Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "литературная традиция" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Захар Прилепин – литературный портрет
Zakhar Prilepin: a Literary Portrait
Autorzy:
Borkowska, Aldona
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/651203.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Захар Прилепин
литературный портрет
имидж
писательская стратегия
литературная традиция
Zakhar Prilepin
literary portrait
image
writing strategy
literary tradition
Opis:
Since his debut in 2004, Zakhar Prilepin has constantly been present on the Russian cultural scene. A literary scholar, journalist, writer, politician and even a military man, he is the author of a set of highly popular and emblematic novels which portray Russia at the turn of the 21st century. The writer has won many significant Russian literary awards and attracted the attention of both literary critics and the general audience. In the paper, a literary portrait of Zakhar Prilepin is sketched and the reasons for the writer’s popularity are investigated.
Со времени дебюта в 2004 году имя Захара Прилепина постоянно присутствует в литературном пространстве России. Филолог, журналист, писатель, политический деятель и военный, он – автор целого ряда романов, каждый из которых стал символом своего времени и поколения. Писатель получил основные литературные премии России и завоевал признание как маститых критиков, так и обычных читателей. Цель настоящего исследования – сформировать литературный портрет Захара Прилепина, прояснение его популярности среди русских читателей.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica; 2019, 12; 121-130
1427-9681
2353-4834
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Из наблюдений над образом сада в лирике Александра Кушнера
Observations on the Garden in Alexander Kushner’s Lyrics
Autorzy:
Sadzińska, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22446726.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Alexander Kushner
garden
poetry of the Garden
literary tradition
artistic space
Александр Кушнер
сад
поэзия садов
литературная традиция
художественное пространство
Opis:
В статье исследуются поэтические отражения образа сада в лирике Александра Кушнера. На материале избранных стихотворений поэта прослеживается как связь с литературной традицией, так и модификации универсального образа. Применяется семиотический подход, в котором пространство рассматривается как самостоятельная миромоделирующая категория (В. Н. Топоров и Ю. М. Лотман). В поэтической картине мира Кушнера сад – ценностно значимый образ, он многолик и полифункционален. Его трансформации связаны с индивидуальным восприятием сада/садов, а именно с новым типом взаимоотношений лирического героя и изображаемого пространства. Для поэта сад – один из главных героев его городского (и дачного) пейзажа. Многообразие его поэтических воплощений позволяет констатировать, что это место с исключительной атмосферой, оазис поэтического воображения, метафора творческого сознания, пространство воспоминаний – личных, исторических, культурных, зона контакта двух пространств – реального и воображаемого, место встречи с любимой, с поэтами-предшественниками, пространство, где совмещаются прошлое и настоящее, жизнь и творчество. Независимо от тематики, пафоса, интонации (лирической, драматической, иронической) в лирике Кушнера сад становится «входом» в иное пространство, пространство вечности.
The article surveys how the European topos of the garden is reflected in Alexander Kushner’s poetry, in the form of both continuations and modifications. The analysis of the poet’s selected lyrical pieces reveals, on the one hand, a maintained relation with the tradition, while on the other, the emergence of certain new features – the latter connected with axiological transformations. The semiotic approach is applied, in which space is seen as an independent world-modelling category (V. N. Toporov and Yu. M. Lotman). In Kushner’s poetic picture of the world, the garden is a valuable image; it is multifaceted and multifunctional. The new features and meanings result from an individual reception of the garden(s), i.e. a new type of relationship between the subject and the presented space. For the poet, the garden is one of the main protagonists of his urban (and dacha) landscape. The diversity of his poetic incarnations allows us to state that it is a place with an exceptional atmosphere; an oasis of poetic imagination; a metaphor of creative consciousness; a space of memories – personal, historical, cultural; a contact zone of two spaces – real and imaginary; a meeting place with his beloved and with the poets predecessors; a space where past and present, life and creativity are combined. Regardless of the themes, pathos, and intonation (lyrical, dramatic, ironic) in Kushner’s lyrics, the garden becomes an “entrance” to another space, the space of eternity.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica; 2022, 15; 33-46
1427-9681
2353-4834
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Барочные отзвуки классицизма: Михаил Ломоносов, Гавриил Державин и Симеон Полоцкий
Baroque Traits in Russian Neoclassicism: Mikhail Lomonosov, Gavriil Derzhavin, and Symeon of Polotsk
Autorzy:
Прохоров, Георгий
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22446706.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
барокко
классицизм
литературная традиция
Михаил Ломоносов
Гавриил Державин
Симеон Полоцкий
Baroque
Neoclassicism
literary tradition
Mikhail Lomonosov
Gavriil Derzhavin
Symeon of Polotsk
Opis:
В центре статьи – эволюция топосов, пришедших в русскую поэзию в эпоху барокко. Автор полемизирует с традиционным для России отношением к барокко как в явлению периферийному и чуждому русской культуре – скорее буферу между традиционным древнерусским и новым искусством, рожденным реформами Петра I и ориентированным на европейские образцы. Акцентируется риторическая природа русского классицизма, при котором античные мотивы и аллюзии – исключительно речевые формулы, введенные скорее как дань моде, притом что Россия никогда не была страной античной цивилизации. Соответственно, под этими формулами продолжает жить русская литературная традиция, а русский классицизм несет в себе отчетливые черты русского барокко. В статье сопоставляются произведения Симеона Полоцкого, Михаила Ломоносова, Гавриила Державина и вскрывается преемственность, выраженная общностью сюжетной ситуации и обращением к общему набору мотивов. Барочные элементы, вошедшие в русскую литературу при посредничестве Симеона Полоцкого, продолжают функционировать внутри духовной поэзии классицизма. Потому лирический герой Ломоносова парадоксально испытывает скепсис по поводу способности человеческого разума познавать и осмыслять природу; восхищается сверхъизбыточностью и непознаваемостью мироздания. В более поздней поэзии (ода Бог Гавриила Державина) пришедшая из барокко топика выражает переживания, характерные для мироощущения предромантизма. Мир предстает объектом, предназначенным для переживания индивидуальной личностью, зоной диалога между Творцом и человеком.
In this article, I trace some effects produced by Baroque on the Russian poetry and question the traditional attitude to the cultural epoch as to somewhat occasional and uninfluential; a mere buffer between the traditional Old Russian art and Russian Neoclassicism introduced by Peter the Great’s reforms oriented towards new European norms. In contrast to the vision, I put an emphasis on the genuine, rhetoric nature of the Neoclassicism. Russia has never been a country of the classical antiquity; thus, Russian poets use classical motifs solely and exclusively as popular verbal cliches. Beneath the new formulas, poets continue the Russian literary tradition; Russian Neoclassicism is shaped by the Baroque. I compare works by Symeon of Polotsk, Mikail Lomonosov, and Gavriil Derzhavin in order to explore a poetic tradition manifested by a shared plot and a set of motifs. Influenced by Symeon of Polotsk, Russian Neoclassicism continues to use baroque elements. Namely, the protagonists of Lomonosov are sceptical about the capabilities of the human mind to interpret nature. Quite opposite, they are admired by superabundance and the omnipresent mysteries of the Universe. In later poetry, such as Derzhvine’s ode titled “God”, the baroque vision is linked with Pre-Romanticism. There, an individual appears as someone who is able to have a sensual experience of the Universe and interact with it. The world turns into an area of dialogue and spiritual interaction between the Creator and the Human.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica; 2022, 15; 251-262
1427-9681
2353-4834
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies