Artykuł omawia postać mało znanego słowackiego kompozytora Antona Aschnera (ur. 1732 roku) oraz wybrane aspekty jego twórczości. Na początku autorka przedstawia stan badań nad tym tematem. Następnie przybliża dzieje życia i twórczości, z której zachowały się tylko kompozycje sakralne, a wśród nich opracowania maryjnych antyfon. Antyfony maryjne w XVIII wieku należały do najbardziej lubianych form muzycznych w gatunku muzyki sakralnej. Miało to związek z rozpowszechnioną wówczas duchowością maryjną, jak również z codzienną praktyką liturgiczną w ramach oficjum modlitewnego. Z tego punktu widzenia nie dziwi fakt, iż niemal połowa kompozycji sakralnych Antona Aschnera – kapelmistrza, kompozytora i nauczyciela muzyki w Kremnicy – to utwory o tematyce maryjnej. Wśród nich znajdują się opracowania czterech wielkich antyfon maryjnych – Alma Redemptoris Mater, Ave Regina coelorum, Regina coeli oraz Salve Regina, których omówienie stanowi główną refleksję niniejszego artykułu. Opracowania muzyczne Aschnera tych modlitw skierowanych do Matki Bożej przeznaczone są na skład tzw. kirchentrio, które w pewnych przypadkach poszerzone zostało o instrumenty dęte blaszane oraz kotły. Warstwę wokalną tworzą głosy solowe i chóralne.
The article introduces the figure of Anton Aschner (born in 1732), a barely known Slovak composer, as well as the selected aspects of his artistic creation. The Author starts with the presentation of the state of research on this subject. Further she brings closer the history of Aschner’s life and creation from which only the sacred works have survived, including the arrangement of the Marian antiphons. In the 18th century, Marian antiphons were among the most appreciated musical forms of the sacred music. It had to do with the Marian spirituality, which was widespread at this time, and also with the daily liturgical practice within the prayer office. In this sense, it is not surprising that nearly half of the sacred pieces by Anton Aschner – bandmaster, composer and music teacher at Kremnica – are devoted to Marian themes. They include the arrangements of four great Marian antiphons – Alma Redemptoris Mater, Ave Regina coelorum, Regina coeli oraz Salve Regina. These works are the main focus of the article. The musical arrangements of the Aschner’s prayers to the Blessed Mother were intended to be part of the so called kirchentrio, that was extended in some cases by brass instruments and kettledrums. The vocal layer is built by solo and choral voices.
Źródło:
Edukacja Muzyczna; 2014, 9; 19-33
2545-3068
Pojawia się w:
Edukacja Muzyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 16

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies