Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "восстание" wg kryterium: Temat


Tytuł:
Bitwa pod Zborowem 15–16 sierpnia 1649 r.
The battle of Zboriv 1649
Зборовское сражение 1649 г.
Autorzy:
Kucharski, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/482837.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Muzeum Wojska w Białymstoku. Ośrodek Badań Historii Wojskowej
Tematy:
1649
Zboriv
Cossacks
Khmelnytsky Uprising
Tatars
Зборов
Козачизна
Восстание Хмельницкого
Татары
Opis:
On the 15th of August 1649, the Crown Army under the personal command of King John Casimir on its way to rescue besieged Zbarazh reached the banks of the Strypa River near Zboriv. Due to difficult terrain conditions, diffused army and bad weather the king was able to transfer only a part of his troops to the other side of the river. The unexpected attack of the Tatar army was a surprise as well. The hastily organized defence pushed back the first attack of the Tartars, but part of the army which remained on the opposite bank of Strypa was broken. Losses in the people were significant, the rolling stock with supplies was lost. The situation was very serious, the army could have been totally destroyed and the monarch could have expected death or at best slavery. During the night from the 15th to the 16th of August a war council was held. During this meeting manners of exiting the dif¬ficult situation were discussed. Finally, it was decided that they would negotiate with Khan İslâm III Giray. Later the same night, a letter was sent to the Tatar camp. It contained a proposal concerning peace negotiations. However one had to wait for answer from khan for a while. On the morning of the 16th of August the battles started again. This time the Cossacks were significantly more active. Their main forces reached the church the late evening of the previous day. Bohdan Khmelny¬tsky, who obtained information about establishing contact between the khan and the Polish state, wanted a definitive settlement even before the negotiations began. Aggressive attacks of Cossacks, however, clashed with the desperate defence of Polish troops. The hours passed and the victory Khmelnytsky dreamed about was not achieved. In the afternoon, a member of parliament from khan’s camp arrived at the battlefield with information on peaceful negotiations between Polish king John Cassimir and the Crimean Khan İslâm III Giray. They ordered the discontinuation of fights, the battle was ceased on the 19th of August 1649, the negotiations were officially concluded and the settlement documents were signed. Due to the place where the settlement was signed, it is known in history as a the Treaty of Zboriv.
15 августа 1649 г. королевское войско, которое вел сам король Ян Казимир на подмогу осажденному Збаражу, достигло берегов реки Стрыпы неподалеку от Зборова. Из-за тяжелых природных условий, растянутости войск и плохой погоды королю удалось переправить на другой берег лишь часть отрядов. И в этот момент армию застала врасплох неожиданная атака татарской конницы. Спешно организованная защита дала первый отпор атаковавшим татарам, однако остав¬шаяся на противоположной стороне реки Стрыпы часть войска была разбита. Людские потери были значительными, был также утрачен обоз, а вместе с ним припасы. Ситуация была очень серьезной, армии угрожало полное уничтожение, монарху – смерть или в лучшем случае плен. На организованном в ночь с 15 на 16 августа военном совещании, на котором обсуждались возможности выхода из трудной ситуации, было принято окончательное решение о начале переговоров с ханом Ислямом III Гераем. Той же ночью татарам отправили письмо с предложе¬нием начать мирные переговоры. Однако ответа хана пришлось ждать. Утром 16 августа вновь вспыхнули бои. На этот раз большую активность проявили казаки, основные силы которых добрались до Зборова накануне поздно вечером. Богдан Хмельницкий, обладавший информацией о предложении польской стороны, сде¬ланном хану, стремился решить исход до начала переговоров. Однако яростные атаки казаков встречали отчаянный отпор поляков. Проходили часы, а желан¬ная для Хмельницкого победа все не наступала. Пополудни представитель хана прибыл на поле боя с сообщением о начале мирных переговоров между поль¬ским королем Яном Казимиром и крымским ханом Ислямом III Гераем. Было приказано прекратить бои, сражение было окончено. 19 августа 1649 г. были завершены официальные переговоры, и произошел обмен подписанными доку¬ментами соглашения, которое вошло в историю как Зборовское мирное соглаше¬ние, по названию населенного пункта, где оно было заключено.
Źródło:
Studia z Dziejów Wojskowości; 2017, 6; 71-122
2299-3916
Pojawia się w:
Studia z Dziejów Wojskowości
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Причины восстания кыргызов в 1916 г.
Autorzy:
Abdyrakhmanov, Telebek Abylovich
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/568303.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
revolt
World War I
tsarism
mobilization
Turkestan
восстание
Первая мировая война
царизм
мобилизация
Туркестан
Opis:
In this article the author attempts to describe the most important reasons of revolt of the Kyrgyz people in 1916.
Раскрыты причины восстания кыргызов в 1916 г.
Źródło:
Nowa Polityka Wschodnia; 2016, 2(11); 188-195
2084-3291
Pojawia się w:
Nowa Polityka Wschodnia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Восстание 1916 г. в Кыргызстане в человеческом измерении
Autorzy:
Batyrbaeva, Shayyrkul Dzholdoshevna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/568484.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
revolt
human measurement
demographic losses
perspective calculation
восстание
человеческое измерение
демографические потери
перспективное исчисление
Opis:
In article the author analyses the reasons of contradictory data in a Kyrgyzstan historiography on scales of demographic consequences of revolt of 1916. The author presents her original concept explaining the presented problem.
Изучены причины противоречивых сведений в кыргызстанской историографии о масштабах демографических последствий восстания 1916 г. Приводится оригинальная концепция автора относительно данной проблемы.
Źródło:
Nowa Polityka Wschodnia; 2016, 2(11); 234-242
2084-3291
Pojawia się w:
Nowa Polityka Wschodnia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Skład sił polskich pod Piławcami
The composition of Polish forces at Piławce
Состав польских войск под Пилявцами
Autorzy:
Rogowicz, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1918348.pdf
Data publikacji:
2019-08-15
Wydawca:
Wojskowe Biuro Historyczne
Tematy:
kampania piławiecka
powstanie Chmielnickiego
komput
Piławce campaign
Khmelnytsky Uprising
пилявицкая кампания
восстание Хмельницкого
компут
Opis:
Artykuł jest próbą ustalenia składu wojsk polskich, jakie walczyły 21–23 września 1648 r. pod Piławcami z armią kozacką Chmielnickiego wspartą posiłkami tatarskimi. Ogółem armia polska dowodzona przez wojewodę sandomierskiego Władysława Dominika księcia Zasławskiego liczyła tam wg etatów blisko 30 tys. wojska. Po odliczeniu ślepych porcji przekraczała już tylko 20 tys. żołnierzy do boju. Jednak wraz ze służbą obozową można ją szacować nawet na 60 tys. ludzi, choć spośród tej służby jedynie 5 tys. miało broń palną. Jeśli chodzi o etatowy skład oddziałów, to udało się ustalić udział w bitwie 2706 husarzy, 2800 arkebuzerów, 4118 kozaków, 4570 piechoty, 2680 dragonów w chorągwiach o znanym składzie. To zaledwie 16 874 spośród blisko 30 tys. etatów. Wiadomo, że w bitwie brało udział co najmniej dodatkowych 7 chorągwi husarskich, 5 wołoskich i tatarskich, 3 dragońskie, więcej niż 12 kozackich. Do tego dochodziło 1050 koni w chorągwiach o nieustalonym rodzaju kawalerii (głównie kozaków i arkebuzerów) oraz piechota chorążego koronnego Aleksandra Koniecpolskiego i wojewody ruskiego Jeremiego Michała Korybuta księcia Wiśniowieckiego. O jakości wojska można napisać wiele dobrego, niestety, jego wodzem był człowiek bez doświadczenia wojennego. Pogłębienie tych ustaleń będzie wymagało jeszcze wiele pracy badawczej.
The article is an attempt to determine the composition of Polish forces that fought at Piławce on 21–23 September 1648 against the Cossack army of Chmielnicki supported by Tatar reinforcements. In total, the Polish army commanded by the Sandomierz voivode Prince Władysław Dominik Zasławski consisted of nearly 30 000 troops. After deducting blind portions, it only exceeded 20 000 soldiers to battle. However, together with the camp service, it can be estimated at as much as 60 000 people, although only 5000 of the servicemen had firearms. As far as the composition of full-time units is concerned, it was possible to confirm the participation of 2706 hussars, 2800 arquebusiers, 4118 Cossacks, 4570 foot soldiers, 2680 dragoons in units – banners (chorągiew) – of a known composition. This is only 16 874 out of nearly 30 000 positions. It is known that at least 7 additional hussar banners, 5 Wallachian and Tatar ones, 3 dragoon banners and more than 12 Cossack ones took part in the battle. They were accompanied by 1050 horses in banners of unknown cavalry type (mainly Cossacks and arquebusiers) and the infantry of the crown ensign (chorąży koronny) Aleksander Koniecpolski and the Russian voivode Prince Jeremi Michał Korybut Wisniowiecki. Many positive remarks can be made about the quality of the troops, but unfortunately they were commanded by a man without war experience. A deeper look into these findings shall require a lot more research.
Статья представляет собой попытку определить состав польских войск, сражавшихся 21–23 сентября 1648 г. под Пилявцами с казацкой армией Хмельницкого, поддерживаемой татарскими войсками. В целом, польская армия под командованием сандомирского воеводы, Владислава Доминика, князя Заславского, насчитывала около 30 000 военнослужащих согласно занимаемым должностям. Если отнять „слепые порции”, то число солдат составляло уже лишь 20 000. Однако вместе со служащими в лагере количество человек могло достигать даже 60 000, хотя среди них лишь 5000 имели огнестрельное оружие. Что касается постоянного состава отрядов, то удалось определить участие в битве 2706 гусаров, 2800 аркебузиров, 4118 казаков, 4570 солдат пехоты, 2680 драгунов в хоругвях с известным составом. Это едва 16874 из почти 30 000 ставок. Известный факт, что в битве участвовало не менее 7 дополнительных гусарских хоругвей, 5 валашских и татарских, 3 драгунских, более 12 казацких. Кроме того, было 1050 лошадей в хоругвях неопределенного типа кавалерии (в основном казаки и аркебузы) и пехота коронного Александра Конецпольского и воеводы русского Иеремии Михала Корибута, князя Вишневецкого. О качестве армии можно написать много хорошего, но, к сожалению, ее лидером был человек без опыта проведения боев. Углубление выводов и результатов этой работы потребует большой исследовательской работы.
Źródło:
Przegląd Historyczno-Wojskowy; 2019, XX (LXXI), 1 (267); 11-51
1640-6281
Pojawia się w:
Przegląd Historyczno-Wojskowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Политические отзвуки восстания 1916 года
Autorzy:
Saliev, Akylbek Lenbaevich
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/568406.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
1916 revolt
political echoes
Kyrgyzstan
Russia
interstate relations
1916 восстание
политические отголоски
Кыргызстана
России
межгосударственные отношения
Opis:
The article talks abuth the political echoes of the 1916 revolt in Kyrgyzstan and their influence on relations with Russia up to present times.
В статье говорится о политических отголосков 1916 восстания в Кыргызстане и их влияние на отношения с Россией до настоящего времени.
Źródło:
Nowa Polityka Wschodnia; 2016, 2(11); 202-210
2084-3291
Pojawia się w:
Nowa Polityka Wschodnia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Причины трагических событий 1916 года на территории Туркестанского края
Autorzy:
Zakirova, Elena Niyazovna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/568790.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Central Asia
Kazakhstan
revolt
World War I
Turkestan
Средняя Азия
Казахстан
восстание
Первая мировая война
Туркестан
Opis:
This article reveals the main reasons, stages and consequences of the Central Asian peoples revolt against the Russian authorities during the World War I.
Рассмотрены основные причины, этапы и последствия восстания среднеазиатских народов во время Первой мировой войны против российских властей.
Źródło:
Nowa Polityka Wschodnia; 2016, 2(11); 211-219
2084-3291
Pojawia się w:
Nowa Polityka Wschodnia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Причины и характер восстания 1916 г. в Кыргызстане
Autorzy:
Abytov, Baybolot Kaparovich
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/568450.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
revolt
rebellion
German and Turkish agents
pan-Islamism
immigration
policy
colonialism
восстание
бунт
германо-турецкая агентура
панисламизм
переселенческая политика
колониализм
Opis:
The article analyzes the causes and nature of the 1916 uprising in Kyrgyzstan.
Анализируются причины и характер восстания 1916 г. в Кыргызстане.
Źródło:
Nowa Polityka Wschodnia; 2016, 2(11); 196-201
2084-3291
Pojawia się w:
Nowa Polityka Wschodnia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Siły polskie pod Zbarażem 10 lipca 1649 roku
The number of Polish forces at Zbaraż on 10 July, 1649.
Польские силы под Збаражем 10 июля 1649 г.
Autorzy:
Rogowicz, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1887084.pdf
Data publikacji:
2021-12-14
Wydawca:
Wojskowe Biuro Historyczne
Tematy:
Powstanie Chmielnickiego
Zbaraż 1649 r.
liczebność wojsk
Chmielnicki Uprising
Zbaraż 1649
number of troops
Хмельницкое восстание
Збараж 1649 г.
численность
войск
Opis:
Niniejsze opracowanie dotyczy określenia dokładnego składu etatowego sił polskich broniących Zbaraża, począwszy od 10 lipca 1649 r., a także ogólnej liczebności sił nadających się do walki w polu i do obrony obozu, wraz ze służbą obozową. Temat ten był poruszany już wcześniej, ale nie tak precyzyjnie i częściowo błędnie. Skład etatowy autorowi udało się ustalić w przybliżeniu na 12 824 konie i osoby w 134 chorągwiach, łącznie 8938 jazdy oraz 3886 pieszych i dragonów. Po odliczeniu części ubytków związanych z dezercjami poprzedzającymi walki zbaraskie, których nie wzięto pod uwagę przy obliczaniu należnego wojsku żołdu, otrzymamy liczbę 12 tys. etatów. Po odliczeniu ślepych porcji daje to szacunek ok 9 tys. żołnierza do walki w polu. W źródłach występują też liczby 8 tys. i 10 tys., które można odnosić do tej kategorii obrońców. Liczby wyższe dotyczą liczebności wojska wraz ze służbą obozową, a zatem liczby obrońców możliwej do wykorzystania przy obronie obozu. W źródłach spotykamy także liczby 14 i 15 tys., a liczba jeszcze wyższa – 20 tys. odnosi się do liczebności wojska przed rozbiciem i/lub odcięciem od obozu 4–6 tys. czeladzi wysłanej w celu aprowizacji.
This study attempts to determine the exact full-time composition of the Polish forces that defended Zbaraż during the siege of the city that began on 10 July, 1649. as well as the general number of Polish forces that were available, which includes troops suitable for field combat and those assigned to camp duties. Previous studies concerning this topic have been imprecise and at times used incorrect evidence. The full-time composition of the Polish forces is estimated by the author of the article to total 12,824 soldiers serving under 134 banners, comprising of 8,938 cavalry and 3,886 infantry. After deducting the troops that deserted prior to the fighting, who were not considered when calculating the pay due to the army, the figure is reduced to 12,000 full-time soldiers. After deducting the non-combatants, the number of troops available to fight in the field is estimated at 9,000. Several sources provide similar estimates of the battlefield strength of the Polish contingent, i.e. 8,000 and 10,000, the latter figure, however, probably includes those troops that were assigned to the defence of the camp. In other sources estimates of 14, 15 and even as high as 20,000 can be found, these however refer to the size of the army before its part (4 to 6000) sended for provisioning was crushed and or cut off from the camp.
Данное исследование касается определения точного постоянного состава польских войск, защищающих Збараж начиная с 10 июля 1649 г., а также общей численности войск, пригодных для ведения боевых действий и для защиты лагеря, включая лагерные службы. Эта тема уже поднималась ранее, но не так точно и от части некорректно. Штатный состав автору статьи удалось оценить примерно в 12 824 лошадей и людей в 134 хоругвях, всего 8 938 конниц и 3886 пеших солдат и драгунов. После вычета некоторых потерь, связанных с дезертирством, предшествовавшим збаражским битвам, которые не были учтены при подсчете причитающихся армии выплат, мы получим 12 тысяч ставок. После вычета „слепых” ставок можно говорить о примерно 9000 солдат, готовых к полевым битвам. В различных источниках встречаются цифры 8000 и 10 000 человек, которых можно отнести к этой категории защитников. Бoльшие цифры могут принимать во внимание, кроме самой армии, еще и лагерные силы, то есть в целом они относятся ко всем защитникам, которые могут сражаться во время обороны лагеря. В источниках встречаются также цифры 14 и 15 тысяч, а самая крупная цифра – 20 тысяч – относится к численности армии перед разгромом 4–6 тысяч человек, отправленных за пополнением запасов.
Źródło:
Przegląd Historyczno-Wojskowy; 2021, XXII (LXXIII), 3 (277); 43-83
1640-6281
Pojawia się w:
Przegląd Historyczno-Wojskowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Szlachta koronna wobec autoramentu cudzoziemskiego w świetle dokumentów sejmikowych z lat 1654-1667
Crown nobility towards the troops of the foreign enlistment in the light of sejmik documents from 1654-1667
Autorzy:
Gajewski, Artur
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/969633.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Towarzystwo Nauki i Kultury Libra
Tematy:
zaciąg zagraniczny
szlachta
rajtarzy
bunt Lubomirskiego
ksenofobia
foreign recruitment
nobility
reitars
the rebellion of Lubomirski
xenophobia
иностранная вербовка
дворянство
рейтары
восстание Любомирского
ксенофобия
Opis:
Отношение королевской знати к иностранцам, зачисленным в воинские части в 1654–1667 годах, в статье разделено на несколько вопросов. Наиболее негативно отзывались о рейтерах, дворяне жаловались на завышенную заработную плату и неэффективность в бою. Другие проблемы включают в себя отсутствие дисциплины среди иностранцев по контракту, конкуренцию за офицерские должности, страх перед численным преобладанием иностранцев над национальным набором войск, а также проблему их поддержки королевской фракции во время братоубийственного восстания Любомирского.
Źródło:
Wschodni Rocznik Humanistyczny; 2020, XVII, 2; 139-155
1731-982X
Pojawia się w:
Wschodni Rocznik Humanistyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Bitwa pod Konstantynowem, 26–28 lipca 1648 roku
Battle of Konsttiantyniv, 26–28 July 1648
Битва под Константиновом, 26–28 июля 1648 года
Autorzy:
Rogowicz, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1925801.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Wojskowe Biuro Historyczne
Tematy:
bitwa pod Konstantynowem
powstanie Chmielnickiego
Rzeczpospolita Obojga Narodów
Battle of Konstiantyiniv
Khmelnytsky Uprising
Polish-Lithuanian Commonwealth
битва под Константиновом
Восстание Хмельницкого
Речь Посполитая
Opis:
W 1648 r. podczas rebelii kozackiej Chmielnickiego pod Konstantynowem doszło do jednej z większych bitew. Siły kozackie Krzywonosa w liczbie 40 tys. ludzi po zdobyciu Połonnego wzrosły do 50 tys. i skierowały się na południe pod Konstantynów, gdzie w tym czasie zebrało się 1200 lub 1500 żołnierzy wojewody sandomierskiego Władysława Dominika Zasławskiego pod wodzą Krzysztofa Koryckiego i regiment pieszy Samuela Osińskiego w sile 1200 osób. Obok, w Rosołowcach, stały cofające się wcześniej przed Maksymem Krzywonosem oddziały Jeremiego Wiśniowieckiego – 4 tys. i Janusza Tyszkiewicza 1,2 tys. Te na wieść o zagrożeniu Konstantynowa poszły na pomoc Koryckiemu i Osińskiemu. W bitwie 26 lipca Kozacy zostali pobici nad przeprawą i ścigani do taboru. 28 lipca wzmocnieni do 60 tys. ludzi uderzyli ponownie. Wiśniowiecki, który przed tym atakiem odesłał tabory z piechotą, stawił czoła z jazdą i dragonami. Polacy rozbili lewe skrzydło kozackie i centrum, po czym odeszli na zachód. Kozacy nie odważyli się na dalszy marsz za siłami polskimi i przeprawili się przez Konstantynów na południowy wschód, skąd wysłali zagony na Podole.
In 1648 during the Cossack Khmelnytsky Uprising one of the major battles took place near Kostiantyniv. The 40 thousand people Cossack forces of Kryvonis increased up to 50 thousand after conquering Polonne and headed south to Kostiantyniv, where at that time 1200 or 1500 soldiers of the voivode of Sandomierz Voivodeship Władysław Dominik Zasławski gathered under Krzysztof Korycki’s command, accompanied by the infantry regiment of Samuel Osiński (1200 troops). Nearby, in Rosolovce, there stood Jeremi Wiśniewiecki’s units (4000 people) retreating because of the approach of Maksym Kryvonis’ forces, as well as Janusz Tyszkiewicz’s units (1200 people). Hearing that Kostiantyniv is in danger they came to Korycki’s and Osiński’s aid. In the battle of 26th July the Cossacks were defeated on the crossing and chased up to the convoy of military vehicles. On the 28th July, reinforced up to 60 thousand people, they struck again. Wiśniowiecki, who had sent the military vehicles away with the infantry before the attack, faced the enemy with the cavalry and dragoons. The Poles defeated the Cossack left wing and their center and then they left to the west. The Cossacks did not dare to march further following the Polish forces and crossed Kostiantyniv heading south-west, from where they sent troops to Podolia.
В 1648 г. во время казацкого восстания Хмельницкого под Константиновом (Староконстантиновом) произошла крупная битва. Казацкие силы Кривоноса в количестве 40 тысяч человек после захвата Полонного возросли до 50 тысяч человек и отправились под Константинов, где в то же время собралось 1200–1500 солдат сандомирского воеводы Заславского под руководством Корицкого и полк пехоты Осинского – 1200 человек. Рядом, в Росоловцах, стояли отступающие ранее перед Кривоносом отряды Иеремии Вишневецкого – 4 тысячи человек и Януша Тышкевича – 1,2 тысяч. Узнав об угрозе Константинову, они пошли на помощь Корицкому и Осинскому. В битве 26 июля казаки потерпели поражение на переправе и сгонялись в табор. 28 июля был нанесен еще один удар группой в количестве уже 60 тысяч человек. Вишневецки, который перед этой атакой отправил табор с пехотой, держал удар с кавалерией и драгунами. Поляки разгромили левое казацкое крыло и центр, затем отошли на запад. Казаки не решились продолжать движение за польскими силами и переправились через Константинов на юго-восток, откуда выслали отряды на Подолье.
Źródło:
Przegląd Historyczno-Wojskowy; 2017, XVIII (LXIX), 2 (260); 13-44
1640-6281
Pojawia się w:
Przegląd Historyczno-Wojskowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Bitwa pod Sobolewem 24 V 1863 r. i sprawa mjr. Zygmunta Koskowskiego
The Battle of Sobolew fought on 24 May 1863 and the case of Major Zygmunt Koskowski
Сражение под Соболевом 24 V 1863 г. и дело майора Зигмунта
Autorzy:
Bieleń, Zdzisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27324491.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Wojewódzka Biblioteka Publiczna im. Hieronima Łopacińskiego w Lublinie
Tematy:
powstanie styczniowe
Lubelszczyzna
Sobolew
Zygmunt Koskowski
Karol Krysiński
Marcin Borelowski-Lelewel
The January Uprising
Январское восстание
Люблинское воеводство
Соболев
Зигмунт Косковский
Кароль Крысиньский
Марцин Бореловский-Лелевель
Opis:
Upadające powstanie styczniowe w Lubelskiem starała się podtrzymać Galicja. W związku z dużą operacją wojskową gen. Antoniego Jeziorańskiego, wysłano dwóch oficerów do organizacji nowych oddziałów w tym województwie. Jednym z nich, wysłanym w Lubartowskie, był mjr Zygmunt Koskowski. Artykuł przybliża jego ponad miesięczną działalność w rejonie lubartowskim, której szczytowym momentem była bitwa pod Sobolewem.
Galicia was attempting to maintain The January Uprising in the Lubelskie region, which was about to fail. In connection to a major military operation led by General Antoni Jeziorański, two officers were sent to the Lublin Voivodeship to create new military units. One of them was Major Zugmunt Koskowski who was sent to the area of Lubartów. This article outlines his over month-long activity in the Lubartów region, the culmination of which was the Battle of Sobolew.
Затухающее Январское восстание в Люблинском регионе старалась поддержать Галиция. В связи с крупной военной операцией генерала Антония Езераньского два офицера были отправлены для организации новых подразделений в этом воеводстве. Одним из них, отправленным в район Любартова, был майор Зигмунт Косковский. В статье представлена его деятельность в области Любартова на протяжении более месяца, кульминацией которой стало сражение под Соболевом.
Źródło:
Bibliotekarz Lubelski; 2023, 66; 167-175
0137-9895
Pojawia się w:
Bibliotekarz Lubelski
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nieznana strona znanej wojny: głód w armiach koronnej i kozackiej w pierwszych latach powstania Bohdana Chmielnickiego
Неизвестная страница известной войны: голод в казацкой и коронной армиях на протяжении первых лет восстания под предводительством Богдана Хмельницкого
Autorzy:
Gavryliuk, Ivan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/969531.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Towarzystwo Nauki i Kultury Libra
Tematy:
głód
Kozacy
powstanie
Bohdan Chmielnicki
armia koronna
Rzeczpospolita
hunger
Cossacks
uprising
Bohdan Khmelnytsky
crown army
Polish-Lithuanian Commonwealth
голод
козаки
восстание
Богдан Хмельницкий
армия коронная
Речь Посполитая
Opis:
В данной статье рассмотрен малоизученный на сегодняшний день аспект восстания под предводительством Богдана Хмельницкого – голод, который был обыденным явлениям как для казацко-татарской, так и для польско-литовской армий. Причин подобной ситуации было несколько. Во-первых, это почти полное самоустранение государственных институций в вопросе обеспечения солдата хотя бы минимальным количеством продовольствия (разумеется, это более касалось армии Речи Посполитой). Во-вторых, это характер и продолжительность самой войны, когда беспрестанные военные действия, а также уничтожение сотен сел и местечек на украинских землях создали ситуацию, при которой снабжение провизией становилось архисложным заданием, а отряды для поиска еды для солдат и фуража для лошадей отходили на десятки километров от главных сил (это касалось обеих сторон конфликта). В-третьих, это специфика отдельных военных кампаний, например блокада коронной армии в Збараже летом 1649 р. Все эти факторы приводили к изнуряющему голоду, который испытали на себе солдаты с обеих сторон, что, соответственно, нашло свое отображение на страницах многочисленных источников, которые были использованы в данной статье
Źródło:
Wschodni Rocznik Humanistyczny; 2019, XVI, 2; 115-132
1731-982X
Pojawia się w:
Wschodni Rocznik Humanistyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ludwik Baltzer – powstaniec styczniowy, sybirak, przedsiębiorca
Ludwik Baltzer – January Uprising insurgent, Siberian, entrepreneur
Людвик Бальцер – участник Январского восстания, сибиряк, предприниматель
Autorzy:
Sadurski, Ireneusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2168782.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Wojewódzka Biblioteka Publiczna im. Hieronima Łopacińskiego w Lublinie
Tematy:
: Ludwik Baltzer
Gimnazjum Gubernialne w Lublinie
powstanie styczniowe
Syberia
Ludwik Baltzer
Lublin Gymnasium
January Uprising
Siberia
Людвик Бальцер
губернская гимназия в Люблине
Январское восстание
Сибирь
Opis:
Niniejsze opracowanie jest wynikiem prowadzonych badań nad dziejami powstania styczniowego na Lubelszczyźnie. Z tej racji na należną uwagę zasługuje postać Ludwika Baltzera (Balcera), absolwenta Gimnazjum Gubernialnego w Lublinie, a następnie studenta Szkoły Sztuk Pięknych w Warszawie, który należał do ważnych organizatorów życia patriotyczno-niepodległościowego już w okresie przedpowstaniowym. Za tę działalność był więziony w X Pawilonie Cytadeli Warszawskiej. W 1861 r. wyrokiem sądu wojennego został skazany na pięcioletnią katorgę, którą odbywał w Kronsztadzie. Dzięki staraniom rodziny, w listopadzie 1862 r., Ludwik uzyskał ułaskawienie wielkiego księcia Konstantego. Po wybuchu powstania aktywnie włączył się do jego rozwoju. Był czynnym członkiem Żandarmerii Narodowej. Za swoją działalność sąd wojenny skazał go ponownie na 20 lat katorgi. Karę odbywał w Tobolsku, Krasnojarsku, Akatui i Irkucku. Po 22 latach zesłania, wskutek amnestii, Baltzer powrócił do Królestwa Polskiego. Piastował stanowisko administratora spółki udziałowej w Ciechocinku. Ostatnie lata życia spędził w Warszawie. Zmarł 15 II 1924 r. w wieku 83 lat. Pochowany został na Cmentarzu Ewangelicko-Augsburskim w Warszawie.
This study is the result of conducted research on the history of the January Uprising in the Lublin region. For this reason, the figure of Ludwik Baltzer (Balcer), a graduate of the Gubernial Gymnasium in Lublin, and then a student at the School of Fine Arts in Warsaw, who was one of the important organisers of patriotic and independence life already in the pre-insurrection period, deserves due attention. For this activity, he was imprisoned in the 10th Pavilion of the Warsaw Citadel. In 1861, he was sentenced by a court martial to five years' imprisonment, which he served in Kronstadt. Owing to the efforts of his family, in November 1862, Ludwik obtained a pardon from Grand Duke Konstantin. After the outbreak of the uprising, he became actively involved in its development. He was an active member of the National Gendarmerie. For his activities, he was again sentenced by a court martial to 20 years of imprisonment. He served his sentence in Tobolsk, Krasnoyarsk, Akatua, and Irkutsk. After 22 years in exile, as a result of an amnesty, Baltzer returned to the Kingdom of Poland. He held the post of administrator of a shareholding company in Ciechocinek. He spent the last years of his life in Warsaw. He died on 15 February 1924, at the age of 83. He was buried in the Evangelical Augsburg Cemetery in Warsaw.
Предложенная работа появилась в рамках более широкого исследования истории Январского восстания на Люблинщине. Здесь, в частности, особого внимания заслуживает фигура Людвика Бальцера – выпускника губернской гимназии в Люблине, а затем студента Школы изящных искусств в Варшаве, который был одним из важных организаторов патриотической жизни ещё перед восстанием. За эту деятельность он был заключён в Х павильоне Варшавской цитадели, а в 1861 г. приговорён военно-полевым судом к 5-летней каторге, которую отбывал в Кронштадте. Благодаря усилиям семьи в ноябре 1862 г. Людвик получил помилование от великого князя Константина. После начала восстания принял в нём деятельное участие, являясь активным членом Национальной жандармерии. За эту деятельность военно-полевой суд снова приговорил его к 20 годам каторжных работ. Наказание отбывал в Тобольске, Красноярске, Акатуе и Иркутске. После 22 лет ссылки в результате амнистии Бальцер вернулся в Царство Польское. Он занимал должность администратора акционерного общества в Цехоценке. Последние годы жизни провёл в Варшаве. Скончался 15 февраля 1924 г. на 83 году жизни. Похоронен на Евангельско-Аугсбургском кладбище в Варшаве.
Źródło:
Bibliotekarz Lubelski; 2022, 65; 73-85
0137-9895
Pojawia się w:
Bibliotekarz Lubelski
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wyjątki z pamiętników powstańca. Bitwa pod Słupczą dnia 8 lutego 1863 r.
Exceptions to the insurgents diaries. The Battle of Słupcza on 8 February 1863
Autorzy:
Bieleń, Zdzisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1070636.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Wojewódzka Biblioteka Publiczna im. Hieronima Łopacińskiego w Lublinie
Tematy:
powstanie styczniowe
bitwa pod Słupczą
pamiętnik
Leon Frankowski
Antoni Zdanowicz
January Uprising
Battle of Słupcza
diary
Январское восстание
бой под Слупчей
дневник Леона Франковского
Антоний Зданович
Opis:
Tekst jest krótką analizą artykułów publikowanych cyklicznie w „Dzienniku Warszawskim” z 1865 r., dotyczących powstania styczniowego. Anonimowy autor pod wspólnym tytułem Wyjątki z pamiętników powstańca wypowiada się na temat określonych aspektów oraz wydarzeń w różnych częściach Królestwa Polskiego, m.in. w Krakowie, Lwowie, na terenie województwa lubelskiego i województwa płockiego. Nie stroni przy tym od negatywnej oceny zrywu narodowego. Trzy, z jedenastu opublikowanych tekstów, które najbardziej interesują autora niniejszej pracy, dotyczą dziejów oddziału zorganizowanego przez Leona Frankowskiego i są zatytułowane Bitwa pod Słupczą. Opisują one wydarzenia, mające miejsce między 22 stycznia do 9 lutego na terenie województw lubelskiego i sandomierskiego.
The text is a short analysis of the articles published periodically in Dziennik Warszawski in 1865, concerning the January Uprising. An anonymous author, under the shared title Wyjątki z pamiętników powstańca [Exceptions from the Diary of an Insurgent], speaks about certain aspects and events in various parts of the Kingdom of Poland, including the Kraków, Lwów, Lublin, and Płock Provinces. At the same time, the author does not shy from a negative assessment of the national uprising. Three of the eleven published texts of most interest to the author of this work concern the history of the unit organised by Leon Frankowski, and are entitled Bitwa pod Słupczą [The Battle of Słupcza]. They describe the events which took place between 22 January and 9 February 1863 in the Lublin and Sandomierz Provinces.
Текст представляет собой краткий анализ статей, публикуемых циклично в «Варшавском Ежедневнике» в 1865 году, посвященных Январскому восстанию. Анонимный автор под общим названием «Выписки из дневников повстанцев» рассказывает о конкретных аспектах и событиях в различных частях Царства Польского, в том числе в Кракове, Львове, люблинском и плоцком воеводствах. Он не уклоняется от негативной оценки национального восстания. Три из одиннадцати опубликованных текстов, которые более всего интересуют автора этой работы, относятся к истории отряда, организованного Леоном Франковским и озаглавленны «Бой под Слупчей». Они описывают события, которые произошли между 22 января и 9 февраля на территории люблинского и сандомирского воеводств.
Źródło:
Bibliotekarz Lubelski; 2019, 62; 227-245
0137-9895
Pojawia się w:
Bibliotekarz Lubelski
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
How is the Rani of Jhansi Memorised in the History of the Nineteenth-Century India? Selection of Historical Accounts
Как Королева Джханси запомнилась в истории Индии XIX века? Подборка исторических источников
Autorzy:
Tomczyk, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28854686.pdf
Data publikacji:
2023-06-30
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Rani of Jhansi
India
revolt of 1857–1858
visual and print primary sources
Рани
Королева Джханси
Индия
первичные печатные и визуальные источники
восстание 1857–1858 гг
Opis:
The article examines the visual sources and historical first-hand accounts depicting Rani Lakshmi Bai, the queen of the princely state of Jhansi, who became a symbol of Indian resistance against British rule during the 1857–1858 struggle for freedom. The study covers the colonial period of Indian history. The paper’s main argument is that there are differences in the representation of Rani by British and Indian authors. Within their narratives, Indian writers favourably present the queen, while the British tend to show her less flattering portrayal. Concentrating on visual sources, the study analyses Rani’s figure by looking at two stages of her life: the youth and the time of the revolt. The article also focuses on the queen’s image in the contemporary political discourse. The paper is based on a qualitative approach emphasising historical perspective. Therefore, it analyses the printed materials, including archival primary sources. Based on a postcolonial literature review, the use of British and Indian sources is comparative.
В статье анализируются визуальные источники и исторические рассказы, изображающие Лакшми Баи, королеву княжеского государства Джханси, которая стала символом индийского сопротивления британскому правлению во время борьбы за свободу 1857–1858 гг. Статья посвящена колониальному периоду в истории Индии. Основная предпосылка статьи заключается в том, что существуют различия в изображении Рани британскими и индийскими авторами. Повествования индийских писателей создают благоприятный образ королевы. Британцы, напротив, склонны изображать ее в менее лестном свете. Визуальные источники, с другой стороны, фокусируются на характере Рани, основываясь на двух этапах ее жизни: юности и периоде восстания. В статье также уделяется внимание современным ссылкам на образ королевы в политическом дискурсе. Статья основана на качественном подходе с акцентом на историческую перспективу. Соответственно, были проанализированы печатные материалы, включая архивные первоисточники. На основе обзора постколониальной литературы проведен сравнительный анализ использования британских и индийских источников.
Źródło:
Studia Orientalne; 2023, 2(26); 83-104
2299-1999
Pojawia się w:
Studia Orientalne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies