Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "дзяржава" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Idee eines Bundeslandes in Osteuropa im Zeitalter des Friedens von Brest-Litovsk in der schweizer Presse
Autorzy:
Bednarz, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/624901.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Swiss, press, federal state
Szwajcarzy, prasa, państwo federacyjne,
швейцарцы, прэса, федэратыўная дзяржава
Opis:
The Peace Treaty of Brest on the Bug, signed on 3 March 1918, was an opportunity for the Helvetic press to discuss the political future of the nations of Eastern Europe.Particularly interesting was the issue of mutual relations between Poles, Lithuanians, Belarussians and Ukrainians. This subject was primarily discussed in the press of the French-speaking Switzerland, where the ideas of peaceful coexistence of nations were very popular.Due to the lack of a possibility of non-conflicting ethnic boundaries between the nations concerned, it was postulated the establishment of a federation state.Such a state would eliminate potential national tensions thanks to its system similar to the Swiss one. The discussion about this subject, initiated by Helvetian journalists, provoked the heated polemics of the Polish, Lithuanian and Ukrainian emigré circles and showed that the idea of such a state was impossible. Such an assessment was influenced above all by historical events between the concerned nations, as well as the prevailing national ideology that was incompatible with Swiss solutions.
Idea państwa federacyjnego we Wschodniej Europie w dobie pokoju brzeskiego w ujęciu prasy szwajcarskiejPodpisany 3 marca 1918 r. pokój w Brześciu nad Bugiem stał się dla helweckiej prasy okazją do rozpatrywania kwestii przyszłości politycznej narodów Europy Wschodniej. W szczególności interesujące wydawało się zagadnienie wzajemnych stosunków między Polakami, Litwinami, Białorusinami i Ukraińcami. Tematyka ta rozpatrywana była przede wszystkim w pismach Szwajcarii romańskiej, gdzie idee pokojowego współistnienia narodów cieszyły się popularnością.W związku z brakiem możliwości bezkonfliktowego wyznaczenia granic etnicznych między zainteresowanymi narodami postulowano ustanowienie państwa federacyjnego, które miałoby kanalizować potencjalne napięcia przez ustrój podobny do szwajcarskiego. Dyskusja wokół tej tematyki, zapoczątkowana przez helweckich dziennikarzy, pociągnęła za sobą ożywioną polemikę kręgów emigracyjnych polskich, litewskich i ukraińskich i wykazała, że realizacja idei takiego państwa jest niemożliwa. Wynikało to nade wszystko z zaszłości historycznych pomiędzy narodami, jak też dominującej wówczas ideologii narodowej, która nie dawała się pogodzić z postulowanymi przez Szwajcarów rozwiązaniami.
Мірны дагавор, падпісаны 3 сакавіка 1918 г. у Брэсце над Бугам стаў для швейцарскай прэсы нагодай для разваг над палітычнай будучыняй народаў Усходняй Еўропы. Цікавасць выклікалі ўзаемныя адносіны паміж палякамі, літоўцамі, беларусамі і ўкраінцамі.Гэтая тэма была асабліва частая ў французскай Швейцарыі, дзе ідэі мірнага суіснавання народаў лічыліся вельмі папулярнымі.У сувязі з адсутнасцю магчымасці безканфліктнага вызначэння этнічных межаў паміж названымі народамі, прапаноўвалася федэратыўная дзяржава, якая б дазволіла ліквідаваць патэнцыяльнае напружанне праз свой дзяржаўны лад, на узор швейцарскага. Дыскусіі на гэтую тэму, якую пачалі швейцарскія журналісты, разгарнулі гарачую палеміку польскіх, літоўскіх і ўкраінскіх эміграцыйных слаёў і паказалі, што ідэя федэрацыі ва Усходняй Еўропе не рэальная. Такая ацэнка вынікала з гістарычнага вопыту асобных народаў, а таксама з нацыянальнай ідэалогіі, якая ў той час пераважала і якая не дазваляла пагадзіцца з прапанаванымі швейцарамі рашэннямі.
Źródło:
Studia Białorutenistyczne; 2017, 11
1898-0457
Pojawia się w:
Studia Białorutenistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Identyfikacja wyznaniowa i państwowa polityka religijna
Autorzy:
Waszkiewicz, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/625068.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
religion
Church
Belarus
religiousness of post communist societies
sociology
religious
State
religious policy
religia
wyznanie
Kościół
Białoruś
religijność społeczeństw postkomunistycznych
socjologia
wierni
państwo
polityka wyznaniowa
рэлігія
веравызнанне
Царква
Беларусь
рэлігійнасць насельніцтва былых камуністычных краін
сацыялогія
вернікі
дзяржава
канфесійная палітыка
Opis:
The present article seeks to analyze the religious trends in the development of the Belarusian society during the period of the transformation of the former Soviet Union, on the basis of research by Belarusian sociologists. Special attention is paid to the religions identification of the Belarusians, the strength of religious beliefs and the religions behaviour of the citizens. Analysis covers inter alia the confessional, geographical and ethnic factors, which influence the religiousness among certain groups of the population, and the mutual relationship between the State and the Church under the laws concerning the freedom of conscience. In this aspect we analyze the currently propagated idea about the “diversified” model of interaction between the State and individual denominations.
W artykule podejmuje się próbę analizy zagadnienia identyfikacji wyznaniowej mieszkańców Białorusi w okresie transformacji społecznej, związanej z rozpadem ZSRS, na podstawie badań białoruskich socjologów. Wskazuje się również czynniki wpływające na tożsamość religijną ludności, stopień jej religijności oraz motywy zachowań religijnych. Zwraca się m.in. uwagę na czynniki o charakterze wyznaniowym, geograficznym i etnicznym, ukierunkowujące religijność niektórych grup ludności. Porusza się także kwestię stosunku państwa białoruskiego do Kościoła na tle obowiązującego ustawodawstwa w zakresie wolności sumienia. W tym aspekcie omawia się lansowaną obecnie na Białorusi tezę o „zróżnicowanym” modelu stosunków państwa z poszczególnymi wyznaniami.
У артыкуле, на падставе даследаванняў беларускіх сацыёлагаў, аналізуюцца праблемы канфесійнай ідэнтычнасці жыхароў Беларусі ў перыяд грамадскіх перамен у сувязі з распадам СССР. Разважаюцца фактары, якія маглі паўплываць на рэлігійнае атаясамліванне насельніцтва, ступень рэлігійнасці жыхароў Беларусі, а таксама матывы рэлігійных паводзінаў. Звяртаецца таксама ўвага на фактары канфесійнага, геаграфічнага і этнічнага характару, якія арыентуюць рэлігійнасць некаторых груп насельніцтва. Акрамя таго, у публікацыі закранаецца пытанне адносін беларускай дзяржавы да Царквы на фоне існуючага заканадаўства ў сферы вольнасці сумлення. У дадзеным аспекце разглядаецца папулярны ў Беларусі ў сучасны перыяд тэзіс пра “дыферэнцыраваную” мадэль адносін дзяржавы да асобных веравызнанняў.
Źródło:
Studia Białorutenistyczne; 2016, 10
1898-0457
Pojawia się w:
Studia Białorutenistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polskie Państwo Podziemne wobec propozycji rozmów polsko-białoruskich w latach 1941–1944
Autorzy:
Wysocki, Roman
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/624796.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Polish Underground State, Polish-Belarusian talks, Belarusian national movement, Radaslaŭ Astroŭski, Vaclaŭ Ivanoŭski
Polskie Państwo Podziemne, rozmowy polsko-białoruskie, białoruski ruch narodowy, Radosław Ostrowski, Wacław Iwanowski
Польская падпольная дзяржава, польска-беларускія перамовы, нацыянальны рух, Радаслаў Астроўскі, Вацлаў Іваноўскі, Ян Станкевіч
Opis:
This paper gives an account of the talks between the Polish Underground State and members of the Belarusian political communities over the years 1941–1944. Following the attack of the Third Reich on the Soviet Union, the Belarusians found themselves under German occupation, which had an impact both on the Polish Underground State structures and the Belarusian resistance movement. Convinced that the Third Reich was bound to fail, the two organisations should have allied themselves with each other on the premise of common objectives. Were they, however, able to break the deadlock on mutual animosity, distrust, bias, belittling and disparaging? The answer to that question lies in the remaining source material. Upon analysis of archival documents, it is possible to state that the Polish Underground State did not consider the Belarusian resistance movement as a potential partner for cooperation. The Poles maintained a rigid stance on the issue of pre-war borders, which determined the character of the dialogue between the Polish Underground and the Belarusian political environment. They also largely underestimated the resources of the Belarusian resistance, which might have played a key role in reversing the situation in the region. A group of Belarusian activists were persistent in their attempts to contact the Polish Underground State nevertheless. These were Vaclaŭ Ivanoŭski, Jan Stankievič, and Radaslaŭ Astroŭski. However, the talks were low-level and conducted on an irregular basis, and their character was exploratory rather than focusing on particular problems. They were thus futile from the very beginning. Improving Polish-Belarusian relations in the course of the war was an enormous challenge which neither of the parties could cope with, and which ultimately determined the fate of both nations in the post-war period.
Tematem artykułu są rozmowy prowadzone przez Polskie Państwo Podziemne z członkami białoruskich środowisk politycznych w latach 1941–1944. Po ataku III Rzeszy na ZSRR obszary zamieszkane przez Białorusinów znalazły się pod okupacją niemiecką. Zmieniło to sytuację zarówno działających na tym terenie struktur Polskiego Państwa Podziemnego, jak też białoruskiego ruchu narodowego. Przekonanie o nieuniknionej przegranej III Rzeszy powinno było rodzić świadomość wspólnoty celów. Czy potrafiono jednak wyjść z wcześniejszego impasu wzajemnych animozji, niedowierzań, uprzedzeń, lekceważenia i niedoceniania?. By uzyskać odpowiedź na to pytanie należy sięgnąć do zachowanego materiału źródłowego. Analiza dokumentów archiwalnych pozwala jednoznaczne stwierdzić, że Polskie Państwo Podziemne nie traktowało białoruskiego ruchu narodowego jako poważnego partnera. Jego członkowie stali na stanowisku utrzymania przedwojennych granic, co determinowało charakter prowadzonych rozmów. Nie doceniano też zaplecza białoruskiego ruchu narodowego, które mogło odegrać kluczową rolę w zmianie sytuacji politycznej w regionie. Mimo to grupka działaczy białoruskich stała na stanowisku porozumieniu z Polakami (Wacław Iwanowski, Jan Stankiewicz, Radosław Ostrowski), poszukiwała kontaktów z Polskim Państwem Podziemnym. Rozmowy miały charakter nieregularnych wymian zdań, prowadzonych na niskim szczeblu, raczej sondażowych niż problemowych. Takie podejście skazywało je na porażkę i sprawiło, że ułożenie relacji polsko-białoruskich w warunkach wojennych okazało się wyzwaniem, które przerosło obie strony, a także zaważyło na losach obu narodów po II wojnie światowej.
Тэмай дадзенага артыкула з’ яўляюцца перамовы, якія праводзіліся паміж Польскай падпольнай дзяржавай і членамі беларускіх палітычных суполак у перыяд 1941–1944 гг. Пасля нападзення Трэцяга рэйха на СССР тэрыторыі, на якіх пражывалі беларусы, трапілі пад нямецкую акупацыю. Гэта паўплывала як на дзейнасць Польскай падпольнай дзяржавы, так і на беларускі нацыянальны рух. Перакананне пра непазбежнае паражэнне Трэцяга рэйха павінна было прывесці да ўсведамлення агульнай мэты. Ці змаглі, аднак, зразумець польскі і беларускі бакі, што знаходзіліся ў тупіку ўзаемных варожасці, недаверу, прадузятасці, пагарды, недаацэньвання? Адказ на гэтае пытанне трэба шукаць у архіўных матэрыялах. Аналіз дакументаў дазволіў нам адназначна сцвердзіць, што Польская падпольная дзяржава не ставілася да беларускага нацыянальнага руху як да сапраўднага партнёра. Яе члены лічылі, што неабходна вярнуць даваенныя межы, што абумоўлівала характар усіх перагавораў з беларускім бокам. Неадпаведна быў ацэнены рэзерв беларускага нацыянальнага руху, які мог сыграць асноўную ролю ў змене палітычнага становішча ў рэгіёне. Нягледзячы на гэта група беларускіх дзеячоў была зацікаўлена пагадненнем з палякамі (Вацлаў Іваноўскі, Ян Станкевіч, Радаслаў Астроўскі) і спрабавала наладзіць зносіны з Польскай падпольнай дзяржавай. Гэтыя кантакты аднак не мелі рэгулярнага характару, праводзіліся на нізкім узроўні і з’ яўляліся хутчэй зборам інфармацыі, чым праблемнай дыскусіяй. Па прычыне такога падыходу загаддзя было вядома, што перамовы скончацца паразай. Узровень кантактаў сведчыў пра тое, што наладзіць польска-беларускія адносіны ў ваенных умовах было выклікам, які перавысіў магчымасці абодвух бакоў, а пасля другой сусветнай вайны паўплываў на лёс абодвух народаў
Źródło:
Studia Białorutenistyczne; 2019, 13
1898-0457
Pojawia się w:
Studia Białorutenistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies