Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "„Звенья”" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-1 z 1
Tytuł:
Russian-Language Writers in the Transnational Literary Space of Belarus in the 1920s–early 1930s: Paradoxes and the Inevitability of the Collective Project’s Failure
Rosyjskojęzyczni pisarze w transnarodowej literackiej przestrzeni Białorusi w latach 20. i na początku lat 30. XX wieku: paradoksy i nieuchronność niepowodzenia kolektywnego projektu
Autorzy:
Veryna, Ulyana
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32226516.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Literature of Belarus in the 1920s–early 1930s
„Zvenya”
„Minsky Pereval”
Literatura Białorusi w latach 20. i na początku lat 30. XX wieku
„Zwienia”
„Minskij Pereval”
літаратура Беларусі 1920-х – пачатку 1930-х
„Звенья”
„Минский перевал”
Opis:
W latach 1922–1936 w Białoruskiej Republice Radzieckiej funkcjonowały cztery języki urzędowe: białoruski, jidysz, polski i rosyjski. Istniały instytucje edukacyjne, teatry, wydawnictwa drukowane i organizacje literackie mniejszości narodowych, w tym łotewskiej i litewskiej. Rosyjskojęzyczni autorzy, którzy zaczynali w kółkach korespondentów robotniczych i pracowniach literackich, do 1926 r. utworzyli grupę „Zwienia” („Ogniwa”), z której w 1927 r. wyodrębniła się grupa „Minskij Pereval” („Mińska Przełęcz”). W opracowaniach poświęconych białorusko-rosyjskim związkom literackim i historii literatury rosyjskojęzycznej na Białorusi działalność tej grupy nie jest prezentowana. Artykuł wypełnia tę lukę. Autorka omawia nowe aspekty stosunków białorusko-rosyjskich i literatury niebiałoruskojęzycznej na Białorusi. Obydwa zagadnienia, pomimo znacznej liczby dostępnych badań, pozostają aktualne. Autorka artykułu podważa pogląd uznający Białoruś za rdzenną część „rosyjskiego świata”, proponuje jednocześnie popularną w literaturoznawstwie w odniesieniu do okresu XVI-XIX w. (niekiedy także – XX wieku) koncepcję „wielojęzycznej literatury Białorusi”. W artykule prześledzono etapy zinstytucjonalizowanego istnienia grupy rosyjskojęzycznej w białoruskiej przestrzeni literackiej, od sprzecznych relacji z wpływowym stowarzyszeniem „Maladniak” („Młodniak”) po powstanie Związku Pisarzy Radzieckich (1934). Wykorzystano dokumenty archiwalne, publikacje rosyjskojęzycznych autorów z lat 20. i wczesnych 30. XX wieku oraz dosłowne sprawozdanie z Pierwszego Zjazdu Pisarzy Radzieckich. Grupa nie została zrealizowana jako projekt grupowy, gdyż w budowanej od połowy lat dwudziestych XX wieku „wielonarodowej literaturze sowieckiej” nie było miejsca dla ekstraterytorialnej literatury rosyjskojęzycznej jako literatury mniejszości narodowej.
У Беларускай савецкай рэспубліцы 1922–1936 гг. было чатыры афіцыйныя мовы – беларуская, ідыш, польская, руская. Існавалі навучальныя ўстановы, тэатры, друкаваныя выданні, а таксама літаратурныя арганізацыі нацыянальных меншасцяў, у тым ліку латышскія і літоўскія. Рускамоўныя аўтары, якія пачыналі ў гуртках рабкораў, літаратурных студыях у 1926 г. стварылі групу „Звенья”, з якой у 1927 г. вылучылася група „Минский перевал”. У даследаваннях, прысвечаных беларуска-рускім літаратурным узаемасувязям, а таксама гісторыі рускамоўнай літаратуры Беларусі, дзейнасць групы „Минский перевал” не прадстаўлена. Артыкул запаўняе гэты прабел і прапануе новыя аспекты для разгляду праблемы беларуска-рускіх узаемасувязяў і небеларускамоўнай літаратуры Беларусі. Абедзве праблемы, нягледзячы на значны корпус наяўных даследаванняў, захоўваюць сваю актуальнасць. Матэрыял артыкула аспрэчвае ідэалагічна ангажаваную пазіцыю, што разглядае Беларусь як спрадвечную частку „рускага свету”; прапануе паняцце „шматмоўнай літаратуры Беларусі”, што зацвердзілася ў літаратуразнаўстве ў дачыненні да перыядаў XVI-XX ст.ст., пашырыць на феномены ХХ ст. Артыкул прасочвае этапы інстытуалізаванага існавання рускамоўных груп у беларускай літаратурнай прасторы, ад супярэчлівых узаемаадносін з уплывовым аб'яднаннем „Маладняк” да стварэння Саюза савецкіх пісьменнікаў (1934). Выкарыстоўваюцца архіўныя дакументы, публікацыі рускамоўных аўтараў 1920-х – пачатку 1930-х, стэнаграфічная справаздача Першага з'езду савецкіх пісьменнікаў. Як калектыўны праект рускамоўныя групы не рэалізаваліся, бо ў „шматнацыянальнай савецкай літаратуры”, якая выбудоўвалася з сярэдзіны 1920-х гадоў, не было пазіцыі для экстратэрытарыяльнай рускамоўнай літаратуры як літаратуры нацыянальнай меншасці.
In the years 1922–1936 in the Belarusian Soviet republic there were four official languages: Belarusian, Yiddish, Polish and Russian. There were educational institutions, theatres, print publishing houses and literary organizations of national minorities, including Latvian and Lithuanian. Russian-speaking authors who started in the circles of workers’ correspondents (rabkors) and literary studios, by 1926 formed the group “Zvenya” (“Links”), from which in 1927 the group “Minsky Pereval” (“Minsk Pass”) was separated. In the studies devoted to the Belarusian-Russian literary interrelations and the history of Russian-language literature in Belarus, the activities of this group are not presented. The article fills this gap and offers new aspects for considering the problem of Belarusian-Russian relations and non-Belarusianlanguage literature in Belarus. Despite a significant number of studies, both problems remain relevant. The material of the article controverts the ideologically biased position that considers Belarus as an indigenous part of the “Russian world”, and at the same time proposes a popular one in literary studies in relation to the period of the 16th–19th centuries (sometimes also the 20th century) the concept of “multilingual literature of Belarus”. The article traces the stages of the institutionalized existence of Russian-speaking group in the Belarusian literary space, from contradictory relations with the influential association “Maladniak” (“Saplings”) to the establishment of the Union of Soviet Writers (1934). It was used the archival documents, publications of Russian-language authors of the 1920s and early 1930s, and the verbatim report of the First Congress of Soviet Writers.
Źródło:
Studia Białorutenistyczne; 2023, 17; 139-158
1898-0457
Pojawia się w:
Studia Białorutenistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-1 z 1

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies