Temat: университет - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Uniwersytet przedsiębiorczy i odpowiedzialny społecznie
Entrepreneurial and Socially Responsible University
Предпринимательский и социально ответственный университет
Autorzy:: Andrzejczak, Aldona
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1195334.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Szkoła Główna Handlowa w Warszawie
Tematy:: humboldtian university
entrepreneurial university
social responsibility of the university
academic entrepreneurship
гумбольдтовский университет
предпринимательский университет
социальная ответственность университетов
академическое предпринимательство
uniwersytet Humboldtowski
uniwersytet przedsiębiorczy
społeczna odpowiedzialność uczelni
przedsiębiorczość akademicka
Opis:: W prezentowanym tekście podjęto próbę odpowiedzi na pytanie, czy można połączyć w realnej działalności ideę uniwersytetu przedsiębiorczego z jego społeczną odpowiedzialnością i w jaki sposób radzą sobie z tym polskie uniwersytety. Ukazano genezę koncepcji uniwersytetu przedsiębiorczego i jego odpowiedzialności, a także w tym kontekście przed‑ stawiono najważniejsze zmiany w funkcjonowaniu szkół wyższych w Polsce.
In this paper an attempt is made to answer the question whether it is possible in real activity to combine the idea of the entrepreneurial university with its social responsibility and how the Polish universities deal with this. The genesis of the concept of entrepreneurial university and its responsibility will be presented, and in this context the most important changes in the functioning of higher education in Poland will be analysed.
В статье делается попытка ответить на вопрос, можно ли на самом деле в реальной деятельности соединить идею предпринимательского университета с его социальной ответственностью и как с этим справляются польские университеты. Указан генезис концепции предпринимательского университета и его ответственности, а также представлены в этом контексте наиболее важные изменения в функционировании вузов в Польше.
Źródło:: Edukacja Ekonomistów i Menedżerów; 2015, 38, 4; 117-130
1734-087X
Pojawia się w:: Edukacja Ekonomistów i Menedżerów
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Scientific and Educational Life of Ukrainians in Bavaria
Научная и образовательная жизнь украинцев в Баварии
Autorzy:: Kokosh, Artem
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/28408749.pdf
Data publikacji:: 2023-09-30
Wydawca:: Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:: Ukrainians
national minority
refugees
Bavarian Ministries
university
Украинцы
национальное меньшинство
беженцы
университет
баварские министерства
Opis:: The phenomenon of the Ukrainian national minority is well known in Bavaria. Despite the noticeable presence in Landtag, local universities, Bavarian Academy of Sciences, diplomatic offices and other institutions, they are not the most populous minority in the region. Moreover, in the early 2000s there was the Ukrainian school, Technical-Husbandry Institute and University which had the legal acts to offer education to not only Ukrainians but also to people of other nationalities. What opportunities are available to Ukrainians in Bavaria to benefit from favourable conditions and how is the local authority handling the matter of the Ukrainian institutions? The main objective of the research is to identify the main periods of Ukrainian presence in scientific and educational institutions in Bavaria, as well as research their status in the region. Moreover, the support of these institutions to Ukrainian refugees in 2022 will be studied. Examining the Ukrainian refugee situation in Europe, the article will also evaluate the utility of these institutions. As a final point, the study presents the capacity of these institutions to affect the integration of students into society nowadays.
В статье рассмотрен вопрос миграционного кризиса украинских беженцев в страны- Феномен украинского национального меньшинства хорошо известен в Баварии. Несмотря на заметное присутствие в Ландтаге, местных университетах, Баварской академии наук, дипломатических представительствах и других учреждениях, они не являются самым многочисленным меньшинством в регионе. Более того, в начале 2000-х годов здесь существовали украинская школа, ПТУ и университет, которые имели правовые акты, позволяющие обучать не только украинцев, но и людей других национальностей. Какие возможности есть у украинцев в Баварии, чтобы воспользоваться благоприятными условиями и как местная власть решает вопрос об украинских учреждениях? Основная цель исследования – выявить основные периоды присутствия украинцев в научных и образовательных учреждениях Баварии, а также изучить их статус в регионе. Более того, будет изучена поддержка этих учреждений украинским беженцам в 2022 году. Исследуя ситуацию с украинскими беженцами в Европе, в статье также будет оценена полезность этих институтов. И наконец, в исследовании представлена способность этих учреждений влиять на интеграцию студентов в общество в наши дни.
Źródło:: Nowa Polityka Wschodnia; 2023, 3(38); 104-116
2084-3291
Pojawia się w:: Nowa Polityka Wschodnia
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Протоколы заседаний Совета Харьковского университета 1860-х – начала 1880-х годов как исторический источник
Protocols of Meetings of the Kharkiv University Council from the 60–70–80s of the 19th Century as a Historical Source
Protokoły posiedzeń Rady Uniwersytetu Charkowskiego z lat sześćdziesiątych-osiemdziesiątych XIX w. jako źródło historyczne
Autorzy:: Posokhov, Sergij
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/33910780.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:: university
Council
protocol
source
Kharkiv
uniwersytet
rada
protokół
źródło
Charków
университет
Совет
протокол
источник
Харьков
Opis:: Реформирование университетской системы Российской империи во второй половине XIX века затронуло также деятельность университетских советов. Основными документами, в которых нашло отражение функционирование этих институций, являются протоколы их заседаний. В данной статье был проанализирован источниковедческий потенциал сохранившихся протоколов Совета Императорского Харьковского университета. Анализ этого комплекса позволяет не только уточнить конкретные факты из истории высшего образования в Российской империи второй половины XIX века, но также пересмотреть существующие в историографии стереотипы, касающиеся роли университетских советов в условиях перехода от „корпоративного” университета к „государственному”.
Kluczową rolę w funkcjonowaniu uniwersytetów w realiach carskiej Rosji odgrywały ich rady. W drugiej połowie XIX w. wprowadzane reformy w organizacji uniwersytetów dotykały również działalności tych instytucji będących symbolem ich autonomii. Najważniejszą dokumentacja, która pozostała po funkcjonowaniu rad uniwersyteckich są ich protokoły posiedzeń. Na podstawie zachowanych protokołów Rady Cesarskiego Uniwersytetu Charkowskiego przeanalizowano tę dokumentację pod kątem ich przydatności do prowadzania badań nad dziejami szkolnictwa wyższego w Rosji w ostatnich dekadach XIX stulecia.
The reforming of the university system in the Russian Empire in the second half of the 19th century also affected the activity of the University Councils. The main documents that reflected the functioning of these institutions are the protocols of their meetings. This article analyzes the source potential of the surviving protocols of the Council of the Imperial Kharkiv University. The research of this complex allows us not only to clarify the specific facts from the history of higher education in the Russian Empire in the second half of the XIX century, but also to review existing stereotypes in historiography, which concern the role of university councils in the transition from the „corporate” university to the „state” one.
Źródło:: Res Historica; 2023, 55; 483-498
2082-6060
Pojawia się w:: Res Historica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Викладачі Київського державного університету в період сталінських репресій (1933 – 1941 рр.) (Vikladachі Kiїvskogo derzhavnogo unіversitetu v perіod stalіnskikh represіjj (1933 – 1941 rr.))
Lecturers of Kiev State University in the period of Stalinist repression (1933 – 1941)
Преподаватели Киевского государственного университета в период сталинских репрессий (1933 – 1941 гг.)
Autorzy:: Казьмирчук (Kazmirchuk), Марія (Marіja)
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2178647.pdf
Data publikacji:: 2016-12-31
Wydawca:: Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:: Kiev State University
lecturers
Stalinist repression
Soviet period
Киевский государственный университет
преподаватели
советский период
сталинские репрессии
Opis:: Restoring classic university system after series of experiments of Soviet authority over the education system contributed to the revival of the Kiev State University. However, further Stalin’s repressions aggravated the situation of teachers and students and the science in general. Th e consequence of political repression and persecution of the teachers of the Kiev State University was the fall of the level of teaching. Biographies of individual faculty members in the period from 1933 to 1941 are proof of cruel repressive policies of the totalitarian Soviet state.
Восстановление системы классических университетов после ряда экспериментов советской власти над системой образования способствовало возрождению и Киевского государственного университета. Однако сталинские репрессии еще больше усугубили положение как преподавателей и студентов, так науки в целом. Следствием политических репрессий и преследований преподавателей Киевского государственного университета стало падение уровня преподавания. Биографии отдельных преподавателей университета в период с 1933 по 1941 гг. являются доказательством жесткой репрессивной политики тоталитарного советского государства.
Źródło:: Pomiędzy. Polonistyczno-Ukrainoznawcze Studia Naukowe; 2016, 2; 55-72
2543-9227
Pojawia się w:: Pomiędzy. Polonistyczno-Ukrainoznawcze Studia Naukowe
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Formy i zakres badania opinii studentów w systemie zarządzania szkołą wyższą ‒ w stronę relacji klient – instytucja
Forms and Scope of Students’ Opinions Research in the System of High School Management ‒ towards the Relationships between the Customer and Institution
Формы и диапазон изучения мнений студентов в системе управления вузом ‒ по направлению к отношениям между клиентом и заведением
Autorzy:: Wiktor, Jan
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/563563.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Polski Instytut Ekonomiczny
Tematy:: uniwersytet
badania opinii studentów
jakość kształcenia
university
students’ opinions research
quality of education
университет
обследования мнений студентов качество обучения
Opis:: W artykule podjęto rozważania dotyczące badań opinii studentów i ich znaczenia w systemie zarządzania uczelnią. Podejście do problemu wyraża pytanie, w jakim stopniu badania studentów w nowej roli klienta kupującego usługę edukacyjną stanowią element tradycyjnej misji szkoły wyższej, a w jakim są narzędziem i wyrazem aktywności promocyjnej, kampanii rekrutacyjnej, zarządzania relacjami typu: klient ‒ instytucja i „marketingu uczelni”.
In his article, the author undertook considerations concerning students’ opinions research and their importance in the system of high school management. The approach to the problem is expressed by the question in which degree surveys of students in their new role of a purchaser of the education service are an element of the traditional mission of the high school and in which they are a tool and expression of promotional activity, recruitment campaign, and management of relationships of the type: customer ‒ institution, and “high school marketing”.
В статье автор обсуждает вопросы, касающиеся изучения мнений студентов и их значения в системе управления вузом. Подход к проблеме выражает вопрос, в какой степени обследования студентов в новой роли клиента, покупающего услугу по обучению, представляют собой элемент традиционной миссии вуза, а в какой они являются инструментом и выражением активности по продвижению, мероприятия по набору учащихся, управления отношениями типа: клиент ‒ заведение «маркетинга вуза».
Źródło:: Handel Wewnętrzny; 2015, 4 (357); 222-231
0438-5403
Pojawia się w:: Handel Wewnętrzny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Ruina uniwersytetu czy uniwersytet w ruinie?
Руина университета или университет в руине?
University Ruin or University in Ruins?
Autorzy:: Zachariasz, Andrzej L.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/497436.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Stowarzyszenie Filozofów Krajów Słowiańskich
Tematy:: идея университета
университет совершенствования
реформа высшего образования
корпорация
либерализм
idea uniwersytetu
uniwersytet doskonałości
reforma szkolnictwa wyższego
korporacja
liberalizm
idea of university
university of excellence
higher education reform
corporation
liberalism
Opis:: Автор в тексте попытался обсудить, в связи с процессами глобализации в западных культурах, изменения в организации и функционировании систем высшего образования. Реализованные реформы направлены на отказ от университета идеи и ее замену так называемым университетом совершенствования. Автор указывает не только на происходящие изменения, но и на их влияние на образование студентов, а также на формирование новой академической культуры. Не разделяя энтузиазма сторонников реформ, он считает их угрозой современному человеку и его культуре. Эти угрозы касаются прежде всего уровня образования студентов и академической культуры, а также национальных культур. Они означают содержательное и аксиологическое обнищание личности человека будущего, и это попытка довести его до одномерного специалиста, то есть технического человека. Homo electronicus, или homo technicus как homo excellence, должен заменить homo sapiens. Автор воспринимает реформы не как процесс улучшения образования, а как реализацию идеологии, целью которой является формирование глобальной либеральной империи.
In the text, the author has attempted to discuss, in connection with globalization processes in Western cultures, changes in the organization and functioning of higher education systems. Imple-mented reforms aim to replace the concept of the university of idea with the so-called university of excellence. The author points not only to the changes being made, but also on their impact on the education of students, as well as the formation of a new academic culture. Not sharing the enthusiasm of advocates of reforms, he sees them as a threat to modern man and his culture. These threats primarily affect the level of education and academic culture, as well as they mean impoverishment of the substantive and axiological personality of the human of the future and are an attempt to bring it to a one-dimensional specialist, i.e. a technical man. Homo electronicus, or homo technicus as well as homo excellence is to replace homo sapiens. The author sees the reforms not as a process of improving education, but as an implementation of an ideology aimed at a global liberal empire.
Źródło:: ΣΟΦΙΑ. Pismo Filozofów Krajów Słowiańskich; 2017, 17; 247-261
1642-1248
Pojawia się w:: ΣΟΦΙΑ. Pismo Filozofów Krajów Słowiańskich
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: История Польши и польский вопрос в России в оценке А.С. Будиловича
Historia Polski i kwestia polska w Rosji w ocenie A.S. Budilowicza
The history of Poland and the Polish question in Russia in the assessment of A.S. Budilovich
Autorzy:: Kruczkowski, Tadeusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2168103.pdf
Data publikacji:: 2022-12-15
Wydawca:: Ostrołęckie Towarzystwo Naukowe
Tematy:: Польша
Россия
польский вопрос
Варшавский
университет
А.С. Будилович.
Polska
Rosja
kwestia polska
Uniwersytet Warszawski
A.S. Budilowicz.
Polska
Russia
Polish question
University of Warsaw
A.S.
Budilovich.
Opis:: В статье рассматриваются основные оценочные позиции российского историка, филолога А.С. Будиловича на историю Польши и польский вопрос в России. Эти взгляды ученого рассматриваются на фоне общих оценочных позиций российской историографии. Автор анализирует, как основные работы А.С. Будиловича полонистического характера, относящиеся к истории Польши и польскому вопросу в России, так и исследования современной ученому российской исторической полонистике по сходной проблематике. Заявленная тематика в творческом наследии А.С. Будиловича была тесно связана с историей православных земель Речи Посполитой и западнорусским (белорусским и украинским) вопросом. На формирование научных и общественно-политических взглядов А.С. Будиловича оказали влияние как характер его образования, так и общественно-политическпя среда тогдашней Западной России. В целом историческая полонистика А.С. Будиловича полностью соответствовала фундаментальным идеям российской исторической полонистики ХІХ – начала XX века, консервативного и славянофильского характера, чаще всего антизападного толка. Важнейшим атрибутом славянского единства для А.С. Будиловича была религиозная общность славян и их общий язык. Православие представлялось ему фундаментом, исключительно на котором славяне могли сохранить собственную идентичность. Миссию России в Польше А.С. Будилович объяснял желанием спасти поляков от грозившего им онемечивания и «вызвать к жизни» здоровые нравственные и умственные силы. Ученый был одним из самых поздних приверженцев славянофильского подхода к истории, сторонником панславистских идей, его следует отнести к школе западноруссизма (белорусского регионального варианта славянофильства).
Artykuł omawia główne pozycje oceniające rosyjskiego historyka, filologa A.S. Budilowicza piszącego o historii Polski i kwestii polskiej w Rosji. Te poglądy naukowca są rozpatrywane na tle ogólnych stanowisk oceniających w rosyjskiej historiografii. Deklarowany temat w twórczym dziedzictwie A.S. Budilowicz był ściśle związany z historią prawosławnych ziem Rzeczypospolitej oraz z kwestią zachodnio-rosyjską (białoruską i ukraińską). Na kształtowanie poglądów naukowych i społeczno-politycznych A.S. Budilowicza wpłynął zarówno charakter jego wykształcenia, jak i środowisko społeczno-polityczne ówczesnej zachodniej Rosji. Ogólnie rzecz biorąc, historyczna polonistyka A.S. Budilowicza w pełni odpowiadała podstawowym ideom rosyjskiej polonistyki historycznej XIX-początku XX w., mających konserwatywny i słowianofilski charakter, najczęściej o antyzachodnich poglądach. Najważniejszymi atrybutami jedności słowiańskiej dla A.S. Budilowicza były wspólnota religijną Słowian i ich wspólny język. Prawosławie wydawało mu się fundamentem, na którym wyłącznie Słowianie mogli zachować własną tożsamość. Misję Rosji w Polsce A.S. Budilowicz tłumaczył chęcią uratowania Polaków przed zagrażającą im germanizacją i „ożywieniem” zdrowych sił moralnych i psychicznych. Naukowiec był jednym z zwolenników słowianofilskiego podejścia do historii, zwolennikiem idei pansłowiańskich, należy go przypisać szkole zachodniorusyzmu (białoruski regionalny wariant słowianofilstwa).
The article discusses the main evaluative positions of the Russian historian, philologist A.S. Budilovich on the history of Poland and the Polish question in Russia. These views of the scientist are considered against the background of the general evaluative positions of Russian historiography. The author analyzes how the main works of A.S. Budilovich of a polonistic nature, related to the history of Poland and the Polish question in Russia, as well as studies of modern Russian historical polonistics on similar issues. The declared theme in the creative heritage of A.S. Budilovich was closely connected with the history of the Orthodox lands of the Commonwealth and the Western Russian (Belarusian and Ukrainian) issue. The formation of scientific and socio-political views of A.S. Budilovich was influenced by both the nature of his education and the socio-political environment of what was then Western Russia. In general, historical polonistics of A.S. Budilovich fully corresponded to the fundamental ideas of Russian historical polonistics of the 19th- early 20th centuries, conservative and Slavophile in nature, most often of an anti- Western persuasion. The most important attribute of Slavic unity for A.S. Budilovich was the religious community of the Slavs and their common language. Orthodoxy seemed to him the foundation, exclusively on which the Slavs could preserve their own identity. A.S. Budilovich explained the mission of Russia in Poland by the desire to save the Poles from the Germanization that threatened them and to “bring to life” healthy moral and mental forces. The scientist was one of the latest adherents of the Slavophile approach to history, a supporter of pan-Slavic ideas, he should be attributed to the school of Western Russianism (Belarusian regional version of Slavophilism).
Źródło:: Zeszyty Naukowe Ostrołęckiego Towarzystwa Naukowego; 2022, zeszyt, XXXVI; 10-34
0860-9608
Pojawia się w:: Zeszyty Naukowe Ostrołęckiego Towarzystwa Naukowego
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: "Not a leader, nor an original thinker". A portrait of the Russian Jewish journalist Mikhail Berkhin (Benediktov)
„Ani lider, ani oryginalny myśliciel”. Portret rosyjsko-żydowskiego dziennikarza Michaiła Berchina (Benediktowa)
«Ни вождь, ни оригинальный мыслитель». Портрет русско-еврейского журналиста Михаила Берхина (Бенедиктова)
Autorzy:: Balestrieri, Anna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2191577.pdf
Data publikacji:: 2022-06-19
Wydawca:: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:: русско-еврейская журналистика
Берхин
Россия
еврейская община
Харьковский университет
театр «Голубой глаз»
dziennikarstwo rosyjsko-żydowskie
Bierchin
Rosja
społeczność żydowska
Uniwersytet Charkowski
teatr „Gołuboj głaz”
Russian-Jewish journalism
Berkhin
Russia
Jewish community
Kharkov University
Blue Eye theatre
Opis:: Mikhail Berkhin (Benediktov) was one of the famous Russian and Russian-Jewish journalists, and a Zionist leader, and a loyal supporter of V. Jabotinsky. His life, activity, and literary production have, however, not actually been studied. Without any exaggeration, we can say that Berkhin, as a person and the author of a rather voluminous journalistic heritage in different languages (Russian, English, Hebrew, Yiddish), is little known to the modern reader. Experts have not yet tried to fully discover his depths or describe him neither from the point of view of his private biography, nor as a historical phenomenon. This article is, in fact, the first attempt of this kind to give a relatively complete overview of the currently known biographical material of Berkhin and his ideological and creative heritage.
Михаил Берхин (Бенедиктов) был одним из важных русских и русско-еврейских журналистов, это сионистский лидер и верный сторонник Владимира Жаботинского. Его обширная журналистская деятельность на русском, английском, иврите и идише остается почти неизвестной, а его личная жизнь, деятельность и литературное творчество до сих пор подробно не расследовано. Данная статья представляет собою, в основном, первую попытку дать достаточно полный обзор доступного биографического материала, касающегося Берхина, а также его идейно-творческого наследия.
Michaił Bierchin (Bieniediktow) to jeden z ważnych rosyjskich czy też rosyjsko-żydowskich dziennikarzy, przywódca syjonistyczny i lojalny zwolennik Władimira Żabotyńskiego. Jego obszerny dorobek dziennikarski w języku rosyjskim, angielskim, hebrajskim i jidysz pozostaje niemal nieznany, a jego życie osobiste, działalność i twórczość literacka nie zostały dotąd zbadane. Niniejszy artykuł stanowi pierwszą, w zasadzie, próbę przedstawienia w miarę pełnego przeglądu dostępnego materiału biograficznego, dotyczącego Bierchina oraz jego dorobku ideologicznego i twórczego.
Źródło:: Iudaica Russica; 2022, 1(8); 1-34
2657-4861
2657-8352
Pojawia się w:: Iudaica Russica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Projekt Erazma Majewskiego dotyczący przekazania swojego Muzeum Archeologicznego do Lublina w świetle zachowanych archiwaliów
The project of Erazm Majewski concerning the transfer to Lublin of his Archaeological Museum to Lublin in the light of the preserved archival materials
Проект Эразма Маевского, касающийся передачи своего Археологического музея в Люблин, в свете сохранившихся архивных источников
Autorzy:: Krajewska, Maria
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/463111.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Wojewódzka Biblioteka Publiczna im. Hieronima Łopacińskiego w Lublinie
Tematy:: Erazm Majewski
x. Idzi Benedykt Radziszewski
Muzeum Archeologiczne Erazma Majewskiego
Katolicki Uniwersytet Lubelski
Rev. Idzi Benedykt Radziszewski
Erazm Majewski Archaeological Museum
Catholic University of Lublin
Эразм Маевский
о. Идзи Бенедикт Радзишевский
Археологический музей Эразма Маевского
Люблинский католический университет
Opis:: Artykuł poświęcony jest postaci Erazma Majewskiego oraz jego związkom z Lublinem. Szczególnie interesujący wydaje się projekt profesora, dotyczący przekazania niezwykle cennych zbiorów archeologicznych do Lublina. Muzeum Archeologiczne Erazma Majewskiego znajdujące się w Warszawie, wskutek konieczności opuszczenia dotychczas zajmowanych pomieszczeń, musiało zostać przeniesione. Wybór padł na Lublin i nie był on przypadkowy, ponieważ E. Majewski urodził się w Lublinie i mieszkał tu przez dwanaście lat. Współautorką projektu przekazania zbiorów do miasta nad Bystrzycą była żona E. Majewskiego – Lucyna z Bieńkowskich Majewska, która także czynnie uczestniczyła w jego realizacji. Muzeum miało otrzymać pomieszczenia w gmachu tzw. koszar świętokrzyskich, który po remoncie miał stać się także siedzibą Uniwersytetu Lubelskiego. Rektor Uniwersytetu, x. Idzi Radziszewski chętnie podjął współpracę. Rozpoczęła się wymiana korespondencji oraz spotkania w Warszawie, powstał także „Projekt aktu darowizny Uniwersytetowi Lubelskiemu Muzeum Prahistorycznego Erazma Majewskiego w Warszawie”. Splot różnych czynników spowodował opóźnienia w wykonaniu planu. Jednym z nich był sprzeciw środowiska naukowego i opinii publicznej w Warszawie. Ostatecznie, wobec niepewnej sytuacji w Lublinie oraz zdecydowanej postawy warszawskich naukowców, E. Majewski na początku marca 1921 r. podjął ostateczną decyzję o przekazaniu swoich zbiorów Towarzystwu Naukowemu Warszawskiemu.
This article is devoted to the figure of Erazm Majewski, and his connections with Lublin. Of particular interest seems to be the Professor’s project concerning the transfer of an extremely valuable archaeological collection to Lublin. The Erazm Majewski Archaeological Museum, located in Warsaw, had to be transferred as a result of the necessity of leaving the previously occupied premises. The choice was Lublin, and it was no accident, as E. Majewski was born in Lublin and lived here for twelve years. The co-author of the project concerning the transfer of the collections to the city upon the Bystrzyca was the wife of E. Majewski – Lucyna née Bieńkowscy Majewska, who was also actively participating in its implementation. The Museum was intended to be allocated premises in the edifice of the so-called Świętokrzyskie barracks, which, after its refurbishment, was also meant to become the seat of the University of Lublin. The Rector of the University, Rev. Idzi Radziszewski, was eager to cooperate. Exchanges of letters and meetings in Warsaw were initiated, and the “Draft Deed of Donation to the University of Lublin of the Erazm Majewski Prehistoric Museum in Warsaw” was created. A combination of various factors caused delays to the implementation of the plan. One of them was it being opposed by the academic community and public opinion in Warsaw. Finally, in view of the uncertain situation in Lublin and the determined attitude of the scholars in Warsaw, at the beginning of March 1921 E. Majewski made a final decision to donate his collections to the Warsaw Scientific Society.
Źródło:: Bibliotekarz Lubelski; 2017, 60; 149-178
0137-9895
Pojawia się w:: Bibliotekarz Lubelski
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: ИНСТИТУТ КУЛЬТУРЫ И ИСКУССТВ ЛУГАНСКОГО НАЦИОНАЛЬНОГО УНИВЕРСИТЕТА ИМЕНИ ТАРАСА ШЕВЧЕНКО В СИСТЕМЕ МУЗЫКАЛЬНОГО ОБРАЗОВАНИЯ УКРАИНЫ
THE INSTITUTE OF CULTURE AND ARTS OF LUGANSK TARAS SHEVCHENKO NATIONAL UNIVERSITY IN THE SYSTEM OF MUSIC EDUCATION OF UKRAINE
Autorzy:: Сташевская, Инна
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/566496.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Akademia Pomorska w Słupsku
Tematy:: Институт культуры и искусств Луганский национальный университет
имени Тараса Шевченко
система музыкального образования в Украине
учебные заведения Украины
Institute of Culture and Arts
Lugansk Taras Shevchenko National University
the system of musical education in Ukraine
educational institutions of Ukraine
Opis:: The article discusses the activities of the Institute of Culture and Arts at Lugansk’s Taras Shevchenko National University, in the context of music education in the Ukraine following the signing of the Bologna Declaration. This paper reviews the system of amateur/ professional music education in different institutions in the Ukraine. Professional activities of the selected faculty members working at the Institute are highlighted. Additionally, this essay discusses the types of specialized training in the field of musical culture offered by the Institute.
Źródło:: Ars inter Culturas; 2015, 4; 217-228
2083-1226
Pojawia się w:: Ars inter Culturas
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: Ksiądz Walerian Meysztowicz (1893–1982). Droga do objęcia katedry nadzwyczajnej prawa kanonicznego na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie
Father Walerian Meysztowicz (1893–1982). The road to the Extraordinary Chair of Canon Law at the Faculty of Theology of the Stephen Bathory University in Vilnius
Священник Валериан Мейштович (1893–1982). Путь к заведованию Чрезвычайной кафедрой канонического права на Богословском факультете Университета Стефана Батория в Вильнюсе
Священик Валеріан Мейштович (1893–1982). Шлях до завідувача Надзвичайної кафедри канонічного права на Богословському факультеті Вільнюського університету імені Стефана Баторего
Autorzy:: Żukowski, Przemysław
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/33526268.pdf
Data publikacji:: 2024
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: Валерiaн Мейштович
Друга Річ Посполита
Віленський університет Стефана Баторего
канонічне право
історія науки
Валериан Мейштович
Вторая Речь Посполитая
Университет Стефана Батория в Вильнюсе
каноническое право
история науки
Walerian Meysztowicz
Second Polish Republic
Stephen Bathory University in Vilnius
canon law
history of science
II Rzeczpospolita
Uniwersytet Stefana Batorego w Wilnie
prawo kanoniczne
historia nauki
Opis:: Artykuł traktuje o pewnym okresie życia ks. Waleriana Meysztowicza (1893–1982) i jego związkach z Wilnem. Autor stara się przybliżyć okoliczności pobierania nauki na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie oraz w wileńskim Seminarium Duchownym. Następnie omawia sprawę nostryfikacji uzyskanego w Rzymie doktoratu świętej teologii, co umożliwiło W. Meysztowiczowi objęcie wykładów zleconych oraz otworzyło drogę kariery naukowej. Kolejnym etapem była habilitacja i uzyskanie docentury z zakresu prawa kanonicznego. Po przejściu na emeryturę ks. Bronisława Żongołłowicza to w W. Meysztowiczu widziano jego następcę w Katedrze Prawa Kanonicznego na Wydziale Teologicznym USB. Sam B. Żongołłowicz bardzo promował W. Meysztowicza. Na podstawie przewidzianej prawem procedury W. Meysztowicz otrzymał od Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej nominację profesorską w dniu 14 września 1937 r. Z uwagi na liczne obowiązki dyplomatyczne wynikające z posady w Ambasadzie Rzeczypospolitej Polskiej przy Stolicy Apostolskiej, W. Meysztowicz nie mógł wykonywać swoich obowiązków wykładowcy akademickiego. Karierę naukową w Wilnie przerwał mu wybuch II wojny światowej.
Стаття присвячена певному періоду в житті Священикa Валеріана Мейштовича (1893–1982) тайого зв’язкам з Вільнюсом. Автор намагається описати обставини його навчання у Вільнюському університеті імені Стефана Баторего та у Вільнюській семінарії. Далі він розглядає питання нострифікації отриманого в Римі докторату священного богослов’я, що дозволило В. Мейштовичу займатись замовленими лекціями і відкрило шлях до академічної кар’єри. Потім була габілітація і ступінь доктора з канонічного права. Після виходу на пенсію Священикa Броніслава Жонґоловича, саме у В. Мейштовічеві вбачалийого наступника на кафедрі канонічного права на Богословському факультеті ВУСБ. Сам В. Жонґоллович всіляко сприяв просуванню В. Мейштовича. Згідно з юридично встановленою процедурою, 14 вересня 1937 р. В. Мейштович отримав номінацію на професорське звання від Президента Республіки Польща. Через численні дипломатичні зобов’язання, пов’язані з посадою в Посольстві Республіки Польща при Апостольський столиці, В. Мейштович не міг виконувати свої обов’язки академічного викладача. Його академічна кар’єра у Вільнюсі була перервана початком Другої світової війни.
В статье рассматривается определенный период жизни священника Валериана Мейштовича (1893–1982), а также его связи с Вильнюсом. Автор пытается описать обстоятельства его обучения в университете Стефана Батория в Вильнюсе и в Вильнюсской семинарии. Затем он обсуждает вопрос о нострификации полученной в Риме степени кандидата наук в области священного богословия, которая позволила В. Мейштовичу получить заказ на проведение лекций и открыла путь к академической карьере. Следующим этапом стало получение степени доктора и должности доцента в области канонического права. После ухода на пенсию священника Бронислава Жонголловича именно в В. Мейштовиче виделиего преемника на Кафедре канонического права на Богословском факультете Университета Стефана Батория. Сам В. Жонголлович значительно продвигал В. Мейштовича. В соответствии с установленной законом процедурой В. Мейштович получил профессорское назначение от президента Республики Польша 14 сентября 1937 г. Из-за многочисленных дипломатических обязанностей, связанных с его должностью в Посольстве Республики Польша при Святом Престоле, В. Мейштович не мог выполнять свои обязанности в качестве академического преподавателя. Его научая карьера в Вильнюсе была прервана началом Второй мировой войны.
The article discusses a period in the life of Fr. Walerian Meysztowicz (1893–1982) and his connections with Vilnius. The author attempts to describe the circumstances of his education at the Stephen Bathory University in Vilnius and at the Vilnius Seminary. He then discusses the recognition of the doctorate of sacred theology obtained in Rome, which enabled W. Meysztowicz to take up commissioned lectureships and opened the way to an academic career. This was followed by habilitation and a docent title in canon law. After Fr. Bronisław Żongołłowicz’s retirement, it was W. Meysztowicz who was seen as his successor in the Chair of Canon Law at the Faculty of Theology of the Stephen Bathory University. B. Żongołłowicz himself intensely promoted W. Meysztowicz. Based on the procedure envisaged by law, W. Meysztowicz received his professorial appointment from the President of the Republic of Poland on 14 September 1937. Due to his numerous diplomatic duties resulting from his post at the Embassy of the Republic of Poland to the Holy See, W. Meysztowicz was unable to fulfil his duties as an academic lecturer. His academic career in Vilnius was interrupted by the outbreak of the Second World War.
Źródło:: Studia Prawnicze KUL; 2024, 2; 181-214
1897-7146
2719-4264
Pojawia się w:: Studia Prawnicze KUL
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: Leon Białkowski – lublinianin z wyboru
Leon Białkowski – a Lubliner by choice
Леон Бялковски – человек, который решил связаться с Люблином
Autorzy:: Figiel, Grzegorz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/463101.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Wojewódzka Biblioteka Publiczna im. Hieronima Łopacińskiego w Lublinie
Tematy:: Leon Białkowski
Lublin
Archiwum Państwowe w Lublinie
Biblioteka im. Hieronima Łopacińskiego w Lublinie
Towarzystwo Biblioteki im. Hieronima Łopacińskiego w Lublinie
Uniwersytet Lubelski, Uniwersytet Poznański
Lubelski Związek Pracy Kulturalnej
Towarzystwo Przyjaciół Nauk w Lublinie
Towarzystwo Przyjaciół KUL
The National Archives in Lublin
The Hieronim Łopaciński Regional Public Library in Lublin
The Society of the Hieronim Łopaciński Regional Public Library in Lublin
The University of Lublin
The University of Poznań
The Lublin Cultural Work Association
The Lublin Society of Friends of Learning
The Society of Friends of the Catholic University of Lublin
Леон Бялковски
Люблин
Государственный архив в Люблине
Библиотека им. Херонима Лопацинского в Люблине
Общество Библиотеки им. Херонима Лопацинского
Люблинский Университет
Университет в Познани
Люблинское Общество Культурной Работы
Общество Любителей Науки в Люблине
Общество Любителей Католического Университета в Люблине
Opis:: Artykuł jest przypomnieniem postaci Leona Białkowskiego (1885–1952) – wybitnego historyka, lublinianina z wyboru, który w mieście nad Bystrzycą spędził ostatnie 26 lat życia. W Lublinie Białkowski był profesorem Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, dyrektorem Archiwum Państwowego, prezesem Towarzystwa Biblioteki Publicznej im. Hieronima Łopacińskiego i Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Lublinie oraz jednym z założycieli Towarzystwa Przyjaciół KUL. Profesor pozostawił po sobie znaczący dorobek naukowy oraz doniosłe osiągnięcia na niwie archiwalnej i kulturalnej. Podstawą źródłową szkicu są niepublikowane wspomnienia Białkowskiego przechowywane w Archiwum Państwowym w Lublinie oraz archiwalia Towarzystwa Biblioteki Publicznej im. Hieronima Łopacińskiego udostępniane w Wojewódzkiej Bibliotece Publicznej w Lublinie.
The article is a tribute to the figure of Leon Białkowski (1885–1952) – an outstanding historian who chose to become a Lubliner, and spent his last 26 years of life in the city on the Bystrzyca River. His Lublin connection was that Białkowski was a Professor of the Catholic University of Lublin, Director of the National Archives, and President of the Society of the Hieronim Łopaciński Regional Public Library and the Lublin Society of Friends of Learning, as well as one of the founders of the Society of Friends of the Catholic University of Lublin. Professor Białkowski left a significant academic output and momentous achievements in the fields of archives and culture. The basic source for the study is the unpublished set of memoirs of Professor Białkowski, kept at the National Archives in Lublin and the Society of the Hieronim Łopaciński Regional Public Library, made available at the Regional Public Library in Lublin.
Статья посвящается Леону Бялковскому (1885-1952) – выдающемуся историку, человеку, который связал свою жизнь с Люблином и прожил здесь 26 своих последних лет. Бялковски был профессором Католического Университета в Люблине, директором Государственного Архива, председателем Общества Публичной Библиотеки им. Херонима Лопацинского и Общества Любителей Науки в Люблине, а также одним из создателей Общества Любителей Католического Университета в Люблине. Профессор оставил много важных научных трудов и достижений в области архивов и культуры. В основу очерка легли неопубликованные воспоминания Бялковского, которые находятся в Государственном Архиве в Люблине а также архивные материалы Общества Публичной Библиотеки им. Херонима Лопацинского доступные в Воеводской Публичной Библиотеке в Люблине.
Źródło:: Bibliotekarz Lubelski; 2015-2016, 58/59; 9-23
0137-9895
Pojawia się w:: Bibliotekarz Lubelski
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: 110 lat Biblioteki Publicznej im. Hieronima Łopacińskiego w Lublinie
110 years of the Hieronim Łopaciński Public Library in Lublin
110 лет Люблинской Публичной Библиотеки им. Иеронима Лопацинского
Autorzy:: Figiel, Grzegorz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/463067.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Wojewódzka Biblioteka Publiczna im. Hieronima Łopacińskiego w Lublinie
Tematy:: Hieronim Łopaciński
Biblioteka im. Hieronima Łopacińskiego w Lublinie
Towarzystwo Biblioteki im. Hieronima Łopacińskiego w Lublinie
Lublin
historia Lublina
Uniwersytet Lubelski
Die Staatsbibliothek Lublin
Lubelski Związek Pracy Kulturalnej
Hieronim Łopaciński Library in Lublin
Society of the Hieronim Łopaciński Public Library in Lublin
University of Lublin,
Lublin Cultural Work Association
Иероним Лопацинский
Люблинская Публичная Библиотека им. Иеронима Лопацинского
Общество Публичной библиотеки им. Иеронима Лопацинского
Люблин
Люблинский университет
Die Staatsbibliothek Люблин
Люблинский Союз для культурной работы
Opis:: Artykuł powstał z okazji jubileuszu 110-lecia Biblioteki Publicznej im. Hieronima Łopacińskiego w Lublinie, jego celem było syntetyczne przybliżenie dziejów najstarszej lubelskiej książnicy, ze szczególnym uwzględnieniem osób i instytucji zarządzających Biblioteką, kwestii lokalowych oraz ilości zbiorów i korzystających z nich czytelników. Podstawą źródłową szkicu są archiwalia Towarzystwa Biblioteki Publicznej im. Hieronima Łopacińskiego oraz wspomnienia i publikacje Kazimierza Jaczewskiego, Kazimiery Gawareckiej, Marii Gawareckiej oraz Zdzisława Bielenia – osób, które przez wiele lat pracowały w Bibliotece i kształtowały profil jej działalności.
The article was created to commemorate the 110th anniversary of the Hieronim Łopaciński Public Library in Lublin. Its aim was to synthetically present the history of the oldest library in Lublin, particularly with regard to the persons and institutions administering the Library, the issues related to the premises, the size of the collections and the borrowers making use of them. The source base for the study is the archives of the Society of the Hieronim Łopaciński Public Library and the memoirs and publications of Kazimierz Jaczewski, Kazimiera Gawarecka, Maria Gawarecka and Zdzisław Bieleń – people who have been working at the library for many years and shaping the profile of its activities.
Статья была написана к 110-й годовщине основания Люблинской Публичной Библиотеки им. Иеронима Лопацинского и имела за задание представить синтез истории самой старой люблинской книжницы. Особое внимание уделено лицам и институциям, управляющим библиотекой, вопросам изменения места расположения библиотеки, количественным характеристикам её фондов и пользующимся ими читателям. Источниковой базой очерка послужили архивные материалы Общества Публичной библиотеки им. Иеронима Лопацинского, а также воспоминания и публикации Казимежа Ячевского, Казимиры Гаварецкой, Марии Гаварецкой и Здислава Беленя – лиц, которые долгие годы работали в Библиотеке и формировали профиль её деятельности.
Źródło:: Bibliotekarz Lubelski; 2017, 60; 9-30
0137-9895
Pojawia się w:: Bibliotekarz Lubelski
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "университет" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język