Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "СССР" wg kryterium: Temat


Tytuł:
„Zaszczute wilczęta”, „zagubione owce”, „robactwo” i „jad nienawiści” – zwierzęta w sowieckiej propagandzie walczącej z religią
“Hounded Wolves,” “Lost Sheep,” “Vermin” and “Poison of Hatred” – Animals in the Soviet Union Propaganda Fighting against Religion
«Затравленные волчата», «потерянные овцы», «паразиты» и «яд ненависти» – животные в советской пропаганде, борющейся с религией
Autorzy:
Bugaj, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1009794.pdf
Data publikacji:
2020-12-29
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
Советская пропаганда
религия
стигматизация
СССР
животное
Soviet propaganda
religion
stigmatization
USSR
animal
Opis:
In the scientific study, the images of animals, which function in the texts, were examined. Propaganda created in the Soviet Union. They were targeted at a specific group social – people who share the view into the existence of God. Propaganda in its content referred to the Slavic folklore. Monsters, hyenas, jackals, rodents, hydras and insects serve the creators to introduce “aliens” or “enemies.” Based on the analysis of metaphors, comparisons, compounds phraseological and other means of expression are presented in a way that discredits how people are discredited, and so are the animals. Stereotypical perception of living beings, disdainful attitude towards them and prejudices had an impact on inducing certain attitudes and behaviours (anxiety, disgust, hatred) in the recipients, which in the end strengthened the process of stigmatization, discrediting and marginalisation. Soviet propaganda, using images of animals perceived as beings with much lower statutes. It has contributed to the social exclusion of religious groups and strengthened the power of stigma, that’s already been given to some living organisms.
В научном исследовании использовались изображения животных, которые функционировали в пропагандистских текстах, созданных в Советском Союзе. Они были нацелены на определенную социальную группу – людей, разделяющих взгляды на существование Бога. Пропаганда в своем содержании ссылалась на славянский фольклор. Монстры, гиены, шакалы, грызуны, гидры и насекомые используются пропагандистами для изображения «чужого» или «врага». На основе анализа метафор, сравнений, фразеологических отношений и других средств выражения был представлен способ дискредитации людей, а также животных. Стереотипное восприятие живых существ, презрительное отношение к ним и предрассудки оказывали влияние на формирование у реципиентов специфических установок и моделей поведения (тревога, отвращение, ненависть), что в итоге усиливало процесс стигматизации, дискредитации и маргинализации. Советская пропаганда, используя образы животных, воспринимаемых как существа с гораздо более низким культурным статусом, способствовала социальной изоляции религиозных групп, а также усилила стигматизацию, в томчисле также некоторых живых организмов.
Źródło:
Zoophilologica. Polish Journal of Animal Studies; 2020, 6; 109-123
2719-2687
2451-3849
Pojawia się w:
Zoophilologica. Polish Journal of Animal Studies
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Radzieckie/rosyjskie dostawy broni i uzbrojenia konwencjonalnego do Syrii w latach 1955–2012 – podejście ilościowe
Autorzy:
Dmochowski, Tadeusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/568331.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
conventional arms trade
Soviet
Russia
Syria
торговля оружием
обычное оружие
СССР
Россия
Сирия
Opis:
Gaining by Syria independence from France in 1946 and the rise of the State of Israel supported by Western countries, which from the beginning was in the political and military conflict with the Arab states, created for the Soviet Union the new possibilities of the political game in the Middle East. From 1955 to 1991, USSR became the main supplier of conventional arms to Syria (displacing the United Kingdom). In the years 1955–1991 Syria bought in the Soviet Union arms for $ 34.6 billion in SIPRI trend indicator values , which accounted for 8.04% of the value of the total Soviet arms sales during this period. After the collapse of the USSR cooperation in this regard was continued and throughout the years 1992–2012 Russia remained the main and dominant arms supplier to Syria, though not on this scale as earlier. However, especially the 90s of the twentieth century meant a huge setback in comparison to the previous period – then delivery has been completed of diesel engines for the modernization of tanks ordered in Soviet Union, and 3,000 antitank guided missiles were ordered in Russia. In the years 1992–2012 Russia has sold Syria arms for $ 1.254 billion SIPRI trend indicator values , which accounted for 1.21% of the total sales of Russian arms and weapons of 103.393 billion $.
Получение Сирией независимости от Франции в 1946 году и создание государства Израиль, поддерживаемого западными странами, который с самого начала был в военном и политическом конфликте с арабскими государствами, создало СССР возможность политической игры на Ближнем Востоке. С 1955 по 1991 год, основным поставщиком оружия в Сирию становится СССР (вытесняя Великобританию). В 1955–1991 годы Сирия закупила в Советском Союзе оружие за $ 34,6 млрд. значения тренд-индикатора SIPRI (выраженные в млн. долл. США в постоянных ценах 1990 г.), на долю которых приходится 8,04% от стоимо сти продажи советского оружия в этот период. После распада СССР сотрудничествo в этом отношении былo продолженo и на протяжении многих лет (1992–2012) Россия оставалась главным и доминирующим поставщиком оружия в Сирию, хотя и не в таких масштабах как ранее. Тем не менее, особенно 90-e годы ХХ века оказались огромной неудачей по сравнению с предыдущим периодом – завершено поставки заказаных еще в Cоветском Союзе дизельных двигателей для модернизации танков, в России заказанo 3000 противотанковых управляемых ракет. В 1992–2012 годы Россия продала Сирии оружие стоимость $ 1,254 млрд. значения тренд-индикатора SIPRI, на долю которых приходится 1,21% от общего объема продажи российского оружия общей стоимости 103,393 млрд.$.
Źródło:
Nowa Polityka Wschodnia; 2014, 2(7); 75-102
2084-3291
Pojawia się w:
Nowa Polityka Wschodnia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Turkey forever balances between East and West
Турция навсегда балансирует между Востоком и Западом
Autorzy:
Olszowska, Karolina Wanda
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/24988519.pdf
Data publikacji:
2023-06-30
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Turkey
Cold War
Soviet Union
United States
Russia
Турция
холодная война
СССР
США
Россия
Opis:
When looking at contemporary Turkish politics, an incorrect notion is often circulated that Turkey has only in recent years, as far back as under Recep Tayyip Erdoğan, begun a policy of balancing between East and West. The purpose of this article is to analyze Turkey’s posture – in terms of balancing between spheres of influence – after the end of World War II until Turkey joined NATO and then compare it with Turkey’s stance during the Justice and Development Party government in the context of relations with the United States and Russia. This will help answer the question: to what extent is Ankara’s current balkanizing attitude something surprising? Aren’t specific patterns of the 1945–1952 period similar to those of the 21st century, and the differences are the attitudes of Washington and Moscow rather than Ankara?
При взгляде на современную турецкую политику часто бытует неверное представление о том, что Турция только в последние годы, еще при Реджепе Тайипе Эрдогане, начала политику балансирования между Востоком и Западом. Цель этой статьи – проанализировать позицию Турции – с точки зрения балансирования между сферами влияния – после окончания Второй мировой войны до вступления Турции в НАТО, а затем сравнить ее с позицией Турции во время правления Партии справедливости и развития в контексте отношений с США и Россией. Это поможет ответить на вопрос: насколько нынешняя балканизирующая позиция Анкары является чем-то удивительным? Разве конкретные закономерности периода 1945–1952 гг. не аналогичны таковым в 21 веке, а различия заключаются в отношении Вашингтона и Москвы, а не Анкары?
Źródło:
Nowa Polityka Wschodnia; 2023, 2(37); 239-255
2084-3291
Pojawia się w:
Nowa Polityka Wschodnia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wojna w Ukrainie – przyczyny i skutki po ponad roku trwania
War in Ukraine – Causes and Consequences after More than a Year
Война в Украине – причины и последствия спустя более года
Autorzy:
Wiktor, Zbigniew
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28849885.pdf
Data publikacji:
2023-09-30
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Ukraine
Russia
NATO
collapse of the USSR
spheres of influence
Украина
Россия
НАТО
распад СССР
сферы влияния
Opis:
The war in Ukraine has been going on for more than a year now and there is no indication that it will end soon. The causes of its outbreak are very complex. One of them was the victory of the counter-revolution and the collapse of socialism, followed by the collapse of the former Soviet Union in December 1991. At that time, fifteen independent republics were established to varying degrees – their disintegration took place not only ideologically and politically, but also economically. In many of them, nationalisms arose or were revived, including those based on religion, which included not only the main former union republics, but also numerous national minorities, particularly the Baltic states, the Caucasus, and the Volga region. Some of them turned into local wars. An important role in the disintegration of the countries of the former Soviet Union and the weakening of the Russian Federation was played by external forces, imperialist states, mainly the US, some European countries, NATO in general, and the rivalling with Russia European Union and other forces of international capital. The war in Ukraine has deeper causes, and in case of Russia’s defeat, it will have further adverse consequences for it as a great power, and may even become the beginning of its disintegration. Hence, the result is the full determination of the Russian ruling forces to achieve victory. At the same time, Ukraine enjoys the support of the entire „global West”, led by the US, NATO, and the European Union. The war was preceded by numerous growing contradictions and accompanying conflicts, which took the form of the ‚Orange Revolution’ in 2004, the so-called Revolution of Dignity and the Maidan coup, the declaration of independence by Crimea and the Donetsk and Luhansk Republics in 2014. It took another eight years for the conflict to escalate into a full-blown war, although Russia officially still defines it as a „special military operation”.
Война в Украине продолжается уже больше года и нет никаких признаков того, что она скоро закончится. Eё причины очень сложны. Одним из них стала победа контрреволюции и падение социализма, а затем и распад бывшего Советского Союза в декабре 1991 года. Тогда были созданы 15 независимых (в разной степени) республик – их распад произошел не только идеологически и политически, но и экономически. Во многих из них возникли или возродились национализмы, в том числе религиозные, что затронуло не только основные бывшие союзные республики, но и многочисленные национальные меньшинства, в частности в странах Балтии, Кавказа и Поволжья. Некоторые из них переросли в локальные войны. Важную роль в распаде стран бывшего Советского Союза и ослаблении Российской Федерации сыграли внешние силы, империалистические страны, главным образом США, некоторые европейские страны, НАТО в целом, а также соперничающий с Россией Евросоюз и другие силы международного капитала. Война в Украине имеет более глубокие причины, и если Россия потерпит неудачу, это будет иметь дальнейшие неблагоприятные последствия для неё как великой державы и может даже стать началом её распада. Отсюда полная решимость правящих Россией сил добиться победы. При этом Украина пользуется поддержкой всего «глобального Запада» во главе с США, НАТО и Евросоюзом. Войне предшествовали многочисленные нарастающие противоречия и сопутствующие им конфликты. В 2004 году приняли они форму «Оранжевой революции», дальше «Революция достоинства», переворота на Майдане, а в конце концов провозглашения независимости Крыма, Донецкой и Луганской республик в 2014 году. Прошло еще восемь лет, прежде чем конфликт перерос в настоящую войну, хотя официально Россия до сих пор определяет её как «специальную военную операцию».
Źródło:
Studia Orientalne; 2023, 3(27); 30-59
2299-1999
Pojawia się w:
Studia Orientalne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Об одном неудавшемся замысле, или Мемориальная доска Всеволоду Вишневскому в Таллине
About one failed plan, or Memorial plaque to the Soviet writer Vsevolod Vishnevsky in Tallinn
O pewnym niezrealizowanym zamyśle, czyli o tablicy pamiątkowej poświęconej Wsiewołodowi Wiszniewskiemu w Tallinie
Autorzy:
Biełobrowcewa, Irina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/604182.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:
Всеволод Вишневски
Михаил Булгаков
тоталитаризм
СССР
Wsiewołod Wiszniewski
Michaił Bułhakow
totalitaryzm
Związek Sowiecki
Vsevolod Vishnevsky
Mikhail Bulgakov
totalitarism
SU
Opis:
The article presents a paradoxical fact of using the name of Mikhail Bulgakov in the newspaper discussion of perestroika, when in 1987 a group of Estonian intellectuals opposed the intention to establish inTallinna memorial board to the writer Vsevolod Vishnevsky, a fierce apologist of Soviet power. The existence of censorship prevented direct expression, and Estonian writers found a euphemistic move, arguing the impossibility of perpetuating the memory of Vishnevsky as the organizer of the persecution of Mikhail Bulgakov. The deconstruction of relevant texts of articles published in the Estonian and Central Soviet press, carried out in the article, demonstrates the transformation of polemics in the "literary field" in the confrontation at the national and social level. In the changing socio-political conditions, the name of the writer Mikhail Bulgakov, disgraced in the 1920s-1930s, acquires a decisive force.
W artykule został przedstawiony fakt użycia nazwiska Michaiła Bułhakowa w gazetowej dyskusji okresu pieriestrojki, kiedy w roku 1987 grupa estońskich intelektualistów przeciwstawiła się pomysłowi ufundowania w Tallinie tablicy pamiątkowej Wsiewołodowi Wiszniewskiemu, byłemu apologecie władzy komunistycznej. Istnienie cenzury uniemożliwiało jeszcze wtedy bezpośrednie wyrażenie argumentacji w tej sprawie, więc estońscy pisarze zastosowali eufemistyczny chwyt, argumentując ten protest działaniami Wiszniewskiego związanymi z prześladowaniem Michaiła Bułhakowa. Omówienie publikowanych później w estońskiej i centralnej prasie artykułów polemicznych wobec tego protestu ujawnia mechanizm przeniesienie sporu politycznego na pole literatury. W nowej sytuacji społeczno-politycznej nazwisko pisarza Michaiła Bułhakowa, prześladowanego w latach 20.–30., staje się silnym wsparciem dla protestu skierowanego przeciwko decyzjom politycznym.
В статье упоминается имя Михаила Булгакова в газетной дискуссии периода перестройки, когда в 1987 году группа эстонских интеллектуалов выступила против идеи финансирования мемориальной доски в Таллинне для Всеволода Вишневского, бывшего апологета коммунистического режима. Существование цензуры делало невозможным для эстонских писателей высказывать свои аргументы непосредственно по этому вопросу, поэтому они использовали эвфемизмы для того, чтобы связать протест с действиями Вишневского, связанными с преследованием Михаила Булгакова. Обсуждение публикуемых позднее в эстонской и центральной прессе полемических статей выявляет механизм переноса политического спора в область литературы. В новой социально-политической ситуации имя  Михаила Булгакова, подвергшегося преследованиям в 1920-1930-х годах, становится мощной опорой протеста против политическим решениям.
Źródło:
Przegląd Rusycystyczny; 2019, 3
0137-298X
Pojawia się w:
Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wrzesień 1939 roku na Polesiu
September 1939 in Polesia
Сентябрь 1939 г. на Полесье
Autorzy:
Śleszyński, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/953434.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
Tematy:
Soviet invasion of Poland
Полесье
1939 г.
II мировая война
агрессия СССР на Польшу
Polesoa
1939
World War II
Opis:
The outbreak of military actions on 1st September 1939 coincided with the general mobilization proclaimed a day before( on 31st September). The fact resulted in increased railway and road traffic in Polesia, however, it was unnecessary to undertake special activities to ensure safety during the first days of the war in the whole eastern part of Poland. Along with the larger influx of refugees the atmosphere in Polesia was getting worse. That was the evident proof confirming alarming information from the front line. Even the most effective authorities would not have been able to improve public sentiment after 10th September1939. The main line of defence against the attacking German troops ran from Brest (Brześć) to Pinsk (Pińsk)whereas the territory from Pinsk to the Soviet border was of the less significance at that time. After the Soviet Union invasion of Poland on 17th September1939 the situation changed radically not only in the field of military actions but also in the political sphere. Peaceful Polesia thus far began to rage. A part of the local Jewish and Belarusian community refused obedience to perplexed by the current state of affairs Polish authorities. 17th September 1939 became a turning point in Polish politics which showed its weaknesses. The Second Polish Republic was able to control the situation in Polesia ,nevertheless, it could not gain the loyalty of local national minorities
Начало 1 сентября 1930 г. военных действий, совпало с оглашенной днем ранее (31 августа) общей мобилизацей, что дополнительно привело к интенсификации движения на железной дороге и дорогах Полесья. В первые дни войны на Полесье, подобно, как и на других восточных землях, не было нужды принимать специальные меры для обеспечения безопасности. Атмосфера на Полесье начала ухудшаться одновременно с растущим притоком беженцев, что было реальным подтверждением худших информации из фронта. Даже самая эффективная деятельность администрации по 10 сентября1939 года уже немного могла сделать, чтобы хоть как-то улучшить настроения общества. Основная линия обороны перед наступающими с запада немецкими войсками, пробегала от Бреста до Пинска, в тоже время участок от Пинска до границы с Советским Союзом имел в то время меньшее значение. Атака Красной армии на Польшу 17 сентября, не только полностью изменила военную ситуацию на Полесье, но и инициировала значительные политические изменения. Тихое до сих пор Полесье закипело. Непослушание дезориентированным новой ситуацией польским властям начали проявлять белорусское и еврейское общество. 17 сентября 1939 г. стало поворотным моментом, который полностью раскрыл результаты польской политики. Польское государство в межвоенном двадцатилетии с помощью административного аппарата было в состоянии контролировать ситуацию на Полесье, но не смогло добиться лояльности местного непольского населения.
Źródło:
Studia Podlaskie; 2014, 22; 43-62
0867-1370
Pojawia się w:
Studia Podlaskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Культурные практики, литературные свидетельства и личные документы преследованных Свидетелей Иеговы
W kręgu praktyk kulturowych, literackich świadectw zniewolenia i dokumentów osobistych prześladowanych świadków Jehowy
Cultural practices, literary evidence and personal documents of persecuted Jehovah’s witnesses
Autorzy:
Bugaj, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20433566.pdf
Data publikacji:
2022-11-25
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
мемуарные тексты
воспоминания
репрессии
Свидетели Иеговы
СССР
memuarystyka
opowieści wspomnieniowe
represje
Świadkowie Jehowy
ZSRR
memoirs
repressions
Jehovah’s Witnesses
USSR
Opis:
В статье рассматриваются мемуарные тексты, написанные членами религиозного меньшинства, репрессированного властями Советского Союза. Обращается внимание на специфику текстов, мотивации записи своей истории, а также на сам предмет воспоминаний. Авторы чаще всего упоминали о ходе высылки в Сибирь, тяжелых условиях жизни и непосильном труде. Рассказывали о пребывании в трудовых лагерях, избиениях, слежке и других формах репрессий. Помимо анализа избранных вопросов, обсуждается роль, какую выполняют анализируемые тексты. Они воспринимаются не только как впечатляющий документ о прошедших событиях, но также как свидетельство жертв советских репрессий. Мемуары являются элементом культурной практики и служат, среди прочего, формированию чувства единства, раскрытию ценностей, действующих внутри группы, а также примером определенных моделей поведения, заключающихся в сохранении верности своим убеждениям и сопротивлении тоталитаризму.
The article deals with memoir texts written by the members of a religious minority group repressed by the Soviet Union authorities. The author of the article pays significant attention to the specifics of the texts, the motives for recording the stories, and the subject of the memoirs themselves. Most often, the authors of the memoir texts reported on the course of exile to Siberia, difficult living conditions and constant overwork. They talked about being in labour camps, beatings, surveillance and other forms of repression. In addition to the analysis of selected issues, the author of the article discussed also the texts under analysis role. These written texts are not only crucial historic documents that tell about past events. They are the testimonies of those events victims. They are an element of cultural practice and, among other things, are aimed to create a sense of community, reveal the values which dominate within the group and to promote certain behaviour codes which include maintaining loyalty to beliefs and totalitarianism.
W opracowaniu dokonano przeglądu tekstów memuarystycznych powstałych wśród mniejszościowej wspólnoty religijnej represjonowanej przez władze Związku Radzieckiego. Zwrócono uwagę na ich specyfikę, motywy spisywania swej historii, a także tematykę wspomnień. Autorzy najczęściej relacjonowali przebieg deportacji na Syberię, surowe warunki życia i katorżniczą pracę. Opowiadali o pobytach w łagrach, pobiciach, inwigilacji oraz innych formach represji. Poza analizą wybranej problematyki omówiono rolę, jaką dziś pełnią badane teksty. Tworzą one nie tylko barwny dokument minionych zdarzeń, ale również są świadectwem składanym przez ofiary. Stanowią element praktyki kulturowej i służą między innymi budowaniu poczucia wspólnotowości, eksponowaniu wartości obowiązujących w obrębie grupy, a także promowaniu określonych wzorców zachowania, polegających na pozostawaniu wiernym swym przekonaniom i stawianiu oporu wobec totalitaryzmu.
Źródło:
Rusycystyczne Studia Literaturoznawcze; 2022, 32; 1-32
0208-5038
2353-9674
Pojawia się w:
Rusycystyczne Studia Literaturoznawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
“We are not so Fuzzy to Build Riots and Rebellion...”: Attempt of Massive Exemption of German Population from the USSR to Canada in 1929.
«MЫ НЕ ТАК ГЛУПЫ, ЧТОБЫ УСТРАИВАТЬ БУНТЫ И ВОССТАНИЯ...»: ПОПЫТКА МАССОВОЙ ЭМИГРАЦИИ НЕМЕЦКОГО НАСЕЛЕНИЯ ИЗ СССР В КАНАДУ В 1929 г.
Autorzy:
Dönninghaus, V.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/894237.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
National Academy of Sciences of Ukraine. Institute of World History
Tematy:
USSR, Canada, Germany, Soviet Germans, national minorities, collectivization, emigration, foreign policy
СССР, Канада, Германия, советские немцы, национальные меньшинства, коллективизация, эмиграция, внешняя политика
Opis:
Массовое бегство немецких крестьян в Москву в 1929 г. привлекло внимание международной общественности к бедственному положению советских немцев. Неожиданно упорное сопротивление немецкого сельского населения политике социалистических преобразований, его желание выехать из СССР в Канаду, сопровождающееся соответствующими призывами к Западу, укрепили недоверие правящего режима к «нелояльным» национальностям. По мере того, как ухудшались отношения между СССР и Германией, в Москве росло предубеждение против немцев как чрезвычайно реакционной группы населения, дискредитирующей советский строй в глазах мировой общественности. Политбюро ЦК ВКП(б) уделило «эмигрантам» большое внимание не только потому, что периферия оказалась не в состоянии справиться с этой проблемой, но и потому, что речь шла о западных нацменьшинствах. К тому же эта группа, организованно выступившая против политики советской власти, не укладывалась в «классовую» схему, так как среди немецких крестьян, решивших эмигрировать из СССР, были в основном середняки и бедняки. В оппозиции к советской системе оказалась не социальная, а национальная группа. Режим разрешил это противоречие, перестав считать охваченных «американской лихорадкой» немецких крестьян «нейтральными» и коллективно переведя их в разряд «классовых врагов». На фоне принудительной коллективизации Кремль расценил массовое движение немцев за выезд из СССР как прямую поддержку «правых уклонистов», что придавало этому движению «антисоветский характер». Принадлежность беглецов и их многочисленных сторонников к западному меньшинству побудила органы ОГПУ искать организаторов эмиграционного движения по ту сторону границы. Мирная эмиграция немцев из СССР оказалась специфическим, но очень действенным способом протеста против коллективизации. Ее лавинообразный характер, так же как и обращение за помощью к Германии как к «исторической родине» были сочтены проявлением нелояльности к СССР всего немецкого населения страны. Политика протектората со стороны Германии, направленная на защиту жизни, собственности и основных прав своей «диаспоры», выражалась как в дипломатическом нажиме на Кремль, так и в конкретных актах помощи советским немцам. Подобное покровительство немцам в СССР неизбежно пробуждало у кремлевского руководства опасения, что они, особенно в атмосфере надвигающейся войны, представляют угрозу для безопасности государства.
The mass exodus of German peasants to Moscow in 1929 attracted international attention to the plight of Soviet Germans. The unexpectedly stubborn resistance of the German rural population to the policy of socialist transformations, his desire to leave the USSR for Canada, accompanied by appropriate calls for the West, reinforced the regime’s distrust of “disloyal” nationalities. As relations between the USSR and Germany worsened, prejudice grew in Moscow against the Germans as an extremely reactionary group of people that discredited the Soviet system in the eyes of the world community. The Politburo of the Central Committee of the All-Union Communist Party of Bolsheviks (Bolsheviks) paid great attention to the “emigrants” not only because the periphery was unable to cope with this problem, but also because it was a question of Western national minorities. Moreover, this group, which in an organized manner opposed the policy of the Soviet regime, did not fit into the “class” scheme, since among the German peasants who decided to emigrate from the USSR, there were mainly middle peasants and poor people. The opposition to the Soviet system was not a social, but a national group. The regime resolved this contradiction by ceasing to consider the German peasants engulfed by the “American fever” “neutral” and collectively transferring them to the category of “class enemies”. Against the background of forced collectivization, the Kremlin regarded the mass movement of Germans for leaving the USSR as direct support for the “right deviators”, which gave this movement an “anti-Soviet character”. The belonging of the fugitives and their many supporters to the Western minority prompted the organs of the OGPU to look for the organizers of the emigration movement on the other side of the border. Peaceful emigration of Germans from the USSR turned out to be a specific, but very effective way of protesting collectivization. Its avalanche-like character, as well as the appeal for help to Germany as a “historical homeland” was considered a manifestation of disloyalty to the USSR of the entire German population of the country. Germany’s protectorate policy aimed at protecting the life, property and fundamental rights of its “diaspora” was expressed both in diplomatic pressure on the Kremlin and in specific acts of assistance to Soviet Germans. Such patronage of the Germans in the USSR inevitably aroused fears among the Kremlin leadership that they, especially in the atmosphere of impending war, pose a threat to the security of the state.
Źródło:
Проблеми всесвітньої історії; 2020, 11; 53-77
2707-6776
Pojawia się w:
Проблеми всесвітньої історії
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Историографический дискурс политических репрессий в СССР позднего сталинизма (1946-1953 гг.)
Historiographical discourse of political repressions in the USSR of late stalinism (1946-1953)
Dyskurs historiograficzny o represjach politycznych w ZSRR późnego stalinizmu (1946-1953)
Autorzy:
Степанов, Михаил
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1815763.pdf
Data publikacji:
2021-03-16
Wydawca:
Uniwersytet Przyrodniczo-Humanistyczny w Siedlcach
Tematy:
историография
политические репрессии
этнические
депортации
квазирепрессии
антисемитизм
СССР
ГУЛАГ
сталинизм
historiography
political repressions
ethnic deportations
antisemitism
USSR
GULAG
stalinism
quasi-repressions
deportacje narodowościowe
Opis:
В статье в историографическом контексте проанализирована проблема сталинских политических репрессий в СССР (1946-1953 гг.). В качестве базовых проблем выступили следующие: 1) уголовное преследование советских граждан, обвиненных в совершении «контрреволюционных преступлений»; 2) формирование в рамках советской политики борьбы с проявлениями космополитизма нового направления – так называемых «квазирепрессий»; 3) особенности реализации послевоенных этнических депортаций; 4) развитие системы ГУЛАГ-а в годы позднего сталинизма. Делается вывод, что, несмотря на определенный прогресс в исследовании данной проблематики, в центральных (обобщающих) публикациях присутствуют определенные сложности на региональном уровне, т.к. послевоенная репрессивная политика в СССР изучена здесь лишь фрагментарно.
The article analyzes the problem of stalinist political repressions in the USSR (1946-1953) in a historiographical context. The basic problems are the following: 1) criminal prosecution of soviet citizens accused of committing "counter-revolutionary crimes"; 2) the formation of a new direction in the framework of the soviet policy of combating manifestations of cosmopolitanism – the so-called "quasi-repressions"; 3) features of the implementation of post-war ethnic deportations; 4) the development of the GULAG system in the years of late stalinism. It is concluded that, despite some progress in the study of this issue in the central (generalizing) publications, there are certain difficulties at the regional level, since the post-war repressive policy in the USSR is studied only fragmentally.
W historiograficznym kontekście badaniu poddano problem stalinowskich represji politycznych na terenie Związku Radzieckiego w latach 1946- -1953. Podstawowymi kierunkami przeprowadzonych analiz były następujące obszary: 1) prześladowanie obywateli radzieckich poprzez postępowania karne z oskarżenia o popełnienie „przestępstw kontrrewolucyjnych”; 2) ukształtowanie w ramach radzieckiej polityki walki z przejawami kosmopolityzmu nowego kierunku działań – tzw. „quasi-represji”; 3) specyfika realizacji powojennych przesiedleń poszczególnych nacji; 4) rozwój systemu GUŁAG w latach późnego stalinizmu. W wyniku przeprowadzonego postępowania badawczego stwierdzono, że pomimo pewnego postępu w eksploracji tej problematyki, w głównych publikacjach (uogólniających) występują określone trudności na poziomie regionalnym, gdyż powojenna polityka represji w ZSRR została zbadana tylko fragmentarycznie.
Źródło:
DOCTRINA. Studia Społeczno-Polityczne; 2020, 17, 17; 225-256
1730-0274
Pojawia się w:
DOCTRINA. Studia Społeczno-Polityczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ономастикон польских фамилий в документах новейшей истории Ярославского региона
Onomastikon Polish surnames in documents of modern history of the Yaroslavl region
Autorzy:
Гутовский, Анджей
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1992301.pdf
Data publikacji:
2019-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
USSR
Russia
Rzeczpospolita
repressions
Polish surnames
etymology
an element of historical memory
СССР
Россия
Речь Посполитая
репрессии
польские фамилии
этимология
элемент исторической памяти
Opis:
The article is devoted to the study of Polish and polonized surnames of the Yaroslavl region of Russia on the basis of a database formed from diverse documents of recent history, mostly modern authors. A range of sources of information about contemporary surname carriers is consecrated; an etymological analysis of the surnames is carried out, they are graded according to special features. The history of the repressiveness of the Soviet system in relation to the carriers of Polish surnames is traced. The conclusion is made about the strength of the essence and purpose of the foundations of Polish surnames as the most resistant element among the bearers of historical memory to the aggressive totalitarian environment.
Статья посвящена изучению польских и полонизированных фамилий Ярославского региона России на основании базы данных, сформированной из разнородных документов новейшей истории, преимущественно современных автору. Освящается круг источников информации о современных носителях фамилий; проводится этимологический анализ фамилий, производится их градация по особым признакам. Прослеживается история репрессивности советской системы в отношении носителей польских фамилий. Делается вывод о прочности сущности и предназначения основ польских фамилий как наиболее стойкого элемента среди носителей исторической памяти к агрессивной тоталитарной среде.
Źródło:
Studia Orientalne; 2019, 2(16); 102-113
2299-1999
Pojawia się w:
Studia Orientalne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czeczeni w Kazachstanie po deportacji stalinowskiej w latach 1944–1957
Chechens in Kazakhstan after the deportation of Stalin in the years 1944-1957
Чеченцы в Казахстане после депортации Сталина в годы 1944–1957
Autorzy:
Pietrasik, Kamil
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2183846.pdf
Data publikacji:
2015-06-30
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Chechens
Kazakhstan
Deportation
Stalin
Central Asia
Chechen-Ingush Autonomous Soviet Socialist Republic
Казахстан
Чеченцы
Центральная Азия
Иосиф Сталин
Депортации
СССР
Чечено-Ингушская Автономная Советская Социалистическая Республика
Opis:
This topic is a representation of the most important aspects of life on the deportation of Chechens in Kazakhstan in the period from 1944 to 1957. The author also discusses the number of deported Chechens to Kazakhstan and other Central Asian countries.
В этом разделе представлены наиболее важные аспекты жизни, о депортации чеченцев в Казахстан в период с 1944 по 1957 год. Автор также рассматривает количество чеченцев депортированных в Казахстан и другие страны Центральной Азии, на пример Таджикистан, Туркменистан и Узбекистан.
Źródło:
Studia Orientalne; 2015, 1(7); 97-116
2299-1999
Pojawia się w:
Studia Orientalne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Императивная ностальгия: российские фантастические романы о перемещении в СССР 1970-х годов
Autorzy:
Kозьмина, Eлена
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2029207.pdf
Data publikacji:
2021-12-23
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Ludoznawcze
Tematy:
ностальгия
поздний социализм
путешествие во времени
фантастика
фантастический исторический роман
мифы о СССР
nostalgia
late socialism
time-travel
science fiction
fantastic historical novel
myths about the USSR
Opis:
В статье исследуется группа романов российских писателей-фантастов о перемещении героев в 1970-е годы Советского Союза. Эти романы начали издаваться 5–7 лет назад по большей части самими авторами. В статье формулируются отличия таких произведений от схожих с ними фантастических исторических романов: попадание героя в свою собственную эпоху, отсутствие мотива «оживления истории» и пр. Анализ произведений позволяет сделать вывод, что образ ушедшего советского времени в романах строится не только с помощью описания реальных исторических событий, но и с использованием мифов и стереотипов о СССР. Сюжет опровергает эти мифы, что авторами не оговаривается или вовсе не замечается; тем самым романы становятся моделью советского общества с двойными стандартами. Романы пронизывает ностальгия по позднему социализму, а призывы к реставрации Советского Союза формулируются уже в заглавиях. В соответствии с этим выделяется разновидность ностальгии – императивная; она обладает следующими признаками: отсутствием утопического образа ушедшего времени; активно-действенным характером, что делает ностальгическое чувство противоположным элегическому. Императивную ностальгию, основанную на мифах и стереотипах, разделяют читатели, видящие в Перестройке общечеловеческую катастрофу, разрушившую «прекрасный мир». Им близок, кроме того, разговорно-агрессивный стиль, которым написаны романы, а также образ самодовольного героя. Императивная ностальгия отражает сформировавшиеся в современном обществе потребности в реставрации Советского Союза.
The article examines selected novels by Russian science fiction writers concerning the transition of heroes in the 1970s of the Soviet Union. These novels began being published quite recently, mostly by the authors themselves. The article formulates the differences between such works and similar fantastic historical novels: the hero’s arrival into his own era, the absence of the motive of “reviving history”, etc. The analysis of the novels allows us to conclude that this particular image of the bygone Soviet era is built by not only describing real historical events, but also using myths and stereotypes concerning the USSR. Nostalgia for late socialism permeates the novels, while calls for the restoration of the Soviet Union are already formulated in the very titles. Accordingly, another kind of nostalgia stands out – an imperative one with the following features: the absence of a utopian image of a bygone time; an active character, which makes the nostalgic feeling the opposite of the elegiac one. This imperative nostalgia based on myths and stereotypes is shared by readers who see Perestroika as a human catastrophe that destroyed the “wonderful world”. In addition, they are close to the conversational aggressive style with which the novels are written, as well as the image of a self-righteous hero. Imperative nostalgia reflects the needs for the restoration of the Soviet Union that have formed in modern society.
Źródło:
Literatura Ludowa; 2021, 3; 25-36
2544-2872
0024-4708
Pojawia się w:
Literatura Ludowa
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Hebrew Poetry of the Younger Generation of Immigrants from the Former Soviet Union in Israel. Part 2: Yael Tomashov, Rita Kogan
Hebrajska poezja młodego pokolenia repatriantów z byłego Związku Sowieckiego w Izraelu. Część druga: Yael Tomashov, Rita Kogan
Ивритская поэзия молодого поколения выходцев из бывшего Советского Союза в Израиле Часть 2: Яэль Томашов, Рита Коган
Autorzy:
Katsman, Roman
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2191556.pdf
Data publikacji:
2020-12-22
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
ивритская поэзия выходцев из бывшего СССР
полуторное поколение
культурная идентичность
отказ от виктимности
poezja hebrajska repatriantów z byłego ZSRR
generation one and a half
tożsamość kulturowa
sprzeciw wobec wiktymizacji
Opis:
W kolejnych dwóch częściach artykułu na przykładzie twórczości czterech izraelskich poetek (Alex Rif, Nadi-Adiny Rose, Yael Tomashov i Rity Kogan) zaprezentowane zostały kulturowo-estetyczne właściwości poezji hebrajskiej przedstawicieli młodego pokolenia — tzw. generation one and a half — dzieci wychodźców z byłego ZSRR. Obszernie omówiono kwestię dziedzictwa oraz transformacji kulturowej i psychologicznej, a także praktyk poetyckich odróżniających poszczególnych autorów, w twórczości których wspomniane dziedzictwo i transformacja są obecne. Niniejszy artykuł poświęcony jest utworom Yael Tomashov i Rity Kogan (część pierwsza traktująca o twórczości Alex Rif, Nadi-Adiny Rose ukazała się w poprzednim numerze).
На примере творчества израильских поэтесс (Яэль Томашов, Рита Коган), рассматриваются культурно-эстетические особенности ивритской поэзии молодого поколения и «полуторного поколения» выходцев из бывшего СССР. Особое внимание уделяется вопросу о культурной преемственности и тем поэтическим практикам, различающимся у разных авторов, в которых этa преемственность формируeтся. В данном номере публикуется окончание статьи — начало, посвященное произведениям Алекс Риф и Нади-Адины Роз, см. в предыдущем номере.
Źródło:
Iudaica Russica; 2020, 2(5); 5-27
2657-4861
2657-8352
Pojawia się w:
Iudaica Russica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jewigenij Charitonow — Homo sacer literatury rosyjskiej
Yevgeny Kharitonov — homo sacer of Russian literature
Евгений Харитонов — homo sacer русской литературы
Autorzy:
Świetlik, Anna Justyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1181940.pdf
Data publikacji:
2021-06-16
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
Tematy:
русская гомоэротическая литература, queer studies, СССР, Евгений Харитонов, homo sacer
rosyjska literatura gejowska, queer studies, ZSRR, Jewgienij Charitonow, homo sacer
russian gay literature, queer studies, USSR, Yevgeny Kharitonov, homo sacer
Opis:
Artykuł poświęcony został przybliżeniu twórczości Jewgenija Charitonowa. W pracy przedstawiono okoliczności towarzyszące publikacji zebranych tekstów autora, a także zaprezentowano cechy dystynktywne utworów. Ponadto, podjęto próbę określenia miejsca nieheteronormatywnego bohatera literackiego w radzieckiej przestrzeni społecznej w odwołaniu do koncepcji współczesnych filozofów - Giorgio Agambena i Julii Kristevy. Badania przeprowadzone zostały w oparciu o opracowania naukowe z zakresu społecznej teorii queer.
В статье рассматривается творчество Евгения Харитонова: представлены обстоятельства публикации авторских сборников, а также отличительные черты произведений. Кроме того, была совершена попытка определить место негетеронормативного литературного героя, находящегося в советском социальном пространстве. Исследование было проведено с использованием концепции современных философов - Джорджо Агамбена и Юлии Кристевой, а также научных работах с области социальной теории queer.
The article attend to the work of Yevgeny Kharitonov: the circumstances of the publication of copyright collections, as well as the distinguishing features of the works are presented. Also has been taken an attempt to determine the place of a homosexual literary character located in the soviet social space. The study was carried out using the concept of modern philosophers - Giorgio Agamben and Julia Kristeva, as well as scientific works in the field of social queer theory.
Źródło:
Przegląd Rusycystyczny; 2021, 3 (175); 85-98
0137-298X
Pojawia się w:
Przegląd Rusycystyczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sprawa rosyjska w literaturze polskiej w Izraelu. Rekonesans
The Russian problem in Polish literature in Israel. Review
Русский вопрос в польской литературе в израиле. Обзор
Autorzy:
Żurek, Sławomir Jacek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1921493.pdf
Data publikacji:
2017-11-30
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
Польская литература в Израиле
коммунизм
вторая мировая война
ссылка
СССР
Literatura polska w Izraelu
komunizm
druga wojna światowa
zesłanie
ZSRR
Polish literature in Israel
communism
the second world war
deportation
USSR
Opis:
The Russian problem in Polish literature in Israel is first of all concerned with experiences of the writers. The Soviet Russia was on the one hand a place of torment and torture, but on the other it was a chance for may Polish Jews (significant Polish-Israeli writers) to survive. According to the author the writers were either ideological communists, camp prisoners or refugees. The time they spent in the Soviet Union was an inspiration for their literary works, and Russia — paradoxically — was a source of great fascination.
Русский вопрос в польской литературе в Израиле это, прежде всего, контекст биографических переживаний ее создателей. Советская Россия это место казни, но одновременно место спасения многих польских евреев — важных польско-израильских писателей и поэтов. Автор статьи подразделяет их на идейных коммунистов, узников лагерей и выходцев. Опыт пребывания в СССР стал для них важной литературной темой, а сама Россия — парадоксально — часто объектом их увлечения.
Źródło:
Rusycystyczne Studia Literaturoznawcze; 2017, 27; 140-150
0208-5038
2353-9674
Pojawia się w:
Rusycystyczne Studia Literaturoznawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies