Temat: вторая - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Ksiądz Walerian Meysztowicz (1893–1982). Droga do objęcia katedry nadzwyczajnej prawa kanonicznego na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie
Father Walerian Meysztowicz (1893–1982). The road to the Extraordinary Chair of Canon Law at the Faculty of Theology of the Stephen Bathory University in Vilnius
Священник Валериан Мейштович (1893–1982). Путь к заведованию Чрезвычайной кафедрой канонического права на Богословском факультете Университета Стефана Батория в Вильнюсе
Священик Валеріан Мейштович (1893–1982). Шлях до завідувача Надзвичайної кафедри канонічного права на Богословському факультеті Вільнюського університету імені Стефана Баторего
Autorzy:: Żukowski, Przemysław
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/33526268.pdf
Data publikacji:: 2024
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:: Валерiaн Мейштович
Друга Річ Посполита
Віленський університет Стефана Баторего
канонічне право
історія науки
Валериан Мейштович
Вторая Речь Посполитая
Университет Стефана Батория в Вильнюсе
каноническое право
история науки
Walerian Meysztowicz
Second Polish Republic
Stephen Bathory University in Vilnius
canon law
history of science
II Rzeczpospolita
Uniwersytet Stefana Batorego w Wilnie
prawo kanoniczne
historia nauki
Opis:: Artykuł traktuje o pewnym okresie życia ks. Waleriana Meysztowicza (1893–1982) i jego związkach z Wilnem. Autor stara się przybliżyć okoliczności pobierania nauki na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie oraz w wileńskim Seminarium Duchownym. Następnie omawia sprawę nostryfikacji uzyskanego w Rzymie doktoratu świętej teologii, co umożliwiło W. Meysztowiczowi objęcie wykładów zleconych oraz otworzyło drogę kariery naukowej. Kolejnym etapem była habilitacja i uzyskanie docentury z zakresu prawa kanonicznego. Po przejściu na emeryturę ks. Bronisława Żongołłowicza to w W. Meysztowiczu widziano jego następcę w Katedrze Prawa Kanonicznego na Wydziale Teologicznym USB. Sam B. Żongołłowicz bardzo promował W. Meysztowicza. Na podstawie przewidzianej prawem procedury W. Meysztowicz otrzymał od Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej nominację profesorską w dniu 14 września 1937 r. Z uwagi na liczne obowiązki dyplomatyczne wynikające z posady w Ambasadzie Rzeczypospolitej Polskiej przy Stolicy Apostolskiej, W. Meysztowicz nie mógł wykonywać swoich obowiązków wykładowcy akademickiego. Karierę naukową w Wilnie przerwał mu wybuch II wojny światowej.
Стаття присвячена певному періоду в житті Священикa Валеріана Мейштовича (1893–1982) тайого зв’язкам з Вільнюсом. Автор намагається описати обставини його навчання у Вільнюському університеті імені Стефана Баторего та у Вільнюській семінарії. Далі він розглядає питання нострифікації отриманого в Римі докторату священного богослов’я, що дозволило В. Мейштовичу займатись замовленими лекціями і відкрило шлях до академічної кар’єри. Потім була габілітація і ступінь доктора з канонічного права. Після виходу на пенсію Священикa Броніслава Жонґоловича, саме у В. Мейштовічеві вбачалийого наступника на кафедрі канонічного права на Богословському факультеті ВУСБ. Сам В. Жонґоллович всіляко сприяв просуванню В. Мейштовича. Згідно з юридично встановленою процедурою, 14 вересня 1937 р. В. Мейштович отримав номінацію на професорське звання від Президента Республіки Польща. Через численні дипломатичні зобов’язання, пов’язані з посадою в Посольстві Республіки Польща при Апостольський столиці, В. Мейштович не міг виконувати свої обов’язки академічного викладача. Його академічна кар’єра у Вільнюсі була перервана початком Другої світової війни.
В статье рассматривается определенный период жизни священника Валериана Мейштовича (1893–1982), а также его связи с Вильнюсом. Автор пытается описать обстоятельства его обучения в университете Стефана Батория в Вильнюсе и в Вильнюсской семинарии. Затем он обсуждает вопрос о нострификации полученной в Риме степени кандидата наук в области священного богословия, которая позволила В. Мейштовичу получить заказ на проведение лекций и открыла путь к академической карьере. Следующим этапом стало получение степени доктора и должности доцента в области канонического права. После ухода на пенсию священника Бронислава Жонголловича именно в В. Мейштовиче виделиего преемника на Кафедре канонического права на Богословском факультете Университета Стефана Батория. Сам В. Жонголлович значительно продвигал В. Мейштовича. В соответствии с установленной законом процедурой В. Мейштович получил профессорское назначение от президента Республики Польша 14 сентября 1937 г. Из-за многочисленных дипломатических обязанностей, связанных с его должностью в Посольстве Республики Польша при Святом Престоле, В. Мейштович не мог выполнять свои обязанности в качестве академического преподавателя. Его научая карьера в Вильнюсе была прервана началом Второй мировой войны.
The article discusses a period in the life of Fr. Walerian Meysztowicz (1893–1982) and his connections with Vilnius. The author attempts to describe the circumstances of his education at the Stephen Bathory University in Vilnius and at the Vilnius Seminary. He then discusses the recognition of the doctorate of sacred theology obtained in Rome, which enabled W. Meysztowicz to take up commissioned lectureships and opened the way to an academic career. This was followed by habilitation and a docent title in canon law. After Fr. Bronisław Żongołłowicz’s retirement, it was W. Meysztowicz who was seen as his successor in the Chair of Canon Law at the Faculty of Theology of the Stephen Bathory University. B. Żongołłowicz himself intensely promoted W. Meysztowicz. Based on the procedure envisaged by law, W. Meysztowicz received his professorial appointment from the President of the Republic of Poland on 14 September 1937. Due to his numerous diplomatic duties resulting from his post at the Embassy of the Republic of Poland to the Holy See, W. Meysztowicz was unable to fulfil his duties as an academic lecturer. His academic career in Vilnius was interrupted by the outbreak of the Second World War.
Źródło:: Studia Prawnicze KUL; 2024, 2; 181-214
1897-7146
2719-4264
Pojawia się w:: Studia Prawnicze KUL
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Z historii przesiedlania i rozmieszczania obywateli polskich w obwodzie samarkandzkim (1941–1945)
Samarqand viloyatida Polsha fuqarolarining surgun jarayoni va joylashtirilishi tarixi (1941–1945)
From the History of Resettlement and Placement of Polish Citizens in the Samarkand Oblast (1941–1945)
Из истории переселения и расселения граждан Польши в Самаркандской области (1941–1945 гг.)
Autorzy:: Yakubov, Akmal
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/48822025.pdf
Data publikacji:: 2024
Wydawca:: Muzeum Pamięci Sybiru ; Polskie Towarzystwo Historyczne Oddział w Białymstoku
Tematy:: ewakuacja
Uzbekistan
komitety wykonawcze
Polska
okręg
II wojna światowa
gospodarka
humanizm
dzieci
samorząd lokalny
Samarkanda
evacuation
executive committees
Polska
district
World War II
economics
humanitarianism
children
local government
Samarkand
эвакуация
узбек
исполкомы
поляк
округ
Вторая мировая война
экономика
гуманизм
дети
местное самоуправление
Самарканд
Opis:: W artykule dokonano analizy rozsiedlania/rozlokowania obywateli polskich przesiedlonych do Uzbekistanu w czasie II wojny światowej, pomocy humanitarnej dla Polaków i ich dzieci, solidarności w stosunkach uzbecko-polskich oraz przyjaznego przyjęcia Polaków przez miejscową ludność. Ponadto badane są kwestie związane z zatrudnieniem, mieszkalnictwem i edukacją Polaków, pomimo okresu niedoboru ekonomicznego.
This article analyzes the placement of Polish citizens resettled to Uzbekistan during the Second World War, as well as humanitarian assistance to the Poles and their children, solidarity in Uzbek-Polish relations, and the friendly acceptance of the Poles by the local population. In addition, despite the period of economic scarcity, Poles' issues related to employment, housing and education are explored.
В данной статье анализируется расселение польских граждан, переселенных в Узбекистан в годы Второй мировой войны, гуманитарная помощь полякам и их детям, солидарность в узбекско-польских отношениях, дружеское принятие поляков местным населением. Кроме того, исследуются вопросы поляков, связанные с трудоустройством, жильем и образованием, несмотря на период экономического дефицита.
Źródło:: Biuletyn Historii Pogranicza; 2024, 24; 50-55
1641-0033
Pojawia się w:: Biuletyn Historii Pogranicza
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: The Grand Strategy of President Ilham Aliyev as the Foreign Policy Foundation of Azerbaijan’s Victory in the Second Karabakh War
Гранд стратегия президента Ильхама Алиева как внешнеполитический фундамент победы Азербайджана во второй карабахской войне
Autorzy:: Akbarova, Aygun Famil
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/28855811.pdf
Data publikacji:: 2023-06-30
Wydawca:: Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:: South Caucasus
Azerbaijan
geopolitical tension
Second Karabakh War
Grand Strategy
Южный Кавказ
Азербайджан
геополитическая напряженность
Вторая Карабахская война
Великая стратегия
Opis:: The growing geopolitical dynamics in the South Caucasus and the Caspian Black Sea basin region and the role of Azerbaijan as an undisputed regional leader in this space appear to be an urgent trend in international relations. Azerbaijan is not a member of either NATO or the CSTO, fighting for leadership in this region. But at the same time, Azerbaijan is successfully developing bilateral and multilateral relations with the participating states of these military-political alliances. Armenia, as a member of the CSTO, and Georgia, which has officially included the goal of joining NATO in the Basic Laws of their country, to a certain extent, can produce a degree of inter-bloc competition to solve their own problems. Azerbaijan can objectively reduce the risks of geopolitical tension in the region by promoting a peaceful cooperation agenda through inter-block communication. Under the leadership of the President of Azerbaijan, Supreme Commander-in-Chief Ilham Aliyev, Azerbaijan was the first in the post-Soviet space to resolve an interstate conflict within the framework of international law. Systemic and structural-functional methods are used in the geopolitical, geostrategic and geo-economic analysis of the role of Azerbaijan in the studied region, the development and implementation of the Grand Strategy of President Ilham Aliyev and the main directions of national geoengineering at the present stage of development of Azerbaijan. The comparative method is used to analyse the main trends in international relations based on the study of international, international legal, and foreign documents and materials.
Нарастающая геополитическая динамика в регионе Южного Кавказа и Каспийско-Черноморского бассейна и роль на этом пространстве Азербайджана как неоспоримого регионального лидера, предстает актуальным трендом международных отношений. Азербайджан не является членом ни НАТО, ни ОДКБ, которые борются за лидерство в этом регионе. Но при этом Азербайджан успешно развивает двусторонние и многосторонние отношения с государствами-участниками этих военно-политических альянсов. Армения как член ОДКБ и Грузия, официально включившая в Основной закон своей страны цель вступления НАТО, в определенной мере могут продуцировать градус межблоковой конкуренции для решения собственных задач. Снижать риски геополитической напряженности в регионе объективно может Азербайджан, продвигая мирную повестки сотрудничества посредством содействия межблоковой коммуникации. Под руководством Президента Азербайджана Верховного главнокомандующего Ильхама Алиева Азербайджан первым на постсоветском пространстве решил межгосударственный конфликт в рамках норм международного права. Системный и структурно-функциональный методы используются в геополитическом, геостратегическом и геоэкономическом анализе роли Азербайджана в изучаемом регионе разработке и реализации Гранд-стратегии Президента Ильхама Алиева и основных направлений национального геоинжиниринга на современном этапе развития Азербайджана. Компаративный метод применяется при анализе основных тенденций в международных отношениях на основе изучения международных, международно-правовых, зарубежных документов и материалов.
Źródło:: Studia Orientalne; 2023, 2(26); 60-71
2299-1999
Pojawia się w:: Studia Orientalne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Żona, gejsza czy emancypantka? Wizerunek Japonek w wybranej prasie polskiej w latach 30. XX wieku
Wife, Geisha, or Suffragist? – An Image of Japanese Women in the Selected The Second Polish Republic Press in the 1930s
Супруга, гейша, суфражистка? – образ японских женщин в выбранной польской прессе в 1930-х годах
Autorzy:: Michalewicz, Katarzyna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2121849.pdf
Data publikacji:: 2022-06-30
Wydawca:: Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:: The Second Polish Republic
the interwar polish press
The Japan
woman
geisha
the suffragist
emancipation
Вторая Речь Посполитая
довоенная пресса
Япония
женщина
гейша
суфражистка
эмансипация
Opis:: The Polish interwar press tried to bring its readers closer to the inhabitants of the Land of the Rising Sun. Many articles were devoted to Japanese women. Usually, it was done by mass magazines such as sensational “As” and travel-geographical “Na Szerokim Świecie” [On the Broad World] published by holding “Ilustrowany Kurier Codzienny” [Illustrated Daily Courier], as well as Warsaw “Naokoło Świata” [Around the World], and women’s magazines, e.g., “Bluszcz” [Ivy]. A Japanese was presented either as a mysterious woman of exotic beauty and a mysterious soul, a wife devoted to the family, a victim of the patriarchal system, or an emancipate fighting for political, professional, and social rights. The mass magazines and women focused on the social situation of Japanese women, stressing that it was extremely unfavourable and, as an example, gave their unequal position in marriage. However, they added that their position had improved rapidly, although they still had a long way to go to emancipate. The interwar press tried to combat common stereotypes about the inhabitants of Japan. One was to say that all Japanese women are, by nature, perfect wives, mothers, and mothers-in-law, and the other that geishas are luxury prostitutes.
Польская довоенная пресса пыталась приблизить своих читателей к жителям Страны цветающей вишни. Много места было посвящено в первую очередь японцам. Обычно это делали массовые журналы, такие как: сенсационный «As» (изданный группой «Ilustrowany Kurier Codzienny») и путешественно-географический: «Na Szerokim Świecie» [На широком мире], а также Варшава: «Naokoło Świata» [Вокруг света], и женский журнал: «Bluszcz» [Плющ]. Японcкую жительницу представляли либо как таинственную жен- щину экзотической красоты, преданную семье жену, жертву патриархальной системы, либо как освободительницу, борющуюся за свои права в политической, профессиональной и общественной жизни. Как массовые журналы, так и женщины сосредоточили свое внимание на социальном положении японок, подчеркивая, что оно крайне неблагоприятно а, как пример, ставили неравное положение мужа и жены в браке. Всё таки они добавляли, что их положение быстро улучшается, хотя им еще предстоит пройти долгий путь для эмансипации. Межвоенная пресса пыталась размежеть распространенные стереотипы о жителях Японии. Один из них говорил о том, что все японские женщины это хорошие жены, матери и свекрови, но другой относился к гейшам как к роскошным проституткам.
Źródło:: Studia Orientalne; 2022, 2(22); 7-28
2299-1999
Pojawia się w:: Studia Orientalne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Geneza asystencji wojskowej w II Rzeczypospolitej
The Genesis of Military Assistance in the Second Republic of Poland
Генезис военной помощи во Второй Речи Посполитой
Autorzy:: Hac, Piotr
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1887077.pdf
Data publikacji:: 2021-12-14
Wydawca:: Wojskowe Biuro Historyczne
Tematy:: Siły zbrojne
asystencja wojskowa
geneza
II Rzeczypospolita
bezpieczeństwo publiczne
Armed forces
military assistance
genesis
public security
the Second Republic of Poland
Вооруженные силы
военная помощь
генезис
общественная безопасность
Вторая Речь Посполитая
Opis:: W artykule przedstawiono zagadnienie genezy asystencji wojskowej w II Rzeczypospolitej. Pod nazwą tą w międzywojennej Polsce rozumiano udzielanie pomocy przez siły zbrojne na rzecz władz cywilnych, przede wszystkim w związku z zapewnieniem bezpieczeństwa publicznego bądź w przypadku wystąpienia klęsk żywiołowych. W tekście poddano analizie doświadczenia polskie i zagraniczne z użycia wojska do wskazanych celów, jak również scharakteryzowano regulacje państw obcych powstałe przed 1918 r. w tym zakresie. Już w pierwszych dniach listopada 1918 r. na terenach Galicji administracja polska korzystała z pomocy sił wojskowych, przy czym wspomagano się dotychczas obowiązującymi normami austro-węgierskimi. W kolejnych miesiącach utworzono na terenie całego kraju komórki organizacyjne w administracji wojskowej zajmujące się koordynowaniem udzielania asystencji wojskowej, natomiast w okresie od stycznia do kwietnia 1919 r. wydano podstawowe przepisy dotyczące omawianej problematyki.
This article presents the issue of the genesis of military assistance in the Second Republic of Poland. In interwar Poland, this was understood as aid that was to be provided by the armed forces in support of the civil authorities, primarily in connection with ensuring public safety, or in the event of natural disasters. The text analyzes both Polish and foreign experiences with the use of the army in this manner, as well as characterizing the regulations that were developed in this area in other countries before 1918. The Polish administration was already benefitting from military assistance in the territory of Galicia at the beginning of November 1918, with the support of the current Austro-Hungarian standards. In the following months, the military administration organized units throughout the country that would coordinate the provisioning of military assistance, and from January to April 1919 basic regulations concerning the matter were issued.
В статье рассматривается вопрос генезиса военной помощи во Второй Речи Посполитой. В межвоенной Польше это выражение понималось как оказание помощи вооруженными силами гражданским властям – в первую очередь, в связи с обеспечением общественной безопасности или в случае стихийных бедствий. В тексте статьи анализируется польский и зарубежный опыт использования армии для указанных целей, а также дается характеристика постановлений зарубежных стран, которые были приняты до 1918 г. в этом отношении. Уже в первые дни ноября 1918 г. на территории Галиции польская администрация пользовалась помощью вооруженных сил, при этом на тот момент все еще действовали австро-венгерские стандарты. В последующие месяцы по всей стране были созданы организационные подразделения военной администрации для координации оказания военной помощи, а в период с января по апрель 1919 г. были изданы основные положения, касающиеся исследуемой проблематики.
Źródło:: Przegląd Historyczno-Wojskowy; 2021, XXII (LXXIII), 3 (277); 84-106
1640-6281
Pojawia się w:: Przegląd Historyczno-Wojskowy
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Przysposobienie wojskowe podległe 23 Górnośląskiej Dywizji Piechoty u schyłku lat trzydziestych XX w. Organizacja i zasady działania
Military training subordinate to the 23rd Upper Silesian Infantry Division at the end of the 1930s. Organization and operating principles
Военная подготовка (PW), подчиняющаяся 23-й Верхнесилезской пехотной дивизии, в конце 1930-х годов. Oрганизация и принципы работы
Autorzy:: Kołodziej, Kamil
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1887044.pdf
Data publikacji:: 2021-12-14
Wydawca:: Wojskowe Biuro Historyczne
Tematy:: Wojsko Polskie
II Rzeczypospolita
przysposobienie wojskowe
Górny Śląsk
województwo śląskie
Polish Army
Second Republic of Poland
military training
Silesian Voivodeship
Upper Silesia
Войско Польское
Вторая Речь Посполитая
Верхняя Силезия
Силезское воеводство
военная подготовка
Opis:: Tematyka przysposobienia wojskowego w okresie międzywojennym była przedmiotem wielu badań. Pomimo tego zauważalny jest brak publikacji poświęconych regionalnym działaniom PW, zwłaszcza dla obszarów wielonarodowych i przygranicznych. Artykuł obejmuje lata 1937–1939, odnosząc się do okresu funkcjonowania i rozbudowy struktur PW podległych 23 Górnośląskiej Dywizji Piechoty, który zbiegł się z przygotowaniami do nadchodzącej wojny polsko-niemieckiej. Praca przedstawia struktury PW na obszarze stacjonowania 23 Dywizji Piechoty, cele i zadania operacyjne oraz współpracę z cywilnymi organizacjami realizującymi założenia PW. Istotnym elementem jest ocena możliwości i sprawności śląskich struktur PW, jako obszaru z silną mniejszością niemiecką, w obliczu nadchodzącej wojny.
The matter of military training (PW) during the interwar period has been the subject of many studies. Despite this, there is a noticeable lack of publications concerning the regional activities of the PW, especially regarding multinational and border areas. This article covers the years 1937–1939, which was a period that saw the expansion of PW training structures subordinate to the 23rd Upper Silesian Infantry Division, which coincided with preparations for the expected Polish-German war. The work presents the PW structures in the area where the 23rd Infantry Division were stationed, operational goals and tasks, as well as the cooperation that occurred with civilian organizations regarding assessments of the efficiency of Silesian PW structures as an area with a strong German minority.
Вопрос о военной подготовке в межвоенный период был предметом многих исследований. Несмотря на это, ощущается значительная нехватка публикаций о региональной деятельности организаций военной подготовки, особенно в многонациональных и приграничных регионах. Данная статья охватывает 1937–1939 годы в контексте периода функционирования и расширения структур военной подготовки (PW), подчиняющейся 23-й Верхнесилезской пехотной дивизии, что совпало с подготовкой к предстоящей польско-германской войне. В работе представлены структуры PW на территории дислокации 23-й пехотной дивизии, оперативные цели и задачи, а также взаимодействие с гражданскими организациями, реализующими цели организаций военной подготовки. Важным элементом является оценка возможностей и эффективности силезских структур PW (как территории с сильным немецким меньшинством) перед лицом надвигающейся войны.
Źródło:: Przegląd Historyczno-Wojskowy; 2021, XXII (LXXIII), 3 (277); 107-131
1640-6281
Pojawia się w:: Przegląd Historyczno-Wojskowy
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: The image of Chinese and Japanese Theatre in selected popular and artistic press printed in Poland in 1930s
Образ китайского и японского театров в избранной популярной и художественной прессе Польши 1930-х годов
Autorzy:: Michalewicz, Katarzyna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1931428.pdf
Data publikacji:: 2021-09-30
Wydawca:: Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:: Th e Second Polish Republic
the interwar polish press
theatre
Chinese opera
acting
the China
the Japan
Вторая Польская Республика
довоенная пресса
Япония
Китай
театр
китайская опера
актерское искусство
Opis:: Journalists who described Oriental theatres usually based their narrative on personal experience. Both specialist, mass and popular press paid particular attention to elements that distinguished Japanese and Chinese theatre from their European counterpart. The length of performance, innovative technical solutions, different acting style were the elements that received most attention. Nonetheless, sometimes it was impossible to explain the origins of those differences. Furthermore, the above-mentioned differences usually spoke against Chinese theatre. It was criticized for different music, moveable stage scenery, exaggerated acting that was hard to understand. Such attitude was the result of lack of understanding of Chinese opera’s conventions. On the other hand, press eagerly commended the richness of Chinese actors’ costumes and ,,shadow puppet theatre”. Moreover, Polish press also stressed that both classical and modern Chinese theatre enjoyed immense popularity among Chinese people. Polish press went easy on theatrical art in Japan depicting differences that were in many cases the same as in Chinese theatre as something neutral, even positive as it gave the play magical touch. Sometimes it was emphasized that Japanese theatre could become a source of inspiration for its European counterpart. It was praised for masks, costumes, moveable stage scenery and music. It is interesting that in the last two instances Chinese theatre was looked down on. Polish press also spoke favourably of puppet theatre and ,,Takarazuka” performances. On the other hand, magazines’ opinions on acting varied.
При описании дальневосточного театра журналисты обычно использовали собственный опыт. И специализированная, и массовая, и популярная пресса уделяла особое внимание тем элементам, которые отличали китайский и японский театр от его европейского аналога. Среди них в основном были отмечены: длительность спектакля, новаторские технические решения, а также иная игра актеров. Однако не всегда можно было объяснить причины различий. Более того, в случае китайского театра вышеупомянутые различия обычно трактовались в невыгодном свете. Его критиковали, в частности, за другую музыку, трогательные декорации, а также преувеличенную и при этом непонятную игру актеров. Такое мнение сложилось из-за неправильного понимания китайской оперной конвенции. С другой стороны, пресса высоко оценила богатство костюмов китайских актеров, а также «театр теней» и подчеркнула, что как традиционный, так и современный китайский театр был популярен среди жителей Поднебесной. Журналы оценивали театральную постановку в Стране восходящего солнца гораздо мягче, показывая различия, часто такие же, как в китайском театре, как нечто нейтральное и даже положительное, придающее пьесе определенную магию. В то же время иногда подчеркивалось, что японский театр может стать источником вдохновения для своего европейского аналога. Его хвалили в первую очередь за: маски, костюмы, а также за движущиеся декорации и музыку. Стоит добавить, что в последних двух случаях виноват китайский театр. Положительно отзывались и о кукольном театре, и о спектаклях «Такаразуки». С другой стороны, журналы по-разному оценивали актерское мастерство.
Źródło:: Nowa Polityka Wschodnia; 2021, 3(30); 144-164
2084-3291
Pojawia się w:: Nowa Polityka Wschodnia
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Типология образов фронтовичек в фильме «Дылда» Кантемира Балагова
Typologia obrazów kombatantek w filmie „Wysoka dziewczyna Kantemira Bałagowa
The typology of female front-line soldiers images in “Beanpole film by Kantemir Balagov
Autorzy:: Kuhn, Michael
Jawor, Katarzyna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2085368.pdf
Data publikacji:: 2021-10-22
Wydawca:: Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:: Кантемир Балагов
Дылда
современное российское кино
женский образ в кино
образ фронтовички
Вторая мировая война
послевоенное время
антропология
психология
психическая травма
физическая травма
инь и ян
цветовая драматургия
Opis:: В данной статье при помощи описательно-функционального и сравнительно-сопоставительного методов анализируются и сопоставляются друг с другом две главные героини фильма Дылда (2019) российского режиссера Кантемира Балагова – молодые фронтовички Ия и Маша, стремящиеся начать мирную жизнь в постблокадном Ленинграде. Образ каждой героини рассмотрен по отдельным категориям с перспективы антропологии и психологии – Внешний вид, Одежда, Характер, Любовь, Дети, Травма, Война и мирная жизнь. Сопоставление совершенно разных, но при этом очень близких подруг, позволяют провести параллель с концепцией из китайской философии инь и ян и подвергнуть персонажей первой подобной типологии в научной литературе. Проведенный анализ помогает прийти к выводам о настоящем и будущем героинь: послевоенная жизнь оказывается для фронтовичек порой сложнее, чем военная.
In this article with the use of descriptive-functional and comparative research methods are analyzed and compared with each other the two main characters of the movie Beanpole (2019) by Russian director Kantemir Balagov – young female front-line soldiers Iya and Masha, who are trying to start a peaceful life in post-blockade Leningrad.
W danym artykule, za pomocą opisowo-funkcjonalnej i porównawczej metod, analizowane i porównywane ze sobą są dwie główne bohaterki filmu Wysoka dziewczyna (2019) rosyjskiego reżysera Kantemira Bałagowa – młode kombatantki Ija i Masza, które próbują rozpocząć spokojne życie w wyniszczonym blokadą Leningradzie. Obraz każdej z bohaterek jest rozpatrywany w osobnych kategoriach z perspektywy antropologii i psychologii – Wygląd, Odzież, Charakter, Miłość, Dzieci, Trauma, Wojna i życie w czasie pokoju. Porównanie zupełnie różnych, ale jednocześnie bardzo bliskich przyjaciółek, pozwala zastosować paralelę z koncepcją z chińskiej filozofii yin i yang i poddać bohaterki pierwszej takiej typologii w literaturze naukowej. Przeprowadzona analiza pomaga wysnuć wnioski na temat teraźniejszości i przyszłości bohaterek: powojenne życie okazuje się dla kombatantek czasami trudniejsze niż wojenne.
Źródło:: Przegląd Rusycystyczny; 2021, 4 (176); 77-96
0137-298X
Pojawia się w:: Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: «Мы уже в Германии. Топчем фрицевскую землю …». Германия и немцы глазами евреев, советских солдат и офицеров. По страницам писем и дневников 1944-1945 гг.
„Jesteśmy już w Niemczech. Depczemy ziemi Fryców...”. Niemcy i ich kraj oczami Żydów, żołnierzy i oficerów sowieckich. W świetle listów i pamiętników 1944-1945
Autorzy:: Смиловицкий, Леонид
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/969443.pdf
Data publikacji:: 2020
Wydawca:: Towarzystwo Nauki i Kultury Libra
Tematy:: вторая мировая война
СССР
красная армия
военные преступления
Евреи
оккупация Германии
second world war
USSR
red army
war crimes
Jews
occupation of Germany
II wojna światowa
ZSRR
Armia Czerwona
zbrodnie wojenne
Żydzi
okupacja Niemiec
Opis:: Artykuł jest poświęcony postrzeganiu Niemiec i Niemców przez Żydów walczących w Armii Czerwonej. Przed przekroczeniem niemieckiej granicy Żydzi, podobnie jak żołnierze radzieccy, byli pełni pragnienia pomszczenia śmierci swoich bliskich i bezprecedensowych zniszczeń. Żaden z nich nie miał jednak pojęcia, przed jak trudnym zadaniem (psychologicznych, moralnym i emocjonalnym) będzie musiał stanąć, gdy wejdą na terytorium wroga. Po przekroczeniu granicy nastroje te uległy zmianie. Miłosierdzie zastąpiło nienawiść. Spotkanie z prawdziwymi Niemcami, ich kulturą, architekturą, osiągnięciami postępu naukowo-technicznego, życiem rodzinnym wywołało zmianę nastrojów. Autor konkluduje, że pobyt w Niemczech dostarczył nieocenionego doświadczenia, które Żydzi mieli nadzieję wykorzystać w przywróceniu spokojnego życia w ZSRR. Uważali, że państwo radzieckie doceni ich wkład w ogólne zwycięstwo na froncie i tyłach, ale rzeczywistość okazała się inna. Zasługi Żydów w latach wojny nie doprowadziły do zaniku antysemityzmu w ZSRR. Za materiał do tej pracy posłużyły listy i pamiętniki radzieckich Żydów, żołnierzy Armii Czerwonej, które w ostatnim okresie (2012-2017) zostały zebrane w Diaspora Research Center Uniwersytetu w Tel Awiwie i po raz pierwszy są tu wprowadzane do obiegu naukowego.
Źródło:: Wschodni Rocznik Humanistyczny; 2020, XVII, 4; 227-249
1731-982X
Pojawia się w:: Wschodni Rocznik Humanistyczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: Bohaterski czyn por. Kazimierza Śledzińskiego podczas napadu pod Sieniawką (1926 r.). Przyczynek do historii Korpusu Ochrony Pogranicza (1924–1939)
Lieutenant Kazimierz Śledziński’s Heroic Act during the Ambush near Sieniawka (1926). Contribution to the History of the Border Protection Corps (1924–1939)
Геройский поступок пор. Казимира Следзинского во время под Сенявкой (1926 г.). Вклад в историю Корпуса охраны пограничья (1924–1939)
Autorzy:: Ochał, Artur
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1916564.pdf
Data publikacji:: 2020-12-28
Wydawca:: Wojskowe Biuro Historyczne
Tematy:: polskie formacje graniczne
II Rzeczypospolita Polska
Korpus Ochrony Pogranicza
radziecka dywersja
Polish border formations
Second Polish Republic
Border Protection Corps
Soviet diversion
польские пограничные формирования
Вторая Речь Посполитая
Корпус Охраны Пограничья
советская диверсия
Opis:: Kresy Wschodnie II Rzeczypospolitej, pomimo zawarcia traktatu pokojowego w Rydze (21 marca 1921 r.) formalnie kończącego wojnę polsko-rosyjską (1918–1921), nadal nie były miejscem bezpiecznym dla mieszkańców. Wprawdzie Rosja Radziecka oficjalnie uznała postanowienia traktatu pokojowego i ratyfikowała je, tym samym uznając m.in. kształt i przebieg granicy z Polską, ale komuniści związani z Międzynarodówką Komunistyczną nigdy nie zarzucili planów światowej rewolucji i przeniesienia jej płomienia poprzez Polskę do krajów Europy Zachodniej. Zadaniem Korpusu Ochrony Pogranicza (KOP), jako specjalnej formacji wojskowej, utworzonej jesienią 1924 r. dla ochrony granic wschodnich państwa polskiego, było przywrócenie ładu, porządku i bezpieczeństwa na pograniczu w związku z dywersją i pospolitym bandytyzmem inspirowanym przez wywiad Związku Sowieckiego. Przyjęte przez dowództwo KOP ugrupowanie jednostek w trzech liniach, wspartych pododdziałami kawalerii, a przede wszystkim determinacja i stanowczość żołnierzy w zwalczaniu dywersji i bandytyzmu, miały doprowadzić do pacyfikacji band i uspokojenia sytuacji na pograniczu polsko-radzieckim. W styczniu 1926 r. doszło do bandyckiego napadu na podróżnych autobusu pod Sieniawką na Nowogródczyźnie. Jednym z podróżnych był por. Kazimierz Śledziński, oficer 9 Batalionu KOP w Klecku, który w poczuciu żołnierskiego obowiązku w pojedynkę stoczył walkę z dywersantami w obronie osób cywilnych. Pomimo przewagi napastników zdołał odeprzeć atak – nie zważając na własne rany – wezwać pomoc. Był pierwszym żołnierzem, który został odznaczony Krzyżem Zasługi za Dzielność ustanowionym w 1928 r.
Despite the signing of the peace treaty in Riga (March 21, 1921), which formally ended the Polish-Soviet War (1918–1921), the Eastern Borderlands of the Second Polish Republic were still not a safe place. Although Soviet Russia officially recognized the provisions of the peace treaty and ratified them – thus recognizing, among others, the shape and course of the border with Poland – the communists connected with the Communist International never abandoned their plans for a global revolution and carrying its flame through Poland to Western Europe. The task of the Border Protection Corps (Korpus Ochrony Pogranicza, KOP), a special military formation created in the fall of 1924 to protect the eastern borders of the Polish state, was to restore order and security on the border in response to the diversion and common banditry inspired by Soviet intelligence. The grouping of units in three lines, supported by cavalry subunits, adopted by the KOP command, and above all the determination and firmness of the soldiers in fighting sabotage and banditry, was supposed to pacify the bands and calm the situation on the Polish-Soviet border. In January 1926 there was a bandit attack on bus passengers near Sieniawka in Nowogródczyzna. One of the passengers was Lieutenant Kazimierz Śledziński, an officer of the 9th KOP Battalion in Klecko, who, with a sense of soldierly duty, fought alone against infiltraitors in defense of the civilians. Despite being outnumbered, he managed to repel the attack and bring help despite his wounds. He was the first soldier to be awarded the Cross of Merit for Bravery established in 1928.
Восточные окраины Второй Речи Посполитой, несмотря на заключение мирного договора в Риге (21 марта 1921 г.), официально положившего конец польско-русской войне (1918–1921 гг.), все еще не были безопасным местом для ее жителей. Правда, Советская Россия официально признала и ратифицировала положения мирного договора, признав, в частности, форму и расположение границы с Польшей, но коммунисты, связанные с Коммунистическим Интернационалом, никогда не отказывались от своих планов мировой революции и переноса ее пламени через Польшу в страны Западной Европы. Задача Корпуса охраны пограничья (КОП) как специального военного формирования, созданного осенью 1924 года для защиты восточных границ Польши, заключалась в восстановлении порядка и безопасности в приграничных районах в связи с подрывной деятельностью и обыкновенным бандитизмом, подстрекаемым разведкой Советского Союза. Принятая командованием КОП группировка военных подразделений в три линии, поддерживаемые кавалерийскими подразделениями, и, прежде всего, решимость и стойкость солдат в борьбе с диверсиями и бандитизмом должны были привести к успокоению беспорядков и урегулированию ситуации на польско-советской границе. В январе 1926 г. случилось бандитское нападение на пассажиров автобуса под Сенявкой в районе Новогрудка. Одним из пассажиров был лейтенант Казимеж Следзинский, офицер 9-го батальона КОП в Клецке, который из чувства своего солдатского долга в одиночку сражался с саботажниками, защищая мирных жителей. При всем преимуществе нападающих, ему все же удалось отбить атаку и, несмотря на ранения, вызвать помощь. Он был первым солдатом, награжденным Крестом Заслуги „За Храбрость”, учрежденным в 1928 г.
Źródło:: Przegląd Historyczno-Wojskowy; 2020, XXI (LXXII), 4 (274); 126-144
1640-6281
Pojawia się w:: Przegląd Historyczno-Wojskowy
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: Cóż będzie dalej? Nieznany list gen. broni Kazimierza Sosnkowskiego z roku 1945 o sytuacji międzynarodowej i perspektywach sprawy polskiej
What lies ahead? General Kazimierz Sosnkowski’s unknown Letter from 1945 on the International Situation and Prospects for the Polish Cause
Что будет дальше? Неизвестное письмо с 1945 г. ген. брони Казимежа Соснковского о международной ситуации и перспективах польского вопроса
Autorzy:: Kirszak, Jerzy
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1857325.pdf
Data publikacji:: 2020-08-05
Wydawca:: Wojskowe Biuro Historyczne
Tematy:: II wojna światowa
Kazimierz Sosnkowski
Władysław Raczkiewicz
Władysław Anders
Franciszek Demel
Polskie Siły Zbrojne
Naczelny Wódz
emigracja niepodległościowa
World War II
Polish Armed Forces
Commander-in-Chief
independence emigration
Вторая мировая война
Казимеж Соснковский
Владислав Рачкевич
Владислав Андерс
Франчишек Демель
Польские вооруженные силы на Западе
Верховный главнокомандующий
независимая эмиграция
Opis:: Po udzieleniu dymisji ze stanowiska Naczelnego Wodza gen. Kazimierz Sosnkowski otrzymał urlop i via Nowy Jork udał się do Kanady odwiedzić ewakuowanych tam małoletnich synów. Niezamierzenie Kanada stała się miejscem jego półinternowania. Zza oceanu śledził rozwój sytuacji międzynarodowej, której ocenę przedstawił m.in. w liście do byłego zaufanego podkomendnego płk. Franciszka Demela. Sosnkowski trafnie przewidział szereg wydarzeń i procesów społeczno-politycznych bliższej i dalszej przyszłości. Przykładowo wieszczył rychłe rozwiązanie Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie, finisz akcji Stanisława Mikołajczyka w podporządkowanej Stalinowi Polsce czy stałą ekspansję imperializmu rosyjskiego. Ukazał też kulisy i skutki usunięcia go ze stanowiska NW, przez co proces likwidacji wojska na obczyźnie znacznie przyśpieszył, a także przepadła możliwość lepszego zabezpieczenia bytu żołnierzy na emigracji oraz funduszy na zorganizowaną robotę niepodległościową w wolnym świecie. Wypowiedź generała cechuje trzeźwość oceny działalności politycznej najwyższych polskich władz państwowych i wojskowych w ostatnich miesiącach II wojny światowej, drobiazgowo analizuje zakulisowe rozgrywki personalne, które doprowadziły np. do odwołania gen. Władysława Andersa z funkcji p.o. Naczelnego Wodza na rzecz gen. Tadeusza Bora-Komorowskiego. Dokument ten stanowi ciekawy materiał dla badaczy początków powojennej emigracji, procesu likwidacji Polskich Sił Zbrojnych, jest wreszcie cennym przyczynkiem dla biografów Kazimierza Sosnkowskiego.
After his dismissal from the post of Commander-in-Chief, General Kazimierz Sosnkowski was given a leave of absence and via New York he went to Canada to visit his juvenile sons, who were evacuated there. Unintentionally, Canada became a place of his half-internment. From across the ocean he followed the development of the international situation, the assessment of which he presented, among others, in a letter to a former trusted subordinate, Colonel Franciszek Demel. Sosnkowski aptly predicted a number of events and socio-political processes of the near and far future. For example, he forecast the imminent disbanding of the Polish Armed Forces in the West, the end of Stanisław Mikołajczyk’s activity in Stalin-controlled Poland, or the constant expansion of Russian imperialism. He also showed the backstage and effects of his removal from the post of Commander-in-Chief, which made the process of dismantling the army in exile much quicker, and due to which the opportunities for securing a better existence of soldiers in exile and funds for organized independence activity in the free world were lost. The General’s statement presents a clear-headed assessment of the political activity of the highest Polish state and military authorities in the last months of the World War II, and carefully analyzes the behind-the-scenes personal games which led, for example, to the dismissal of General Władysław Anders from the post of Acting Commander-in-Chief in favor of General Tadeusz Bór-Komorowski. This document is an interesting material for researchers of the beginnings of post-war emigration, the process of dismantling the Polish Armed Forces, and finally makes a valuable contribution to the biographers of Kazimierz Sosnkowski.
После отставки с поста главнокомандующего польскими вооруженными силами на Западе генерал Казимеж Соснковский получил отпуск и через Нью-Йорк отправился в Канаду, чтобы навестить эвакуированных туда своих несовершеннолетних сыновей. Непреднамеренно Канада стала местом его „полинтернирования”. Он из-за океана следил за международной ситуацией, оценка которой была изложена в том числе и в письме бывшему доверенному подчиненному, полковнику Франчишку Демелю. Соснковский правильно предсказал ряд событий и общественно-политических процессов в ближайшем и отдаленном будущем. Например, он предвидел скорый роспуск ПВС на Западе, окончание действий Станислава Миколайчика в подчиненной Сталину Польше или постоянную экспансию российского империализма. Он также показал закулисье и результаты снятия его с должности главнокомандующего, что значительно ускорило процесс ликвидации войск на Западе, и, кроме того, была потеряна возможность лучшего обеспечения быта солдат в эмиграции и получения средств для организованной работы независимой эмиграции в свободном мире. Высказывания генерала характеризуются трезвостью оценки политической деятельности высших польских государственных и военных властей в последние месяцы Второй мировой войны, он тщательно анализирует персональные закулисные игры, которые привели, например, к отстранению генерала Владислава Андерса от исполнения обязанностей Главнокомандующего в пользу генерала Тадеуша Бор-Коморовского. Это письмо является интересным материалом для исследователей начала послевоенной эмиграции, процесса ликвидации Польских вооруженных сил на Западе, и, кроме того, это ценный материал для биографов Казимежа Соснковского.
Źródło:: Przegląd Historyczno-Wojskowy; 2020, XXI (LXXII), 1 (271); 188-222
1640-6281
Pojawia się w:: Przegląd Historyczno-Wojskowy
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: Iosif Utkin: Jewish Poet and Fighter for Soviet Motherland
Iosif Utkin: poeta żydowski i obrońca sowieckiej ojczyzny
Иосиф Уткин: еврейский поэт и борец за советскую родину
Autorzy:: Lapidus, Rina
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2191549.pdf
Data publikacji:: 2020-12-22
Wydawca:: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:: Уткин
популярная поэзия
еврейские элементы
Вторая Мировая Война
Советская Родина
Utkin
poezja popularna
elementy żydowskie
II wojna światowa
sowiecka ojczyzna
Opis:: Artykuł poświęcony jest życiu i twórczości mało znanego sowiecko-żydowskiego poety Iosifa Utkina (1903–1944), który zginął podczas II wojny światowej. Ten wybitny twórca ciągle pozostaje nieznany na Zachodzie, a jego poezją rzadko zajmowali się nawet badacze rosyjskojęzyczni. Autorkę artykułu interesują trzy aspekty poezji Utkina: aspekt muzyczny, poezja wojskowa i wątki żydowskie. Aspekty te poddano analizie, gdyż stanowią centralne, najbardziej podstawowe elementy twórczości poety. Jednakże poezja Utkina nie ogranicza się do tych aspektów, dlatego też celowe wydaje się zbadanie występujących w niej motywów folklorystycznych, specyfiki gatunkowej, symboliki oraz opisów różnych rzemiosł i zawodów. W swojej poezji Utkin stworzył zaczarowany świat, świadczący o niezwykłym i błyskotliwym talencie artystycznym. Jego twórczość wyraża ducha dawnych czasów, romantyczną wiarę w sprawiedliwy komunizm, nadzieje, które rozwiały się wraz z końcem II wojny światowej i początkiem antysemickiej polityki Stalina, zwanej „mrocznymi latami sowieckiego żydostwa".
В статье впервые рассказывается о жизни и творчестве советского еврейского поэта Иосифа Уткина (1903–1944), погибшего во время Второй мировой войны. Этот крупный поэт на сегодняшний день неизвестен на Западе, и его поэзия почти не изучалась, даже на русском языке. Автора статьи интересуют три основных аспекта поэзии Уткина: музыкальные аспекты его поэзии, его военная поэзия и еврейские темы в его поэзии. Эти аспекты были выбраны для анализа, потому что они являются центральными, наиболее основными элементами в работе Уткина. Но его поэзия охватывает не только эти аспекты, и было бы также целесообразно изучить ее фольклорные элементы, жанровые стороны, символику его поэзии, а также описания различных ремесел и профессий. В своей поэзии он создал заколдованный мир, который показал его необычайный и блестящий художественный талант. Его поэзия выражала дух времени романтической веры в справедливость коммунизма, надежды, которые были разбиты после окончания Второй Мировой Войны и начала сталинских антисемитских гонений, известных как «черные годы советского еврейства».
Źródło:: Iudaica Russica; 2020, 2(5); 61-82
2657-4861
2657-8352
Pojawia się w:: Iudaica Russica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: Jan Kotyza, żołnierz Armii Krajowej, Batalionów Chłopskich, ludowego Wojska Polskiego – zarys biograficzny
Jan Kotyza, Soldier of the Home Army, Peasants’ Battalions, Polish People’s Army – a Biographical Outline
Ян Котыза – солдат Армии Крайовой, Крестьянских Батальонов и народного Войска Польского. Биографический очерк
Autorzy:: Paduchowski, Wojciech
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1916505.pdf
Data publikacji:: 2020-12-28
Wydawca:: Wojskowe Biuro Historyczne
Tematy:: Jan Kotyza
Polskie Państwo Podziemne
ZWZ/AK
Bataliony Chłopskie
Ruch Ludowy
powiat krakowski
II wojna światowa
konspiracja
Bieńczyce
ludowe Wojsko Polskie
Polish Underground State
Home Army
Peasants’ Battalions
Peasant movement
Cracow district
World War II
underground work
Polish People’s Army
Ян Котыза
Польское подпольное государство
Армия Крайова
Крестьянские батальоны
Народное движение
краковский повят
Вторая мировая война
подпольное движение
Беньчице
народное Войско Польское
Opis:: Artykuł przedstawia zarys biografii Jana Kotyzy, żołnierza Armii Krajowej, Batalionów Chłopskich oraz ludowego Wojska Polskiego. Urodził się w podkrakowskich Bieńczycach w rodzinie chłopskiej. Dzięki uporowi rodziców i nauczycieli ukończył gimnazjum, a następnie również Studium Wychowania Fizycznego przy Uniwersytecie Jagiellońskim. Tuż przed wybuchem II wojny światowej Kotyza objął posadę kierownika nowobudowanego stadionu miejskiego przy Alei 3 Maja w Krakowie. Był oficerem rezerwy, ale nie wziął udziału w kampanii polskiej 1939 r. W czasie okupacji zaangażował się w pracę konspiracyjną. Pierwotnie polegała ona tylko na kolportażu podziemnych pism. Przystąpił do Związku Walki Zbrojnej, przyjął ps. „Krzemień”. Początkowo organizował pluton na terenie wsi Bieńczyce, Krzesławice oraz Mistrzejowice. Następnie został komendantem placówki ZWZ Mogiła, która obejmowała terytorialnie gminy Mogiła, Ruszcza oraz Węgrzce. Z szeregów ZWZ przeszedł do Batalionów Chłopskich. Jednocześnie został członkiem konspiracyjnego Stronnictwa Ludowego „Roch”. Po scaleniu BCh z AK objął dowództwo batalionu krypt. „Pająk”. W 1943 r. awansował w ramach BCh i został komendantem powiatu krakowskiego krypt. „Nadleśnictwo nr 6”. W niedługim czasie po oswobodzeniu od Niemców zgłosił się na wezwanie nowych władz do tzw. ludowego Wojska Polskiego. Początkowo nie trafił na front, ostatecznie został wysłany do 2 Armii WP. Nie zdążył wziąć udziału w walkach z Niemcami – był pod Dreznem, skąd wycofano go przez Wrocław do Rzeszowa, gdzie brał udział w walkach z UPA. Po zdemobilizowaniu wrócił w rodzinne strony.
The article presents a biographical outline of Jan Kotyza, a soldier of the Home Army, Peasants’ Battalions and the Polish People’s Army. He was born in Bieńczyce near Cracow in a peasant family. Thanks to the persistence of his parents and teachers he finished high school and then studied physical education at the Jagiellonian University. Just before the outbreak of World War II, Kotyza took over the position of manager of the newly built city stadium at 3 Maja Avenue in Cracow. He was a reserve officer but did not take part in the Polish campaign of 1939. During the occupation he got involved in underground work. Initially, it consisted only in the distribution of underground magazines. He joined the Union of Armed Struggle (ZWZ) and took pseudonym „Krzemień”. Initially he organized a platoon in the villages of Bieńczyce, Krzesławice and Mistrzejowice. Then he became the commander of the ZWZ post „Mogiła”, which included municipalities: Mogiła, Ruszcza and Węgrzce. He left the ZWZ to join the Peasants’ Battalions (BCh). At the same time he became a member of the underground People’s Party „Roch”. After the BCh where merged with the Home Army, he took command of the „Pająk” battalion. In 1943, he was promoted within the BCh and became commander of the Cracow district codenamed „Forest Inspectorate No. 6”. Shortly after the liberation from the Germans, he answered the call of the new authorities to join the so-called Polish People’s Army. Initially he was not sent to the front, eventually he was sent to the 2nd Army. He did not manage to take part in fights against the Germans. He was near Dresden, from where he was withdrawn through Wrocław to Rzeszów, where he took part in fights with the Ukrainian Insurgent Army. After being demobilized, he returned to his hometown.
В статье представлен биографический очерк Яна Котызы, солдата Армии Крайовой, Крестьянских батальонов и народного Войска Польского. Ян Котыза родился в Беньчице под Краковом, в крестьянской семье. Благодаря настойчивости родителей и учителей он окончил гимназию, а впоследствии учился по направлении „физическая культура” в Ягеллонском университете. Незадолго до начала Второй мировой войны Котыза занял должность управляющего недавно построенным муниципальным стадионом на улице Аллея 3 Мая в Кракове. Котыза был офицером запаса, но в Польской кампании 1939 г. участия не принимал. Во время оккупации он был задействован в конспиративных действиях, которые поначалу заключались только в распространении подпольной прессы. Он вступил Союз вооруженной борьбы (СВБ) принял псевдоним «Кшемень» („Кремень”). Первоначально он организовал взвод в деревнях Беньчице, Кшеславице и Мистшейовице. Затем он стал командиром поста СВБ „Могила”, который территориально охватывал три гмины: Могилу, Рушчу и Венгжце. Из Союза вооруженной борьбы Котыза перешел в Крестьянские Батальоны и одновременно с этим стал членом конспиративной Народной Партии „Рох”. После объединения Армии Крайовой и Крестьянских Батальонов он стал командовать батальоном „Пайонк” („Паук”). В 1943 г. в рамках Крестьянских Батальонов он получил повышение и стал комендантом краковского повята под криптонимом „Лесной округ №6”. Вскоре после освобождения от немцев он откликнулся на призыв новых властей присоединиться к народному Войску Польскому. Поначалу его не высылали на фронт, но затем все-таки отправили на фронт 2-ой армии Войска Польского. Котыза не успел принять участие в боях с Германией. Он был под Дрезденом, откуда был выведен через Вроцлав в Жешув, где принял участие в боях с УПА. После демобилизации вернулся на родину.
Źródło:: Przegląd Historyczno-Wojskowy; 2020, XXI (LXXII), 4 (274); 145-169
1640-6281
Pojawia się w:: Przegląd Historyczno-Wojskowy
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:: Lubelski zamach stanu. Powstanie Tymczasowego Rządu Ludowego Republiki Polskiej w Lublinie
The Lublin coup d'état. The establishment of the Provisional People's Government of the Republic of Poland in Lublin
Люблинский государственный переворот. Создание Временного народного правительства Польской Республики в Люблине
Autorzy:: Stępień, Stefan
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1070690.pdf
Data publikacji:: 2020
Wydawca:: Wojewódzka Biblioteka Publiczna im. Hieronima Łopacińskiego w Lublinie
Tematy:: II Rzeczpospolita Polska
Lublin
Polska Partia Socjalistyczna
Polskie Stronnictwo Ludowe „Wyzwolenie”
Rada Regencyjna
Rada Narodowa
Tymczasowy Rząd Ludowy Republiki Polskiej
Ignacy Daszyński
Second Polish Republic
Polish Socialist Party
Polish People's Party "Wyzwolenie"
Regency Council
National Council
Provisional People's Government of the Republic of Poland
вторая польская республика
люблин
польская социалистическая партия
польская народная партия «освобождение»
регентский совет
национальный совет
временное народное правительство республики польша
игнаций
дашиньский
Opis:: Tekst przybliża genezę powstania Tymczasowego Rządu Ludowego Republiki Polskiej, który powołano w Lublinie w nocy z 6 na 7 XI 1918 r. Szczegółowo prezentuje wypadki, jakie miały miejsce w Lublinie w pierwszych dniach listopada, ale także szeroko nakreśla wcześniejsze wydarzenia, umożliwiające powstanie „rządu lubelskiego”. Artykuł omawia ponadto skład rządu, na czele którego staną wówczas Ignacy Daszyński, jego program oraz postulaty, syntezuje również opinie na temat roli rządu Daszyńskiego dla dalszego biegu historii Polski.
This text describes the genesis of the Provisional People's Government of the Republic of Poland, which was established in Lublin on the night of 6-7 November 1918. It details the incidents which took place in Lublin in the first days of November, but also broadly outlines the earlier events which made it possible to form the “Lublin Government”. The article also discusses the composition of the Government, headed at the time by Ignacy Daszyński, and its programme and postulates, and synthesises opinions on the role of the Government of Ignacy Daszyński in the further course of Polish history.
Текст раскрывает генезис создания Временного народного правительства Республики Польша, которое было создано в Люблине в ночь с 6 на 7 ноября 1918 г. В нем подробно представлены события, произошедшие в Люблине в первые дни ноября, а также в общих чертах описаны более ранние события, которые позволили сформировать «Люблинское правительство». В статье также рассматривается состав правительства во главе с Игнацием Дашиньским, его программа и постулаты, а также обобщаются мнения о роли правительства Дашиньского в дальнейшем ходе польской истории.
Źródło:: Bibliotekarz Lubelski; 2020, 63; 15-41
0137-9895
Pojawia się w:: Bibliotekarz Lubelski
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 15.

Tytuł:: Obraz kultury chłopskiej w myśli politycznej wybranych partii ludowych działających w II Rzeczypospolitej
The image of peasant culture in the political thought of selected people’s parties of the Second Polish Republic
Крестьянская культура в политической мысли избранных народных (крестьянских) партий, действующих во Второй Речи Посполитой
Autorzy:: Wichmanowski, Marcin
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/568297.pdf
Data publikacji:: 2020
Wydawca:: Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:: political thought
culture
peasant’s creativity
people’s movement
Second Polish Republic
политическая мысль
культура
крестьянское творчество
народное (крестьянское) движение
Вторая Речь Посполитая
Opis:: Culture formed a significant element of political thought of every major political movement, both during the final years of partition of Poland, and after it regained its independence. The scope of interest of people’s parties covered almost everything that had a rural context, relating to the many millions of peasants. The present article analyzes the program assumptions of the Polish People’s Party “Piast” [Pol. Polskie Stronnictwo Ludowe “Piast”], Polish People’s Party “Wyzwolenie” [Pol. Polskie Stronnictwo Ludowe “Wyzwolenie”], Peasant’s Party [Pol. Stronnictwo Chłopskie] and the People’s Party [Pol. Stronnictwo Ludowe] relating to the aforesaid category of political sciences. These parties played a significant role in the history of people’s movement, influencing the shape of the recreated Polish state during the interwar bi-decade. The political thought of people’s parties aimed at bestowing the peasant’s culture with both autonomous, and nationwide value. These ideological assumptions were included in the political programs of people’s parties.
Культура являлась важным элементом политической мысли каждого из крупных политических движений периода конца Разделов и затем в независимой Польше. Интерес народных партий к культуре охватывал все, что имело деревенский, крестьянский контекст и относилось к многомиллионным крестьянским массам. Предметом анализа в данной статье являются программные положения Польской крестьянской партии «Пяст», Польской крестьянской партии «Освобождение» („Wyzwolenie”), Крестьянской партии и Народной партии (Stronnictwo Ludowe) относительно рассматриваемой политологической категории. В межвоенное двадцатилетие эти партии сыграли существенную роль в истории народного (крестьянского) движения и оказали влияние на строй возрожденной Польши. Политическая мысль народных (крестьянских) партий стремилась придать кре¬стьянской культуре ее автономные и, одновременно, общенародные ценности. Такие идеологические положения вошли в политические программы народных (крестьянских) партий.
Źródło:: Nowa Polityka Wschodnia; 2020, 2(25); 177-203
2084-3291
Pojawia się w:: Nowa Polityka Wschodnia
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "вторая" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język