Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "17th-century painting" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-7 z 7
    Tytuł:
    Ikonostas z XVII wieku w cerkwi św. Jana Teologa w Nowoberezowie – odkrycie zespołu Katalogu Zabytków Sztuki w Polsce
    A 17th-Century Iconostasis in the Orthodox Church of St John the Theologian in Nowoberezowo. A Discovery by the Catalogue of the Monuments of Art in Poland
    Autorzy:
    Jamski, Piotr
    Michalczyk, Zbigniew
    Nowicki, Jan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/23323925.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    iconostasis
    Uniate Church art in the Commonwealth
    Union of Brest
    17th-century painting
    ikonostas
    sztuka cerkiewna w Rzeczypospolitej
    unia brzeska
    malarstwo XVII wieku
    Opis:
    Artykuł omawia odnalezione na strychu cerkwi filialnej św. Jana Teologa w Nowoberezowie (pow. hajnowski) nieznane nauce i służbom konserwatorskim duże fragmenty pochodzącego z ok. 2.–3. ćwierci XVII w. ikonostasu – najstarszego zachowanego na Podlasiu, zapewne jednego z najstarszych na ziemiach dawnej Rzeczypospolitej. Odkrycia dokonano podczas prac inwentaryzacyjnych prowadzonych przez zespół Katalogu Zabytków Sztuki w Polsce. Analiza treści aktów wizytacji świątyni z lat 1727, 1759 i 1784 pozwoliła na prześledzenie przekształceń obiektu w XVIII w. i opracowanie domniemanych rekonstrukcji stanu z początku XVIII w. i po 1771 r.
    The article discusses the large sections of a 17th-century iconostasis hitherto unknown to scholars and the conservation services, which have been discovered in the attic of the filial Orthodox church of St John the Theologian in Nowoberezowo (Hajnówka district). It is the earliest extant iconostasis in the Podlachia region and most probably one of the oldest in the lands of the former Commonwealth of Poland and Lithuania. Its discovery was made during inventorying procedures carried out by the Catalogue of the Monuments of Art in Poland. An analysis of the records of church visitations from the years 1727, 1759 and 1784 has made it possible to trace the transformations in the structure of the iconostasis in the course of the 18th century and to propose its conjectural reconstructions in the condition it had in the early 18th century and after 1771.
    Źródło:
    Biuletyn Historii Sztuki; 2023, 85, 3; 109-146
    0006-3967
    2719-4612
    Pojawia się w:
    Biuletyn Historii Sztuki
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Malarz wielkiej proustowskiej melancholii” - Willem Duyster w Archiwum Zbigniewa Herberta
    „The Painter of the Great Proustian Melancholy” - Willem Duyster in Zbigniew Herbert’s Archive
    Autorzy:
    Śniedziewska, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1891744.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Willem Duyster
    mali mistrzowie
    XVII-wieczne malarstwo holenderskie
    Archiwum Zbigniewa Herberta
    small masters
    17th century Dutch painting
    Zbigniew Herbert's Archive
    Opis:
    The article is an analysis of the typescript and manuscripts of Zbigniew Herbert's unfinished sketch about Willem Duyster, the seventeenth century Dutch painter specializing in presenting genre scenes and guardroom scenes. First the edition of the essay prepared by Barbara Toruńczyk is commented on. Next, on the basis of a textological analysis of both the notes and all the surviving variants of the sketch, the most important motifs connected with Duyster's biography and work that Herbert took up were reconstructed: rehabilitation of the little master, the situation of soldiers in the 17th century Netherlands, an analysis of the Amsterdam painting The Wedding Party seen before and after its restoration, the question of the “memory of the eye” that is connected with it, and the problem of the melancholy of Duyster's paintings, in which Herbert finds Proustian features.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2013, 61, 1; 93-116
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Malarska narracja w świetle teorii francuskiej sztuki akademickiej. Antecedencje wolności artystycznej
    Narrative painting in the light of the theory of French academic art. Antecedents of artistic freedom
    Autorzy:
    Hryszko, Barbara
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/707090.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
    Tematy:
    academic painting
    theory of art
    France
    17th century
    malarstwo akademickie
    teoria sztuki
    Francja
    XVII w.
    Opis:
    This article aims to provide an answer to the title based on advice propagated in the writings of French theorists of art, and on artistic practice in the circle of the Royal Academy of Painting and Sculpture in Paris. These reflections are centred on the writings of Nicolas Poussin, Hilaire Padera, Gian Pietro Bellori, and André Félibien, as well as on paintings discussed during lectures at the Paris Academy and treated as model solutions for the education of painters. The foundation for creating a painted version of any story is reading the literary source. As a result of his reflection on the text, the artist forms in his mind an idea of the future work, expressed in the preliminary sketch. During the execution of the planned composition, the history painter had to categorize and schematize the appearances of his protagonists, their poses, gestures and facial expressions, so that the viewer immediately knew what role the depicted character played in the scene. In keeping with the idea of “painterly discourse”, the history painter competed with the writer by using poses, gestures and facial expressions, instead of letters and words. Although theorists of art advocated that painters use natural movements and expressive means in moderation, paintings were dominated by a solemn rhetoric of gestures and facial expressions used to enhance the didactic function of the image. The Academy attempted to reconcile these two approaches to historical painting. The first required that art faithfully reproduce the written story. The second gave the artist a certain degree of freedom in the selection of elements considered appropriate to the depiction of the narrative, provided the choice was correctly made. The latter approach has dominated the academic practice of painting, allowing the painter to abridge the tale and create within the picture a kind of a résumé of the written story.
    Źródło:
    Rocznik Historii Sztuki; 2014, 39; 61-72
    0080-3472
    Pojawia się w:
    Rocznik Historii Sztuki
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ікони Страстей Господніх на полотні риботицької манери малярства
    Icons of Christ’s Passion on Canvas Painted in the Manner of Rybotychi Astists
    Autorzy:
    Kosiw, Roksolana
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1790568.pdf
    Data publikacji:
    2016-02-02
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
    Tematy:
    icons of Christ’s Passion on canvas
    17th century iconpainting
    Rybotychi manner
    iconography
    stylistic of painting
    Opis:
    The thesis studies five icons of Christ’s Passion painted on canvas in the manner of artists from the town of Rybotychi. It traces the role of iconpainting on canvas among Rybotychi painters. To compare the manner of iconpainting, icons of Christ’s Passion on wood were examined, including one with the signature of master Jakiv from Rybotychi dated 1675. It is the only icon of that iconography and manner with the author’s signature. On the basis of its manner and iconography, an icon from the village of Velykyj Vyslok was dated to the last quarter of the 17th century. Stylistic parallels between this icon and a few other icons on wood were traced. The shape of the canvas and iconography of two icons of unknown origin (from the National Museum in Krakow and the National Museum in Peremyshl) show that Rybotychi masters used common patterns, although these icons were painted by different authors. Based on the similarity of the icon from Krakow museum to Rybotychi icons from the end of the 17th century it was dated to the same time. The other two icons of Christ’s Passion on canvas feature a graphic manner similar to the popular local woodcuts of the time. Based on a 1703 icon from Brusno Nove village, the painting of an icon of unknown origin from the National Museum in Lviv was narrowed to the end of the 17th – beginning of the 18th centuries.
    Źródło:
    Studia Ucrainica Varsoviensia; 2016, 4; 413-429
    2299-7237
    Pojawia się w:
    Studia Ucrainica Varsoviensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Juan de Valdés Leal i jego „Hieroglify śmierci”
    Juan de Valdés Leal and his “Hieroglyphs of Death”
    Autorzy:
    Witko, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1791396.pdf
    Data publikacji:
    2020-08-25
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Juan de Valdés Leal
    malarstwo hiszpańskie
    XVII w.
    barok
    Sewilla
    hieroglify śmierci
    Spanish painting
    17th century
    Baroque
    Seville
    Hieroglyphs of Death
    Opis:
    Juan de Valdés Leal (1622-1690) był jedną z najbardziej oryginalnych osobowości sewilskiego malarstwa, niekiedy uznawany nawet za najbardziej barokowego z hiszpańskich malarzy, artystę tworzącego ekspresyjne dzieła, ukazujące pełne napięcia postaci, o nerwowych gestach i ponurych twarzach, nierzadko o wyjątkowej brzydocie. Przypuszcza się, iż terminował w pracowni Antonia del Castillo w Kordobie od ok. 1644 r. Jego najstarsze prace wykazują cechy naturalistyczne, o twardym rysunku, żywej kolorystyce i pewnej przenikliwości. Widoczny jest w nich wpływ Juana de Ucedy, Francisca Vareli, Francisca de Herrery St. oraz Antonia del Castillo i Francisca de Zurbarána. Z kolei ekspresja postaci i zastosowanie światłocienia przywołują prace José de Ribery. Po roku 1655 jego płótna wskazują na ewolucję stylu w kierunku większej dynamiki, co było wynikiem wpływu Francisca de Herrery Mł. Rysunek artysty stał się wówczas lżejszy, kolorystyka bardziej lśniąca i przeźroczysta. W 1659 r. został mianowany miejskim egzaminatorem malarzy sewilskich, a rok później był jednym z założycieli Akademii Malarstwa, której z czasem został nawet prezesem. W roku 1664 przebywał na dworze królewskim i poznał bogate kolekcje monarsze oraz nawiązał liczne kontakty z innymi malarzami, m.in. Francisco Rizi i Claudio Coello. W 1667 został członkiem elitarnego bractwa La Caridad w Sewilli, dla którego w 1672 r. zrealizował kilka dzieł, m.in. słynne „Hieroglify śmierci” (In ictu oculi, Finis gloriae mundi), które sprawiły, iż artysta fascynuje nieprzerwanie swym spojrzeniem przekraczającym granice życia. Często też podejmował się innych aktywności niż malowanie obrazów sztalugowych, najczęściej złocąc retabula i wykonując polichromie. Tworzył także ryciny, ilustracje książkowe oraz rzeźby, które jednak nie zachowały się.
    Juan de Valdés Leal (1622-1690) was one of the most original personalities of Seville painting, sometimes considered even the most Baroque of Spanish painters, an artist who created expressive works, showing tense figures, with nervous gestures and gloomy faces, often exceptionally ugly. He is thought to have been an apprentice at Antonio del Castillo’s studio in Córdoba from around 1644. His oldest works show naturalistic features with hard brush, lively colours and certain sharpness. They show the influence of Juan de Uceda, Francisco Varela, Francisco de Herrera the Elder, Antonio del Castillo and Francisco de Zurbarán. On the other hand, the expression of characters and the use of chiaroscuro evoke the works of José de Ribera. After 1655, his canvases indicate the evolution of the style towards greater dynamism, which was influenced by Francisco de Herrera the Younger. At that time, the artist’s brush became lighter, the colours more shiny and transparent. In 1659 he was appointed the city examiner of Seville painters, and a year later he was one of the founders of the Academy of Painting, of which he even became president. In 1664 he stayed at the royal court and became acquainted with the rich royal collections and established numerous contacts with other painters, including Francisco Rizi and Claudio Coello. In 1667 he became a member of the elite La Caridad brotherhood in Seville, for which he produced several works in 1672, including the famous “Hieroglyphs of Death” (In ictu oculi, Finis gloriae mundi), in which the artist incessantly fascinates the viewers with his vision that crosses the boundaries of life. He was also often undertaking activities other than easel painting, most often gilding reredos and making polychromes. He also created engravings, book illustrations and sculptures, which, however, have not been preserved.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 4; 7-38
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kordegarda małp. Prezentacja motywu na przykładzie obrazu flamandzkiego ze zbiorów artystycznych Instytutu Historii Sztuki KUL
    Die Affensoldaten in Ihrer Wachstube. Die Präsentation des Motivs eines flämischen Gemäldes aus der Kunstsammlung des Kunstinstituts KUL
    Autorzy:
    Przylicki, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1934166.pdf
    Data publikacji:
    2010
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    David Teniers Młodszy (1610-1690)
    Kordegarda małp
    małpy w malarstwie flamandzkim XVII w.
    David Teniers the Younger (1610-1690)
    Guardroom with Monkeys
    Monkeys in the Flamish Painting of the 17th century
    Opis:
    Bei dem vorliegenden Artikel handelt es sich um die Interpretation des Bildes Affensoldaten in ihrer Wachstube aus der Kunstsammlung des Kunstinstituts der Katholischen Universität Lublin Johannes Paul II. (Abb. 1). Bis vor kurzem hielt man unser Gemälde für ein Werk von David Teniers dem Jüngeren (1610-1690). Margret Klinge, die hervorragende Kennerin seiner Werke, erkannte es jedoch als eine Kopie des 17. Jahrhunderts aus seinem Umkreis, die auf ein Originalgemälde des Meisters im Musée des Beaux-Arts de Marseille zurückgeht.Dass sich dieses Thema in der niederländischen Malerei des Goldenen Zeitalters besonderer Beliebtheit erfreute, zeigt die große Anzahl der mehr oder weniger genauen Wiederholungen dieses Motivs bei Teniers selbst, bei seinem jüngeren Brüder Abraham (1629-1697), sowie bei Ferdinand van Kessel (1648-1696) und vielen anderen. In unserem Bild wird die Szene gezeigt, in der der Kater in roter Kleidung vor den Affenoffizier gebracht wird (Abb. 2). Indem Teniers den Kater inmitten der Affen malt, will er zum Ausdruck bringen, dass die Affen trotz deren unbestrittenen physiognomischen Ähnlichkeit mit den Menschen doch den Katzen näher stehen. In diesem Zusammenhang kann man auch die Aussage eines Emblems mit der Darstellung eines Affen in königlicher Kleidung anführen: ein Affe bleibt immer nur ein Affe, egal wie er sich kleidet. Dies scheint eine direkte Anknüpfung an die Sentenz aus der Adagia (1.07.11) von Erasmus von Rotterdam (1469-1536): „Simia, Simia est, etiamsi aurea gestet Insignia” zu sein. Manche Forscher sehen in dem Thema auch eine Kritik an dem Stand des Soldatenberufes. Die Tradition der Darstellung von Affen in menschlicher Kleidung und in nur für Menschen typischen Situationen reicht noch ins Mittelalter zurück. In den Drolerien mittelalterlicher Handschriften kommen sie vorwiegend in komischen Situationen vor. Dies kommt auch in einer Handschrift des 13. Jahrhunderts zum Ausdruck, in der ein Affenschüler vor der ganzen Klasse von seinem Lehrer geprügelt wird. Beachtenswert ist, dass Teniers vier Jahrhunderte später dieses Thema in einem kleinen Bild im Madrider Prado paraphrasierte. Populär war in der Kunst auch das Motiv Affe und Wanderhändler. Die älteste bekannte Darstellung schmückt den Rand einer Dekretale des Papstes Gregor IX. Zwei Jahrhunderte später wird dieses Thema u.a. von Pieter Brueghel dem Älteren (1525/30-1569) aufgegriffen. In diesem Werk haben wir es mit einer Gruppe von unfolgsamen Affen zu tun, die den unter einem weit ausladenden Baum nach den Mühen des Weges schlafenden Wanderhändler bestehlen. Diese Tiere, die sich neugierig, wie ihnen angeboren, verhalten, ziehen gedankenlos die gestohlenen Kleider und den Schmuck an. Das Motiv der Affen findet sich besonders oft in der Malerei der Künstler des Goldenen Zeitalters, u.a. bei Jan Brueghel dem Älteren, auch genannt Samtbrueghel (1568-1625) und Jan Brueghel dem Jüngeren (1601-1678), sowie bei Frans Francken dem Jüngeren (1581-1642).
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2010, 58, 4; 171-184
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Pijar Łukasz Ziemecki, autor polichromii w Rzeszowie i Łowiczu. Życie i twórczość malarza w świetle źródeł archiwalnych
    The Piarist Łukasz Ziemecki, Author of the Polychromes in Rzeszów and Łowicz. The Painter’s Life and Oeuvre in the Light of Archival Sources
    Autorzy:
    Mączyński, Ryszard
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/38711325.pdf
    Data publikacji:
    2024
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Łukasz (Albert) Ziemecki
    Luke of St Pantaleon
    Piarist college in Rzeszów
    Piarist church in Rzeszów
    Piarist church in Łowicz
    artist monk
    Piarist congregation
    Baroque polychrome painting
    Polish painting in the 17th and 18th century
    Łukasz od św. Pantaleona
    kolegium Pijarów w Rzeszowie
    kościół Pijarów w Rzeszowie
    kościół Pijarów w Łowiczu
    zakonnik-artysta
    zakon pijarów
    polichromia barokowa
    malarstwo polskie XVII i XVIII wieku
    Opis:
    Artykuł poświęcony jest biografii malarza-pijara Łukasza od św. Pantaleona (w stanie świeckim Albert Ziemecki). Dotychczas zyskał on jedynie drobne, niepozbawione omyłek wzmianki. Gruntowna kwerenda badawcza w Archivio Generale delle Scuole Pie w Rzymie i Archiwum Polskiej Prowincji Zakonu Pijarów w Krakowie pozwoliła zebrać na jego temat szczegółową faktografię. Żył w latach 1655–1715. Był Polakiem, pochodził z Rzeszowa, do zakonu wstąpił w 1679 r., już jako wykształcony artysta. W ciągu 36 lat posługi duchownej przebywał w trzech tylko pijarskich kolegiach: Rzeszowie, Górze i Łowiczu. Miał wyjątkowy status: nie prowadził żadnej działalności edukacyjnej, zajmował się wyłącznie twórczością plastyczną, wykonując rysunki, obrazy sztalugowe i polichromie ścienne. Te ostatnie stanowiły jego opus magnum: w końcu XVII w. dekorował kościół i kolegium w Rzeszowie, na początku XVIII – kościół w Łowiczu. Pełny katalog prac tego niedocenionego malarza polskiego baroku zostanie przedstawiony w przygotowanej do osobnego wydania monografii.
    The article focuses on the biography of the Piarist painter Luke of St Pantaleon (Polish: Łukasz od św. Pantaleona, lay name: Albert Ziemecki). Until now, he has been the subject of no more than short, often erroneous remarks. A thorough research query at the Archivio Generale delle Scuole Pie in Rome and the Archives of the Polish Province of the Piarist congregation in Cracow made it possible to gather detailed facts concerning his life. The painter lived in the years 1755–1715. He was a Pole, a native of Rzeszów, and entered the order in 1679, already as a trained artist. During his 36 years of monastic service, he lived in only three Piarist colleges: at Rzeszów, Góra and Łowicz. His status within the order was unique, as he did not engage in any educational activity and was exclusively involved in artistic work, producing drawings, easel paintings and wall polychromes. The latter constituted his opus magnum: at the end of the 17th century, he decorated the church and college in Rzeszów, and at the beginning of the 18th century, the church in Łowicz. A full catalogue of the works of this underestimated Polish painter of the Baroque period will be presented in a monograph, now being prepared for a separate edition.
    Źródło:
    Biuletyn Historii Sztuki; 2024, 86, 2; 111-148
    0006-3967
    2719-4612
    Pojawia się w:
    Biuletyn Historii Sztuki
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-7 z 7

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies