Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "меньшинства" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-14 z 14
Tytuł:
Bezpieczeństwo regionalne w kontekście rzekomego naruszania praw ludności rosyjskiej na Ukrainie oraz mechanizmów europejskiego systemu ochrony praw mniejszości
Regional security in view of the alleged violation of the rights of Russians in Ukraine, in the context of the European system of minority rights protection
Региональная безопасность в контексте предполагаемого нарушения прав русского меньшинства в Украине и механизмов европейской системы охраны прав национальных меньшинств
Autorzy:
Janusz, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/691488.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
региональная безопасность
национальные меньшинства
Европа
Украина
regional security
national minorities
Europe
Ukraine
Opis:
Целью статьи является анализ международных правовых механизмов в сфере охраны прав национальных меньшинств, а также в сфере противостояния возможности нарушения региональной безопасности. Актуальность статьи связана с событиями и деятельностью, инициированными Россией на востоке Украины, также имеющими отношение к защите якобы нарушаемых прав русскоговорящих в Крыму и восточных областях Украины.
The paper contains an analysis of international legal regulations of minority rights protection, as well as the mechanisms of prevention of regional security threats. The background of the analysis is the Russia-inspired and supported activity in the east of Ukraine, directed against the alleged violation of the rights of the Russian-speaking inhabitants of the Crimea and Ukraine’s eastern districts.
Źródło:
Eastern Review; 2016, 5; 51-68
1427-9657
2451-2567
Pojawia się w:
Eastern Review
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Prawosławni Palestyńczycy – pomiędzy muzułmanami, Żydami i Grekami
Orthodox Palestinians – between Muslims, Jews and Greeks
Православные палестинцы – среди мусульман, евреев и греков
Autorzy:
Kovačević, Dominika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2005167.pdf
Data publikacji:
2018-06-30
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Palestine
Israel
Orthodox Church. minorities
Jerusalem
conflict
Палестина
Израиль
православие
меньшинства
Иеру- салим
конфликт
Opis:
Palestinians are not a homogeneous group. One of the minority groups are Christians, the majority of whom is Orthodox. Although relatively few have stayed in their homeland, they still play an important role there. The Orthodox Palestinians have a strong feeling of identity, both ethnically, as Arabs, and religiously as Orthodox Christians. They face problems in three main domains. First, they are exposed to the same forms of discrimination from the Israeli regime as the rest of Palestinians – they are deprived of the opportunity to create and be part of their own, fully independent state. Second, they are a minority living among the Sunni majority nation. Thirdly, despite being a majority in their Church – Orthodox Patriarchate of Jerusalem – they are under Greek domination in various areas. All these factors render the situation of Orthodox Palestinians very complex. The aim of this article is to show this situation and its potential influence on the Palestinian question and the Orthodox Church issues.
Палестинцы не представляют собой однородной группы. Одну из подгрупп составляют христиане, также разделенные, причем большинство из них это православные. Несмотря на то, что на данный момент православных на родине осталось совсем немного, они по-прежнему играют немаловаж- ную роль. Для них характерно очень сильное чувство идентичности – как этнической, так и религиозной. При этом они постоянно вынуждены пре- одолевать проблемы разного рода. Во-первых, со стороны Израиля они подвержены тем же формам дискриминации, что и прочие палестинцы, они лишены возможности создать полностью независимое государство и быть его частью. Во вторых, внутри собственного народа, они являются религиозным меньшинством по отношению к суннитскому большинству. В третьих, являясь большинством в своей родной Церкве – православном Иерусалимском Патриархате, в то же время на разных полях они подвер- жены греческому доминированию. Все это делает ситуацию православных палестинцев чрезвычайно сложной. Целью данной статьи является пред- ставление современного положения православных палестинцев и его по- тенциального воздействия на палестинский вопрос и вопросы, связанные с церковью.
Źródło:
Studia Orientalne; 2018, 1(13); 90-112
2299-1999
Pojawia się w:
Studia Orientalne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Вплив переселенського руху в УСРР на етнічний склад населення півдня республіки у 1920-х – на початку 1930-х років (Vpliv pereselenskogo rukhu v USRR na etnіchnijj sklad naselennja pіvdnja respublіki u 1920-kh – na pochatku 1930-kh rokіv)
The influence of the resettlement movement in the Ukrainian SSR on the ethnic composition of the south region population of the republic in the beginning of 1920th–1930th
Влияние переселенческого движения в УССР на этнический состав юга республики в 1920-х – в начале 1930-х гг.
Autorzy:
Розовик (Rozovik), Олеся (Olesja)
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2178645.pdf
Data publikacji:
2016-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
ethnic minorities
landless peasants
resettlement
resettlement commission
collective farms
национальные меньшинства
безземельные крестьяне
переселение
переселенческие комиссии
колхозы
Opis:
The article outlines the causes of agrarian overpopulation in the Ukrainian Socialist Soviet Republic and government’s measures for the relocation of minorities into southern regions (Odessa, Kherson, Mykolaiv, KryvyiRih, Katerinoslavsk, Zaporozhye, Mariupol districts). Also lands were granted for Dutch, Belarusians, Swedes, Armenians, Czechs, Georgians and representatives of other nationalities. But this data is not conclusive because in addition to the officially planned there were unauthorized resettlements. Their numbers reached tens of thousands of people.
В статье определены причины аграрного перенаселения в УССР, раскрыты меры правительства республики по переселению представителей национальных меньшинств в южные регионы (Одесская, Херсонская, Николаевская, Криворожская, Екатеринославская, Запорожская, Мариупольская округи). Также были предоставлены земли голландцам, белорусам, шведам, армянам, чехам, грузинам и представителям других национальностей. Но эти данные не являются окончательными, так как кроме официальных плановых переселений, были и самовольные переезды. Их количество достигало десятков тысяч человек.
Źródło:
Pomiędzy. Polonistyczno-Ukrainoznawcze Studia Naukowe; 2016, 2; 26-43
2543-9227
Pojawia się w:
Pomiędzy. Polonistyczno-Ukrainoznawcze Studia Naukowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Problem naruszeń praw mniejszości wyznaniowych na przykładzie Donieckiej Republiki Ludowej i Ługańskiej Republiki Ludowej
The Problem of Violations of Religious Minorities’ Rights on the Example of Donetsk People’s Republic and the Luhansk People’s Republic
Проблема нарушений прав религиозных меньшинств на примере Донецкой Народной Республики и Луганской Народной Республики
Autorzy:
Szumski, Adrian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1930290.pdf
Data publikacji:
2021-09-30
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Donetsk People’s Republic
Luhansk People’s Republic
religious discrimination
religious minorities
Ukraine
Донецкая Народная Республика
Луганская Народная Республика
религиозная дискриминация
религиозные меньшинства
Украина
Opis:
The armed conflict in eastern Ukraine and establishing the Donetsk People’s Republic (DPR) and the Luhansk People’s Republic (LPR) resulted in many complications and tensions, both in international relations, and within the territories of those self-proclaimed republics. Violation of rights of religious minorities is one of such problems. It includes various forms of unlawful deeds, ranging from intimidation to killings. Such a situation creates grounds for legal responsibility of subjects involved in above mentioned violations. However, a crucial difficulty in this respect is enforcement of justice in practice. The difficulty results from two factors. First factor is that territories in question are beyond the effective control of Ukraine; it prevents Ukrainian authorities from taking legal steps against individuals who committed crimes. The second problem is that both self-proclaimed republics do not exist in the light of law, and thus they cannot take responsibility, also under international law. A change of this state of affairs would be possible only after ultimate settlement of legal status of eastern regions of Ukraine, and it requires a good will of all sides being engaged in the conflict.
Следствием военного конфликта на востоке Украины и установления Донецкой Народной Республики (ДНР) и Луганской Народной Республики (ЛНР) стали многочисленные осложнения, а также напряженность - как в международных отношениях, так и в пределах двух сепаратистских республик. Одной из таких проблем являются нарушения прав религиозных меньшинств, которые принимают различные формы неправомерных поступков - от запугивания по убийства. Отсутствие реакции руководящих органов ДНР и ЛНР на такие нарушения, а иногда даже и их вдохновляющая роль в этих действиях, как и создание условий для дискриминационных практик дают основы для юридической ответственности не только непосредственных исполнителей, но и руководящих органов двух квази-государств. Однако, практическая возможность совершения правосудия за эти неправомерные действия составляет крайнюю трудность. Изменить положение дел можно лишь путем окончательного урегулирования юридического статуса восточных районов Украины, но это требует доброй воли всех сторон конфликта.
Źródło:
Nowa Polityka Wschodnia; 2021, 3(30); 32-49
2084-3291
Pojawia się w:
Nowa Polityka Wschodnia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Białoruś Zachodnia w interpretacji polskiej: wybrane wątki historyczne i motywy liryczne Część I: Czynnik białoruski w historii państwa polskiego (od dawnych czasów do końca II Rzeczy Pospolitej)
Autorzy:
Czerwonnaja, Swietłana
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/568592.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
The Belarussian minority
history
Second Polish Republic
Western Belarus
interpretation of the Polish
hisoriography
белорусского меньшинства история
вторая
польская Республика
Западная Белоруссия
Польский историография
Opis:
The history of the areas (incorporated to the Belarusian SSR in 1939), which in the Belarusian and Russian historiography adopted the geopolitical term “Western Belarus,” in Polish historiography is seen as an integral part of the overall history of the multinational Polish State. Regardless of the form of the state, which have evolved in the course of historical development (i.e. as part of the Grand Duchy of Lithuania, founded in the 16th century, the Polish-Lithuanian Commonwealth – which from the late 18th to the early 20th century was under Russian domination; finally revived in 1918 as the Second Polish Republic of interwar era, which has become a victim of Nazi on the one hand and on the other hand, the Stalinist aggression in September 1939) the history of “Eastern Borderlands”, including areas inhabited mostly by Belarusian peasants, is recognized in Polish literature in the paradigm of “our common and only homeland”, to which the love, affection, compassion are inseparable from the whole Polish patriotism. The distinction between methodological principles of Polish and Russian-Belarusian (tsarist, Soviet and post-Soviet times) lies in the fact that in the last so-called “Western Belarus” occurs as an entity independent of the fate of Poland, subject of research and legal entity (on the basis of which, among others, it was incorporated in the Belarusian SSR), while in Polish studies and assessments of all aspects of the history and culture of the people of this country and its political transition are presented through the prism of Polish historical issues. This applies to threads, causing debates (for example, about the borders approved by the Treaty of Riga in 1921), grief, accusations of treason by a certain group of Belarusian activists of inter war era, a sad irony in relation to the so-called national enthusiasm with which Belarusians erected “welcome gates” for the Red Army. The first part of the article concerns texts by Józef Mackiewicz, Kazimierz Podlaski, Sokrat Janowicz and other authors who in Poland and in exile dealt with the history of “Western Belarus” until 1939.
История того региона (присоединенного в 1939 году к Белорусской ССР), который в белорусской и русской историографии принято называть геополитическим термином «Западная Белоруссия», в польской историографии рассматривается как составная часть общей истории многоэтничного Польского Государства. Независимо от конкретных форм государственности, менявшихся в процессе исторического развития (то есть в рамках Великого Княжества Литовского; возникшего в XVI веке на основе польско-литовской унии объединенного государства «Обеих наций» – Первой Речи Посполитой; разделенной Польши, находившейся с конца XVIII до начала XX века в составе Российской империи и расчлененной на несколько гу- берний; наконец, возрожденной в 1918 году Второй Речи Посполитой, ставшей в сентябре 1939 года жертвой, с одной стороны, гитлеровской, с другой стороны, сталинской агрессии), история «восточных Кресов», в частности земель, заселенных белорусскими крестьянами, воспринимается поляка- ми в парадигме «нашей общей Родины», и любовь, привязанность к этому краю, сочувствие его жителям неотделимы от польского патриотизма в целом. Различия в методологических принципах польской и российско-белорусской историографии (как царского, так советского и постсоветского периодов) заключаются в том, что в последней так называемая «Западная Белоруссия» выступает как независимых от судьбы польской нации объект научных исследований и субъект международного права (на основе которого якобы и было осуществлено ее присоединение к Белорусской ССР в 1939 году), в то время как в польских исследованиях и оценках все аспекты истории, культуры населения этого края, его политической трансформации выявляются сквозь призму польской исторической проблематики. Это касается многих сюжетов и моментов – витков истории, вызывающих дискуссии (например, о границах, установленных Рижским мирным договором 1921 года), сожаления, упреки в «измене», адресованные определенному кругу белорусских общественных деятелей 1920–1930-х годов, печальную иронию по отношению к так называемому национальному энтузиазму, с которым белорусы возносили «триумфальные арки» на пути Красной Армии (анализируются тексты Юзефа Мацкевича, Казимира Подлясско го, Сократа Яновича и других авторов, которые в Польше и в эмиграции, в официальной науке и в диссидентском андеграунде занимались вопросами довоенной Западной Белоруссии (до 1939 года включительно).
Źródło:
Nowa Polityka Wschodnia; 2014, 2(7); 246-272
2084-3291
Pojawia się w:
Nowa Polityka Wschodnia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
“We are not so Fuzzy to Build Riots and Rebellion...”: Attempt of Massive Exemption of German Population from the USSR to Canada in 1929.
«MЫ НЕ ТАК ГЛУПЫ, ЧТОБЫ УСТРАИВАТЬ БУНТЫ И ВОССТАНИЯ...»: ПОПЫТКА МАССОВОЙ ЭМИГРАЦИИ НЕМЕЦКОГО НАСЕЛЕНИЯ ИЗ СССР В КАНАДУ В 1929 г.
Autorzy:
Dönninghaus, V.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/894237.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
National Academy of Sciences of Ukraine. Institute of World History
Tematy:
USSR, Canada, Germany, Soviet Germans, national minorities, collectivization, emigration, foreign policy
СССР, Канада, Германия, советские немцы, национальные меньшинства, коллективизация, эмиграция, внешняя политика
Opis:
Массовое бегство немецких крестьян в Москву в 1929 г. привлекло внимание международной общественности к бедственному положению советских немцев. Неожиданно упорное сопротивление немецкого сельского населения политике социалистических преобразований, его желание выехать из СССР в Канаду, сопровождающееся соответствующими призывами к Западу, укрепили недоверие правящего режима к «нелояльным» национальностям. По мере того, как ухудшались отношения между СССР и Германией, в Москве росло предубеждение против немцев как чрезвычайно реакционной группы населения, дискредитирующей советский строй в глазах мировой общественности. Политбюро ЦК ВКП(б) уделило «эмигрантам» большое внимание не только потому, что периферия оказалась не в состоянии справиться с этой проблемой, но и потому, что речь шла о западных нацменьшинствах. К тому же эта группа, организованно выступившая против политики советской власти, не укладывалась в «классовую» схему, так как среди немецких крестьян, решивших эмигрировать из СССР, были в основном середняки и бедняки. В оппозиции к советской системе оказалась не социальная, а национальная группа. Режим разрешил это противоречие, перестав считать охваченных «американской лихорадкой» немецких крестьян «нейтральными» и коллективно переведя их в разряд «классовых врагов». На фоне принудительной коллективизации Кремль расценил массовое движение немцев за выезд из СССР как прямую поддержку «правых уклонистов», что придавало этому движению «антисоветский характер». Принадлежность беглецов и их многочисленных сторонников к западному меньшинству побудила органы ОГПУ искать организаторов эмиграционного движения по ту сторону границы. Мирная эмиграция немцев из СССР оказалась специфическим, но очень действенным способом протеста против коллективизации. Ее лавинообразный характер, так же как и обращение за помощью к Германии как к «исторической родине» были сочтены проявлением нелояльности к СССР всего немецкого населения страны. Политика протектората со стороны Германии, направленная на защиту жизни, собственности и основных прав своей «диаспоры», выражалась как в дипломатическом нажиме на Кремль, так и в конкретных актах помощи советским немцам. Подобное покровительство немцам в СССР неизбежно пробуждало у кремлевского руководства опасения, что они, особенно в атмосфере надвигающейся войны, представляют угрозу для безопасности государства.
The mass exodus of German peasants to Moscow in 1929 attracted international attention to the plight of Soviet Germans. The unexpectedly stubborn resistance of the German rural population to the policy of socialist transformations, his desire to leave the USSR for Canada, accompanied by appropriate calls for the West, reinforced the regime’s distrust of “disloyal” nationalities. As relations between the USSR and Germany worsened, prejudice grew in Moscow against the Germans as an extremely reactionary group of people that discredited the Soviet system in the eyes of the world community. The Politburo of the Central Committee of the All-Union Communist Party of Bolsheviks (Bolsheviks) paid great attention to the “emigrants” not only because the periphery was unable to cope with this problem, but also because it was a question of Western national minorities. Moreover, this group, which in an organized manner opposed the policy of the Soviet regime, did not fit into the “class” scheme, since among the German peasants who decided to emigrate from the USSR, there were mainly middle peasants and poor people. The opposition to the Soviet system was not a social, but a national group. The regime resolved this contradiction by ceasing to consider the German peasants engulfed by the “American fever” “neutral” and collectively transferring them to the category of “class enemies”. Against the background of forced collectivization, the Kremlin regarded the mass movement of Germans for leaving the USSR as direct support for the “right deviators”, which gave this movement an “anti-Soviet character”. The belonging of the fugitives and their many supporters to the Western minority prompted the organs of the OGPU to look for the organizers of the emigration movement on the other side of the border. Peaceful emigration of Germans from the USSR turned out to be a specific, but very effective way of protesting collectivization. Its avalanche-like character, as well as the appeal for help to Germany as a “historical homeland” was considered a manifestation of disloyalty to the USSR of the entire German population of the country. Germany’s protectorate policy aimed at protecting the life, property and fundamental rights of its “diaspora” was expressed both in diplomatic pressure on the Kremlin and in specific acts of assistance to Soviet Germans. Such patronage of the Germans in the USSR inevitably aroused fears among the Kremlin leadership that they, especially in the atmosphere of impending war, pose a threat to the security of the state.
Źródło:
Проблеми всесвітньої історії; 2020, 11; 53-77
2707-6776
Pojawia się w:
Проблеми всесвітньої історії
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Issues of national minorities in the policy of the Eastern Partnership
Проблемы национальных меньшинств в политике Восточного партнерства
Autorzy:
Lutsyshyn, Halyna
Sokolovsky, Oleksandr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28408794.pdf
Data publikacji:
2023-09-30
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
national minorities
European Union
Eastern Partnership
Ukraine
Georgia
Belarus
Moldova
European integration
национальные меньшинства
Европейский Союз
Европейская интеграция
Украина
Грузия
Беларусь
Молдова
Восточное партнерство
Opis:
The peculiarities of implementing the policy of the EU’s Eastern Partnership Initiative in regards to protecting the rights of national minorities have been studied. The issue of national minorities in the EU is considered from the perspectives of security, democracy, and regional integration. Despite contemporary criticism of the EU’s Eastern Partnership Initiative, many initiatives aimed at protecting the rights of national minorities in the region have been implemented, thereby fostering intergovernmental cooperation. It is evident that Ukraine and Moldova are the most proactive in protecting the rights of national minorities amongst the Eastern Partnership countries. These countries have been granted the status of candidate for EU accession. Despite the Russian-Ukrainian war, Ukraine actively works on improving legislation in the field of ethno-policy. Particular emphasis is placed on analysis of the institutional structure of national minorities, communication pathways, and non-discriminatory policies in Eastern Partnership countries. Member states of the Eastern Partnership actively utilize “soft power” techniques through a network of minority organizations. It has been suggested that European integration of Ukraine and Moldova has generated considerable opportunities for the development of national minorities. Loosening of state borders has enabled national minorities to connect more deeply with their ethnic homelands, thereby transforming them into engaged participants of transborder cooperation and significant figures of regional policy. The Eastern Partnership furnishes a platform for minorities to assert themselves in decisions which pertain to their lives, execute grant initiatives, and take part in regional associations of minorities. Nevertheless, certain risks are highlighted, such as particular nations exploiting EU enlargement to tackle minority matters or manipulate minority rights. The EU has analyzed programs supporting national minorities, especially those implemented in the Eastern Partnership countries. While Eastern Partnership countries have developed their policies regarding national minorities, there are common problems faced by minorities in the region. Ukraine, Georgia, Moldova, Azerbaijan, and Armenia are involved in conflicts, being former Soviet Union countries, and face numerous challenges concerning the functioning of the Russian minority, which is numerically significant in this region. It is stated that the EU cooperates with the Eastern Partnership countries on matters regarding national minorities, and it is crucial to develop innovative models for managing ethnic diversity, promoting the involvement of national minorities in making socio-political decisions and integrating them into society.
Изучены особенности реализации политики Инициативы ЕС «Восточное партнерство» в части защиты прав национальных меньшинств. Вопрос национальных меньшинств в ЕС рассматривается с точки зрения безопасности, демократии и региональной интеграции. Несмотря на современную критику инициативы ЕС «Восточное партнерство», многие инициативы, направленные на защиту прав национальных меньшинств в регионе, были реализованы, тем самым способствуя межправительственному сотрудничеству. Очевидно, что Украина и Молдова являются наиболее активными в защите прав национальных меньшинств среди стран Восточного партнёрства. Этим странам предоставлен статус кандидата на вступление в ЕС. Несмотря на российско-украинскую войну, Украина активно работает над совершенствованием законодательства в сфере этнополитики. Особое внимание уделяется анализу институциональной структуры национальных меньшинств, путей коммуникации и недискриминационной политики в странах Восточного партнерства. Государства-члены Восточного партнерства активно используют методы «мягкой силы» через сеть организаций меньшинств. Было высказано предположение, что европейская интеграция Украины и Молдовы создала значительные возможности для развития национальных меньшинств. Ослабление государственных границ позволило национальным меньшинствам глубже соединиться со своей этнической родиной, превратив их тем самым в активных участников трансграничного сотрудничества и значимых фигур региональной политики. Восточное партнерство предоставляет меньшинствам платформу для самоутверждения в решениях, касающихся их жизни, реализации грантовых инициатив и участия в региональных ассоциациях меньшинств. Тем не менее, выделяются определенные риски, например, использование некоторыми странами расширения ЕС для решения проблем меньшинств или манипулирования правами меньшинств. ЕС проанализировал программы поддержки национальных меньшинств, особенно те, которые реализуются в странах Восточного партнерства. Хотя страны Восточного партнерства разработали свою политику в отношении национальных меньшинств, существуют общие проблемы, с которыми сталкиваются меньшинства в регионе. Украина, Грузия, Молдова, Азербайджан и Армения, будучи странами бывшего Советского Союза, вовлечены в конфликты и сталкиваются с многочисленными проблемами, касающимися функционирования русского меньшинства, которое является численно значительным в этом регионе. Констатируется, что ЕС сотрудничает со странами Восточного партнерства по вопросам, касающимся национальных меньшинств, и крайне важно разрабатывать инновационные модели управления этническим разнообразием, содействовать вовлечению национальных меньшинств в принятие общественно-политических решений и интегрировать их в общество.
Źródło:
Nowa Polityka Wschodnia; 2023, 3(38); 137-150
2084-3291
Pojawia się w:
Nowa Polityka Wschodnia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Problematyka mniejszości żydowskiej w myśli politycznej Stronnictwa Narodowego (1928–1939)
Autorzy:
Dawidowicz, Aneta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/686918.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
political thought, the National Party, national minorities, Jewish minority, nationalism
myśl polityczna, Stronnictwo Narodowe, mniejszości narodowe, mniejszość żydowska, nacjonalizm
политическая мысль, Национальная партия, национальные меньшинства, еврейское меньшинство, национализм
Opis:
The issue of minorities was one of the main political and social problems of the Second Polish Republic. Recreated in the aftermath of World War I, Poland covered an area which, once the borders were fixed in the early twenties, was inhabited by 30% of people with non-Polish ancestry. It caused serious internal problems in Poland, and affected its international position. The issue of minorities is among the most complicated and debated problems. Ethnically foreign communities attracted the interest of the ideologists belonging to the National Democracy. The National Party did not see the possibility of the Jews’ assimilation. They claimed that Jewish differences in religion and culture, and their hostile attitude towards the government structures of the Second Polish Republic, ruled out all ideas for the assimilation of this community. They spread the opinion that Polish people should build up their strength through “absorbing” other elements, but only those which could be “adopted” without any harm to “the national organism”, and which would not make Poland weak. Such an element which could not be “absorbed” by Poles were the Jews.
Zagadnienie „mniejszości narodowe” stanowiło jeden z głównych problemów polityczno- społecznych II Rzeczypospolitej. Odrodzona po I wojnie światowej Polska objęła swym zasięgiem obszar, który po ostatecznym ukształtowaniu granic – na początku lat dwudziestych XX wieku – zamieszkiwało przeszło 30% ludności niepolskiej. Stało się to jedną z przyczyn poważnych problemów wewnętrznych państwa polskiego, rzutowało również na jego międzynarodowe położenie. Problematyka mniejszości narodowych należy do zagadnień szczególnie skomplikowanych i dyskusyjnych. Kwestia zamieszkującej ziemie polskie społeczności obcej etnicznie wzbudzała zwłaszcza zainteresowanie ideologów Narodowej Demokracji. Stronnictwo Narodowe nie widziało możliwości asymilacji Żydów. Wyjaśniano, że odmienność religijna i kulturowa społeczności żydowskiej, a nadto wrogi jej stosunek do struktur państwowych II Rzeczypospolitej wykluczały wszelkie pomysły asymilacji tej społeczności. Prezentowano opinię, że Polacy winni pomnażać swe siły, „wchłaniając” inne żywioły, lecz tylko te, które można byłoby „przyswoić” bez szkody dla „organizmu narodowego” i które nie powodowałyby jego osłabienia. Takim żywiołem, którego Polacy nie mogli „wchłaniać”, byli Żydzi.
Вопрос национальных меньшинств был одной из основных политических и социальных проблем II Речи Посполитой. Возрожденная после Первой мировой войны Польша охватила собой территории, которые после окончательного сформирования границ вначале двадцатых годов ХХ века населяло более 30% непольского населения. Это стало одной из серьезных внутренних проблем польского государства, а также повлияло на его международное положение. Проблематика национальных меньшинств относится к особенно сложным и спорным. Вопрос населяющих польские земли этнически чужих сообществ вызывал интерес, в частности, идеологов Национально-демократической партии. Национальная партия не видела возможности ассимиляции евреев. Объяснялось, что религиозное и культурное отличие еврейской общины, а также ее враждебное отношение к государственным структурам II Речи Посполитой исключали любые идеи ассимиляции этого сообщества. Представлялось мнение, что поляки должны приумножать свои силы, «поглощая» другие элементы, но только те, которые можно «ассимилировать», не повреждая «национального организма» и не ослабляя его. Такой стихией, которую поляки не могли «поглотить», были евреи.
Źródło:
Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne; 2017, 3, 1
2450-4866
Pojawia się w:
Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ethnic policies of EU members neighbouring with Poland
Этническая политика стран - соседей Польши, являющихся членами Евросоюза
Autorzy:
Urbanik, Amadeusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/969435.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Towarzystwo Nauki i Kultury Libra
Tematy:
ethnic policy
Central and Eastern Europe
national and ethnic minorities
polityka etniczna
Europa Środkowa i Wschodnia
mniejszości narodowe i etniczne
этническая политика
Центральная и Восточная Европа
национальные и этнические меньшинства
Opis:
Эта статья является частью авторских исследований по этнической политике. Его цель - показать условия, определяющие форму этнической политики соседних для Польши стран – Германии, Чехии, Словакии и Литвы. Анализ их недавней истории, этнической структуры, правовой системы и решений, направленных на меньшинства, служит этой цели.
Źródło:
Wschodni Rocznik Humanistyczny; 2020, XVII, 4; 43-64
1731-982X
Pojawia się w:
Wschodni Rocznik Humanistyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ethnic policies of non-EU members neighbouring with Poland
Этническая политика стран - соседей Польши не являющихся членами Евросоюза
Autorzy:
Urbanik, Amadeusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/969680.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Towarzystwo Nauki i Kultury Libra
Tematy:
национальные и этнические меньшинства
этническая политика
Центральная и Восточная Европа
ethnic policy
Central and Eastern Europe
national and ethnic minorities
polityka etniczna
Europa Środkowa i Wschodnia
mniejszości narodowe i etniczne
Opis:
Эта статья является частью авторских исследований по этнической политике. Его цель - показать условия, определяющие форму этнической политики соседних для Польши стран - Белоруссии, России и Украины. Анализ их недавней истории, этнической структуры, правовой системы и решений, направленных на меньшинства, служит этой цели.
Źródło:
Wschodni Rocznik Humanistyczny; 2019, XVI, 4; 85-100
1731-982X
Pojawia się w:
Wschodni Rocznik Humanistyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Русский язык в Джорджии (США). Состояние и социальные функции языка меньшинства
Russian language in Georgia (USA). Status and social functions of the minority language
Język rosyjski w Georgii (USA). Stan i funkcje społeczne języka mniejszości
Autorzy:
Głuszkowski, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20311763.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:
русский язык за рубежом
иммиграция
билингвизм
диглоссия
меньшинства в США
język rosyjski za granicą
imigracja
bilingwizm
dyglosja
mniejszości w USA
Russian language abroad
immigration
bilingualism
diglossia
minorities in the U.S.
Opis:
So far scholars investigating Russian language in America have focused on the largest East Slavic communities in the north and northeast of the country. Since the 1990s, along with the growth of Metro Atlanta, the Russian-speaking diaspora has also increased. The sociolinguistic processes taking place in this community are related to the language choice in various domains of life, and to the transmission of the minority language (as a heritage language) to the younger generation. This article presents the results of the first stage of research on the family language policy of Slavic immigrants in Georgia based on quantitative and qualitative data related to self-assessment of knowledge of English and Russian languages depending on the sphere of life and type of speech activity (reading, writing, speaking, listening), motivation for the choice of the place of residence, social characteristics, ethnic composition of the family, participation in the cultural life of the diaspora, etc.
До сих пор исследователи, занимающиеся русским языком в Америке сосредоточивали внимание на самых больших восточнославянских общинах на севере и северо-востоке страны. С 1990-х годов, вместе с ростом мегаполиса Атланта, увеличивается и русскоязычная диаспора, в которой происходят интересные социолингвистические процессы, связанные с выбором языка в конкретных сферах жизни и трансляцией языка меньшинства как унаследованного в молодое поколение. Данная статья представляет результаты первого этапа исследований семейной языковой политики славянских иммигрантов в Джорджии на материале количественных и качественных данных, относящихся к самооценке знания английского и русского языков в зависимости от сферы жизни и вида речевой деятельности (чтение, письмо, говорение, аудирование), мотивам выбора места жительства, социальным характеристикам респондентов, этническому составу семьи, участию в культурной жизни диаспоры и др.  
Do tej pory badacze języka rosyjskiego w Ameryce koncentrowali się na największych społecznościach wschodniosłowiańskich na północy i północnym wschodzie kraju. Od lat 90. wraz ze wzrostem metropolii Atlanty rozrasta się także diaspora rosyjskojęzyczna, w której zachodzą ciekawe procesy socjolingwistyczne związane z wyborem języka w określonych dziedzinach życia i przekazem języka mniejszości jako odziedziczonego młodszemu pokoleniu. W artykule przedstawiono wyniki pierwszego etapu badań nad rodzinną polityką językową słowiańskich imigrantów w Georgii na podstawie danych ilościowych i jakościowych związanych z samooceną znajomości języka angielskiego i rosyjskiego w zależności od sfery życia i typu sprawności językowej (czytanie, pisanie, mówienie, słuchanie), motywacją wyboru miejsca zamieszkania, charakterystykami społecznymi, składem etnicznym rodziny, uczestnictwem w życiu kulturalnym diaspory i in.
Źródło:
Przegląd Rusycystyczny; 2023, 1 (181); 143-161
0137-298X
Pojawia się w:
Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Mniejszości narodowe w myśli politycznej PSL „Piast” i Wincentego Witosa
Autorzy:
Wichmanowski, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2053948.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Peasant movements
ethnic minorities
Polish Peasant Party (Polskie Stronnictwo Ludowe) “Piast”
Wincenty Witos
political thought
ruch ludowy
mniejszości narodowe
Polskie Stronnictwo Ludowe „Piast”
myśl polityczna
Народное движение
национальные меньшинства
Польская народная партия «Пяст»
Винценты Витос
политическая мысль
Opis:
Both in the final period of the Partitions and in the Second Republic of Poland, the majority of the society lived in villages. The countryside appeared to be the main area of the linguistic, cultural and religious diversity. Its daily life was marked not only by economic differences, but also ethnic, denominational and cultural ones, which grew in importance by becoming the crucial elements of the social stratification. A relatively amicable cohabitation of various groups was put to the test during a period of wars and other unrests, when existing friendships were losing their significance and the population was forced to explicitly define themselves in terms of their ethnicity or religion. Based on the programme assumptions and the comments or speeches made by the politicians of Polish Peasant Party (Polskie Stronnictwo Ludowe) “Piast”, it can be concluded, that the party tolerated only such aspirations of other ethnic groups, which did not involve any attempts to share political power and which expressed loyalty to the state. In the case of Slavic minorities, it was believed that due to effective government’s policy, they might be drawn to Poland or even assimilated, especially the minority of Belarusians. The assimilation programme of the German minority from the Western Borderlands was considered to be futile and with little chances of success. The solution to the Jewish problem was sought in supporting Polish economic and cultural activity, Polish industry, trade and craft as well as liberal professions and cooperative movement. The remaining minorities dispersed in Poland were not even taken into account under the party’s ideological concepts.
Zarówno w końcowym okresie zaborów, jak i w Drugiej Rzeczypospolitej zdecydowana większość społeczeństwa mieszkała na wsi. Wieś okazała się głównym terenem współistnienia odmienności językowych, obyczajowych i religijnych. W jej życiu codziennym zyskiwały na znaczeniu, obok różnic ekonomicznych, także narodowościowe, wyznaniowe i kulturowe, stając się istotnymi elementami stratyfikacji społecznej. W miarę zgodne współżycie różnych grup było wystawione na próbę w okresie wojen i innych niepokojów, kiedy traciły na znaczeniu dotychczasowe przyjaźnie i ludność była zmuszona określić się jednoznacznie w kategoriach etnicznych bądź wyznaniowych. Opierając się na założeniach programowych i wypowiedziach polityków Polskiego Stronnictwa Ludowego „Piast”, można przyjąć, że w Stronnictwie tolerowano tylko te aspiracje innych grup narodowościowych, które nie obejmowały dążeń do współrządzenia i były lojalne wobec państwa. W wypadku mniejszości słowiańskich liczono, że dzięki odpowiedniej polityce rządu będzie możliwe przywiązanie ich do Polski, może nawet asymilacja, szczególnie Białorusinów. Program asymilacji mniejszości niemieckiej, głównie z Kresów Zachodnich, uznano za pozbawiony szans realizacji. Rozwiązanie problemu żydowskiego widziano w popieraniu polskiej działalności gospodarczej i kulturalnej, polskiego przemysłu, handlu i rękodzieła oraz wolnych zawodów i ruchu spółdzielczego. Pozostałe mniejszości rozproszone po Polsce nie były brane przez partię pod uwagę w jej koncepcjach ideologicznych.
Как в заключительный период разделов, так и во время Второй Польской республики подавляющее большинство населения проживало в сельской местности. Деревня оказалась основным районом сосуществования языковых, моральных и религиозных различий. В ее повседневной жизни, помимо экономических различий, важными элементами социальной стратификации стали также национальные, религиозные и культурные различия. Относительно гармоничное сосуществование различных групп подверглось испытанию в период войн и других волнений, когда сложившееся дружелюбие потеряло свое значение и население было вынуждено однозначно определять себя в этнических или религиозных терминах. Основываясь на программных предположениях и  заявлениях политиков Польской народной партии «Пяст», можно предположить, что партия исходила из терпимости только к тем чаяниям других национальных групп, которые не поддерживали совместное управление и были лояльны к государству. Что касается славянских меньшинств, то была надежда, что благодаря соответствующей политике правительства можно будет привязать их к Польше, возможно, даже ассимилировать их, особенно белорусов. Считалось, что программа ассимиляции немецкого меньшинства, в основном из западных приграничных территорий, не имеет шансов на реализацию. Решение еврейской проблемы было замечено в  поддержке польской экономической и культурной деятельности, польской промышленности, торговли и ремесел, а также свободных профессий и кооперативного движения. Остальные меньшинства, разбросанные по Польше, не были учтены партией в ее идеологических концепциях.
Źródło:
Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne; 2020, 6, 2; 13-30
2450-4866
Pojawia się w:
Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Białoruś Zachodnia w interpretacji polskiej: wybrane wątki historyczne i motywy liryczne Część II: Polska wizja Białorusi w II wojnie światowej: widmo zdrady i obudzenie skruchy
Autorzy:
Czerwonnaja, Swietłana
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/568538.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Polish and Belarusian people
World War II
Belarussian minority in Poland
under the communist dictatorship
after 1989
repentance in Polish literature
studies
Польские и белорусские люди Второй мировой
войны
белорусского меньшинства в
Польше
под коммунистической
диктатуры
после 1989 года
покаяние в польских
исследований литературы
Opis:
The main theme in the Polish science and fiction literature, which in the postwar era evolved primarily in exile (in the works of Józef Mackiewicz and other authors whose interest was concentrated on Second World War times), are issues related to the lack of understanding and reconciliation between the Polish resistance movement, the history of the Home Army and the guerrilla groups of various nationalities (Belarusian, Lithuanian, Ukrainian, Russian) in the Polish Eastern Borderlands occupied by the Nazis and national organizations and liberation movements of nations that sought their own solutions to national problems by means of collaboration with the occupants. Misunderstandings, war clashes among themselves caused fatal misfortune, irreparable damage to the lives of these people and for the common cause against the occupant. At first the Polish literature was dominated by the desire to find the culprits of this situation among neighbours, among others to prove the guilt of the Belarusians in what formed in Polish Eastern Borderland during the war and occupation, then the creation of the communist regime, when, supposedly, Belarusians willingly and on a mass scale served in the Soviet authorities “gosbezopasnosti” and in the ranks of the Polish Department of Security (UB). Such a drive in the works of writers and scientific studies of recent decades is changing to a more objective approach and indepth analysis of the dramatic situation in which were nations of Eastern Europe, deceived by their own leaders, blinded by false illusions, pulled into a fratricidal war. In Polish literature, whose attention is paid to the situation of the Belarusian minority in post-war “People’s Poland” – situation in many aspects hard and unlawful – new intonations of repentance and reconciliation can be heard much louder. Evidence of this poetic light Belarus-Dobrorus image can be.
Главным мотивом польской научной и художественной литературы, освещающей период Второй мировой (в советской терминологии – Великой Отечественной) войны на оккупированных немецко-фашистскими захватчиками землях Белоруссии и на восточных окраинах («Кресах») Польши, остаются проблемы и сюжеты досадных недоразумений, несогласованности, столкновений между польским движением антифашистского сопротивления, действиями Армии Крайовой, и партизанскими группами белорусов, литовцев, украинцев, русских, находившимися в антифашистком подполье, а также национальными движениями и организациями этих народов, сотрудничавшими с немецкими оккупантами. Взаимные раздоры наносили непоправимый ущерб общему делу антифашистского сопротивления. Доминирующее на первых порах в польской исторической литературе, развивавшейся в условиях эмиграции (у Юзефа Мацкевича и других авторов), стремление найти в своих соседях, в частности, в белорусской среде, главных виновников польской трагедии и обвинить их сначала в колаборации гитлеровскими оккупантами, а затем в действиях, способствующих установлению коммунистического режима, в служении в органах советской госбезопасности и в Управлении безопасности (УБ) Польской Народной Республики, якобы вербующего из белорусского меньшинства основные кадры палачей и карателей, сменяется в творчестве писателей и в исторических исследованиях последних десятилетий более объективным подходом и глубоким анализом той драматической ситуации, в которой оказались большие и малые народы Восточной Европы, обманутые своими лидерами, ослепленные ложными иллюзиями, ввергнутые в кошмар братоубийственной войны. В польской литературе, обратившей внимание на во многом бесправное и ущемленное положение белорусского меньшинства в ПНР, все сильнее звучат интонации сочувствия и раскаяния. Свидетельством тому является поэтический образ Белоруссии-Доброруси, созданный Тадеушем Конвицким.
Źródło:
Nowa Polityka Wschodnia; 2015, 1(8); 154-176
2084-3291
Pojawia się w:
Nowa Polityka Wschodnia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sytuacja prawna Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego i jej uwarunkowania społeczno-polityczne w latach 1944–1956. Problemy wybrane
Legal situation of Polish Autocephalous Orthodox Church and its socio-political dimensions in 1944–1956. Selected problems
Консолидация политической системы как источник политического поведения России в международной среде
Autorzy:
Waniek, Danuta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/15838691.pdf
Data publikacji:
2023-03-31
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Orthodoxy
population resettlement
operation “Vistula”
national and ethnic minorities
March constitution
Curzon-Namier line
PKWN Manifesto
Provisional Government of National Unity
PPS
separation of churches from the state
Moscow Patriarchate
autocephaly
Православие
переселение населения
операция «Висла»
национальные и этнические меньшинства
мартовская конституция
линия Керзона – Намьера
Манифест ПКВН
Временное правительство национального единства
ППС
отделение церквей от государства
Московский Патриархат
автокефалия
Opis:
The main purpose of this article is to recall and analyze from a political-legal point of view not only the little-known wartime history of the Polish Orthodox Church, but also attempts to bring order to the chaos that reigned in the Polish Orthodox Church after the end of World War II. This issue is most often taken up in intellectual circles associated with the Orthodox Church, or - less often - by experts in religious policy. The study presented here is an attempt to supplement this body of work with an own view of the policy of the authorities of the People’s Republic of Poland towards the Orthodox Church, carried out in 1944-1958, which was seriously influenced not only by ideological and legal decisions, characteristic of the period of building revolutionary political changes, but also by long unresolved nationality issues.
Основная цель данной статьи – вспомнить и проанализировать с политико-правовой точки зрения не только малоизвестную историю Польской Православной Церкви военного времени, но и попытки навести порядок в хаосе, царившем в Польской Православной Церкви после окончание Второй мировой войны. Этот вопрос чаще всего поднимается в интеллектуальных кругах, связанных с Православной Церковью, или – реже – среди специалистов по религиозной политике. Представленное здесь исследование является попыткой дополнить данный массив работ собственным взглядом на политику властей. Польской Народной Республики по отношению к Православной Церкви, проведенная в 1944-1958 годах, на которую серьезное влияние оказали не только идейно-правовые решения, характерные для периода построения революционных политических перемен, но и долго нерешенные национальные вопросы.
Źródło:
Nowa Polityka Wschodnia; 2023, 1(36); 189-219
2084-3291
Pojawia się w:
Nowa Polityka Wschodnia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-14 z 14

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies