Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "федерализм" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-3 z 3
    Tytuł:
    Federalne państwo irackie rozwiązaniem problemów etnicznych i wyznaniowych na przykładzie Kurdystanu
    The Federal State of Iraq as a Solution to the Ethnic and Denominational Problems on the Example of Kurdistan
    Федеральное иракское государство как решение этнических и религиозных проблем на примере Курдистана
    Autorzy:
    Zangana, Amin
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1934154.pdf
    Data publikacji:
    2021-06-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    federalism
    Middle East
    Iraq
    Kurdistan
    Russia
    федерализм
    Ближний Восток
    Ирак
    Курдистан
    Россия
    Opis:
    Federalism is one of many political solutions to the situation in the Iraqi state. The reason is that it was a political solution most frequently used in the world. It was applied mainly in multicultural countries. The complex political and administrative situation compels to look for a political compromise that will find justification and legal basis in the constitution of a given country. The federal system appears to be the compromise. Meanwhile, the Russian model can be used as an example for Iraqi Kurdistan, particularly in the case of Dagestan. In the early twentieth century, the newly established Iraqi state incorporated a part of the Kurdish region, while at the same time there were plans to create the Kurdish state. The difficulties would not let up. Problems related to nationality were becoming more acute. The second phase of the Iraqi problem arose after the collapse of Saddam Hussein’s regime. A diversified country was beginning to face a problem not only on national, but also religious grounds. The Russian model, predominantly exemplified by Dagestan, could prove successful in Iraq. Both ethnic and religious similarities speak for it.
    Федерализм является единственным из многих политических решений для ситуации в иракском государстве. Хотя бы потому, что это было наиболее часто используемое политическое решение в мире. В основном используется в мультикультурных странах. Сложная политическая и административная ситуация вынуждает искать политический компромисс, который найдет свое оправдание и правовую основу в конституции данной страны. Федеральная система кажется своего рода компромиссом. С другой стороны, российская модель, в данном случае Дагестан, может быть использована в качестве примера для Иракского Курдистана. Вновь созданному, в начале двадцатого века, иракскому государству приходилась часть курдского региона, и одновременно планировалось создание курдского государства. Проблемы не давали о себе забыть. Все больше обострялись национальные проблемы. Вторая фаза иракской проблемы возникла после падения режима Саддама Хусейна. В многопрофильной стране возникла проблема не только национального, но и религиозного характера. Российская модель во главе с Дагестаном может оказаться успешной в Ираке. Об этом говорят как этнические, так и религиозные сходства.
    Źródło:
    Studia Orientalne; 2021, 1(19); 27-42
    2299-1999
    Pojawia się w:
    Studia Orientalne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Административно-территориальное деление Yкраины: исторический опыт и перспективы
    Administrative and territorial division of Ukraine: experience and perspective
    Administracyjny i terytorialny podział Ukrainy: doświadczenia i perspektywy
    Autorzy:
    Hołubko, Wiktor
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/443195.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Wyższa Szkoła Humanitas
    Tematy:
    Украина
    административно-территориальное деление федерализм
    Ukraine
    Administrative and Territorial Division
    federalization
    Ukraina
    podziały administracyjno-terytorialne federalizm
    Opis:
    Характерная особенность административно-территориального устройства Украины состоит в том, что на протяжении всех этапов её государственного существования имели место две противоборствующие тенденции : стремление к сохранению историческо- го типа территориального деления, проявлявшегося в её регионализации и децентрализа- ции, а также рациональный – создание новых территориальных единиц, которые нивели- ровали бы региональные отличия и  усиливали централизацию. Учитывая исторический опыт, как более отдалённый, так и современный, форсированная федерализация Украины, за которую выступают некоторые политические силы, является угрозой для её террито- риальной целостности. Ключевая проблема, которую необходимо сегодня решить состоит в выборе оптимальной модели такого административно-территориального устройства, ко- торая бы одновременно при сохранении сильной центральной власти гарантировала уни- таризм государства и вместе с тем учитывала уникальность каждого его региона.
    Ukraine has one typical specialty – during all its stages of existence one can follow two selfrepressing tendencies in its administrative and territorial system: the desire to preserve historical kind of territorial order which emerges as regionalization and decentralization and the creation of new administrative units which is rational and could level regional diRerences and  strengthen centralization. Taking historically old and modern experience into consideration one could say that forced federalization of Ukraine which is supported by some political circles is a threat for territorial unity of Ukraine. Se most important issue to be solved today is the creation of optimal pattern of Ukraine’s administrative and territorial system which will be able to preserve strong central power and maintain the unity of state and in the same time keep the uniqueness of each region.
    Cecha charakterystyczna ustroju administracyjnego i terytorialnego Ukrainy polega na tym, że w ciągu dziejów jej bytu państwowego zmagały się w nim dwa przeciwstawne trendy. Z jednej strony pragnienie zachowania historycznego typu podziału terytorialnego przejawiającego się w  partykularyzmach i  wynikającej z  tego decentralizacji, z  drugiej zaś chęć zaprowadzenia podziału racjonalnego, tworzenie nowych jednostek terytorialnych dążących do niwelowania partykularyzmów i nasilenia się centralizacji. Patrząc na doświadczenia historyczne, tak z czasów odległych jak i  współczesnych, można stwierdzić, że przyspieszona federalizacja Ukrainy, rzecznikami której są obecnie niektórzy politycy, zagraża jej integralności. Dziś najważniejszym do rozstrzygnięcia zagadnieniem jest opracowanie optymalnego modelu ustroju administracyjnego i  terytorialnego, który przy jednoczesnym utrzymaniu silnej władzy centralnej, gwarantującej unitarność państwa, brałby pod uwagę osobliwości każdego jego regionu.
    Źródło:
    Roczniki Administracji i Prawa; 2014, 14/2; 87-96
    1644-9126
    Pojawia się w:
    Roczniki Administracji i Prawa
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Współczesny model rosyjskiego federalizmu: dynamika zmian, przesłanki i konsekwencje
    Autorzy:
    Słowikowski, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/686956.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Russia, federalism, federal relations, Vladimir Putin
    Rosja, federalizm, stosunki federacyjne, Władimir Putin
    Россия, федерализм, федеративные отношения, Владимир Путин
    Opis:
    The aim of the work is to embed the Russian model of federalism (changes taking place in the Center – regions system) in the modern theoretical and conceptual grid of federalism, using the analysis of changes taking place in 2000 – 2016 within the system of federal relations in Russia. The author uses the historical method, exegesis of legal acts and ideational method. Particularly interesting, according to the author, is the attempt to relate the Russian model of federal relations to the ideal types of federalism by W. H. Riker and the concept of the model of “police patrol” and “fire alarm”. The author tries to answer the following: 1. How was the evolution of federal relations in Russia after 1999? 2. What characterizes the institutionalization of the system of the mechanism of monitoring the activities of regional state authorities? 3. What was the evolution of the new format of relations between the Kremlin and the regional elites, and was it maintained in the spirit of the neo-warrior model? 4. What were the premises for changes within the federal relations system and their consequences. Answering these questions will verify three hypotheses: H1. Due to the Kremlin's lack of readiness to eliminate federalist provisions from the constitution, in conjunction with the “leaching” of federalist content from the center-regions relations, it is accepted to call Russia “a federation without federalism.” Attempts to “reconcile” the benefits of federalism with the practice of a unitary state allow defining the federalism of modern Russia as “unitary”. H2. As a result of the Kremlin's actions after 1999, the Russian federal model has clearly approached the maximum pole. H3. Referring to the plane of analysis of the Russian system of federal relations constructed around the axis of the model “police patrol” vs. “fire alarm”, it can be assumed that in the discussed period it definitely came close to the model of “police patrol”.
    Celem pracy jest osadzenie rosyjskiego modelu federalizmu (przemian dokonujących się w układzie Centrum–regiony) we współczesnej siatce teoretyczno-pojęciowej federalizmu, za pomocą analizy przemian dokonujących się w latach 2000–2016 w obrębie systemu stosunków federacyjnych w Rosji. Autor stosuje metodę historyczną, egzegezę aktów prawnych i metodę ideacyjną. Szczególnie interesująca, zdaniem autora, jest próba odniesienia rosyjskiego modelu stosunków federacyjnych do osi typów idealnych federalizmu autorstwa W. H. Rikera i koncepcji modelu „patrolu policyjnego” i „alarmu przeciwpożarowego”. Autor stara się odpowiedzieć na następujące: 1. Jak przebiegała ewolucja stosunków federacyjnych w Rosji po roku 1999?; 2. Co charakteryzuje instytucjonalizację systemu mechanizmu monitoringu działań organów władzy państwowej szczebla regionalnego?; 3. Jak wyglądała ewolucja nowego formatu relacji Kreml–elity regionalne i czy była ona utrzymana w duchu modelu neojarłyku?; 4. Jakie były przesłanki zmian w obrębie systemu stosunków federacyjnych i ich konsekwencje? Odpowiedź na te pytania pozwoli zweryfikować trzy hipotezy: H1. Ze względu na brak gotowości Kremla do wyeliminowania z tekstu konstytucji zapisów federalistycznych, w połączeniu z „wypłukiwaniem” federalistycznej treści ze stosunków centrum–regiony, przyjmuje się określać Rosję „federacją bez federalizmu”. Próby „pogodzenia” dobrodziejstwa federalizmu z praktyką państwa unitarnego pozwalają zdefiniować federalizm współczesnej Rosji jako „unitarny”. H2. Rosyjski model federalizmu wyraźnie zbliżył się w wyniku działań Kremla po roku 1999 w stronę bieguna maksymalnego. H3. Odnosząc się do płaszczyzny analizy rosyjskiego systemu stosunków federacyjnych konstruowanej wokół osi modelu „patrol policyjny” vs. „alarm przeciwpożarowy”, można przyjąć, że w omawianym okresie zdecydowanie zbliżył się on do modelu „patrolu policyjnego”.
    Целью данной работы является включение российской модели федерализма (изменения, происходящие в системе Центр – регионы) в современную теоретическую и концептуальную сетку федерализма с использованием анализа изменений, произошедших в 2000 – 2016 гг. в системе федеративных отношений в России. В сщоич исследованиях Автор использует исторический метод, толкование правовых актов и идейный метод. Особенно интересной, по мнению автора, является попытка соотнести российскую модель федеративных отношений с идеальными типами федерализма У. Х. Райкера и концепциями моделей «полицейский патруль» и «пожарная сигнализация». Автор пытается ответить на следующие вопросы: 1. Как развивалась федеративные отношения в России после 1999 г.? 2. Что характеризует институционализация системы механизма мониторинга деятельности региональных органов государственной власти? 3. Какова была эволюция нового формата отношений между Кремлем и региональными элитами, и поддерживалась ли она в духе модели неоярлык? 4. Каковы были предпосылки для изменений в федеративной системе отношений и их последствия. Ответ на эти вопросы подтвердит три гипотезы: Г1. Кремль не готов исключить федеративные положения из конституции, поэтому в сочетании с «вымыванием» федералистского содержания из отношений центр – регионы, принято называть Россию «федерацией без федерализма». Попытки «примирить» преимущества федерализма с практикой унитарного государства позволяют определить федерализм современной России как «унитарный». Г2. В результате действий Кремля после 1999 года российская федеральная модель явно приблизилась к максимальному полюсу. H3. Обращаясь к плоскости анализа российской системы федеративных отношений, построенной вокруг оси модели «полицейский патруль» против «пожарная тревога», можно предположить, что в обсуждаемый период она однозначно приблизилась к модели «полицейского патруля».
    Źródło:
    Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne; 2019, 5, 1
    2450-4866
    Pojawia się w:
    Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-3 z 3

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies