Temat: христианство - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: KILKA UWAG NA TEMAT MŁODZIEŃCZEGO STOSUNKU ALEKSANDRA HERCENA DO CHRZEŚCIJAŃSTWA
SEVERAL REMARKS ON ALEXANDER HERZEN’S VIEW ON CHRISTIANITY IN HIS YOUNG DAYS
НЕСКОЛЬКО ЗАМЕЧАНИЙ ПО ПОВОДУ ЮНОШЕСКОГО ОТНОШЕНИЯ АЛЕКСАНДРА ГЕРЦЕНА К ХРИСТИАНСТВУ
Autorzy:: Kościołek, Anna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/605181.pdf
Data publikacji:: 2020
Wydawca:: Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:: Герцен, христианство, мистицизм, Наталья Захарьина, Александр Витберг
Hercen, chrześcijaństwo, mistycyzm, Natalia Zacharjina, Aleksander Witberg
Herzen, christianity, mysticism, Natalia Zakharina, Alexander Witberg
Opis:: Статья является попыткой представить юношеские мистические опыты Александра Герцена на основе Былого и дум, а также писем невесте, Наталье Захарьиной. В детстве религиозность была той сферой воспитания мальчика, к которой относились поверхностно. В молодости у Герцена, в связи с любовью к Наталье Захарьиной и дружбой с архитектором Александром Витбергом, появились мистические настроения. Однако этот период быстро закончился. В зрелом возрасте писатель скептически, критически относился к христианству.
The article is an attempt to present Alexander Herzen’s youthful mystical experiences on the basis of My past and thoughts and letters to his fiancée, Natalya Zakharina. Religiousness was the element of the writer’s upbringing which was treated superficially in his childhood. In his youth Herzen went through a stage of mysticism. This state of mind was caused by his feelings towards his fiancée and his friendship with Alexander Witberg, an architect. The mystical period, however, did not last long. As a mature person the writer had a skeptical, critical approach to Christianity.
Artykuł jest próbą przedstawienia młodzieńczych doświadczeń mistycznych Aleksandra Hercena na podstawie Rzeczy minionych i rozmyślań oraz listów do narzeczonej, Natalii Zacharjinej. W dzieciństwie religijność była tym elementem wychowania pisarza, który potraktowany został powierzchownie. W młodości Hercen przeszedł przez etap mistycyzmu. Te nastroje spowodowane były uczuciem do narzeczonej oraz przyjaźnią z architektem Aleksandrem Witbergiem. Jednak okres mistyczny nie trwał długo. Jako człowiek dojrzały pisarz cechował się sceptycznym, krytycznym podejściem do chrześcijaństwa.
Źródło:: Przegląd Rusycystyczny; 2020, 172, 4
0137-298X
Pojawia się w:: Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Między Atenami a Jerozolimą – cywilizacyjny termostat
Между Афинами и Иерусалимом – термостат цивилизации
Between Athens and Jerusalem – the Thermostat of Civilization
Autorzy:: Breczko, Jacek
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/497345.pdf
Data publikacji:: 2014
Wydawca:: Stowarzyszenie Filozofów Krajów Słowiańskich
Tematy:: христианство
религия
философия
цивилизация
chrześcijaństwo
religia
filozofia
cywilizacja
Christianity
religion
philosophy
civilization
Opis:: Фундамент европейской цивилизации зиждется на трех составляющих: греческая философия и наука, иудео-христианская религия и римское право. В данной работе автор сосредотачиваюсь на двух первых; поскольку за-нимаюсь прежде всего духовным измерением цивилизации. Эти составляющие создают своего рода «цивилизационный термостат», который предотвращает стагнацию и позволяет гибко реагировать на изменение исторической ситуации. С одной стороны мы имеем теоцентрический Иерусалим, сосредоточенный на духовной безопасности, единстве, авторитете, вере и прошлом, а с другой стороны – антропоцентрические Афины, сосредоточены на свободе, множестве, любознательности, скептицизме, разуме и будущем.
The foundation of European civilization has three components: philosophy and science Greek, Judeo-Christian religion and Roman law. The author focuses on the first two components; dealing, in particular, with the spiritual dimension of civilization. These components form a kind of „civilization thermostat”, preventing stagnation and allowing a flexible response to changing historical situation. On the one hand we have theocentric Jerusalem focused on spiritual security, unity, authority, faith and past, on the other hand anthropocentric Athens focused on freedom, multiplicity, curiosity, scepticism, reason and the future.
Źródło:: ΣΟΦΙΑ. Pismo Filozofów Krajów Słowiańskich; 2014, 14; 81-94
1642-1248
Pojawia się w:: ΣΟΦΙΑ. Pismo Filozofów Krajów Słowiańskich
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: The anti-Jewish Prejudice in Christopher Marlowe’s Jew of Malta, William Shakespeare’s Merchant of Venice and Geoffrey Chaucer’s Prioress’s Tale
Formy anty-żydowskiego uprzedzenia w Żydzie maltańskim Krzysztofa Marlowe’a, Kupcu weneckim Williama Szekspira i Opowieści Przeoryszy Geoffreya Chaucera
Формы антиеврейских предрассудковв Мальтийском еврееКристофера Марло, Венецианском купцеУильямаШекспира и Рассказе Второймонахини Джеффри Чосера
Autorzy:: Wicher, Andrzej
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2191560.pdf
Data publikacji:: 2020-06-22
Wydawca:: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:: евреи в Европе
средние века
Ренессанс
христианство и иудаизм
расовые и религиозные предрассудки
преследования
макиавеллизм
ростовщичество
Żydzi w Europie
średniowiecze
renesans
chrześcijaństwo a judaizm
uprzedzenia rasowe i religijne
prześladowania
makiawelizm
lichwa
Opis:: Autor stawia sobie za cel porównanie trzech utworów wyjętych z angielskiej literatury późno-średniowiecznej i renesansowej, których wspólnym mianownikiem jest skrajnie negatywne przedstawienie społeczności żydowskiej lub indywidualnych jej przedstawicieli. Utwory te świadczą o silnych uprzedzeniach anty-żydowskich w okresie, kiedy to, w zasadzie byśmy się takich uprzedzeń nie spodziewali, gdyż nie było wówczas, poczynając od wygnania Żydów w 1290, żadnej gminy żydowskiej na terenie Anglii. O ile u Chaucera Żydzi występują jedynie jako niezróżnicowany barbarzyński żywioł, zdolny do instynktownych anty-chrześcijańskich ataków, to podejście Marlowe’a, a szczególnie Szekspira, świadczy już o chęci zrozumienia psychologicznego mechanizmu żydowskiego myślenia i bierze pod uwagę zjawisko anty-żydowskich uprzedzeń, a nawet prześladowań. Zresztą nawet w przypadku Chaucera istnieje, omówiona w niniejszym artykule, możliwość, że autor dystansował się do nazbyt jedno-wymiarowego przedstawienia problemu żydowskiego, który zawarł w opowieści przypisanej dość dwuznacznej postaci, jaką jest Przeorysza. Dla punktu widzenia Marlowe’a istotny jest problem tzw. makiawelizmu, który wiąże on, w sposób arbitralny, z mentalnością żydowską, podczas gdy Szekspir widzi swojego żydowskiego bohatera, czy raczej antybohatera, głównie w kontekście zjawiska lichwy.
В статье сопоставлены три произведения английской литературы позднего средневековья и ренессанса, общим знаменателем которых является крайне негативное представление еврейской общины или отдельных ее представителей. Эти произведения свидетельствуют о сильных антиеврейских предрассудках в то время, когда, в принципе, никто бы их не ожидал, ибо не было тогда, начиная с изгнания евреев в 1290 году, на территории Англии никакой еврейской общины. В то время как у Чосера евреи встречаются лишь как недифференцированная варварская стихия, способная к антихристианским нападкам, подход Марло, и особенно Шекспира, уже представляет собой желание понять психологический механизм еврейского мышления и учитывает существование антиеврейских предрассудков и даже преследований. Для точки зрения Марло существенна проблема так называемого макиавеллизма, который он связывает с еврейским менталитетом, в то время как Шекспир видит своего еврейского героя, или, скорее, антигероя, главным образом в контексте ростовщичества.
Źródło:: Iudaica Russica; 2020, 1(4); 102-115
2657-4861
2657-8352
Pojawia się w:: Iudaica Russica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Wertep
Vertep
Вертеп
Autorzy:: Jurkowski, Henryk
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2178904.pdf
Data publikacji:: 2015-12-31
Wydawca:: Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:: vertep
folklore
religion
nativity
Ukraine
Christianity
Christmas
вертеп
фольклор
религия
Рождество
Украина
христианство
Opis:: Vertep is a part of the group of religious representations belonging equally to the church rituals as well as to the follklore customs. It was born with the other mystery plays together having their origins in the iconographic Gospel representations such as ”Christ cribs” in Byzantium and subsequently the performances of the Birth of the Infant such as the famous performance act prepared by saint Francisque from Asis in 1223. Later, the local puppet presentation of ”Nahvity" had developed. They were ”Navidad” and ”Nahvite'” in the western Europe and their counterparts in the middle Europe. Their common origin were the church utensils such as tabernacle or the small cabinet altar called retablo. These presentations in the middle Europe were called ”crib” or ”szopka” while in eastern Europe ”vertep”. The ”Nativity” included the shepherds' homage, the Three Kings) homage as well as the massacre of lnnocents and Herod's punishment. Later on the new secular motifs and characters appeared, representing problems of the folk life. At the time of modernism, real artists showed interest in „Nativity" giving it a new artistic interpretation. Vertep as a variety of ”Nativity” has its own properties and seems to be an independent product of the Ukrainian culture.
Вертепы относятся к виду религиозных представлений, существующих как в церковных ритуалах, так и в народной культуре. Они появились вместе с другими мистериями (мистериальными представлениями), взяв за основу евангельские иконографические сюжеты Евангелия, такие как «Ясли Иисуса» в Византии или более поздние сценки Рождества младенца Христа, лучшей из них было представление Франциска Асизского 1223 года. Со временем появились местные, кукольные сценки Рождества Христова в 3ападной Европе (Navidad, Nativite), a также подобные им представления в Средней Европе. Они создавались по единой церковной модели либо, как «tabernaсиІит» либо, как маленький алтарь, называемый «retablo>. B Средней Европе эти представления получили названия жлобек («ясли») и шопка, а в Восточной — вертеп. Тема «Рождества» включала в себя сцены: поклонение волхвов, поклонение Трех Царей, а также избиение младенцев и наказание Ирода. Со временем появились в нем светские мотивы, представляющие актуальные проблемы жизни простых людей. Представлениями «Рождества» заинтересовались художники (артисты) эпохи модернизма, которые дали им свою собственную художественную интерпретацию. Вертеп как разновидность «Рождества» обладает собственными чертами и является самостоятельным творением украинской культуры.
Źródło:: Pomiędzy. Polonistyczno-Ukrainoznawcze Studia Naukowe; 2015, 1; 99-108
2543-9227
Pojawia się w:: Pomiędzy. Polonistyczno-Ukrainoznawcze Studia Naukowe
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Wzajemne przenikanie się dialektyki historii Żydów Szymona Dubnowa i dialektyki rewolucji Nikołaja Bierdiajewa
The intertwining of the dialectic of Jewish history by Simon Dubnow and the dialectic of revolution by Nikolai Berdyaev
Взаимопроникновение диалектики истории евреев Семёна Дубнова и диалектики революции Николая Бердяева
Autorzy:: Krosny, Krzysztof
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2191635.pdf
Data publikacji:: 2021-12-27
Wydawca:: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:: диалектика
Дубнов
Бердяев
евреи
иудаизм
христианство
dialectics
Dubnow
Berdyaev
Jews
Judaism
Christianity
Opis:: The article attempts to combine the dialectics of Simon Dubnow, one of the founders of the modern historiography of the Jewish nation, with the dialectics of the revolution by the Russian philosopher Nikolai Berdyaev. It presents the way the community, and then the Jewish nation underwent from aversion through emancipation and assimilation to hatred that led to the Holocaust. The juxtaposition of the two dialectics allows us to look at the common history of Judaism and Christianity through the prism of a representative of the Jewish minority — Dubnow, and the Christian majority, one of the founders of the religious renaissance during Stalinism — Berdyaev.
Статья представляет собою попытку совместить диалектику Семена Дубнова, одного из основоположников современной историографии еврейского народа, с диалектикой революции русского философа Николая Бердяева. Автор описывает путь, пройденный еврейской общиной, а затем и еврейским народом, от неприятия через эмансипацию и ассимиляцию до ненависти, которая привела к Холокосту. Сопоставление обеих диалектик позволяет взглянуть на общую историю иудаизма и христианства с точки зрения представителя еврейского меньшинства — Семена Дубнова и христианского большинства, одного из основоположников религиозного возрождения в период сталинизма — Николая Бердяева.
Źródło:: Iudaica Russica; 2021, 2(7); 135-151
2657-4861
2657-8352
Pojawia się w:: Iudaica Russica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Антиподы «розового христианства». Полемика Кoнстантина Леонтьева с Федором Достоевским и Львом Толстым
Antipodes of “pink Christianity”: Konstantin Leontiev’s dispute with Fyodor Dostoyevsky and Lev Tolstoy
Autorzy:: Broda, Marian
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/651301.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:: Леонтьев
Достоевский
Толстой
полемика
«розовое христианство»
традиция
антиподы
Konstantin Leontiev
polemics
“pink Christianity”
tradition
antipodes
Opis:: Konstantin Leontiev presented his religious views in a programmatic opposition to the so-called pink Christianity, found in the works and statements of Fyodor Dostoyevsky and Lev Tolstoy. Due to the central position of both his adversaries in the Russian literary, intellectual and cultural tradition, Leontiev’s dispute with them can be regarded as a polemic of a writer with a broadly understood communal tradition – not only with the Russian one, because in Dostoyevsky’s and Tolstoy’s thought Leontiev recognised symptomatic manifestations of much more general religious, cultural and social tendencies of his time. By unmasking the one-sidedness of the interpretation of Christianity that he criticised, he intended to restore the fullness of the Christian Truth. The huge heuristic potential of Leontiev’s perspective notwithstanding, it may be noticed that, in a sense, he himself became one of the victims of the “pink Christianity” which he combated – to the extent that he countered one interpretative one-sidedness with just another.
Константин Леонтьев представил свои религиозные взгляды в программной оппозиции к т. н. розовому христианству, обнаруживающемуся в творчестве и высказываниях Федора Достоевского и Льва Толстого. В связи с тем, что оба оппонента Леонтьева занимают в русской литературной и интеллектуально-культурной традиции центральное место, его полемика с ними может рассматриваться как полемика автора с широко понимаемой коллективной традицией – не только русской, ибо Леонтьев видел в их мысли симптоматичные проявления гораздо более общей религиозно-культурно-общественной тенденции своего времени. Разоблачая односторонность критикуемого изложения христианства, он намеревался восстановить полноту христианской Правды. Несмотря на большой эвристический потенциал мыслительной перспективы Леонтьева, приходится отметить, что в определенном смысле он сам стал одной из жертв «розового христианства», с которым боролся, – в той степени, в которой одной интерпретационной односторонности была противопоставлена другая.
Źródło:: Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica; 2018, 11; 99-110
1427-9681
2353-4834
Pojawia się w:: Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Древнескандинавские и древнеруские паломничества в Святую Землю в XI–XII веках: сравнительный анализ
Autorzy:: Bak, Volodymyr
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/686349.pdf
Data publikacji:: 2012
Wydawca:: Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:: Pilgrimages
Christianity
Middle East
Jerusalem
Old Rus
Old Scandinavia
Паломничества
христианство
Ближний Восток
Иерусалим
Древняя Русь
Древняя Скандинавия
Opis:: The pilgrimages to the Holy Land in the Medieval Europe occupied a special position among other Christian devotional activities. In this article I would like to analyse the Old Scandinavian travels-pilgrimages – using the written sources – to the Middle East in the 11ᵗʰ–12ᵗʰ centuries. Their routes to Palestine (and sometimes the way back) led through the territory of Rus (the so-called Austrvegr “East Way”). I would also like to compare – to the extent possible – the routes of the Old Scandinavian pilgrimages to these performed at the same time by the Old Rus.
Паломничества в Святую землю в Средневековой Европе занимали особое место среди духовного самовыражения христиан. В рамках этой статьи, хотелось бы рассмотреть известные по письменным источникам древнескандинавские путешествия-паломничества на Ближний Восток в XI–XII вв., путь которых (в Палестину, а иногда и обратно) пролегал через территорию Руси (так называемый Austrvegr «Восточный путь»). И по возможности, сравнить пути этих путешествий с паломничествами древних русичей того же времени.
Źródło:: Orientalia Christiana Cracoviensia; 2012, 4
2450-2936
2081-1330
Pojawia się w:: Orientalia Christiana Cracoviensia
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Попытка интерпретации понятия «мистерия» в отнесении к Божественной Литургии и к храму
An Attempt to Interpret the Concept of «Mystery» in Relation to the Divine Liturgy and Church Temple
Próba interpretacji pojęcia «misterium» w odniesieniu do Boskiej Liturgii i świątyni
Autorzy:: Aleksiejuk, Artur
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/420351.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:: Божественная Литургия
воспоминание
мистерия
язычество
христианство
храм
церковь
Divine Liturgy
anamnesis
mystery
paganism
christianity
temple
church
Boska Liturgia
anamneza
misterium
pogaństwo
chrześcijaństwo
świątynia
cerkiew
Opis:: Cтатия является попыткой взглянуть на фундаментальные события истории Спасения. Отправная точка в дискуссии это этимологическое и богословское толкование терминов «воспоминание» (греч. ανάμνησις) и «мистерия» (греч. μυστήρὶα), которые имеют громадное значение в литургической практике православной Церкви. Размышления автора являются также возможностью, чтобы подчеркнуть необходимость постоянно искать ответ на вопрос, который всегда отражается в жизни и опыте Церкви как Богочеловеческой общины верующих: чем является для нас литургическое воспоминание жизни и смерти Спасителя от Воплощения до Восшествия на Небо и Седения одесную Бога Отца. Хотя дар литургического воспоминания это непостижимая тайна, однако она совершается в храме, во времени и пространстве. Из-за этого она и есть видимый знак невидимой и спасительной благодати Триединого Бога, который любит созданного Им человека и мир и хочет быть «всем во всем».
This article is an attempt to look at the most important events in the history of salvation from a liturgical perspective. This reflection begins with an etymological and theological interpretation of the concept of «anamnesis» (ανάμνησις) and «mystery» (μυστήρὶα), which have fundamental significance in the liturgical practice of the Orthodox Church. This reflection also serves as an occasion to emphasise the necessity of a continual search for answers to questions which have always had crucial importance for the life and experience of the Church as a human-divine community of the faithful: for Christians, what is the liturgical commemoration of the life and death of the Saviour Jesus Christ, from His Incarnation to Ascension into Heaven to be seated at the Right Hand of the Father? Although the liturgical gift of commemoration is a mystery, it takes place in the Temple Church. This is therefore a visible sign of the invisible, deifying and saving grace of the Triune God, which loves mankind and the world which He created and longs to be “all in all”.
Artykuł jest próbą spojrzenia na fundamentalne wydarzenia historii zbawienia. Punktem wyjścia rozważań jest etymologiczna i teologiczna interpretacja pojęć «anamneza» (gr. ανάμνησις) i «misterium» (gr. μυστήρὶα), które mają zasadnicze znaczenie w praktyce liturgicznej Kościoła prawosławnego. Rozważania są okazją, aby podkreślić konieczność ciągłego poszukiwania odpowiedzi na pytanie, które zawsze miało istotne znaczenie dla życia i doświadczenia Kościoła jako Bogoludzkiej wspólnoty wiernych: czym dla nas jest liturgiczne wspomnienie życia i śmierci Zbawiciela Jezusa Chrystusa, od Jego Wcielenia do Wstąpienia na Niebiosa po to, aby zasiąść po prawicy Boga Ojca. Chociaż dar liturgicznego wspomnienia jest niepoznawalną tajemnicą to jednak dokonywany jest w świątyni, w czasie i przestrzeni. Stanowi zatem widzialny znak niewidzialnej i zbawczej łaski Trójjedynego Boga, który miłując człowieka i świat, który stworzył, pragnie być „wszystkim we wszystkim”.
Źródło:: ELPIS; 2016, 18; 93-99
1508-7719
Pojawia się w:: ELPIS
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Теология как приют философии
Teologia azylem dla filozofii
Theology as a Shelter for Philosophy
Autorzy:: Астапов, Сергей Н.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/497241.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Stowarzyszenie Filozofów Krajów Słowiańskich
Tematy:: metaphysics
philosophy
theology
Christianity
metafizyka
filozofia
teologia
chrześcijaństwo
метафизика
философия
теология
христианство
Opis:: W historii myśli europejskiej były dwa przypadki, kiedy teologia pełniła rolę azylu dla filozofii: w średniowieczu i w XIX wieku. W pierwszym przypadku scholastyka pokazała, że filozofia jako nauka o zasadach i początkach bycia, o pierwszych przyczynach, jest potrzebna religii chrześcijańskiej, bowiem wiara nie ma na tyle przekonującej siły dla człowieka, jak dowody rozumu. W wieku XIX, kiedy dominował światopogląd naukowy, filozofia ponownie odnalazła azyl w teologii, przekonanej, iż bez rozważań o sensie bycia, o relacji tego co jest i co powinno być, nauka staje się antyhumanistyczną.
There were two cases in history of the European thought, when philosophy found the refuge in theology: in the Middle Ages and in the 19th century. In the first case scholasticism demonstrated that philosophy as a theory about principles and beginning of being, and about first causes, is necessary for the Christianity, because faith does not have such persuasiveness as reasoning. In the nineteenth century, when they dominated scientific worldview, philosophy again found refuge in theology, convinced that without consideration about sense of being, and relationship of what is and what should be, science becomes antihumanistic.
Źródło:: ΣΟΦΙΑ. Pismo Filozofów Krajów Słowiańskich; 2015, 15; 87-96
1642-1248
Pojawia się w:: ΣΟΦΙΑ. Pismo Filozofów Krajów Słowiańskich
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: Церковное пение как социальный дискурс
Church Singing as a Social Discourse
Śpiew cerkiewny jako dyskurs społeczny
Autorzy:: Ненартович, Анатолий
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/420265.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:: церковное пение
социальный дискурс
социальная коммуникация
христианство
семиотическая система
средства связи
социокультурная рефлексия
язык
социализация
христианская культура
инкультурация
Church singing
social discourse
social communication
Christianity
semiotic system
communication means
sociocultural reflection
language
socialization
Christian culture
enculturation
śpiew cerkiewny
dyskurs społeczny
komunikacja socjalna
chrześcijaństwo
system semiotyczny
środki komunikacji
społeczno-kulturowa refleksja
język
socjalizacja
kultura chrześcijańska
inkulturacja
Opis:: Церковное пение способствует передаче социально-культурных отношений, ориентаций, ценностей, категорий, элементов христианства через осязаемые знаки и сообщения словесного искусства. Церковное пение представлено здесь как модель коммуникации с самоорганизующимся процессом связывающая и когнитивный опыт, и ценностные ориентации и социальную, практическую деятельность. Церковное пение интегрирует фонетические символы, вокал и музыку в структуру норм и принципов с внутренней связью и семантической интерпретацией. Церковное пение как социальная коммуникация является динамикой личностного усвоения доктрины элементов, социального опыта в виде знаний о мире вокруг накопленных христианской культурой принципов и навыков общественной жизни и социально значимой продуктивной деятельности, критериев самоопределения в обществе. В свою очередь, человек не только передает христианскую культуру, но также создает и производит традиции, изменяя или изобретая культурные инновации.
Church singing promotes the transmission of sociocultural relations, attitudes, values, categories and elements of Christianity through tangible signs and messages of verbal art. Church singing is presented here as a model of communication with self-organizing process linking cognitive experience, value orientations and social practical activity. Church singing integrates phonetic symbols, singing and music into a structure of the norms and principles with intrinsic relation and semantic interpretation. Church singing as social communication, is the dynamic of personal acceptance of doctrinal elements, social experience in the form of knowledge about the surrounding world accumulated by Christian culture, principles and skills of community life, socially meaningful productive activity, and criteria of self-determination in a community. In turn, a person not only transmits Christian culture, but also creates and reproduces a tradition, varying it or inventing cultural innovations.
Śpiew cerkiewny sprzyja przenoszeniu społeczno-kulturowych relacji, postaw, wartości, kategorii, elementów chrześcijaństwa przez konkretne znaki i przesłania sztuki werbalnej. Śpiew cerkiewny został tu przedstawiony jako model komunikacji z procesem samoorganizacji, jako model, który łączy i doświadczenie poznawcze, i orientacje wartościujące, i praktyczną i społeczną działalność. Śpiew cerkiewny integruje symboli fonetyczne, śpiew i muzykę w strukturę norm i zasad z więziami wewnętrznymi i interpretacją semantyczną. Śpiew cerkiewny jako komunikacja społeczna jest dynamiką osobistego przejmowania doktryny elementów, społecznego doświadczenia w zakresie wiedzy o otaczającym świecie wokół zgromadzonych przez kulturę chrześcijańską zasad i umiejętności życia społecznego i społecznie znaczącą produkcyjną działalnością, kryteriów samostanowienia w społeczeństwie. Z kolei człowiek nie tylko przekazuje kulturę chrześcijańską, ale także tworzy i produkuje tradycje, zmieniając lub wymyślając innowacje kulturowe.
Źródło:: ELPIS; 2016, 18; 137-144
1508-7719
Pojawia się w:: ELPIS
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "христианство" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język