Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "“Reality”" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów

Dostawca treści

Podbaza

Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 771
Tytuł:
„Człowiek wykorzeniony”. Obraz bohatera-emigranta w powieści Oto idzie Mesjasz! Diny Rubinej
Человек без корней. Образ героя-эмигранта в романе Вот идёт Мессия! Дины Рубиной
Autorzy:
Lenart, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1945245.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
wykorzenienie
emigracja
rosyjsko-izraelska rzeczywistość
asymilacja
tożsamość
uprootedness
emigration
the reality of Russian life in Israel
assimilation
identity
Opis:
В статье рассматривается тема жизни русских эмигрантов в Израиле на основании романа Вот идёт Мессия! Дины Рубиной. Автор обращает внимание на душевные расстройства русских эмигрантов, на трудности адаптации в новой среде. Герои романа – русские интеллектуалы, которые ищут своего места в новой реальности, делают все, чтобы не потерять национальной идентификации. Однако, созданные Рубиной персонажи вынуждены вести двойственную жизнь – в романе прошлое перемешивается с настоящим, трагическое с комическим. Феномен русско-израильской реальности заключается в том, что Израиль оказывается для репатриантов самодостаточен – миллионное население начинает новую жизнь, ищет свои еврейские корни, одновременно сохраняя русскую духовность, культуру, язык.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2008, 56, 7; 71-81
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Domu jutra” nie ma
There is No “House of Tomorrow”
Autorzy:
Stożek, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/345344.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Politechnika Krakowska im. Tadeusza Kościuszki. Wydział Architektury. Katedra Kształtowania Środowiska Mieszkaniowego
Tematy:
dom jutra
architekt jutra
schronienie
poszukiwanie
dramatyczna natura rzeczywistości
tomorrow's house
tomorrow's architect
shelter
search
dramatic nature of reality
Opis:
„Domu jutra” nie ma. Będzie dopiero jutro, choć być może jego zarys istnieje już dziś w postaci kiełków.
There is no “house of tomorrow”. The “house of tomorrow” will be here only tomorrow, although, perhaps, its outline can be seen already today in the form of sprouts.
Źródło:
Środowisko Mieszkaniowe; 2013, 12; 149-150
1731-2442
2543-8700
Pojawia się w:
Środowisko Mieszkaniowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Idea rosyjska” jako problem – perspektywa filozoficzna
Autorzy:
Broda, Marian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/644157.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
russische Idee, russische Seele Russlands, Philosophie, subjektives Projekt, Wirklichkeit, (Selbst)Problematisierung
Russian idea, Russian soul, philosophy, subjectivity project, reality, (self-) problematization
rosyjska idea, rosyjska dusza Rosji, filozofia, projekt podmiotowy, rzeczywistość, (samo)problematyzacja
Opis:
Die ganzheitliche Analyse der als Problem betrachteten „russischen Idee“ verlangt, sich den ganzen Komplex seiner Aspekte zu vergegenwärtigen. Indem man das Augenmerk auf seine philosophische Dimension richtet, sollte man nicht vergessen, dass die philosophische Reflexion eine maximale Allgemeinheit mit einer maximalen (Selbst)Kritik programmatisch miteinander zu vereinigen hat.In der Situation, wo ein integraler Bestandteil des philosophischen Gedankens die Metareflexion bleibt und wo gleichzeitig ein genauso integraler Bestandteil der „russischen Idee“ ihre philosophische Dimension ist, sollte das epistemische und epistemologische Niveau der möglichen (Selbst)Problematisierung unterschieden werden. Das erste Niveau bezieht sich auf den Blickpunkt des in das Projekt der „russischen Idee“ engagierten Subjektes, das bedeutet, dass die vollzogene Problematisierung der Wirklichkeit und der Methoden ihrer Konzeptualisierung nicht grundsätzlich ihren gemeinschaftlichen Sinn, axiologische Gründe und soziale Realität in Frage stellen darf, sondern umgekehrt, sie begründet und legitimiert. Das zweite Niveau bedeutet dagegen einen Versuch, die untersuchten Prozesse von außen zu beobachten, was die Möglichkeit mit sich bringt, den allgemeinen Rahmen der Subjekt-Objekt-Ordnung zu problematisieren, die vom Projekt der „russischen Idee“ a priori bestimmt und in der Welt erkannt wird, indem es schon vorher diese Welt de facto als wahr, wesentlich und wirklich voraussetzte.
A comprehensive analysis of the “Russian idea” – understood as a problem – involves realizing a wide array of the problem’s aspects. Concentrating one’s attention on the philosophical dimension, one needs to remember that the philosophical reflection should programmatically link together maximum generality and maximum (self-)cri-ticism. In a situation where the integral element of the philosophical thought is the meta-reflection, and at the same time the integral element of the “Russian idea” remains its philosophical dimension, the epistemic and epistemological level of the possible (self-) problematization is worth distinguishing. The former is connected to the viewpoint of the subject involved in the project of the “Russian idea”, which means that the undertaken problematization of reality – and the ways of its conceptualization – cannot in principle undermine its common sense, axiological arguments and social reality, but on the contrary, explain and legitimize them. The latter is an attempt to look at the analyzed process from the outside, which creates a possibility to problematize the general framework of the subject-object order, which the project of the “Russian idea” a priori designates and recognizes in the world, de facto assuming it to be true, essential and real.
Kompleksowa analiza – pojmowanej jako problem – „rosyjskiej idei” wymaga uświadomienia sobie całego zespołu aspektów owego problemu. Koncentrując swą uwagę na jego wymiarze filozoficznym, należy pamiętać, że refleksja filozoficzna powinna programowo łączyć ze sobą maksymalną ogólność i maksymalny (samo)krytycyzm.W sytuacji, w której integralnym elementem myśli filozoficznej pozostaje metarefleksja, a jednocześnie równie integralnym elementem „rosyjskiej idei” jest jej wymiar filozoficzny, należy rozróżniać epistemiczny i epistemologiczny poziom możliwej (samo)problematyzacji. Pierwszy z nich związany jest z punktem widzenia podmiotu zaangażowanego w projekt „rosyjskiej idei”, co oznacza, że dokonywana problematyzacja rzeczywistości – i sposobów jej konceptualizacji – z założenia nie może podważać jego wspólnotowego sensu, aksjologicznych racji i społecznej realności, a przeciwnie, uzasadnia je i legitymizuje. Drugi natomiast jest próbą spojrzenia na analizowane procesy z zewnątrz, co stwarza możliwość problematyzacji ogólnych ram porządku podmiotowo-przedmiotowego, jaki projekt „rosyjskiej idei” a priori wyznacza, i rozpoznaje w świecie, zakładając go de facto już wcześniej jako prawdziwy, istotowy i rzeczywisty.
Źródło:
Kultura i Wartości; 2015, 14
2299-7806
Pojawia się w:
Kultura i Wartości
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Między synagogą i kosmodromem bajkonur”. O powieści diny rubiny oto idzie Mesjasz!
“Between the synagogue and the baikonur cosmodrome”. About the novel by dina rubina here comes the Messiah!
«Mежду синагогой и космодромом байконур». О романе дины рубиной вот идет Mессия!
Autorzy:
Michalska-Suchanek, Mirosława
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1921494.pdf
Data publikacji:
2017-11-30
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
Дина Рубина
идентичность
репатриация
российский Израиль
повседневность
Dina Rubina
tożsamość
repatriacja
rosyjski Izrael
codzienność
identity
repatriation
russian Israel
everyday reality
Opis:
Rubina looks at the unpredictable and difficult every-day reality of “Russian Israel” in the 90s from the perspective of Jewish tradition, culture and religion. She creates an image full of equal amounts of both comedy, irony and even grotesque and philosophical and religious thoughts. The novel develops the idea of the destiny of the Jewish people and the unity of Jews with their own land. The novel’s characters are not looking for their own identity — they know very well who they are and where they belong. The background of the novel are descriptions of the regional political and religious conflicts as well as realities (including geographical and topographical) of Israel and faithfully reproduced cultural climate.
На непредсказуемую, сложную повседневность «российского Израиля» 90-х годов Рубина смотрит с точки зрения еврейской традиции, культуры и религии. Создает образ, насыщенный в равной степени комизмом, иронией, а даже гротеском, что рефлексией философско-религиозного характера. Роман развивает мысль о предназначении еврейского народа и единстве евреев с собственной землей. Персонажи романа не ищут собственной идентичности, прекрасно знают, кто они, и где их место. А все это на фоне картины региона политических и межконфессиональных напряжений и реалий (в том числе географических и топографических) Израиля, а также верно воссозданного его культурного климата.
Źródło:
Rusycystyczne Studia Literaturoznawcze; 2017, 27; 108-126
0208-5038
2353-9674
Pojawia się w:
Rusycystyczne Studia Literaturoznawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
"Nada vs sunyata." The Notion of Emptiness in John of the Cross and in Zen Buddhism
Autorzy:
Niziński, Rafał Sergiusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2088016.pdf
Data publikacji:
2022-06-10
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
God
ultimate reality
contemplation
nothingness
mystical experience
Zen Buddhism
John of the Cross
Opis:
It is not seldom that some authors try to compare the doctrine of Zen Buddhism with the doctrine of Saint John of the Cross with the intention of finding some parallels. The most striking similarity seems to be the term “emptiness” (nada – John of the Cross and sunyata – Zen Buddhism). The difficulty of the comparison stems from the fact that in both cases this term has an experiential meaning, i.e. it describes subjective feelings one has while following the spiritual path. Therefore, the intent of the paper is to capture the metaphysical and epistemological meaning of this term in order to facilitate the comparison. This effort has led to the conclusion that in both doctrines the essentially different meaning of emptiness reflects their different understanding of the ultimate reality. Consequently, meditational techniques which both forms of spirituality adopted to achieve the ultimate reality exclude each other, and the semantic proximity of Zen Buddhism and John of the Cross is misleading.
Źródło:
Verbum Vitae; 2022, 40, 2; 423-445
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Narkotyk sztuki”. Przeżycie artystyczne jako impuls krytyki artystycznej Leona Chwistka
“The narcotic of art.” Artistic experience as an impulse for Leon Chwistek’s art criticism
Autorzy:
Polit, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2034019.pdf
Data publikacji:
2021-12-08
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
formizm
wielość rzeczywistości
rzeczywistość wyobrażeń
Grupa Krakowska
Formism
multiplicity of realities
imaginary reality
Grupa Krakowska [Cracow Group]
Opis:
Tekst omawia związek sformułowanej przez Leona Chwistka koncepcji przeżycia artystycznego z charakterem ocen dotyczących najnowszych zjawisk w sztuce polskiej formułowanych przez niego w latach 30. XX w. Ukazuje pokrewieństwo tej koncepcji z pojęciem „całościowego sensu plastycznego dzieła sztuki”, określającym charakter eksperymentów artystycznych dokonywanych w środowisku przedwojennej Grupy Krakowskiej. Ufundowana na założeniach teorii wielości rzeczywistości, koncepcja przeżycia artystycznego podkreśla nierozdzielność doświadczenia odbioru rzeczywistości wyobrażeniowej dzieła sztuki z impulsem jej współtworzenia. W zamierzeniu Chwistka koncepcja ta dostarczać mogła ugruntowania teoretycznego sztuki zaangażowanej społecznie. Stanowić miała również fundament dla kreślonego przez Chwistka projektu nominalistycznej estetyki zorientowanego na wypracowanie intersubiektywnych zasad oceny dzieł sztuki, na podstawie poddanych refleksji teoretycznej indywidualnych doświadczeń odbioru, przez wspólnotę osób zaangażowanych w publiczną dyskusję o sztuce. Wypracowane w ramach tego projektu kryteria oceny dzieł sztuki mogły znaleźć zastosowanie w krytyce artystycznej.
This text discusses the way in which the conception of artistic experience worked out by Leon Chwistek corresponds with his assessments of the most recent artistic phenomena in Polish art formulated by him in the 1930s. It reveals the affinity of this conception with the notion of the „complete plastic sense” describing the special character of the artistic experiments conducted within the milieu of the pre-war Grupa Krakowska [Cracow Group]. Founded upon the premises of Chwistek’s theory of multiple realities, the conception of artistic experience underscores the concomitance of the reception of imaginary reality of an artwork and the impulse to co-create this reality. According to Chwistek, this conception could provide a theoretical grounding for socially engaged art. It was also supposed to serve as a foundation for the project of nominalist aesthetics delineated by Chwistek, the project aimed at working out the intersubjective principles of the assessment of artworks, based on individual acts of reception, by the community of receivers engaged in a public discussion of art. The criteria for assessment of artworks worked out within the framework of this project could be applied in art criticism.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Philosophica. Ethica – Aesthetica – Practica; 2021, 39; 45-63
0208-6107
2353-9631
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Philosophica. Ethica – Aesthetica – Practica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Prawdziwość“ w obszarze dzieła literackiego według kryteriów Romana Ingardena. Analiza problemu na przykładzie powieści Wiktora Pelewina „Mały palec Buddy“
Nature of “truth” in fictional literature according to R. Ingarden's criteria. An analysis of the problem using the novel “Budda's Little Finger” by V. Pelevin
Autorzy:
Iemelianova, Ganna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/431070.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
truth
work of art
representation
quasi-reality
intentionality
art
artist
ontology
metaphisycs
phenomenology
postmodernism
prawda
dzieło sztuki
reprezentacja
quasi-rzeczywistość
intencjonalność
sztuka
artysta
ontologia
metafizyka
fenomenologia
postmodernizm
Opis:
The article is an analysis of the eight criteria for truth in a work of art, as put forward by R. Ingarden in his phenomenological aesthetics. It is an attempt at a return to Polish philosophical theory on current postmodern literature. V. Pelevin's novel Buddha's little finger was chosen to demonstrate the return to rationalist and realist traditions in literary criticism, which is currently under the strong influence of postmodern discourse.
W artykule przedstawiona jest analiza ośmiu kryteriów prawdziwości dzieła sztuki, wyliczonych przez R. Ingardena w ramach jego estetyki fenomenologicznej. W taki sposób podjęta została próba przybliżenia teoretycznego programu polskiego filozofa na materiale współczesnej literatury postmodernistycznej. Jako ilustracja dla eksperymentu powrotu do racjonalistycznej i realistycznej tradycji w krytyce literaturoznawczej, znajdującej się obecnie pod mocnym wpływem prądów postmodernistycznych, została wybrana powieść W. Pelewina „Mały palec Buddy”.
Źródło:
Studia Philosophiae Christianae; 2013, 49, 1; 25-47
0585-5470
Pojawia się w:
Studia Philosophiae Christianae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Sala samobójców” jako obraz współczesnej młodzieży uwikłanej w wirtualnej rzeczywistości
The Film „Suicide Room” as the Image of Contemporary Youth Caught Up in Virtual Reality
Autorzy:
Kanclerz, Bożena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/951788.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
film and education
cyberbullying
addiction to the virtual world
virtual reality
youth
Opis:
The aim of this article is to analyze the contexts of teaching in the film „Suicide room”. At the outset they presented examples of the role of film in education. Subsequently was presented story of the film. An essential part of the article states while presenting the meanings of pedagogy we could see in the film. First of all, „Suicide Room” is a film whose story is firmly anchored in the contemporary world entangled in the net, with particular emphasis on two phenomena: cyberbullying and addiction to the virtual world. The film Suicide Room is also an interesting picture of the family. Also in the subjective reception, it is a film about loneliness and lost in the harsh reality of the modern world. This is an interesting picture being a prelude to multi-context discussion of the condition of individuals, families and generations living in the postmodern society.
Źródło:
Kultura-Społeczeństwo-Edukacja; 2016, 9, 1; 69-83
2300-0422
Pojawia się w:
Kultura-Społeczeństwo-Edukacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Stopy szukają w trawie – jest ziemia”. Ziemia w twórczości poetyckiej Karola Wojtyły – Jana Pawła II
Earth in the Poetry of Karol Wojtyła / John Paul II
Autorzy:
Ołdakowska-Kuflowa, Mirosława
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1731544.pdf
Data publikacji:
2020-12-28
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Karol Wojtyła
poezja
motyw ziemi
rzeczywistość materialna
Odkupienie
styl poetycki
poetry
motif of earth
material reality
Redemption
poetic style
Opis:
W artykule podjęte zostało zagadnienie szerokiego rozumienia słowa „ziemia”, jego wieloznaczności w utworach poetyckich Karola Wojtyły – Jana Pawła II. Metoda literackiej analizy i interpretacji pozwoliła na wyznaczenie pola semantycznego oraz na ukazanie funkcji, jaką pełni motyw ziemi w prezentowaniu stosunku Autora do rzeczywistości materialnej, do urodzajności gleby, do przyrody, ojczyzny, ziemskiego globu oraz kosmosu, w końcu do rzeczywistości duchowej, z którą rzeczywistość materialna łączy się w człowieku, od czasów Wcielenia i Odkupienia w szczególny sposób. W odczytaniu sensów ideowych przydatna okazała się analiza indywidualnego stylu poetyckiego Autora, zwłaszcza sposobów ewokacji krajobrazów. Metoda przywoływania wybranych elementów przyrody odróżnia go od poprzedników, od tworzących w dwudziestoleciu międzywojennym oraz rówieśników – młodych poetów wojennego pokolenia.
This article deals with the widely understood motif of “earth” and its polysemy in the poetic works of Karol Wojtyła / John Paul II. The method of literary analysis and interpretation has allowed for the discerning of a semantic field and to demonstrate the function of the motif of “earth” in the author’s outlook on material reality, his attitude towards the fertility of the soil, nature, fatherland, the Earth, the cosmos and, finally, spiritual reality, combined, in man, with material reality in a particular way, through the Incarnation and Redemption. The analysis of the individual poetic style, especially the method of evoking landscapes, has proved to be a particularly useful interpretational tool, and helps distinguish Karol Wojtyła from his predecessors, interwar poets, and contemporaries – the young poets of the war generation.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 1 Special Issue; 33-49
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Sytuacja pociągu” jako metafora twórczości Jeleny Dołgopiat. Rosyjski wariant realizmu magicznego
The “Train Situation” as a Metaphor of Elena Dolgopyat’s Work. Russian Variant of Magical Realism
Autorzy:
Trojanowska, Urszula
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2032360.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
contemporary russian prose
Elena Dolgopyat
magical realism
train
journey
reality
existence
Źródło:
Slavia Orientalis; 2019, LXVIII, 1; 73-88
0037-6744
Pojawia się w:
Slavia Orientalis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Taka otóż chwilka”. Stan duchowy człowieka a jego percepcja rzeczywistości w powieści Bracia Karamazow F. Dostojewskiego
„The critical Moment”. The Spiritual State of The Individual and Perception of Reality
Autorzy:
Zabukovec, Urška
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/558418.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Gdańskie Seminarium Duchowne
Tematy:
demoniczna eucharystia
diabelskie pragnienie
dialog kuszenia
metanoia
(nie)wzajemność
percepcja rzeczywistości
Boska sprawiedliwość
stan duchowy
diabolic Eucharist
divine justice
diabolic desire
dialog of temptation
perception of reality
spiritual state
(un)reciprocity
Opis:
W powieści Bracia Karamazow można w zależności od stanu duchowego człowieka odróżnić dwie przeciwstawne percepcje rzeczywistości: „percepcję zewnętrzną” oraz „percepcję w ukryciu”. Iwan Karamazow będąc w grzesznym stanie duchowym (pragnie śmierci ojca) za pomocą rzekomo pięknej idei o moralnej sprawiedliwości i zadośćuczynieniu wciąga brata Aloszę w „demoniczną eucharystię” i doprowadza go do buntu przeciwko Bogu. Alosza zapomina o niepojętości Bożej istoty, co powoduje zmianę jego percepcji rzeczywistości. Bohater wciąga Boga w sieć relacji czysto ludzkich, opartych na regule wzajemności i żąda od Niego „dowodów materialnych”. W świecie Dostojewskiego możliwa jest metanoia. Dokonuje się ona niespodziewanie i uwarunkowana jest gotowością otwarcia się człowieka na podarowaną mu łaskę.
In The Karamazov Brothers the protagonist’s perception of reality changes in line with changes in his spiritual state. Two extreme and opposing perceptions of reality are represented by schematic characters Ms Hohlakova and Father Zosima. The former is characterised by her so called „outward perception”, her voice is the „voice of the world”, speaking about the visible reality and seeking validation from witnesses. The Father Zosima’s perception is, in contrast, „perception of the invisible”, his voice is the „voice of life”, coming from the depths of the human soul, and as such does not require witnesses. Thearticle focuses on the spiritual paths of Alyosha and Ivan Karamazov. Ivan, driven by his diabolical desire for the death of his father, tempts his brother with the ostensibly beautiful idea of moral righteousness and retribution, pulls him into „demonic Eucharist” and leads him to the edge of utter despair. In this sinful state Alyosha forgets about the unfathomable nature of God’s essence and this changes his perception of reality. The protagonist weaves God into human relations based on reciprocity and demands material proof from Him. This is the point where „outward perception”, normally neutral in and of itself, becomes the foundation for man’s growing resistance towards God. In Dostoevsky’s world metanoia is possible, it occurs unpredictably. The condition for metanoia is man’s openness and willingness to accept God’s grace.
Źródło:
Studia Gdańskie; 2011, 29; 377-402
0137-4338
Pojawia się w:
Studia Gdańskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Teatralność” – zakazany język w teatrze doby performatywnej
“Theatricality” – a Language Forbidden in the Performative Era Theatre
Autorzy:
Łubieniewska, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/445707.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Tematy:
performance,illusion,creation,computer actor,metaphor, reality
performans,iluzja,kreacja,aktor „komputerowy”,metafora, rzeczywistość
Opis:
The notion of “theatricality”, transferred by Goffmann from the sphere of aesthetic dispute to the area of sociological considerations, has become the quintessence of “pretence”, “falsehood”, and immersion in “illusion”. As its opposite, the performative idea of theatrical theory and practice proposes “truth”, “agency”, and immersion in “reality”, although it does not reject all of the theatrical effects. While inscribing those effects into a performance enriches its appeal, applying performative actions that deconstruct the show turns against the nature of the theatre. The performances: Na niby – naprawdę, directed by Andrzej Dziuk, Być jak Steve Jobs, directed by Marcin Liber, and Akropolis, a project by Łukasz Twarkowski, presented and analysed in this paper, show various ways in which theatre – urged to chase modern reality – deals with the radical change in the cultural situation. Dziuk’s staging is a confrontation between the poetics of the stage metaphor (‘pretence’) and the performative theatrical devices (‘reality’), yet their values are reversed. The act of dramatic creation of the main character, actor Ginesius, proves spirituality to be the “real” dimension of the world, while the actual “reality” turns out to be a “faked” life. In Liber’s show, the precious “relic” of the “old” theatre is the character whose Brechtian songs comment on the world’s convulsions after the 1989 transformation. In his vision, the dominant elements are the digital effects, the audience is entertained by the revolving stage, and the actors create characters taken straight from the tabloid reality. At the end, one of the beneficiaries of the political changes provocatively announces taking over the theatre building, closing the theatre and laying off the actors: theatre has become redundant; we can only watch the methodical deconstruction of what used to define its significance. In turn, in Twarkowski’s show most of the action takes place on a screen hung above the stage, which features the actors’ partner – a computer equipped with a speech synthesizer. The director admits that he dreams of “a computer actor”. In the future, implementing this idea may replace the live relationship between the actor and the spectator. The only element of the show that offers a direct actorspectator contact is the performative “interlude”, in which an actress presents to the audience the sensations of a person who has suffered a stroke. Are we, then, witnessing the times when the performance overwhelms theatre altogether, and the audience, driven by new desires, bids farewell to the loathed “theatricality” with no regrets? Perhaps, instead of yielding to this expansion, we should revise the label of “theatricality”, which reduces the rich tradition of diverse artistic conventions to one dramatic model of naturalistic origin. Perhaps, the term “theatricality” should be redefined in the spirit of Artaud, Witkacy, and Brecht, for whom “theatricality” is the opposite of “pretence”, a manifestation of the artistic creation process. Thus understood, “theatricality” has the potential – through metaphor, poetic image, and other acts stimulating the imagination – to transform “the fake” into “the real”, and to transfer the spectator into a “reality” of higher order: the reality of art.
Pojęcie „teatralności”, przeniesione przez Goffmanna ze sfery rozważań estetycznych w dziedzinę rozważań socjologicznych, stało się dziś kwintesencją „udania”, „fałszu”, pogrążenia w „iluzji”. Performatywna koncepcja teorii i praktyki teatralnej przeciwstawia tej kategorii „prawdę”, „sprawczość” i zanurzenie w „rzeczywistości”, choć z pewnych efektów teatralnych nie rezygnuje. O ile inkrustowanie nimi performansu wzbogaca jego atrakcyjność, o tyle stosowanie dekonstruujących spektakl działań performatywnych obraca się przeciw naturze teatru. Analizowane w artykule przedstawienia (Na niby-naprawdę, w reżyserii Andrzeja Dziuka, Być jak Steve Jobs, zrealizowane przez Marcina Libera oraz Akropolis, według projektu Łukasza Twarkowskiego) ukazują różne sposoby jakimi teatr, poddawany presji pościgu za współczesnością, radzi sobie z radykalną zmianą sytuacji kulturowej. Spektakl Dziuka konfrontuje poetykę scenicznej metafory („na niby”) z zabiegami o charakterze performatywnym („naprawdę”), lecz odwraca znaki wartości: akt teatralnej kreacji głównego bohatera, aktora Ginezjusza, odkrywa duchowość jako „prawdziwy” wymiar świata, podczas gdy rzeczywistość „prawdziwa” okazuje się życiem „na niby”. W spektaklu Libera drogocennym „reliktem” teatru „starego” jest postać, której brechtowskie pieśni komentują konwulsje świata po transformacji 1989 roku. W jego wizji dominują efekty komputerowe, cieszy oko obrotówka, aktorzy zaś budują figury żywcem wzięte z rzeczywistości „tabloidowej”. W finale jedna z beneficjentek politycznych przemian prowokacyjnie zapowiada przejęcie budynku, likwidację teatru i zwolnienie aktorów: teatr stał się zbyteczny; możemy jedynie obserwować metodyczną dekonstrukcję tego, co stanowiło niegdyś o jego fenomenie. Natomiast w spektaklu Twarkowskiego większość akcji ma miejsce na ekranie wiszącym nad sceną, gdzie głównym partnerem aktora jest wyposażony w funkcję mowy komputer. Reżyser wyznał, że marzy o „aktorze komputerowym”; realizacja tego pomysłu zastąpić może w przyszłości żywą relację między aktorem i widzem. Bezpośredni kontakt z publicznością wnosi w spektaklu jedynie performatywny „przerywnik”, gdy aktorka przekazuje widzom doznania osoby, która przeszła udar mózgu. Czy nadchodzą więc czasy, gdy performans pochłonie teatr bez reszty, a publiczność, powodowana nowymi potrzebami, pożegna wzgardzoną „teatralność” bez żalu? Może zamiast poddania się tej ekspansji należałoby raczej zweryfikować przypiętą „teatralności” etykietę, która sprowadza bogatą tradycję różnorodnych artystycznych konwencji do jednego modelu scenicznego o rodowodzie naturalistycznym i redefiniować pojęcie „teatralności”, w duchu, jaki nadawali mu Artaud, Witkacy, Brecht. Dla nich była ona przeciwieństwem „udania”, stanowiąc demonstrację procesu kreacji artystycznej. „Teatralność” tak rozumiana może – operując metaforą, obrazem poetyckim, działaniami, które pobudzają wyobraźnię – przeobrazić „na niby” w „naprawdę”, przenosząc widza w wyższego rzędu „realność”, w realność sztuki.
Źródło:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Poetica; 2019, 7; 222-233
2353-4583
2449-7401
Pojawia się w:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis. Studia Poetica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Tylko mówisz – milczysz”. Wiersz-światłocień
”You’re only talking – keeping silence”. Light and shade-poem
Autorzy:
Kraszewski, Dawid
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1391511.pdf
Data publikacji:
2016-06-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
poetry
confessional poetry
reading-response criticism
light and shade
light and shade-poem
photography
poetic image
image of reality
language image of reality
ut pictura poesis
ut rhetorica pictura
space
silence
Tadeusz Dąbrowski
Martin Heidegger
poezja
światłocień
wiersz-światłocień
fotografia
obraz poetycki
obraz rzeczywistości
językowy obraz świata
prześwit
milczenie
Opis:
The author of the article puts Tadeusz Dąbrowski’s poems, the poet from Gdańsk, as the subject to reflextion. The considerations include the following volumes of poetry: Te Deum (2008), Black square (2009), Between (2013). The author analyses the selected poems in reading-response criticism aspect and in the context of the theory of language mediation and the act of communication. By developing allusions to light and shade figure philosophy by Martin Heidegger as well as the analogies of Dąbrowski’s poetry to photography, he tries to show the specificity of Tadeusz Dąbrowski’s poetic output.
Źródło:
Przestrzenie Teorii; 2016, 25; 211-229
2450-5765
Pojawia się w:
Przestrzenie Teorii
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
“You Can’t Opt Out”: The Inescapability of Virtuality in Joshua Ferris’s To Rise Again at a Decent Hour
Autorzy:
Czerwiński, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1807436.pdf
Data publikacji:
2019-10-23
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
wirtualność; awatar; self; świadomość; technological unconscious; tożsamość; przetwarzanie rozpowszechnione; technologia ubierana; rzeczywistość; obecność
virtuality; avatar; self; consciousness; technological unconscious; identity; ubiquitous computing; wearable technology; reality; presence
Opis:
“Nie możesz się wypisać” — nieuniknioność wirtualności w powieści Joshuy Ferrisa Wstać znowu o ludzkiej porze W artykule poddano analizie sposób, w jaki powieść Joshuy Ferrisa Wstać znowu o ludzkiej porze odzwierciedla coraz większą rolę odgrywaną przez wirtualność w kształtowaniu ludzkiej świadomości. Artykuł podejmuje próbę dowiedzenia, że w dobie zjawiska przetwarzania rozpowszechnionego, możliwego dzięki technologii komputerów ubieranych, wirtualność staje się nieodłącznym elementem fenotypu człowieka. W efekcie self może być rozumiane jako twór polegający zarówno na rzeczywistości fizycznej, jak i wirtualnej w celu tworzenia świadomości, która jest tworem dynamicznym, podlegającym nieustannym modyfikacjom. Ponadto, wskutek transparentności oraz wszechobecności technologii komputerów ubieranych proces ten wydaje się być nieświadomym dla jednostki, a więc również nieuniknionym i nieodwracalnym.
The paper looks at how Joshua Ferris’s To Rise Again at a Decent Hour reflects the increasing importance of virtuality in shaping human identity. It argues that in the age of ubiquitous computing, facilitated by wearable technology, the virtual has become an intrinsic part of human phenotype. Consequently, the self can be construed as a construct relying both on the real and the virtual for creating identity, which is a dynamic entity undergoing unceasing modifications. Additionally, due to the transparency and omnipresence of wearable technology the process appears to be unconscious to an individual and, therefore, inevitable and irreversible.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2017, 65, 11; 109-121
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
«Зимнее утро» Александра Пушкина: три англоязычных перевода
The Winter Morning by Alexandr Pushkin: Three English Translations.
"Zimowy ranek" Aleksandra Puszkina: trzy przekłady na język angielski
Autorzy:
Nenarokova, Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1181578.pdf
Data publikacji:
2021-01-02
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:
Пушкин
перевод
антитеза
главный культурный концепт
реализм
Puszkin
przekład
antyteza
główny koncept kultury
realizm
Pushkin
translation
antithesis
key culture concept
reality
Opis:
Статья посвящена трем переводам стихотворения А.С.Пушкина «Зимнее утро». Для анализа взяты переводы, выполненные Н.Паниным (1888), его современником Ч.Э.Тернером (1899), и последний по времени перевод Р.Кларка (2016). Переводы данного стихотворения интересны для анализа, поскольку оно построено на антитезах. В статье рассматриваются пары «мороз» - «солнце», «ненастный вечер» - «солнечное утро», «тьма» - «сияние», ключевые понятия русской культуры «тоска» и «веселье», русская реалия «печь». Тексты переводов анализировались по методике медленного чтения. Анализ текстов показал, что переводчик может выступать и как исследователь. Р.Кларк ввел в свой перевод реалию, которой не было в оригинале. Таким образом, «милый берег», упоминающийся в стихотворении, становится конкретным местом около усадьбы Берново, хозяев которой навещал Пушкин.
Artykuł skupia się na trzech przekładach poematu Aleksandra Puszkina "Zimowy poranek". Przekłady dokonane przez N. Panina (1888), przez współczesnego mu C.E. Turnera (1899), a także najnowszy przekład R. Clarke'a (2016) stały się przedmiotem analizy. Tłumaczenia tego wiersza są interesującym obiektem, ponieważ wiersz jest oparty na antytezach. W artykule przeanalizowano pary "mróz" - "słońce", "burzliwy wieczór" - "słoneczny poranek", "ciemność" - "blask", a także kluczowe pojęcia rosyjskiej kultury, takie jak "melancholia" i "zabawa", czy pojęcie z zakresu realiów "piec". Teksty tłumaczeń zostały przeanalizowane za pomocą techniki close reading. Badania pokazały, że tłumacz może pełnić również rolę badacza. R. Clarke wprowadził do swojego przekładu rzeczywistość, której brakowało w oryginalnym tekście. Tak więc wspomniany w wierszu rodzinny bereg staje się pewnym miejscem w pobliżu majątku Bernowo, gdzie Puszkin przyjechał jako gość.
The article focuses on three translations of Alexander Pushkin's poem "The Winter Morning". The translations made by N. Panin (1888), by his contemporary C.E. Turner (1899), and the most recent translation by R. Clarke (2016) were taken for the analysis. The translations of this poem are interesting for analysis because the poem is based on antitheses. The article examines the pairs "frost" - "sun", "stormy evening" - "sunny morning", "darkness" - "radiance", the key concepts of Russian culture "melancholy" and "fun", the Russian realia "oven". The texts of the translations were analyzed with the help of the close reading technique. The research showed that a translator can also act as a researcher. R. Clarke introduced into his translation a reality that was lacking in the original text. Thus, the mily bereg mentioned in the poem becomes a certain place near the Bernovo estate, where Pushkin came as a guest.
Źródło:
Przegląd Rusycystyczny; 2021, 2 (174); 83-94
0137-298X
Pojawia się w:
Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 771

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies