Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "антисемитизм" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-4 z 4
Tytuł:
Репрессивная деятельность бригады Каминского на оккупированных территориях СССР в 1941–1944 гг.
Autorzy:
Жуков, Дмитрий
Ковтун, Иван
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/653799.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
Коллаборационизм
Карательные акции
Борьба с партизанами
Б.В. Каминский и РОНА
Антисемитизм
Преступления против гражданского населения
Opis:
Represyjna działalność brygady Kamińskiego na okupowanych terenach ZSRR w latach 1941–1944Brygada gen. Kamińskiego, znana także jako Rosyjska Wyzwoleńcza Armia Ludowa (RONA) oraz 29. Dywizja Grenadierów SS, zajmuje szczególne miejsce w dziejach kolaboracyjnych formacji powstałych na okupowanych przez wojska hitlerowskie terenach ZSRR. Formacja ta nie była jedynie jednostką propagandową, taką jak Rosyjska Armia Wyzwoleńcza generała lejtnanta Andrieja Własowa, mającą pokazać poparcie dla hitlerowskich Niemiec wśród narodów Europy. Stanowiła faktyczną siłę bojową, skutecznie zwalczającą działającą na okupowanych terenach sowiecką partyzantkę. O jej skuteczności świadczy najlepiej nadanie jej dowódcy Bronisławowi Kamińskiemu tytułu Waffen-Brigadeführera der SS. Ze względu na możliwości operacyjne i bojowe niemieckie dowództwo pozostawiło mu szeroką autonomię w działaniach operacyjnych na terenie obwodów orłowskiego i kurskiego.Ostatecznie siły RONA zmuszone zostały do wycofania się na zachód, by uniknąć całkowitego zniszczenia. Przesunęły się na teren okupowanej Białorusi, gdzie nadal prowadziły udane operacje antypartyzanckie, dokonując licznych zbrodni na tamtejszej ludności cywilnej. W uznaniu zasług brygada włączona została w struktury Waffen-SS, stając się pierwszą rosyjską dywizją w jej dziejach. W 1944 r. brała udział, w ramach pułku zbiorczego 29. Dywizji Grenadierów SS, w tłumieniu Powstania Warszawskiego. Repressive activity of Kaminski’s brigade in the occupied territories of the USSR in 1941–1944AbstractThe Kaminski Brigade, known also as the Russian National Liberation Army (Russkaya Osvoboditelnaya Narodnaya Armiya, RONA), together with the 29th Waffen Grenadier Division of the SS occupy a special place in the history of collaborationist formations created in the territories of the USSR occupied by the Nazis. The division was not a propaganda unit, unlike the Russian National Liberation Army of Gen. Andrey Vlasov, which was intended to manifest the support of European nations to Nazi Germany. It was a combat unit, effective in fights against Soviet guerilla forces in the occupied territories. Its effectiveness could be testified by the rank of Waffen-Brigadeführer der SS awarded to its commander Bronislav Kaminski. The German High Command granted him broad operational autonomy within the districts of Orlov and Kursk.Finally, the RONA forces were pushed to the west. They withdrew to the territory of occupied Belarus, where they successfully fought against guerrilla troops and committed numerous crimes against local civilians. For their contributions, the brigade was incorporated to the structures of the Waffen-SS, being their first Russian division ever. In 1944, together with the 29th Waffen Grenadier Division of the SS, the unit was used to crush the Warsaw Uprising.
Źródło:
Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej; 2017, 52, 1
2353-6403
1230-5057
Pojawia się w:
Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Marcowy przełom w życiu prof. Emanuela Halicza
The March turning point in the life of prof. Emanuel Halicz
Мартовский прорыв в жизни проф. Эмануэла Галича
Autorzy:
Kozłowski, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1924250.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Wojskowe Biuro Historyczne
Tematy:
Emanuel Halicz
marzec 1968 r.
Wojskowa Akademia Polityczna
antysemityzm
March 1968
Military Political Academy
anti-Semitism
Эмануэль Халич
март 1968
Армейская Политическая Академия
антисемитизм
Opis:
Pułkownik Emanuel Halicz (1921–2015) był historykiem XIX w. Od 1952 r. był pracownikiem Wojskowej Akademii Politycznej im. Feliksa Dzierżyńskiego w Warszawie. Od 1960 r. profesor nadzwyczajny. W wyniku wydarzeń marcowych 1968 r. jego kariera uległa załamaniu. W Archiwum Wojskowym w Nowym Dworze Mazowieckim zachowały się materiały przedstawiające kulisy końca kariery historyka w Wojskowej Akademii Politycznej. Naukowiec został najpierw usunięty z szeregów PZPR, a następnie ze stanowiska wykładowcy. W 1971 r. wyemigrował wraz z rodziną do Danii. Decyzją Wojciecha Jaruzelskiego został zdegradowany do stopnia szeregowca. W latach 1972–1982 był profesorem uniwersytetu w Odense, 1982–1990 uniwersytetu w Kopenhadze. Był współpracownikiem emigracyjnych „Zeszytów Historycznych”.
Colonel Emanuel Halicz (1921–2015) was a historian of the 19th century. Since 1952 he worked at the Feliks Dzerzhinsky Military Political Academy in Warsaw, since 1960 as associate professor. As a result of the events of March 1968 his career broke. In the Military Archive in Nowy Dwór Mazowiecki materials presenting the inside story of the end of this historian’s career at the Military Political Academy survived. In 1971 he emigrated to Denmark and Wojciech Jaruzelski decided to demote him to the rank of private. In 1972–1982 he was a professor at Odense University, in 1982–1990 at the University of Copenhagen. He collaborated with the Polish emigration periodical „Zeszyty Historyczne”.
Полковник Эмануэль Халич (1921–2015) был историком XIX века. С 1952 г. он был работником Армейской Политической Академии им. Феликса Дзержинского в Варшаве. С 1960 г. – профессор „надзвычайны”. В результате мартовских событий 1968 г. его карьера перестала идти в гору. В Армейском Архиве (Новы Двур Мазовецки) сохранились материалы, проливающие свет на закулисье последнего этапа карьеры историка в Армейской Политической Академии. Ученый был сначала отстранен от деятельности Польской объединенной рабочей партии, а затем уволен с должности преподавателя. В 1971 г. он эмигрировал вместе с семьей в Данию. По решению Войцеха Ярузельского он был разжалован до звания рядового. В 1972–1982 гг. был профессором в университете в Оденсе, а в 1982–1990 – в университете в Копенгагене. Также он был сотрудником эмиграционных „Исторических тетрадей”.
Źródło:
Przegląd Historyczno-Wojskowy; 2017, XVIII (LXIX), 4 (262); 110-119
1640-6281
Pojawia się w:
Przegląd Historyczno-Wojskowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Историографический дискурс политических репрессий в СССР позднего сталинизма (1946-1953 гг.)
Historiographical discourse of political repressions in the USSR of late stalinism (1946-1953)
Dyskurs historiograficzny o represjach politycznych w ZSRR późnego stalinizmu (1946-1953)
Autorzy:
Степанов, Михаил
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1815763.pdf
Data publikacji:
2021-03-16
Wydawca:
Uniwersytet Przyrodniczo-Humanistyczny w Siedlcach
Tematy:
историография
политические репрессии
этнические
депортации
квазирепрессии
антисемитизм
СССР
ГУЛАГ
сталинизм
historiography
political repressions
ethnic deportations
antisemitism
USSR
GULAG
stalinism
quasi-repressions
deportacje narodowościowe
Opis:
В статье в историографическом контексте проанализирована проблема сталинских политических репрессий в СССР (1946-1953 гг.). В качестве базовых проблем выступили следующие: 1) уголовное преследование советских граждан, обвиненных в совершении «контрреволюционных преступлений»; 2) формирование в рамках советской политики борьбы с проявлениями космополитизма нового направления – так называемых «квазирепрессий»; 3) особенности реализации послевоенных этнических депортаций; 4) развитие системы ГУЛАГ-а в годы позднего сталинизма. Делается вывод, что, несмотря на определенный прогресс в исследовании данной проблематики, в центральных (обобщающих) публикациях присутствуют определенные сложности на региональном уровне, т.к. послевоенная репрессивная политика в СССР изучена здесь лишь фрагментарно.
The article analyzes the problem of stalinist political repressions in the USSR (1946-1953) in a historiographical context. The basic problems are the following: 1) criminal prosecution of soviet citizens accused of committing "counter-revolutionary crimes"; 2) the formation of a new direction in the framework of the soviet policy of combating manifestations of cosmopolitanism – the so-called "quasi-repressions"; 3) features of the implementation of post-war ethnic deportations; 4) the development of the GULAG system in the years of late stalinism. It is concluded that, despite some progress in the study of this issue in the central (generalizing) publications, there are certain difficulties at the regional level, since the post-war repressive policy in the USSR is studied only fragmentally.
W historiograficznym kontekście badaniu poddano problem stalinowskich represji politycznych na terenie Związku Radzieckiego w latach 1946- -1953. Podstawowymi kierunkami przeprowadzonych analiz były następujące obszary: 1) prześladowanie obywateli radzieckich poprzez postępowania karne z oskarżenia o popełnienie „przestępstw kontrrewolucyjnych”; 2) ukształtowanie w ramach radzieckiej polityki walki z przejawami kosmopolityzmu nowego kierunku działań – tzw. „quasi-represji”; 3) specyfika realizacji powojennych przesiedleń poszczególnych nacji; 4) rozwój systemu GUŁAG w latach późnego stalinizmu. W wyniku przeprowadzonego postępowania badawczego stwierdzono, że pomimo pewnego postępu w eksploracji tej problematyki, w głównych publikacjach (uogólniających) występują określone trudności na poziomie regionalnym, gdyż powojenna polityka represji w ZSRR została zbadana tylko fragmentarycznie.
Źródło:
DOCTRINA. Studia Społeczno-Polityczne; 2020, 17, 17; 225-256
1730-0274
Pojawia się w:
DOCTRINA. Studia Społeczno-Polityczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ołeksandr Kozyr-Zirka – sylwetka niezdyscyplinowanego atamana z okresu rządów Dyrektoriatu Ukraińskiej Republiki Ludowej (1918–1919)
A Profile of the Ukranian Warlord Ołeksandr Kozyr-Zirka and his Activities during the Rule of the Directorate of the Ukrainian People’s Republic (1918–1919)
Олесь Козырь-Зирка – профиль недисциплинированного атамана во время правления Директории Украинской Народной Республики (1918–1919)
Autorzy:
Kozubel, Marek Bogdan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1857065.pdf
Data publikacji:
2021-06-23
Wydawca:
Wojskowe Biuro Historyczne
Tematy:
Ukraińska Republika Ludowa
ukraińska wojna o niepodległość
rosyjska wojna domowa
antysemityzm
pogromy
zbrodnie wojenne
Ukrainian People’s Republic
Ukrainian War of Independence
Russian Civil War
anti-Semitism
pogroms
war crimes
Украинская Народная Республика
Украинская война за независимость
гражданская война в России
антисемитизм
погромы
военные преступления
Opis:
Artykuł jest poświęcony Ołeksandrowi Kozyrowi-Zirce, jednemu z najsłynniejszych ukraińskich atamanów okresu ukraińskiej rewolucji narodowej 1917–1921. Jego kariera jako dowódcy oddziału obejmowała okres od listopada 1918 r. do grudnia 1919 r. W tym czasie walczył po stronie Dyrektoriatu Ukraińskiej Republiki Ludowej przeciwko władzy hetmana Pawła Skoropadskiego, Armii Czerwonej i Siłom Zbrojnym Południa Rosji. Zasłynął głównie z rozbojów na tyłach wojsk ukraińskich oraz pogromów dokonanych w Owruczu na przełomie 1918 i 1919 r. Jego losy zainspirowały Michaiła Bułhakowa do stworzenia postaci krwawego atamana Kozyra-Laszki, jednego z pobocznych bohaterów powieści Biała gwardia.
The article concerns Oleksandr Kozyr-Zirka, who was one of the most famous Ukrainian warlords associated with the 1917–1921 Ukrainian War of Independence. Kozyr-Zirka served as a military unit commander for the Directorate of the Ukrainian People’s Republic from November 1918 to December 1919. During this period, he challenged the authority of the recently installed Hetman of Ukraine Paweł Skoropadski and fought against both the Red Army and military factions from the South of Russia. He was famous mainly for conducting robberies in the areas behind the advancing Ukrainian troops and participating in the 1918 and 1919 pogroms carried out in Owrucz. His fate inspired Mikhail Bulgakov to create the bloody warlord Kozyr-Laszka, who appeared as a character in his novel „The White Guard”.
Статья посвящена Олесю Козырь-Зирке, одному из самых известных украинских атаманов периода украинской национальной революции 1917–1921 годов. Его карьера командира подразделения пришлась на период с ноября 1918 г. по декабрь 1919 г. В это время он воевал на стороне Директории Украинской Народной Республики против власти гетмана Павла Скоропадского, Красной Армии и Вооруженных Сил Юга России. Он прославился в основном грабежами в тылу украинских войск и погромами, совершенными в Овруче на рубеже 1918–1919 годов. Его судьба вдохновила Михаила Булгакова на создание персонажа кровавого атамана Козыря-Лешко, одного из второстепенных героев романа „Белая гвардия”.
Źródło:
Przegląd Historyczno-Wojskowy; 2021, XXII (LXXIII), 1 (275); 172-205
1640-6281
Pojawia się w:
Przegląd Historyczno-Wojskowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-4 z 4

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies