Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "уния" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-5 z 5
    Tytuł:
    Диариуш Афанасия Филипповича и Житие протопопа Аввакума: типологические схождения в историческом контексте
    Afanasij Filipovich’s Diariuš and Protopop Avvakum’s Žitie : typological similarities in the historical context
    Autorzy:
    Twaranowicz, Halina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/29519402.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Tematy:
    polemic literature
    autobiography
    autobiographism
    the pathos of the work
    spiritual potential
    the Brest Union
    the Old Believers movement
    полемическая литература
    агиография
    автобиографизм
    пафос произведений
    духовный потенциал
    Брестская уния
    старообрядческое движение
    Opis:
    A leading position in the 17th century Belarusian literature is occupied by Afanasij Filipovich, a writer and publicist, a political and Orthodox Church activist. His “Diariuš”, an autobiographical work is one of the most distinctive examples of polemic publicity devoted to the fight against the Brest Union in 1596 and its tragic consequences. Meanwhile, a special place in the 17th century Russian literature is occupied by protopop Avvakum’s “Žitie” – a remarkable first apostle and a symbol of the Old Believers movement whose life experience served as the first autobiography in Russian literature. Afanasij Filipovich’s “Diariuš” and protopop Avvakum’s “Žitie” present sufficient grounds for considering various typological similarities and parallels in authors’ fate and the pathos of their works. New principles of the selfawareness of an individual and the ways of expressing them are present in the works of Belarusian and Russian writers.
    Źródło:
    Studia Wschodniosłowiańskie; 2021, 21; 75-90
    1642-557X
    Pojawia się w:
    Studia Wschodniosłowiańskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Likwidacja unii cerkiewnej na Białorusi według Wasyla Lencyka
    Autorzy:
    Kolbuk, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/624914.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Church Union
    Orthodoxy
    Tsarism
    Nicholas I
    Russia, Belarus
    unia cerkiewna
    prawosławie
    carat, Mikołaj I
    Rosja
    Białoruś
    церковная уния
    православие
    царизм
    Николай I
    Россия
    Белоруссия
    Opis:
    As a result of the partitions of the Polish-Lithuanian Commonwealth at the end of the eighteenth century more than half of 4 million faithful of the Uniate Church in the Polish-Lithuanian-Ruthenian lands fell under Russian rule. The theory and practice of religious and ethnic policies of the Russian Empire had not allowed the existence of East Slavic Christians minority not subject to the Great Russian Orthodoxy but associated with Rome and Latin culture. The first dissolution of the Church Union performed immediately after the partitions of Poland proved to be only partially successful for tsarist regime. Another liquidation of Church Union during the reign of tsar Nicholas I, completed in 1839, was carried out in the so-called Taken Lands (Western Krai) on the right bank of the Bug River following a carefully prepared and consistently implemented plan of “reforms” of the rite in the Great Russian and Orthodox spirit until completely merge into the state religion. The Work of Vasil’ Lencik, American historian of Ukrainian origin, was the first attempt to bring the researchers and the general public in the Western world the issue of the controversial religious policy of the Russian state in the first half of the nineteenth century. The author argued that the objectives of tsarist religious policy was the complete unification of the East Slavic inhabitants of Belarus and its neighbouring lands with Russia, breaking all ties of hierarchy and clergy with the Latin and Polish culture influence and the destruction of emerging national consciousness among Ukrainian and Belarussian population.
    W rezultacie rozbiorów Rzeczypospolitej u schyłku XVIII wieku ponad połowa z czterech milionów wiernych Cerkwi unickiej na ziemiach polsko-litewsko-ruskich znalazła się pod rządami Rosji. Teoria i praktyka polityki wyznaniowej i narodowościowej Imperium Rosyjskiego nie dopuszczała istnienia w nim mniejszości wyznaniowej wschodniosłowiańskich chrześcijan niepodlegających wielkoruskiemu prawosławiu, ale związanych z Rzymem i z kulturą łacińską. Pierwsza kasata unii przeprowadzona tuż po rozbiorach Polski okazała się tylko częściowym sukcesem caratu. Kolejną likwidację za panowania cara Mikołaja I, zakończoną w 1839 roku, przeprowadzono na tzw. Ziemiach Zabranych za Bugiem według starannie przygotowanego i konsekwentnie realizowanego planu „reformy” obrządku w duchu wielkoruskim i prawosławnym, aż do całkowitego połączenia z państwowym wyznaniem. Praca Wasyla Lencyka, amerykańskiego historyka ukraińskiego pochodzenia, była pierwszą próbą przybliżenia badaczom i opinii publicznej w świecie zachodnim kontrowersyjnej polityki wyznaniowej państwa rosyjskiego w 1. połowie XIX wieku. Autor dowodził, że celami polityki wyznaniowej caratu była całkowita unifikacja wschodniosłowiańskich mieszkańców Białorusi i ziem pogranicznych z Rosją, zerwanie wszelkich więzi hierarchów i duchownych z wpływami kultury łacińskiej i polskiej oraz zniszczenie powstającej świadomości narodowej ludności ukraińskiej i białoruskiej.
    В результате разделов Речи Посполитой в конце XVIII века более половины из 4 миллионов верующих униатской церкви, проживающих на польско-литовско-русских землях, оказались под властью России. Теория и практика религиозной и национальной политики Российской империи не предусматривала существование на ее территории религиозных меньшинств, не исповедующих русское православие и связанных с Римом и латинской культурой. Первый запрет унии, осуществленный сразу после раздела Польши, оказался лишь частичным успехом царизма. Следующая ликвидация, законченная в 1839 году, во время правления Николая I, проводилась в так называемом Западном крае, согласно тщательно подготовленному и последовательно реализованному плану «реформы» обряда в православном духе, вплоть до полного слияния с государственным вероиспове данием. Работа Василия Ленцика, американского историка украинского происхождения, была первой попыткой на Западе представить исследователям и общественному мнению противоречивую религиозную политику Российской империи в 1-й половине XIX века.Автор доказывал, что целями религиозной политики царизма были полная унификация восточнославянских жителей Беларуси и земель, граничащих с Россией, разрыв всех возможных связей иерархов и духовенства с латинской и польской культурой, а также уничтожение возникающего национального сознания украинского и белорусского населения.
    Źródło:
    Studia Białorutenistyczne; 2015, 9
    1898-0457
    Pojawia się w:
    Studia Białorutenistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Szkice do portretu szlachcianki w dawnej Rzeczypospolitej: dokumenty dotyczące Rainy Gniewoszówny Strzyżewskiej w zbiorach Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej im. Hieronima Łopacińskiego w Lublinie
    Sketches for a portrait of a noblewoman in the former Polish Republic: documents concerning Raina Gniewoszówna Strzyżewska in the collection of the Hieronim Łopaciński Regional Public Library in Lublin
    Штрихи к портрету шляхтянки в старой Речи Посполитой: документы о Раине Гневошовне Стрижевской в фондах Люблинской Воеводской Публичной Библиотеки им. Иеронима Лопацинского
    Autorzy:
    Baran, Aleksander
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1070665.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Wojewódzka Biblioteka Publiczna im. Hieronima Łopacińskiego w Lublinie
    Tematy:
    Raina Gniewoszówna Strzyżewska
    Gniewosz Dmitrowicz Strzyżewski
    Iwan Hrehorewicz Hulewicz Poddubiński
    Jakub Stradomski (Stradowski)
    Łuck
    Winnica
    Unia Lubelska, Rzeczpospolita Obojga Narodów
    Wojewódzka Biblioteka Publiczna im. H. Łopacińskiego w Lublinie
    Jakub Stradomski (Stradowski) Łuck
    the Union of Lublin
    Polish–Lithuanian Commonwealth
    H. Łopaciński Regional Public Library in Lublin
    Раина Гневошовна Стрижевская
    Гневош Дмитриевич Стрижевский
    Иван Грегорович Гулевич Поддубинский
    Якуб Страдомский (Страдовский)
    Луцк
    Винница
    Люблинская Уния
    Речь Посполитая Обеих Наций
    Люблинская Воеводская Публичная Библиотека им. Иеронима Лопацинского
    Opis:
    Artykuł poświęcony jest szlachciance Rainie Gniewoszównie Strzyżewskiej – postaci mało znanej w historiografii. W okresie swej samodzielnej aktywności gospodarczej skupiała ona w swych rękach znaczne posiadłości ziemskie w Łucku i na przedmieściach. Analiza źródeł dotyczących tej kobiety pozwała odsłonić mało lub wręcz nieznane karty historii Łucka w XVI w.
    This article is devoted to the noblewoman Raina Gniewoszówna Strzyżewska – a figure little known in historiography. During the period of her independent economic activities, she gathered into her possession substantial estates in Lutsk and the suburbs. The analysis of the sources concerning this woman made it possible to reveal little-known or even unknown pages of Lutsk's history of the 16th century.
    Статья посвящена шляхтянке Раине Гневошовне Стрижевской – персоне, мало известной в историографии. В период самостоятельной хозяйственной активности она сосредотачивала в своих руках значительные земельные владения в Луцке и его пригородах. Анализ источников, касающихся этой женщины, позволил раскрыть малоизвестные или, даже, неизвестные страницы истории Луцка XVI века.
    Źródło:
    Bibliotekarz Lubelski; 2019, 62; 71-94
    0137-9895
    Pojawia się w:
    Bibliotekarz Lubelski
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Митрополит Киприан – защитник Православной Церкви в Восточной Европе в конце XIV – начале XV веков
    Metropolitan Cyprian – the defender of the Orthodox Church in the Eastern Europe at the end of the XIV and beginning of the XV century
    Autorzy:
    Бочек, Павел
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2171223.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Akademia Supraska
    Tematy:
    Литва
    Русь
    Россия
    Польша
    Вильнюс
    Москва
    Константинополь
    Православная церковь
    монастыри
    церковная уния
    Ольгерд Гедиминович
    Киприан митр.
    Димитрий Донской
    Opis:
    Metropolitan Cyprian, of Bulgarian origin, formed in the spirituality of hesychasm, was sent by the patriarch of Constantinople Philotheus in 1371 to Eastern Europe, still as a simple monk in order to negotiate between grand duke Algirdas, metropolitan of all Russia Alexis and grand duke of Moscow Dimitri. His principal aim was to prevent the Kievan metropoly from being divided into three parts – Polish-Halychian, Lithuanian and Muscovite. He managed to gain the trust of grand duke Algirdas and metropolitan Alexis – preventing the first from conversion into Catholicism and helping the latter in his pastoral duties. As a result he was ordained metropolitan of Kievan Russia and Lithuania in 1375. Due to political issues metropolitan Cyprian was not able to unite under the same jurisdiction equally the Muscovite part of the metropoly. Grand duke Dimitri, claming his independence from the patriarch of Constantinople, named his own candidate for metropolitan of Moscow which was eventually approved many years later by patriarch of Constantinople Macarius. All his life long metropolitan Cyprian strived to maintain a political and ecclesiastical balance and peace between the rival parties, aiming to create a kind of Church Union in the Eastern Europe though the sources are not clear whether it meant union among the Orthodox in the region or kind of union with Roman Catholics. The hierarch established the role of Kievan metropolitan as a kind of Eastern European “ecumenical” metropolitan that could be effective and respected partner of grand dukes and Polish king as well as of patriarch of Constantinople.
    Źródło:
    Latopisy Akademii Supraskiej; 2014, Synody Cerkwi Prawosławnej w I Rzeczypospolitej, 5; 57-70
    2082-9299
    Pojawia się w:
    Latopisy Akademii Supraskiej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Традиционные и заимствованные элементы в современной православной певческой практике
    Traditional and Borrowed Elements of Modern of Orthodox Singing Practice
    Autorzy:
    Густова-Рунцо, Лариса
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2171355.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Akademia Supraska
    Tematy:
    традиция
    белорусский
    литургический
    православие
    уния
    формирование
    tradition
    Belarusian
    liturgical
    Orthodox
    Uniate
    formation
    Opis:
    The article singles out the defining element of the Orthodox singing practice – liturgical. The example of the Belarusian Orthodox liturgical singing practice shows the result of assimilation of introduced (new) traditions into culture. The Byzantine type of liturgical singing and the intonational content of the Slavonic early-traditional (folklore) singing practices became the basis of the famous chant. Understanding this phenomenon makes it possible to restore the intonational features of the ancient canonical liturgical singing practice. The change in the cultural paradigm in the culture of the Commonwealth in the 17th and 18th centuries led to a gradual change in the intonational content of the liturgical singing practice of the Eastern Christian tradition and the birth of a new choral style. New changes occurred in the 19th century and are associated with the unification of Belarusian and Russian liturgical singing practices. The author analyzes the result of the interaction of the Byzantine, folklore, Roman Catholic and Russian Orthodox traditions, which characterizes the modern Belarusian Orthodox liturgical singing practice.
    Źródło:
    Latopisy Akademii Supraskiej; 2017, Cerkiew a asymilacja- swój i obcy, 8; 123-131
    2082-9299
    Pojawia się w:
    Latopisy Akademii Supraskiej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-5 z 5

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies