Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "прошлое" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-5 z 5
    Tytuł:
    Концепция времени и события в романе Григория Служителя Дни Савелия
    The concept of time and event in the Grigoriy Sluzhitel’s novel The Savely’s days
    Autorzy:
    Pavlenko, Svetlana
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/29519418.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Tematy:
    chronotope
    Modern Russian Literature
    Grigoriy Sluzhitel
    the Past
    memory
    хронотоп
    современная русская литература
    Григорий Служитель
    память
    прошлое
    Opis:
    The aim of this article is to study the chronotope (relation between time and space) and literary time diversity in contemporary Russian literature on the basis of Grigoriy Sluzhitel’s The Savely’s Days. Martin Heidegger’s concept of event (Ereignis) related to the temporal structure of the text is analysed as well. Different configurations of literature time were described. The author examined: 1) real historical time on a social scale; 2) lifetime of a particular person; 3) time of everyday life divided into periods of work and recovery; 4) idyllic time as well as a period of crisis; 5) one’s inner perception of time, including memories and the oneiric time. It was discovered that the borders between different layers of time in The Savely’s Days, Sluzhitel’s first novel, are conditional and permeable. Time in the novel is not only a category of literature, but one of the most significant concepts, as it becomes an object of the main character’s (cat Savely’s) reflection. In addition, the issue of memory and memories as well as literary time-space relations was analysed.
    Źródło:
    Studia Wschodniosłowiańskie; 2022, 22; 99-115
    1642-557X
    Pojawia się w:
    Studia Wschodniosłowiańskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Mała chrystologia Leszka Kołakowskiego. O różnym spojrzeniu na historię i teraźniejszość
    Малая христология Лешека Колаковского. О различии взглядов на историю и современность
    Little Christology by Leszek Kołakowski. Various Perspectives on the Past and the Present
    Autorzy:
    Pawliszyn, Mirosław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/497893.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Stowarzyszenie Filozofów Krajów Słowiańskich
    Tematy:
    Иисус Христос
    история
    прошлое
    современность
    цивилизация
    Jezus Chrystus
    historia
    przeszłość
    teraźniejszość
    cywilizacja
    Jesus Christ
    history
    past
    present
    civilization
    Opis:
    Личность Иисуса Христа прочно закрепилась в истории и сознании человечества. Для одних он был религиозным лидером, для других – воплощением высочайших ценностей, образцом посвящения себя человечеству, некоторые же считают его узурпатором или рево-люционером, который потерпел поражение в момент его насильственной смерти. Христиане видят в нем Сына Божьего, Яхве, который своей смертью на кресте даровал всем возможность вечного искупления. Иисус – это личность, которой можно поклоняться, почитать ее, игнори-ровать либо же критиковать. Несмотря на различие взглядов, он стал переломным моментом в истории, исходным элементом нашей цивилизации. Ничего удивительного, что о Нем говорят историки, теологи, культурологи, а также философы. Одним из них является польский философ Лешек Колаковский. В представленном труде, однако, речь идет не только об изложении взгля-дов польского философа о том, кем был Иисус, а скорее о том, чтобы думая о Нем, как об исторической личности, взглянуть на взаимосвязь, возникающую между историей и современностью.
    The figure of Jesus Christ is firmly etched in the history and human consciousness. For some Jesus Christ was a religious leader, for others – the embodiment of the highest values, a paragon of self-sacrifice for humanity. Yet others see him as an usurper or a revolutionist who suffered his greatest defeat when death was inflicted upon him. For Christians Jesus is the Son of God Yahweh whose death by crucifixion granted salvation to all people. Jesus can be worshipped, respected, ignored or opposed. No matter the response he provokes, Jesus has definitely become the landmark figure and the touchstone of our civilisation. It’s no wonder he has captured the minds of historians, theologists, culture experts and philosophers. Leszek Kołakowski is one of them. The purpose of this dissertation is not to afford a glimpse of the Polish philosopher’s views on Jesus, but – bearing in mind who Jesus was as a historical figure – to look at the relationship between the past and the present.
    Źródło:
    ΣΟΦΙΑ. Pismo Filozofów Krajów Słowiańskich; 2017, 17; 213-229
    1642-1248
    Pojawia się w:
    ΣΟΦΙΑ. Pismo Filozofów Krajów Słowiańskich
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Три варианта сюжета «возвращение в советское прошлое» (Николай Коляда, Ярослава Пулинович, Юлия Тупикина)
    Three versions of the “back to the soviet past” story (Nikolai Kolyada, Yaroslava Pulinovich, Yulia Tupikina)
    Trzy warianty „powrotu do sowieckiej przeszłości” (Nikołaja Kolady, Jarosława Pulinowicza, Julii Tupikiny)
    Autorzy:
    Nepomnyashchikh, Natalya
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/20311703.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
    Tematy:
    Современная драма
    сюжет
    мотив
    советское прошлое
    Współczesny dramat
    fabuła
    motyw
    sowiecka przeszłość
    Contemporary drama
    plot
    story
    motive
    the Soviet past
    Opis:
    The paper focuses on how modern playwrights portray the reality of the Soviet past which does not exist any longer. The choice of different approaches is not solely determined by the generation gap; it also depends on the practical purpose that a play is to fulfill on stage. For example, Nikolai Kolyada’s Time Capsule is nostalgic and sentimental in order to appeal to the viewers that long for the long-passed time when they were young. Yulia Tupikina had a specific task to write a play about building the Bratsk Hydroelectric Power Station ordered by the Bratsk Drama Theater, while Yaroslava Pulinovich’ Endless April focuses on the historical repeating trauma. What do these different texts and authors have in common?
    Artykuł rozważa, w jaki sposób autorzy współczesnych dramatów o sowieckiej przeszłości modelują minioną rzeczywistość. Trzy różne strategie autora podyktowane są nie tylko przepaścią pokoleniową, ale także pragmatycznymi zadaniami do rozwiązania na scenie Jeśli sztuka Kapsuła czasu Nikołaja Kolady przesiąknięta jest nostalgiczno-sentymentalnym patosem i przeznaczona jest dla pewnego kręgu widzów tęskniących za dawną młodością, to Julia Tupikina miała za zadanie napisać na zamówienie sztukę o historii budowy Brackiej elektrowni wodnej Teatru Dramatycznego miasta Brack i Jarosława Pulinowicza w „Niekończącym się kwietniu” na temat historycznej, powtarzalnej traumy. .  
    В статье рассмотрено, каким образом авторы современных пьес о советском прошлом моделируют ушедшую реальность. Три разных авторских стратегии диктуются не только поколенческим разрывом, но и теми прагматическими задачами, которые предстоит решить на сцене. Если пьеса Капсула времени Николая Коляды пронизана ностальгическо-сентиментальным пафосом и рассчитана на определенный круг зрителей, тоскующих по ушедшей молодости, то перед Юлией Тупикиной стояла задача написать пьесу об истории строительства Братской ГЭС по заказу драматического театра города Братска, а Ярослава Пулинович в Бесконечном апреле обратилась к теме исторической повторяющейся травмы. В результате обнаруживается, что в этих трех пьесах авторы строят сюжет как попытку героев метафорически вернуться в прошлое, но она заведомо обречена на провал.
    Źródło:
    Przegląd Rusycystyczny; 2022, 4; 39-54
    0137-298X
    Pojawia się w:
    Przegląd Rusycystyczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Аналепсис: ≪ретроспекция≫ или ≪экскурс в прошлое≫?
    Autorzy:
    Ефименко, Александр
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1044703.pdf
    Data publikacji:
    2020-08-28
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    аналепсис
    ретроспекция
    экскурс в прошлое
    прием воспоминания
    приемы мотивировки аналепсиса
    доминантный аналепсис
    недоминантный аналепсис
    analepsis
    retrospection
    excursion into the past
    remembrance device
    analepsis motivation devices
    dominant analepsis
    non-dominant analepsis
    Opis:
    Анализируются мотивировки аналепсиса как одного из приемов построения сюжета. В русской филологической литературе данный прием именуется то вводимой воспоминаниями ретроспекцией, то обусловленным аукториальной активностью экскурсом в прошлое. Анализ повести Ю. Полякова Апофегей и привлекаемых попутно других произведений русской литературы показывает, что приемами мотивировки аналепсиса служат не только прием воспоминания, но и ряд других: ввод нового референта, стык информационных контекстов, анонсирующее сообщение. Поэтому наряду с терминами «ретроспекция» и «экскурс в прошлое» предлагается употреблять термины «доминантный аналепсис» и «недоминантный аналепсис». Подчеркивается, что в составе и доминантного, и недоминантного аналепсиса могут употребляться и приемы-ретроспекции, построенные на основе воспоминаний персонажа, и «эксурсы в прошлое», произведенные конструктивной активностью нарратора.
    Possible motivations for analepsis as a plot-shaping device are analyzed in the paper. In the Russian scholarship this device is interpreted either as retrospection introduced by remembrances, or as an excursion into the past conditioned by auctorial activity. An analysis of Yuri Polyakov’s novella Apofegei, supported by references to other Russian works, demonstrates that to motivate analepsis not only remembrance but also many other devices are used, such as introducing a new referent, anadiplosis of informative contexts, or an announced message. That is why the author of the paper proposes to use along with the terms retrospection and excursion into the past also the terms dominant analepsis and non-dominant analepsis. It is underlined that both the retrospection built on basis of a character’s remembrances and excursions into the past produced by the narrator’s constructing activity can be used within the frames of dominant and non-dominant analepses.
    Źródło:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica; 2020, 13; 173-187
    1427-9681
    2353-4834
    Pojawia się w:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    О двух постсоветских генералах: романы Георгия Владимова Генерал и его армия и Тимура Кибирова Генерал и его семья
    O dwóch postradzieckich generałach: powieść Gieorgija Władimowa Generał i jego armia i Timura Kibirowa Generał i jego rodzina
    About two post-soviet generals: novels The general and his army by Georgii Vladimov and The general and his family by Timur Kibirov
    Autorzy:
    Moleyunayte, Ilona V.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/20311600.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
    Tematy:
    современная русская литература
    советское прошлое
    образ генерала
    Георгий Владимов
    Тимур Кибиров
    współczesna literatura rosyjska
    przeszłość sowiecka
    wizerunek generała
    Giergij Władimow
    Timur Kibirow
    modern Russian literature
    Soviet past
    image of a general
    Georgii Vladimov
    Timur Kibirov
    Opis:
    The article is devoted to the comparison of novels about generals written in different periods of post-Soviet history: The General and his Army by Georgii Vladimov and The General and his Family by Timur Kibirov. The satirical tendency of depicting the general in Russian literature, the traditions of "lieutenant prose", the popularity of the family novel genre in modern literature form the background for comparing novels. The author examines the genre, compositional and narrative techniques that writers use to comprehend the Soviet past; highlights the motive of the meeting of the general with the philologist. The comparison reveals the changes in attitudes towards the Soviet that have taken place in society over the 30 post-Soviet years, and reveals that the exposure of Soviet ideology develops from emphasizing the tragic in history to its deheroization. The use of psychologism techniques shows how writers share in their heroes the universally human, personal and historical. Thus, writers not only comprehend the past, but also react to their contemporary attitude towards it.
    Статья посвящена сравнению романов о генералах, написанных в разные периоды постсоветской истории: Генерал и его армия (1994) Георгия Владимова и Генерал и его семья (2020) Тимура Кибирова. Сатирическая тенденция изображения генерала в русской литературе, традиции  «лейтенантской прозы», популярность жанра семейного романа в современной литературе составляют фон сравнения романов. Автор рассматривает жанровые, композиционные и повествовательские приемы, с помощью которых писатели осмысляют советское прошлое; выделяет мотив встречи генерала с филологом. Сравнение позволяет выявить изменения в отношении к советскому, произошедшие в обществе за 30 постсоветских лет, и обнаруживает, что разоблачение советской идеологии развивается от акцентирования трагического в истории к ее дегероизиции. Использование приемов психологизма показывает, как писатели разделяют в своих героях  универсально человеческое, личное и историческое. Таким образом писатели не только осмысляют прошлое, но и реагируют на современное им отношение к нему.
    Artykuł poświęcony jest porównaniu powieści o generałach pisanych w różnych okresach postsowieckiej historii: Generał i jego armia (1994) Gieorgija Władimowa oraz Generał i jego rodzina (2020) Timura Kibirowa. Tłem dla porównania powieści jest satyryczna tendencja w przedstawieniu obrazu generała w literaturze rosyjskiej, tradycje prozy „prawdy okopów”, popularność gatunku sagi rodzinnej we współczesnej literaturze. Autorka analizuje techniki kompozycyjne i narracyjne, którymi posługują się pisarze dla objaśnienia sowieckiej przeszłości; zwraca szczególną uwagę na motyw spotkania generała z filologiem. Porównanie ujawnia zmiany w postawach wobec państwa sowieckiego, jakie zaszły w społeczeństwie w ciągu 30 lat po rozpadzie ZSRR, i pokazuje, że ujawnienie sowieckiej ideologii ulega zmianom od podkreślania tragizmu historii po jej deheroizację. Pogłębiony psychologizm sprawia, że w postaciach można oddzielić to co uniwersalnie, ogólnoludzkie, od elementów osobistych i zależnych od historii. W ten sposób twórcy nie tylko wyjaśniają przeszłość, ale też  reagują na współczesny im stosunek do niej.
    Źródło:
    Przegląd Rusycystyczny; 2022, 4; 55-67
    0137-298X
    Pojawia się w:
    Przegląd Rusycystyczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-5 z 5

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies