Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "уголовная ответственность" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-6 z 6
    Tytuł:
    Качество проводольственных товаров как составляющая национальной безопасности: пример России
    The quality of food product as a component of the national security: example of Russia
    Autorzy:
    Dashin, Alekseĭ Viktorovich
    Epifanova, Elena Vladimirovna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/565192.pdf
    Data publikacji:
    2016-12-01
    Wydawca:
    Uniwersytet Przyrodniczo-Humanistyczny w Siedlcach
    Tematy:
    здоровье
    общественная опасность
    преступление, продовольствие
    уголовная ответственность
    health
    social threats
    crime
    food products
    criminal responsibility
    Opis:
    Качественные продукты питания – это основа для обеспечения здоровья нации. В России действует Закон «О защите прав потребителя», однако некачественные продукты питания остаются в магазинах. Решить вопрос продовольственной безопасности можно с помощью норм уголовного законодательства.
    The quality of food products is essential to ensure the public health. In Russia, there is a law “On protection of consumer rights”, however inadequate quality food products are still in stores. the problem of food security can be solved by means of criminal law norms
    Źródło:
    De Securitate et Defensione. O Bezpieczeństwie i Obronności; 2016, 2(2); 44-56
    2450-5005
    Pojawia się w:
    De Securitate et Defensione. O Bezpieczeństwie i Obronności
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Противоправная деятельность публичных служащих: современные реалии
    Nielegalna działalność urzędników państwowych: współczesne realia
    Illegal Activities of Public Servants: Modern Realities
    Autorzy:
    Армаш, Надежда
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/901720.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Akademia Finansów i Biznesu Vistula
    Tematy:
    публичный служащий
    коррупция
    ответственность
    риск
    деликт
    уголовная ответственность
    urzędnik państwowy
    korupcja
    odpowiedzialność
    ryzyko
    czyn niedozwolony
    odpowiedzialność karna
    public servant
    corruption
    responsibility
    risk
    tort
    criminal liability
    Opis:
    В статье анализируется проблема противоправности в деятельности публичных служащих. Определяются административные и уголовные основания ответственнос- ти публичных служащих. Классифицируются административные деликты как составляющие противоправных действий. Приводятся взгляды ученых на проблемы коррупционного риска, оснований позитивной юридической ответственности, уго- ловной ответственности. Коррупция показывается как полиструктурное явление в деятельности публичных служащих.
    W artykule przedstawiono problem działań urzędników państwowych niezgodnie z prawem na terenie Ukrainy. Określono karne i administracyjne podstawy odpowiedzialności urzędników państwowych. Przedstawiono także opinie naukowców na temat problemów z korupcją i związaną z nią kwestią odpowiedzialności prawnej. Korupcja ukazana została jako zjawisko multistrukturalne w działalności urzędników państwowych.
    The article analyses the problem of illegality in the activities of public servants in Ukraine. It describes the administrative and criminal bases of responsibility of public servants and presents scientists’ views on corruption problems and the related issue of legal responsibility. Corruption is shown as a multistructural phenomenon in the activities of public servants.
    Źródło:
    Społeczeństwo i Polityka; 2019, 4(61); 165-175
    1733-8050
    Pojawia się w:
    Społeczeństwo i Polityka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Does Putin have immunity from criminal liability before Ukrainian court?
    Czy Putin posiada immunitet karny przed ukraińskim sądem?
    Обладает ли Путин иммунитетом от уголовного преследования перед украинским судом?
    Чи має Путін імунітет від кримінальної відповідальності перед українським судом?
    Autorzy:
    Navrotskyy, Vyacheslav
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/33511222.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    кримінальна відповідальність
    імунітет
    керівник держави
    агресія
    уголовная ответственность
    иммунитет
    глава государства
    агрессия
    odpowiedzialność karna
    immunitet
    głowa państwa
    agresja
    criminal liability
    immunity
    head of state
    aggression
    Opis:
    The question about criminal liability for waging this cruel war has been actualized since the beginning of the Russian-Ukrainian war in 2014, and especially since the large-scale Russian invasion of Ukraine in 2022. It is commonly recognized that such acts are crimes according to international criminal law and that liability must come under international judiciary bodies. By the same token, Ukrainian national legislation also provides for liability for those acts. At the same time, there are attempts to prove the fact that Putin and othersenior officials are not liable under Ukrainian criminal law since allegedly they have functional immunity and ordinary perpetrators of the aggression are not personally liable under Ukrainian law due to the so-called functional immunity. The publication aims to prove the wrongfulness of the statement that the abovementioned immunity status prevents criminal prosecution in Ukraine, as in the state against which the aggression was committed. The arguments of “immunity theory” supporters are analyzed and counter-arguments are presented that such immunity is not valid in Ukraine and does not prevent prosecution under Ukrainian law. It is concluded that, regarding the aggressive war in Ukraine, the functional immunity of senior officials of the Russian Federation does not have any moral, social or legal grounds and the individuals who allegedly have such immunities are criminally liable not only under international criminal law but also Ukrainian law as well.
    Питання кримінальної відповідальності за розв’язання та ведення агресивної війни актуальне від початку російсько-української війни у 2014 році, а, особливо, від 2022 році, коли відбулося повномасштабне вторгнення в Україну. Відповідно до міжнародного кримінального права такі діяння є міжнародними злочинами та підлягають юрисдикції міжнародних судових органів. Українське законодавство також передбачає кримінальну відповідальність за вказані діяння. Водночас є спроби довести, що Путін та інші вищі керівники російської федерації не підлягають кримінальній відповідальності за українським кримінальним правом, оскільки ніби-то наділені функціональним імунітетом. Метою цієї публікації є доведення помилковості тези про те, що вказаний імунітет перешкоджає притягненню до кримінальної відповідальності в Україні як державі, проти якої вчинена агресія. Розглянуті доводи прихильників «теорії імунітету» та наведені аргументи щодо того, що він не діє в Україні щодо вищих керівників держави-агресора та не перешкоджає притягненню їх до відповідальності за українським кримінальним правом. Зроблений висновок, що щодо агресивної війни в Україні функціональний імунітет вищих керівників російської федерації не має моральних, соціальних та юридичних підстав, а вказані особи підлягають кримінальній відповідальності не лише за міжнародним кримінальним правом, але й за правом України.
    Вопрос об уголовной ответственности за ведение непрекращающегося жестокого конфликта актуален с начала российско-украинской войны, начавшейся в 2014 году, и особенно после полномасштабного вторжения в Украину в 2022 году. Согласно международному уголовному праву, такие действия являются преступлениями по международному праву и подпадают под юрисдикцию международных судебных органов. Внутреннее законодательство Украины также предусматривает уголовную ответственность за указанные деяния. В то же время предпринимаются попытки доказать, что Путин и другие высшие должностные лица не подпадают под юрисдикцию украинских судов в силу украинского уголовного законодательства, поскольку якобы обладают функциональным иммунитетом, а рядовые участники вооруженной агрессии также не несут персональной ответственности в силу украинского законодательства, поскольку обладают функциональным иммунитетом. Цель статьи – доказать ошибочность утверждения о том, что вышеуказанные иммунитеты не позволяют привлекать таких лиц к уголовной ответственности в судах Украины – государства, против которого была совершена вооруженная агрессия. Были проанализированы аргументы сторонников «теории иммунитета» и приведены аргументы в пользу того, что указанные категории лиц не обладают иммунитетом на территории Украины, а значит, их можно привлечь к ответственности в силу законодательства Украины. Сделан вывод о том, что применительно к вооруженной агрессии против Украины функциональный иммунитет высших должностных лиц Российской Федерации не имеет моральных, общественных и правовых оснований, а названные лица, якобы обладающие таким иммунитетом, несут уголовную ответственность не только в силу международного уголовного права, но и по украинскому законодательству.
    Kwestia odpowiedzialności karnej za prowadzenie trwającego, okrutnego konfliktu jest aktualna od początku wojny rosyjsko-ukraińskiej rozpoczętej w 2014 r., a zwłaszcza od 2022 r., czyli od inwazji na Ukrainę na pełną skalę. Zgodnie z międzynarodowym prawem karnym takie czyny stanowią zbrodnie prawa międzynarodowego i podlegają jurysdykcji międzynarodowych organów sądowych. Ukraińskie ustawodawstwo krajowe również przewiduje odpowiedzialność karną za rzeczone czyny. Jednocześnie podejmowane są próby udowodnienia, że Putin i inni wysocy urzędnicy nie podlegają orzecznictwu sądów ukraińskich na mocy ukraińskiego prawa karnego, ponieważ rzekomo posiadają immunitet funkcjonalny, a zwykli uczestnicy agresji zbrojnej również nie ponoszą osobistej odpowiedzialności na mocy prawa ukraińskiego z powodu posiadania immunitetu funkcjonalnego. Celem publikacji jest udowodnienie niesłuszności twierdzenia, że wyżej wymienione immunitety uniemożliwiają pociągnięcie takich osób do odpowiedzialności karnej przez sądy w Ukrainie, czyli państwie, przeciwko któremu rozpoczęto agresję zbrojną. Przeanalizowano zarówno argumenty zwolenników „teorii immunitetu”, jak i przedstawiono argumenty przemawiające za tym, że wskazane kategorie osób nie posiadają immunitetu na terytorium Ukrainy, a zatem możliwe jest ich ściganie na mocy prawa ukraińskiego. Stwierdzono, że w odniesieniu do agresji zbrojnej przeciwko Ukrainie immunitet funkcjonalny wyższych urzędników Federacji Rosyjskiej nie ma żadnych podstaw moralnych, społecznych i prawnych, a wymienione osoby, które rzekomo posiadają taki immunitet, ponoszą odpowiedzialność karną nie tylko na mocy międzynaro-dowego prawa karnego, lecz także prawa ukraińskiego.
    Źródło:
    Studia Prawnicze KUL; 2023, 4; 117-133
    1897-7146
    2719-4264
    Pojawia się w:
    Studia Prawnicze KUL
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Криминализация нарушения права на защиту как средство его обеспечения (опыт национального нормотворчества)
    Criminalisation of violation of the right to defence as a remedy for its enforcement (national legislative experience)
    Autorzy:
    Zhytnyi, Oleksandr
    Spiridonov, Mykhailo
    Vasyliev, Andrii
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1732308.pdf
    Data publikacji:
    2021-04-14
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
    Tematy:
    право на защиту
    обвинение
    уголовное право
    уголовная ответственность
    конституционные принципы уголовного процесса
    общеевропейские правовые ценности
    криминализация
    right to defence
    prosecution
    criminal law
    criminal liability
    constitutional principles of
    criminal procedure
    European legal values
    criminalisation
    Opis:
    Аннотация B статье рассматривается возможность признания права на защиту самостоятельным объектом уголовно-правовой охраны с учетом процессуальных, конституционных, международно-правовых и общеевропейских аспектов его ценности. В качестве методологического инструментария для реализации исследовательской задачи выбраны системно-структурный, диалектический и компаративный методы, а также аксиологический (ценностный) подход. В результате исследования выявлены возможные модели криминализации нарушений права на защиту.
    The opportunity of admission of the right to defence as an independent object of criminal law protection is analysed in this article. Such opportunity has been considered with the reference to the procedural, constitutional, international law and European aspects of the value of this right. The system-structural, dialectical and comparative methods, as well as the axiological (value) approach were chosen as a methodology for the implementation of the research task. The potential models of criminalisation of violation of the right to defence have been identified as a result.
    Źródło:
    Przegląd Europejski; 2021, 1; 191-199
    1641-2478
    Pojawia się w:
    Przegląd Europejski
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Polski model „Klauzuli dobrego samarytanina” – perspektywa karnoprawna
    The Polish model of the "Good Samaritan Clause" - a criminal law perspective
    Польская модель «Клаузулы доброго самаритянина» – уголовно-правовая перспектива
    Autorzy:
    Potulski, Jacek Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1729130.pdf
    Data publikacji:
    2021-09-28
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Odpowiedzialność karna lekarzy
    kontratyp
    klauzula dobrego samarytanina
    szczególne regulacje w walce z COVID-19
    Criminal liability of medics
    Contra-type
    Good Samaritan Clause
    special regulations in the fight against COVID-19
    уголовная ответственность врачей
    обстоятельство
    исключающее преступность деяния
    клаузула «доброго самаритянина»
    специальные правила в борьбе с COVID-19
    Opis:
    Artykuł omawia nowopowstałą regulację prawną ograniczającą odpowiedzialność karną personelu medycznego związaną z diagnozą i leczeniem COVID-19 – przepis zwany jest również „klauzulą dobrego samarytanina”. Autor analizuje poszczególne znamiona kontratypu i próbuje odnaleźć praktyczne znacznie regulacji. Praca zawiera również postulaty de lege ferenda odnoszące się do poszczególnym znamion czynu oraz do zakresu obowiązywania przepisu. W toku analizy zastosowano metodę dogmatyczno-językową jako podstawową metodę analizy tekstu prawnego. Artykuł jest jednym z pierwszych przykładów analizy przepisu stąd też odnosi się do regulacji Kodeksu karnego jako płaszczyzny porównawczej.
    The article describes a new legal regulation limiting the criminal liability of medical personnel in connection with the diagnosis and treatment of COVID-19 – the regulation is also called the “Good Samaritan Clause”. The author analyses the individual signs of contra-type and tries to find the practicalities of the regulation. The paper also examines postulates de lege ferenda relating to the individual signs of the act and the scope of the regulation. In the course of the analysis, a dogmatic-linguistic method was used as the basic means of analysing the legal text. The article is one of the first analyses of the provision and therefore refers to the regulation of the Criminal Code as a comparative ground.
    В статье обсуждается недавно созданное правовое положение, ограничивающее уголовную ответственность медицинского персонала, связанную с диагностикой и лечением COVID-19 – положение называемое также «клаузулой доброго самаритянина». Автор анализирует особенности обстоятельства, исключающего преступность деяния, и пытается осознать практическую значимость этого регулиро-вания. Исследование также содержит постулаты de lege ferenda, касающиеся конкретных особенностей акта и сферы действия положения. В ходе анализа в качестве основного метода анализа юридического текста был использован догматико-лингвистический метод. Статья является одним из первых примеров анализа данного положения, поэтому, в качестве сравнительной плоскости, обращается к нормам Уго-ловного кодекса.
    Źródło:
    Studia Prawnicze KUL; 2021, 3; 159-176
    1897-7146
    2719-4264
    Pojawia się w:
    Studia Prawnicze KUL
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Nowelizacja ustawy o odpadach: nowe obowiązki przedsiębiorców zbierających lub/i przetwarzających odpady — wybrane aspekty
    The amendment to the Waste Act: new obligations of the entrepreneurs collecting and / or processing waste — selected aspects
    Новая редакция закона об отходах: новые обязанности предпринимателей, собирающих и/или перерабатывающих отходы Избранные аспекты
    Modifica della legge sui rifiuti: nuovi obblighi degli imprenditori che raccolgono e / o trattano i rifiuti — aspetti selezionati
    Autorzy:
    Brzóska, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/489152.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    odpady
    magazynowanie odpadów
    odmowa wydania zezwolenia
    monitoring wizyjny
    zabezpieczenie roszczeń
    administracyjne kary pieniężne
    karalność członków organów spółek
    zmiana decyzji administracyjnej
    waste
    waste storage
    refusal to issue a permit
    video monitoring
    security of claims
    administrative monetary penalties
    penalties of members of corporate bodies
    change of administrative decision
    отходы
    хранение отходов
    отказ в выдаче разрешения
    видеомониторинг
    обеспечения исковых требований
    административные денежные штрафы
    уголовная ответственность для членов правления компаний
    изменение административного решения
    rifiutti
    deposito dei rifiuti
    rifiuto di autorizzazione
    monitoraggio video
    sicurezza per i reclami
    sanzioni amministrativi
    punizione dei membri degli organi aziendali
    rettifica di una decisione amministrativa
    Opis:
    Celem niniejszego opracowania jest przedstawienie wątpliwości związanych z nowymi instrumentami prawnymi wprowadzonymi ustawą z dnia 20 lipca 2018 r. o zmianie ustawy o odpadach oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. 2018 poz. 1592), która weszła w życie w dniu 5 września 2018 r. Nowelizacja ustawy o odpadach, uchwalana w atmosferze przetaczających się przez Polskę w okresie czerwca – lipca 2018 r. pożarów instalacji do zagospodarowywania odpadów oraz tzw. dzikich wysypisk, miała stanowić antidotum na problemy dotyczące nadmiernego gromadzenia odpadów w miejscach gromadzenia odpadów oraz w miejscach do tego nie przewidzianych. Nie do końca precyzyjna redakcja przepisów oraz brak do pewnego momentu, od którego należy badać stany faktyczne niektórych regulacji, doprowadziły do sytuacji, w której po kilu miesiącach od dnia wejścia w życie nowelizacji jest wiele pytań wymagających dokonania wykładni lub zmiany znowelizowanych przepisów. Zasadnicza zmiana dotyczy skrócenia okresu magazynowania odpadów, wprowadzenia obowiązkowego monitoringu wizyjnego miejsc magazynowa i składowania odpadów, zmiany organu właściwego dla wydawania zezwolenia na zbieranie oraz przetwarzanie odpadów, ograniczenie tytułów prawnych do nieruchomości, na których może być prowadzona gospodarka odpadami, wprowadzenie do ustawy o odpadach kompetencji przyznanych komendantowi miejskiemu (powiatowemu) Państwowej Straży Pożarnej na etapie ubiegania się o wydanie zezwolenia oraz na etapie kontroli, wprowadzenie konieczności wniesienia zabezpieczenia roszczeń czy nowych podstaw odmowy wydania zezwoleń powiązanych m.in. z karalnością wspólników oraz członków organów spółek. Z uwagi na fakt, że przepisy intertemporalne nakazują złożenie przedsiębiorcom prowadzącym działalność gospodarczą w sektorze gospodarki odpadami wniosków o zmianę dotychczasowych zezwoleń – pod rygorem ich wygaśnięcia – w terminie 12 miesięcy od dnia wejścia w życie nowelizacji ustawy o odpadach (czyli do 5 września 2019 r.), pilne pochylenie się nad tym tematem wydaje się być konieczne.
    The aim of this study is to present doubts related to the new legal instruments introduced by the Act of 20 July 2018 amending the Act on Waste and some other acts, which entered into force on September 5, 2018. The Amendment to the Act on Waste, adopted at the time when fires of installations for waste management and the so-called wild dumps were sweeping through Poland in the period June — July 2018, was supposed to be an antidote to the problems of excessive accumulation of waste in waste collection areas and in places not provided for such a purpose. Not exactly precise redaction of the provisions led to a situation in which, after several months from the date when the amendment came into force, there are still many questions requiring deeper analysis or amendment of the amended provisions. The main changes concern the shortening of the waste storage period, the introduction of mandatory video monitoring of storage and waste storage, change of the competent authority for issuing permits for collecting and processing waste, limiting the list of legal titles to real properties on which waste management can be carried out, introduction of competences to the Waste Act granted to the city (poviat) commander of the State Fire Service at the stage of applying for a permit and at the stage of control, introducing the need to lodge security for claims or new grounds for refusal of related permits, including the punishment of partners and members of company bodies. Due to the fact that the intertemporal regulations require entrepreneurs conducting economicactivity in the waste management sector to submit applications for the change of existing permits — under pain of their expiry — within 12 months from the date of the entry into force of the amendment to the Waste Act (i.e. until 5 September 2019), it seems necessary to urgently focus on this topic.
    В настоящей статье представлены сомнения, вызванные новыми инструментами правового регулирования, введенными законом об отходах от 20 июля 2018 года, а также рядом других законов (Законодательный вестник РП за 2018 год, запись 1952), которые вступили в силу 5 сентября 2018 года. Новая редакция закона об отходах, принимаемая на волне охвативших Польшу в июне-июле 2018 года пожаров сооружений, предназначенных для управления отходами, а также несанкционированных свалок, должна была стать ключом к решению проблемы избыточного складирования отходов как в предназначен ных для этого местах, так и в местах, не предназначенных для свалок. Не вполне четкие формулировки закона, а также отсутствие конкретной даты, с которой вступают в силу некоторые положения закона, привело к тому, что через несколько месяцев после вступления в силу новой редакции число возникающих вокруг нее вопросов стало так велико, что новая редакция требует особых разъяснений или же внесения в нее очередных изменений. Ключевые изменения касаются сокращения времени складирования отходов, введения обязательного видеомониторинга в местах складирования и хранения отходов, смены инстанции, выдающей разрешение на сбор и переработку отходов. Введено также ограничение правовых титулов на участки недвижимости, на которой может осуществляться управление отходами. В новой редакции закона предусмотрены новые полномочия городского (районного) коменданта Государственной пожарной охраны, которые распространяются на этап подачи заявки на выдачу разрешения, а также на этап контроля. Вводится необходимость внесение средств для обеспечения исковых требований, оговариваются новые основания для отказа в выдаче разрешения, предусматривающие в том числе уголовную ответственность для партнеров или членов правления компаний. В связи с тем, что интертемпоральное право обязывает предпринимателей, осуществляющих деятельность в сфере управления отходами, подать заявления о внесении изменений в действующие разрешения — в противном случае разрешения могут быть аннулированы — в течение 12 месяцев с момента вступления в силу новой редакции закона об отходах (то есть до 5 сентября 2019 года), этот вопрос требует немедленного и внимательного рассмотрения.
    L’oggetto di questo articolo è la presentazione dei dubbi relativi a nuovi strumenti giuridici introdotti dalla legge del 20 luglio 2018 riguardante una modifica della legge sui rifiuti e altre leggi (GU n. 2018 punto 1592), che è entrata in vigore il 5 settembre 2018. Questa modifica della legge sui rifiuti, adottata nel periodo degli incendi delle installazioni per la gestione dei rifiuti e cosiddette ‘discariche selvagge’ in Polonia tra giugno e luglio 2018, avrebbe dovuto essere un rimedio ai problemi di eccessivo accumulo di rifiuti nelle aree di raccolta dei rifiuti e in luoghi non adattati. La redazione di norme non precisa ha portato a una situazione in cui dopo diversi mesi dalla data di entrata in vigore della modifica ci sono molte questioni che richiedono l’analisa o il cambiamento delle disposizioni modificate.La principale modifica riguarda riduzione del periodo di deposito dei rifiuti, introduzione del monitoraggio obbligatorio delle aree di deposito e scarico, cambio dell’autorità competente per il rilascio dell’autorizzazione per la raccolta e il trattamento dei rifiuti, limitazione del catalogo dei titoli di beni immobili, su cui è possibile effettuare la gestione dei rifiuti, introduzione alla legge sui rifiuti delle competenze concesse al comandante cittadino (poviat) del Corpo dei vigili del fuoco dello Stato nella fase di richiesta di un permesso e nella fase di controllo, introduzione della necessità di depositare la sicurezza per i reclami o introduzione dei motivi di rifiuto del rilascio delle autorizzazioni correlati tra l’altro con la punizione dei partner e dei membri degli organi aziendali. A causa del fatto che i regolamenti intertemporali impongono agli imprenditori, che svolgono attività economiche nel settore della gestione dei rifiuti, di presentare domande di modifica delle autorizzazioni esistenti — pena la loro scadenza — entro 12 mesi dalla data di entrata in vigore della modifica della legge sui rifiuti (ossia fino al 5 settembre 2019), un’analisi urgente dell’argomento sembra necessaria.
    Źródło:
    Prawne Problemy Górnictwa i Ochrony Środowiska; 2019, 1; 13-25
    2451-3431
    Pojawia się w:
    Prawne Problemy Górnictwa i Ochrony Środowiska
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-6 z 6

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies