Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "антропология" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-8 z 8
Tytuł:
Богословская антропология по учению митрополита Сурожского Антония (1914-2003)
Antropologia teologiczna Metropolity Suroskiego Antoniego (1914-2003)
The theological anthropology in the teachings of Metropolitan Anthony of Sourozh (1914-2003)
Autorzy:
Podhajski, Maksym
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/950336.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
антропология
богословская антропология
Митрополит Сурожский Антоний (1914-2003)
antropologia
antropologia teologiczna
metropolita suroski Antoni (1914-2003)
Opis:
Metropolita Suroski Antoni (1914-2003) naucza, iż człowiek już przed poczęciem znajduje się w pewnej relacji z Bogiem; Bóg tworzy człowieka z niebytu do bytu, na swój obraz i podobieństwo, w pełni Boskiej miłości, zobowiązując go do przemiany siebie i otaczającego świata. Historia Starego Testamentu ukazuje proces wzrastania w człowieczeństwie, gdzie grzech przeplata się z Bożą prawdą. Uwieńczeniem tego etapu jest Wcielenie Bożego Syna, które otwiera ludzkości drogę ku wieczności. Autentycznym przykładem dla chrześcijan są święci, którzy poprzez modlitwę i życie duchowe uczą realizacji postawy miłości Boga, siebie i bliźniego. Ostatecznym powołaniem człowieka jest udział w Boskiej naturze.
Źródło:
Rocznik Teologii Katolickiej; 2016, 15, 1
1644-8855
Pojawia się w:
Rocznik Teologii Katolickiej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Корифеи и их спутники: к проблеме художественной антропологии писателя «второго ряда»
The coryphaei and their satellites: on the problem of artistic anthropology of the “second-class” writer
Autorzy:
Вершинина, Наталья
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/651280.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
художественная антропология
«второстепенный писатель»
подражательство
писатель-классик
литературная иерархия
artistic anthropology
“second-class” writer
imitation
classic writer
literary hierarchy
Opis:
The paper discusses the underresearched issue of the artistic anthropology of a “second-class” writer as a typological phenomenon, i.e. one which possesses semiotic characteristics independent of particular historical circumstances. Taking as examples Faddei Bulgarin, Mikhail Voskresensky, Alexander Yakhontov and others, the author shows that what they have in common is the kind of artistic reflection, typical of “second-class” writers. This reflection encompasses the following: defining their own place “on the Parnassus” as compared with the classics, interpreting the well-known verbal clichés and the way they construct their image as authors, taking into account certain literary benchmarks. The author of the paper reflects on the ambiguous nature of imitation and on its consequences, which might include an unjustified treatment of the “secondary” cultural phenomena as mere talentless epigonism. The author concludes by defining the position of the “second-class” writers as vulnerable, regardless if they aspire to a high status in the literary hierarchy or just assume the modest role of stewards of the cultural heritage and faithful satellites of the writers perceived as the coryphaei.
В статье рассматривается малоисследованный вопрос о художественной антропологии литератора «второго ряда» как явления типологического, обладающего семиотическими признаками, не зависящими от конкретного исторического времени. На примерах Ф. В. Булгарина, М. И. Воскресенского, А. Н. Яхонтова и других показано, что их сходство обусловлено свойственным «второстепенным писателям» общим характером литературно-творческой рефлексии. В основании ее лежат определение места таких писателей «на Парнасе» в соотношении с классиками; интерпретация ими признанных словесных образчиков; подход к формированию собственного писательского образа с учетом преломления в нем избранных литературных ориентиров. Развивается мысль о неоднозначной природе подражательства и его следствиях, которые могут состоять в неправомерной трактовке культуры «второстепенного» как бездарного эпигонства. Делается вывод об уязвимом положении писателей «второго ряда» вне зависимости от того, претендуют ли они на высокий статус в литературной иерархии или признают за собой роль скромных «проводников» культурного наследия и неизменных верных «спутников» писателей-«корифеев».
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica; 2018, 11; 9-20
1427-9681
2353-4834
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Литература и человек в цифровую эпоху: стилизация vs. гибридизация литературного творчества
Literature and people in the digital age: the styling vs hybridization of literary creativity
Autorzy:
Наталья, Кнэхт
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1832501.pdf
Data publikacji:
2019-11-22
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
постструктурализм
концептуализм
антропология повседневности
текстовая фотография
автоэтнография
литература нон-фикшн
poststructuralism
conceptualism
anthropology of everyday life
text photography
auto-Ethnography
non-fiction literature
Opis:
The author examines the work of two of the most famous writers of the Russian underground – V. Pelevin and V. Sorokin, who expressed the crisis of the great humanistic tradition. The author analyzes the reasons why V. Sorokin refuses “his” author’s style and writes through recognizable literary discourses from the XIX century to socialist realism, and in later prose – through modern media dialects. In contrast to the “male” letter, the article presents a new “female” prose – a work that carries the message of the writer’s, scientific and cultural project-book B. Orlova “Anthropology of everyday life, non-fiction”. The material of the observation is oral history of the indigenous inhabitants of the Angara region (genre of anthropological, sociological, modern historical, ethnographic studies), and the method of their arrangement is collage. This explains the genre borderline of the work, which combines everyday mythology and cultural geography of the people (man).
Źródło:
Studia Wschodniosłowiańskie; 2019, 19; 101-114
1642-557X
Pojawia się w:
Studia Wschodniosłowiańskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Феномен молчания в современной русской прозе (романы Евгения Водолазкина, Людмилы Улицкой и Гузель Яхиной)
Autorzy:
Szabó, Tünde
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2034846.pdf
Data publikacji:
2021-12-23
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
антропология молчания
трансцендентное
отказ от постмодернизма
Дети мои
Лавр
Казус Кукоцкого
the anthropology of silence
transcendence
rejection of the postmodern
Laurus
The Kukotsky Enigma
Deti moi
Opis:
Характерная для классической русской литературы тема молчания играет важную роль и в современной русской прозе. В романах Е. Водолазкина Лавр, Л. Улицкой Казус Кукоцкого и Г. Яхиной Дети мои, при всей разнице сюжетов, различии эпох и судеб героев в изображе- нии и осмыслении феномена молчания много общего. В первой части статьи рассматриваются общие моменты, связанные с интригой, хро- нотопом и с проблемой коммуникации. В основе сюжета каждого романа – история вели- кой, но обреченной любви. В трагичности любви виновен сам герой, который впоследствии пытается искупить свою вину и, таким образом, сохранить любовь в себе. Причиной, по- влекшей за собой молчание героев – средневекового лекаря Арсения, жены московского ги- неколога Елены Кукоцкой и поволжского немца учителя Баха – во всех трех произведениях служит пережитое ими насилие. Пространственным атрибутом молчания является пери- ферийное место, имеющее символическую окраску. Особую мифопоэтическую функцию выполняет при этом один из главных пространственных элементов трех сюжетов – вода. Каждый из молчащих героев переживет определенный мистический опыт, в котором нару- шается линейность времени, доминирующая в изложении их жизненного пути. Молчащие герои характеризуются и своим особым отношением к языку и культуре. Устную речь они заменяют жестами и письменным языком, а их приобщенность к культуре служит, как пра- вило, исходной точкой для параллелей с литературной традицией. Все эти общие особенности трех сюжетов во второй части статьи осмысляются с точ- ки зрения антропологии молчания и с позиции постмодернизма. На основе этого делается вывод, что в изображении феномена молчания все три автора далеки от положений постмо- дернизма, как в антропологическом, так и в эстетическом плане. С одной стороны, в образах молчащих героев возобновляется чуждое для постмодернизма представление о человеке, характерное для христианской и картезианской традиции. С другой стороны, в противовес постмодернистским высказываниям о роли автора литературных произведений, в каждом из трех романов авторская позиция – всезнающая, автор берет на себя задачу смыслопорож- дающего и языкового центра.
Silence, a characteristic theme in Russian literature, also plays a significant role in contemporary Russian fiction. Yevgeny Vodolazkin’s Laurus, Lyudmila Ulitskaya’s The Kukotsky Enigma and Guzel Yakhina’s Deti moi [‘My Children’] share several features in their representation of the phenomenon of silence, despite the manifold differences in the plots, the periods in which they are set and in the characters. The first part of the paper explores the components of the three works that establish connections between silence and the conflict, the chronotope and the issue of communication. In each case the plot focuses on the story of a deep but doomed love. It is the protagonist that is responsible for the love’s tragic end and will later try to redeem his or her sin and thereby preserve love in themselves. In all the three works, the reason for the silence of the protagonist – Arseniy, a mediaeval healer, Yelena Kukotskaya, the wife of a gynaecologist from Moscow, and the teacher Bach, a Volga German – is the violence they have had to endure. The spatial attribute of silence is a place on the periphery, which assumes a certain symbolic meaning. In each of the plots, water becomes a very significant spatial element, and it assumes a distinctive mythopoetic function. All three protagonists partake in some mystical experience in which linear time, which plays a dominant role in the depiction of their progression through life, is eliminated. The silent characters also stand out from their environment because of their special connection with language and culture. They replace speech with gestures and writing, and their connection with culture becomes a starting point for certain parallels with the literary tradition. In the second part of the study the common features of the three plots are examined from the point of view of the anthropology of silence and in the perspective of postmodernism. On the basis of this, the author of the paper concludes that none of the three writers are postmodern in the way they describe silence, in terms of either anthropology or aesthetics. Firstly, the image of the human which they revive is characteristic of the Christian and the Cartesian tradition, and alien to the postmodern. Secondly, contrary to the way the function of a literary author is conceptualised in postmodernism, in all the three novels the writers adopt an omniscient position, that is, they embrace the role and responsibility of a centre of sense-making and language.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica; 2021, 14; 231-246
1427-9681
2353-4834
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Stefana Symotiuka teza o „nadenergetyczności (pre-)człowieka” i związane z nią kłopoty
Тезис Стефана Симотюка о «сверхэнергии (до-)человека» и связанных с ней проблемах
Stefan Symotiuk’s Thesis on the “over-energy (pre-)human” and Related Problems
Autorzy:
Dębowski, Józef
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/497752.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Stowarzyszenie Filozofów Krajów Słowiańskich
Tematy:
философская антропология
антропогенеза
дочеловек
древесное существо
энергетическая избыточность
antropologia filozoficzna
antropogeneza
preczłowiek
istota nadrzewna
energetyczna nadmiarowość
philosophical anthropology
anthropogenesis
prehuman
an arboreal creature
energetic redundancy
Opis:
Автор статьи реконструирует основное ядро антропологических и историософских взглядов Стефана Симотюка. Особое внимание уделяется тезису о избытке энергии чело-веческого существования, который является одним из основных предположений в понятии человека как homo inquietus. Это также указывает на трудности, которые это предположение подразумевает. Статья закрывает столкновение гипотезы Стефана Симотюка об изначальном древнем образе жизни предка человека с последними археологическими находками и выводами палеонтологов. В заключение автор утверждает, что для тезиса об энергетическом превосходстве дочеловека, если мы хотим его сохранить, нужно найти совершенно другое объяс-нение, чем первобытная жизнь на деревьях, постулированная Стефаном Симотюком.
The author of the article reconstructs the main core in the anthropological and historiosophical views of Stefan Symotiuk. The subject of special attention is made by the thesis about the excess of energy of human existence, which is one of the main assumptions in the concept of human as homo inquietus. It also indicates the difficulties that this assumption implies. The article closes the clash of the hypothesis of Stefan Symotiuk about the originally arboreal way of life of the human ancestor with the latest archaeological findings and findings of paleontologists. In conclusion, the author states that for the thesis of the energetic superiority of the prehuman, if we want to maintain it, a completely different explanation should be found, than the originality of arboreal life postulated by Stefan Symotiuk.
Źródło:
ΣΟΦΙΑ. Pismo Filozofów Krajów Słowiańskich; 2017, 17; 336-348
1642-1248
Pojawia się w:
ΣΟΦΙΑ. Pismo Filozofów Krajów Słowiańskich
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Типология образов фронтовичек в фильме «Дылда» Кантемира Балагова
Typologia obrazów kombatantek w filmie „Wysoka dziewczyna Kantemira Bałagowa
The typology of female front-line soldiers images in “Beanpole film by Kantemir Balagov
Autorzy:
Kuhn, Michael
Jawor, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2085368.pdf
Data publikacji:
2021-10-22
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:
Кантемир Балагов
Дылда
современное российское кино
женский образ в кино
образ фронтовички
Вторая мировая война
послевоенное время
антропология
психология
психическая травма
физическая травма
инь и ян
цветовая драматургия
Opis:
В данной статье при помощи описательно-функционального и сравнительно-сопоставительного методов анализируются и сопоставляются друг с другом две главные героини фильма Дылда (2019) российского режиссера Кантемира Балагова – молодые фронтовички Ия и Маша, стремящиеся начать мирную жизнь в постблокадном Ленинграде. Образ каждой героини рассмотрен по отдельным категориям с перспективы антропологии и психологии – Внешний вид, Одежда, Характер, Любовь, Дети, Травма, Война и мирная жизнь. Сопоставление совершенно разных, но при этом очень близких подруг, позволяют провести параллель с концепцией из китайской философии инь и ян и подвергнуть персонажей первой подобной типологии в научной литературе. Проведенный анализ помогает прийти к выводам о настоящем и будущем героинь: послевоенная жизнь оказывается для фронтовичек порой сложнее, чем военная.
In this article with the use of descriptive-functional and comparative research methods are analyzed and compared with each other the two main characters of the movie Beanpole (2019) by Russian director Kantemir Balagov – young female front-line soldiers Iya and Masha, who are trying to start a peaceful life in post-blockade Leningrad. 
W danym artykule, za pomocą opisowo-funkcjonalnej i porównawczej metod, analizowane i porównywane ze sobą są dwie główne bohaterki filmu Wysoka dziewczyna (2019) rosyjskiego reżysera Kantemira Bałagowa – młode kombatantki Ija i Masza, które próbują rozpocząć spokojne życie w wyniszczonym blokadą Leningradzie. Obraz każdej z bohaterek jest rozpatrywany w osobnych kategoriach z perspektywy antropologii i psychologii – Wygląd, Odzież, Charakter, Miłość, Dzieci, Trauma, Wojna i życie w czasie pokoju. Porównanie zupełnie różnych, ale jednocześnie bardzo bliskich przyjaciółek, pozwala zastosować paralelę z koncepcją z chińskiej filozofii yin i yang i poddać bohaterki pierwszej takiej typologii w literaturze naukowej. Przeprowadzona analiza pomaga wysnuć wnioski na temat teraźniejszości i przyszłości bohaterek: powojenne życie okazuje się dla kombatantek czasami trudniejsze niż wojenne.
Źródło:
Przegląd Rusycystyczny; 2021, 4 (176); 77-96
0137-298X
Pojawia się w:
Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
(Na u)więzi. „Robić za psa Jewgienija Łukina w perspektywie antropologicznej
Bond(ed labour). «Чушь собачья» by Yevgeny Lukin in an anthropological perspective
На привязи. «Чушь собачья» Евгения Лукина с антропологической перспективы
Autorzy:
Zając, Jadwiga Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2085357.pdf
Data publikacji:
2021-10-22
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:
русская литература
современная литература
Бредовая работа
антропология литературы
Дэвид Гребер
Евгений Лукин
literatura najnowsza
literatura rosyjska
praca bez sensu
antropologia literatury
David Graeber
Jewgienij Łukin
Russian literature
contemporary literature
bullshit job
anthropology of literature
Yevgeny Lukin
Opis:
Antropologiczne ujęcie problematyki zwykle omawianej z perspektywy polityczno-ekonomicznej oferuje ciekawy wgląd w najnowszą literaturę rosyjską spod znaku fantastyki. Niniejszy tekst wprowadza optykę zaczerpniętą z klasycznych już w niektórych kręgach prac Davida Graebera w obszar refleksji dotyczącej rosyjskiej prozy współczesnej. Wychodząc od zaproponowanego przez Graebera pojęcia pracy bez sensu, kreśli antropologiczną interpretację losów bohatera powieści Robić za psa autorstwa Jewgienija Łukina. Podejmuje problem emocjonalnego wyzysku w pracy i eksploatacji psychiki aż po redukcję poza pracowniczego ja do śladowej, niewygodnej resztki, której poświęcenie nie wydaje się już istotną stratą, a ostateczna ofiara staje się nawet rodzajem ulgi.
Антропологический подход к вопросам, обычно обсуждаемым с политической и экономической точки зрения, дает интересное представление о новейшей русской фантастической литературе. Этот текст вводит оптику, взятую из уже классических в некоторых кругах произведений Дэвида Грэбера, в область размышлений о современной русской прозе. Начав с концепции бессмысленного творчества Гребера, он дает антропологическую интерпретацию судьбы героя романа Евгения Лукина Чушь собачья. Текст сосредоточен на проблеме эмоциональной эксплуатации на работе, которая приводит к психологическому разрушению до такой степени, что «я вне работы» становится неприятным пережитком, жертва которого больше не кажется серьезной потерей, а последняя жертва становится своего рода облегчение.
The anthropological approach to issues commonly discussed from a political and economic point of view offers an interesting insight into the latest Russian fantasy literature. This text introduces optics taken from the already classic in some circles works of David Graeber into the field of reflection on Russian contemporary prose. Beginning with Graeber's concept of bullshit job, outlines an anthropological interpretation of the actions of Yevgeny Lukin's hero of the novel Чушь собачья . Its point od focus is the problem of emotional exploitation at work, leading to psychological destruction, to the point where the outside of work self of the worker is reduced to an uncomfortable remnant, sacrifice of which no longer seems to be any serious loss and the highest sacrifice becomes welcomed as a kind of a relief.
Źródło:
Przegląd Rusycystyczny; 2021, 4 (176); 47-63
0137-298X
Pojawia się w:
Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
В.Б. Аксëнов. Слухи, образы, эмоции. Массовые настроения россиян в годы войны и революции (1914–1918). Монография, Новое литературное обозрение, Москва 2020. 992 с. с ил.
Wiaczesław B. Aksionow. Plotki, obrazy, emocje. Masowe nastroje Rosjan w czasie wojny i rewolucji (1914–1918)]. Novoye literaturnoye obozreniye, Moscow 2020. 992 p., ill.
Vyacheslav B. Aksyonov. Rumours, Images, Emotions. The Mass Sentiment of Russians during the Years of the War and the Revolution (1914–1918). Novoye literaturnoye obozreniye, Moscow 2020. 992 p., ill.
Autorzy:
Leskinen, Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2085359.pdf
Data publikacji:
2021-10-22
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:
Российская империя
Первая мировая война
революция 1917 г.
общественное сознание
массовые настроения
слухи
историческая антропология
Imperium Rosyjskie
I Wojna Światowa
Rewolucje Rosyjskie 1917
świadomość społeczna
nastroje masowe
plotki
antropologia historyczna
the Russian Empire
the Great War
Russian Revolutions 1917
public consciousness
mass sentiment
rumours
historical anthropology
Opis:
Рецензия представляет книгу, посвященную исследованию массового сознания Российской империи в период накануне и во время Первой мировой войны и революции 1917 г. Вячеслав Аксенов анализирует роль и функции слухов в настроениях различных социокультурных групп российского общества. Он описывает ситуацю трагического непонимания, отражающую конфликт между традиционной культуры и культуры модерна. Массовые настроения россиян реконструированы на обширной источнковой базе методами социально- исторической антропологии.
The review presents the study of mass consciousness in Russian Empire before and during World War I and the 1917 Revolution. Vyacheslav B. Aksyonov analyses the role and functions of rumours in various groups of Russian society at this period. He describes the situation of dramatic misunderstanding, signifying the conflict between traditional culture and culture of modern. The mass sentiment of Russians are reconstructed on a numerous sources by methods of historical anthropology.
W recenzji przedstawiono badanie świadomości masowej w Imperium Rosyjskim przed i podczas I Wojny światowej oraz rewolucji 1917 roku. Autor książki Wiaczesław B. Aksionow analizuje rolę i funkcje plotek w różnych grupach społeczeństwa rosyjskiego w tym okresie. Historyk opisuje sytuację dramatycznego nieporozumienia, który świadczy o konflikcie między kulturą tradycyjną a kulturą moderna. Masowe nastroje Rosjan są rekonstruowane na licznych źródłach metodami antropologii historycznej.
Źródło:
Przegląd Rusycystyczny; 2021, 4 (176); 239-245
0137-298X
Pojawia się w:
Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-8 z 8

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies